0112-KDIL1-2.4012.710.2017.2.PG - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek należących do majątku prywatnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2017 r. (data wpływu 28 grudnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 lutego 2018 r. (data wpływu 21 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu transakcji sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu transakcji sprzedaży działek. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 lutego 2018 r. (data wpływu 21 lutego 2018 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej nr 2/33.

Przedmiotowa nieruchomość została darowana Wnioskodawcy przez rodziców - umowa darowizny zawarta w formie aktu notarialnego dnia 30 lipca 2009 r. Darowizna miała miejsce, gdy Wnioskodawca był studentem. Przed dniem nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę rodzice Wnioskodawcy wydzierżawiali ją spółce na potrzeby eksploatacji kruszywa. Nieruchomość ta została zwrócona przez dzierżawcę rodzicom Wnioskodawcy w dniu 19 grudnia 2008 r. po jej rekultywacji. W wyniku procesu rekultywacji na nieruchomości został wybudowany staw otoczony terenem zrekultywowanym i zagospodarowanym, co znacznie podniosło wartość gospodarczą i walory rekreacyjne terenu w porównaniu do jego stanu pierwotnego będącego wcześniej użytkami rolnymi o niskiej bonitacji gleb. W chwili darowizny nieruchomość była atrakcyjnym terenem rekreacyjnym. W tym czasie działka nr 2/33 objęta była Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego uchwalonego uchwałą Rady Gminy z dnia 26 października 2006 r. Część nieruchomości Wnioskodawcy była oznaczona jako tereny sportu i rekreacji oraz tereny zieleni urządzonej z dopuszczeniem funkcji usługowej.

Przez wiele lat Wnioskodawca wykorzystywał przedmiot darowizny wyłącznie dla własnych celów rekreacyjnych - biwaków i łowienia ryb i nie zamierzał sprzedawać nieruchomości. W ubiegłym roku Wnioskodawca ożenił się i urodziło mu się dziecko. W związku z tym postanowił sprzedać otrzymaną darowizną działkę w celu pozyskania środków finansowych dla zapewnienia lepszego bytu rodzinie.

Wnioskodawca od dnia 1 października 2015 r. prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której prowadzi salon kosmetyczny i kawiarnię. Wnioskodawca nigdy nie prowadził i nie prowadzi działalności w zakresie obrotu nieruchomościami.

W celu racjonalnej sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca wystąpił do Wójta Gminy o zmianę Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego dla działki nr 2/33 na cele zabudowy rekreacyjnej. Zmiana Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego zgodna z wnioskiem została uchwalona w dniu 30 listopada 2017 r. Wnioskodawca zamierza dokonać podziału części nieruchomości poprzez wyodrębnienie mniejszych działek, w tym działki drogowej zapewniającej dostęp pozostałych działek do drogi publicznej. Wnioskodawca poniósł koszty geodety w wysokości 5.000 zł. Wnioskodawca nie zamierza prowadzić prac mających na celu uzbrojenie wyodrębnionych nieruchomości w media, jak również nie planuje ich zabudowy. Następnie dokona on sprzedaży wyodrębnionych działek, nie korzystając przy tym z usług profesjonalnych podmiotów zajmujących się pośrednictwem w sprzedaży oraz marketingiem nieruchomości. Klientów zamierza pozyskać "pocztą pantoflową".

Z kolei w piśmie z dnia 13 lutego 2018 r. (data wpływu 21 lutego 2018 r.), będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca poinformował, że jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działka będąca przedmiotem wniosku nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w tym działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ww. ustawy. Działki będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca nie udostępniał ani nie udostępnia innym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych (dzierżawy, najmu, użyczenia). Wnioskodawca w celu sprzedaży działki, o której mowa we wniosku, nie poniósł i nie zamierza ponieść innych niż wymienionych we wniosku czynności (nakładów) związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży. Względem przedmiotowej działki nie były wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowane transakcje zbycia wyodrębnionych nieruchomości będą stanowiły czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowane transakcje zbycia wyodrębnionych nieruchomości nie będą stanowiły czynności podlegających opodatkowaniu w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jak stanowi ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z powyżej cytowanych przepisów, opodatkowaniu mogą podlegać wyłącznie te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, a więc zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika. Oba te warunki powinny zostać spełnione jednocześnie, co oznacza, że w odniesieniu do danej czynności konkretny podmiot powinien występować w charakterze podatnika. Zatem wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu przez podmiot niewystępujący w charakterze podatnika pozostaje poza zakresem opodatkowania (Bartosiewicz Adam, VAT. Komentarz, wyd. XI).

Działania Wnioskodawcy nie będą w świetle powyższego działaniami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem zamierzone czynności pozostają poza zakresem przedmiotowym i podmiotowym ustawy o podatku od towarów usług.

Działalność handlowa definiowana jest jako dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży, wskazujący na zamiar kontynuacji tej działalności (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 24 października 2012 r., sygn. ILPP1/443-704/12-2/MK).

W świetle okoliczności faktycznych nie można przyjąć, że zamierzona sprzedaż nieruchomości będzie spełniać przesłanki działalności handlowej. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca nabył do majątku prywatnego w drodze umowy darowizny od rodziców w 2009 r., natomiast po tym okresie wykorzystywał wskazaną nieruchomość dla celów osobistych - biwakowanie i łowienie ryb. Co oczywiste, nabycie działki w drodze darowizny nie stanowiło jej zakupu, a tym bardziej nie stanowiło zakupu zorganizowanego w celu późniejszej, korzystnej odsprzedaży.

