0112-KDIL1-3.4012.248.2019.2.KS

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2019 r. (data wpływu 20 maja 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu nabycia udziałów i praw do tych udziałów i ich opodatkowania w Polsce - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu nabycia udziałów i praw do tych udziałów i ich opodatkowania w Polsce. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.) o uzupełnienie opisu sprawy oraz złożenie dodatkowych wyjaśnień i doprecyzowanie zakresu zapytania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej również: Wnioskodawca) została utworzona w związku z planowaną zmianą struktury w grupie spółek prawa belgijskiego i polskiego (dalej: Grupa), w ramach której prowadzić będzie działalność wyłącznie holdingową. Spółka planuje nabycie udziałów oraz praw użytkowych przypisanych do tych udziałów w spółkach prawa belgijskiego. Spółka nie planuje prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej czy usługowej, nie zamierza też świadczyć usług, np. administracyjnych, rachunkowych czy informatycznych na rzecz spółek z Grupy.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż zgodnie z belgijskim prawem, prawo własności udziałów w spółkach może być rozdzielone od praw użytkowych/praw do czerpania korzyści finansowych z tych udziałów. Tym samym udziały w spółkach prawa belgijskiego mogą niejako dzielić się na: (i) tzw. nagie udziały ("nude" shares) oraz (ii) tzw. prawa użytkowe ("usufruct rights") przypisane do udziałów i dające prawo do dywidendy. W takim przypadku posiadacz tzw. nagich udziałów pełni jedynie swoje funkcje właścicielskie (bez prawa do dywidendy), zaś posiadacz praw użytkowych do tych udziałów ("usufruct rights") jest uprawniony do otrzymania dywidendy do tych właśnie udziałów.

W ramach planowanej reorganizacji, której celem jest skonsolidowanie udziałów w Grupie, Spółka planuje nabyć udziały w dwóch spółkach prawa belgijskiego (dalej: Spółki T) od zagranicznego podmiotu z siedzibą na terytorium Belgii (dalej: Podmiot zagraniczny). Dodatkowo, Wnioskodawca nabędzie 50% tzw. "nagich" udziałów w tych Spółkach T od osoby fizycznej (niemieckiego rezydenta podatkowego). Ponadto Spółka nabędzie również prawa użytkowe (tzw. "usufruct rights") do udziałów w Spółkach T od Podmiotu zagranicznego.

W konsekwencji planowanych działań restrukturyzacyjnych, (i) Wnioskodawca będzie posiadał większość udziałów w Spółkach T, w odniesieniu do których prawa użytkowe do udziałów oraz prawa własności będą skupione/w posiadaniu tego samego podmiotu (tj. Wnioskodawcy), a tym samym (ii) nie będzie już rozróżnienia na podmiot sprawujący funkcje właścicielskie, czyli posiadacza tzw. nagich udziałów od podmiotu posiadającego prawo do dywidendy, czyli tzw. usufruct rights.

Środki na nabycie udziałów będą pochodziły z pożyczki udzielonej przez bank. Spółka planuje spłacić otrzymaną pożyczkę z dywidend, jaką będzie otrzymywała z tytułu posiadania udziałów w Spółkach T, przy czym przepływy dywidendowe będą stanowiły podstawowe źródłowe przychodów Spółki (celem podstawowej działalności Spółki będzie uzyskiwanie dywidendy).

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce, ani w żadnym innym kraju.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na zadane pytania:

1. Czy Wnioskodawca nabywa/będzie nabywał udziały i prawa użytkowe do udziałów w Spółkach T w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej?

Odp.: Wnioskodawca oświadcza, iż nie nabywa/nie będzie nabywał udziałów i praw użytkowych do udziałów w Spółkach T w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej.

2. Czy Wnioskodawca uczestniczy/będzie uczestniczył w zarządzaniu Spółkami T, których udziały i prawa użytkowe do udziałów nabywa/nabędzie, w zakresie wykraczającym poza zwykłe prawa i obowiązki wynikające z posiadania udziałów?

