0112-KDIL1-2.4012.500.2019.3.AW - Ustalenie prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodami rajdowymi, w zakresie w jakim są wykorzystywane w celu udziału w rajdach.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2019 r. (data wpływu 19 września 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 2 grudnia 2019 r. (data wpływu 4 grudnia 2019 r.) oraz z dnia 14 stycznia 2020 r. (data wpływu 16 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodami rajdowymi, w zakresie w jakim są wykorzystywane w celu udziału w rajdach - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodami rajdowymi, w zakresie w jakim są wykorzystywane w celu udziału w rajdach. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 2 grudnia 2019 r. oraz z dnia 14 stycznia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polską fundacją prowadzącą działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, o których mowa w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, z siedzibą w (...). Fundacja została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym, w rejestrze stowarzyszeń i w rejestrze przedsiębiorców w dniu (...).

Do celów statutowych Fundacji należy: promowanie sportu oraz kultury sportu, w szczególności motosportu, propagowanie kultury fizycznej i sportu, działalność charytatywna polegająca na wspomaganiu młodzieży i osób wykluczonych, prowadzenie działalności oświatowej, polegającej w szczególności na kształceniu osób uzdolnionych sportowo, pomoc osobom w trudnej sytuacji życiowej, ochrona zdrowia i pomoc społeczna, działalność edukacyjna, w tym fundowanie stypendiów oraz studiów.

Fundacja realizuje swoje cele poprzez: organizowanie zajęć sportowych oraz obozów sportowych, organizowanie i prowadzenie kursów, szkoleń i warsztatów sportowych, działalność edukacyjną, udostępnianie zgromadzonych zbiorów i kolekcji pojazdów samochodowych, sponsorowanie i promocję imprez i wydarzeń sportowych, fundowanie stypendiów i studiów dla młodzieży i osób wykluczonych, współpracę z władzami samorządowymi, rządowymi i organizacjami pozarządowymi w zakresie wymienionym w celach działania Fundacji, finansowanie działań i projektów związanych z działalnością pożytku publicznego.

Fundacja zgodnie ze statutem uprawniona jest do prowadzenia działalności gospodarczej, m.in. w zakresie związanym ze sprzedażą hurtową i detaliczną samochodów osobowych, wynajmem i dzierżawą samochodów osobowych oraz z pozaszkolnymi formami edukacji z zakresu jazdy i pilotażu.

Fundacja posiada status czynnego podatnika VAT.

Wnioskodawca aktualnie jest właścicielem floty samochodów, które wykorzystuje do celów prowadzenia swojej działalności statutowej oraz do celów prowadzenia działalności gospodarczej. We flocie Wnioskodawcy znajdują się również samochody rajdowe.

Samochody rajdowe są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celu udziału w organizowanych zawodach sportowych (rajdach). Zawody te organizowane są przez podmioty inne niż Wnioskodawca, w przyszłości zawody takie mogą być również organizowane/współorganizowane przez Fundację. Rajdy odbywają się na trasach (drogach) ogólnie dostępnych, lecz zamkniętych na czas zawodów. W trakcie tych rajdów samochody rajdowe poruszają się po drogach ogólnie dostępnych, które wyznaczają trasę zawodów. Samochody są również wykorzystywane do celów przeprowadzenia jazd testowych lub zajęć treningowych przed odbywającymi się rajdami. Jazdy testowe zawsze odbywają się w wyznaczonych do tego miejscach, po wyznaczonych specjalnie trasach. Miejsca te są odpowiednio zabezpieczone, na miejscu jazdy znajduje się odpowiednia obsługa medyczna. Odbycie jazd testowych jest zawsze uzgadniane z odpowiednimi władzami gmin (powiatów) oraz z policją.

Samochody rajdowe są wykorzystywane wyłącznie do wskazanych wyżej celów, tj. do celów ich udziału w organizowanych rajdach oraz przeprowadzenia jazd testowych/zajęć treningowych przed zawodami sportowymi. Samochody nie są wykorzystywane do innych celów, w szczególności do celów osobistych lub prywatnych lub w celu wykonywania jazd rekreacyjnych.

Ww. samochody rajdowe stanowią narzędzie promocji (reklamy) Wnioskodawcy (na samochodach znajdują się reklamy Wnioskodawcy z logiem Wnioskodawcy oraz innych podmiotów, z którymi Fundacja jest powiązana). Udział samochodów stanowi znaczne wsparcie marketingowo-promocyjne dla Wnioskodawcy. Natomiast wykorzystanie samochodów rajdowych do jazd testowych i zajęć treningowych służy ich przygotowaniu do rajdów. Bez przeprowadzenia jazd testowych nie jest możliwe, aby samochody rajdowe wzięły udział w organizowanych zawodach sportowych.

Wnioskodawca posiada licencję sponsorską zatwierdzoną przez Polski Związek Motorowy, co podkreśla wykorzystywanie samochodów rajdowych w celach promocji i reklamy Wnioskodawcy.

Samochody rajdowe posiadają tablice rejestracyjne oraz numer VIN (tzw. numer nadwozia). Na miejsca rajdów oraz jazd testowych samochody te transportowane są na lawecie, zatem zasadniczo pojazdy rajdowe nie poruszają się po drogach ogólnie dostępnych innych niż tory rajdowe oraz tory, gdzie odbywają się jazdy testowe. Dopuszczalna masa całkowita samochodu rajdowego nie będzie przekraczać 3,5 tony, a konstrukcyjnie przeznaczony będzie on do przewozu mniej niż 9 osób.

Każdy samochód rajdowy jest wyposażony w klatkę bezpieczeństwa, która stanowi element konstrukcyjny typowy dla samochodów rajdowych i ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa kierowcy. Każdy samochód umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h oraz posiada świadectwo homologacji dla klatki bezpieczeństwa oraz dla zbiornika paliwa, które potwierdzają bezpieczeństwo konstrukcyjne tych elementów pozwalające na ich użycie w warunkach rajdowych.

Ponadto samochody posiadają "książkę samochodu sportowego" wydawaną przez Polski Związek Motorowy.

Wnioskodawca planuje ustalić zasady wykluczające użycie samochodu rajdowego do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą/statutową Wnioskodawcy. W tym celu w ramach Fundacji zostanie wprowadzony regulamin wykorzystywania pojazdów rajdowych (dalej jako: "Regulamin"). Wnioskodawca zamierza zawrzeć w nim m.in. następujące zapisy:

* samochód rajdowy może być wykorzystywany wyłącznie jako narzędzie promocji i reklamy Wnioskodawcy podczas rajdów. W celu przygotowania samochodu rajdowego do udziału w zawodach sportowych, samochód rajdowy może być wykorzystywany w celu przeprowadzenia jazd testowych i zajęć treningowych. Pracownikóww.spółpracowników, korzystających z samochodu rajdowego, obejmuje zakaz jego używania poza zawodami sportowymi lub jazdami testowymi/zajęciami treningowymi;

* samochód rajdowy może być wykorzystywany jedynie przez konkretną osobę, której Wnioskodawca powierzył ten samochód (osobę zatrudnioną przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę, zlecenia lub o dzieło) i która posiada odpowiednią licencję rajdową;

* pojazdy rajdowe nie mogą być wykorzystywane do jazd rekreacyjnych;

* podstawą do używania samochodu rajdowego przez ww. osobę jest umowa używania samochodu rajdowego, zawierana pomiędzy tą osobą a Wnioskodawcą. Zgodnie z tą umową użytkownik samochodu rajdowego wykorzystuje go wyłącznie w celu uczestnictwa w rajdach oraz jazdach testowych (wyłącznie do celów służbowych) i nie może udostępniać samochodu osobom trzecim;

