0112-KDIL1-2.4012.310.2019.4.PG - Opodatkowanie podatkiem VAT dostawy nieruchomości stanowiącej teren budowlany.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2019 r. (data wpływu 4 czerwca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 sierpnia 2019 r. (data wpływu 8 sierpnia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki gruntu o 8/2 - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki gruntu o nr 8/2.

Wniosek został uzupełniony w dniu 8 sierpnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz przeformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej nr 8/2 niezabudowanej o łącznym obszarze 1,7551 ha, którą nabył na podstawie umowy darowizny z dnia 22 listopada 2012 r. sporządzonej w formie aktu notarialnego. Wnioskodawca nabył nieruchomość pozostając wówczas rozwiedzioną. Nieruchomość objęta jest obowiązującym Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego Miasta zatwierdzonym uchwałą z 26 września 2007 r. przez Radę Gminy, ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia 3 kwietnia 2008 r., zgodnie z którym działka stanowi tereny oznaczone symbolem 327.UW/P o podstawowym przeznaczeniu aktywność gospodarcza nieprzemysłowa, usługi nie cenotwórcze produkcja, składy i magazyny. Działka nie stanowi nieruchomości rolnej w rozumieniu ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego oraz art. 461 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów wydanym z upoważnienia Starosty, przedmiotowa działka gruntu nr 8/2 zawiera obszar 1,7551 ha sposób korzystania RIVa grunty orne.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm).

W dniu 10 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną sprzedaży ze spółką, której jedynym wspólnikiem jest spółka której przeważającym przedmiotem działalności przedsiębiorcy jest PKD 41,10,Z realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Spółka zamierza przeprowadzić inwestycję na nieruchomości, polegającą na budowie centrum magazynowo-logistyczno-produkcyjnego z częściami socjalno-biurowymi i infrastrukturą towarzyszącą (m.in. doki i place manewrowe, drogi dojazdowe, zbiorniki retencyjne, zbiorniki przeciwpożarowe, ogrodzenia, instalacje sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, energetycznych, gazowych, teleinformatycznych). W tym celu, Spółka będzie wnioskować o wydanie między innymi decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oddziaływania planowanej inwestycji na środowisko, decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę oraz będzie przeprowadzała prace przygotowawcze, badania i odwierty na nieruchomości.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 5 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca wskazał:

1. W umowie przedwstępnej z dnia 10 kwietnia 2019 r. przewidziano następujące postanowienia:

Umowa, na mocy której Sprzedająca sprzeda, a Kupujący kupi Przedmiot Sprzedaży ("Umowa Sprzedaży") zostanie zawarta po spełnieniu się następujących warunków ("Warunki Zawarcia Umowy Sprzedaży"), w dacie wskazanej przez Kupującego Sprzedającej z co najmniej 3-dniowym wyprzedzeniem (zawiadomienie o zawarciu Umowy Sprzedaży wysłane zostanie listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru wysłanym za pośrednictwem Poczty Polskiej lub przesyłką kurierską za potwierdzeniem odbioru na adres korespondencyjny Sprzedającej określony w § 11 niniejszej Umowy oraz na adres poczty elektronicznej określony w § 11 niniejszej Umowy, a przesyłka nadana do Sprzedającej na adres poczty elektronicznej wskazany w § 11 niniejszej Umowy traktowana będzie jako prawidłowo doręczona po potwierdzeniu jej otrzymania w tej samej formie przez Sprzedającą), ile nie później niż do dnia 10 grudnia 2020 r. (dziesiątego grudnia dwa tysiące dwudziestego roku) ("Data Ostateczna"):

2. Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa o następującej treści: udziela pełnomocnictwa, z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw, do dokonywania w ich imieniu następujących czynności:

Pełnomocnictwo to uprawnia pełnomocników do składania i podpisywania wniosków, umów i innych dokumentów, ich zmiany, cofania oraz do odbioru decyzji, postanowień, wypisów, wyrysów, map i pism oraz korespondencji związanej z prowadzonymi postępowaniami administracyjnymi, a w szczególności z uzyskaniem pozwolenia na budowę i decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Wszystkie koszty oraz opłaty przyłączeniowe związane z warunkami technicznymi, decyzjami i umowami przyłączeniowymi, określonymi w podpunktach a-e, będą obciążały Kupującego.

W przypadku gdy Umowa dokumentowana niniejszym aktem notarialnym ulegnie rozwiązaniu, działający w imieniu i na rzecz Spółki zobowiązuje się do rozwiązania umów, o których mowa powyżej w terminie 2 (dwóch) miesięcy od dnia rozwiązania niniejszej Umowy.