Odp.: Wnioskodawca oświadcza, iż nie uczestniczy/nie będzie uczestniczył w zarządzaniu Spółkami T, których udziały i prawa użytkowe do udziałów nabył/nabędzie, w zakresie wykraczającym poza zwykłe prawa i obowiązki wynikające z posiadania udziałów.

3. Jeśli Wnioskodawca uczestniczy/będzie uczestniczył w zarządzaniu Spółkami T, których udziały i prawa użytkowe do udziałów nabywa/nabędzie to należy wskazać, czy wykonuje/będzie wykonywał w ramach działalności gospodarczej czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na rzecz Spółek T?

Odp.: Wnioskodawca oświadcza, iż nie uczestniczy/nie będzie uczestniczył w zarządzaniu Spółkami T, których udziały i prawa użytkowe do udziałów nabył/nabędzie (w zakresie wykraczającym poza zwykłe prawa i obowiązki wynikające z posiadania udziałów), a także nie wykonuje/nie będzie wykonywał w ramach działalności gospodarczej czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na rzecz Spółek T.

Dodatkowo Wnioskodawca przedstawił następujące wyjaśnienia:

Wnioskodawca niezależnie od dodatkowych informacji wskazanych powyżej w odpowiedzi na wezwanie, koryguje opisane zdarzenie i wyjaśnia, że do nabycia praw użytkowych ("usufruct rights") od zagranicznego podmiotu z siedzibą na terytorium Belgii doszło przed złożeniem przez Wnioskodawcę wniosku o interpretację indywidualną. Nabycie tzw. nagich udziałów ("nude shares") w Spółkach T od osoby fizycznej (niemieckiego rezydenta podatkowego) nastąpi natomiast, tak jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w związku z nabyciem praw użytkowych do udziałów w Spółkach T, Wnioskodawca nie działał jako podatnik VAT, a tym samym transakcja nabycia praw do tych udziałów nie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku nabycia udziałów w Spółkach T, Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik VAT, a tym samym planowana transakcji nabycia udziałów nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nabycia udziałów i praw użytkowych do udziałów w Spółkach T, Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik VAT, a tym samym transakcja nabycia udziałów nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce.

Jak zostało opisane w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest spółką holdingową i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. W ocenie Spółki, czynności, jakie planuje ona dokonać, nie będą stanowiły działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a w związku z tym nie będzie działała ona w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Spółka pragnie wskazać, że zgodnie z orzecznictwem sądów, samo nabycie udziałów i ich posiadanie nie jest prowadzeniem działalności gospodarczej. Przykładowo, w wyroku WSA w Warszawie z dnia 28 czerwca 2007 r. o sygn. III SA/Wa 397/06, sąd wskazał, że według utrwalonej linii orzecznictwa ETS, samo nabycie oraz sama sprzedaż akcji czy udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT, nadająca posiadaczowi status podatnika. Samo nabycie czy sprzedaż udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach, nie stanowi wykorzystywania majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób częstotliwy, ponieważ wszelkie dywidendy, jakie taki udział przynosi, stanowią jedynie rezultat własności majątku i nie są wynikiem jakiejkolwiek działalności gospodarczej w rozumieniu VI Dyrektywy Rady. Innymi słowy, jeżeli działalność podmiotu ograniczona jest jedynie do czynności "właścicielskich" - zarządzania własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji, bez podejmowania innych czynności, to nie jest to działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko polskich sądów wynika nie tylko z przepisów ustawy o VAT, ale też z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ("Trybunał"). Przykładowo, w wyroku o sygn. C-60/90 Polysar Investments Netherlands, Trybunał uznał, że Artykuł 4 należy interpretować w taki sposób, aby spółka holdingowa założona wyłącznie w celu nabywania udziałów w innych podmiotach, nieuczestnicząca pośrednio lub bezpośrednio w zarządzaniu tymi podmiotami, z zachowaniem jej praw jako udziałowca, nie posiadała statusu podatnika VAT, a zatem nie przysługiwało jej prawo do odliczania podatku na podstawie artykułu 17 VI Dyrektywy. Fakt, iż spółka holdingowa jest częścią międzynarodowej grupy podmiotów występującej pod jedną nazwą, jest bez znaczenia dla klasyfikacji spółki jako podatnika VAT.

