0112-KDIL1-2.4012.761.2018.7.MR - Zwolnienie z VAT dostawy nieruchomości po pierwszym zasiedleniu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 września 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 464/19 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 4 lutego 2020 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2018 r. (data wpływu 26 listopada 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 stycznia 2019 r. (data wpływu 4 lutego 2019 r.) oraz pismem z dnia 5 lutego 2019 r. (data wpływu 5 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności wniesienia aportem sieci otrzymanych odpłatnie od osób fizycznych, w odniesieniu do których od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata;

* prawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności wniesienia aportem sieci otrzymanych odpłatnie od osób fizycznych, w odniesieniu do których od pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż 2 lata;

* prawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności wniesienia aportem sieci otrzymanych odpłatnie i nieodpłatnie od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą;

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia aportem sieci będących efektem realizacji zadań inwestycyjnych Gminy.

W dniu 26 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zwolnienia od podatku VAT czynności wniesienia aportem sieci otrzymanych odpłatnie od osób fizycznych, w odniesieniu do których od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata;

* zwolnienia od podatku VAT czynności wniesienia aportem sieci otrzymanych odpłatnie od osób fizycznych, w odniesieniu do których od pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż 2 lata;

* zwolnienia od podatku VAT czynności wniesienia aportem sieci otrzymanych odpłatnie i nieodpłatnie od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą;

* opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia aportem sieci będących efektem realizacji zadań inwestycyjnych Gminy.

Wniosek uzupełniono w dniu 4 lutego 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz w dniu

5 lutego 2019 r. o przeformułowanie pytania.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 7 lutego 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr 0112-KDIL1-2.4012.761.2018.2.MR, w której uznał, że stanowisko Wnioskodawcy jest:

* nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności wniesienia aportem sieci otrzymanych odpłatnie od osób fizycznych, w odniesieniu do których od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata;

* prawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności wniesienia aportem sieci otrzymanych odpłatnie od osób fizycznych, w odniesieniu do których od pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż 2 lata;

* prawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności wniesienia aportem sieci otrzymanych odpłatnie i nieodpłatnie od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą;

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia aportem sieci będących efektem realizacji zadań inwestycyjnych Gminy.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 7 lutego 2019 r. nr 0112-KDIL1-2.4012.761.2018.2.MR złożył skargę z dnia 11 marca 2019 r. (data wpływu 12 marca 2019 r.) w zakresie dotyczącym opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia aportem sieci będących efektem realizacji zadań inwestycyjnych Gminy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 25 września 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 464/19 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 7 lutego 2019 r. nr 0112-KDIL1-2.4012.761.2018.2.MR.

Sąd wskazał, m.in. że: "Nie biorąc pod uwagę jednolicie wyrażanego w orzecznictwie w tym zakresie poglądu na takie rozumienie prounijnej wykładni prawa, organ zastosował się wprost do regulacji wynikającej z przepisów Dyrektywy 112 z pominięciem przepisu krajowego, wadliwie implementowanego do prawa krajowego. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej powinien wydać indywidualną interpretację podatkową w granicach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, z uwzględnieniem uwag Sądu sformułowanych w przedmiotowym uzasadnieniu wyroku co do wykładni przepisów prawa (...)".

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia aportem sieci będących efektem realizacji zadań inwestycyjnych Gminy, wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Operacja dotyczy przekazania w formie aportu przez Gminę na rzecz Zakładu (...) Sp. z o.o. (dalej: Zakład) sieci wodociągowych i kanalizacyjnych. Zakład jest spółką gminną poprzez, którą Gmina realizuje zadanie własne, jakim jest zaopatrzenie w wodę oraz odbiór i oczyszczanie ścieków.

Przedmiotem aportu do Zakładu będą sieci wodociągowe oraz kanalizacyjne otrzymane zarówno odpłatnie, jak nieodpłatnie od osób fizycznych oraz od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Sieci te otrzymano na podstawie umów przekazania zawartych z osobami fizycznymi i podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą w latach 2013-2018. Część przekazywanych aportem sieci stanowi efekt realizacji własnych zadań inwestycyjnych Gminy.

Gmina od momentu otrzymania sieci od osób fizycznych oraz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą do chwili obecnej nie ponosiła wydatków na ulepszenie tych sieci.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Ad 1

Sieci będące przedmiotem aportu stanowią budowle w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane, gdyż nie są one budynkami, ale stanowią sieci techniczne, tj. wodociągowe i kanalizacyjne.

