0112-KDIL1-2.4012.419.2018.2.DC - Opodatkowanie dostawy urządzeń do układu trigeneracyjnego wraz z uruchomieniem i serwisem gwarancyjnym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2018 r. (data wpływu 21 czerwca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 sierpnia 2018 r. (data wpływu 16 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy urządzeń wraz z uruchomieniem - jest prawidłowe.

W dniu 21 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy urządzeń wraz z uruchomieniem. Wniosek uzupełniono pismem w dniu 16 sierpnia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej jako Wnioskodawca lub Spółka) podpisała umowę z klientem na dostawę dwóch bloków kogeneracyjnych, podwójnego kotła gazowego, chillera absorpcyjnego oraz wieży chłodniczej w zabudowie kontenerowej. Przedmiot umowy obejmuje również rozruch próbny urządzeń, uruchomienie automatyki dostarczonych urządzeń, polegające na włączeniu oprogramowania i ustawieniu odpowiednich parametrów, szkolenie personelu zamawiającego, przekazanie licencji na oprogramowanie oraz dokumentacji technicznej urządzeń, niezbędnej do dokonania odbioru.

Spółka nie będzie wykonywała instalacji do ww. urządzeń (elektrycznych, gazowych, ani żadnych innych), nie będzie ich również montowała, ani wykonywała żadnych prac budowlanych, nie dokonuje nawet rozładunku urządzeń.

Kogeneratory zamontowane wraz z kotłem w kontenerze zostaną dostarczone z Niemiec od spółki siostrzanej (jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów) w październiku. Chiller i wieża chłodnicza zostaną zakupione w Polsce w styczniu przyszłego roku. Zamawiający, który od Wnioskodawcy kupuje towar, podpisał umowę z generalnym wykonawcą w ramach przetargu: "zaprojektuj i wybuduj". Musi wykonać projekt budowlany, wybudować wszystkie przyłącza i instalacje oraz zamontować cały układ trigeneracyjny.

W uzupełnieniu z dnia 8 sierpnia 2018 r. (data wpływu 16 sierpnia 2018 r.) Wnioskodawca wskazał co następuje:

1. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Podmiotem, który będzie od Wnioskodawcy kupował towar wraz z uruchomieniem jest podwykonawca generalnego wykonawcy.

3. Usługa uruchomienia polega na włączeniu urządzenia i dokonaniu odpowiednich ustawień automatyki na sterowniku urządzenia, tak by mogło osiągać odpowiednie, wymagane parametry. Serwisant Wnioskodawcy, przyjeżdża na miejsce, do już zamontowanego, podłączonego do wszystkich instalacji urządzenia i za pomocą programu komputerowego dokonuje odpowiednich nastawów automatyki urządzenia. Wnioskodawca nie wykonuje rozładunku urządzenia, jego montażu, nie doprowadza żadnej instalacji do tego urządzenia. Przyjeżdża na miejsce, gdy urządzenie jest w pełni gotowe do rozruchu, włącza je i ustawia parametry pracy.

4. Spółka podpisze z poddostawcą generalnego wykonawcy wyłącznie jedną umowę na dostawę głównych urządzeń do układu trigeneracyjnego wraz z uruchomieniem tych urządzeń i przeszkoleniem pracowników użytkownika tych urządzeń. Dostawa z uruchomieniem i przeszkoleniem personelu stanowi przedmiot umowy.

5. W umowie przewidziane jest jedno wynagrodzenie za wykonanie całego przedmiotu umowy.

6. Spółka wystawi dwie faktury, po jednej dla każdego etapu umowy. Na każdej fakturze, zgodnie z życzeniem poddostawcy zostaną wyodrębnione pozycje poszczególnych towarów dostarczonych w danym etapie, licencje do oprogramowania automatyki, usługa uruchomienia tych urządzeń i szkolenie personelu.

7. Dominującym świadczeniem całego przedmiotu umowy jest dostawa urządzeń. Usługi stanowią marginalną część kontraktu.

8. Dostawa urządzeń do wartości całej umowy wynosi 99%. 1% to uruchomienie i szkolenie personelu z obsługi urządzenia.

9. Świadczenie usług pomocniczych prowadzi do realizacji świadczenia głównego, jakim jest dostawa urządzeń spełniających określone parametry techniczne. Bez uruchomienia - czyli wykonania za pomocą komputera odpowiednich nastawów automatyki, urządzenie samo nie będzie osiągało wymaganych parametrów technicznych. Należy je skonfigurować, co jest dokonywane podczas uruchomienia.