Niniejszym udzieli pełnomocnictwa, z prawem do ustanawiania dalszych pełnomocników do:

Strony umowy przedwstępnej postanowiły, iż od dnia zawarcia umowy przedwstępnej do dnia oznaczonego jako Data Ostateczna, Kupującemu przysługiwać będzie prawo dysponowania Przedmiotem Sprzedaży dla celów koniecznych do uzyskania decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę, przygotowania planowanej przez Kupującego Inwestycji w zakresie przewidzianym przez Prawo budowlane to jest dla składania oświadczeń o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane (z prawem cesji tego prawa na osobę trzecią), składania i cofania wniosków oraz uzyskiwania pozwoleń, uzgodnień, sprawdzeń, opinii warunków technicznych i przyłączy, a nadto uzyskiwania wypisów i wyrysów z ewidencji gruntów, a także do wejścia na teren Przedmiotu Sprzedaży celem usunięcia kolizji istniejących sieci i projektowanym przebiegiem sieci, prowadzenia prac przygotowawczych, badań i odwiertów niezbędnych do potwierdzenia, iż Przedmiot Sprzedaży wolny jest od zanieczyszczeń, a warunki glebowe umożliwiają realizację na nim Inwestycji polegającej na wybudowaniu centrum magazynowo-logistyczno-produkcyjnego. Dysponowanie Nieruchomością na cele budowlane nie będzie wiązało się z faktycznym prowadzeniem prac na Nieruchomości. Kupującemu będzie przysługiwało prawo do przeprowadzenia badań geotechnicznych na Nieruchomości oraz badań środowiskowych Nieruchomości. O terminie tych badań Kupujący powiadomi Sprzedającą z wyprzedzeniem na adres poczty elektronicznej określony w § 11 poniżej w terminie 7 dni, a przesyłka nadana do Strony na adres poczty elektronicznej wskazany powyżej traktowana będzie jako prawidłowo doręczona po potwierdzeniu jej otrzymania w tej samej formie przez druga Stroną. Badania będą wykonywane przy obecności Sprzedającego.

* Z treści umowy przedwstępnej wynika, iż strona kupująca jest upoważniona do wejścia na teren Przedmiotu Sprzedaży celem prowadzenia prac przygotowawczych, badań i odwiertów niezbędnych do potwierdzenia, iż Przedmiot Sprzedaży wolny jest od zanieczyszczeń a warunki glebowe umożliwiają realizację na nim Inwestycji polegającej na wybudowaniu centrum magazynowo-logistyczno-produkcyjnego.

* Nabywca będzie ponosił koszty związane z uzyskaniem pozwoleń, uzgodnień i zgód osób prawnych, oraz stosownych badań - określonych w treści umowy przedwstępnej.

* Działka była i jest wykorzystywana jedynie do uprawy rolnej.

* Działka nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych VAT, nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze oraz nie była udostępniana odpłatnie osobom trzecim.

* Nie były podejmowane oraz nie będą podejmowane czynności związane z zaangażowaniem własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości działki np. uzbrojenie terenu, doprowadzenie mediów, ogrodzenie terenu.

* Nie będą podejmowane działania marketingowe związane z obrotem nieruchomościami, poza zwykłą formą ogłoszenia, mającą na celu dokonanie sprzedaży działki.

* Wnioskodawca nie miał wpływu na uchwalenie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Miasta.

* Działka gruntu nr 8/2 jest objęta obowiązującym Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego Miasta. Według MPZP, działka ta stanowi tereny oznaczone symbolem 327.UW/P o podstawowym przeznaczeniu: aktywność gospodarcza nieprzemysłowa, usługi nie cenotwórcze produkcja składy i magazyny.

327-U W/P:

1. Przeznaczenie podstawowe: aktywność gospodarcza nieprzemysłowa, usługi niecenotwórcze produkcja, składy i magazyny;

2. Przeznaczenie uzupełniające:

1. Zabudowa biurowa, administracyjna i hotelowa;

2. Urządzenia infrastruktury technicznej;

3. Ulice i urządzenia komunikacji kołowej i pieszej;

3. Warunki urbanistyczne:

1. Minimalną powierzchnię nowotworzonych działek 2000 m²;

2. Zagospodarowanie działki w sposób zapewniający koordynację przestrzenną i architektoniczną;

3. Wskaźniki zagospodarowania terenu dla nowotworzonych działek:

a. Obowiązek zachowania minimum 30% powierzchni biologicznie czynnej;

b. Wskaźnik wielkości powierzchni projektowanej zabudowy w stosunku do powierzchni działki na maksimum 50% (przy zachowaniu minimum 30% powierzchni biologicznie czynnej);

c. Maksymalny wskaźnik intensywności zabudowy -1,5;

4. Ograniczenie uciążliwości związanej z zagospodarowaniem działki do terenu własnej działki;

5. Zakaz lokalizacji na terenie usług uciążliwych, obiektów produkcyjnych, magazynowych, hurtowni, baz transportowych, składów budowlanych i wszelkich innych obiektów, które mogą stwarzać ponadnormatywną uciążliwości dla sąsiedniej zabudowy;

6. Docelową likwidację wszelkich usług uciążliwych dla terenów sąsiednich oraz nakaz dostosowania działalności do wymogów ograniczających uciążliwość do granic własnej działki;

7. Zagospodarowanie działki w sposób zapewniający koordynację przestrzenną i architektoniczną, a także zabezpieczający walory sąsiednich działek;