Również w wyroku o sygn. C-155/94 Wellcome Trust Ltd Trybunał uznał, że pojęcie działalności gospodarczej w rozumieniu artykułu 4 (2) należy interpretować w taki sposób, aby nie obejmowało ono działalności (...) polegającej na zakupie i sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych przez powiernika w ramach zarządzania aktywami fundacji charytatywnej.

Wszakże traktowanie spółki holdingowej jako podatnika VAT mogłoby mieć miejsce w przypadku zarządzania spółkami, kiedy spółka holdingowa świadczy usługi na rzecz tych spółek, np. administracyjne, zarządcze, księgowe, niemniej w opisywanym przypadku Wnioskodawca jedynie nabędzie udziały w celu ich skonsolidowania w jednym podmiocie (zarówno udziałów, jak i praw użytkowych do udziałów w Spółkach T). Tym samym, w przypadku wyłącznie nabycia udziałów/praw użytkowych do udziałów i ich późniejszego posiadania, Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika VAT. Takie wnioski potwierdza również wyrok Trybunału o sygn. C-16/00 Cibo Participations SA, w której Trybunał uznał, że:

1. Udział spółki holdingowej w zarządzaniu spółkami, w których nabyła udziały, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, w przypadku gdy pociąga to za sobą przeprowadzanie transakcji, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej na mocy art. 2 tej dyrektywy, takich jak świadczenie przez spółkę holdingową jej spółkom zależnym usług administracyjnych, finansowych, handlowych i technicznych (zob. pkt 22 oraz sentencja pkt 1).

2. Wydatki poniesione przez spółkę holdingową na różne usługi, które nabywa w związku z nabyciem udziałów w spółce zależnej, stanowią część jej kosztów ogólnych i dlatego mają co do zasady bezpośredni związek z jej działalnością gospodarczą jako całością. Zatem, jeżeli spółka holdingowa przeprowadza zarówno transakcje, dla których podatek od wartości dodanej podlega odliczeniu i transakcje, dla których nie podlega odliczeniu, z art. 17 ust. 5 akapit pierwszy szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wynika, że może ona odliczyć jedynie tę część podatku od wartości dodanej, jaka przypada na kwotę tych pierwszych transakcji (zob. pkt 35 oraz sentencja pkt 2).

3. Ponieważ otrzymanie dywidend nie jest wynagrodzeniem za jakąkolwiek działalność gospodarczą w rozumieniu szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, nie jest objęte VAT-em (zob. pkt 41, 45 oraz sentencja pkt 3).

Stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy skarbowe. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 września 2011 r. o sygn. IPPP3/443-757/11-4/LK, organ potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym "Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo ETS jak również przedstawiony opis zdarzenia przyszłego sprawy należy stwierdzić, iż sprzedaż udziałów przez podmiot niebędący podatnikiem w rozumieniu przepisów ustawy o VAT (z tytułu profesjonalnego obrotu papierami wartościowymi), nie mieści się w przedmiotowym zakresie ustawy o VAT, tj. nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług, co oznacza, że jest to czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku nabycia udziałów i praw użytkowych do udziałów w Spółkach T, Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik VAT, a tym samym transakcja nabycia udziałów nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Według art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dlatego też, nie każda czynność dokonana przez podmiot mający status podatnika będzie podlegać opodatkowaniu. Status podatnika podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Zatem, za działalność rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność polegającą na nabywaniu, posiadaniu i zbywaniu własnych akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE).

W wyrokach w sprawach C-60/90 Polysar Investments Netherlands BV z dnia 20 czerwca 1991 r. i C-155/94 Wellcome Trust Ltd z dnia 20 czerwca 1996 r. oraz w sprawie C-80/95 Harnas & Helm CV z dnia 6 lutego 1997 r., TSUE podkreślał, że samo posiadanie, czy też emisja udziałów i innych papierów wartościowych co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, która pozwalałaby na uznanie posiadacza takich udziałów za podatnika. Natomiast w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro SGPS SA (EDM) TSUE uznał, że zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej.

