0112-KDIL1-2.4012.493.2019.2.MR - Uznanie czynności wniesienia aportem znaku towarowego za czynność podlegającą opodatkowaniu, określenie podstawy opodatkowania oraz prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tej transakcji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 12 września 2019 r. (data wpływu 18 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności wniesienia aportem znaku towarowego za czynność podlegającą opodatkowaniu, określenia podstawy opodatkowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tej transakcji - jest prawidłowe.

W dniu 18 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności wniesienia aportem znaku towarowego za czynność podlegającą opodatkowaniu, określenia podstawy opodatkowania oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tej transakcji.

We wniosku złożonym przez: * Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

Spółka X - dalej - Spółka; * Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

Spółka Y - dalej - Nabywca znaku,

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem zarejestrowanym dla potrzeb podatku od towarów i usług (dalej także: "VAT"). Obecny profil działalności Spółki obejmuje m.in. produkcję i sprzedaż materiałów dla lakiernictwa samochodowego.

Spółka oraz Nabywca znaku są określani dalej łącznie jako: "Wnioskodawcy".

Nabywca znaku jest czynnym podatnikiem zarejestrowanym dla potrzeb podatku VAT, którego główna działalność obejmuje w szczególności świadczenie usług zakwaterowania, gastronomicznych, organizacji imprez oraz z zakresu wellness.

Spółka oraz Nabywca znaku należą do tej samej grupy (dalej: "Grupa"). Spółka jest komplementariuszem w Nabywcy znaku.

Nabywca znaku wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej (opodatkowanej VAT) prawo ochronne do słowno-graficznego znaku towarowego "..." (dalej: "Znak towarowy"). Obecnie Nabywca znaku jest uprawniony do używania Znaku towarowego na podstawie umowy licencji.

W przyszłości prawo ochronne do Znaku towarowego stanie się częścią majątku Spółki. Następnie Znak towarowy zostanie wniesiony do podmiotu, który używa Znaku towarowego w opodatkowanej VAT działalności operacyjnej, tj. Nabywcy Znaku.

Znak towarowy zostanie wniesiony przez Spółkę do Nabywcy znaku w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) w wyniku, którego dojdzie do podniesienia udziału kapitałowego, tzn. udziału w kapitale własnym spółki komandytowej, Spółki jako komplementariusza w spółce do której Znak towarowy będzie wniesiony (Nabywcy znaku). Podniesienie udziału kapitałowego zostanie dokonane w drodze uchwały zebrania wspólników Nabywcy znaku w wyniku, którego dojdzie do zmiany umowy spółki Nabywcy znaku. Kwota, o którą podniesiony zostanie udział kapitałowy Spółki w Nabywcy znaku będzie adekwatna do wartości przedmiotu aportu (Znaku towarowego), określonej na podstawie wyceny biegłego rzeczoznawcy (tj. wartości rynkowej). Znak towarowy będący przedmiotem aportu nie stanowi przedsiębiorstwa, ani jego zorganizowanej części.

Przejęty przez Nabywcę znaku Znak towarowy będzie przez niego wykorzystywany do prowadzonej działalności opodatkowanej VAT, w analogicznym zakresie jak ma to miejsce w oparciu o umowę licencyjną, która łączy obecnie Nabywcę znaku i jego aktualnego właściciela.

Zgodnie z umową spółki Nabywcy znaku (dalej: "Umowa spółki") udział wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu. Co więcej, Umowa spółki wskazuje, że o ile komplementariusze nie postanowią inaczej, wspólnicy uczestniczą w zysku Nabywcy znaku w stosunku do wielkości wkładów. Równocześnie, zarówno uchwała zebrania wspólników Nabywcy znaku podnosząca kapitał zakładowy Spółki w związku z ww. aportem oraz żadne inne postanowienia komplementariuszy nie przewidują żadnych szczególnych (innych niż zgodne z generalną zasadą zawartą w Umowie spółki) ustaleń w zakresie uczestnictwa w zysku wspólników na moment podniesienia kapitału zakładowego Spółki w Nabywcy znaku w związku z wniesieniem Znaku towarowego.

