0112-KDIL1-3.4012.209.2017.1.JNA - Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2017 r. (data wpływu 21 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest prawidłowe.

W dniu 21 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką osobową działającą na terytorium Polski, zarejestrowaną w Polsce dla potrzeb podatku VAT, jako podatnik VAT czynny (dalej również jako: "Spółka" lub "Wnioskodawca").

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie handlu, gdzie głównym przedmiotem obrotu są paliwa do pojazdów silnikowych.

Wnioskodawca nabywa ww. paliwa między innymi od kontrahentów z innych krajów Unii Europejskiej (dalej również jako: "Dostawca (y)"). Dostawca (y) są zasadniczo zarejestrowani na potrzeby podatku VAT na terytorium Polski i posiadają w Polsce zarejestrowany oddział. Dostawca (y) będą posiadać w Polsce pracownika odpowiedzialnego za obsługę klientów i odbiór towarów przesyłanych przez centralę Dostawcy (ów) z innego kraju Unii oraz zaplecze biurowe niezbędne do jego funkcjonowania. Transakcja realizowana jest w taki sposób, iż:

* Spółka zgłasza zapotrzebowanie na ww. towar Dostawcy.

* Dostawca przywozi towar na terytorium Polski i dopełnia wszelkich niezbędnych formalności przywozowych.

* Następnie towar jest przechowywany przez Dostawcę w określonym miejscu, przy czym najczęściej jest to z góry ustalony parking znajdujący się na terytorium Polski.

* Spółka w całości lub części wypłaca wynagrodzenie na rzecz Dostawcy.

* Dopiero wówczas Dostawca podejmuje decyzję o dostawie ww. towarów na rzecz Spółki (wcześniej przemieszczony do Polski towar może być sprzedany również na rzecz podmiotu trzeciego) oraz udostępnia jej te towary. Wyrazem podjęcia takiej decyzji jest akceptacja dokonanej przez Spółkę wpłaty w dowolnej formie (ustnej, telefonicznej, mailowej itp.), co również zostało wskazane w treści ww. umowy.

* Towary te mogą być dostarczone Spółce we wskazane przez nią miejsce przez Dostawcę lub wydane przewoźnikowi działającemu na rzecz Spółki (najczęściej w miejscu gdzie są one przechowywane przez Dostawcę).

* Informację o miejscu dostawy, a zatem również o tym czy będzie to terytorium Polski oraz sprecyzowanie miejsca, Dostawca otrzymuje dopiero po przywozie ww. towarów na terytorium Polski i dopełnieniu wszelkich związanych z tym formalności.

Dostawca przywozi ww. towary jedynie do tego miejsca, gdzie znajdują się one w momencie podjęcia przez Dostawcę decyzji o ich dostawie (sprzedaży) na rzecz Spółki. W związku z tym umowa zawarta przez niego z przewoźnikiem dotyczy tylko tego odcinka trasy (z bazy załadunkowej na terytorium Niemiec na terytorium Polski).

Jeśli Spółka wskaże inne miejsce dostawy, Dostawca składa odrębne zlecenie transportowe. Może dochodzić również do sytuacji, gdy Spółka na miejsce dostawy wskaże parking, na którym już znajduje się towar w momencie złożenia zamówienia. Wówczas Spółka odbiera ww. towary za pośrednictwem wynajętej przez nią firmy transportowej.

Może się również zdarzyć, iż miejscem dostawy będzie miejsce inne niż ww. parking. Zatem decyzja o miejscu dostawy towaru jest podejmowana dopiero po przywiezieniu towarów na terytorium Polski, a zatem ich transport w ramach dostawy na rzecz Spółki rozpoczyna się z terytorium Polski (w przypadku części zamówień transport nie będzie konieczny, ze względu na wybór miejsca dostawy przez Spółkę i odbioru towaru za pośrednictwem firmy transportowej). Dopiero po uiszczeniu przez Spółkę całości lub części wynagrodzenia na rzecz Dostawcy, podejmuje on decyzję o udostępnieniu Spółce lub wskazanemu przez nią przewoźnikowi ww. towaru, a także ewentualnie wysłaniu towaru Spółce we wskazane przez nią miejsce.