10. Wykonane czynności dostawy urządzeń, ich uruchomienia i przeszkolenie personelu są ze sobą bardzo ścisłe związane i tworzą ekonomicznie jedną całość. Bez usług pomocniczych dostarczone urządzenia nie będą działały poprawnie i nie będą realizowały zamierzonego celu, dla którego zostały zakupione.

11. Wspominane świadczenia pomocnicze służą wyłącznie do pełnego zrealizowania świadczenia zasadniczego. Bez nich urządzenia nie będą mogły osiągnąć wymaganych parametrów technicznych, a tym samym nie zrealizują przedmiotu umowy, którym jest dostawa urządzeń spełniających określone parametry techniczne. Trzeba zaprogramować ich automatykę odpowiednio do panujących w danej lokalizacji warunków, stąd ich "uruchomienie" jest niezbędne.

12. Uruchomienie urządzeń, czyli włączenie i dostrojenie automatyki może dokonać inny podmiot, ale wówczas użytkownik traci na niego gwarancję. Chyba, że taka usługa jest wykonywana, przez zewnętrznych autoryzowanych partnerów Spółki, wtedy również usługę fakturuje podwykonawcy Wnioskodawca, ale samo uruchomienie wykonuje inny podmiot, który potem obciąża Społkę. Zatem, w naszym konkretnym przypadku uruchomienia nie może wykonać inny podmiot, ponieważ klient straci gwarancję, czyli dostarczony przedmiot umowy będzie niepełny.

13. Według klasyfikacji PKWiU kodem dla świadczenia dominującego jest 28.11.13.0.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka jako dostawca urządzeń do układu trigeneracyjnego, które jest zobligowana potem uruchomić i serwisować gwarancyjnie (serwis objęty jest oddzielną umową) może sprzedać urządzenia wraz z usługą uruchomienia stosując stawkę VAT 23%, czy też musi zastosować odwrotne obciążenie - VAT odwrócony?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest wyłącznie dostawcą urządzeń do układu trigeneracyjnego. Sprzedając ww. urządzenia i uruchamiając ich automatykę powinna zastosować na fakturach stawkę VAT w wysokości 23%, zarówno dla sprzedawanych urządzeń, jak i dla usługi uruchomienia automatyki. Według Wnioskodawcy nie zachodzą żadne przesłanki, by zastosować VAT odwrócony.

Spółka jest pierwszym podmiotem w procesie sprzedażowym, odsprzedaje towary wykonawcy budowlanemu, który wykonuje całość robót projektowo-montażowo-budowlanych i przekazuje je generalnemu wykonawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Należy wskazać, że dla potrzeb podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2018 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W świetle art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

W świetle powyższego nabywca usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu "podwykonawca" wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego podwykonawca to "firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy" (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka podpisała umowę z klientem na dostawę dwóch bloków kogeneracyjnych, podwójnego kotła gazowego, chillera absorpcyjnego oraz wieży chłodniczej w zabudowie kontenerowej. Przedmiot umowy obejmuje również rozruch próbny urządzeń, uruchomienie automatyki dostarczonych urządzeń, polegające na włączeniu oprogramowania i ustawieniu odpowiednich parametrów, szkolenie personelu zamawiającego, przekazanie licencji na oprogramowanie oraz dokumentacji technicznej urządzeń, niezbędnej do dokonania odbioru. Spółka nie będzie wykonywała instalacji do ww. urządzeń, nie będzie ich również montowała, ani wykonywała żadnych prac budowlanych, nie dokonuje nawet rozładunku urządzeń. Spółka podpisze z nabywcą wyłącznie jedną umowę na dostawę głównych urządzeń do układu trigeneracyjnego wraz z uruchomieniem tych urządzeń i przeszkoleniem pracowników użytkownika tych urządzeń. Dostawa z uruchomieniem i przeszkoleniem personelu stanowi przedmiot umowy. W umowie przewidziane jest jedno wynagrodzenie za wykonanie całego przedmiotu umowy. Dominującym świadczeniem całego przedmiotu umowy jest dostawa urządzeń. Usługi stanowią marginalną część kontraktu. Dostawa urządzeń do wartości całej umowy wynosi 99%. 1% to uruchomienie i szkolenie personelu z obsługi urządzenia. Świadczenie usług pomocniczych prowadzi do realizacji świadczenia głównego, jakim jest dostawa urządzeń spełniających określone parametry techniczne. Bez uruchomienia - czyli wykonania za pomocą komputera odpowiednich nastawów automatyki, urządzenie samo nie będzie osiągało wymaganych parametrów technicznych. Należy je skonfigurować, co jest dokonywane podczas uruchomienia.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ma wątpliwości czy jako dostawca urządzeń wraz z usługą uruchomienia może zastosować stawkę 23%, czy też musi zastosować odwrotne obciążenie.

