0112-KDIL1-2.4012.505.2019.1.MR - Stawka podatku VAT 8% w związku z kompleksowym świadczeniem polegającym na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym zainstalowaniu markiz lub pergoli nabytych od podmiotów trzecich, na konstrukcji budynków lub lokali mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 21 listopada 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL1-2.4012.505.2019.1.MR Stawka podatku VAT 8% w związku z kompleksowym świadczeniem polegającym na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym zainstalowaniu markiz lub pergoli nabytych od podmiotów trzecich, na konstrukcji budynków lub lokali mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2019 r. (data wpływu 24 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność w zakresie montażu różnych rodzajów elementów budynków mieszkalnych oraz niemieszkalnych.

Są to zarówno instalacje wewnętrzne spełniające rolę zbliżoną do zasłon jak np. rolety wewnętrzne oraz kompleksowe świadczenia, w wyniku których następuje zintegrowanie w sposób trwały z konstrukcją budynku takich elementów zewnętrznych, jak np. pergole, czy markizy.

Kompleksowość świadczenia oraz trwałość połączenia z konstrukcją konkretnego budynku wynika z różnych aspektów tego połączenia obejmujących: zaprojektowanie, dopasowanie i przyłączenie markizy lub pergoli do konkretnego obiektu budowlanego lub jego części.

Takie zintegrowanie z budynkiem markizy lub pergoli wymaga zastosowania szczególnych środków technicznych gwarantujących wytrzymałość oraz przenoszenie obciążeń wyrywających dochodzących nawet do 2,5 t.

Wnioskodawca podkreśla, że powyższa usługa ma charakter kompleksowy, a kompleksowość świadczenia wynika z faktu, że sprzedaż poszczególnych elementów opisanego wyżej świadczenia na rzecz klienta nie jest możliwa. W szczególności nie jest możliwe zamówienie przez klienta poszczególnych elementów markiz lub pergoli bez ich zaprojektowania i montowania. Świadczenie kompleksowe można nabyć wyłącznie jako całość. Cena należna od klienta za wykonanie tego świadczenia jest określona jedną kwotą.

Niezależnie od kwestii interpretacji mającej zastosowanie normy prawnej Wnioskodawca napotyka problem z kalkulacją ceny instalacji zewnętrznych w budynkach mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym, ponieważ część firm konkurencyjnych sporządza tę kalkulację z zastosowaniem stawki VAT 8%. Stosowanie stawki podstawowej czyni ofertę Wnioskodawcy zdecydowanie mniej konkurencyjną.

Wnioskodawca oferuje kompleksowe świadczenie polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym zainstalowaniu markiz lub pergoli nabytych od podmiotów trzecich, na konstrukcji budynków lub lokali mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym, przy czym usługa ta realizowana jest w ramach modernizacji obiektu budowlanego. Usługa świadczona jest więc w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Szczegółowy opis ww. usługi oraz okoliczności z nią związanych:

1. Usługa wykonywana jest na indywidualne zlecenia zamawiających i obejmuje dostawę wraz z montażem, co znajduje odzwierciedlenie w umowie z klientem i jest zgodne z jego oczekiwaniem.

2. Z umowy wynikają opisane wyżej czynności obejmujące w szczególności: przyjęcie zlecenia wraz z indywidualną specyfikacją, dokonanie pomiarów i oględzin w miejscu przyszłego montażu, zamówienie i zakup markizy/pergoli u dostawcy, zainstalowanie markizy/pergoli na konstrukcji budynku.

3. Dostarczone towary są wliczone w wartość świadczonej usługi.

4. Montaż pergoli bądź markizy następuje z wykorzystaniem w istotny sposób elementów konstrukcyjnych budynku/lokalu. W szczególności w zewnętrznej ścianie budynku konieczne jest nawiercenie otworów (średnio ok. 10-12 szt.), w których umieszczane są gwintowane pręty osadzane w specjalnej masie chemicznej, do których mocuje się konsole markiz/pergoli. Podczas montażu naruszana jest izolacja cieplna budynku poprzez wycięcie otworów fi 50 mm potrzebnych do zastosowania tulej dystansowych pomiędzy nadprożem lub ścianą a tynkiem zewnętrznym.

