0112-KDIL1-2.4012.306.2020.2.NF - VAT od sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2020 r. (data wpływu 23 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismami z dnia 24 czerwca 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r.), z dnia 22 lipca 2020 r. (data wpływu 22 lipca 2020 r.) oraz z dnia 24 sierpnia 2020 r. (data wpływu 27 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziałów w działkach - jest prawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziałów w działkach. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 czerwca 2020 r. o dane Wnioskodawcy, pismem wyjaśniającym z dnia 22 lipca 2020 r. oraz pismem z dnia 24 sierpnia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

Mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o wpis do CEIDG. Jego główne PKD 25.62.Z - produkcja metalowa.

Działalność gospodarcza Wnioskodawczyni, którą rozpoczęła w dniu (...) kwietnia 2018 r. prowadzona jest o NIP (...) oraz PKD 85.60.Z. Dodatkowo Wnioskodawczyni prowadzi niewielkie gospodarstwo rolne, jest płatnikiem składek KRUS.

W dniu 9 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni razem z mężem zakupili z majątku wspólnego działkę o pow. 1,82 ha. Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego umieszczało działkę w tzw. III strefie rolniczej przestrzeni produkcyjnej. Działka była zabudowana budynkami administracyjno-socjalno-magazynowymi, budynkiem chlewni oraz budynkami szklarniowymi, wszystkie z lat 60-tych XX wieku, które z uwagi na zużycie techniczne i funkcjonalne nadawały się jedynie do rozbiórki, która została przez Wnioskodawczynię wraz z mężem dokonana na podstawie zgłoszenia z dnia 4 sierpnia 2015 r.

Działka w takim stanie miała stanowić powiększenie prowadzonego przez Wnioskodawczynię niewielkiego gospodarstwa rolnego. Środki na zakup Wnioskodawczyni z mężem pozyskała z niecelowego kredytu bankowego, który został zaciągnięty wspólnie przez męża i przez Wnioskodawczynię jako osoby fizyczne.

Po czasie, Wnioskodawczyni stwierdziła wraz z mężem, że odległość działki od ich miejsca zamieszkania stanowi zbyt dużą przeszkodę w realizacji ich planów i postanowili działkę sprzedać. W dniu 4 września 2015 r. Wnioskodawczyni z mężem zawarła umowę z pośrednikiem w celu realizacji sprzedaży. Ponieważ przez długi czas nie udało się sprzedać całej działki, a pojawiały się zapytania od potencjalnych kupców o możliwość zakupu jej części, w dniu 1 lutego 2018 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem uzyskała postanowienie o wstępnym podziale działki, który został sfinalizowany we wrześniu 2018 r. Podział ten został dokonany w oparciu o nowe warunki zabudowy, ustanowionymi decyzjami z dnia od 28 września 2017 r. do dnia 20 października 2017 r. - łącznie 12 decyzji, na podstawie których działka została ostatecznie podzielona na 12 mniejszych działek oraz drogę dojazdową. Dopiero po takim podziale udało się Wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedać w dniu 23 marca 2020 r. jednemu nabywcy dwie nowo powstałe działki.

W piśmie z dnia 24 sierpnia 2020 r. Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. Działka została zakupiona w celu prowadzenia na niej przez Wnioskodawczynię działalności rolniczej, jednakże działalność ta na niej nigdy nie została rozpoczęta, gdyż Wnioskodawczyni z mężem uznali, że z uwagi na odległość od miejsca zamieszkania będzie to zbyt trudne. Działka ta przez cały czas nie była użytkowana, i Wnioskodawczyni wraz z mężem nie planuje jej użytkowania do momentu sprzedaży. Ponadto,

2. Działka została wystawiona na sprzedaż w dniu 4 września 2015 r. Gdy upłynęło około 2 lata od wystawienia i nie udało się znaleźć nabywcy, ale były osoby pytające o możliwość zakupu części działki, Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem wystąpiła we wrześniu 2017 r. o jej podział, który został sfinalizowany we wrześniu 2018 r., co wiązało się z nowymi warunkami zabudowy. Wyodrębniono 12 mniejszych działek oraz drogę dojazdową. Droga ta była niezbędna, gdyż tylko część z nowo powstałych działek miała dostęp do drogi publicznej. Bez zapewnienia takiego dostępu nie byłoby możliwe uzyskanie pozytywnej decyzji o podziale. Jedyne prace, jakie zostały przeprowadzone to rozbiórka starych, nienadających się do użytku budynków, które znajdowały się na działce. Budynki nie nadawały się do remontu, zaś ich usunięcie było niezbędne z uwagi na planowaną tam pierwotnie działalność rolniczą, oraz ze względów bezpieczeństwa. Stosowne zgłoszenie było dokonane w dniu 4 sierpnia 2015 r., żadnych innych zmian/modernizacji nie dokonano. Poza podpisaniem umowy z miejscowym biurem obrotu nieruchomościami Wnioskodawczyni wraz z mężem nie prowadziła żadnych działań marketingowych związanych z działką/działkami po podziale.

3. Współpraca z pośrednikiem polegała na podpisaniu standardowej umowy, zgodnie z którą pośrednik zobowiązał się do wystawienia działki na swojej stronie internetowej i innych portalach związanych z obrotem nieruchomościami, zrobienia stosownych zdjęć oraz rozmów z potencjalnymi kupcami.

