0112-KDIL1-2.4012.408.2018.2.AW - Ustalenie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "Poprawa efektywności energetycznej budynków poprzez termomodernizację budynków użyteczności publicznej".

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2018 r. (data wpływu 19 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 lipca 2018 r. (data wpływu 2 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "Poprawa efektywności energetycznej budynków poprzez termomodernizację budynków użyteczności publicznej (...)"- jest prawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie z realizacją projektu pn. "Poprawa efektywności energetycznej budynków poprzez termomodernizację budynków użyteczności publicznej (...)". Wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 lipca 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz elektroniczny adres ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina wystąpiła z wnioskiem o dofinansowanie ze środków unijnych (w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020) inwestycji pn. "Poprawa efektywności energetycznej budynków poprzez termomodernizację budynków użyteczności publicznej (...)".

Jednym z wymaganych dokumentów jest informacja z Krajowej Informacji Skarbowej, czy Gmina ma możliwość odliczenia podatku VAT od realizowanej inwestycji.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W budynkach przy ul. L oraz S znajdują się tylko lokale mieszkaniowe. W budynku przy ul. K oprócz mieszkań wynajmowana jest część budynku pod działalność gospodarczą.

Na wynajem mieszkań Gmina zawarła z najemcami umowy, w których określono stawkę czynszu, stawkę opłaty za dostawę wody, odprowadzanie ścieków oraz wywóz odpadów.

W roku 2012 Gmina uzyskała interpretację podatkową (z dnia 17 lipca 2012 r.) i zgodnie z nią wystawiane są faktury za lokale mieszkaniowe, w których opłaty za media są zwolnione od podatku VAT (tak samo jak czynsz).

Najemca, który prowadzi działalność gospodarczą w budynku przy ul. K otrzymuje fakturę za najem z 23% stawką podatku VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Faktury dokumentujące poniesione wydatki związane z realizacją inwestycji pn. "Poprawa efektywności energetycznej budynków poprzez termomodernizację budynków użyteczności publicznej (...)" będą wystawiane na:

Nabywca: Gmina

Odbiorca: Urząd

2. W odpowiedzi na pytanie: "Do jakich czynności będą służyły Gminie nabyte towary i usługi związane z ww. inwestycją odniesieniu do poszczególnych budynków", Wnioskodawca poinformował, że:

3. W budynku przy ul. K (wielorodzinnym budynku mieszkalnym) do celów działalności gospodarczej wynajmowana jest powierzchnia dwóch kominów oraz część poddasza do zainstalowania anteny w systemie sieci bezprzewodowych WLAN (antena do internetu). Jest to bardzo mała sprzedaż, wysokość czynszu wynosi 57,95 zł netto miesięcznie, poza tym cały budynek przeznaczony jest na wynajem lokali mieszkalnych (dochód z czynszów mieszkalnych za cały rok 2017 wyniósł 19.864,32 zł).

Wskaźnik struktury sprzedaży dla tego budynku za rok 2017 wynosi 4%, obliczono orientacyjny wskaźnik struktury sprzedaży za rok 2018 i również jest to 4%.

Wiodącą działalnością Gminy jest wynajem lokali mieszkalnych, przeznaczeniem budynku nie jest wynajem pomieszczeń na działalność gospodarczą. Gmina nie planowała wynajmu na cele działalności gospodarczej. Firma sama zwróciła się z prośbą o udostępnienie komina, ponieważ jest to najwyższe dostępne miejsce na tym terenie na montaż anteny internetowej. Jest to również korzystne dla mieszkańców Gminy ze względu na większą możliwość dostępu do internetu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma możliwość odliczenia podatku VAT od planowanej inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie ma możliwości odliczenia podatku VAT od modernizacji budynków przy ul. S oraz L, ponieważ prowadzona jest tam wyłącznie działalność zwolniona od podatku VAT.

Gmina ma możliwość odliczenia podatku VAT od modernizacji budynku przy ul. K przy zastosowaniu wskaźnika VAT, ponieważ prowadzona jest tam działalność zwolniona od VAT (wynajem lokali mieszkaniowych) i opodatkowana stawką 23% (wynajem lokalu użytkowego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT lub/i niepodlegających temu podatkowi.

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowi generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego i jest uzupełniony regulacjami zawartymi w art. 90 ustawy. Zatem art. 90 ustawy znajduje zastosowanie w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od opodatkowania tym podatkiem.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 2 ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ustawy).

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy).

Na podstawie art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

Przepis art. 90 ust. 8 ustawy stanowi, że podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Według art. 90 ust. 9 ustawy, przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Na mocy art. 90 ust. 10 ustawy - w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Z uwagi na powyższe przepisy należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania zwolnionych od podatku.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (lub usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

* podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

* podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy: utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z treści opis sprawy wynika, że Gmina, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wystąpiła z wnioskiem o dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020 inwestycji pn. "Poprawa efektywności energetycznej budynków poprzez termomodernizację budynków użyteczności publicznej (...)".