5. sensie technicznym możliwe jest zdemontowanie markizy lub pergoli, tak jak każdego elementu budynku. Wnioskodawca w rzeczywistości nie spotkał się jednak z takim przypadkiem, ponieważ pergole i markizy są wykonywane każdorazowo na ściśle określony wymiar, z indywidualnie wybraną tkaniną. Gdyby jednak taki demontaż wykonać, trzeba by co najmniej usunąć stalowe szpilki wystające z nadproża lub ściany, naprawić termoizolację oraz elewację zewnętrzną (uzupełnić uszkodzenia tej elewacji

w sensie technicznym i kolorystycznym) oraz rozłączyć i usunąć instalację elektryczną służącą do zasilania i starowania markizą/pergolą. Taki demontaż wykonany nieprofesjonalnie mógłby naruszyć elementy konstrukcyjne takie jak ściany konstrukcyjne, nadproże lub strop.

6. Markizy i pergole wykonane są z następujących materiałów: elementy konstrukcyjne - profile z aluminium tłoczonego, malowane proszkowo na kolor wg dyspozycji zamawiającego, poszycia - tkaniny akrylowe trudno przemakalne odporne na warunki atmosferyczne, elementy złączne - stal nierdzewna, silniki rurowe jednofazowe 230 V. Często częścią całej konstrukcji są elementy podkonstrukcyjne wykonane na zamówienie ze stali lub aluminium.

7. Wykonanie usługi dokumentowane jest protokołem odbioru.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w szczegółowo opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę podatku VAT 8% w związku z oferowanym przez siebie kompleksowym świadczeniem polegającym na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym zainstalowaniu markiz lub pergoli nabytych od podmiotów trzecich, na konstrukcji budynków lub lokali mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na zadane pytanie uzależniona jest od interpretacji art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 przywołanej wcześniej ustawy i ta odpowiedź jest twierdząca.

UZASADNIENIE

Przywołane normy stanowią, że stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 (8%) stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Trafnej interpretacji domaga się więc rozstrzygnięcie, czy w wyniku opisanego kompleksowego świadczenia dochodzi do modernizacji konkretnego obiektu budowlanego. Nie wystarczy więc, że samo świadczenie ma charakter ulepszający nieruchomość, taką rolę może spełniać także np. altana ogrodowa, ale pytamy, czy w wyniku konkretnego świadczenia doszło do modernizacji obiektu budowlanego lub jego części.

Prawo podatkowe nie definiuje wprost pojęcia modernizacja, jednak w art. 22g ust. 17 ustawy o PIT, ustawodawca odnosząc pojęcie modernizacja do środków trwałych rozumie je jako ulepszenie. Zgodnie z przywołaną normą "ulepszenie (zmodernizowanie) następuje (...) gdy suma wydatków poniesionych na (...) modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i poniesione wydatki powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania (...)".

Niemniej, wobec braku formalnej definicji pojęcia modernizacja w prawie podatkowym, powinniśmy wzbogacić rozumienie tego pojęcia zgodnie ze znaczeniem nadanym mu przez słownik języka polskiego oraz rozpoznać rozumienie tego pojęcia przez profesjonalne i autorytatywne gremia, które już takiej interpretacji tego pojęcia, dokonały.

Wielki Słownik języka polskiego PWN pod redakcją prof. W. Doroszewskiego dostarcza nam jedynie skromnego wyjaśnienia traktując modernizację jako unowocześnienie.

Z takim rozumieniem pojęcia modernizacja współbrzmi definicja zawarta w Wikipedii, gdzie pojęcie modernizacja w rozumieniu technicznym jest opisane jako unowocześnienie, uwspółcześnienie produktu, trwałe ulepszenie, np. istniejącego obiektu budowlanego prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej.

To zwiększenie wartości użytkowej obiektu budowlanego powtarza się więc po raz kolejny, wcześniej przywołane zostało z normy zawartej w art. 22g ust. 17 ustawy o PIT. Podobne rozumienie słowa modernizacja zawiera także Encyklopedia zarządzania, w której czytamy, że: "modernizacja to unowocześnienie, ulepszenie, uwspółcześnienie produktu, przedsiębiorstw, np. istniejącego obiektu budowlanego polegające na wprowadzeniu nowych technologii, nowoczesnych urządzeń czy maszyn prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej".

Z przytoczonych dotąd rozumień słowa modernizacja nietrudno wyprowadzić wniosek o powtarzającym się rozumieniu tego określenia, jako związanego ze znaczeniem słowa ulepszenie, prowadzącego do zwiększenia wartości użytkowej obiektu budowlanego lub jego części.

Odniesienie się do językowej interpretacji pojęcia modernizacja odnajdujemy także w autorytatywnej uchwale 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2013 r. (I FPS 3/13).

W przywołanej wyżej uchwale czytamy, że: "należy zauważyć, że rodzaje usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, których wykonanie w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym daje podstawę do stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, nie zostały zdefiniowane w tej ustawie. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części".

