0112-KDIL1-2.4012.497.2018.2.MR - Rozliczenie VAT przez gminę w związku z inwestycją w zakresie alternatywnych źródeł energii.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 28 maja 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 lipca 2018 r. (data wpływu 25 lipca 2018 r.) oraz pismem z dnia 6 sierpnia 2018 r. (data wpływu 6 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* stawki podatku dla usługi montażu instalacji świadczonej przez Gminę w ramach realizowanego przez nią projektu (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2) - jest prawidłowe;

* określenia stawki dla otrzymywanego dofinansowania (część pytania oznaczonego we wniosku nr 4) - jest prawidłowe.

W dniu 28 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresach. Wniosek uzupełniono w dniu 25 lipca 2018 r. oraz 6 sierpnia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego oraz zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto, od dnia 1 stycznia 2017 r. Gmina rozlicza podatek VAT wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi na podstawie ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454).

Gmina odprowadza do urzędu skarbowego podatek VAT od przychodów, głównie związanych z najmem i dzierżawą. Dokonując transakcji zakupowych Gmina rozróżnia 5 przypadków:

Gmina planuje budowę instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych na obiektach będących własnością mieszkańców Gminy. Gmina w partnerstwie z 3 innymi gminami złożyła wniosek o dofinansowanie ww. inwestycji pn. "..." w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 - Oś Priorytetowa (...). Gmina może uzyskać dofinansowanie w wysokości 60% kosztów kwalifikowalnych inwestycji, pozostałe koszty inwestycji (nieobjęte refundacją z środków unijnych) będą pokryte z wpłat mieszkańców.

Projekt będzie obejmował wykonanie dokumentacji projektowej oraz dostawę, montaż i uruchomienie instalacji fotowoltaicznej i instalacji kolektorów słonecznych na dachu, bądź poprzez przytwierdzenie do ścian budynku mieszkalnego jednorodzinnego o powierzchni nie przekraczającej 300 m². W wyjątkowych przypadkach, związanych z ograniczeniami technicznymi, montaż instalacji zostanie wykonany na gruncie lub na powierzchni budynku gospodarczego.

Gmina i właściciele budynków zawierają umowy cywilnoprawne, w których uregulowane są wzajemne obowiązki organizacyjne i finansowe związane z montażem i eksploatacją instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych. Udział mieszkańców w projekcie jest dobrowolny. Podpisując umowę mieszkaniec użycza Gminie nieodpłatnie niezbędną część nieruchomości pod zamontowane urządzenia związane z instalacją na okres 5 lat od dnia otrzymania płatności końcowej środków unijnych. Właściciele budynków zobowiązują się partycypować w kosztach realizacji projektu nieobjętych dofinansowaniem ze środków Unii Europejskiej. Tak wyliczona kwota wpłacana przez mieszkańca na rzecz Gminy będzie opodatkowana podatkiem VAT w wysokości 8% lub 23% w zależności od miejsca zamontowania instalacji fotowoltaicznej i kolektorów słonecznych.

Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie projektu w partnerstwie z 3 innymi gminami, wyłonienia wykonawcy instalacji zgodnie z przepisami ustawy - Prawo zamówień publicznych, ustalenia harmonogramu prac inwestycyjnych, przeprowadzenia odbioru technicznego i końcowego oraz rozliczenia finansowego projektu. Wykonawca instalacji wystawi faktury VAT za wykonane usługi odrębnie dla każdej gminy. Na fakturach zakupowych będą zastosowane dwie stawki VAT - 8% i 23%, w zależności od miejsca zamontowania instalacji fotowoltaicznych i kolektorów słonecznych.

W złożonym w dnia 6 sierpnia 2018 r. uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że:

Ad 1

Instalacje, o których mowa we wniosku będą częściowo montowane w i na budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym oraz część instalacji będzie montowana na dachu budynków gospodarczych oraz na gruntach.

Ad 2

Montaż instalacji na budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym będzie wykonywany w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie wyjaśniono, że symbol PKOB dla ww. budynków zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych to 1110 "Budynki mieszkalne jednorodzinne" oraz 1271 "Budynki gospodarstw rolnych".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Jaką stawkę podatku VAT należy zastosować w przypadku montażu instalacji na budynku lub w środku budynku mieszkalnego, a jaką stawkę w przypadku montażu instalacji na budynku gospodarczym lub na gruncie? (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2)

2. Jaką stawkę VAT należy zastosować dla otrzymanego dofinansowania? (część pytania oznaczonego we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Montaż instalacji fotowoltaicznych i kolektorów słonecznych na i w budynkach mieszkalnych będzie opodatkowany stawką 8%, gdyż usługa dotyczy budynków mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy o VAT.

Natomiast w przypadku montażu urządzeń poza budynkiem mieszkalnym (na budynku gospodarczym lub na gruncie) Gmina zastosuje stawkę 23%.

Ad 2

Stawka opodatkowania dofinansowania powinna być taka sama, jak stawka opodatkowania zastosowana za montaż instalacji fotowoltaicznych i kolektorów słonecznych dla poszczególnych mieszkańców, tj. jeśli wkład własny mieszkańca dotyczył montażu instalacji na i w budynkach mieszkalnych to będzie zastosowana stawka 8%, gdyż usługa dotyczy budynków mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym, w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, a jeśli montaż urządzeń będzie miał miejsce poza budynkiem mieszkalnym (na budynku gospodarczym lub na gruncie) Gmina zastosuje stawkę 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* stawki podatku dla usługi montażu instalacji świadczonej przez Gminę w ramach realizowanego przez nią projektu (część pytania oznaczonego we wniosku nr 2) - jest prawidłowe;

* określenia stawki dla otrzymywanego dofinansowania (część pytania oznaczonego we wniosku nr 4) - jest prawidłowe.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zauważyć jednak należy, że stosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast wychodzenie poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania stawki obniżonej czy zwolnienia od podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Przy czym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146a pkt 2 ustawy).