8. Potrzeby garażowe i parkingowe winny być zaspokojone w ramach własnej działki;

9. Obowiązek lokalizacji miejsc postojowych wg wskaźników:

10. Nakaz ochrony istniejącej zieleni oraz wartościowego drzewostanu nie owocowego. Ewentualne wycinanie drzew nie owocowych wymaga zgody Urzędu Gminy Zakroczym;

* Warunki architektoniczne:

1. Dane dotyczące gabarytów, wysokości projektowanej zabudowy i geometrii dachów:

a. Maksymalną wysokość budynku - 12m;

b. Stosowanie dachów o kącie nachylenia połaci 0%-100%;

2. Obsługę komunikacyjną zapewnioną od strony dróg publicznych;

Według ustaleń ogólnych - programowych dotyczących całego obszaru objętego Planem (§ 7), na obszarze Planu przewidziano lokalizację następujących funkcji:

a. MN_H - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej w obrębie średniowiecznego miasta historycznego;

b. MN₁ - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej;

c. MN_P - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej w parowach;

d. MW/MN - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z dopuszczeniem uzupełnienia lub przekształcenia na teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej;

e. MN - tereny ekstensywnej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej;

f. MN/ML - tereny ekstensywnej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zabudowy letniskowej;

g. MN/RM - tereny ekstensywnej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zabudowy zagrodowej;

h. MN/RM/UW - tereny ekstensywnej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zabudowy zagrodowej oraz aktywności gospodarczej nieprzemysłowej oraz usług nie cenotwórczych;

i. RM/MN - tereny zabudowy zagrodowej i ekstensywnej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej;

j. RM/MN/UW - tereny zabudowy zagrodowej i ekstensywnej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz aktywności gospodarczej nieprzemysłowej oraz usług nie cenotwórczych;

k. U - tereny zabudowy usługowej;

I. UK - tereny kultu religijnego;

m. UO - tereny usług oświaty;

n. UT - tereny usług turystyki;

o. UT/ML - teren usług turystyki i zabudowy letniskowej;

p. UT/UW tereny usług turystyki związanych z obsługą komunikacyjno-turystyczną obszaru;

q. UW - tereny aktywności gospodarczej nieprzemysłowej oraz usług niecentrotwórczych;

r. UW/MN - tereny aktywności gospodarczej nieprzemysłowej oraz usług niecentrotwórczych z dopuszczeniem realizacji ekstensywnej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej

s. UW/P - tereny aktywności gospodarczej nieprzemysłowej, usług niecentrotwórczych oraz tereny produkcji, składów i magazynów;

t. UKS - tereny usług komunikacji samochodowej;

u. P - tereny produkcji, składów, magazynów wielkopowierzchniowych;

v. R1 - tereny upraw rolnych z dopuszczeniem realizacji zabudowy siedliskowej;

w. R2 - tereny upraw rolnych bez prawa realizacji zabudowy;

x. ZL - tereny leśne;

y. WS - teren wód powierzchniowych;

z. ZN - tereny zieleni naturalnej chronionej;

aa. ZN - tereny parowów i skarp z zielenią naturalna,

bb. ZP - teren zieleni urządzonej;

cc. ZP/US - tereny zieleni urządzonej, sportu i rekreacji;

dd. ZP/U - teren zabytkowego Fortu I Zakroczym - obiektu sztuki obronnej;

ee. ZP/ZC - teren nieczynnego cmentarza żydowskiego i zieleni urządzonej;

ff. 32. ZC - teren cmentarza katolickiego;

gg. ZD - teren ogrodów działkowych;

hh. O/US - teren istniejącego wysypiska śmieci z docelowym przeznaczeniem na teren sportu i rekreacji;

ii. O/ZP - teren istniejącego wysypiska śmieci z docelowym przeznaczeniem na teren zieleni urządzonej;

jj. K - teren oczyszczalni ścieków;

k.k. W - tereny ujęcia wody;

II. T - teren telekomunikacji;

mm. KD - tereny komunikacji;

nn. Innych funkcji zgodnych z ustaleniami szczegółowymi Planu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu).

Czy planowana sprzedaż przedmiotowej działki gruntu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r., o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1160) podatkowi podlegają następujące czynności: umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi jeżeli ich przedmiotem są rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Stosownie do treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne inne niż umowa spółki i jej zmiany w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach.

W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części. Według art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, przy czym, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczona pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowanie przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przedstawionej treści przepisów wynika, iż istotne znaczenie dla ustalenia obowiązku podatkowego VAT dla przedmiotowej nieruchomości wywiera miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, z zastrzeżeniem, iż nieruchomości gruntowe niezabudowane opodatkowane są wyłącznie tereny budowlane, czyli przeznaczone pod zabudowę w rozumieniu MPZP lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego.

Jak stwierdzono w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 czerwca 2016 r. (III SA/GI 204/16), możliwość zrealizowania na danym terenie jakiejkolwiek budowli, a zwłaszcza jakiegokolwiek obiektu małej architektury nie przesądza jeszcze o zakwalifikowaniu danego obszaru jako terenu budowlanego.