Ad 2

Wniesienie sieci aportem do Zakładu nastąpiło z dniem 13 grudnia 2018 r. Data ta dotyczy zarówno sieci otrzymanych od osób fizycznych, jak i od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą oraz sieci będących przedmiotem realizacji zadań inwestycyjnych Gminy.

Ad 3 a) i b)

Daty nabycia sieci przez Gminę oraz daty pierwszego zajęcia (używania) w odniesieniu do sieci otrzymanych odpłatnie od osób fizycznych przedstawiono w poniższej tabeli.

Tabela nr 1 - Załącznik PDF str. 1

W przedmiotowym aporcie Gmina nie przekazała żadnych sieci otrzymanych nieodpłatnie od osób fizycznych.

Ad 4

Tabela nr 2 - Załącznik PDF str. 3

Ad 5

Sieć wodociągowa przy ul. (...):

d. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie powyższej sieci w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Sieć kanalizacji sanitarnej (...) etap I:

d. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie powyższej sieci w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Sieć kanalizacji sanitarnej (...) etap II:

d. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie powyższej sieci w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Sieć kanalizacji sanitarnej przy (...):

d. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie powyższej sieci w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Sieć kanalizacji sanitarnej w (...):

d. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie powyższej sieci w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 5 lutego 2019 r.).

Czy należy zastosować opodatkowanie stawką VAT 23%, czy też zwolnienie z VAT, w następujących przypadkach:

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując aportu sieci Gmina będzie działać w charakterze podatnika VAT.

W przypadku sieci otrzymanych odpłatnie od osób fizycznych Gmina zamierza skorzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W przypadku sieci otrzymanych odpłatnie i nieodpłatnie od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, jeżeli od momentu przejęcia sieci przez Gminę do momentu wniesienia sieci aportem minęły 2 lata, Gmina zamierza skorzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.

Natomiast w przypadku, gdy nie upłynęły 2 lata od momentu przejęcia sieci przez Gminę, Gmina zamierza zastosować opodatkowanie wartości aportu z zastosowaniem stawki VAT

w wysokości 23%.

Jeżeli chodzi o wniesienie aportem sieci, będących efektem realizacji zadań inwestycyjnych Gminy, Gmina zamierza zastosować opodatkowanie wartości aportu z zastosowaniem stawki VAT w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności wniesienia aportem sieci otrzymanych odpłatnie od osób fizycznych, w odniesieniu do których od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata;

* prawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności wniesienia aportem sieci otrzymanych odpłatnie od osób fizycznych, w odniesieniu do których od pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż 2 lata;

* prawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności wniesienia aportem sieci otrzymanych odpłatnie i nieodpłatnie od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą;

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia aportem sieci będących efektem realizacji zadań inwestycyjnych Gminy.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym i w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 września 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 464/19.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, obejmuje więc wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów". Określeniem "usługi" w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może spełnić przesłanki uznania jej za dostawę towarów w świetle art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy - należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie wykonywane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy.

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że aport (dostawa) sieci wodociągowych i kanalizacyjnych do Zzakładu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy bowiem wskazać, że przedmiotowa transakcja dotyczy towaru w rozumieniu ustawy oraz jest dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast, jak stanowi art. 146aa pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku (podmiotowe lub przedmiotowe).

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy. Wskazać należy, że w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Przy czym, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Ponadto w przypadku towarów (do których zaliczają się również nieruchomości) może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, o ile zostaną spełnione warunki wskazane w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej, dla ustalenia kwestii opodatkowania VAT dostawy budynków, budowli lub ich części w pierwszej kolejności należy określić, czy i kiedy nastąpiło ich pierwsze zasiedlenie.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Na mocy art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowlę - stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina zamierza przekazać w formie aportu na rzecz Zakładu (...) Sp. z o.o. (Zakład) sieci wodociągowych i kanalizacyjnych. Przedmiotem aportu będą sieci wodociągowe oraz kanalizacyjne otrzymane odpłatnie od osób fizycznych oraz otrzymane odpłatnie i nieodpłatnie od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Ponadto, przedmiotem aportu będą sieci stanowiące efekt realizacji własnych zadań inwestycyjnych Gminy. Gmina od momentu otrzymania sieci od osób fizycznych oraz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą do chwili obecnej nie ponosiła wydatków na ich ulepszenie. Od momentu nabycia przedmiotowe sieci nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej działalności. Nie były również przedmiotem najmu, dzierżawy, ani umów o podobnym charakterze. Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia powyższych sieci. Z kolei, z tytułu wybudowania sieci w ramach zadań własnych Gminie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowe sieci nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Do planowanego aportu doszło już dnia 13 grudnia 2018 r.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości czy w odniesieniu do czynności wniesienia aportem sieci (stanowiących budowle w myśl ustawy - Prawo budowle):

* otrzymanych odpłatnie od osób fizycznych,

* otrzymanych odpłatnie i nieodpłatnie od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą,

* będących efektem realizacji zadań inwestycyjnych Gminy

należy zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług, czy też opodatkowanie stawką 23%.

