0112-KDIL1-2.4012.555.2018.2.TK - Ustalenie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego po zrealizowaniu projektu pt. "Przebudowa budynku Wiejskiego Domu Kultury".

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2018 r. (data wpływu 21 sierpnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2018 r. (data wpływu 5 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego po zrealizowaniu projektu pt. "Przebudowa budynku Wiejskiego Domu Kultury" - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego po zrealizowaniu projektu pt. "Przebudowa budynku Wiejskiego Domu Kultury". Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 października 2018 r. (data wpływu 5 listopada 2018 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz o pełnomocnictwo dla osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto i Gmina wystąpiło o dofinansowanie projektu pt. "Przebudowa budynku Wiejskiego Domu Kultury". Wniosek został złożony o środki z Funduszy Strukturalnych Unii Europejskiej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Jednym z niezbędnych załączników, które musimy złożyć do powyższego wniosku, jest interpretacja przepisów prawa podatkowego (interpretacja indywidualna). Instytucją zarządzającą Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 jest Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich, a wdrażającą Urząd Marszałkowski Województwa. Zgodnie z projektem planuje się zrealizować przedmiotową inwestycję w latach 2019-2020. Zapytanie dotyczyć będzie zdarzenia przyszłego. Po ukończeniu inwestycji - przebudowy - budynek WDK będzie zarządzany i administrowany przez Miasto i Gminę. Ze względu na konieczność zachowania trwałości projektu - przez minimum pięć lat od zakończenia realizacji - Miasto i Gmina będzie musiała zachować własność ww. inwestycji. Ponieważ Wiejski Dom Kultury pełni funkcje kulturalno-społeczne, będzie wynajmowany na imprezy okolicznościowe mieszkańcom Gminy np. na wesela, komunie itp. Będzie to czynność podlegająca opodatkowaniu.

Miasto i Gmina, będzie musiała potraktować podatek VAT w przedmiotowym projekcie jako koszt niekwalifikowany, gdyż może odzyskać podatek, choć jedynie w nieznacznym stopniu. Prosimy o interpretację w powyższej sprawie.

Odpowiedź na zadane pytanie ma bardzo duże znaczenie dla instytucji wdrażającej Program Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 - Urzędowi Marszałkowskiemu Województwa. W zależności od tego, czy Miasto i Gmina będzie mogła odzyskać podatek od towarów i usług, czy też nie, będzie zależało to czy podatek VAT będzie kosztem kwalifikowalnym projektu, czy też nie. Interpretacja Miasta i Gminy jest w tej sprawie dla UMW - jednostki wdrażającej program - niewystarczająca.

Miasto i Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. WDK nie jest jednostką organizacyjną Miasta i Gminy;

2. WDK nie jest instytucją kultury;

3. Po realizacji projektu Miasto i Gmina będzie nadal właścicielem WDK;

4. Nie planuje przekazania majątku wytworzonego w wyniku realizacji projektu innej samorządowej instytucji kultury - trwałość projektu;

5. Projekt zostanie zrealizowany w związku z działalnością statutową Gminy;

6. Faktury z tytułu nabycia towarów i usług będą wystawione na Miasto i Gminę;

7. Towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu będą wykorzystywane zarówno do wykonywania przez Gminę czynności opodatkowanych, jak i czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej;

8. Wnioskodawca nie może przyporządkować odrębnie nabytych towarów i usług do odpowiednich czynności - podlegających opodatkowaniu, bądź nie ze względu na specyfikę projektu - Projekt polegać będzie na przebudowie WDK - nie da się podzielić np. pomieszczeń budynku lub elewacji budynku na części, gdzie będą wykonywane czynności podlegające opodatkowaniu i na części gdzie takie czynności nie będą wykonywane;

9. Tak Miasto i Gmina realizowałaby taki projekt;

10. Obrót z tytułu wynajmu WDK jest mało znaczący dla budżetu Gminy - dochody stanowią promil w stosunku do dochodów własnych Gminy ogółem;

11. WDK jest wynajmowany na organizację poszczególnych imprez okolicznościowych, np. śluby, komunie, pogrzeby itp. Są to imprezy jedno - rzadko dwudniowe. Jest na nie jednak dość duży popyt i rzadko mamy przestoje w wynajmie, które trwają dłużej niż miesiąc;

12. Wysokość najmu w żadnym wypadku nie umożliwi zwrotu poniesionych nakładów inwestycyjnych. Trudna jest jej kalkulacja według cen rynkowych, tym niemniej wpływy z tytułu najmu są tak niskie, że nie można z nich pokryć choć części wydatków poniesionych na realizację projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może w przyszłości - po zrealizowaniu opisanego powyżej projektu - umniejszyć podatek należny VAT o podatek naliczony z tytułu realizacji inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na to, że bezpośrednio po realizacji inwestycji będzie ona wynajmowana na imprezy okolicznościowe mieszkańcom gminy np. wesela, komunie itp. będzie to czynność podlegająca opodatkowaniu.