Niezależnie od powyższego, po przywozie towarów do Polski, a przed wskazaniem miejsca dostawy przez Spółkę, pracownik oddziału Dostawcy dokona wszelkich formalności związanych z wprowadzeniem towarów do Polski, a następnie wyda towar Spółce (ewentualnie wynajętej przez nią firmie transportowej) lub zleci ewentualny dalszy transport towarów zgodnie z wytycznymi otrzymanymi od Spółki.

Ze względów technicznych (płynną postać towaru), w celu uniknięcia kosztów przepakowania towarów, Spółka rozważa zawarcie umowy w zakresie świadczenia usług transportowych z tym samym podmiotem, z którego usług korzysta Dostawca. W związku z powyższym, z miejsca odbioru towaru wskazanego przez Spółkę (np. parking) do kontrahenta Spółki (nabywcy towarów) lub bazy Spółki towar będzie transportowany na podstawie odrębnego zlecenia transportowego wystawionego przez Spółkę dla firmy transportowej (nadal ten sam podmiot). Decyzja o tym, czy w danym przypadku towar zostanie przetransportowany z miejsca jego odbioru od Dostawcy do bazy Spółki lub jednego z jej kontrahentów, podejmowana będzie przez Spółkę po odebraniu towaru od Dostawcy we wskazanym przez Spółkę miejscu dostawy.

Z zapisów umownych wynika (wynikać będzie), iż wszelkie ryzyka związane z towarem (w tym jego utratą) będą przechodziły z Dostawcy na Spółkę dopiero w momencie podjęcia decyzji o dokonaniu dostawy towarów przez Dostawcę na rzecz Spółki oraz informacji o akceptacji wpłaty przez Dostawcę. Akceptacja taka może mieć dowolną formę (ustną, telefoniczną, mailową itp.). Podobnie Spółka będzie pokrywała koszty związane z transportem ww. towarów, ich ubezpieczeniem itp. od miejsca odbioru towarów od Dostawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy do przeniesienia praw do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel, a tym samym do dostawy w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dojdzie w momencie podjęcia przez Dostawcę decyzji o sprzedaży i udostępnieniu ww. towarów Spółce, tj. de facto w momencie wpłaty całości lub części wynagrodzenia przez Spółkę na rzecz Dostawcy oraz informacji o akceptacji tej wpłaty przez Dostawcę?

2. Czy transakcja (e) opisana (e) w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym będzie stanowiła wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Do przeniesienia praw do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel, a tym samym do dostawy w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dojdzie w: momencie podjęcia przez Dostawcę decyzji o sprzedaży i udostępnieniu ww. towarów Spółce, tj. de facto w momencie wpłaty całości lub części wynagrodzenia przez Spółkę na rzecz Dostawcy oraz informacji o akceptacji tej wpłaty przez Dostawcę.

2. Transakcja (e) opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie będzie stanowiła wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Poniżej Wnioskodawca przedstawia odrębne uzasadnienie w odniesieniu do każdego z postawionych we wniosku pytań:

Ad. 1

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Potwierdza to orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Co należy rozumieć przez "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" TSUE określił w wyroku w sprawie C-320/88 stwierdzając, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia "własności w sensie ekonomicznym", podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że w istocie rzeczy kluczowym elementem jest przeniesienie praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

W tym miejscu należy również zauważyć, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 listopada 2014 r., sygn. IPPP3/443-862/14-2/JF).

Zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym analizowana transakcja realizowana jest w taki sposób, iż:

* Spółka zgłasza zapotrzebowanie na ww. towar Dostawcy.

* Dostawca przywozi towar na terytorium Polski i dopełnia wszelkich niezbędnych formalności przywozowych.

* Następnie towar jest przechowywany przez Dostawcę w określonym miejscu, przy czym najczęściej jest to z góry ustalony parking znajdujący się na terytorium Polski.