* samochód rajdowy pozostaje do dyspozycji ww. osoby wyłącznie w czasie (w godzinach) zawodów sportowych lub jazd testowych i zajęć treningowych;

* kontrolę nad zasadnością używania samochodu rajdowego sprawuje upoważniony pracownik Wnioskodawcy, który został umocowany przez Wnioskodawcę do reprezentowania go w sprawach samochodów służbowych zarówno wewnątrz Fundacji, jak i wobec podmiotów trzecich oraz do podejmowania decyzji w sprawie korzystania z samochodów służbowych;

* do obowiązków użytkownika samochodu rajdowego należy w szczególności przewiezienie samochodu na lawecie w miejsce wskazane przez Wnioskodawcę po zakończonych zawodach;

* pracownika korzystającego z samochodu rajdowego obejmuje zakaz jego tankowania poza wyznaczonymi przez organizatorów zawodów lub treningów miejscami tankowania;

* Wnioskodawca pokrywa koszty eksploatacji powierzonego samochodu rajdowego do celów służbowych;

* użytkownik samochodu rajdowego zobowiązany jest dokonywać wpisów rejestrujących każde wykorzystanie tego pojazdu do ewidencji przebiegu pojazdu. Wpis do ewidencji musi być dokonany bezpośrednio po skorzystaniu z pojazdu z zachowaniem chronologii korzystania z pojazdu.

Opisane powyżej zasady korzystania z samochodów rajdowych stosowane będą zarówno do użytku tych samochodów w czasie rajdów i zawodów sportowych oraz do celów jazd testowych.

Wnioskodawca zamierza przedstawić Regulamin wszystkim Pracownikom i Współpracownikom Wnioskodawcy w celu zapoznania się z nim. Zastrzeżona w nim także zostanie możliwość kontrolowania sposobu wykorzystania przekazanych pojazdów oraz odpowiedzialność pracowników za naruszenie ww. postanowień Regulaminu.

Oprócz Regulaminu, Wnioskodawca zamierza również prowadzić terminarz rajdów oraz jazd testowych/zajęć treningowych, który będzie co miesiąc uzupełniany i aktualizowany. W związku z tym, Fundacja będzie uprawniona do kontrolowania wykorzystania samochodów rajdowych do celów udziału w rajdach i jazdach próbnych/zajęciach treningowych oraz będzie miała możliwość już na początku miesiąca ustalić, kiedy pojazdy rajdowe będą w tych celach wykorzystywane. Dzięki terminarzowi Wnioskodawca będzie w stanie w każdym momencie ustalić, gdzie samochód się znajduje i w jakim celu jest wykorzystywany.

Wnioskodawca rozważa również zainstalowanie w samochodach systemu GPS, umożliwiającego stałe monitorowanie ruchu pojazdu.

W czasie, gdy samochody nie są wykorzystywane podczas rajdów lub jazd testowych, znajdują się one każdorazowo w garażach przeznaczonych do ich przechowywania, które są własnością lub są wynajmowane przez zewnętrzną firmę, zajmującą się tylko i wyłącznie naprawami, budowaniem i bieżącą obsługą samochodów rajdowych. W konsekwencji, samochody rajdowe należące do Wnioskodawcy, w czasie kiedy nie są wykorzystywane do rajdów lub jazd testowych, znajdują się w posiadaniu mechaników specjalizujących się w obsłudze samochodów rajdowych.

Ponadto Wnioskodawca będzie prowadzić dla każdego samochodu rajdowego ewidencję przebiegu pojazdu, która będzie przygotowana w zgodzie z wymogami wynikającymi z art. 86a ust. 7 Ustawy VAT.

W odniesieniu do niektórych z przedmiotowych samochodów rajdowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w ostatnim czasie została już złożona informacja o tych pojazdach (VAT-26), w odniesieniu do pozostałych zostanie ona złożona w najbliższym czasie. Do tej pory Wnioskodawca odliczał od wydatków związanych z ww. samochodami (przede wszystkim wydatki eksploatacyjne oraz wydatki na nabycie części zamiennych i usług serwisowych) 50% podatku VAT naliczonego.

Każdy samochód rajdowy stanowi środek trwały Wnioskodawcy i jest ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Samochody rajdowe nie będą pojazdami elektrycznymi w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych.

W uzupełnieniu wniosku udzielono odpowiedzi na pytania:

1. Czy samochody rajdowe będące przedmiotem wniosku, są pojazdami samochodowymi w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, tj. pojazdami samochodowymi w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony?

Samochody rajdowe, będące przedmiotem wniosku, są pojazdami samochodowymi w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), tj. pojazdami samochodowymi w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

2. Jakie w czasie garażowania/przechowywania samochodów rajdowych oraz w czasie zajęć treningowych i jazd testowych będą wdrożone zasady uniemożliwiające wykorzystanie pojazdów w tym czasie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, tj. w jaki sposób nadzorowany będzie brak użycia ww. pojazdów do celów innych niż udział w rajdach i jazdach testowych/zajęciach treningowych?

Zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę opisem sprawy, Wnioskodawca zamierza wdrożyć szereg działań, które nakierowane są na przeciwdziałanie używania samochodów rajdowych w celach innych niż związane z działalnością Fundacji. Mechanizmy te będą stosowane zarówno w czasie używania samochodów do rajdów, jazd treningowych, jak również w czasie ich garażowania (przechowywania) i serwisowania.

Wnioskodawca wprowadzi regulamin wykorzystywania pojazdów rajdowych ("Regulamin"). Wnioskodawca zamierza zawrzeć w nim m.in. następujące zapisy:

* samochód rajdowy może być wykorzystywany wyłącznie jako narzędzie promocji i reklamy Wnioskodawcy podczas rajdów. W celu przygotowania samochodu rajdowego do udziału w zawodach sportowych, samochód rajdowy może być wykorzystywany w celu przeprowadzenia jazd testowych i zajęć treningowych. Pracownikóww.spółpracowników, korzystających z samochodu rajdowego, obejmuje zakaz jego używania poza zawodami sportowymi lub jazdami testowymi/zajęciami treningowymi.

* samochód rajdowy może być wykorzystywany jedynie przez konkretną osobę, której Wnioskodawca powierzył ten samochód (osobę zatrudnioną przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę, zlecenia lub o dzieło) i która posiada odpowiednią licencję rajdową.

* pojazdy rajdowe nie mogą być wykorzystywane do jazd rekreacyjnych.

* podstawą do używania samochodu rajdowego przez ww. osobę jest umowa używania samochodu rajdowego, zawierana pomiędzy tą osobą a Wnioskodawcą. Zgodnie z tą umową użytkownik samochodu rajdowego wykorzystuje go wyłącznie w celu uczestnictwa w rajdach oraz jazdach testowych (wyłącznie do celów służbowych) i nie może udostępniać samochodu osobom trzecim.

* samochód rajdowy pozostaje do dyspozycji ww. osoby wyłącznie w czasie (w godzinach) zawodów sportowych lub jazd testowych i zajęć treningowych.

* kontrolę nad zasadnością używania samochodu rajdowego sprawuje upoważniony pracownik Wnioskodawcy, który został umocowany przez Wnioskodawcę do reprezentowania go w sprawach samochodów służbowych zarówno wewnątrz Fundacji, jak i wobec podmiotów trzecich oraz do podejmowania decyzji w sprawie korzystania z samochodów służbowych.