W celu dokonania prawidłowej kwalifikacji czynności opisanych w przedstawionym opisie sprawy rozważenia wymaga kwestia, tzw. świadczeń złożonych. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, świadczenie należy uznać za pomocnicze, jeśli nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncze świadczenie traktowane jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne oraz nie można wykonać lub wykorzystać świadczenia głównego bez świadczenia pomocniczego.

Natomiast, aby określić czy w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym, należy zbadać, czy sprzedawca dostarcza kupującemu, rozumianemu jako przeciętny konsument, jedno świadczenie czy też kilka odrębnych. W tym kontekście za świadczenia odrębne uznaje się świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone. Przy czym ocena, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług, winna odbywać się w oparciu o to, czy wykonywane świadczenia wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie wyklucza zastosowania do poszczególnych jego elementów odrębnych cen. Jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności kompleksowej.

W związku z powyższym należy odnieść się do orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które wyznaczają kryteria podziału na świadczenia złożone bądź kilka odrębnych świadczeń.

W orzecznictwie TSUE wskazuje się, że dla zastosowania koncepcji świadczeń złożonych konieczne jest występowanie dwóch lub więcej czynności, które są ze sobą powiązane w sposób tak ścisły, że obiektywnie stanowią jedno świadczenie. Niemniej jednak zawsze konieczne jest wyodrębnienie świadczenia wiodącego (głównego) oraz świadczeń pomocniczych. Ponieważ dopiero po dokonaniu takiej identyfikacji możliwe będzie określenie konsekwencji na gruncie VAT całego złożonego świadczenia.

W tym miejscu należy wskazać, że dla celów podatkowych złożone działania podatnika traktowane są - co do zasady - jako jednolita całość. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje kilku świadczeń na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia - dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość. Wniosek taki wypływa m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96). Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną winna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg - Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 s. 1, z późn. zm.), podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Jak wynika z powołanego orzecznictwa TSUE, jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji jest wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności mają charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcję należy potraktować jako dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W opisanym przypadku stwierdzić należy, że realizowane przez Wnioskodawcę świadczenie ma charakter złożony. Dostawa urządzeń do układu trigeneracyjnego (dwóch bloków kogeneracyjnych, podwójnego kotła gazowego, chillera absorpcyjnego oraz wieży chłodniczej w zabudowie kontenerowej) ma dominujące znaczenie (wartość urządzeń to 99% wartości świadczenia). Z umowy zawartej - pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą - wynika, że przedmiotem sprzedaży jest ww. dostawa towarów, którą Wnioskodawca sklasyfikował - jak wskazano we wniosku - pod symbolem PKWiU 28.11.13.0. Natomiast uruchomienie czy szkolenie personelu mają w przedmiotowej sprawie charakter poboczny. Zatem czynności te należy traktować jako jedno złożone świadczenie i rozpoznać jako odpłatną dostawę towarów.

Tym samym w analizowanej sprawie nie są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Przepis ten ma bowiem zastosowanie jedynie w odniesieniu do usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy świadczonych przez podwykonawcę. Zatem to na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek rozliczenia podatku wg stawki właściwej dla wykonywanych czynności, na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ustaw o podatku od towarów i usług nie przewiduje dla przedmiotowej dostawy towarów zwolnienia od podatku ani też nie znajdą tu zastosowania obniżone stawki podatku VAT. Zatem przedmiotowa dostawa będzie opodatkowana według podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%.

Reasumując, Spółka jako dostawca urządzeń do układu trigeneracyjnego, które jest zobligowana potem uruchomić i serwisować gwarancyjnie może sprzedać urządzenia wraz z usługą uruchomienia stosując stawkę VAT 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.