* Spółka w całości lub części wypłaca wynagrodzenie na rzecz Dostawcy.

* Dopiero wówczas Dostawca podejmuje decyzję o dostawie ww. towarów na rzecz Spółki (wcześniej przemieszczony do Polski towar może być sprzedany również na rzecz podmiotu trzeciego) oraz udostępnia jej te towary. Wyrazem podjęcia takiej decyzji jest akceptacja dokonanej przez Spółkę wpłaty w dowolnej formie (ustnej, telefonicznej, mailowej itp.), co również zostało wskazane w treści ww. umowy.

* Towary te mogą być dostarczone Spółce we wskazane przez nią miejsce przez Dostawcę lub wydane przewoźnikowi działającemu na rzecz Spółki (najczęściej w miejscu gdzie są one przechowywane przez Dostawcę).

* Informację o miejscu dostawy, a zatem również o tym czy będzie to terytorium Polski oraz sprecyzowanie miejsca, Dostawca otrzymuje dopiero po przywozie ww. towarów na terytorium Polski i dopełnieniu wszelkich związanych z tym formalności.

Jak wynika z powyższego, towar w momencie transportu z innego kraju wspólnotowego na terytorium Polski pozostaje własnością Dostawcy. Dopiero po zrealizowaniu wszystkich formalności związanych z przywozem towaru na terytorium Polski (w tym celno-akcyzowych) oraz pozostawieniu go na terytorium Polski w miejscu, w którym Dostawca zamierza go przechowywać, Dostawca będzie podejmował decyzję co do dalszego rozporządzania towarami.

Co więcej, z zapisów umownych wynika (wynikać będzie), iż wszelkie ryzyka związane z towarem (w tym jego utratą) będą przechodziły z Dostawcy na Spółkę dopiero w momencie podjęcia decyzji o dokonaniu dostawy towarów przez Dostawcę na rzecz Spółki. Podobnie Spółka będzie pokrywała koszty związane z transportem ww. towarów, ich ubezpieczeniem itp., od miejsca odbioru towarów od Dostawcy.

Zgodnie z zapisami umownymi momentem, w którym Dostawca podejmuje decyzję o sprzedaży towaru na rzecz Spółki jest dokonanie przez nią wpłaty całości lub części wynagrodzenia należnego za nabywany przez Spółkę towar oraz informacji o akceptacji tej wpłaty przez Dostawcę. Akceptacja taka może mieć dowolną formę (ustną, telefoniczną, mailową itp.).

Zatem do przeniesienia ww. ryzyk oraz prawa do rozporządzania towarami na rzecz Spółki dochodziło będzie dopiero w momencie uregulowania przez nią należnej Dostawcy kwoty oraz zaakceptowaniu przez niego takiej wpłaty. Właśnie taka akceptacja jest de facto wyrazem podjęcia decyzji o zawarciu transakcji dostawy ww. towarów na rzecz Spółki.

Do tej chwili zatem, nie jest de facto wiadomo czy przedmiotowe towary zostaną wydane Spółce wraz z prawem do rozporządzania nimi jak właściciel (także prawo własności), czy też zostaną one wydane innemu podmiotowi wraz z prawem do rozporządzania nimi jak właściciel, który zyska również prawo własności do nich.

Po zaistnieniu ww. okoliczności to Spółka staje się ich ekonomicznym oraz faktycznym właścicielem, gdyż:

* ma prawo rozporządzić tymi towarami poprzez ich odbiór za pośrednictwem współpracującej z nią firmy transportowej, czy też wskazując miejsce gdzie towary mają zostać przetransportowane przez Dostawcę,

* wszelkie ryzyka związane z towarem (w tym jego utratą) przechodzą z Dostawcy na Spółkę.

W świetle powyższego w ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, do dostawy towarów dochodzi w momencie dokonania przez Spółkę wpłaty całości lub części wynagrodzenia należnego za nabywany przez Spółkę towar oraz informacji o akceptacji tej wpłaty przez Dostawcę.