Posiłkując się tym orzecznictwem należy stwierdzić, że co do zasady, powyższe czynności nie stanowią działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem. Od tej zasady orzecznictwo TSUE przewiduje pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania i nabywania/zbywania papierów wartościowych (akcji, udziałów) wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, w określonych okolicznościach, a mianowicie gdy:

* posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada,

* sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej,

* posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.

Należy zatem zauważyć, że w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi, to czynność samego nabycia/sprzedaży udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług w związku z czym nie podlega opodatkowaniu. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób ciągły. Aby obrót ten podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonywany przez podatnika w rozumieniu ustawy w ramach jego profesjonalnej aktywności.

TSUE w orzeczeniu z dnia 14 listopada 2000 r. w sprawie C-142/99 Floridienne SA i Berginvest SA stwierdził, że zaangażowanie w zarządzanie spółkami zależnymi (w holdingu) należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 (2) VI Dyrektywy, ale tylko w zakresie, w jakim pociąga to za sobą dokonywanie transakcji podlegających VAT na mocy art. 2 VI Dyrektywy, takich jak świadczenie przez Floridienne usług administracyjnych, rachunkowych i informatycznych na rzecz swoich spółek zależnych.

Również w orzeczeniu z dnia 12 lipca 2001 r. w sprawie C-102/00 Welthgrove BV (także spółka holdingowa) TSUE wyraźnie wskazał, że samo zaangażowanie spółki holdingowej w zarządzanie jej spółkami zależnymi, lecz bez dokonywania transakcji podlegających VAT w rozumieniu art. 2 VI Dyrektywy, nie może być traktowane jak działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 (2) tej Dyrektywy. Wobec tego, działalnością gospodarczą będzie tylko takie zarządzanie spółkami zależnymi, które pociąga za sobą dokonywanie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 VI Dyrektywy.

W orzeczeniu z dnia 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 Cibo Participations SA, TSUE podtrzymał stanowisko, że udział spółki holdingowej w zarządzaniu spółkami, których udziały nabyła, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, ale tylko w przypadku, gdy pociąga to za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 ust. 1 tej Dyrektywy, takich jak świadczenie przez spółkę holdingową na rzecz spółek zależnych usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych.

W związku z powyższym, zdaniem TSUE, samo nabycie i posiadanie akcji spółki nie powinno być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, nadająca ich posiadaczowi status podatnika. TSUE powtórzył tu wyrażone wcześniej w orzeczeniu z dnia 20 czerwca 1996 r. C-155/94 stanowisko, że jeżeli objęcie akcji nie stanowi działalności gospodarczej, to również nie ma takiego charakteru ich zbycie (także orzeczenie TSUE z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-442/01).

Interpretując wskazany w tym orzecznictwie wyjątek od omawianej zasady, sprowadzający się do możliwości uznania za działalność gospodarczą posiadania (zbywania) udziałów, jeżeli towarzyszyłoby temu uczestnictwo w zarządzaniu spółką - Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w wyroku z dnia 25 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Op 176/10, stwierdził, że taka możliwość ograniczona jest do sytuacji szczególnych, w których udział w zarządzaniu pociąga za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu, takich jak świadczenie usług na rzecz spółki.

Wskazać zatem należy, że nie każde uczestnictwo w zarządzie przedsiębiorstwa pozwala na uznanie zarządzania za działalność gospodarczą, lecz tylko takie, które pociąga za sobą dokonywanie transakcji opodatkowanych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca został utworzony w związku z planowaną zmianą struktury w grupie spółek prawa belgijskiego i polskiego (dalej: Grupa), w ramach której prowadzić będzie działalność wyłącznie holdingową. Planuje on nabycie udziałów oraz praw użytkowych przypisanych do tych udziałów w spółkach prawa belgijskiego. Wnioskodawca nie planuje prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej czy usługowej, nie zamierza też świadczyć usług, np. administracyjnych, rachunkowych czy informatycznych na rzecz spółek z Grupy. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce, ani w żadnym innym kraju.