4. W ciągu ostatnich 5-ciu lat zostały sprzedane 2 działki stanowiące współwłasność małżeńską:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek przez Wnioskodawczynię powstałych po zakupie większej działki podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek, udziałów w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni, w celu dokonania sprzedaży udziałów w działkach będzie podejmowała aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s.1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W tym miejscu należy przytoczyć orzeczenie z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, z którego wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Co istotne - jak wskazał TSUE - dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym". Według TSUE, sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby".

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W podobny sposób kwestię tą rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupili z majątku wspólnego działkę o pow. 1,82 ha. Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego umieszczało działkę w tzw. III strefie rolniczej przestrzeni produkcyjnej. Działka była zabudowana budynkami administracyjno-socjalno-magazynowymi, budynkiem chlewni oraz budynkami szklarniowymi, wszystkie z lat 60-tych XX wieku, które z uwagi na zużycie techniczne i funkcjonalne nadawały się jedynie do rozbiórki, która została przez Wnioskodawczynię wraz z mężem dokonana na podstawie zgłoszenia z dnia 4 sierpnia 2015 r. Działka w takim stanie miała stanowić powiększenie prowadzonego przez Wnioskodawczynię niewielkiego gospodarstwa rolnego. Z tytułu prowadzonej działalności, zarówno rolniczej, jak i pozarolniczej Wnioskodawczyni nie była i nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. Po czasie, Wnioskodawczyni stwierdziła wraz z mężem, że odległość działki od ich miejsca zamieszkania stanowi zbyt dużą przeszkodę w realizacji ich planów i postanowili działkę sprzedać. Działka ta przez cały czas nie była użytkowana, i Wnioskodawczyni wraz z mężem nie planuje jej użytkowania do momentu sprzedaży. Ponadto, działka/działki nie były i nie są wykorzystywane w jakiejkolwiek działalności gospodarczej zarówno Wnioskodawczyni, jak i jej męża. Wnioskodawczyni z mężem zawarła umowę z pośrednikiem w celu realizacji sprzedaży. Współpraca z pośrednikiem polegała na podpisaniu standardowej umowy, zgodnie z którą pośrednik zobowiązał się do wystawienia działki na swojej stronie internetowej i innych portalach związanych z obrotem nieruchomościami, zrobienia stosownych zdjęć oraz rozmów z potencjalnymi kupcami. Poza podpisaniem umowy z miejscowym biurem obrotu nieruchomościami Wnioskodawczyni wraz z mężem nie prowadziła żadnych działań marketingowych związanych z działką/działkami po podziale. Ponieważ przez długi czas nie udało się sprzedać całej działki, a pojawiały się zapytania od potencjalnych kupców o możliwość zakupu jej części, w dniu 1 lutego 2018 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem uzyskała postanowienie o wstępnym podziale działki, który został sfinalizowany we wrześniu 2018 r. Podział ten został dokonany w oparciu o nowe warunki zabudowy, ustanowionymi decyzjami, na podstawie których działka została ostatecznie podzielona na 12 mniejszych działek oraz drogę dojazdową. Działka/działki po podziale nigdy nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani żadnych innych umów o podobnym charakterze. W ciągu ostatnich 5-ciu lat zostały sprzedane 2 działki stanowiące współwłasność małżeńską.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii ustalenia, czy planowana sprzedaż udziałów w działkach podlega/będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy dokonując sprzedaży udziałów w działkach, Wnioskodawczyni będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W niniejszej sprawie, brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia opisanych udziałów w działkach, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Jak wynika z okoliczności sprawy działka została zakupiona przez Wnioskodawczynię i jej męża ze środków pozyskanych w ramach niecelowego kredytu bankowego, który został zaciągnięty przez nich jako osoby fizyczne. Ponadto, pomimo, że działka została zakupiona w celu powiększenia gospodarstwa rolnego Wnioskodawczyni (Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT z tego tytułu), to działalność na niej nie została nigdy rozpoczęta, działka nie była w żaden sposób użytkowana i nie będzie użytkowana do czasu sprzedaży poszczególnych nowo powstałych działek. Przedmiotowa działka/nowo powstałe działki nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani żadnych innych umów o podobnym charakterze. Co więcej, w przedmiotowej sprawie nie wystąpił/nie wystąpi również ciąg zdarzeń, które przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku udziałów w działkach wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Jak wskazała Wnioskodawczyni nie były prowadzone żadne działania marketingowe w celu sprzedaży działek, a jedyne prace jakie zostały przeprowadzane to rozbiórka starych, nienadających się do użytku budynków. Co prawda, Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonała podziału działki na 12 mniejszych działek oraz podjęła współpracę z pośrednikiem, która polegała na podpisaniu standardowej umowy, zgodnie z którą pośrednik zobowiązał się do wystawiania działki na swojej stronie internetowej i innych portalach związanych z obrotem nieruchomościami, zrobienia stosownych zdjęć oraz rozmów z potencjalnymi kupcami.

W tym miejscu należy wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, w którym sąd stwierdził, że: "Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej. (...) Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek".

Zatem w rozpatrywanej sprawie sprzedaż udziałów w działkach należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni dokonując dostawy ww. udziałów korzysta/będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie występuje/nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego transakcja zbycia udziałów w działkach nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym w rozpatrywanej sprawie nie mają/nie będą miały zastosowania przepisy ustawy.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawczynię udziałów w działkach nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawczyni, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli.

Interpretacja dotyczy:

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.