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla dostawy (aportu) przedmiotowych sieci zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, czy też opodatkowanie stawką 23%, należy rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do sieci (budowli) będących przedmiotem aportu miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Przedmiotem aportu będą m.in. sieci wodociągowe i kanalizacyjne otrzymane odpłatnie od osób fizycznych, które Gmina nabyła w latach 2014-2018.

Z informacji zawartych w Tabeli nr 1, stanowiącej uzupełnienie do wniosku wynika, że w odniesieniu do każdej wymienionej sieci nabytej od osób fizycznych doszło już do pierwszego zasiedlenia u tychże osób fizycznych (daty wskazano dla każdej sieci odrębnie). Jak wskazał Wnioskodawca do planowanego aportu przedmiotowych sieci doszło już 13 grudnia 2018 r. Zatem należy wskazać, że aport budowli w postaci sieci wodociągowych i kanalizacyjnych, o których mowa we wniosku, nie był dokonany w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż - jak wynika z opisu sprawy - budowle te zostały już zasiedlone.

Przy czym w przypadku sieci (każdej oddzielnie), w odniesieniu do których doszło do pierwszego zasiedlenia odpowiednio w latach 2013, 2014, 2015, 2016, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich aportem dokonanym dnia 13 grudnia 2018 r. upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Z kolei, w przypadku sieci, w odniesieniu do których doszło do pierwszego zasiedlenia odpowiednio w latach 2017 i 2018 (oddzielnie dla każdej), pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich aportem dokonanym dnia 13 grudnia 2018 r. upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, aport sieci otrzymanych odpłatnie od osób fizycznych - w odniesieniu do których od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata - korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym w powyższym zakresie należało uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Natomiast, aport sieci otrzymanych odpłatnie od osób fizycznych - w odniesieniu do których od pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż 2 lata - nie znajdzie zastosowanie zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Jednak z uwagi na to, że z tytułu nabycia powyższych sieci Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz nie ponoszono wydatków na ulepszenie tych sieci, ich aport korzysta ze zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Tym samym w powyższym zakresie należało uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Ponadto, przedmiotem aportu będą sieci wodociągowe i kanalizacyjne otrzymane nieodpłatnie i odpłatnie od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, które Gmina nabyła w latach 2013, 2015, 2016, 2017, 2018.

Z informacji zawartych w Tabeli nr 2, stanowiącej uzupełnienie do wniosku wynika, że w odniesieniu do każdej wymienionej sieci nabytej zarówno odpłatnie i nieodpłatnie od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą doszło już do pierwszego zasiedlenia u tychże podmiotów. Jak wskazał Wnioskodawca do planowanego aportu przedmiotowych sieci doszło już 13 grudnia 2018 r. Zatem należy wskazać, że aport budowli w postaci sieci wodociągowych i kanalizacyjnych, o których mowa we wniosku, nie zostanie dokonany w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż - jak wynika z opisu sprawy - budowle te zostały już zasiedlone.

Przy czym w przypadku sieci (każdej oddzielnie), w odniesieniu do których doszło do pierwszego zasiedlenia odpowiednio w latach 2012, 2013, 2015, 2016 (oddzielnie dla każdej), pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich aportem dokonanym dnia 13 grudnia 2018 r. upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Z kolei, w przypadku sieci, w odniesieniu do której doszło do pierwszego zasiedlenia w 2017 r. (nabytej w 2017 r.), pomiędzy pierwszym zasiedleniem a jej aportem dokonanym dnia 13 grudnia 2018 r. upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, aport sieci otrzymanych nieodpłatnie i odpłatnie od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - w odniesieniu do których od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata - korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Natomiast, aport sieci otrzymanej odpłatnie - w odniesieniu do której od pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż 2 lata - nie znajdzie zastosowanie zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Jednak z uwagi na to, że z tytułu nabycia powyższej sieci Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz nie ponoszono wydatków na jej ulepszenie, jej aport korzysta ze zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Przy czym należy podkreślić, że na kwestię zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy nie miała wpływu data nabycia przedmiotowych sieci. W opisanej sytuacji doszło do pierwszego zasiedlenia przedmiotowych sieci już u poprzednich właścicieli i to od tego momentu należało ustalić czy do planowanego aportu minął okres krótszy, lub dłuższy niż 2 lata.

