0112-KDIL1-2.4012.710.2019.2.WN - Opodatkowanie podatkiem VAT wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA -

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 30 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonania korekty podatku naliczonego oraz opodatkowania podatkiem czynności wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych, które ponownie będą wprowadzone do ewidencji w nowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

W dniu 30 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonania korekty podatku naliczonego oraz opodatkowania podatkiem czynności wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych, które ponownie będą wprowadzone do ewidencji w nowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Wnioskodawca prowadzi obecnie jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (...).

Wnioskodawca jest także wspólnikiem w spółce pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ((...), KRS (...), REGON: (...), NIP: (...)), w której posiada (...) udziałów o łącznej wartości nominalnej (...) zł reprezentujących łącznie 60% kapitału zakładowego i 60% głosów w spółce. Pozostałymi wspólnikami spółki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością są dwaj synowie Wnioskodawcy (dalej jako "Wspólnik 2" i "Wspólnik 3"). Wspólnik 2 posiada w spółce (...) udziałów o łącznej wartości nominalnej (...) zł reprezentujących łącznie 20% kapitału zakładowego i 20% głosów w spółce. Wspólnik 3 posiada w spółce (...) udziałów o łącznej wartości nominalnej (...) zł reprezentujących łącznie 20% kapitału zakładowego i 20% głosów w spółce.

Ze względów związanych z umożliwieniem płynnej sukcesji pokoleniowej, a także ze względów podyktowanych ochroną majątku Wnioskodawcy oraz uporządkowaniem i ujednoliceniem form prowadzenia działalności gospodarczej i sposobu zarządzania majątkiem przez Wnioskodawcę i jego rodzinę, Wnioskodawca planuje wraz z rodziną przeprowadzić w 2020 r. kompleksową restrukturyzację prowadzonych działalności.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca planuje zmianę formy prawnej prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej na spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Zmiana ta zostanie dokonana z zachowaniem sukcesji praw i zobowiązań przedsiębiorstwa poprzez przekształcenie jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (planowania siedziba spółki to: (...)) (dalej zwana "spółką przekształconą") w trybie przepisów art. 551 § 5 i art. 584¹ i 584¹³ ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505 z późn. zm.) (dalej k.s.h.).

Następnie Wnioskodawca planuje wraz z Wspólnikiem 2 i Wspólnikiem 3 zawiązanie w 2020 r. spółki holdingowej pod (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (planowania siedziba spółki to: (...)) (dalej zwana "spółką holdingową"). Zasadniczym przedmiotem działalności spółki holdingowej będzie zarządzanie aktywami finansowymi stanowiącymi udziały w spółkach prowadzących działalność operacyjną. W tym celu:

1. Wnioskodawca wniesie do spółki holdingowej, w zamian za udziały w kapitale zakładowym spółki holdingowej:

2. Wspólnik 2 wniesie do spółki holdingowej, w zamian za udziały w kapitale zakładowym spółki holdingowej, udziały reprezentujące łącznie 20% kapitału zakładowego 20% głosów w spółce pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,

3. Wspólnik 3 wniesie do spółki holdingowej, w zamian za udziały w kapitale zakładowym spółki holdingowej, udziały reprezentujące łącznie 20% kapitału zakładowego i 20% głosów w spółce pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Obecnie Wnioskodawca przygotowuje plan przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, który będzie podlegał badaniu przez biegłego rewidenta, wyznaczonego przez Sąd Rejestrowy. W dalszej kolejności, planowane jest podpisanie oświadczenia o przekształceniu oraz aktu założycielskiego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (spółki przekształconej), a także powołanie jej organów, a następnie złożenie wniosku o wpis spółki przekształconej do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Kolejno zawarta będzie umowa spółki holdingowej i umowy aportowe dotyczące przeniesienia udziałów spółek operacyjnych na spółkę holdingową. Następnie złożony zostanie wniosek o wpis spółki holdingowej do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Zainteresowany w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej wykorzystuje nieruchomości stanowiące własność Wnioskodawcy lub współwłasność Wnioskodawcy na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej, które obejmują budynki i budowle wprowadzone do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od ww. budynków i budowli na podstawie odnośnych przepisów. W zakresie podatku od towarów i usług Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do ww. nieruchomości.

Wnioskodawca rozważa możliwość zaprzestania wykorzystywania części lub wszystkich nieruchomości do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej oraz wycofania ich z prowadzonej ewidencji środków trwałych bezpośrednio przed przekształceniem jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, tak aby nieruchomości te nie zostały objęte sukcesją o której mowa w art. 584² § 1 oraz art. 553 § 1 k.s.h. i nie weszły w skład majątku spółki przekształconej. Za zastosowaniem powyższego rozwiązania przemawiają wyżej wskazane względy ochrony majątku Wnioskodawcy oraz ewentualnego dopuszczenia do przedsiębiorstwa sukcesorów.