Stosownie do treści wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 19 kwietnia 2018 r. (I SA/Łd 195/18) opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług. Przyjmuje się, że pojęcie tereny budowlane obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy np. mieszkaniowej, zabudowy techniczno-produkcyjnej, zabudowy zagrodowej.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzania, że w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, gdyż przedmiotowy grunt objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika przeznaczenie pod działalność nieprzemysłową, a więc nie stanowi terenu budowlanego w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT Ponadto, przedmiotowa nieruchomość jest niezabudowana.

Zatem mając na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż niezabudowanej działki, o której mowa we wniosku nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, lecz p.c.c.

Wobec powyższego, według literalnego brzmienia postanowień MPZP, wyłącznie przeznaczenie uzupełniające dla przedmiotowej działki zostało przeznaczone pod zabudowę. Sprzedaż działki gruntu nie podlega opodatkowaniu. Ewentualnie, sprzedaż tej działki może zostać zakwalifikowana jako podlegająca zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Kluczowa dla niniejszej sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit.b.

Stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Konieczne jest również zwrócenie uwagi na brzmienie ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1945), która - zgodnie z art. 1 ust. 1 określa:

* zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,

* zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy - przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (zwanym również: "mpzp") mającym zastosowanie do niniejszego stanu faktycznego, podstawowe przeznaczenie gruntu zostało określone jako aktywność gospodarcza nieprzemysłowa, usługi nie cenotwórcze produkcja, składy, magazyny wielkopowierzchniowe oraz tereny dróg publicznych dojazdowych. Już z samej interpretacji prima facie wynika, iż mpzp nie przewiduje wprost przeznaczenia literalnie brzmiącego "pod zabudowę".

Stosownie do postanowień mpzp, tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej - oznaczone są symbolem MN, tereny zabudowy usługowej - U, tereny zieleni objęte formami ochrony przyrody zgodnie z przepisami o ochronie przyrody - ZN, lasy - ZŁ, tereny zielni urządzonej, takie jak parki, ogrody, zieleń towarzysząca obiektom budowlanym, zieleńce, arboreta, alpinaria, grodziska, kurhany, zabytkowe forty6kacje - ZP, tereny wód powierzchniowych śródlądowych (rzeki, jeziora, stawy, strumienie, kanały) - WS, tereny dróg publicznych - KD, tereny infrastruktury technicznej, elektroenergetyka - E.

Wobec powyższego, gruntami zabudowanymi mogą być wyłącznie symbole MN, U i w konsekwencji, tereny oznaczone symbolem P nie mogą zostać uznane za tereny zabudowane, ściśle w rozumieniu mpzp, jak również w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotową materię należy uzupełnić o istotną okoliczność, iż zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, przedmiotowe działki zostały w opisie użytku określone wyłącznie jako "grunty orne", co koresponduje z faktycznym wykorzystaniem przedmiotowych terenów. Nie można również na tyle różnicować sytuacji prawnej podatników, mając na uwadze jedyne kryterium - istnienia planu mpzp, bowiem sam fakt jego istnienia, w konsekwencji powoduje objęcie podatnika obowiązkiem zapłaty podatku od towarów i usług.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2011 r. (I FPS 8/10) stwierdzono, że "w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086), w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy". W konsekwencji, w razie wątpliwości związanych z treścią zapisów zwerbalizowanych w mpzp, należy uzupełniająco sięgać do postanowień ewidencji gruntów, a nawet - w ocenie Wnioskodawcy - do faktycznego wykorzystania terenu, będącego przedmiotem wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej przed tutejszym Organem. Jak słusznie podkreśla się w literaturze prawno-podatkowej, terenem przeznaczonym pod zabudowę, czyli takim, który ma służyć celom zabudowy i wznoszenia na nim obiektów budowlanych, są treny określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolami literowymi: MN, MW, U, US, UC, RU, RM, KB, KDW, KW, E, G, W, K, T, O, C (G. Kaptur, VAT zwolnienie dostawy nieruchomości niezabudowanej, Cz. I. Nieruchomości 2015, Nr 11, str. 29). W tych przypadkach obiekty budowlane, które mają być na tych terenach wzniesione determinują przeznaczenie terenu - jego przyszłe wykorzystanie pod zabudowę (G. Kaptur, VAT zwolnienie dostawy nieruchomości niezabudowanej, cz. I. Nieruchomości 2015, Nr 11, str. 29). W tym katalogu nie znajduje się natomiast symbol P - dotyczący produkcji, składów i magazynów wielkopowierzchniowych.

Przeznaczenia zabudowy natomiast nie można rozciągać na inne oznaczenia kodów klasyfikacji występujących w mpzp, ponieważ dotyczą wyłącznie tych, które wprost (literalnie) wynikają z mpzp. W każdym natomiast wypadku należy zgodzić się ze stanowiskiem wyrażonym w piśmiennictwie, iż nie można stawiać znaku równości pomiędzy dopuszczaniem zabudowy na danym terenem, a przeznaczeniem tego terenu pod zabudowę (G. Kaptur, VAT - zwolnienie dostawy nieruchomości niezabudowanej, cz. II, Nieruchomości 2015, Nr 12, str. 25).