Tym samym w powyższym zakresie należało uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe jednakże ze względu na inną argumentację.

Przedmiotem aportu były również sieci stanowiące efekt realizacji własnych zadań inwestycyjnych Gminy. Sieci te zostały wybudowane przez Wnioskodawcę odpowiednio w latach 2009, 2014, 2015, 2016. Sieci te - jak wskazano w uzupełnieniu do wniosku - nie były wykorzystywane przez Gminę w prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie, w wyroku z dnia 25 września 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 464/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wskazał, m.in. że: "(...) Istota sporu sprowadzała się w istocie do interpretacji użytego w ustawie o VAT pojęcia "pierwszego zasiedlenia" jako implikującego zastosowanie lub niezastosowanie zwolnienia podatkowego (z którego strona - w spornym zakresie aportu sieci stanowiących efekt realizacji własnych zadań inwestycyjnych - korzystać nie chciała) i w tym celu rozstrzygnięcia czy organy państwa mogą powoływać się w sporze podatkowym z obywatelem na przepisy dyrektywy wydanej przez właściwe organy Unii Europejskiej, jeżeli nie dokonały prawidłowej implementacji do porządku prawa krajowego zapisów tej dyrektywy. Uzasadniając prawidłowość swego stanowiska, podatnik wywodził, że w myśl przepisu prawa krajowego - art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, czynność "pierwszego zasiedlenia", o której mowa w tym przepisie, a także przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT wprowadzającym zwolnienie dla dostawy budynków, budowli i ich części musi nastąpić jako efekt oddania do użytkowania w wyniku czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi (...) Przytoczone wyżej przepisy stanowią odzwierciedlenie art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy 112, który pozwala państwom członkowskim na zwolnienie transakcji, jaką są dostawy budynków lub ich części oraz związanego z nimi gruntu, inne niż dostawy, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit.a. Zgodnie z tym ostatnim przepisem państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy budynku lub części budynku oraz związanego z nimi gruntu, przed pierwszym zasiedleniem (lit. a).

Jednocześnie w art. 12 ust. 2 zaznaczono, że państwa członkowskie mogą zastosować kryteria inne niż kryterium pierwszego zasiedlenia, takie jak okres upływający między datą ukończenia budynku a datą pierwszej dostawy lub też okres upływający między datą pierwszego zasiedlenia a datą następnej dostawy, pod warunkiem, że okresy te nie przekraczają, odpowiednio, pięciu i dwóch lat.

Oceny transpozycji art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy 112 do polskiej ustawy o VAT w zakresie pojęcia pierwszego zasiedlenia dokonał w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r., sygn. C-308/16 TSUE, podkreślając brak jego zdefiniowania w dyrektywie 112. Trybunał, powołując się na swoje dotychczasowe orzecznictwo, stwierdził, że pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 135 ust. 1 Dyrektywy 112 powinny być interpretowane w sposób ścisły, jednakże ich wykładnia musi być zgodna z celami, jakim one służą, oraz musi spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej, jak również zwolnienia te mają umożliwić jednolity pobór środków własnych Unii we wszystkich państwa członkowskich. Przede wszystkim jednak TSUE stwierdził, że przepisu art. 12 ust. 2 Dyrektywy 112 nie można interpretować w ten sposób, że państwa członkowskie korzystają z marginesu pozwalającego im na zmianę samego pojęcia "pierwszego zasiedlenia" w swoich przepisach krajowych, gdyż mogłoby to podważać skuteczność wskazanego zwolnienia. (...) Przyjęcie stanowiska Trybunału nakazuje skonstatować, że co do zasady przepisy krajowe (oceniane w niniejszej sprawie) są sprzeczne z regulacjami Dyrektywy 112, które uzależniają zwolnienie od podatku VAT dostawy budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków będzie miało miejsce tylko wtedy gdy następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Co jednak istotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyrażany jest jednak pogląd, że organy państwa członkowskiego w żadnym wypadku nie mogą powoływać się na bezpośrednią skuteczność dyrektywy wobec osób fizycznych i prawnych i nakładać na nie - przez stosowanie wykładni zgodnej z celami dyrektywy - obowiązków z niej wynikających, które jednak nie zostały określone lub zostały niewłaściwie określone w przepisach krajowych (...)".

