0112-KDIL1-3.4012.269.2019.1.KB - VAT w zakresie obowiązku rejestracji do transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2019 r. (data wpływu 28 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji do transakcji wewnątrzwspólnotowych - jest prawidłowe.

W dniu 28 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji do transakcji wewnątrzwspólnotowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 2 maja 2019 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą, której przedmiotem jest handel. Przeważającą część działalności będzie stanowiła sprzedaż rzeczy używanych przywiezionych z Niemiec. Rzeczy te brane są z wystawek, czyli nabywane nieodpłatnie. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT.

Pytania Wnioskodawcy związane są z nabyciem towaru z Niemiec.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawcę obowiązuje limit nabyć powyżej 50 000 zł od towarów nabytych nieodpłatnie z wystawek?

2. Czy jeżeli Wnioskodawca nabędzie towar w Niemczech odpłatnie od osób fizycznych, które nie prowadzą działalności gospodarczej i przekroczy limit 50 000 zł - to czy musi on rejestrować się do WNT?

Zdaniem Wnioskodawcy, towar, który nabywa nieodpłatnie w wystawek nie rodzi obowiązku rejestracji do WNT, ponieważ nie został nabyty za wynagrodzeniem. Obowiązku rejestracji do WNT nie rodzi również nabycie odpłatnie towaru od osoby fizycznej, która mieszka w Niemczech i nie prowadzi działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy). Natomiast art. 2 pkt 3 ustawy stanowi, że przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz (art. 9 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy - przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

- z zastrzeżeniem art. 10; 2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit.a.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy - wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy dotyczy towarów innych niż wymienione w pkt 1 nabywanych przez:

d. osoby prawne, które nie są podatnikami - jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego kwoty 50 000 zł.

Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się, jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 50 000 zł (art. 10 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 4 ustawy - przy ustalaniu wartości, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, nie wlicza się kwoty podatku od wartości dodanej należnego lub zapłaconego na terytorium państwa członkowskiego, z którego towary te są wysyłane lub transportowane (...).

W przypadku gdy u podmiotów, u których zgodnie z ust. 1 pkt 2 nie występuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zostaje przekroczona kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 2, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce od momentu przekroczenia tej kwoty (art. 10 ust. 5 ustawy).

Natomiast w myśl art. 9 ust. 3 ustawy - przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,

2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2 - jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Jednocześnie jak stanowi art. 10 ust. 3 pkt 1 ustawy - przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia trzech podstawowych warunków:

* po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;

* po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz;

* po trzecie, transakcja ta musi odbywać się za wynagrodzeniem.

Dodatkowo, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na inne jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Natomiast w przypadku gdy przedmiotem dostawy są nowe środki transportu transakcję taką traktuje się jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów także wtedy gdy dokonującym dostawy jest podmiot inny niż podatnik podatku od towarów i usług lub podatnik podatku od wartości dodanej. Oznacza to, że w przypadku nabycia i przemieszczenia na terytorium Polski nowego środka transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów występuje także, gdy dokonującym dostawy jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

W sytuacji, gdy spełnione zostaną wszystkie powyższe warunki - transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest handel. Przeważającą część działalności będzie stanowiła sprzedaż rzeczy używanych przywiezionych z Niemiec. Rzeczy te brane są z wystawek, czyli nabywane nieodpłatnie. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT. Ponadto, pytanie Wnioskodawcy dotyczy także sytuacji, w której nabędzie on towar w Niemczech odpłatnie od osób fizycznych, które nie prowadzą działalności gospodarczej.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem. W opisanej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca, nabywane towary używane są brane z wystawek, czyli nabywane nieodpłatnie. Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że nabycie towarów używanych nieodpłatnie, nie spełnia definicji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy. W odniesieniu natomiast do sytuacji nabycia towarów odpłatnie od osób fizycznych, które nie prowadzą działalności gospodarczej należy stwierdzić, że w przypadku nabycia przez Wnioskodawcę towarów, innych niż nowe środki transportu, od podmiotów, którzy nie są podatnikami, nie jest spełniony warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 2 pkt 2 ustawy. Zatem nabycie towarów, innych niż nowe środki transportu, od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej nie stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy.

Przy czym podkreślić należy, że w przedmiotowej sprawie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nie występuje niezależnie od przekroczenia przez Wnioskodawcę kwoty 50 000 zł określonej w art. 10 ustawy, z tytułu dokonywanych nabyć towarów z terytorium Niemiec. Ponieważ - jak wynika z powołanych przepisów ustawy - aby zastosować ten przepis, dokonywane zakupy muszą być zdefiniowane jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów, zgodnie z art. 9 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawcę nie obowiązuje limit nabyć określony w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ nie dokonuje on wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów.

W myśl art. 97 ust. 1 ustawy - podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Stosownie do art. 97 ust. 2 ustawy - przepis ust. 1 stosuje się również do podatników w rozumieniu art. 15 innych niż wymienieni w ust. 1 i osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, oraz tych, którzy zamierzają skorzystać z możliwości określonej w art. 10 ust. 6.

W świetle art. 97 ust. 4 ustawy - naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podmiot, który dokonał zawiadomienia zgodnie z ust. 1, jako podatnika VAT UE.

Zgodnie z art. 97 ust. 9 ustawy - naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zarejestrowanie podmiotu, o którym mowa w ust. 1-3, jako podatnika VAT UE.

Regulacja art. 97 ust. 2 ustawy odnosi się do obowiązku rejestracji m.in. w przypadku podatników niepodlegających obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, którzy dokonują wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Jak zostało wskazane w niniejszej interpretacji, nabycie przez Wnioskodawcę towarów używanych nieodpłatnie, jak również nabycie towarów, innych niż nowe środki transportu, od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej nie stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Zatem Wnioskodawca nie ma obowiązku dokonywania rejestracji do transakcji wewnątrzwspólnotowych, o której mowa w art. 97 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma obowiązku rejestracji do transakcji wewnątrzwspólnotowych dokonując nabycia towarów używanych nieodpłatnie z wystawek oraz dokonując nabycia towarów, innych niż nowe środki transportu, od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktyczny podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.