* do obowiązków użytkownika samochodu rajdowego należy w szczególności przewiezienie samochodu na lawecie w miejsce wskazane przez Wnioskodawcę po zakończonych zawodach.

* pracownika korzystającego z samochodu rajdowego obejmuje zakaz jego tankowania poza wyznaczonymi przez organizatorów zawodów lub treningów miejscami tankowania.

* Wnioskodawca pokrywa koszty eksploatacji powierzonego samochodu rajdowego do celów służbowych.

* użytkownik samochodu rajdowego zobowiązany jest dokonywać wpisów rejestrujących każde wykorzystanie tego pojazdu do ewidencji przebiegu pojazdu. Wpis do ewidencji musi być dokonany bezpośrednio po skorzystaniu z pojazdu z zachowaniem chronologii korzystania z pojazdu.

Regulamin zostanie udostępniony wszystkim Pracownikom i Współpracownikom w celu zapoznania się z nim. Zastrzeżona w nim zostanie możliwość kontrolowania sposobu wykorzystania przekazanych pojazdów oraz odpowiedzialność pracowników za naruszenie ww. postanowień Regulaminu.

Ponadto, w celu uniemożliwienia wykorzystania pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, Wnioskodawca zamierza również prowadzić terminarz rajdów oraz jazd testowych i zajęć treningowych, który będzie co miesiąc uzupełniany i aktualizowany.

Samochody rajdowe będą również posiadały urządzenie monitorujące i lokalizujące typu GPS (Wnioskodawca zamierza je zainstalować w samochodach rajdowych).

Wnioskodawca wskazuje również, że sam sposób garażowania (przechowywania)/serwisowania samochodów rajdowych stanowi mechanizm zapobiegający używaniu tych samochodów do celów innych niż działalność gospodarcza Fundacji. Samochody te są bowiem garażowane/serwisowane w specjalnych, zamykanych pomieszczeniach. Sam sposób transportowania samochodów rajdowych również przeciwdziała ich użytkowi niezgodnie z przedstawionymi wyżej zasadami - jak wskazał bowiem Wnioskodawca, samochody te z miejsca garażowania/serwisu na treningi/jazdy testowe i na rajdy przewożone są na lawecie.

Istotne jest również to (wynika to z zapisów Regulaminu, który zamierza przyjąć Wnioskodawca), że w Fundacji zostanie wyznaczony pracownik, który będzie sprawował nadzór nad przestrzeganiem zapisów Regulaminu oraz sposobem wykorzystywania samochodów rajdowych.

3. Czy przedmiotowe samochody rajdowe będą posiadały urządzenie monitorujące i lokalizujące typu GPS lub inne?

Samochody rajdowe będące przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej będą posiadały urządzenie monitorujące i lokalizujące typu GPS -Wnioskodawca zamierza je zamontować w tych pojazdach.

4. Czy przedmiotowe pojazdy będą udostępniane osobom trzecim na podstawie np. umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy cywilnoprawnej o podobnym charakterze? Jeżeli tak, to czy będzie to udostępnienie nieodpłatne czy odpłatne i czy cena będzie stanowić realne wynagrodzenie (rzeczywistą równowartość) za świadczenie tego typu usług na rynku? W jaki sposób nadzorowany będzie brak użycia ww. pojazdów do celów innych niż udział w rajdach i jazdach testowych/zajęciach treningowych?

Samochody rajdowe, będące przedmiotem wniosku, nie będą udostępniane osobom trzecim na podstawie np. umowy najmu, umowy dzierżawy lub innej umowy cywilnoprawnej o podobnym charakterze. Samochody te, zgodnie z postanowieniami Regulaminu, będą użytkowane wyłącznie przez pracowników oraz stałych współpracowników Wnioskodawcy.

W Regulaminie korzystania z pojazdów zostaną zawarte zapisy, zgodnie z którymi pojazdy rajdowe nie będą mogły zostać powierzone pracownikom do wykorzystywania ich do innych niż opisane powyżej celów oraz do ich celów prywatnych, a także zgodnie z którymi pojazdy rajdowe nie mogą zostać powierzone osobom trzecim do wykorzystania do innych niż powyżej wskazane cele oraz do ich celów prywatnych.

5. Czy samochody rajdowe będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę zarówno do celów wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza?

Samochody rajdowe będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do celów wykonywanej przez Fundację działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zatem nie jest konieczne przyporządkowanie ich wykorzystania do poszczególnych rodzajów wykonywanej działalności gospodarczej.

6. W sytuacji, gdy ww. pojazdy będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, czy będzie istniała możliwość przyporządkowania ich w całości do celów wykonywanej działalności gospodarczej?

Pojazdy rajdowe będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do celów wykonywanej przez Fundację działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zatem nie jest konieczne przyporządkowanie ich wykorzystania do poszczególnych rodzajów wykonywanej działalności gospodarczej.

7. Do wykonywania jakich czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie wykorzystywał samochody rajdowe, tj. czy do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i/lub zwolnionych od podatku od towarów i usług?

Wnioskodawca będzie wykorzystywał samochody rajdowe, będące przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji, wyłącznie do celów czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zgodnie z treścią wniosku, samochody rajdowe stanowią narzędzie promocji (reklamy) Wnioskodawcy. Na samochodach znajdują się reklamy Wnioskodawcy, z logiem Wnioskodawcy oraz innych podmiotów, z którymi Fundacja jest powiązana. Niewykluczone jest również, że na samochodach tych Wnioskodawca będzie umieszczał logo innych podmiotów, które w ten sposób będą promowały własną działalność (za świadczenie usług marketingowych Wnioskodawca wystawia faktury VAT). Powyższe oznacza, że udział samochodów rajdowych stanowiących własność Wnioskodawcy w zawodach oraz jazdach testowych stanowi znaczne wsparcie marketingowo-promocyjne dla działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, jak również samo w sobie stanowi wykonywanie tej działalności, w zakresie świadczonych przez Wnioskodawcę usług marketingowych. Należy podkreślić, że Wnioskodawca, niezależnie od posiadanych samochodów rajdowych, jest właścicielem floty samochodowej i z jej wykorzystaniem prowadzi działalność m.in. w zakresie sprzedaży i najmu samochodów (najem nie dot. samochodów rajdowych, co zostało opisane powyżej). Drugi istotny obszar działalności Wnioskodawcy stanowi prowadzenie szkoleń i kursów jazdy.

8. W sytuacji gdy ww. pojazdy będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych i zwolnionych, czy będzie istniała możliwość przyporządkowania całości kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów czynności?

Pojazdy rajdowe będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, zatem nie jest konieczne przyporządkowanie ich wykorzystania do poszczególnych rodzajów wykonywanych czynności.

9. Jeżeli Wnioskodawca wykonuje czynności, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT i/lub są zwolnione od tego podatku, to w jaki sposób wykluczy użycie pojazdów służących celom promocji i reklamy Fundacji do ww. rodzaju czynności?

Jak wskazano powyżej, pojazdy rajdowe będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

10. Jakie konkretnie wydatki związane z samochodami rajdowymi są przedmiotem zapytania Wnioskodawcy? Należy je wymienić i każdy z nich przypisać do odpowiedniego rodzaju czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy są w szczególności wydatki dotyczące nabycia lub importu części składowych pojazdów samochodowych, a także nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W szczególności wydatkami związanymi z pojazdami samochodowymi są wydatki związane z budową klatki bezpieczeństwa, która stanowi element konstrukcyjny typowy dla samochodów rajdowych i ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa kierowcy, związane z budową i konserwacją silników, a także wydatki związane z przetransportowaniem pojazdów na lawecie na miejsca rajdów oraz jazd testowych.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca wykorzystuje samochody rajdowe wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, nie jest konieczne przyporządkowywanie wyżej wymienionych wydatków do różnych rodzajów działalności.

