0112-KDIL1-3.4012.273.2019.3.JN - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży wysyłkowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2019 r. (data wpływu 29 maja 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 lipca 2019 r. (data wpływu 16 lipca 2019 r.) oraz pismem z dnia 19 sierpnia 2019 r. (data wpływu 23 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży dokonywanej na rzecz osoby fizycznej z terytorium Niemiec oraz w zakresie opodatkowania sprzedaży dokonywanej na rzecz firmy z terytorium Niemiec - jest prawidłowe.

W dniu 29 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży dokonywanej na rzecz osoby fizycznej z terytorium Niemiec oraz w zakresie opodatkowania sprzedaży dokonywanej na rzecz firmy z terytorium Niemiec. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 lipca 2019 r. (data wpływu 16 lipca 2019 r.) oraz pismem z dnia 19 sierpnia 2019 r. (data wpływu 23 sierpnia 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy i brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca jest spółką działającą na terytorium Polski. Działalność Wnioskodawcy polega aktualnie przede wszystkim na sprzedaży i ewentualnie montażu stolarki okiennej i drzwiowej. Odbiorcami towarów Wnioskodawcy są kontrahenci w kraju i zagranicą - głównie na obszarze UE. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT w kraju oraz jest zarejestrowany do VAT UE. Wnioskodawca prowadzi sprzedaż na terenie Niemiec. Handlowcy zatrudnieni u Wnioskodawcy i wykonujący swoje czynności na terenie RP w ramach utworzonego u niego działu niemieckiego, pozyskują klientów na terenie tego kraju. Procedura sprzedaży towarów Wnioskodawcy na rzecz klientów z Niemiec wygląda w następujący sposób.

Pracownicy biura handlowego po nawiązaniu kontaktu z klientem, przyjmują zamówienie na produkt, najczęściej w formie zamówienia przesłanego drogą e-mail. Zamówienie to kierowane jest do realizacji i na jego podstawie, Wnioskodawca zleca produkcję towarów u polskich firm. Następnie gotowy produkt jest dostarczany na magazyn Wnioskodawcy na terenie RP i z tego magazynu wysyłany do klienta na terenie Niemiec, który złożył zamówienie. Towary będące przedmiotem sprzedaży to: okna, drzwi, bramy garażowe, rolety, parapety, szeroko pojęta stolarka otworowa. Towar wysyłany jest bez montażu, Wnioskodawca nie świadczy usług montażowych dla klientów z Niemiec.

Szczegóły procedury wysyłki przedstawiają się następująco:

1. Dział niemiecki wystawia Faktury VAT ze stawką VAT 19% (wg przepisów niemieckich) dla towarów wysyłanych do Niemiec dla: osoby fizycznej w Niemczech nie prowadzącej działalności gospodarczej lub firmy bez numeru VAT EU (bez prawa do nabycia towarów ze stawka VAT 0%).

2. Do każdej wysyłki - oprócz Faktury VAT handlowcy przygotowują dokument CMR, gdzie nadawcą jest Wnioskodawca, a przewoźnikiem firma zewnętrzna lub transport własny Wnioskodawcy.

3. Czasami zdarza się, że klient niemiecki życzy sobie odbiór towaru we własnym zakresie, tj. za pomocą wybranego przez siebie przewoźnika, do takich odbiorów także jest wystawiany dokument CMR przez firmę którą wybrał sobie klient niemiecki, żeby odebrać towar.

4. Klienci, dla których wystawiono Fakturę VAT z VAT-em niemieckim wpłacają należność za zakupione towary na niemieckie konto bankowe Wnioskodawcy w A - Niemcy lub na B.

Wnioskodawca przekroczył uprzednio limit ustalony przez Niemcy dla wysyłanych i transportowanych towarów.

W piśmie z dnia 11 lipca 2019 r. (data wpływu 16 lipca 2019 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

1. W przedstawionym stanie faktycznym dostawy Wnioskodawcy wykonywane są na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, osób prawnych niebędących podatnikami VAT (wg prawa państwa członkowskiego) oraz osób fizycznych i osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą, tj. będących podatnikami VAT, które nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W wypadku sprzedaży towaru dla podmiotów określonych w art. 9 ustawy o VAT, Wnioskodawca dokonuje ich zbycia wg przewidzianej procedury dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (ten stan nie jest objęty wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej).

2. Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające dostarczenie towarów do nabywców znajdujących się na terytorium państwa przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. Dokumenty te Wnioskodawca posiada przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

W piśmie z dnia 19 sierpnia 2019 r. (data wpływu 23 sierpnia 2019 r.) Wnioskodawca wskazał, że gdy dokonuje on dostawy towarów na rzecz: osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób prawnych niebędących podatnikami VAT (wg prawa państwa członkowskiego), osób fizycznych i osób prawnych będących podatnikami VAT, które nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - w sytuacji, gdy na dokumencie CMR nadawcą jest Wnioskodawca a przewoźnikiem firma zewnętrzna, Wnioskodawca dokonuje dostaw tylko we własnym zakresie. W wypadku takich dostaw nie ma miejsca sytuacja dostawy na rzecz klienta niemieckiego za pomocą wybranego przez niego przewoźnika. Takie dostawy mają miejsce jedynie w wypadku na rzecz podatników VAT UE - dostawa wewnątrzwspólnotowa - co nie jest objęte przedmiotem wniosku. Zatem w sytuacji osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób prawnych niebędących podatnikami VAT (wg prawa państwa członkowskiego), osób fizycznych i osób prawnych będących podatnikami VAT, które nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wysyłka lub transport tych towarów dokonywany jest przez Wnioskodawcę lub na jego rzecz.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż dla osoby fizycznej w Niemczech lub firmy bez numeru VAT EU jest sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego i czy prawidłowe jest rozliczenie podatku VAT w Niemczech po przekroczeniu limitu wskazanego w art. 23 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowym jest jego postępowanie traktujące sprzedaż towarów opisanych powyżej na rzecz klientów w Niemczech jako sprzedaży wysyłkowej, a co za tym idzie opodatkowanie tych transakcji podatkiem VAT na terenie Niemiec z uwagi na przekroczenie limitu wskazanego w art. 23 ustawy o VAT. Stanowisko Wnioskodawcy oparte jest na wskazanych poniżej przesłankach.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwanej dalej ustawą o VAT), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towar należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez sprzedaż - art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 2 pkt 23 ustawy - przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy - w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Na postawie art. 2 pkt 1 ustawy - przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez państwa członkowskie - w myśl art. 2 pkt 2 ustawy - rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy - w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

W myśl art. 23 ust. 4 ustawy - w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.

Artykuł 23 ust. 5 ustawy stanowi, że podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Z powyższego wynika, że miejscem opodatkowania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju jest państwo przeznaczenia towarów, wówczas gdy wartość sprzedaży wysyłkowej dla tego państwa przekracza określony w jego przepisach limit lub też jeśli jest ona niższa, lecz podatnik dokonał wyboru opodatkowania poza krajem. W pozostałych przypadkach sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju opodatkowana jest w Polsce.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 14 ustawy - warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów:

Stosownie do art. 23 ust. 15 ustawy - w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

Skoro, jak wskazano w uzasadnieniu stanu faktycznego Wnioskodawca spełnia wymogi określone w przytoczonych przepisach oraz dysponuje stosownymi dokumentami potwierdzającymi dokonanie dostawy na rzecz wskazanego odbiorcy, a sprzedawane towary nie są towarami akcyzowymi, to nie ma przeszkód dla zakwalifikowania tej sprzedaży jako sprzedaży wysyłkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają ww. czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, (...).

Przez państwa członkowskie - jak określa art. 2 pkt 2 ustawy - rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pod pojęciem sprzedaży - stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju - na podstawie art. 2 pkt 23 ustawy - rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju zachodzi więc wówczas, gdy polski podatnik podatku od towarów i usług dokonuje dostawy towarów, które są przez niego lub na jego rachunek wysyłane (transportowane) z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego - będącego miejscem przeznaczenia tych towarów, dostawa zaś dokonywana jest na rzecz albo podatnika podatku od wartości dodanej (czyli podatnika VAT w danym państwie członkowskim), który jednak nie rozlicza wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo na rzecz innego podmiotu, który nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Terytorialny charakter podatku od towarów i usług oznacza, że opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko czynności, które zostaną wykonane w tym państwie, a ściślej te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw - miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność powinna zostać opodatkowana.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy - w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy - w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

Na podstawie art. 23 ust. 5 ustawy - podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Z powołanych przepisów wynika, że sprzedaż wysyłkowa ma miejsce wówczas, gdy transakcje dokonywane są pomiędzy podmiotami z różnych państw członkowskich, towar zaś jest faktycznie wysyłany czy też w inny sposób transportowany z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium drugiego państwa członkowskiego. Przemieszczenie towaru powinno nastąpić w ścisłym związku z dostawą lub w jej wyniku, a ponadto winno nastąpić przez podatnika lub na jego rzecz. Istotny jest też status nabywcy (są to bowiem podmioty niebędące podatnikami w ogóle lub będące podatnikami, ale niemające obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów).

Podstawowym elementem wpływającym na istnienie obowiązku opodatkowania przez podatnika dostaw realizowanych w systemie sprzedaży wysyłkowej z terytorium Polski jest limit ustalony przez dane państwo członkowskie dla sprzedaży wysyłkowej na terytorium tego państwa. Oznacza to, że podatnik, którego sprzedaż towarów wysyłanych lub transportowanych na terytorium danego państwa członkowskiego nie przekroczy tego limitu, może dokonywać dostaw towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej i jednocześnie nie płacić podatku w tym państwie członkowskim. Na potrzeby sprawdzenia, czy podatnik polski przekroczył ustaloną wartość limitu, wartość sprzedaży towarów wysyłanych do danego państwa członkowskiego pomniejsza się o wartość sprzedaży wynikającej z dostawy wyrobów akcyzowych, gdyż te ostatnie zawsze podlegają opodatkowaniu na terytorium państwa przeznaczenia.