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 sierpnia 2012 r. (I FSK 1470/11) Sąd stwierdził, iż "przyjęcie stanowiska jakoby możliwość zagospodarowania gruntu jakimkolwiek obiektami budowlanymi nadawała mu charakteru terenu przeznaczonego pod zabudowę, prowadziłoby do wniosku, że zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy nie miałby zastosowania nawet do gruntów leśnych czy terenów zielonych". W konsekwencji zaprezentowanych stanowisk, nie jest dopuszczalne automatyczne stwierdzanie przeznaczenia terenu, w oderwaniu od innych okoliczności faktycznych sprawy i dokumentów potwierdzających jej faktyczne wykorzystanie (wypisu z rejestru gruntów itp.).

Treść art. 43 ust. 1 pkt 9 uzupełniona definicją ustawową terenu zabudowanego art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług należy odczytywać literalnie, to znaczy, że gruntem przeznaczonym pod zabudowę może być wyłącznie teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, teren zabudowy usługowej, teren zabudowy zagrodowej. Wszelkie pozostałe przeznaczenia terenu zwerbalizowane w treści mpzp powinny podlegać każdorazowej ocenie in casu.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Z kolei w myśl art. 3 pkt 1, 2, 3 i 3a ustawy - Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186 tj.), ilekroć w ustawie jest mowa o:

* obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych;

* budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

* budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

* obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i. umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Nie bez znaczenia w niniejszej sprawie jest treść wypisu z rejestru gruntów, wskazująca na sposób korzystania przedmiotowych gruntów jako grunty orne. Tego typu stwierdzenia uzasadniają wniosek oparty na całokształcie okoliczności stanu faktycznego, iż przedmiotowej działki nie można uznać za teren zabudowany.

Należy zwrócić szczególną uwagę na fakt, iż 17 stycznia 2013 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał istotne orzeczenie w sprawie C-543/11 WoningstichtingMaasdriel, w którym uznał, że zwolnienie z VAT dostawy terenów niezabudowanych nie obejmuje dostawy terenu niezabudowanego po rozbiórce budynku nawet wówczas, gdy w dniu dostawy nie zostały dokonane inne prace związane z uzbrojeniem poza wspomnianą rozbiórką. Warunkiem jest, aby z ogólnej oceny okoliczności związanych z ową transakcją i istniejących w dacie dostawy, w tym z zamiaru stron, wynikało, że w dacie dostawy działka rzeczywiście była przeznaczona pod zabudowę. Zamiar stron powinien być zaś ustalony na podstawie obiektywnych wskazówek. W konsekwencji, mając na uwadze słuszny cel - spójności przepisów prawa wspólnotowego, nie można uznać za grunty zabudowane, również takie tereny, które faktycznie nie są zabudowane, natomiast z treści mpzp wynika przeznaczenie aktywność gospodarcza nieprzemysłowa, usługi nie cenotwórcze produkcji, składów i magazynów. Wobec powyższego, przeznaczenie terenu uwidocznione w mpzp nie ma charakteru absolutnego i uzasadnione jest również sięganie do zamiaru strony umowy.

Odnosząc się do rodzimego orzecznictwa sądowo-administracyjnego należy przedstawić treść wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 listopada 2011 r. (I FSK 216/11), wskazującego, iż dzierżawa gruntu podlega zwolnieniu wtedy, gdy dany grunt jest przeznaczony na cele rolnicze. W przypadku nieruchomości gruntowej o jej rolniczym przeznaczeniu świadczy faktyczne prowadzenie działalności rolniczej na danym gruncie, o czym świadczyć mogą postanowienia zawartej umowy dzierżawy. Akty prawa miejscowego nie stanowią wiarygodnego źródła informacji na ten temat, gdyż regulują jedynie uprawnienie do prowadzenia określonej działalności, w tym działalności rolniczej, nie dając jednak gwarancji, że taka działalność jest faktycznie prowadzona.

W celu właściwej interpretacji przepisów art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku i usług w związku z art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, należy odnieść się również do dalszego orzecznictwa sądowo-administracyjnego.

W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedziba w Gliwicach z dnia 14 czerwca 2016 r. (III SA/Gl 204/16) stwierdzono, że możliwość zrealizowania na danym terenie jakiejkolwiek budowli, a zwłaszcza jakiegokolwiek obiektu małej architektury nie przesądza jeszcze o zakwalifikowaniu danego obszaru jako terenu budowlanego, gdyż w przedmiotowej sprawie obejmuje on wyłącznie tereny lasów i zadrzewień.