Faktury dokumentujące poniesione wydatki związane z realizacją ww. inwestycji będą wystawiane na Gminę.

W budynkach przy ul. L oraz S znajdują się tylko lokale mieszkaniowe. Natomiast w budynku przy ul. K oprócz mieszkań wynajmowana jest część budynku pod działalność gospodarczą.

Zatem nabyte towary i usługi związane z ww. inwestycją będą wykorzystywane w następujący sposób:

W budynku przy ul. K (wielorodzinnym budynku mieszkalnym) do celów działalności gospodarczej wynajmowana jest powierzchnia dwóch kominów oraz część poddasza do zainstalowania anteny w systemie sieci bezprzewodowych WLAN (antena do internetu). Jest to bardzo mała sprzedaż, wysokość czynszu wynosi 57,95 zł netto miesięcznie, poza tym cały budynek przeznaczony jest na wynajem lokali mieszkalnych (dochód z czynszów mieszkalnych za cały rok 2017 wyniósł 19.864,32 zł).

Wskaźnik struktury sprzedaży dla tego budynku za rok 2017 wynosi 4%, obliczono orientacyjny wskaźnik struktury sprzedaży za rok 2018 i również jest to 4%.

Wiodącą działalnością Gminy jest wynajem lokali mieszkalnych, przeznaczeniem budynku nie jest wynajem pomieszczeń na działalność gospodarczą. Gmina nie planowała wynajmu na cele działalności gospodarczej. Firma sama zwróciła się z prośbą o udostępnienie komina, ponieważ jest to najwyższe dostępne miejsce na tym terenie na montaż anteny internetowej. Jest to również korzystne dla mieszkańców Gminy ze względu na większą możliwość dostępu do internetu.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. inwestycji polegającej na termomodernizacji trzech budynków użyteczności publicznej.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że z uwagi na fakt, iż Gmina dysponując budynkami użyteczności publicznej z usytuowanymi lokalami - na podstawie umowy - wynajmuje je na cele mieszkalne użytkownikom. W konsekwencji należy stwierdzić, że w świetle przedstawionych okoliczności sprawy realizowane przez Gminę czynności polegające na odpłatnym wynajmie ww. lokali będą stanowić niewątpliwie czynności cywilnoprawne, dla których Gmina będzie występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W analizowanej sprawie należy podkreślić, że w kwestii prawa do odliczenia istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar/usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, że - jak wskazał Wnioskodawca - wydatki związane z realizacją przedmiotowej inwestycji polegającej na termomodernizacji dwóch budynków użyteczności publicznej, gdzie znajdują się wyłącznie lokale mieszkalne, będące przedmiotem najmu na cele mieszkaniowe, będą ponoszone w celu wykorzystywania ich do działalności gospodarczej zwolnionej od podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że nabyte towary i usługi celem realizacji projektu w odniesieniu do budynku przy ul. L oraz przy ul. S będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności pozostających w zakresie działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jednakże korzystających ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zatem w tym przypadku warunek uprawniający do odliczenia nie będzie spełniony, gdyż nabywane towary i usługi w ramach realizacji tego projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a wyłącznie będą służyły sprzedaży zwolnionej.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących wydatki związane z realizacją ww. projektu w części dotyczącej budynku przy ul. L oraz ul. S.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tej części uznano za prawidłowe.

Jednocześnie z wniosku wynika, że budynek przy ul. K wykorzystywany jest zarówno do działalności gospodarczej zwolnionej od podatku VAT, ponieważ znajdują się w nim lokale mieszkalne, będące przedmiotem najmu na cele mieszkaniowe, jak i do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, z uwagi na wynajmowaną część budynku w postaci powierzchni dwóch kominów oraz części poddasza do zainstalowania anteny. Wskaźnik struktury sprzedaży dla tego budynku za rok 2017 wynosi 4%, obliczono orientacyjny wskaźnik struktury sprzedaży za rok 2018 i również jest to 4%.

Zatem w odniesieniu do nabywanych towarów i usług w ramach realizacji przedmiotowego projektu w części dotyczącej budynku przy ul. K, które będą wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych VAT, jak i czynności zwolnionych od tego podatku, należy uznać, że w sytuacji, gdy brak będzie obiektywnej możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot podatku naliczonego związanego z poszczególnymi czynnościami, Wnioskodawcy w odniesieniu do tych zakupów będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących wydatki związane z realizacją projektu w odniesieniu do budynku przy ul. K.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy w tej części uznano za prawidłowe.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.