W konsekwencji, polski podatnik powinien kontrolować ewentualne przekroczenie limitu w poprzednim roku podatkowym i jeśli go nie przekroczył, wówczas w bieżącym roku opodatkowuje sprzedaż wysyłkową w Polsce. Opodatkowanie w Polsce kończy się w momencie, gdy wartość sprzedaży wysyłkowej podatnika w bieżącym roku przekroczyła kwotę limitu ustaloną w danym państwie. Zatem dostawa, której dokonanie spowodowało przekroczenie limitu ustalonego w danym państwie, podlega już opodatkowaniu na terytorium tego państwa i nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Jednak zgodnie z art. 23 ust. 11 ustawy - przepisów ust. 1-9 nie stosuje się do:

W myśl art. 23 ust. 13 ustawy - przepisów ust. 1-9 nie stosuje się również do towarów opodatkowanych według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5.

Na podstawie art. 23 ust. 14 ustawy - warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów:

Jak stanowi art. 23 ust. 15 ustawy - w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT oraz jest zarejestrowany do VAT UE. Działalność Wnioskodawcy polega aktualnie przede wszystkim na sprzedaży i ewentualnie montażu stolarki okiennej i drzwiowej. Odbiorcami towarów Wnioskodawcy są kontrahenci w kraju i zagranicą - głównie na terytorium Unii Europejskiej.

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż na terytorium Niemiec. Dostawy Wnioskodawcy wykonywane są na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób prawnych niebędących podatnikami VAT (wg prawa państwa członkowskiego), osób fizycznych i osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą, tj. będących podatnikami VAT, które nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Handlowcy zatrudnieni u Wnioskodawcy i wykonujący swoje czynności na terytorium Polski w ramach utworzonego u niego działu niemieckiego, pozyskują klientów na terytorium tego kraju. Towary będące przedmiotem sprzedaży to: okna, drzwi, bramy garażowe, rolety, parapety, szeroko pojęta stolarka otworowa. Wnioskodawca nie świadczy usług montażowych dla klientów z Niemiec. Do każdej wysyłki - oprócz faktury VAT handlowcy przygotowują dokument CMR, gdzie nadawcą jest Wnioskodawca, a przewoźnikiem firma zewnętrzna lub transport własny. Wnioskodawca wskazał, że wysyłka lub transport tych towarów dokonywany jest przez niego lub na jego rzecz.

Wnioskodawca przekroczył uprzednio limit ustalony przez Niemcy dla wysyłanych i transportowanych towarów.

Przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające dostarczenie towarów do nabywców znajdujących się na terytorium państwa przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów (bez ich montażu) - wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju na terytorium Niemiec - na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób prawnych niebędących podatnikami VAT (wg prawa państwa członkowskiego), osób fizycznych i osób prawnych będących podatnikami VAT, które nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - dostawy te stanowią sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju, stosownie do regulacji art. 23 ustawy.

Natomiast w związku z tym, że przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające dostarczenie towarów do nabywców znajdujących się na terytorium państwa przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (Niemcy) oraz przekroczył limitu wartości sprzedaży wysyłkowej obowiązującej na terytorium Niemiec, sprzedaż ta jest dokonana na terytorium kraju członkowskiego przeznaczenia, tj. Niemiec.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma obowiązku opodatkowania dostawy tych towarów na terytorium Polski podatkiem od towarów i usług.

Miejscem opodatkowania dostaw towarów w tej sytuacji jest terytorium Niemiec. Wnioskodawca winien zatem dokonać stosownego rozliczenia swoich czynności adekwatnie do przepisów obowiązujących w tym państwie. W tym miejscu należy jednak zaakcentować, że krajowe przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie regulują materii związanej z rozliczeniem tych transakcji na terytorium Niemiec, konsekwentnie kwestia ta - zgodnie z zasadą terytorialności - nie podlega unormowaniom obowiązującym na terytorium kraju (Polski). Wobec tego organ interpretacyjny nie posiada legitymacji prawnej do dokonania interpretacji obowiązków ciążących na Wnioskodawcy na terytorium Niemiec w odniesieniu do rozliczenia przedmiotowych transakcji.

Podsumowując, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do opodatkowania na terytorium Polski dostaw towarów dokonywanych zarówno na rzecz osób fizycznych, jak i firm z terytorium Niemiec, tj.: osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób prawnych niebędących podatnikami VAT (wg prawa państwa członkowskiego), osób fizycznych i osób prawnych będących podatnikami VAT, które nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Dostawy te zgodnie z art. 23 ustawy stanowią sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju, podlegającą opodatkowaniu w kraju przeznaczenia dla wysyłanych towarów, tj. na terytorium Niemiec.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanów faktycznych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.