Ponadto Wnioskodawca w pierwszej kolejności wskazał, że w przypadku uzyskiwania przez Fundację dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej, realizowanej poprzez wykonywanie czynności odpłatnych (opodatkowanych podatkiem VAT), które (te dochody) następnie wydatkowane są na cele statutowe fundacji, w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Fundacja prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu Ustawy VAT. O ile prowadzenie przez Fundację działalności gospodarczej powinno stanowić działalnością poboczną, służącą realizacji celów statutowych, które powinny być zgodne z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej oraz być społecznie lub gospodarczo użyteczne, to w konsekwencji ta działalność gospodarcza ma charakter pierwotny w stosunku do działalności statutowej i stanowi źródło jej finansowania. Takie stanowisko jest spójne z art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach, zgodnie z którym fundacja może prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji jej celów. Wynika z tego, że środki pozyskane przez fundację w wyniku wykonywania działalności gospodarczej powinny być zasadniczo przeznaczone na cele statutowe, określone w statucie fundacji.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy (stanu faktycznego opisanego we wniosku), Wnioskodawca zaznacza, że fundacje zasadniczo mogą wykorzystywać nabyte towary i usługi do wykonywania tylko działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Jak to zostało wskazane we wniosku, posiadane przez Wnioskodawcę samochody rajdowe wykorzystywane są wyłącznie w celach ich udziału w organizowanych rajdach oraz jazd próbnych do rajdów. W ten sposób Fundacja reklamuje wykonywaną przez siebie działalność gospodarczą (np. profesjonalne kursy doszkalające kierowców), samochody rajdowe same w sobie również stanowią narzędzie do realizacji odpłatnych zleceń reklamowych, jakie może otrzymywać Fundacja. Jak wskazuje się w orzecznictwie i stanowiskach organów podatkowych, prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT zależy od wpływu danego wydatku na działalność gospodarczą, który może być zarówno bezpośredni, jak i pośredni. Przykładem pośredniego wpływu na działalność opodatkowaną są właśnie m.in. wydatki ponoszone na marketing i reklamę działalności podatnika VAT.

Wnioskodawca jednocześnie chce wskazać, że ma świadomość, że działalność Fundacji realizowana w ramach ustanowionych w statucie Fundacji celów statutowych pozostaje poza zakresem przedmiotowym zastosowania Ustawy VAT, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednak jak już wcześniej wskazano, działalność gospodarcza prowadzona przez Fundację jest niejako sposobem na pozyskiwanie środków na prowadzenie przez Fundację jej działalności statutowej. Nie należy w związku z tym dla celów opodatkowania VAT zrównywać prowadzonej przez Fundację działalności gospodarczej oraz działalności statutowej, nawet jeżeli zakresy tych działalności się pokrywają, ponieważ inny jest cel prowadzenia przez Fundację działalności gospodarczej, a inny jest cel realizacji jej celów statutowych. W świetle powyższego, Wnioskodawca wskazuje, że posiadane przez Fundację samochody rajdowe wykorzystywane są wyłącznie w celach ich udziału w organizowanych rajdach oraz w celu odbywania jazd próbnych/treningowych przed zawodami, które w założeniu Fundacji mają promować realizowaną przez Fundację działalność gospodarczą. Zatem udział w rajdach wpływa na reklamę i propagowanie prowadzonej przez Fundację działalności gospodarczej i jako taki służy wyłącznie wykonywaniu działalności opodatkowanej VAT.

Podczas rajdów Wnioskodawca nie uzyskuje korzyści związanych z prowadzoną działalnością statutową poprzez rozdawanie ulotek czy poszukiwanie sponsorów. Nie wykonuje również innych czynności, z tytułu których uzyskuje korzyści związane wyłącznie z prowadzoną działalnością statutową. Celem uczestnictwa samochodów rajdowych należących do Fundacji w rajdach jest reklama prowadzonej przez Fundację działalności gospodarczej, jak również wspomniane powyżej wykonywanie przez nią udzielonych jej zleceń reklamowych otrzymywanych od innych podmiotów. O ile celem samym w sobie uczestnictwa samochodów rajdowych należących do Fundacji nie jest pozyskiwanie sponsorów, możliwa jest sytuacja, że udział Fundacji w przedmiotowym wydarzeniu sportowym zainteresuje potencjalnego sponsora działalnością przez nią prowadzoną. Przy czym należy podkreślić, że nawet w takim przypadku umowa sponsoringowa nie będzie zawierana w trakcie zawodów. Takie czynności dokonywane są zawsze w biurze Fundacji lub u sponsora.

Podczas rajdów nie są zbierane datki na prowadzoną przez Fundację działalność statutową. Celem uczestnictwa samochodów rajdowych należących do Fundacji w rajdach nie jest organizowanie zbiórki datków, tylko reklama prowadzonej przez Fundację działalności gospodarczej, jak również wspomniane powyżej wykonywanie przez nią udzielonych jej zleceń reklamowych otrzymywanych od innych podmiotów.

Wnioskodawca wskazuje, że udział samochodów rajdowych w rajdach rodzi korzyści po stronie Fundacji, w tym znaczeniu, że promowana jest działalność gospodarcza prowadzona przez Fundację. Poprzez udział we wskazanych wydarzeniach sportowych Fundacja realizuje również otrzymane zlecenia marketingowe. Ta działalność jest z kolei źródłem i sposobem na pozyskiwanie środków na prowadzoną działalność statutową.

Samochody rajdowe stały się składnikiem majątku Fundacji w wyniku transakcji przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa darczyńcy, której jednym ze składników były samochody rajdowe. Samochody rajdowe zostały nabyte przez darczyńcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa, który posiadał status czynnego podatnika VAT, wykonywał czynności opodatkowane podatkiem VAT i miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich nabycia. Darczyńca nabył samochody rajdowe w celu wykorzystywania ich do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, wykonywanej w zakresie związanym m.in. ze sprzedażą pojazdów samochodowych, wynajmem samochodów, sprzedażą powierzchni reklamowej na samochodach rajdowych, organizacją eventów i imprez motosportowych oraz organizacją kursów doszkalających dla kierowców. Po otrzymaniu przedmiotu darowizny, z punktu widzenia podatku VAT, Fundacja kontynuuje (prowadzi w tym samym zakresie) działalność prowadzoną uprzednio przez darczyńcę.

Sposób wykorzystywania samochodów rajdowych w trakcie rajdów czy jazd testowych polegający na ich wykorzystaniu w czasie imprezy sportowej jedynie pośrednio wpisuje się w prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność statutową, bowiem działalnością statutową Fundacji jest m.in. propagowanie kultury fizycznej i sportu. Głównym celem udziału samochodów rajdowych w rajdach i w trakcie jazd próbnych przed rajdami jest propagowanie, promocja i marketing wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Jak już wcześniej wskazał Wnioskodawca, działalność gospodarcza jest sposobem pozyskiwania środków finansowych koniecznych do prowadzenia przez Fundację jej działalności statutowej i nie należy w związku z tym dla celów Ustawy VAT oraz zakresu prawa do odliczenia zrównywać prowadzonej przez Fundację działalności gospodarczej oraz działalności statutowej. Nawet jeżeli zakresy tych działalności mogą się w pewnych obszarach pokrywać, cele tych działalności są jednak różne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia całości VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodami rajdowymi (w postaci wydatków dotyczących nabycia lub importu ich części składowych, a także nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów) w zakresie, w jakim Wnioskodawca wykorzystuje te samochody w celu udziału w rajdach?