Zbycie majątku nabytego na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznane za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 sierpnia 2013 r., sygn. IPPP3/443-215/12/13-5/S/MPe).

Zamierzone działania Wnioskodawcy nie będą zatem stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w tym w szczególności działalności handlowej, a zatem sprzedaż nieruchomości pozostanie poza zakresem przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Planowane transakcje zbycia nieruchomości pozostaną poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług także z uwagi na brak możliwości przypisania Wnioskodawcy statusu podatnika w odniesieniu do tych transakcji.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), osoby fizycznej nie można uznać za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy VAT, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Wyłącznie w przypadku, gdy osoba fizyczna w celu dokonania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku VAT, przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Działania Wnioskodawcy nie będą w świetle powyższego wyroku działaniami w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, albowiem nie podejmuje on i nie będzie podejmował aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Przyjęcie, że osoba fizyczna, sprzedając działki gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą i zorganizowaną.

W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się znaczenie zamiaru, z jakim sprzedawca nabył niegdyś grunty, dla rozstrzygnięcia o jego statusie podatnika. W każdym przypadku istotne znaczenie powinien mieć zamiar nabycia przedmiotowych gruntów (które są później sprzedawane przez takiego nabywcę). Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 stycznia 2009 r., sygn. akt I FSK 1629/07, decydujące znaczenie mają zamiar i okoliczności nabycia składników majątku, w szczególności to, czy nabycie dotyczyło zaspokojenia własnych (prywatnych) potrzeb podatnika. W powołanym wyroku z dnia 15 września 2011 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w ogóle nie odniósł się do tej kwestii, zatem należy podnieść, że zamiar sprzedawcy, z jakim nabywał niegdyś grunty, powinien być nadal po wydanym przez Trybunał wyroku traktowany jako okoliczność mająca znaczenie dla rozstrzygania o statusie sprzedawcy (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 18 października 2017 r., sygn. akt I Sa/Go 321/17).

Raz jeszcze wskazać należy, że zamiarem Wnioskodawcy nie było nabycie nieruchomości w celu jej późniejszej odsprzedaży, o czym świadczy brak aktywności w stosunku do przedmiotowej nieruchomości przez osiem lat.

Nie stanowi przejawu profesjonalnej, przekraczającej zakres zarządu majątkiem prywatnym aktywności działanie polegające na podziale nieruchomości i wydzieleniu drogi dojazdowej. Stanowisko to znalazło potwierdzenie w powołanym wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r., w którym Trybunał wskazał, że takie działanie może być elementem zarządu majątkiem prywatnym.

Nie przesądza o profesjonalnym charakterze działania Wnioskodawcy wystąpienie do Wójta Gminy z wnioskiem o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i zmianę przeznaczenia nieruchomości Wnioskodawcy na cele zabudowy rekreacyjnej, w szczególności że przedmiotowa nieruchomość w chwili darowizny była już atrakcyjnym terenem rekreacyjnym, a zmiana planu miała charakter dostosowawczy do istniejącego stanu.

Ponadto Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności polegającej na nabywaniu i zbywaniu nieruchomości, jak również działalności deweloperskiej. Planowana sprzedaż nieruchomości nie będzie miała związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Dokonując oceny, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej transakcji ma status podatnika, należy rozważyć całokształt okoliczności, a nie istnienie poszczególnych z nich. W przedmiotowej sprawie kompleksowa ocena zamiaru Wnioskodawcy, podejmowanych czynności oraz okresu pomiędzy nabyciem nieruchomości a planowanym zbyciem jej części prowadzi do braku możliwości uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług.

Reasumując, z uwagi na powyższe, planowane zbycie nieruchomości nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem czynności te nie są objęte przedmiotowym ani podmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyż będą podejmowane w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem z ww. przepisów wynika, że grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby w ramach określonych transakcji podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Zainteresowany w celu sprzedaży działek, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej nr 2/33, którą otrzymał w formie darowizny od rodziców i którą zamierza teraz sprzedać.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy planowane transakcje zbycia wyodrębnionych nieruchomości będą stanowiły czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków, zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców, itd.). Co prawda Wnioskodawca wystąpił o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz zamierza dokonać podziału części nieruchomości poprzez wyodrębnienie mniejszych działek, jednakże czynności tych nie można uznać za podjęcie środków zbliżonych do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Ponadto Wnioskodawca nie zamierza prowadzić prac mających na celu uzbrojenie wyodrębnionych nieruchomości w media, jak również nie planuje ich zabudowy. Przy sprzedaży nie zamierza korzystać z usług profesjonalnych podmiotów zajmujących się pośrednictwem w sprzedaży oraz marketingiem nieruchomości (klientów zamierza pozyskać "pocztą pantoflową"). Działka będąca przedmiotem wniosku nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy. Działki będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca nie udostępniał ani nie udostępnia innym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych (dzierżawy, najmu, użyczenia). Wnioskodawca w celu sprzedaży działki, o której mowa we wniosku, nie poniósł i nie zamierza ponieść innych niż wymienionych we wniosku czynności (nakładów) związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży. Względem przedmiotowej działki nie były wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie należy uznać, że Zainteresowany, dokonując sprzedaży działek, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działek (nieruchomości gruntowych), stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, zbywając działki stanowiące majątek prywatny, Zainteresowany korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego - stosownie do zapisów orzecznictwa - transakcja zbycia działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, planowane transakcje zbycia wyodrębnionych nieruchomości nie będą stanowiły czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.