0112-KDIL1-2.4012.481.2018.4.MR - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży budynku po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2018 r. (data wpływu 20 lipca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2018 r. (data wpływu 28 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości przed dokonaniem spisu z natury oraz w momencie likwidacji poprzez ujęcie jej w spisie z natury sporządzonym na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu;

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości po zlikwidowaniu prowadzonej działalności z majątku prywatnego.

W dniu 20 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresach. Wniosek uzupełniono w dniu 28 września 2018 r. o podpis Wnioskodawcy i o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zamierza zlikwidować prowadzoną działalność. Zainteresowany jest płatnikiem VAT, rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wybudował budynek usługowy (halę). Budynek ten powstał na gruncie stanowiącym współwłasność małżeńską. Budynek w 2016 r. był wynajmowany (faktura VAT). Przy likwidacji działalności Wnioskodawca zamierza budynek przejąć na potrzeby własne.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, czasowo zawiesił działalność gospodarczą, tj. od dnia 19 czerwca 2018 r.

2. Zainteresowany oczekuje udzielenia informacji jaki będzie podatek VAT, ponieważ zamierza sprzedać nieruchomość w trakcie likwidacji. W wypadku braku nabywców sprzedaż będzie odroczona po likwidacji.

3. Sprzedaż nieruchomości może nastąpić po 12 miesiącach od daty zaprzestania działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Budynek jest ujęty w wykazie środków trwałych.

4. Budynek Wnioskodawca zamierza sprzedać w okresie likwidacji:

d. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku.

5. W wypadku braku nabywców sprzedaż będzie odroczona i nastąpi po zlikwidowaniu działalności z majątku prywatnego:

a. Wnioskodawca nie zamierza udostępniać nieruchomości osobom trzecim na podstawie umów cywilno-prawnych,

d. Zainteresowany nie zamierza dokonywać nakładów na zwiększenie atrakcyjności budynku oraz przygotowania go do sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaki będzie podatek VAT w momencie likwidacji, a jaki później przy sprzedaży budynku? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1).

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek VAT nie wystąpi ani przy likwidacji, ani w późniejszych terminach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi, w rozumieniu art. 7 oraz art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

W myśl art. 5 ust. 3 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają również towary w przypadku, o którym mowa w art. 14. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

W myśl art. 14 ust. 2 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Stosownie do art. 14 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 14 ust. 4 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (art. 14 ust. 6 ustawy).

Z kolei, zgodnie z art. 14 ust. 7 ustawy, dostawa towarów dokonywana przez byłych wspólników spółek, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 3, której przedmiotem są towary objęte spisem z natury, podlega zwolnieniu od podatku przez okres 12 miesięcy od dnia, o którym mowa w ust. 6, pod warunkiem rozliczenia podatku od towarów objętych spisem z natury.

Według art. 14 ust. 8 ustawy, podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2.

Stosownie do treści art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

W tym miejscu należy zauważyć, że definicja pojęcia "wytworzenie nieruchomości" zawarta jest w art. 2 pkt 14a ustawy, zgodnie z którym ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o wytworzeniu nieruchomości rozumie się przez to wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podlegają wszystkie towary, zarówno nabyte, jak i wytworzone (środki trwałe oraz towary handlowe), które na dzień likwidacji prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, znajdowały się w jego posiadaniu, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wytworzeniem, bądź zakupem tych składników majątkowych. Jest to uzasadnione konstrukcją podatku od towarów i usług opartego na zasadzie neutralności. Jeśli podatnik odliczył podatek od nabycia towarów, które później zostały przeznaczone w istocie na konsumpcję, wówczas powinien zostać obciążony podatkiem należnym, aby zapewnić faktyczne, jednokrotne opodatkowanie konsumpcji. Opodatkowanie towarów pozostałych po zaprzestaniu działalności, w stosunku do których nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, oznaczałoby natomiast w istocie dwukrotne opodatkowanie jednej konsumpcji (raz przy nabyciu, a powtórnie - po zaprzestaniu działalności).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, czasowo zawiesił działalność gospodarczą a w przyszłości zamierza ją zlikwidować. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wybudował budynek usługowy (halę). Przy likwidacji działalności Wnioskodawca zamierza budynek przejąć na potrzeby własne. Zainteresowany zamierza sprzedać nieruchomość w trakcie likwidacji, a w wypadku braku nabywców sprzedaż będzie odroczona po likwidacji. Sprzedaż nieruchomości może nastąpić po 12 miesiącach od daty zaprzestania działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Budynek jest ujęty w wykazie środków trwałych. Został on wybudowany i oddany do użytkowania w 2003 r. na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, a w 2016 r. budynek był także w częściach wynajmowany. W całym okresie budynek był wykorzystywany do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące opodatkowania sprzedaży nieruchomości przed dokonaniem spisu z natury oraz w momencie likwidacji poprzez ujęcie jej w spisie z natury sporządzonym na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, jak i po dokonaniu likwidacji działalności gospodarczej - z majątku prywatnego.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, w przypadku zaprzestania przez podatnika (osobę fizyczną) wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, opodatkowaniu podlegają wszystkie te środki trwałe oraz towary handlowe, które na dzień likwidacji prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, znajdowały się w jego posiadaniu, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wytworzeniem, bądź nabyciem tych składników majątkowych.