Zdaniem Wnioskodawcy, po złożeniu informacji VAT-26 w odniesieniu do wszystkich posiadanych przez niego samochodów rajdowych, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia całości VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodami rajdowymi (w postaci wydatków dotyczących nabycia lub importu ich części składowych, a także nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów) w zakresie, w jakim Wnioskodawca wykorzystuje te samochody w celu udziału w rajdach.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Stosownie do art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 Ustawy VAT.

Z kolei, w myśl art. 86 ust. 2 Ustawy VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, albo dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Powyższe przepisy stanowią ogólną regulację w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT i przewidują pełne prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT.

W przypadku jednak samochodów osobowych, co do zasady Ustawa VAT wprowadza ograniczenia co do możliwości pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego.

Stosownie do art. 86a ust. 1 Ustawy VAT, podatnicy mają prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi w wysokości 50% kwoty podatku.

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie przepis ogólny z art. 86 Ustawy VAT, czy regulacja szczególna z art. 86a Ustawy VAT, koniecznym jest ustalenie, czy samochód rajdowy spełnia przesłanki "pojazdu samochodowego".

Zgodnie z art. 2 pkt 34 Ustawy VAT, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1990, z późn. zm.; dalej: "Kodek drogowy"), pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h.

Stosownie zaś do art. 2 pkt 31 Kodeksu drogowego, pojazdem jest środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszyna lub urządzenie do tego przystosowane.

Zgodnie z art. 2 pkt 32 Kodeksu drogowego, pojazdem silnikowym jest natomiast pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego.

Drogą, w rozumieniu art. 2 pkt 1 Kodeksu drogowego, jest wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdujący się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt.

Strefą ruchu - w myśl art. 2 pkt 16a Kodeksu drogowego - jest natomiast obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem uznania samochodu rajdowego za pojazd samochodowy jest spełnienie przesłanek definicji "pojazdu". W tym celu, zgodnie z ww. definicją pojazdu, samochód rajdowy musi być przeznaczony do poruszania się po drodze.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, w trakcie rajdów samochody mają się poruszać po drogach ogólnie dostępnych, zamkniętych jedynie na czas zawodów. Ponadto pojazdy rajdowe będą posiadały tablice rejestracyjne oraz numer V1N (tzw. numer nadwozia), co wiąże się z faktem, że zostały dopuszczone do poruszania się po drogach na podstawie przepisów Kodeksu drogowego. W związku z tym należy uznać, że samochód rajdowy będzie przeznaczony do poruszania się po drodze, a zatem będzie mógł zostać uznany za "pojazd" i jednocześnie spełni przesłanki "pojazdu samochodowego" w rozumieniu Ustawy VAT (jest pojazdem silnikowym, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h).

Z racji tego, że samochód rajdowy będzie "pojazdem samochodowym" w celu ustalenia możliwości pełnego odliczenia VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z tym samochodem należy przeanalizować przesłanki regulacji szczególnej z art. 86a Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 Ustawy VAT, stanowi 50% kwoty VAT wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przy czym, powyższego ograniczenia w odliczeniu podatku naliczonego nie stosuje się, jeżeli pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a Ustawy VAT).

W świetle art. 86a ust. 4 Ustawy VAT, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Katalog pojazdów specjalistycznych, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne, został zawarty w art. 86a ust. 9 Ustawy VAT, nie zawiera pojazdów rajdowych.

Zatem pojazd rajdowy można uznać za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, jeśli spełnione są przesłanki z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

Z przepisu tego wynika zatem, że pojazd rajdowy będzie uznany za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej Fundacji, jeżeli zostaną spełnione dwa warunki, tj.:

Przy czym należy zauważyć, że przepisy nie dookreślają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić, aby sposób wykorzystywania pojazdów samochodowych wykluczał ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych: "Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów" (por. wyrok NSA z dnia 5 grudnia 2018 r., sygn. akt I FSK 2045/16 oraz z dnia 28 czerwca 2018 r., sygn. akt I FSK 1395/16 oraz m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 marca 2015 r., sygn. IBPP2/443-1235/14/IK). Dodatkowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 7 maja 2018 r., sygn. IBPP2/4512-55/15- 1/ICZ Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że: "Przepisy ustawy nie określają jednak w jaki sposób podatnik ma zapewnić w swojej firmie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Wskazać jednak należy, że przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów".

W przedmiotowej sprawie, sama konstrukcja pojazdów rajdowych oraz sposób ich wykorzystywania obiektywnie wyklucza ich użycie do celów innych niż na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wynika bowiem z przedstawionego opisu sprawy, samochody wykorzystywane są wyłącznie do udziału w rajdach w celu promocji i reklamy Fundacji oraz w celach treningowych w jazdach testowych przed rajdami. Udział samochodu w rajdach będzie stanowił znaczne wsparcie marketingowo-promocyjne dla Wnioskodawcy, ponieważ Fundacja prowadzi działalność w szczególności w zakresie sprzedaży, wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, edukacji sportowej oraz szeroko pojętą działalność związaną ze sportem i rekreacją. Udział posiadanych przez Wnioskodawcę samochodów rajdowych bez wątpienia zatem przyczyni się do promowania działalności Fundacji.

Tym samym, samochody rajdowe umożliwią Wnioskodawcy: pozyskiwanie nowych kontrahentów (klientów), poprawę konkurencyjności oraz wizerunku na rynku (w obszarze prowadzonej działalności gospodarczej).

Ponadto samochody posiadają specjalne cechy konstrukcyjne, które uniemożliwiają poruszanie się po drogach ogólnie dostępnych w celach prywatnych (m.in. specjalna klatka bezpieczeństwa, charakterystyczna dla samochodów rajdowych). Należy również zauważyć, że samochody rajdowe poruszają się po drogach ogólnie dostępnych jedynie w trakcie zawodów. Przy czym drogi te zostaną zamknięte na czas zawodów, a na miejsca rajdów oraz na miejsce jazd testowych wykonywanych przed rajdami samochody są transportowane na lawecie. Dodatkowo, samochody rajdowe mogą być prowadzone wyłącznie przez osoby, które posiadają do tego odpowiednie kwalifikacje lub licencje.

W celu ustalenia sposobu wykorzystywania samochodów rajdowych, który będzie wykluczać ich użycie do celów prywatnych, Fundacja ustanowi Regulamin wykorzystywania pojazdów rajdowych w Fundacji, w którym Wnioskodawca określi reguły korzystania z pojazdów rajdowych. Zgodnie z treścią Regulaminu pojazdy rajdowe należące do Fundacji nie będą mogły być wykorzystywane do celów innych niż do udziału w rajdach oraz w celu przeprowadzenia jazd testowych do tych rajdów. Innymi słowy, zgodnie z treścią Regulaminu, kierowca samochodu rajdowego będzie mieć prawo do korzystania z samochodu tylko i wyłącznie w czasie udziału w rajdach oraz w trakcie trwania jazd testowych i zajęć treningowych, to jest wyłącznie w zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, natomiast zabronione będzie używanie pojazdu dla innych celów. W Regulaminie zostaną również zawarte zapisy, zgodnie z którymi pojazdy rajdowe nie będą mogły zostać powierzone pracownikom do wykorzystywania ich do innych niż opisane powyżej celów oraz do ich celów prywatnych, a także zgodnie z którymi pojazdy rajdowe nie mogą zostać powierzone osobom trzecim do wykorzystania do innych niż powyżej wskazane cele oraz do ich celów prywatnych. Pojazdy samochodowe nie będą mogły być również wykorzystywane do jazd rekreacyjnych.