Podsumowując, posiłkując się w odniesieniu do pojęcia "modernizacja" ww. uchwałą - obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje, zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie w związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę usługą, ponieważ montaż markiz lub pergoli następuje z wykorzystaniem elementów obiektu budowlanego (lokalu) w taki sposób, że konstrukcyjne połączenie markizy lub pergoli i elementów obiektu budowlanego (lokalu) podnosi, jako całość, standard obiektu lub jego części. Tym samym, następuje modernizacja obiektu polegająca na trwałym zwiększeniu jego wartości użytkowej. Tylko bowiem w takim sensie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT.

Po trwałym połączeniu markiz lub pergoli z elementami obiektu budowlanego lub jego części, komponenty te podnoszą standard zarówno całego obiektu jak i jego poszczególnych części, okna, drzwi i pomieszczenia są trwale chronione przed niekorzystnymi oddziaływaniami czynników atmosferycznych. Dlatego też należy uznać, że opisane wyżej czynności, polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym montażu takich komponentów w obiekcie budowlanym lub jego części, mieszczą się w pojęciu modernizacji tego obiektu lub jego części.

W przypadku zaś gdy tak rozumiana modernizacja dotyczy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym to wymienione wyżej czynności są objęte hipotezą normy wyprowadzonej z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT.

Oznacza to, że w odniesieniu do wyżej opisanej usługi ma zastosowanie preferencyjna stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

1.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

2.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1.

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,

2.

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy - przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Należy zauważyć, że rodzaje usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, których wykonanie w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym daje podstawę do stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, nie zostały zdefiniowane w tej ustawie. Ustawodawca nie odesłał również w tej materii do stosowania definicji zawartych w innych ustawach, w szczególności w Prawie budowlanym. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy, w tym pojęcie remontu i budowy, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (...). Natomiast "budować" to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

"Przebudowa" - zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) - to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), "remont" oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli, zakładanie instalacji. Z kolei "instalować" oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne. W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie "montaż" odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Pojęcie "modernizacja" - według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

W świetle art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2017 r. poz. 130, z późn. zm.), za przedsięwzięcia termomodernizacyjne uznaje się przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

a.

ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,

b.

ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,

c.

wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a,

d.

całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.

Co prawda, ustawa o wspieraniu termomodernizacji i remontów ma inny kontekst normatywny niż ustawa o podatku od towarów i usług, ale skoro ustawodawca zdefiniował dane pojęcie w systemie prawnym, to nie ma podstaw do tego, aby odrzucać istniejącą definicję i tworzyć nową. Należy więc zaznaczyć, że definiując pojęcie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego ustawodawca kierował się wyłącznie skutkiem, jaki ma zostać osiągnięty w wyniku tego przedsięwzięcia; zaniechał nawet przykładowego wymienienia rodzajów prac, jakie mieszczą się w pojęciu tego przedsięwzięcia. Definicja określająca przedsięwzięcie termomodernizacyjne wyłącznie na podstawie celu, jaki ma zostać osiągnięty, jest usprawiedliwiona zarówno na gruncie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów, jak i na gruncie prawa podatkowego.

Budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja i przebudowa powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, aby mogły korzystać z preferencyjnej stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność w zakresie montażu różnych rodzajów elementów budynków mieszkalnych oraz niemieszkalnych. Wnioskodawca oferuje kompleksowe świadczenie polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym zainstalowaniu markiz lub pergoli nabytych od podmiotów trzecich, na konstrukcji budynków lub lokali mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym, przy czym usługa ta realizowana jest w ramach modernizacji obiektu budowlanego. Usługa świadczona jest w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Markizy i pergole wykonane są z następujących materiałów: elementy konstrukcyjne - profile z aluminium tłoczonego, malowane proszkowo na kolor wg dyspozycji zamawiającego, poszycia - tkaniny akrylowe trudno przemakalne odporne na warunki atmosferyczne, elementy złączne - stal nierdzewna, silniki rurowe jednofazowe. Często częścią całej konstrukcji są elementy podkonstrukcyjne wykonane na zamówienie ze stali lub aluminium.