W przypadku opisanego wyżej wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych przed przekształceniem, po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i wykreśleniu dotychczasowej działalności gospodarczej z CEiDG w związku z przekształceniem tej działalności w spółkę kapitałową, Wnioskodawca planuje niezwłoczne zgłoszenie w CEiDG nowej jednoosobowej działalności gospodarczej. Nowa działalność gospodarcza byłaby prowadzona pod firmą (...), a jej przedmiotem byłyby w szczególności wynajem i dzierżawa nieruchomości. Działalność ta będzie opodatkowana podatkiem VAT. Wówczas, wszystkie lub cześć spośród nieruchomości wycofanych z ewidencji środków trwałych prowadzonej dla dotychczasowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, zostałoby niezwłocznie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych w nowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy i byłyby wykorzystywane do prowadzenia tej działalności gospodarczej. Nieruchomości wprowadzone do nowej jednoosobowej działalności gospodarczej mogą być wynajmowane lub dzierżawione na rzecz spółki przekształconej lub na rzecz innych podmiotów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie obligowało Wnioskodawcę do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości, w związku z którymi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, albo będzie stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług - jeżeli nieruchomości te będą ponownie wprowadzone do ewidencji środków trwałych w nowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego w związku z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych, ani wycofanie nieruchomości nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, ponieważ nieruchomości te będą nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług w nowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z treści przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego. Natomiast jeżeli podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z 52 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

W związku z tym, tzw. najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie jednak do art. 146aa pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Artykuł 86 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 tej ustawy.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Artykuł 90-91 ustawy o VAT wskazują szczegółowo zasady korekty podatku VAT.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Natomiast art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a tej ustawy, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a tej ustawy lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12 ustawy o podatku od towarów i usług, dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o podatku od towarów usług przepisy art. 91 ust. 1-6 ustawy stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Natomiast zgodnie z art. 90a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 7b, gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana do użytkowania, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Korekty, o której mowa w zdaniu pierwszym, dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. Jeżeli podatnik wykorzystuje tę nieruchomość w działalności gospodarczej również do czynności zwolnionych od podatku bez prawa do odliczeń, korekta powinna uwzględniać proporcję określoną w art. 90 ust. 3-10a, zastosowaną przy odliczeniu. Stosownie do art. 90a ust. 2 w przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisu art. 8 ust. 2 nie stosuje się.

Powyższe przepisy art. 90a ustawy o podatku od towarów i usług określają zasady korygowania podatku od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość jest używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Sytuacja, w której powstanie konieczność korekty, to przypadek, w którym w okresie trwania korekty zmieni się sposób wykorzystywania nieruchomości, bądź w odniesieniu do celów prywatnych, bądź w odniesieniu do celów związanych z działalnością.

Przenosząc powyższe na grunt opisanego zdarzenia przyszłego należy zauważyć co następuje.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, w stosunku do nieruchomości, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przedmiotowej sprawie przywołane regulacje art. 90-91 ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały jednak zastosowania. Nie ulegnie bowiem zmianie stopień wykorzystania nieruchomości do celów działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 90a ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nieruchomości będą nadal wykorzystywane w całości do czynności podlegających opodatkowaniu. Jak wskazano powyżej wynajem nieruchomości będzie stanowił odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i będzie podlegał opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z tych samych względów nie ulegnie zmianie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 91 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie nastąpi wszakże zmiana sposobu wykorzystania nieruchomości i usługi świadczone przy wykorzystaniu nieruchomości będą w dalszym ciągu czynnościami opodatkowanymi.

Do opisanego zdarzenia przyszłego nie znajdzie też zastosowania przepis art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczący uznania za dostawę towarów nieodpłatnego przekazania towarów należących do podatnika, ponieważ przepis ten wymaga by przekazanie to nastąpiło na cele osobiste podatnika lub jego pracowników. Tymczasem, zgodnie z powyższym opisem zdarzenia przyszłego działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług będzie kontynuowana (w postaci najmu) i nieruchomości wycofane z ewidencji środków trwałych nadal będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Tym samym w omawianym przypadku nie może być mowy o dostawie towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług poprzez przekazanie nieruchomości na cele osobiste podatnika.