Wnioskodawcy są zainteresowani określeniem konsekwencji aportu na gruncie przepisów o podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy aport Znaku towarowego przez Spółkę do Nabywcy znaku będzie stanowił czynność opodatkowaną VAT, której podstawą opodatkowania będzie kwota o jaką podniesiony zostanie udział kapitałowy Spółki jako komplementariusza Nabywcy znaku, określona w uchwale zgromadzenia wspólników zmieniającej umowę spółki Nabywcy znaku, pomniejszona o należny podatek VAT?

2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1, czy Nabywcy znaku będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od transakcji aportu Znaku towarowego przez Spółkę do Nabywcy znaku?

Zdaniem Wnioskodawców:

Ad 1

Aport Znaku towarowego do Nabywcy znaku będzie stanowił czynność opodatkowaną VAT, której podstawą opodatkowania będzie kwota o jaką podniesiony zostanie udział kapitałowy Spółki jako komplementariusza Nabywcy znaku, zgodnie z uchwałą zgromadzenia wspólników zmieniającą umowę spółki Nabywcy znaku, pomniejszona o należny podatek VAT.

Ad 2

Nabywcy znaku będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od transakcji aportu Znaku towarowego przez Spółkę do Nabywcy znaku.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawców

Ad 1

Przeniesienie praw do Znaku towarowego jako usługa na gruncie przepisów o VAT

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Definicja towarów została zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, według którego przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle tej definicji należy stwierdzić, iż będący przedmiotem planowanego aportu Znak towarowy na gruncie ustawy o VAT nie może zostać zaklasyfikowany jako towar, nie stanowi on bowiem ani rzeczy, ani również żadnej postaci energii. Wobec powyższego, jego aport nie może być na gruncie ustawy o VAT rozumiany jako dostawa towarów.

Oprócz odpłatnej dostawy towarów, opodatkowaniu VAT podlega także odpłatne świadczenie usług, które zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przy użyciu definicji negatywnej, zgodnie z którą przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemające osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. W efekcie, mając na względzie treść art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, każda czynność dokonana na terytorium kraju podlegająca opodatkowaniu VAT stanowi albo odpłatną dostawę towarów albo odpłatne świadczenie usług.

Wkład niepieniężny, czyli aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe. Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może spełniać zarówno przesłanki uznania jej za dostawę towarów w świetle art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej).

Mając na względzie, że przedmiotem dokonanego przez Spółkę do Nabywcy znaku aportu będzie prawo do wartości niematerialnej w formie chronionego przepisami prawa znaku towarowego (Znak towarowy), które nie może zostać uznane za przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel towarem zdefiniowanym z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, to czynność wniesienia przedmiotowego aportu wpisuje się w ramy pojęcia "świadczenia usług" na gruncie w art. 8 ustawy o VAT.

Odpłatny charakter aportu znaku towarowego

Ustawa o VAT nie definiuje, co należy rozumieć przez czynność odpłatną ani nie wprowadza zastrzeżenia, że odpłatność za świadczenie usług musi przybrać formę pieniężną. Kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "Trybunał"). Jak zauważył Trybunał w wyroku C-102/86 "czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem".

Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał wskazał, iż czynność: "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy".

Z kolei, w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. Czynność można uznać za odpłatną, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem (orzeczenie Trybunału w sprawie C-16/93).

Równocześnie, jak wskazuje praktyka organów podatkowych oraz orzecznictwo sądowo-administracyjne, odpłatność może przybierać różne formy - nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Odpłatnością jest więc także np. otrzymanie udziałów/akcji spółki, w związku z którym wnoszący aport uzyskuje pewną wymierną korzyść.

W konsekwencji, o odpłatności świadczenia można mówić wówczas, gdy dany podmiot za swoje świadczenie otrzymuje jego ekwiwalent, np. w postaci rzeczowej.

Zdaniem Wnioskodawców, pomimo iż ze względu na naturę formy prawnej spółki komandytowej wniesienie aportu do takiej spółki nie skutkuje objęciem akcji czy udziałów w niej, to niemniej jednak komplementariusz wnoszący do spółki komandytowej aport prowadzący do podniesienia jego udziału kapitałowego otrzymuje świadczenie wzajemne, którego wartość może zostać określona w pieniądzu i które pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością wniesienia wkładu przez komplementariusza.

Z przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, z późn. zm., dalej: "k.s.h.") dotyczących spółki komandytowej nie wynika wprost jak został uregulowany udział komplementariuszy w zysku, jednakże w oparciu o art. 103 k.s.h. należy wnioskować, że uczestniczą oni w zysku na zasadach obowiązujących wspólników spółki jawnej. Zgodnie zaś z art. 51 k.s.h. należy wnioskować, że każdy komplementariusz ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu.

Stosownie jednak z art. 37 § 1 k.s.h. należy uznać, że powyższe przepisy będą mieć zastosowanie jedynie jeżeli zawarta umowa spółki nie reguluje wskazanych powyżej kwestii w sposób odmienny. Jak wskazywano w opisie zdarzenia przyszłego Umowa spółki Nabywcy znaku określa, że udział wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu oraz wskazuje, że o ile komplementariusze nie postanowią inaczej, wspólnicy uczestniczą w zysku Nabywcy znaku w stosunku do wielkości wkładów.

Jak wynika z przepisów Umowy spółki, wysokość udziału kapitałowego komplementariusza ma wpływ na zasadniczą kwestię związaną z jego prawami jako wspólnika spółki komandytowej, tzn. na jego prawo do udziału w zyskach. Skutki te uregulowane zostały w Umowie spółki, gdzie wskazano, że komplementariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki.

Co istotne, zgodnie z Umową spółki wspólnicy uczestniczą w zysku Nabywcy znaku w stosunku do wielkości wkładów. Co więcej, Umowa spółki zawiera także inne postanowienia, które podkreślają istotę wartości wkładu na znaczenie danego wspólnika w Nabywcy wkładu. Jak zostało bowiem w niej wskazane udział wspólnika w Nabywcy znaku odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu.

W zamian za wniesiony aport Znaku towarowego Spółka otrzyma jasno zindywidualizowaną korzyść w postaci powiększonego prawa do uczestnictwa w zyskach Nabywcy znaku w stosunku do pozostałych wspólników. Co więcej, świadczenie to pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością wniesienia wkładu przez Spółkę. Jak wskazuje bowiem art. 50 § 1 k.s.h., który w powiązaniu z art. 103 k.s.h. znajduje zastosowanie do spółki komandytowej, udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu.

Ponadto, otrzymane przez Spółkę świadczenie ma wymierną wartość, która może zostać określona w pieniądzu. Na podstawie art. 48 § 2 k.s.h. (w pow. za art. 103 k.s.h.) wkład wspólnika może polegać na przeniesieniu lub obciążeniu własności rzeczy lub innych praw, a także na dokonaniu innych świadczeń na rzecz spółki. Zgodnie z przytoczonym powyżej art. 50 § 1 k.s.h., udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu. Natomiast, zgodnie z art. 25 i 48 k.s.h. (w pow. z art. 103 k.s.h.) umowa spółki powinna zawierać określenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartość, zaś wkład ten może polegać na przeniesieniu lub obciążeniu własności rzeczy lub innych praw, a także na dokonaniu innych świadczeń na rzecz spółki. W konsekwencji, otrzymane przez Spółkę świadczenie wzajemne w postaci podwyższenia udziału kapitałowego Spółki w Nabywcy znaku będzie miało określoną kwotowo wartość wskazaną w uchwale zmieniającej Umowę spółki. Równocześnie, świadczenie te będzie odpowiadać wartości wniesionego Znaku towarowego.

Mając na uwadze powyższe, w zamian za wniesienie aportem Znaku towarowego do Nabywcy znaku, które - zdaniem Wnioskodawców - stanowić będzie świadczenie usługi na gruncie art. 8 ustawy o VAT, Spółka otrzyma świadczenie wzajemne dające jej jasną i zindywidualizowaną korzyść, którego wartość może zostać określona w pieniądzu i które pozostaje w bezpośrednim związku z wyświadczoną usługą. W konsekwencji, czynność ta będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, które podlega opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, czynność ta będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług na gruncie ustawy o VAT, dla której podwyższenie udziału kapitałowego Spółki będzie stanowiło zapłatę za wniesiony aport.

Stąd, wniesienie w formie wkładu niepieniężnego (aportem) Znaku towarowego przez Spółkę będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (usługę realizowaną przez Spółkę na rzecz Nabywcy znaku).

Wysokość podstawy opodatkowania

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania (z zastrzeżeniami, które w niniejszej sprawie nie mają zastosowania), jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Jednocześnie, zgodnie z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje "podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku" oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Stosownie do Słownika języka polskiego, "zapłata" to uiszczenie "należności za coś", "należność za coś", "odpłacenie komuś za coś". Z kontekstu przepisu wynika, że pojęcie zapłaty użyte w komentowanym artykule powinno być rozumiane właśnie jako należność za daną czynność opodatkowaną. Zapłata jest więc należnością za czynność opodatkowaną (tak też A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz, LEX., 2018).

Zgodnie z przytoczonym powyżej art. 48 § 2 k.s.h., wkład wspólnika spółki komandytowej może mieć zarówno charakter pieniężny jak i niepieniężny. Natomiast jak wskazuje art. 25 k.s.h. (w pow. z art. 103 k.s.h.) umowa spółki powinna zawierać określenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartość.

Majątek spółki komandytowej jest kompleksem majątkowym odrębnym od majątku osobistego wspólników. Na majątek ten składają się rzeczy i prawa wniesione do spółki tytułem wkładu, a także rzeczy i prawa uzyskane dla spółki w czasie jej istnienia. Zatem, wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki komandytowej, nie skutkuje tym, że powstanie kwota należna (cena) w zamian za przedmiot wkładu. Ekwiwalentem dla wnoszącego jest w tym przypadku wartość udziału kapitałowego przysługującego spółce w zamian za ten wkład. Wartość ta zaś, zgodnie z art. 25 k.s.h. (w pow. z art. 103 k.s.h.), jest określona w umowie spółki komandytowej.

W istocie więc na gruncie obecnie obowiązujących regulacji podstawą opodatkowania będzie to co zostanie "wydane" w zamian za dokonany aport. W zamian za aport Wnioskodawca obejmie udział kapitałowy o określonej wartości.

Wnioskodawcy chcieliby podkreślić, że w orzecznictwie Trybunału ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym podstawa opodatkowania stanowi wartość subiektywną stanowiącą odzwierciedlenie wartości, jaką dla odbiorcy ma świadczenie będące wynagrodzeniem za dostawę towarów/świadczenie usług. W związku z tym, nieprawidłowe jest oszacowanie tej subiektywnej wartości na podstawie obiektywnych kryteriów, uznając za podstawę opodatkowania wartość rynkową (tak np. wyrok Trybunału w sprawie C-549/11 Orfey).

W związku z powyższym warto także wskazać, że przepis art. 29a ust. 1 ustawy o VAT w bieżącym brzmieniu został wprowadzony do obowiązującego stanu prawnego ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (dalej: "Ustawa zmieniająca"). W uzasadnieniu do Ustawy zmieniającej wskazano, co następuje: "Zrezygnowano również z przepisów odwołujących się do uwzględniania w podstawie opodatkowania wartości rynkowej (...), gdyż takie odwołanie nie wpisuje się w cel dyrektywy 2006/112/WE. Po zmianie przepisów w takich przypadkach zastosowanie znajdzie zasada ogólna - podstawa opodatkowania określana będzie w oparciu o wszystko, co stanowi zapłatę. Należy wskazać, że z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma podatnik otrzymać), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (vide m.in. wyroki w sprawie C-33/93 czy C-154/80)".

Niezależnie Wnioskodawcy wskazują, że w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku udział kapitałowy otrzymany w zamian za Znak towarowy będzie określony na podstawie wartości Znaku towarowego, określonej przez biegłego rzeczoznawcę, a więc wartości rynkowej.

Co następuje, wynagrodzeniem Spółki z tytułu wniesienia Znaku towarowego do Nabywcy znaku będzie wartość o jaką zostanie powiększony jego udział kapitałowy w Nabywcy znaku. Kwota ta zostanie natomiast określona w uchwale zgromadzenia wspólników Nabywcy znaku, wprowadzającej zmiany do Umowy spółki.

Podstawa opodatkowania z tytułu aportu Znaku towarowego będzie zatem, mając na względzie brzmienie art. 29a ust. 6, wartość o jaką zostanie powiększony udział kapitałowy Spółki w Nabywcy w wyniku aportu Znaku towarowego, lecz pomniejszona o należny podatek VAT (obliczony metodą "w stu" od kwoty uzyskanego przez Spółkę powiększenia udziału kapitałowego).

Wnioski końcowe

Mając na uwadze powyższe, aport Znaku towarowego do Nabywcy znaku będzie stanowił czynność opodatkowaną VAT, której podstawą opodatkowania będzie kwota o jaką podniesiony zostanie udział kapitałowy Spółki jako komplementariusza Nabywcy znaku, zgodnie z uchwałą zgromadzenia wspólników zmieniające Umowę spółki Nabywcy znaku.

Stanowisko Wnioskodawców znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo w:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 maja 2018 r. o sygn. 0115-KDIT1-2.4012.193.2018.2.AGW, w której organ ten stwierdził, że: "podstawę opodatkowania dla transakcji wniesienia aportem do Spółki Komandytowej prawa ochronnego do zarejestrowanego znaku towarowego, traktowanego dla potrzeb podatku od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług, będzie wartość uzyskanego/zwiększonego udziału kapitałowego Komandytariusza, odpowiadająca wartości brutto wkładu określonego w umowie Spółki Komandytowej, pomniejszona o podatek od towarów i usług";

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 września 2017 r. o sygn. 0111-KDIB3-2.4012.310.2017.2.MGO, gdzie wskazano: "skoro przedmiotem aportu będzie nieruchomość opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a strony w umowie określą wartość wkładu niepieniężnego w kwocie netto (niezawierającej VAT, która zostanie powiększona o podatek VAT) oraz strony w umowie postanowią, że równowartość podatku VAT zostanie przez Spółkę komandytową zapłacona (zwrócona) Spółce z o.o., to należy uznać, że wzrost udziału kapitałowego, tj. ogółu otrzymanych praw i obowiązków w Spółce komandytowej zostanie wyceniony na wartość wnoszonego przedmiotu aportu w kwocie netto. W związku z powyższym, skoro wartość aportu ustalona zostanie jako wartość netto nieruchomości, tj. bez uwzględniania podatku VAT, a podatek VAT naliczony od wartości netto zostanie Spółce z o.o. zapłacony (zwrócony) przez Spółkę Komandytową, zatem na podstawie art. 29a ustawy o VAT, podstawą opodatkowania będzie kwota odpowiadająca wartości netto wniesionego aportu";

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 stycznia 2017 r. o sygn. 0461-ITPP2.4512.899.2016.1.AK, gdzie organ odstępując od uzasadnienia przyjął stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: "podstawą opodatkowania dla czynności wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki Komandytowej w zamian za objęcie udziału kapitałowego w tej spółce (rozumianego jako ogół praw i obowiązków Wnioskodawcy jako wspólnika spółki) będzie - zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy w związku z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy - wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od Spółki Komandytowej z tytułu dokonania aportu pomniejszone o kwotę podatku VAT (...) wobec tego, skoro wartość wkładu ustalona została jako wartość netto (niezawierająca VAT) (...) podstawą opodatkowania będzie kwota odpowiadająca wartości netto wniesionego aportu, tj. pomniejszona o wartość podatku VAT, który zostanie Wnioskodawcy zapłacony (zwrócony) przez Spółkę Komandytową";

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 stycznia 2016 r. o sygn. IPPP3/4512-874/15-3/JF, w której organ interpretacyjny wskazał: "zatem, podstawą opodatkowania w podatku od towarów i usług w przypadku wniesienia przez Spółkę przedmiotu wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej będzie ustalona przez wspólników w umowie spółki komandytowej wartość udziału kapitałowego przysługującego Spółce pomniejszona o kwotę podatku od towarów i usług".

Ad 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie przysługuje, jeśli nabyte towary i usługi wykorzystywane są do czynności nieobjętych zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług lub czynności zwolnionych z tego podatku.

Możliwość skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonym terminie uwarunkowana jest również niezaistnieniem przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy VAT. Zgodnie z ust. 3a pkt 2 tego przepisu, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stosownie do treści art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. b ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością.

Ponadto, na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z prawa do odliczenia podatku mogą zatem skorzystać wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Nabywca znaku będzie wykorzystywać nabyty w wyniku wniesienia do niego przez Spółkę aportu w ramach prowadzonej przez siebie działalności opodatkowanej VAT, w tym używać znaku jako swojego wyróżnika rynkowego, z którym klienci kojarzą Nabywcę znaku oraz świadczone przez niego usługi. Co więcej, przejęty przez Nabywcę znaku Znak towarowy będzie przez niego wykorzystywany do prowadzonej działalności opodatkowanej VAT, w analogicznym zakresie jak ma to miejsce w oparciu o umowę licencyjną, która łączy obecnie Nabywcę znaku i jego aktualnego właściciela. Zmieni się więc jedynie tytułu, na podstawie którego Nabywca znaku będzie używał Znak towarowy, a nie sposób i zakres jego używania.

W konsekwencji, Nabywca znaku będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury otrzymanej od Spółki, którą udokumentowane zostanie wniesienie aportu. Wynika to z faktu, że w przedmiotowej sprawie spełniony zostanie podstawowy warunek określony w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT (tj. istnienie związku pomiędzy nabyciem Znaku towarowego, a wykonywanymi przez Nabywcę znaku czynnościami opodatkowanymi).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawców, Nabywcy znaku będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od transakcji aportu Znaku towarowego przez Spółkę do Nabywcy znaku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji jest uznawane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania usługi. Wynagrodzenie musi być należne za jej wykonanie.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje, co należy rozumieć przez czynność odpłatną jednakże kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku C-102/86: "czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem". Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, iż czynność: "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy". W orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Wkład niepieniężny czyli aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów w świetle art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

W konsekwencji, gdy przedmiotem aportu jest świadczenie usług w rozumieniu wskazanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych na rzecz otrzymującego aport, mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wniesienie aportem praw do wartości niematerialnych i prawnych, które w świetle ustawy o podatku od towarów i usług stanowi świadczenie usług, do spółki prawa handlowego lub cywilnego w rozumieniu powołanego art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka X jest czynnym podatnikiem zarejestrowanym dla potrzeb podatku od towarów i usług. Obecny profil działalności Spółki obejmuje m.in. produkcję i sprzedaż materiałów dla lakiernictwa samochodowego. Spółka Y (Nabywca Znaku) jest również czynnym podatnikiem zarejestrowanym dla potrzeb podatku VAT, którego główna działalność obejmuje w szczególności świadczenie usług zakwaterowania, gastronomicznych, organizacji imprez oraz z zakresu wellness. Nabywca znaku wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej (opodatkowanej VAT) prawo ochronne do słowno-graficznego Znaku towarowego. W przyszłości prawo ochronne do Znaku towarowego stanie się częścią majątku Spółki. Następnie Znak towarowy zostanie wniesiony do podmiotu, który używa Znaku towarowego w opodatkowanej VAT działalności operacyjnej, tj. Nabywcy Znaku. Znak towarowy zostanie wniesiony przez Spółkę do Nabywcy znaku w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) w wyniku, którego dojdzie do podniesienia udziału kapitałowego, tzn. udziału w kapitale własnym spółki komandytowej, Spółki jako komplementariusza w spółce, do której Znak towarowy będzie wniesiony (Nabywcy znaku). Podniesienie udziału kapitałowego zostanie dokonane w drodze uchwały zebrania wspólników Nabywcy znaku, w wyniku którego dojdzie do zmiany umowy spółki Nabywcy znaku. Kwota o którą podniesiony zostanie udział kapitałowy Spółki w Nabywcy znaku będzie adekwatna do wartości przedmiotu aportu (Znaku towarowego), określonej na podstawie wyceny biegłego rzeczoznawcy (tj. wartości rynkowej). Znak towarowy będący przedmiotem aportu nie stanowi przedsiębiorstwa, ani jego zorganizowanej części. Przejęty przez Nabywcę znaku Znak towarowy będzie przez niego wykorzystywany do prowadzonej działalności opodatkowanej VAT, w analogicznym zakresie jak ma to miejsce w oparciu o umowę licencyjną, która łączy obecnie Nabywcę znaku i jego aktualnego właściciela. Umowa spółki wskazuje, że o ile komplementariusze nie postanowią inaczej, wspólnicy uczestniczą w zysku Nabywcy znaku w stosunku do wielkości wkładów.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą m.in. kwestii ustalenia czy aport Znaku towarowego przez Spółkę do Nabywcy znaku (spółki komandytowej) będzie stanowił czynność opodatkowaną VAT, której podstawą opodatkowania będzie kwota o jaką podniesiony zostanie udział kapitałowy Spółki jako komplementariusza Nabywcy znaku, określona w uchwale zgromadzenia wspólników zmieniającej umowę spółki Nabywcy znaku, pomniejszona o należny podatek VAT.

Należy wskazać, że istota spółki komandytowej uregulowana jest w Tytule II Dziale III ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, z późn. zm.), dalej: k.s.h.

Na mocy art. 50 § 1 k.s.h. udział kapitałowy odpowiada wartości wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki.

Zgodnie z art. 102 k.s.h., spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Jak stanowi art. 105 pkt 4 k.s.h., umowa spółki komandytowej powinna zawierać oznaczenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika oraz ich wartość.

W świetle art. 107 § 1 k.s.h., jeżeli wkładem komandytariusza do spółki jest w całości lub w części świadczenie niepieniężne, umowa spółki określa przedmiot tego świadczenia (aport), jego wartość, jak również osobę wspólnika wnoszącego takie świadczenie niepieniężne.

W myśl art. 108 § 1 k.s.h., jeżeli umowa nie stanowi inaczej, wkład komandytariusza może być wniesiony w wartości niższej niż suma komandytowa.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że znak towarowy mieści się w kategorii wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem wniesienie wkładu do spółki komandytowej w postaci znaku towarowego w zamian za prawo do udziału w zyskach tej spółki - stanowi odpłatne świadczenia usług, które dokonane przez podmiot będący czynnym podatnikiem podatku VAT prowadzącym działalność gospodarczą, będzie podlegało opodatkowaniu tym podatkiem.

Podsumowując, w przedmiotowej sprawie, wniesienie w formie wkładu niepieniężnego (aportu) Znaku towarowego przez Spółkę do Nabywcy znaku (spółki komandytowej), w wyniku którego dojdzie do podniesienia udziału kapitałowego, tj. udziału w kapitale własnym spółki komandytowej, będzie stanowić odpłatne świadczenie usług na gruncie ustawy.

Z kolei, stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zapis art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

Z istoty aportu (wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki) wynika ekonomiczna wymiana świadczeń pomiędzy wnoszącym wkład niepieniężny i wydającą w jego zamian udziały (zapewniające udział w zyskach) spółką. Z jednej strony wnoszący wkład (aport) przenosi na spółkę, do której dokonuje wkładu, prawo do rozporządzania określonymi składnikami majątku (materialnymi i niematerialnymi), w zamian za co otrzymuje pewne uprawnienia (udziały lub akcje), które posiadają określoną wartość. W przypadku wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki, nie powstanie kwota należna (cena) w zamian za przedmiot wkładu. Ekwiwalentem dla wnoszącego będzie w tym przypadku wartość udziałów otrzymanych w zamian za ten wkład. W takich przypadkach, przy określeniu podstawy opodatkowania zastosowanie znajdzie zasada ogólna - podstawą opodatkowania będzie wszystko, co stanowi zapłatę, którą podatnik ma otrzymać z tytułu transakcji. Przy czym, zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy podstawa opodatkowania nie zawiera podatku.

Należy również zauważyć, że w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. W związku z tym, przy ustalaniu wysokości należności ustawodawca nie ingeruje, poza wyjątkiem określonym w art. 32 ustawy, w sferę podejmowania decyzji, co do sposobu określenia należności (ceny - tj. jej wysokości oraz czy winna być ona uzgodniona w zawartej pomiędzy kontrahentami umowie jako wartość bez podatku VAT, tzw. cena netto, czy też wartość z podatkiem VAT, tzw. cena brutto) za sprzedawany towar. Ze wskazanych przepisów wynika natomiast, że podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę.

Jak wskazał Wnioskodawca w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku udział kapitałowy otrzymany w zamian za Znak towarowy będzie określony na podstawie wartości Znaku towarowego, określonej przez biegłego rzeczoznawcę, a więc wartości rynkowej. Wynagrodzeniem Spółki z tytułu wniesienia Znaku towarowego do Nabywcy znaku będzie wartość o jaką zostanie powiększony jego udział kapitałowy w Nabywcy znaku. Kwota ta zostanie natomiast określona w uchwale zgromadzenia wspólników Nabywcy znaku, wprowadzającej zmiany do Umowy spółki.

Stąd też - w opinii Wnioskodawcy - podstawa opodatkowania z tytułu aportu Znaku towarowego będzie wartość o jaką zostanie powiększony udział kapitałowy Spółki w Nabywcy w wyniku aportu Znaku towarowego, lecz pomniejszona o należny podatek VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, stwierdzić należy, że planowana czynność wniesienia do Nabywcy znaku (spółki komandytowej) wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci Znaku towarowego, będzie stanowić odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu dla którego podstawą opodatkowania, w myśl art. 29a ust. 1 ustawy w zw. z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy, będzie wszystko, co stanowi zapłatę, którą Spółka otrzyma od Nabywcy znaku z tytułu dokonania aportu, pomniejszone o kwotę podatku VAT.

Reasumując, aport Znaku towarowego do Nabywcy znaku będzie stanowił czynność opodatkowaną VAT, której podstawą opodatkowania będzie wartość podniesionego udziału kapitałowego Spółki jako komplementariusza Nabywcy znaku, zgodnie z uchwałą zgromadzenia wspólników zmieniającą umowę spółki Nabywcy znaku, który stanowi uzyskany udział kapitałowy Spółki, pomniejszona o należny podatek VAT.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 1 wniosku jest prawidłowe.

Ad 2

Przedmiotem wątpliwości Zainteresowanych jest również kwestia ustalenia, czy Nabywcy znaku będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od transakcji aportu Znaku towarowego przez Spółkę do Nabywcy znaku.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy, który określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy spełnione zostaną określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do działalności opodatkowanej.

Z opisu sprawy wynika, że przejęty przez Nabywcę znaku Znak towarowy będzie przez niego wykorzystywany do prowadzonej działalności opodatkowanej VAT.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że jeżeli wniesiony przez Spółkę aportem Znak towarowy będzie służyć Nabywcy znaku do wykonywania opodatkowanej działalności gospodarczej, to Nabywcy znaku będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tej transakcji, na podstawie art. 86 ustawy, pod warunkiem niezaistnienia innych przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 2 wniosku jest prawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, że w kompetencji organu interpretacyjnego nie leży dokonywanie oceny kwotowej wartości wkładu niepieniężnego. Wynika to z faktu, że analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych, a zwłaszcza kwestia wartości dokonanych transakcji, nie mieści się w ramach postępowania określonego w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.