Ponadto Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wskazał, że: "(...), prawo do bezpośredniego stosowania dyrektywy z pominięciem przepisów krajowych nie może zatem być wykorzystywane przez organy państwa w celu ograniczenia praw wynikających z przepisów krajowych; jeżeli podatnik stosuje niezgodne z dyrektywą przepisy krajowe, organy państwowe nie mogą tego kwestionować na podstawie dyrektywy. Nie może być bowiem stosowana taka wykładnia prawa krajowego, która będzie prowadziła do nakładania na podatnika obowiązków niewyrażonych wprost w prawie krajowym. Wobec tego w sytuacji, gdy porównanie treści transponowanego przepisu dyrektywy i unormowania krajowego wskazuje, że nadanie regulacji krajowej znaczenia wynikającego z bezwarunkowej i precyzyjnej normy unijnej prowadziłoby do sprzeczności z brzmieniem gramatycznym przepisu krajowego, sąd - w przypadku, gdy podatnik domaga się zastosowania tej normy w sposób określony w dyrektywie - powinien odmówić zastosowania normy prawa krajowego i umożliwić obywatelowi skorzystanie z unormowania unijnego. Jeżeli jednak podatnik stosuje się do dyspozycji wadliwie transponowanej normy krajowej, uznając, że jest ona dla niego korzystniejsza, brak jest podstaw do dokonywania wykładni prounijnej tej normy, prowadzącej do wykładni contra legem i nakładania na obywatela obowiązków wynikających tylko z samej dyrektywy. Sąd rozpoznający niniejszą sprawę poglądy te podziela w całej pełni. (...) rola dyrektywy w porządku prawnym charakteryzuje się brakiem bezpośredniego stosowania i jednostronna skutecznością. Będzie ona aktem prawnym bezpośrednio skutecznym w stosunkach pomiędzy państwem, do którego jest skierowana a obywatelem ale tylko w takim zakresie, gdzie na mocy jej jasnych, precyzyjnych i bezwarunkowych zapisów jednostka może wykazać posiadanie jakiegoś prawa, kształtującego jej sytuacje prawną w sposób korzystniejszy niż prawo krajowe, a tym samym dając jej możliwość powołania się bezpośrednio na takie prawo wynikające z dyrektywy. Nie będzie ona natomiast miała atrybutu bezpośredniej skuteczności w zakresie do obowiązku, który państwo mogłoby wyinterpretować z jej zapisów w sytuacji, gdy jednak nie doprowadziło do jego implementowania do porządku krajowego. Dyrektywa nie posiada zatem cechy bezpośredniej skuteczności przeciwko jednostkom. Organy państwa nie mogą powoływać się na jej zapisy jeżeli wcześniej nie dokonały jej wprowadzenia do prawa krajowego. Dla podatnika wiążące będzie zatem krajowe prawo podatkowe i wynikające z niego zapisy i jeżeli zastosuje się do nich (nie powołując się na bezpośrednia skuteczność przepisów dyrektywy) nie może organ państwa powoływać się na treść dyrektywy jeżeli jest ona niezgodna z prawem krajowym".

Odnosząc się do ww. wyroku wydanego w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze opis sprawy oraz przepisy krajowe należy wskazać, że w odniesieniu do sieci stanowiących efekt realizacji własnych zadań inwestycyjnych Gminy, które po wybudowaniu nie były wykorzystywane przez nią w prowadzonej działalności gospodarczej nie nastąpiło jeszcze pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy.

Zatem, w odniesieniu do aportu tych sieci nie znajdzie zastosowanie zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z tym należy rozważyć przesłanki zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Z przepisu tego wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Powyższy przepis wskazuje, że ww. warunki muszą zostać spełnione łącznie, aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

W przedmiotowej sprawie przesłanki wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy również nie zostały spełnione, ponieważ Wnioskodawca w odniesieniu do sieci wybudowanych w ramach zadań własnych miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na ich wybudowanie.

Zatem, wniesienie aportem sieci stanowiących efekt realizacji własnych zadań inwestycyjnych Gminy nie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Ponieważ w odniesieniu do wniesionych aportem ww. sieci nie zaistnieją przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy ww. sieci wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie przesłanki wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy również nie zostały spełnione, ponieważ Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na wybudowanie przedmiotowych sieci.

Podsumowując, zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25 września 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 464/19 należy stwierdzić, że wniesienie aportem sieci stanowiących efekt realizacji własnych zadań inwestycyjnych Gminy podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1, w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia aportem sieci będących efektem realizacji zadań inwestycyjnych Gminy 23% stawką podatku VAT jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Należy przy tym zaznaczyć, że niniejszą interpretację wydano wyłącznie w zakresie wyznaczonym przez pytanie sformułowane przez Wnioskodawcę przy założeniu, że miejscem świadczenia i opodatkowania przedmiotowych usług jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, tj. w dniu 7 lutego 2019 r.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID- 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.