0112-KDIL1-3.4012.147.2017.2.PR - 0% stawka VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy mebli wolnostojących.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 maja 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 czerwca 2017 r. (data wpływu 30 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe - w zakresie stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy mebli wolnostojących (pkt I opisu stanu faktycznego);

* prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z dokonaną wewnątrzwspólnotową dostawą mebli wolnostojących (pkt I opisu stanu faktycznego).

W dniu 5 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy mebli wolnostojących (pkt I opisu stanu faktycznego) oraz w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z dokonaną wewnątrzwspólnotową dostawą mebli wolnostojących (pkt I opisu stanu faktycznego). Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 czerwca 2017 r. (data wpływu 30 czerwca 2017 r.) o brakującą opłatę, doprecyzowanie opisu sprawy oraz przedstawienie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest zarejestrowany na potrzeby VAT-UE.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej kontraktuje między innymi z podmiotami mającymi siedzibę we Francji (dalej również jako: "Klient", "Klienci"). Kontrahenci z Francji są podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Francji.

W ramach tych kontraktów można wymienić typowe rodzaje transakcji:

I. Sprzedaż mebli wolnostojących

Wnioskodawca wytwarza we własnym zakresie meble wolnostojące (według indywidualnego projektu dla kontrahenta lub według posiadanego, własnego wzornictwa, wybranego przez klienta). Meble są produkowane według własnych wzorów Wnioskodawcy albo na zamówienie klienta (według jego projektu). W ramach umowy z klientem Wnioskodawca samodzielnie składa meble, zawozi je do miejsca wskazanego przez klienta (na terytorium Francji) i ustawia je tam.

(...)

Wnioskodawca w piśmie z dnia 22 czerwca 2017 r. wyjaśnił, że przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary (meble wolnostojące opisane w pkt I stanu faktycznego) zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium Francji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż mebli wolnostojących (opisaną w pkt I) należy kwalifikować i opodatkować na zasadach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tj. stawką 0% wraz z prawem do odliczenia VAT naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż mebli wolnostojących (opisaną w pkt I) należy kwalifikować i opodatkować na zasadach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Pod pojęciem WDT rozumie się co do zasady wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu ich dostawy, na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 13 ust. 1 ustawy o VAT). Aby doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, spełnione muszą być, co do zasady, dodatkowe warunki, a mianowicie:

Z uwagi na okoliczność, iż w przedstawionym stanie faktycznym zaszły ww. warunki, należy przyjąć, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż mebli wolnostojących (opisaną w pkt I) należy uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, opodatkowaną stawką 0%. W związku z zakupami dokonywanymi przez Wnioskodawcę na terytorium Polski, a służącymi realizacji sprzedaży mebli wolnostojących, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości.

Jak bowiem wynika z przepisu art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Z opisu stanu faktycznego wynika, że warunki wskazane w ww. przepisie będą spełnione.

Z kolei zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przepis art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT wymienia wewnątrzwspólnotową dostawę towarów jako czynności opodatkowane, w związku z czym zakupy dokonywane w związku z tymi dostawami dają Wnioskodawcy prawo do odliczania podatku VAT naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest:

* prawidłowe - w zakresie stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy mebli wolnostojących (pkt I opisu stanu faktycznego);

* prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z dokonaną wewnątrzwspólnotową dostawą mebli wolnostojących (pkt I opisu stanu faktycznego).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu - przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Dodatkowo, przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby dostawca towaru był podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy, zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% (z prawem do odliczenia) - jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane będzie wówczas, jeśli zostanie ona opodatkowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie.

Zatem zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. nabycie wg stawki właściwej dla danego towaru, zaś dostawa, wg stawki 0% (z prawem do odliczenia) powoduje, że podatek z tytułu danej czynności faktycznej (którą jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, u jednego kontrahenta stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie, u drugiego zaś odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę) jest faktycznie rozliczany przez nabywcę w państwie, do którego towary zostały ostatecznie przemieszczone.

