0112-KDIL1-2.4012.292.2019.3.TK - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działki niezabudowanej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2019 r. (data wpływu 27 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2019 r. (data wpływu 19 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działki niezabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 27 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działki niezabudowanej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 lipca 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wyłącznym właścicielem nieruchomości stanowiącej działkę nr 94/7 położonej w miejscowości (...) o obszarze 1,75 ha. Działka została nabyta w 1989 r. w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej. Mąż zmarł w 2017 r. i wówczas aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 25 lipca 2017 r. stwierdzono, że spadek nabył Zainteresowany i tym samym przysługuje mu pełna własność ww. działki.

Wnioskodawca, będący na emeryturze prowadzi działalność gospodarczą wpisaną do ewidencji działalności gospodarczej, w związku z prowadzeniem której jest czynnym podatnikiem VAT.

W ramach działalności gospodarczej do środków trwałych wprowadzono budynek gospodarczy - halę produkcyjną i biuro o łącznej powierzchni 130 m², ogrodzenie, zbiornik bezodpływowy oraz plac/dojazd o powierzchni 300 m² znajdujące się na ww. działce.

Na części działki nie wykorzystywanej do działalności gospodarczej prowadzone jest samodzielne gospodarstwo rolne, w ramach którego Wnioskodawca wnioskuje o przyznanie dopłat do upraw. Obszar objęty wnioskami o dopłaty obejmuje łącznie 108 arów. Podatek rolny Zainteresowany uiszcza od obszaru obejmującego gospodarstwo 1,6884 ha.

Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy na ww. działce na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Wnioskodawca ma zamiar sprzedać na rzecz swojego syna część działki obejmującą ok. 1,5 ha, tj. prawie cały teren poza częścią wykorzystywaną obecnie na cele działalności gospodarczej. Zamierza pozostawić sobie ok. 0,25 ha wraz z obecnymi zabudowaniami, placem/dojazdem oraz część działki rolnej, która zostanie docelowo wydzielona.

Cena wydzielonej do sprzedaży działki będzie uwzględniała położenie działki w Otulinie Parku Narodowego, a także znajdujące się w tylnej części działki stanowisko archeologiczne ujęte w ewidencji zabytków archeologicznych i dlatego ma wynosić (...) zł, z uwagi na ograniczenia inwestycyjne.

W 2007 r. Zainteresowany we wspólności majątkowej małżeńskiej zakupił działkę ok. 0,5 ha, z której Gminie pod drogę sprzedano w 2009 r. za cenę zł łączna powierzchnię o 2298 m².

W 2012 r. Wnioskodawca w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej dokonał sprzedaży nieruchomości stanowiącej 14 działek o powierzchni 0,5045 ha objętych jedną księgą wieczystą sprzedaną jednemu nabywcy, jednym aktem notarialnym. Wnioskodawca zapłacił podatek dochodowy od sprzedaży. W 2012 r. Wnioskodawca dokonał darowizn na rzecz dzieci w postaci: dla córki działkę o pow. ok. 1000 m², dla syna 2 działki o pow. łącznej ok. 1300 m². W 2017 r. w ramach zapisu testamentowego po zmarłym mężu Wnioskodawcy córka Zainteresowanego otrzymała połowę domu mieszkalnego.

W 2015 r. Wnioskodawca do wspólności majątkowej małżeńskiej nabył lokal mieszkalny o pow. ok. 30 m² dla celów prywatnych. Obecnie mieszkanie jest wynajmowane. Wnioskodawca odprowadza podatek zryczałtowany 8,5%.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że wydzielona działka w momencie sprzedaży będzie stanowić nieruchomość niezabudowaną. Wnioskodawca nie był i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Zainteresowany będzie ponosić nakład związany z podziałem działki (2500,00 zł). Przedmiotowa działka nigdy nie była i nie jest wydzierżawiana. W stosunku do działki będącej przedmiotem sprzedaży nie ma planu zagospodarowania przestrzennego. Jest wydana decyzja o warunkach zabudowy dla jednorodzinnego domu mieszkalnego. Decyzja o warunkach zabudowy została uchwalona z inicjatywy Wnioskodawcy. 1/4 działki stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, 3/4 działki jest zlewnią jeziora, na której nie można nic robić. Wnioskodawca nabył działkę w 1989 r. W tym samym roku działkę opłotowano. Wydatki te nie przekraczały 30% wartości początkowej obiektu.

Od 1989 r. na działce nie poczyniono żadnych inwestycji, które zwiększyłyby wartość początkową obiektu. Nieruchomość nie była oddawana w najem ani dzierżawę. Nieruchomość ta stanowi ziemię rolniczą, częściowo zadrzewioną (ok. 17% powierzchni jest zadrzewione). Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków związanych z opłotowaniem działki. W zakresie przedmiotowej nieruchomości płacony był i nadal jest podatek rolny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż synowi wydzielonej działki będzie podlegała podatkowi VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wydzielonej działki nie będzie dokonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej nie dokonuje sprzedaży nieruchomości. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawca jest produkcja gotowych wyrobów tekstylnych. Wnioskodawca ma zamiar dokonać sprzedaży nieruchomości na rzecz syna, celem umożliwiania synowi realizowania własnych potrzeb mieszkaniowych na przedmiotowej działce. Wnioskodawca przy tej transakcji nie będzie miał statusu podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, w konsekwencji nie będzie miał zastosowania art. 5 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sfera prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy podmiot w celu dokonania sprzedaży działek, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a wiec za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z powyższego orzeczenia wynika m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia miedzy czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wyłącznym właścicielem nieruchomości stanowiącej działkę nr 94/7 położonej w miejscowości o obszarze 1,75 ha. Działka została nabyta w 1989 r. w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej. Mąż zmarł w 2017 r. i wówczas aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 25 lipca 2017 r. stwierdzono, że spadek nabył Zainteresowany i tym samym przysługuje mu pełna własność ww. działki.

Wnioskodawca, będący na emeryturze prowadzi działalność gospodarczą wpisaną do ewidencji działalności gospodarczej, w związku z prowadzeniem której jest czynnym podatnikiem VAT.

Na części działki nie wykorzystywanej do działalności gospodarczej prowadzone jest samodzielne gospodarstwo rolne, w ramach którego Wnioskodawca wnioskuje o przyznanie dopłat do upraw.

Wnioskodawca ma zamiar sprzedać na rzecz swojego syna część działki obejmującą ok. 1,5 ha, tj. poza częścią wykorzystywaną obecnie na cele działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży wydzielonej działki.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż działki, której Wnioskodawca jest właścicielem nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicje towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży działki, Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie podjął bowiem jakichkolwiek działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu). Działka została nabyta w 1989 r. w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej. Od 2017 r. przysługuje mu pełna własność ww. działki. Sprzedawana działka nigdy nie była bowiem wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Działka nie była i nie jest przedmiotem najmu, ani dzierżawy.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży wydzielonej działki nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT, a będzie jedynie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

W konsekwencji transakcja sprzedaży nieruchomości synowi nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.