Zatem, jeśli Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wytworzenia (budowy) budynku usługowego i nie ponosił on wydatków na jego ulepszenie, to nie będzie on zobowiązany do ujęcia tego budynku w spisie z natury, tym samym jego sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast, w sytuacji, gdy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu wytworzenia (budowy) budynku usługowego, to Wnioskodawca będzie zobowiązany ująć ten budynek w spisie z natury (sporządzonym na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu) i opodatkować podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki lub też stosując zwolnienie od podatku, jeżeli taka możliwość wynika z przepisów.

Z kolei, jeśli przed zaprzestaniem wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, czyli przed dokonaniem spisu z natury, Wnioskodawca dokona sprzedaży przedmiotowego budynku to czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż dokonywana będzie przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą i jego sprzedaż opodatkowana będzie podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki lub też z zastosowaniem zwolnienia od podatku, jeżeli taka możliwość wynika z przepisów.

W tym miejscu należy podkreślić, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 14 ust. 7 ustawy, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca sprzedaż nieruchomości może nastąpić po 12 miesiącach od daty zaprzestania działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem należy rozważyć, czy w niniejszej sprawie znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ustawy.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem".

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 382/14. Z uzasadnienia przedstawionego przez Sąd w ww. wyroku wynika, że "pierwsze zasiedlenie" budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Takie rozumienie pojęcia "pierwszego zasiedlenia" odnosi się do art. 2 pkt 14 lit. a ustawy, tj. do użytkowania przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu.

Jak wynika z powyższego "pierwsze zasiedlenie" budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Ponadto w przypadku towarów (do których zaliczają się również nieruchomości) może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, o ile zostaną spełnione warunki wskazane w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jak już wcześniej wskazano, dla dostawy nieruchomości - budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku w oparciu o jedną z ww. podstaw prawnych: art. 43 ust. 1 pkt 10 lub też pkt 10a ustawy oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Jak wyjaśniono wyżej, dla ustalenia kwestii opodatkowania VAT dostawy budynków lub ich części w pierwszej kolejności należy określić, czy i kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2003 r. wybudował budynek usługowy (halę) i wykorzystywał go na potrzeby prowadzonej działalność. W całym okresie budynek był wykorzystywany do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. W 2016 r. przedmiotowy budynek był także w częściach wynajmowany. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że dostawa wskazanego we wniosku budynku usługowego nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres co najmniej 2 lat. Jak wynika bowiem z opisu sprawy do pierwszego zasiedlenia przedmiotowego budynku doszło już w 2003 r., kiedy to po wybudowaniu Wnioskodawca wykorzystywał go na potrzeby prowadzonej działalności. Tym samym od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w związku z likwidacją działalności gospodarczej, w sytuacji gdy Wnioskodawcy przy wytworzeniu budynku usługowego przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, budynek ten powinien zostać wykazany w spisie z natury sporządzonym na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, z zastosowaniem zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do naliczenia podatku VAT z tytułu wykonania tej czynności.

Natomiast, jeśli przed zaprzestaniem wykonywania działalności gospodarczej, czyli przed dokonaniem spisu z natury, Wnioskodawca dokona sprzedaży przedmiotowego budynku to czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do naliczenia podatku VAT z tytułu wykonania tej czynności.

W związku z tym, że czynność zwolniona od podatku daje skutek podatkowy w postaci braku kwoty podatku należnego z tytułu dostawy towarów, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także kwestii opodatkowania sprzedaży budynku usługowego z majątku prywatnego.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części, w ramach majątku osobistego.

Uznanie czy dany podmiot - w odniesieniu do konkretnej czynności - działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wskazał Wnioskodawca nie zamierza udostępniać przedmiotowego budynku osobom trzecim na podstawie umów cywilno-prawnych. Wcześniej Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży nieruchomości. Środki uzyskane ze sprzedaży budynku Wnioskodawca zamierza wykorzystać na potrzeby własne. Zainteresowany nie zamierza dokonywać nakładów na zwiększenie atrakcyjności budynku oraz przygotowania go do sprzedaży.

Z powyższych okoliczności wynika zatem, że po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę przedmiotowa nieruchomość (budynek usługowy) nie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywana do jakichkolwiek celów zarobkowych. Oznacza to, że stanowi ona majątek osobisty Wnioskodawcy.

W konsekwencji, w rozpatrywanej sprawie, brak jest przesłanek świadczących o tym, że sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej odbywa się w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Wobec tego z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu ww. transakcji sprzedaży nie działa jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, to sprzedaż będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż opisanej we wniosku nieruchomości (budynku usługowego) po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej nie stanowi czynności wykonywanej w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie zobligowany do wykazania podatku należnego od sprzedawanej nieruchomości.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, w powyższym zakresie - należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tut. Organ informuje że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie pytania nr 1 wniosku w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast w pozostałym zakresie wniosku dotyczącym podatku od towarów i usług, tj. pytania nr 2 wniosku zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto, tut. Organ informuje że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.