Uważamy, że w przyszłości - po zrealizowaniu opisanego powyżej projektu - będziemy mogli umniejszyć podatek należny VAT Gminy o podatek naliczony z tytułu realizacji inwestycji. Jednakże w bardzo niewielkim stopniu, tylko ok. 2%.

Prosimy o interpretację w powyższej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174), zwanej dalej ustawą. I tak, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

* podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

* podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9 i pkt 15 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy: kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Miasto i Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i wystąpiła o dofinansowanie projektu pt. "Przebudowa budynku Wiejskiego Domu Kultury". Wniosek został złożony o środki z Funduszy Strukturalnych Unii Europejskiej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Zgodnie z projektem planuje się zrealizować przedmiotową inwestycję w latach 2019-2020. Po ukończeniu inwestycji - przebudowy, budynek WDK będzie zarządzany i administrowany przez Miasto i Gminę. Ze względu na konieczność zachowania trwałości projektu - przez minimum pięć lat od zakończenia realizacji - Miasto i Gmina będzie musiała zachować własność ww. inwestycji. Ponieważ Wiejski Dom Kultury pełni funkcje kulturalno-społeczne, będzie wynajmowany na imprezy okolicznościowe mieszkańcom Gminy np. na wesela, komunie itp. Będzie to czynność podlegająca opodatkowaniu.

Zainteresowany wskazał, że: WDK nie jest jednostką organizacyjną Miasta i Gminy; WDK nie jest instytucją kultury; po realizacji projektu Miasto i Gmina będzie nadal właścicielem WDK; nie planuje się przekazania majątku wytworzonego w wyniku realizacji projektu innej samorządowej instytucji kultury; projekt zostanie zrealizowany w związku z działalnością statutową Gminy; faktury z tytułu nabycia towarów i usług będą wystawione na Miasto i Gminę; towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu będą wykorzystywane zarówno do wykonywania przez Gminę czynności opodatkowanych jak i czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej; Wnioskodawca nie może przyporządkować odrębnie nabytych towarów i usług do odpowiednich czynności - podlegających opodatkowaniu, bądź nie ze względu na specyfikę projektu - Projekt polegać będzie na przebudowie WDK - nie da się podzielić np. pomieszczeń budynku lub elewacji budynku na części, gdzie będą wykonywane czynności podlegające opodatkowaniu i na części gdzie takie czynności nie będą wykonywane; Obrót z tytułu wynajmu WDK jest mało znaczący dla budżetu Gminy - dochody stanowią promil w stosunku do dochodów własnych Gminy ogółem; wysokość najmu w żadnym wypadku me umożliwi zwrotu poniesionych nakładów inwestycyjnych. Trudna jest jej kalkulacja według cen rynkowych, tym niemniej wiemy, że wpływy z tytułu najmu są tak niskie, że nie można z nich pokryć choć części wydatków poniesionych na realizację projektu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy Wnioskodawca może w przyszłości - po zrealizowaniu opisanego powyżej projektu - umniejszyć podatek należny VAT o podatek naliczony z tytułu realizacji inwestycji.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, że ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dany podmiot ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Zatem dla określenia, czy Wnioskodawcy przysługuje chociaż w części prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących wykonanie usług w ramach realizacji projektu po dokonaniu centralizacji w zakresie VAT, niezwykle istotny jest charakter związku występującego między zakupami, a prowadzoną przez Gminę działalnością gospodarczą. Związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Wskazać należy, że fakt istnienia bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku jest również akcentowany w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 6 kwietnia 1995 r. (w sprawie C-4/94, BLP Group plc v. Commissioners of Customs & Excise) TSUE stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi (ang. direct and immediate link with the taxable transactions). Także w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r. (w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank plc) TSUE nie miał wątpliwości, że artykuł 2 Pierwszej Dyrektywy i artykuł 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia. Ponadto Trybunał w wyroku z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06 Securenta przesądził, że w sytuacji gdy podatnik wykonuje działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego, prawo do odliczenia z tytułu ewentualnych wydatków jest dopuszczalne jedynie w zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

W orzeczeniu z dnia 27 września 2001 r. w sprawie CIBO Participations S.A. (C-16/00) Trybunał doszedł do wniosku, że aby możliwe było odliczenie VAT naliczonego, musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy wydatkiem a sprzedażą opodatkowaną VAT, co oznacza, że wydatek musi stanowić element kosztowy sprzedaży opodatkowanej. Niemniej TSUE stwierdził, że wydatki na doradztwo związane z procesem przejmowania spółek zależnych przez CIBO stanowią koszty ogólne, mające związek z działalnością opodatkowaną tej spółki.