Dodatkowo, Wnioskodawca będzie zawierać osobne umowy (zakazujące wykorzystywania pojazdów rajdowych do celów prywatnych) ze swoimi pracownikami, którzy będą używać samochodu rajdowego podczas rajdów i jazd testowych i próbnych.

Oprócz Regulaminu, Wnioskodawca przygotuje również terminarz rajdów oraz jazd testowych, który będzie co miesiąc uzupełniany i aktualizowany. W związku z tym, Fundacja będzie mogła kontrolować wykorzystanie samochodów rajdowych do celów udziału w rajdach i jazd próbnych i będzie miała możliwość ustalenia, kiedy pojazdy rajdowe będą w tych celach wykorzystywane. Dzięki terminarzowi Wnioskodawca będzie w stanie w każdym momencie ustalić, gdzie samochód się znajduje i w jakim celu jest wykorzystywany.

Uzupełniająco Wnioskodawca wskazuje, że w czasie, gdy samochody nie są wykorzystywane podczas rajdów lub jazd testowych, znajdują się one każdorazowo w garażach przeznaczonych do ich przechowywania, które są własnością lub są wynajmowane przez zewnętrzną firmę, zajmującą się tylko i wyłącznie naprawami, budowaniem i bieżącą obsługą samochodów rajdowych. Pojazdy nie są zatem przechowywane w garażach będących własnością osób fizycznych, co dodatkowo potwierdza, że pojazdy rajdowe nie są wykorzystywane do celów innych niż udział w rajdach lub w jazdach testowych.

Wnioskodawca podkreśla, że oprócz ustalenia zasad wykorzystywania pojazdów rajdowych w Regulaminie, umowach z pracownikami czy terminarzu, Fundacja zapewni również nadzór nad ustalonym sposobem wykorzystania pojazdów rajdowych tylko do wskazanych w ww. dokumentach celów. Kontrola polegać będzie m.in. na tym, że z Regulaminem zostaną zapoznani wszyscy Pracownicy i Współpracownicy Fundacji, zastrzeżona zostanie odpowiedzialność za naruszenie postanowień Regulaminu oraz na podstawie terminarza będzie istnieć możliwość ustalenia, gdzie samochody się znajdują i w jakim celu są aktualnie wykorzystywane.

Zainteresowany podkreśla, że w wydawanych interpretacjach indywidualnych organy podatkowe uznają, że jeżeli podatnik ma możliwość wykonywania kontroli przestrzegania wykorzystania pojazdów wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą podatnika, to w takim przypadku przysługuje mu prawo do odliczania pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z tymi samochodami (tak przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 maja 2018 r., sygn. IBPP2/4512-55/15-1/ICZ: "Skoro zatem w niniejszej sprawie Wnioskodawca zapewni odpowiednie mechanizmy kontroli przestrzegania wykorzystania tak postawionych do dyspozycji pracowników (użytkowników) pojazdów to należy uznać, że pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie dla celów związanych z działalnością gospodarczą (...).

Wobec powyższego na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczania pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z tymi samochodami".

Ponadto, jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdów rajdowych prowadzić będzie dla każdego samochodu rajdowego ewidencję przebiegu pojazdu, która będzie zawierać elementy wskazane w art. 86a ust. 7 Ustawy VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy, samochody rajdowe będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 Ustawy VAT i tym samym Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia 100% VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodami rajdowymi (w postaci wydatków dotyczących nabycia lub importu ich części składowych, a także nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów) w zakresie, w jakim samochody te wykorzystywane są w celu udziału w rajdach.

Stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 marca 2015 r., sygn. IBPP2/443-1235/14/IK, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 kwietnia 2019 r., sygn. 0112-KDIL1-1.4012.46.2019.2.RW) oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych (m.in. wyrok WSA w Krakowie z dnia 6 lipca 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 572/16).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

W myśl art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

W świetle art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Powołany art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

W konsekwencji, w przypadku wykorzystywania nabywanych towarów i usług do działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem od towarów i usług i zwolnionej od tego podatku), jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, tj. do działalności nieodpłatnej, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług jedynie w zakresie, w jakim te towary i usługi służą do wykonywania przez podatnika czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo nieodpłatna działalność statutowa), a także cele prywatne, które z założenia nie mają nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika.

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Producent to podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. Podobnie usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku od towarów i usług, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2 ustawy, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

W sytuacji gdy podatnik dokonuje zakupu, który nie jest związany z jego działalnością gospodarczą, traktowany jest jako konsument i tym samym pozbawiony prawa do odliczenia. Jeżeli jednak realizuje zakup na potrzeby swojej działalności, to ma prawo do odliczenia. W sytuacji mieszanej, gdy dany zakup jest związany zarówno z działalnością gospodarczą, jak i z aktywnością niepodlegającą opodatkowaniu, istnieje konieczność określenia sposobu proporcji, ponieważ dany wydatek powinien uprawniać do odliczenia, ale tylko w części, którą będzie można obliczyć przy wykorzystaniu mechanizmu wstępnej proporcji.

Podkreślić należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary (usługi) te są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że w każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podatnik posiada prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z uregulowań ustawy wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Warunek zachowania związku zakupów z działalnością opodatkowaną, akcentowany jest w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 6 kwietnia 1995 r. (w sprawie C-4/94, BLP Group plc v. Commissioners of Customs & Excise), TSUE stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi. Także w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r. (w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank plc) TSUE nie miał wątpliwości, że artykuł 2 Pierwszej Dyrektywy i artykuł 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia, a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia. Ponadto, w wyroku z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06 Securenta, Trybunał przesądził, że w sytuacji, gdy podatnik wykonuje działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego, prawo do odliczenia z tytułu ewentualnych wydatków jest dopuszczalne jedynie w zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

W odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia podatku należy wskazać, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą podlegającą opodatkowaniu, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków podatnika. Ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami podlegającymi opodatkowanymi. Jednakże należy podkreślić, że wyłącznie podatnik znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

Podatnik jest zobowiązany do przyjęcia przy odliczeniu podatku VAT naliczonego obiektywnego kryterium zapewniającego, że obliczenie proporcji pomiędzy działalnością gospodarczą a działalnością niemającą charakteru gospodarczego będzie obiektywnie odzwierciedlało część wydatków faktycznie przypadającą odpowiednio na każdy z tych rodzajów działalności. Zatem możliwe jest zastosowanie jakiegokolwiek sposobu rozdziału dokonanych zakupów towarów i usług pod warunkiem jednak, że gwarantuje on najdokładniejsze ustalenie kwoty podatku naliczonego do odliczenia (vide: wyrok TSUE w sprawie C-511/10 - pkt 23 i 24).

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 2 ust. 1 oraz ust. 3 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2019 r. poz. 713), stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych. Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków; do prowadzenia swych spraw może zatrudniać pracowników.

W świetle art. 34 ww. ustawy, stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków.

Działalność statutowa i gospodarcza stowarzyszenia stanowią zatem odrębne rodzaje działalności na gruncie prawa o stowarzyszeniach. Działalność gospodarcza o celach zarobkowych nie może być celem statutowym stowarzyszenia, może być tylko działalnością uboczną, jako jedno ze źródeł dochodów służących realizacji celów statutowych.

Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z 2019 r. poz. 688) w art. 1 ust. 1 reguluje m.in. zasady prowadzenia działalności pożytku publicznego przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych, uzyskiwanie przez organizacje pozarządowe statusu organizacji pożytku publicznego oraz funkcjonowania organizacji pożytku publicznego.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

Organizacjami pozarządowymi są niedziałające w celu osiągnięcia zysku osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4 (art. 3 ust. 2 pkt 2 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 6 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, działalność pożytku publicznego nie jest, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 1, działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629, 1633 i 2212), i może być prowadzona jako działalność nieodpłatna lub jako działalność odpłatna.

Działalnością nieodpłatną pożytku publicznego jest działalność prowadzona przez organizacje pozarządowe i podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, w sferze zadań publicznych, o której mowa w art. 4, za które nie pobierają one wynagrodzenia. (art. 7 powołanej ustawy).

Natomiast, działalnością odpłatną pożytku publicznego jest, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy:

Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób "mieszany".

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych".

Jednakże od wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy zasady przewidziano wyjątki.

I tak, w świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

a. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub b. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Zgodnie z art. 86a ust. 6 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Ewidencja przebiegu - na podstawie art. 86a ust. 7 ustawy - pojazdu powinna zawierać:

- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem; 5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

W powołanych przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja art. 86a ustawy oznacza, że w sytuacji, gdy znajduje zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w jego ust. 1, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości (50%). Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajduje zastosowania, wówczas stosuje się ogólne uregulowania dotyczące odliczenia podatku zawarte w art. 86 ustawy.

Przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (art. 2 pkt 34 ustawy).

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 110), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Stosownie do art. 2 pkt 31 ww. ustawy, przez pojazd rozumie się środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane.

Pojazd silnikowy to pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego - art. 2 pkt 32 ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Natomiast art. 2 pkt 40 cyt. ustawy wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Z kolei w świetle regulacji art. 2 pkt 1 cyt. ustawy, droga to wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt.

Artykuł 2 pkt 16a ww. ustawy stanowi, że przez strefę ruchu rozumie się obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi.

W analizowanej sprawie mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego należy wskazać ogólną zasadę regulującą kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji kiedy wydatki związane są z pojazdami samochodowymi. I tak, przepis art. 86 ust. 2a ustawy odnosi się do przypadków, gdy podatnik ponosi wydatki dotyczące np. pojazdów samochodowych, które związane są zarówno z jego działalnością gospodarczą, jak i z celami innymi niż działalność gospodarcza (np. nieodpłatną działalnością statutową), ale innymi niż cele prywatne. W takiej sytuacji podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie przepisów art. 86 ust. 2a-2d ustawy oraz art. 86a ust. 1 ustawy.

Zatem z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest fundacją prowadzącą działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych (działalność statutowa), jak i działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT, należy przeanalizować do wykonywania jakich czynności są wykorzystywane poniesione przez Wnioskodawcę wydatki związane z samochodami rajdowymi.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Fundacja prowadzącą działalność pożytku publicznego realizuje następujące cele statutowe: promowanie sportu oraz kultury sportu, w szczególności motosportu, propagowanie kultury fizycznej i sportu, działalność charytatywna polegająca na wspomaganiu młodzieży i osób wykluczonych, prowadzenie działalności oświatowej, polegającej w szczególności na kształceniu osób uzdolnionych sportowo, pomoc osobom w trudnej sytuacji życiowej, ochrona zdrowia i pomoc społeczna, działalność edukacyjna, w tym fundowanie stypendiów oraz studiów.

Fundacja realizuje swoje cele poprzez: organizowanie zajęć sportowych oraz obozów sportowych, organizowanie i prowadzenie kursów, szkoleń i warsztatów sportowych, działalność edukacyjną, udostępnianie zgromadzonych zbiorów i kolekcji pojazdów samochodowych, sponsorowanie i promocję imprez i wydarzeń sportowych, fundowanie stypendiów i studiów dla młodzieży i osób wykluczonych, współpracę z władzami samorządowymi, rządowymi i organizacjami pozarządowymi w zakresie wymienionym w celach działania Fundacji, finansowanie działań i projektów związanych z działalnością pożytku publicznego.

Ponadto Fundacja zgodnie ze statutem uprawniona jest do prowadzenia działalności gospodarczej, m.in. w zakresie związanym ze sprzedażą hurtową i detaliczną samochodów osobowych, wynajem i dzierżawą samochodów osobowych, sprzedażą powierzchni reklamowej na samochodach rajdowych, organizacją eventów i imprez motosportowych oraz z pozaszkolnymi formami edukacji z zakresu jazdy i pilotażu (np. kursy doszkalające dla kierowców).

Wnioskodawca aktualnie jest właścicielem floty samochodów, w tym również samochodów rajdowych, które - jak jednoznacznie wskazał - wykorzystuje do celów prowadzenia swojej działalności statutowej oraz do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Samochody rajdowe posiadają tablice rejestracyjne i numer VIN oraz są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celu udziału w organizowanych zawodach sportowych (rajdach). Zawody te organizowane są przez podmioty inne niż Wnioskodawca, w przyszłości zawody takie mogą być również organizowane/współorganizowane przez Fundację. Samochody są również wykorzystywane do celów przeprowadzenia jazd testowych lub zajęć treningowych przed odbywającymi się rajdami. Jak wskazał Wnioskodawca samochody rajdowe są wykorzystywane wyłącznie do celów wykonywanej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, opodatkowanej podatkiem VAT. Samochody nie są wykorzystywane do innych celów, w szczególności do celów osobistych lub prywatnych lub w celu wykonywania jazd rekreacyjnych.

Zgodnie z treścią wniosku, samochody rajdowe stanowią narzędzie promocji (reklamy) Wnioskodawcy. Na samochodach znajdują się reklamy Wnioskodawcy, z logiem Wnioskodawcy oraz innych podmiotów, z którymi Fundacja jest powiązana. Niewykluczone jest również, że na samochodach tych Wnioskodawca będzie umieszczał logo innych podmiotów, które w ten sposób będą promowały własną działalność (za świadczenie usług marketingowych Wnioskodawca wystawia faktury VAT). Zatem udział samochodów rajdowych w zawodach oraz jazdach testowych stanowi znaczne wsparcie marketingowo-promocyjne dla działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, jak również samo w sobie stanowi wykonywanie tej działalności, w zakresie świadczonych przez Wnioskodawcę usług marketingowych.

Wnioskodawca posiada licencję sponsorską zatwierdzoną przez Polski Związek Motorowy, co podkreśla wykorzystywanie samochodów rajdowych w celach promocji i reklamy Wnioskodawcy.

Podczas rajdów Wnioskodawca nie uzyskuje korzyści związanych z prowadzoną działalnością statutową poprzez rozdawanie ulotek czy poszukiwanie sponsorów. Nie wykonuje również innych czynności, z tytułu których uzyskuje korzyści związane wyłącznie z prowadzoną działalnością statutową. Celem uczestnictwa samochodów rajdowych należących do Fundacji w rajdach jest reklama prowadzonej przez Fundację działalności gospodarczej, jak również wspomniane powyżej wykonywanie przez nią udzielonych jej zleceń reklamowych otrzymywanych od innych podmiotów. O ile celem samym w sobie uczestnictwa samochodów rajdowych należących do Fundacji nie jest pozyskiwanie sponsorów, możliwa jest sytuacja, że udział Fundacji w przedmiotowym wydarzeniu sportowym zainteresuje potencjalnego sponsora działalnością przez nią prowadzoną. Przy czym należy podkreślić, że nawet w takim przypadku umowa sponsoringowa nie będzie zawierana w trakcie zawodów. Takie czynności dokonywane są zawsze w biurze Fundacji lub u sponsora.