Ad. 2

Na potrzeby analizy odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, poza przepisami przywołanymi w ramach analizy odpowiedzi na pytanie nr 1, należy zwrócić uwagę także na regulacje odnoszące się do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

I tak, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Na podstawie treści przywołanych przepisów uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru ma miejsce wówczas, gdy towar będący przedmiotem dostawy jest wysłany bądź przetransportowany z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego, po spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w danej transakcji.

Jak wyżej wyjaśniono dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, oprócz przemieszczenia towarów pomiędzy dwoma państwami członkowskimi, muszą zostać spełnione również określone warunki. Mianowicie nabywca tych towarów musi być podatnikiem, o którym mowa w art. 15, a nabywane towary będą służyć jego działalności gospodarczej oraz dokonujący dostawy ww. towarów musi być podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Powszechnie wskazuje się zatem, iż potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

* po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;

* po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym analizowana transakcja realizowana jest w taki sposób, iż:

* Spółka zgłasza zapotrzebowanie na ww. towar Dostawcy.

* Dostawca przywozi towar na terytorium Polski i dopełnia wszelkich niezbędnych formalności przywozowych.

* Następnie towar jest przechowywany przez Dostawcę w określonym miejscu, przy czym najczęściej jest to z góry ustalony parking znajdujący się na terytorium Polski.

* Spółka w całości lub części wypłaca wynagrodzenie na rzecz Dostawcy.

* Dopiero wówczas Dostawca podejmuje decyzję o dostawie ww. towarów na rzecz Spółki (wcześniej przemieszczony do Polski towar może być sprzedany również na rzecz podmiotu trzeciego) oraz udostępnia jej te towary. Wyrazem podjęcia takiej decyzji jest akceptacja dokonanej przez Spółkę wpłaty w dowolnej formie (ustnej, telefonicznej, mailowej itp.), co również zostało wskazane w treści ww. umowy.

* Towary te mogą być dostarczone Spółce we wskazane przez nią miejsce przez Dostawcę lub wydane przewoźnikowi działającemu na rzecz Spółki (najczęściej w miejscu gdzie są one przechowywane przez Dostawcę).

* Informację o miejscu dostawy, a zatem również o tym czy będzie to terytorium Polski oraz sprecyzowanie miejsca, Dostawca otrzymuje dopiero po przywozie ww. towarów na terytorium Polski i dopełnieniu wszelkich związanych z tym formalności.

Jak wynika z powyższego, towar w momencie transportu z innego kraju wspólnotowego na terytorium Polski pozostaje własnością Dostawcy. Dopiero po zrealizowaniu wszystkich formalności związanych z przywozem towaru na terytorium Polski (w tym celno-akcyzowych) oraz pozostawieniu go na terytorium Polski w miejscu, w którym Dostawca zamierza go przechowywać, Dostawca będzie podejmował decyzję co do dalszego rozporządzania towarami.

Co więcej, z zapisów umownych wynika (wynikać będzie), iż wszelkie ryzyka związane z towarem (w tym jego utratą) będą przechodziły z Dostawcy na Spółkę dopiero w momencie podjęcia decyzji o dokonaniu dostawy towarów przez Dostawcę na rzecz Spółki. Podobnie Spółka będzie pokrywała koszty związane z transportem ww. towarów, ich ubezpieczeniem itp. od miejsca odbioru towarów od Dostawcy.

Zgodnie z zapisami umownymi momentem, w którym Dostawca podejmuje decyzję o sprzedaży towaru na rzecz Spółki jest dokonanie przez nią wpłaty całości lub części wynagrodzenia należnego za nabywany przez Spółkę towar oraz informacji o akceptacji tej wpłaty przez Dostawcę. Akceptacja taka może mieć dowolną formę (ustną, telefoniczną, mailową itp.).

Zatem do przeniesienia ww. ryzyk oraz prawa do rozporządzania towarami na rzecz Spółki dochodzi dopiero w momencie uregulowania przez nią należnej Dostawcy kwoty oraz zaakceptowaniu przez niego takiej wpłaty. Właśnie taka akceptacja jest de facto wyrazem podjęcia decyzji o zawarciu transakcji dostawy ww. towarów na rzecz Spółki.