Uwzględniając powołane powyżej przepisy, zdaniem Wnioskodawcy, czynność związana z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej - w związku ponownym wprowadzeniem tych nieruchomości do ewidencji środków trwałych w nowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy i kontynuowaniem z wykorzystaniem tych nieruchomości działalności związanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług - nie spowoduje powstania obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości ani nie będzie stanowiła czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednocześnie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy te czynności są wykonywane odpłatnie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w związku z przekształceniem jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością ma zamiar wykreślić dotychczasową działalność z CEiDG. Jednocześnie bezpośrednio przed przekształceniem wycofa z prowadzonej ewidencji środków trwałych część lub całość nieruchomości. Niezwłocznie po przekształceniu Wnioskodawca planuje zgłoszenie w CEiDG nowej jednoosobowej działalności gospodarczej, której przedmiotem byłby w szczególności wynajem i dzierżawa nieruchomości. Działalność ta będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia czy wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Zainteresowanego będzie obligowało go do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości, w związku z którymi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, albo będzie stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług - jeżeli nieruchomości te będą ponownie wprowadzone do ewidencji środków trwałych w nowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że sformułowane pytanie dotyczy wyłącznie korekty podatku naliczonego oraz opodatkowania podatkiem czynności wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych, tylko tych nieruchomości, które ponownie będą wprowadzone do ewidencji w nowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki.

Według art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu.

W konsekwencji najem lokali wraz z gruntem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Należy stwierdzić, że o statusie Wnioskodawcy, jako podatnika VAT, decyduje całokształt okoliczności faktycznych towarzyszących czynnościom wykonywanym przez Wnioskodawcę. Wskazane czynności - najem nieruchomości, jako że podejmowane będą w sposób zorganizowany i ciągły dla celów zarobkowych wyczerpują znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tego typu działalność faktycznie wpisuje się (jako swoista kontynuacja dotychczas wykonywanych czynności opodatkowanych VAT) w zakres dotychczasowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, związanej z tymi nieruchomościami. Konsekwentnie więc uznać należy Wnioskodawcę w tym zakresie za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą. Wnioskodawca będzie wynajmował nieruchomości i pozostanie nadal czynnym podatnikiem VAT, pomimo że zostanie wykreślony z ewidencji CEiDG. Wnioskodawca posiada już dotychczas status czynnego podatnika VAT i faktycznie nie ulegnie on zmianie, nie dojdzie do zaprzestania wykonywania działalności w rozumieniu przepisów ustawy przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że oddanie przedmiotowych nieruchomości w najem na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług skutkuje wykonywaniem działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy. Najem nieruchomości jest czynnością opodatkowaną, określoną w art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W przywołanym przepisie wyrażona została ogólna zasada, w myśl której prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej reguła wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W myśl art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Stosownie do art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi ust. 7c powołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

Na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług, tj. zarówno w sytuacji gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi - podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że nieruchomości - budynki i budowle są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej. W stosunku do tych nieruchomości przysługiwało Zainteresowanemu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca planuje wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych przed przekształceniem, a po przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i wykreśleniu dotychczasowej działalności gospodarczej z CEiDG, chce niezwłoczne dokonać zgłoszenia w CEiDG nowej jednoosobowej działalności gospodarczej do której zamierza wprowadzić te nieruchomości. Przedmiotem nowej działalność gospodarczej byłby w szczególności wynajem i dzierżawa nieruchomości. Działalność ta będzie opodatkowana podatkiem VAT. Wszystkie lub cześć spośród nieruchomości wycofanych z ewidencji środków trwałych prowadzonej dla dotychczasowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, zostałoby niezwłocznie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych w nowej działalności gospodarczej i byłyby wykorzystywane do prowadzenia tej działalności gospodarczej.

Zatem, w analizowanym przypadku nie nastąpi zmiana przeznaczenia tych nieruchomości wycofanych z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej, jeżeli nieruchomości te będą ponownie wprowadzone do ewidencji środków trwałych w nowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Nieruchomości te będą w dalszym ciągu wykorzystywane do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, której przedmiotem będzie w szczególności wynajem i dzierżawa nieruchomości. W takiej sytuacji nie znajdzie zastosowania ww. art. 7 ust. 2 ustawy i przekazanie takie nie będzie rodziło żadnych konsekwencji w podatku od towarów i usług - nie będzie stanowiło dostawy towarów ani świadczenia usług. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego w stosunku do ww. nieruchomości i nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W analizowanej sprawie, również nie ulegnie zmianie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ nie nastąpi zmiana sposobu wykorzystania ww. nieruchomości, gdyż będą w dalszym ciągu czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Stosownie do powyższego nie będą miały zastosowania przepisy art. 91 ustawy i tym samym, dalszy najem wycofanych nieruchomości, nie spowoduje, u Wnioskodawcy powstania obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska nieobjęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii dokonania korekty podatku naliczonego oraz opodatkowania podatkiem czynności wycofania części spośród nieruchomości wycofanych z ewidencji środków trwałych prowadzonej dla dotychczasowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, które nie zostałyby wprowadzone do ewidencji środków trwałych w nowej działalności i nie byłyby wykorzystywane do tej działalności gospodarczej.

Ponadto wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia prawidłowości i skuteczności planowanych czynności na gruncie innych uregulowań prawnych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.