Artykuł 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42-41 ust. 3 ustawy.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy - w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy - w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Analiza przedstawionych regulacji pozwala na ustalenie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest uznanie danej dostawy za dostawę o charakterze wewnątrzwspólnotowym. Uprawnia to w konsekwencji do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i jako taka zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Drugi z warunków dotyczy zatem faktycznych, a nie prawnych aspektów transakcji i został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest zarejestrowany na potrzeby VAT-UE. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej kontraktuje między innymi z podmiotami mającymi siedzibę we Francji (dalej również jako: "Klient", "Klienci"). Kontrahenci z Francji są podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Francji. W ramach tych kontraktów Wnioskodawca dokonuje sprzedaży mebli wolnostojących. Wnioskodawca wytwarza we własnym zakresie meble wolnostojące (według indywidualnego projektu dla kontrahenta lub według posiadanego, własnego wzornictwa, wybranego przez klienta). Meble są produkowane według własnych wzorów Wnioskodawcy albo na zamówienie klienta (według jego projektu). W ramach umowy z klientem Wnioskodawca samodzielnie składa meble, zawozi je do miejsca wskazanego przez klienta (na terytorium Francji) i ustawia je tam. Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary (meble wolnostojące opisane w pkt I stanu faktycznego) zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium Francji. Wnioskodawca dokonuje zakupów na terytorium Polski, które służą realizacji sprzedaży mebli wolnostojących.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości opodatkowania dostawy mebli wolnostojących do klienta we Francji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką w wysokości 0%.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, spełnione są warunki dla uznania dokonywanej przez Wnioskodawcę dostawy mebli wolnostojących za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca spełnia przesłanki, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy, do opodatkowania ww. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką podatku w wysokości 0%, ponieważ obie strony transakcji są podatnika zarejestrowanymi dla transakcji wewnątrzwspólnotowych a Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary (meble wolnostojące opisane w pkt I stanu faktycznego) będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do kontrahenta na terytorium Francji.

Podsumowując, sprzedaż mebli wolnostojących (opisaną w pkt I) należy kwalifikować i opodatkować na zasadach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tj. stawką podatku w wysokości 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy mebli wolnostojących (pkt I opisu stanu faktycznego) jest prawidłowe.

Przechodząc do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z dokonaną wewnątrzwspólnotową dostawą mebli wolnostojących (pkt I opisu stanu faktycznego) należy stwierdzić, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 4 ustawy - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powołanych przepisów ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie określone warunki:

W przedmiotowej sprawie powyższe przesłanki są spełnione. Jak już wyjaśniono w niniejszej interpretacji, dokonywana przez Wnioskodawcę dostawa mebli wolnostojących do klienta z terytorium Francji stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną według stawki podatku w wysokości 0%, na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy. Zatem Wnioskodawca będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego na fakturach dokumentujących dokonywane przez niego zakupy na terytorium Polski służące realizacji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mebli wolnostojących - przy założeniu, że nie zachodzą inne ograniczenia przewidziane w art. 86a i 88 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na fakturach związanych z zakupami na potrzeby dokonywanej wewnątrzwspólnotowej dostawy mebli wolnostojących opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z dokonaną wewnątrzwspólnotową dostawą mebli wolnostojących (pkt I opisu stanu faktycznego) jest prawidłowe.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym należy zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o wskazanie, że Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium Francji. W przypadku zmiany tego elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń.

Tutejszy organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonania mebli według indywidualnego projektu wraz z montażem oraz dostawy mebli wolnostojących w ramach tego samego kontraktu (pkt II opisu stanu faktycznego), w zakresie opodatkowania wykonania, dostarczenia i montażu zabudów (pkt III opisu stanu faktycznego), w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonaniem mebli według indywidualnego projektu wraz z montażem oraz dostawy mebli wolnostojących w ramach tego samego kontraktu (pkt II opisu stanu faktycznego), w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku wykonaniem, dostarczeniem i montażem zabudów (pkt III opisu stanu faktycznego) został rozpatrzony w postanowieniu z dnia 13 lipca 2017 r. nr 0112-KDIL1-3.4012.241.2017.1.PR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.