W świetle wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 września 2018 r. (I FSK 1272/16, MoPod 2019 nr 1, str. 3, Przeg. Pod. 2018 nr 12, str. 45, Legalis Numer 1828093) dostawa działki, która nie jest przeznaczona pod zabudowę (zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu), na której stoi jedynie nieistotna dla charakteru obiektu budowlanego część budynku, o którym mowa w art. 3 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1332, z późn. zm.) (np. ganek, schody, czy taras), dotyczy terenu niezabudowanego, a zatem podlegać powinna zwolnieniu z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). W zbliżonym stanie faktycznym do stanu faktycznego opisanego powyżej, który był podstawą wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2015 r. (ILPP1/4512-1-720/15-4/JK) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdził, że dostawa części działki nr 129/4 oznaczonej symbolem R 1.03. - Produkcja rolnicza z wykluczeniem zabudowy (która nie spełnia definicji terenu budowlanego), będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, natomiast dostawa części działek oznaczonych symbolem PG 2.01. - Przemysł wydobywczy, może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, pod warunkiem, że tereny te - jak wskazał Zainteresowany - nie stanowią terenów budowlanych, o których mowa w art. 2 pkt 33 ustawy.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy planowana transakcja sprzedaży działki niezabudowanej, będzie objęta dyspozycją przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.

Niezależnie od powyższego zwolnienia przewidzianego przepisem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług od strony podmiotowej, działalności Wnioskodawcy nie można uznać za prowadzenie - w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług - działalności gospodarczej w rozumieniu komentowanej ustawy i tym samym planowana transakcja nie podlega opodatkowaniu w zakresie podatku od towarów i usług.

W przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek służących do działalności rolniczej, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, a nabytych jako grunty rolne, wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10). Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności me mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Dla ustalenia zawodowego progu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Konieczną konsekwencją poczynionych przez Trybunał ustaleń jest stwierdzenie, iż niezbędnym warunkiem uznania osoby fizycznej za podatnika podatku od towarów i usług jest to czy ta osoba podejmuje aktywne działania w celu dokonania sprzedaży gruntu, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, tj. uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Wobec powyższego, jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i osoba ta me podejmuje aktywnych działań w celu dokonania sprzedaży, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C 291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie, tak jak wykazano w stanie faktycznym będącym podstawą wniosku o wydanie interpretacji, działania Wnioskodawcy nie przybierają postaci zorganizowanego, systematycznego i handlowego działania. Przedmiotowa działka stanowi jego majątek prywatny, na którym nie zostały dokonywane czynności związane z działaniami marketingowymi lub ściśle powiększającymi wartość działek. Planowana transakcja przybiera postać działania jednorazowego mającego za przedmiot majątek prywatny podatnika.

W orzecznictwie sądów administracyjnych (wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 grudnia 2011 r.) utrwalił się pogląd, zgodnie z którym formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT. Jeżeli działania podatnika nie wskazują na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, ponieważ nie podjęto żadnych czynności zmierzających do przygotowania działek do sprzedaży, to nie można uznać go za podatnika podatku VAT.

Do podobnego wniosku doszedł Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 21 października 2015 r., znak ILPP3/4512-1-117/15-2/DC.

Wskazane orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

W konsekwencji powyższych wywodów, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług osoba fizyczna dokonująca jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, nieprzybierająca postaci zorganizowanej, zarejestrowanej działalności gospodarczej. W ocenie Wnioskodawcy planowana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu, jako że nie przybiera postaci prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą" opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jednakże należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W kwestii opodatkowania dostawy towarów (np. gruntów) istotne jest również, czy dokonujący dostawy w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Wskazany problem był przedmiotem, powołanego również przez Wnioskodawcę orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE wydanego w dniu 15 września 2011 r. w sprawach połączonych sygn. akt C-180/10 i C-181/10. Z powyższego wyroku wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym". Ponadto podejmowanie przez dany podmiot zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki czy uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, podjęcie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Zauważyć należy, że określenie, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, czy jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje sprzedaż działki gruntu o nr 8/2, którą nabył w wyniku darowizny. Nabywcą przedmiotowej działki będzie spółka, z którą Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną i udzielił jej pełnomocnictwa do szeregu czynności, o których mowa powyżej. Spółka ta zamierza na działce przeprowadzić inwestycję polegającą na budowie centrum magazynowo-logistyczno-produkcyjnego.

W opinii Wnioskodawcy, sprzedaż działki nr 8/2 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a jeśli tak, to będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że z tytułu analizowanej transakcji, Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca zawarł z potencjalnym nabywcą umowę przedwstępną, która wyraźnie uzależnia sfinalizowanie transakcji sprzedaży działki od uzyskania prawomocnych i ostatecznych decyzji umożliwiających Kupującemu realizację Inwestycji na zakupionej działce, tj. decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę zamierzonej przez Inwestycji, decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oddziaływania Inwestycji na środowisko oraz od uzyskania potwierdzenia, że warunki glebowo-środowiskowe i techniczne umożliwiają realizację zamierzonej Inwestycji. Na mocy umowy przedwstępnej Wnioskodawca udzielił Kupującemu prawa dysponowania Przedmiotem Sprzedaży dla celów koniecznych do uzyskania decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę, przygotowania planowanej przez Kupującego Inwestycji w zakresie przewidzianym przez Prawo budowlane, tj. składania oświadczeń o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, składania/cofania wniosków, uzyskiwania pozwoleń, uzgodnień, sprawdzeń, opinii warunków technicznych i przyłączy, uzyskiwania wypisów i wyrysów z ewidencji gruntów, a także do wejścia na teren Przedmiotu Sprzedaży celem usunięcia kolizji istniejących sieci i projektowanym przebiegiem sieci, prowadzenia prac przygotowawczych, badań i odwiertów niezbędnych do potwierdzenia, iż Przedmiot Sprzedaży wolny jest od zanieczyszczeń, a warunki glebowe umożliwiają realizację na nim Inwestycji polegającej na wybudowaniu centrum magazynowo-logistyczno-produkcyjnego.