Na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (ust. 12a ww. artykułu).

W myśl art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (ust. 12c powołanego artykułu).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (...). Natomiast "budować" to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie "modernizacja" oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś, natomiast termomodernizacja to modernizacja dotycząca ocieplenia budynku (pierwszy człon wyrazu wskazuje na związek z ciepłem tego, co oznacza człon drugi) - według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że "czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części".

Natomiast "przebudowa" - zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) - to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Budowa, modernizacja, przebudowa, podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), "remont" oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia.

Montaż - według powyższego słownika - to "składanie maszyn, urządzeń z gotowych części; zakładanie instalacji, łączenie oddzielnych części w jedną artystyczną, kompozycyjną całość".

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie "montaż" odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Natomiast w świetle art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2017 r. poz. 130, z późn. zm.), przez przedsięwzięcie termomodernizacyjne rozumie się przedsięwzięcie, którego przedmiotem jest:

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

* Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

* Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,

* Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Natomiast w przypadku budownictwa nieobjętego społecznym programem mieszkaniowym (budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m²), preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332, z późn. zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych; budynkiem natomiast jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 i pkt 2).

Stwierdzić należy, że w powyższej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że stawka preferencyjna, przewidziana ww. przepisami art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy, dotyczy czynności tam wymienionych wykonywanych wyłącznie w budynkach, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania go zgodnie z jego przeznaczeniem. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami, w tym również dotyczących elementów infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu.

Do usług, wykonywanych poza bryłą budynku zastosowanie ma podstawowa stawka podatku w wysokości 23%.

Zatem obniżoną stawkę w wysokości 8% VAT stosuje się do czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, wykonywanych w obiektach budowlanych lub w ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Gmina planuje budowę instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych na obiektach będących własnością mieszkańców Gminy. Gmina w partnerstwie z 3 innymi gminami złożyła wniosek o dofinansowanie ww. inwestycji pn. "..." w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 - Oś Priorytetowa (...). Gmina może uzyskać dofinansowanie w wysokości 60% kosztów kwalifikowalnych inwestycji, pozostałe koszty inwestycji (nieobjęte refundacją z środków unijnych) będą pokryte z wpłat mieszkańców. Gmina i właściciele budynków zawierają umowy cywilnoprawne, w których uregulowane są wzajemne obowiązki organizacyjne i finansowe związane z montażem i eksploatacją instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych. Montaż i uruchomienie instalacji fotowoltaicznej i instalacji kolektorów słonecznych będzie wykonane na dachu, bądź poprzez przytwierdzenie do ścian budynku mieszkalnego jednorodzinnego o powierzchni nieprzekraczającej 300 m². W wyjątkowych przypadkach, związanych z ograniczeniami technicznymi, montaż instalacji zostanie wykonany na gruncie lub na powierzchni budynku gospodarczego.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przywołane przepisy należy stwierdzić, że w sytuacji gdy realizowana w ramach projektu usługa montażu instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych na budynku lub w środku budynku mieszkalnego jednorodzinnego o powierzchni nieprzekraczającej 300 m² dokonywana w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, wówczas podlega ona opodatkowana 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy. Tym samym, dla usługi dostawy i montażu instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych na budynku lub w środku budynku mieszkalnego jednorodzinnego o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m² znajdzie zastosowanie 8% stawka podatku VAT.

Z kolei, w przypadku montażu instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych, montowanych poza budynkiem mieszkalnym, tj. na gruncie lub na powierzchni budynku gospodarczego, właściwa jest 23% stawka podatku VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie części pytania oznaczonego nr 2 oceniono jako prawidłowe.

Z kolei, wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie części pytania nr 4 wniosku dotyczą określenia stawki podatku dla otrzymanego dofinansowania.

W wydanej w dniu 3 sierpnia 2018 r. interpretacji indywidualnej nr 0112-KDIL1-2.4012.342.2018.2.MR stwierdzono m.in., że otrzymane dofinansowanie stanowi podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy, i co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że podatek od towarów i usług dla przedmiotowego dofinansowania powinien być określony według stawki właściwej dla czynności, z którą dofinansowanie to jest związane - a więc według stawki właściwej dla usługi montażu instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych.

Odnosząc zatem wskazany wyżej stan prawny do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji gdy przedmiotem świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest montaż instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych na budynku lub w środku budynku mieszkalnego o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m², który podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8%, to tą samą stawkę należy zastosować dla otrzymanego dofinansowania do jego montażu.

Natomiast, gdy przedmiotem świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest montaż instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych poza budynkiem mieszkalnym, tj. na gruncie lub na powierzchni budynku gospodarczego, który podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 23%, dla otrzymanego dofinansowania do jego montażu należy zastosować tą samą stawkę.

W związku z powyższym, dotacja otrzymana przez Gminę na realizację montażu instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych na budynku lub w środku budynku jednorodzinnego objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy, opodatkowana jest obniżoną, tj. 8% stawką podatku od towarów i usług. Z kolei, dotacja związana z usługą montażu instalacji fotowoltaicznych oraz kolektorów słonecznych poza budynkiem mieszkalnym, tj. na gruncie lub na powierzchni budynku gospodarczego, podlega opodatkowaniu podstawową, tj. 23% stawką podatku VAT.

Zatem, stanowisko w zakresie części pytania 4 należało również uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Tut. Organ informuje się, że w pozostałym zakresie wniosku zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.