Podczas rajdów nie są zbierane datki na prowadzoną przez Fundację działalność statutową. Celem uczestnictwa samochodów rajdowych należących do Fundacji w rajdach nie jest organizowanie zbiórki datków, tylko reklama prowadzonej przez Fundację działalności gospodarczej, jak również wspomniane powyżej wykonywanie przez nią udzielonych jej zleceń reklamowych otrzymywanych od innych podmiotów.

Wnioskodawca wskazuje, że udział samochodów rajdowych w rajdach rodzi korzyści po stronie Fundacji, w tym znaczeniu, że promowana jest działalność gospodarcza prowadzona przez Fundację. Poprzez udział we wskazanych wydarzeniach sportowych Fundacja realizuje również otrzymane zlecenia marketingowe. Ta działalność jest z kolei źródłem i sposobem na pozyskiwanie środków na prowadzoną działalność statutową.

Sposób wykorzystywania samochodów rajdowych w trakcie rajdów czy jazd testowych polegający na ich wykorzystaniu w czasie imprezy sportowej jedynie pośrednio wpisuje się w prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność statutową, bowiem działalnością statutową Fundacji jest m.in. propagowanie kultury fizycznej i sportu. Głównym celem udziału samochodów rajdowych w rajdach i w trakcie jazd próbnych przez rajdami jest propagowanie, promocja i marketing wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Jak już wcześniej wskazał Wnioskodawca, działalność gospodarcza jest sposobem pozyskiwania środków finansowych koniecznych do prowadzenia przez Fundację jej działalności statutowej i nie należy w związku z tym dla celów Ustawy VAT oraz zakresu prawa do odliczenia zrównywać prowadzonej przez Fundację działalności gospodarczej oraz działalności statutowej. Nawet jeżeli zakresy tych działalności mogą się w pewnych obszarach pokrywać, cele tych działalności są jednak różne.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia całości VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodami rajdowymi, w zakresie w jakim są wykorzystywane w celu udziału w rajdach.

W konsekwencji przedmiotem zapytania Wnioskodawcy są w szczególności wydatki dotyczące nabycia lub importu części składowych pojazdów samochodowych, a także nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów. Ponadto jak wynika z opisu sprawy wydatkami związanymi z pojazdami samochodowymi są również wydatki związane z budową klatki bezpieczeństwa, budową i konserwacją silników, a także wydatki związane z przetransportowaniem pojazdów na lawecie na miejsca rajdów oraz jazd testowych.

Jak wyżej wskazano decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia podatku VAT, ma związek nabywanych towarów i usług z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych. Podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną. Natomiast podatnikowi nie przysługuje takie prawo przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą niepodlegającą opodatkowaniu albo zwolnioną od podatku.

Tym samym w okolicznościach niniejszej sprawy o tym czy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT z tytułu nabycia opisanych towarów i usług, w pierwszej kolejności, konieczne będzie zbadanie z jakimi czynnościami będą miały związek ww. zakupy. W związku z tym, że są one wykorzystywane w samochodach rajdowych, zasadnym będzie przeanalizowanie z jakim rodzajem działalności ww. samochody mają związek.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca przedstawiając wybrany zakres prowadzonej działalności gospodarczej, jak i zakres działalności statutowej sam wskazał, że występują tożsame obszary dla każdej z obu wymienionych działalności. Bezsprzecznie przykładem obszarów, które są realizowane w obu działalnościach jest promowanie motosportu oraz propagowanie kultury fizycznej i sportu, organizowanie wszelkiego rodzaju imprez sportowych/motosportowych, a także szeroko rozumiana działalność edukacyjna.

Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że samochody rajdowe, które znajdują się we flocie samochodów będących jego własnością, są przez Wnioskodawcę wykorzystywane do celów prowadzenia swojej działalności statutowej oraz działalności gospodarczej. Zatem fakt ten jednoznacznie wskazuje, że przedmiotowe samochody rajdowe służą każdej z ww. działalności, tj. statutowej i gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, że wykorzystywanie w rajdach samochodów rajdowych ma na celu reklamę prowadzonej przez Fundację działalności gospodarczej poprzez zamieszczenie logo Wnioskodawcy, jak również samo w sobie stanowi wykonywanie tej działalności, w zakresie świadczonych przez Wnioskodawcę usług marketingowych (zamieszczenie logo innych zleceniodawców).

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wynajęcie powierzchni reklamowej na samochodach celem zamieszczenia loga zleceniodawców wykazuje na związek z prowadzoną działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT.

Z kolei inaczej przedstawia się sytuacja kiedy to na ww. samochodach zostanie umieszczone logo Wnioskodawcy. W tym przypadku należy wskazać, że Wnioskodawca posiada określony wzór loga dla Fundacji, który Wnioskodawca zamieszcza na samochodzie. Zatem logo Fundacji identyfikuje ją jako podmiot prowadzący daną działalność. Wobec tego w ten sposób (tj. poprzez jeden wzór loga) Wnioskodawca jest rozpoznawalny jako podmiot prowadzący zarówno działalność statutową, jak i gospodarczą, nawet gdy intencją jest wykorzystanie wyłącznie do działalności gospodarczej. Tym samym reklama zamieszczona na samochodzie promuje każdą działalność wykonywaną przez Fundację poprzez pozyskanie potencjalnych klientów. W tej sytuacji bowiem jeden klient, przykładowo, będzie zainteresowany obszarem właściwym dla działalności gospodarczej, a inny klient obszarem przypisanym działalności statutowej. Ponadto, może zdarzyć się i sytuacja, kiedy klient wybierze obszar tożsamy dla dwóch działalności Wnioskodawcy.

W konsekwencji, stwierdzenie Wnioskodawcy, że samochody rajdowe służą wyłącznie reklamie działalności gospodarczej jest błędne, ponieważ mogą one na równi, a nawet - w zależności od okoliczności - promować głównie działalność statutową.

W tym miejscu należy przypomnieć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego powinien zaistnieć związek o charakterze bezpośrednim lub pośrednim między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością opodatkowaną.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wynajęcie powierzchni reklamowej zleceniodawcom w celu zamieszczenia ich loga na samochodach, będzie wykazywało bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT. Natomiast umieszczenie loga Fundacji celem reklamy jej działalności (tj. działalności statutowej i gospodarczej), ma związek z każdym ww. rodzajem działalności. Bowiem może znaleźć się klient/sponsor zainteresowany w zależności od "własnych potrzeb" działalnością gospodarczą (związek pośredni) bądź statutową, bądź obiema naraz.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w sytuacji gdy Wnioskodawca ponosi wydatki związane z samochodami rajdowymi, które wykorzystywane będą zarówno do działalności gospodarczej, jak i celów innych niż działalność gospodarcza (celów działalności statutowej, ale innych niż cele prywatne), będzie on zobowiązany w pierwszej kolejności, w celu obliczenia podatku podlegającego odliczeniu ustalić - na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy - podatek naliczony od tych wydatków związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podsumowując, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia całości VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z samochodami rajdowymi (w postaci wydatków dotyczących nabycia lub importu ich części składowych, a także nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów) w zakresie, w jakim Wnioskodawca wykorzystuje te samochody w celu udziału w rajdach.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne wydane zostały w indywidualnych sprawach osadzonych w konkretnych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.