W analizowanej sprawie, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii określenia, czy ma prawo zastosować stawkę podatku VAT 8% w związku z oferowanym przez siebie kompleksowym świadczeniem polegającym na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym zainstalowaniu markiz lub pergoli nabytych od podmiotów trzecich, na konstrukcji budynków lub lokali mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca wykonuje kompleksowe świadczenie polegające na dostawie wraz z montażem markiz lub pergoli, na konstrukcji budynków lub lokali mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że istotnym i podstawowym kryterium przy ustalaniu możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku z art. 41 ust. 12 ustawy jest powstała w wyniku montażu cecha konstrukcyjna, taka jak trwałość połączenia z budynkiem elementów, które zostają zamontowane na skutek wykonania usługi, a zwłaszcza sposób ingerencji zastosowanego montażu w konstrukcję budynku (albowiem tylko montaż, który w sposób "istotny" wykorzystuje elementy konstrukcyjne budynku pozwoli na zastosowanie 8% stawki podatku). Ponadto z preferencyjnej stawki podatku, mającej zastosowanie do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, mogą korzystać jedynie te czynności, które odnoszą się do obiektu budowlanego, a nie do jego wyposażenia.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazuje, że wykonywane przez niego usługi montażowe powodują trwale połączenie z konstrukcja konkretnych budynków. Konieczne jest nawiercenie otworów, w których umieszczane są gwintowe pręty osadzone w specjalnej masie chemicznej, do których mocuje się konsole markiz/pergoli. Podczas montażu naruszana jest izolacja cieplna budynku. Markizy i pergole wykonane są z następujących materiałów: elementy konstrukcyjne - profile z aluminium tłoczonego, malowane proszkowo, poszycia - tkaniny akrylowe trudno przemakalne odporne na warunki atmosferyczne, elementy złączne - stal nierdzewna, silniki rurowe jednofazowe. Często częścią całej konstrukcji są elementy podkonstrukcyjne wykonane na zamówienie ze stali lub aluminium.

Nie można jednak zgodzić się z Wnioskodawcą, że wykonane przez niego usługi montażu (nawet jeżeli wymagają one ingerencji w dany obiekt budowlany) prowadzą do trwałego połączenia montowanych elementów z elementarni konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (jego części). Aby można mówić o takim trwałym połączeniu, uprawniającym do zastosowania preferencyjnej stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, wskutek dokonanego montażu markiza/pergola powinna tworzyć wraz z konstrukcją budynku jedną całość funkcjonalno-użytkową. Markizy/pergole połączone jedynie ze ścianą budynku nie stanowią takiej całości (a więc nie są one elementem konstrukcyjnym budynku, jego substancją) lecz są, jedynie elementem wyposażenia budynku, z którym są jedynie połączone, zapewniającym w szczególności ochronę przed promieniami słonecznymi. Czynności związane z montażem markiz/pergoli są w istocie zaopatrywaniem obiektu budownictwa mieszkaniowego w elementy wyposażenia i nie powodują one naruszenia elementów konstrukcyjnych danego budynku (za takie naruszenie nie można bowiem uznać wywiercenia otworów w elewacji budynku).

Trzeba też zauważyć, że zamontowana markiza/pergola nie staje się integralną częścią budynku, gdyż jako wyposażenie budynku może być w każdym czasie zdemontowana lub wymieniona. Ponadto trwałe połączenie markiz/pergoli z konstrukcją budynku powinno oznaczać, że jej demontaż jest faktycznie niemożliwy bez znaczącego zniszczenia montowanej części i budynku. Natomiast wskutek demontażu markiz/pergoli nie może być mowy o znaczącym zniszczeniu budynku, do którego została zamontowana - jej odłączenie od budynku nie narusza bowiem substancji tegoż budynku. Demontaż markiz/pergoli wymaga jedynie przywrócenia stanu sprzed montażu w związku z zaistniałymi ubytkami tynku w elewacji budynku. Jak wynika z wniosku możliwe jest zdemontowanie markizy lub pergoli.

Nie można również pominąć w analizowanym zagadnieniu faktu, że w wyniku montażu markiz/pergoli nie następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych danego budynku, co stanowiłoby o jego remoncie, modernizacji lub termomodernizacji, do których odnosi się art. 41 ust. 12 ustawy. Nawet jeżeli zamontowana markiza/pergola spełnia przede wszystkim funkcję przeciwsłoneczną (a więc zwiększa jego użyteczność i funkcjonalność), to nie można z tego wyciągać wniosku, że dochodzi do zmiany parametrów tego budynku.

W związku z powyższym biorąc pod uwagę charakter robót związanych z montażem markiz/pergoli niewskazujący na trwałe połączenie montowanych elementów z konstrukcją obiektu budowlanego, a także fakt, że wskutek ich montażu nie dochodzi do zmiany parametrów użytkowych lub technicznych budynku, nie ma podstaw do zastosowania stawki podatku w wysokości 8% w oparciu o art. 41 ust. 12 ustawy. Zatem, świadczone przez Wnioskodawcę czynności, podlegają opodatkowaniu stawką podstawową, w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 oraz 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym, wyrażone we wniosku stanowisko, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być (w szczególności kwestia kompleksowości wykonywanych czynności) - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl