0112-KDIL1-2.4012.485.2017.2.MR - Opodatkowanie sprzedaży działki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2017 r. (data wpływu 2 października 2017 r.) uzupełnionego pismem z dnia 7 listopada 2017 r. (data wpływu 13 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki - jest prawidłowe.

W dniu 2 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 listopada 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, własne stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w piśmie z dnia 7 listopada 2017 r.).

W 1979 r. rodzice przepisali dla Wnioskodawcy gospodarstwo rolne o pow. 2,12 ha składające się z 3 działek: 1 działka pod budynkiem i 2 działki jako grunty rolne. Od tego czasu Wnioskodawca opłacał podatek rolny, ubezpieczenie rolne lecz nigdy nie uprawiał tej ziemi, ponieważ pracował zawodowo. Nigdy też Zainteresowany nie pobierał dopłaty unijnej. Działki te w planie zagospodarowania przestrzennego są przeznaczone na tereny przemysłowe, ponieważ mieszczą się w dzielnicy przemysłowej, gdzie powstają zakłady, usługi, nie są przeznaczone na budownictwo mieszkaniowe. Pomimo takiego przeznaczenia, nigdy Wnioskodawca nie interesował się sprzedażą działek w związku z tym nie umieszczał ogłoszeń o sprzedaży, nie dokonywał uzbrojenia działek. Posiadając te działki Zainteresowany nie uprawiał ich, nie trzymał żadnego bydła, trzody, drobiu więc nie otrzymywał z nich żadnego dochodu. W 2014 r. Zainteresowany przeszedł na emeryturę. Wnioskodawca nigdy nie był płatnikiem VAT-u. Sprzedaży działki Wnioskodawca dokonał po raz pierwszy. Również od 1979 r. Wnioskodawca nigdy działki nie wydzierżawiał. Wnioskodawca uważa dom i działki za swój prywatny majątek.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

Ad 1

Nie jest on i nigdy nie był podatnikiem, ani płatnikiem VAT-u.

Ad 2

Działka stanowiła ugór, nie była uprawiana, gdyż Wnioskodawca pracował zawodowo, w zawodzie niezwiązanym z rolnictwem.

Ad 3

Wnioskodawca nigdy nie wnioskował o objęcie gruntu miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę. To Urząd w...wydzielił w planie zagospodarowania dzielnicę przemysłową i działka Wnioskodawcy została objęta tym planem.

Ad 4

Wnioskodawca nigdy nie wydzierżawiał nikomu swojego gruntu.

Ad 5

Wnioskodawca nie sprzedawał innych działek.

Ad 6

Wnioskodawca jeszcze nie wie w jaki sposób zamierza wykorzystać środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działki, ale może część podaruje swoim dzieciom na spłatę kredytu mieszkaniowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 7 listopada 2017 r.)

Czy nie będąc płatnikiem VAT-u Wnioskodawca musi od sprzedaży działki odprowadzać podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie nabywał on tych działek w celu wzbogacenia się, ale otrzymał gospodarstwo od rodziców. Wnioskodawca uważa, że całość otrzymanego gospodarstwa stanowi jego majątek prywatny, od którego nie należy odprowadzić podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów - w rozumieniu art. 7 ustawy - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że w 1979 r. rodzice przepisali dla Wnioskodawcy gospodarstwo role składające się z 3 działek: 1 działka pod budynkiem i 2 działki jako grunty rolne. Od tego czasu Wnioskodawca opłacał podatek rolny, ubezpieczenie rolne lecz nigdy nie uprawiał tej ziemi, ponieważ pracował zawodowo. Nigdy też nie pobierał dopłaty unijnej. Działki te w planie zagospodarowania przestrzennego są przeznaczone na tereny przemysłowe. Zainteresowany nie wnioskował o objęcie gruntu miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę, z wnioskiem tym wystąpił Urząd. Wnioskodawca nie interesował się sprzedażą działek w związku z tym nie umieszczał ogłoszeń o sprzedaży, nie dokonywał uzbrojenia działek. Posiadając te działki Wnioskodawca nie uprawiał ich, nie trzymał żadnego bydła, trzody, drobiu więc nie otrzymywał z nich żadnego dochodu. Wnioskodawca nigdy nie był podatnikiem, ani płatnikiem VAT-u. Sprzedaży jednej z działek Wnioskodawca dokonał po raz pierwszy. Zainteresowany nigdy nie wydzierżawiał nikomu swojego gruntu oraz nie sprzedawał innych działek. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działki Wnioskodawca może w części podaruje swoim dzieciom na spłatę kredytu mieszkaniowego.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy ze sprzedaży przedmiotowej działki jest zobowiązany do odprowadzenia podatku z tytułu jej sprzedaży.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto, przedmiotowa działka nie była wykorzystywane przez Zainteresowanego w działalności gospodarczej oraz nie była udostępniana osobom trzecim, co mogłoby wskazywać na ekonomiczne wykorzystanie gruntu.

Zatem w analizowanej sprawie w celu dokonania sprzedaży przedmiotowej działki, Wnioskodawca nie będzie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie będzie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku nieruchomości porównywalnych do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy oraz przepisy prawne mające w tym zakresie zastosowanie należy stwierdzić, że sprzedaż działki nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany, w związku z tą dostawą będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania prywatnym majątkiem, co oznacza, że nie będzie wypełniał przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, Wnioskodawca z tytułu sprzedaży przedmiotowej działki nie jest zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.