W świetle powyższego orzecznictwa TSUE należy stwierdzić, że kierując się wykładnią dokonywaną w zgodzie z zasadami VI Dyrektywy (od 1 stycznia 2007 r. - Dyrektywy 2006/112/WE), na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy, podobnie jak i art. 17 (2) (3) i (5) VI Dyrektywy (art. 167 i nast. Dyrektywy 2006/112/WE) należy przyjąć - co do zasady - że niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami), a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie. Jednak brak takiej konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. W przypadku bowiem wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług, a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w pośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą, prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT.

W analizowanej sprawie zauważyć należy, że jak wskazał Wnioskodawca, wydatki związane z realizacją przedmiotowej inwestycji, polegającej na przebudowie Wiejskiego Domu Kultury, będą wykorzystywane zarówno do działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT - wynajem obiektu) oraz do działalności innej niż gospodarcza (niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem - realizacja zadań własnych gminy). W konsekwencji należy zauważyć, że w świetle przedstawionych okoliczności sprawy realizowane przez Miasto i Gminę czynności polegające na odpłatnym udostępnianiu Wiejskiego Domu Kultury będą stanowić niewątpliwie czynności cywilnoprawne, dla których Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Zatem powyższe czynności w świetle ustawy o podatku od towarów i usług traktowane będą jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 tej ustawy.

Jednakże należy wskazać, że Miasto i Gmina realizując przedmiotową inwestycję wykonuje przede wszystkim zadania własne w ramach władztwa publicznego, nałożone na nie ustawą o samorządzie gminnym. Jak wynika z opisu sprawy, projekt zostanie zrealizowany w związku z działalnością statutową Gminy. Co istotne, Wnioskodawca zaznaczył, że Miasto i Gmina zrealizowałoby projekt gdyby WDK był wykorzystywany wyłącznie do czynności innych niż działalność gospodarcza.

Co prawda, w analizowanej sprawie, występują czynności opodatkowane, jednak jak wskazał sam Wnioskodawca, obrót z tytułu odpłatnego wynajmu WDK jest małoznaczący dla budżetu Gminy - dochody stanowią promil w stosunku do dochodów własnych Gminy ogółem. W związku z powyższym należy stwierdzić, że występujące w analizowanej sprawie czynności opodatkowane wykonywane przez Miasto i Gminę nie przesądzają o kwalifikacji poniesionych wydatków do czynności, które dawałyby prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż w analizowanej sprawie związek ten jest zbyt nieuchwytny, mało konkretny w porównaniu do wyraźnego i jednoznacznego związku tych wydatków z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, w rozpatrywanej sprawie podatek naliczony nie będzie ściśle związany z czynnościami opodatkowanymi, a wręcz przeciwnie - związany będzie z inwestycją służącą przede wszystkim do realizacji czynności publicznoprawnych wykonywanych w ramach realizacji przez Gminę zadań własnych.

W ocenie tut. Organu, brak będzie związku przyczynowo-skutkowego, także o charakterze pośrednim pomiędzy oddaniem w najem obiektu będącego przedmiotem projektu, a wydatkami na realizację inwestycji polegającej na przebudowie WDK w celu wykorzystania obiektu jako infrastruktury kulturowej.

O ile nie można wykluczyć, że przedmiotowe zakupy towarów i usług mogą przyczyniać się do uzyskania sprzedaży opodatkowanej, tym niemniej jednak, związek ten nie jest dostrzegalny i bezsporny, a tylko taki pozwalałby na zrealizowanie przez Miasto i Gminę prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących ww. inwestycję. Wykorzystywanie powierzchni obiektu będącego przedmiotem inwestycji na cele komercyjne w niewielkim zakresie, nie będzie mogło przesądzić o uprawnieniu do realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Należy bowiem zauważyć, że w szerokim ujęciu każdy wydatek ma wpływ na działalność gminy. W takim ujęciu każdy wydatek mógłby więc pośrednio podlegać odliczeniu. Jeżeli jednak określone wydatki mają bezpośredni związek z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, to ewentualne doszukiwanie się pośredniego wpływu tych czynności na działalność opodatkowaną nie może prowadzić do zmiany ich kwalifikacji z punktu widzenia możliwości zastosowania odliczenia. Taki związek jest bowiem zbyt nieuchwytny, mało konkretny w porównaniu do wyraźnego i jednoznacznego związku tych wydatków z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem nie każdy zaistniały rodzaj powiązania o charakterze pośrednim daje uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w okolicznościach analizowanej sprawy, Miasto i Gmina realizując projekt, nie będzie miała możliwości umniejszenia podatku należnego VAT o podatek naliczony z tytułu realizacji inwestycji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.