Przy tym, w związku z transakcją zbycia działki, Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa do przeprowadzenia formalności związanych z planowaną Inwestycją na nieruchomości m.in. do uzyskania warunków technicznych przyłączenia nieruchomości do infrastruktury technicznej oraz dróg (w tym zawarcia umów przyłączenia do sieci oraz umów drogowych określających warunki włączenia do dróg), uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, zmiany klasyfikacji gruntów, decyzji o wycince drzew i krzewów oraz o nasadzeniach zastępczych, decyzji pozwolenia wodnoprawnego, decyzji środowiskowych o uwarunkowaniach oddziaływania planowanej Inwestycji na środowisko, decyzji zezwalającej na prowadzenie badań archeologicznych, decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę na zakupionej działce planowanej przez Kupującego Inwestycji. Ponadto Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa do składania, podpisywania, zmiany, cofania oraz odbioru decyzji, wniosków umów i innych dokumentów.

W tym miejscu należy odwołać się do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145), w której została uregulowana kwestia udzielania pełnomocnictw.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego (art. 95 § 2 Kodeksu cywilnego).

Jak wynika z przytoczonych przepisów Kodeksu cywilnego, pełnomocnik na podstawie oświadczenia woli innej osoby dokonuje czynności prawne w jej imieniu i ze skutkiem bezpośrednim dla tej osoby. Pełnomocnik zastępuje swojego mocodawcę przy dokonywaniu czynności prawnych. Czynności tych pełnomocnik dokonuje przez swoje działania, lecz skutki tych działań odnoszą się bezpośrednio do sfery prawnej reprezentowanego. Pomimo tego, że to pełnomocnik składa oświadczenie woli osobie trzeciej to skutki tego oświadczenia rodzą się pomiędzy tym, kogo pełnomocnik reprezentuje a osobą trzecią.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że fakt, że działania związane z przyszłą inwestycją na zbywanej nieruchomości faktycznie podjął pełnomocnik nie oznacza, że nie wywołują one skutków prawnych dla Wnioskodawcy. Jak wynika bowiem z powołanych przepisów Kodeksu cywilnego, każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy, w zakresie udzielonego pełnomocnictwa, wywołuje skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy. Wobec tego, wszystkie czynności wykonane przez pełnomocnika wywołują skutki prawne bezpośrednio dla Wnioskodawcy.

Zatem, mimo że w analizowanej sprawie czynności związane z wypełnieniem warunków określonych w umowie przedwstępnej faktycznie podjął pełnomocnik Wnioskodawcy to jednak efekty tych działań wywierają bezpośredni skutek dla Wnioskodawcy, tj. zmierzają do sprzedaży działki nr 8/2 i osiągnięcia pożytku z tego tytułu. Fakt, że pełnomocnik, działając w oparciu o formalne pełnomocnictwo Wnioskodawcy podjął działania zmierzające do realizacji planowanej Inwestycji na nieruchomości (tj. działania zmierzające do uzyskania prawomocnej decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę, uzyskania warunków technicznych przyłączenia nieruchomości do infrastruktury technicznej oraz dróg, uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, zmiany klasyfikacji gruntów, decyzji o wycince drzew i krzewów oraz o nasadzeniach zastępczych, decyzji pozwolenia wodnoprawnego, decyzji środowiskowych o uwarunkowaniach oddziaływania planowanej Inwestycji na środowisko, decyzji zezwalającej na prowadzenie badań archeologicznych) świadczą o wykorzystaniu nieruchomości do celów zarobkowych. Rodzaj działań podjętych przez Wnioskodawcę (wykonywanych przez pełnomocnika) związanych z planowaną transakcją zbycia działki jest zbliżone do działań typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez handlowców, świadczy o zorganizowanym charakterze sprzedaży i powoduje, że planowana sprzedaż działek przybiera formę zawodową (profesjonalną) w zakresie obrotu nieruchomościami. Działania Wnioskodawcy wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i należy je uznać za działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Powyższe okoliczności powodują, że opisanych czynności nie można interpretować jako rozporządzanie majątkiem prywatnym, lecz jako świadome działania, zmierzające do osiągnięcia korzyści materialnych z tytułu jego sprzedaży.

Zatem, z uwagi na treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że sprzedaż działki nr 8/2 nie będzie stanowiła czynności zbycia majątku osobistego, lecz sprzedaż majątku wykorzystywanego przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując sprzedaży działki nr 8/2, Wnioskodawca wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy a przedmiotowa dostawa będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towaru na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Jak wyżej wskazano, Wnioskodawca uważa, że sprzedaż działki nr 8/2 nie podlega opodatkowaniu. Ewentualnie, w ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż tej działki może zostać zakwalifikowana jako podlegająca zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Przy czym tereny budowlane, stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy, to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zatem ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu w oparciu o decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W tym miejscu warto powołać wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen, w którym TSUE uznał, że: "teren budowlany" oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Zatem także w świetle orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Jednocześnie, w myśl art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945 z późn. zm.), ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Stosownie do art. 15 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w planie miejscowym określa się obowiązkowo m.in. przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach gospodarowania.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy, w przypadku terenów niezabudowanych nie korzystają ze zwolnienia te tereny, które są przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Wnioskodawca podnosi, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego podstawowe przeznaczenie gruntów zostało określone jako aktywność gospodarcza nieprzemysłowa, usługi nie cenotwórcze, produkcja, składy i magazyny wielko powierzchniowe oraz tereny dróg publicznych dojazdowych. Z powyższego Wnioskodawca wywodzi, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie przewiduje wprost przeznaczenia gruntu "pod zabudowę" i wskazuje, że w Jego ocenie wyłącznie przeznaczenie uzupełniające dla działki nr 8/2 zostało przeznaczone pod zabudowę.

Zatem już z podstawowego przeznaczenia terenu wynika, że jest on przeznaczony pod zabudowę, natomiast przeznaczenie uzupełniające (m.in. zabudowa biurowa, administracyjna i hotelowa) jedynie to potwierdza. Jak wskazał Wnioskodawca - na nabytej nieruchomości Kupujący zamierza wybudować centrum magazynowo-logistyczno-produkcyjne z częściami socjalno-biurowymi i infrastrukturą towarzyszącą (m.in. doki i place manewrowe, drogi dojazdowe, zbiorniki retencyjne, zbiorniki przeciwpożarowe, ogrodzenia, instalacje sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, energetycznych, gazowych, teleinformatycznych). W tym celu Spółka będzie wnioskować m.in. o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oddziaływania planowanej Inwestycji na środowisko, decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę. Należy również wskazać, że w odpowiedzi na wezwanie Organu Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy o informacje dotyczące postanowień zawartych w umowie przedwstępnej łączącej Wnioskodawcę i potencjalnego nabywcę działek oraz informacje dotyczące zakresu udzielonego pełnomocnictwa. Z przedstawionych informacji wynika, że do zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży działek dojdzie pod warunkiem spełnienia szeregu warunków. Jednym z nich jest uzyskanie przez Kupującego prawomocnej i ostatecznej decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę zamierzonej przez Inwestycji. Jednocześnie, pełnomocnik Wnioskodawcy podejmie szereg działań zmierzających do realizacji planowanej inwestycji, w tym m.in. działania zmierzające do uzyskania prawomocnej decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę, uzyskania warunków technicznych przyłączenia nieruchomości do infrastruktury technicznej oraz dróg, uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, zmiany klasyfikacji gruntów, decyzji pozwolenia wodnoprawnego i decyzji środowiskowych o uwarunkowaniach oddziaływania planowanej Inwestycji na środowisko. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika jednak aby Kupujący lub działający w imieniu Wnioskodawcy pełnomocnik podejmowali jakiekolwiek działania zmierzające do zmiany postanowień miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co świadczy o tym, że Strony nie kwestionują przyjętych w nim ustaleń. Kupujący planuje wybudować centrum magazynowo-logistyczno-produkcyjne z częściami socjalno-biurowymi i infrastrukturą towarzyszącą na zakupionych działkach, w oparciu o obecnie obowiązujące zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Powyższe pozwala zatem przyjąć, że zamierzenia inwestycyjne Kupującego są zgodne z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego, a działka nr 8/2 jest terenem przeznaczonym pod zabudowę. Działka nr 8/2 stanowi więc teren budowlany, w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Zatem skoro działka nr 8/2 stanowi teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy, jej dostawa nie podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jednocześnie należy stwierdzić, że transakcja zbycia działki nr 8/2 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Stosownie bowiem do regulacji zawartych w przywołanym powyżej artykule, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca nabył działkę nr 8/2 na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku. Zatem przy nabyciu nie był naliczony podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu. W konsekwencji transakcja sprzedaży działki nr 8/2 nie spełnia przesłanek do zastosowania zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Skoro do omawianej transakcji nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dostawa działki nr 8/2 będzie opodatkowana stawką podstawową podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Natomiast w odniesieniu do przywołanych przez Skarżącego orzeczeń na ocenę prawidłowości analizowanej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Stronę orzecznictwo, ponieważ zapadło ono w odniesieniu do indywidualnego i właściwego tylko temu orzecznictwu opisu sprawy.

W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca zaprezentowanych przez Wnioskodawcę wyroków zamyka się w obrębie spraw, dla których zostały wydane.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług. Natomiast, w kwestii dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.