Jak wskazał Wnioskodawca zgodnie z belgijskim prawem, prawo własności udziałów w spółkach może być rozdzielone od praw użytkowych/praw do czerpania korzyści finansowych z tych udziałów. Tym samym udziały w spółkach prawa belgijskiego mogą niejako dzielić się na: (i) tzw. nagie udziały ("nude" shares) oraz (ii) tzw. prawa użytkowe ("usufruct rights") przypisane do udziałów i dające prawo do dywidendy. W takim przypadku posiadacz tzw. nagich udziałów pełni jedynie swoje funkcje właścicielskie (bez prawa do dywidendy), zaś posiadacz praw użytkowych do tych udziałów ("usufruct rights") jest uprawniony do otrzymania dywidendy do tych właśnie udziałów.

W ramach planowanej reorganizacji, której celem jest skonsolidowanie udziałów w Grupie, Wnioskodawca planuje nabyć udziały w dwóch spółkach prawa belgijskiego (dalej: Spółki T) od zagranicznego podmiotu z siedzibą na terytorium Belgii (dalej: Podmiot zagraniczny). Jak Wnioskodawca skorygował i wyjaśnił w uzupełnieniu wniosku, do nabycia praw użytkowych "usufruct rights" od zagranicznego podmiotu z siedzibą na terytorium Belgii doszło przed złożeniem wniosku o interpretację indywidualną. Natomiast nabycie tzw. nagich udziałów ("nude shares") w Spółkach T od osoby fizycznej (niemieckiego rezydenta podatkowego) nastąpi w przyszłości.

W konsekwencji planowanych działań restrukturyzacyjnych, (i) Wnioskodawca będzie posiadał większość udziałów w Spółkach T, w odniesieniu do których prawa użytkowe do udziałów oraz prawa własności będą skupione/w posiadaniu tego samego podmiotu (tj. Wnioskodawcy), a tym samym (ii) nie będzie już rozróżnienia na podmiot sprawujący funkcje właścicielskie, czyli posiadacza tzw. nagich udziałów od podmiotu posiadającego prawo do dywidendy, czyli

tzw. usufruct rights.

Środki na nabycie udziałów będą pochodziły z pożyczki udzielonej przez bank. Wnioskodawca planuje spłacić otrzymaną pożyczkę z dywidend, jaką będzie otrzymywał z tytułu posiadania udziałów w Spółkach T, przy czym przepływy dywidendowe będą stanowiły podstawowe źródłowe przychodów Wnioskodawcy (celem jego podstawowej działalności będzie uzyskiwanie dywidendy).

Ponadto Wnioskodawca oświadczył, że:

* nie nabywa/nie będzie nabywał udziałów i praw użytkowych do udziałów w Spółkach T w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej,

* nie uczestniczy/nie będzie uczestniczył w zarządzaniu Spółkami T, których udziały i prawa użytkowe do udziałów nabył/nabędzie, w zakresie wykraczającym poza zwykłe prawa i obowiązki wynikające z posiadania udziałów,

* nie uczestniczy/nie będzie uczestniczył w zarządzaniu Spółkami T, których udziały i prawa użytkowe do udziałów nabył/nabędzie (w zakresie wykraczającym poza zwykłe prawa i obowiązki wynikające z posiadania udziałów), a także nie wykonuje/nie będzie wykonywał w ramach działalności gospodarczej czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na rzecz Spółek T.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy, powołane przepisy oraz orzecznictwo TSUE należy stwierdzić, że nabycie przez Wnioskodawcę praw użytkowych do udziałów oraz udziałów w Spółkach T nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca nie uzyska statusu podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy w odniesieniu do tych czynności.

Odpowiadając zatem na zadane pytania należy stwierdzić, że:

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników dotyczących konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie i nie mogą one decydować o niniejszym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.