Do tej chwili zatem, nie jest de facto wiadomo czy przedmiotowe towary zostaną wydane Spółce wraz z prawem do rozporządzania nimi jak właściciel (także prawo własności), czy też zostaną one wydane innemu podmiotowi wraz z prawem do rozporządzania nimi jak właściciel, który zyska również prawo własności do nich.

Po zaistnieniu ww. okoliczności to Spółka staje się ich ekonomicznym oraz faktycznym właścicielem, gdyż:

* ma prawo rozporządzić tymi towarami poprzez ich odbiór za pośrednictwem współpracującej z nią firmy transportowej, czy też wskazując miejsce gdzie towary mają zostać przetransportowane przez Dostawcę,

* wszelkie ryzyka związane z towarem (w tym jego utratą) przechodzą z Dostawcy na Spółkę.

W świetle powyższego w ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, do dostawy towarów dochodzi w momencie dokonanie przez Spółkę wpłaty całości lub części wynagrodzenia należnego za nabywany przez nią towar oraz informacji o akceptacji tej wpłaty przez Dostawcę.

Zatem w przedmiotowej sprawie do analizowanej transakcji dochodzi dopiero w momencie, gdy towar już znajduje się na terytorium Polski. Dopiero wówczas zapada decyzja o sprzedaży towaru właśnie na rzecz Spółki. Do tego momentu towar pozostaje własnością Dostawcy, który jeszcze nie zdecydował o sposobie jego wykorzystania, tj. o tym kto i kiedy będzie ich nabywcą, a także czy i gdzie zostaną one przetransponowane w ramach tej transakcji.

Zatem w ramach analizowanego modelu transakcji transport związany z dostawą przedmiotowego towaru rozpoczyna się i kończy na terytorium Polski. Miejscem rozpoczęcia jest miejsce przechowywania towaru przez Dostawcę na terytorium Polski (przykładowy parking), po zakończeniu przez jego pracownika wszelkich formalności związanych z przywozem towarów do Polski. Z kolei miejscem dostawy jest baza Spółki lub kontrahenta Spółki, dla którego towar zostanie dostarczony również na terytorium kraju.

Powyższe potwierdza już sam fakt, iż na realizację transportu z ww. miejsca przechowywania towar odbierany jest przez firmę transportową współpracującą ze Spółką lub w przypadku realizacji dostawy bezpośrednio przez Dostawcę, wystawiane jest odrębne zlecenie transportowe.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż w ramach analizowanej transakcji towar transportowany jest wyłącznie na terytorium Polski (transport rozpoczyna się i kończy na terytorium Polski).

Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy jest m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 lutego 2016 r. nr IBPP4/4512-259/15/PK, w której czytamy "Wysłanie towarów przez Spółkę z siedzibą poza terytorium kraju (z magazynów znajdujących się na terytorium innego państwa członkowskiego) do jej oddziału w Polsce będzie przesunięciem towarów w ramach struktury organizacyjnej jednej spółki. Zatem w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Oddział w Polsce (a tym samym Spółka - matka) dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, a następnie dostawy towarów za wynagrodzeniem na rzecz podmiotu krajowego, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji wnioskodawca winien wykazać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz naliczyć i wykazać na fakturze podatek VAT, z tytułu dostawy krajowej".

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy odpowiedzi na pytania będące przedmiotem niniejszego wniosku będą następujące:

1. Zdaniem Wnioskodawcy, do przeniesienia praw do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel, a tym samym do dostawy w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dojdzie w momencie podjęcia przez Dostawcę decyzji o sprzedaży i udostępnieniu ww. towarów Spółce, tj. de facto w momencie wpłaty całości lub części wynagrodzenia przez Spółkę na rzecz Dostawcy oraz informacji o akceptacji tej wpłaty przez Dostawcę.

2. Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja (e) opisana w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie będzie stanowiła wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tutejszy organ informuje, że w dniu 24 czerwca 2017 r. opublikowany został tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.).

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.