0112-KDIL1-2.4012.276.2020.1.HCG - VAT w zakresie odzyskania podatku naliczonego w związku realizacją operacji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2020 r. (data wpływu 10 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 lipca 2020 r. (data wpływu 15 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odzyskania podatku naliczonego w związku realizacją operacji pn. " (...)" - jest prawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odzyskania podatku naliczonego w związku realizacją operacji pn. " (...)". Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 lipca 2020 r. o pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (...) (dalej: Wnioskodawca, Gmina) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina wykonuje zadania nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana.

Gmina realizuje między innymi zadania zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9, 15, 17, 18 i 19 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713) z zakresu kultury, utrzymania obiektu gminnego, tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i pobudzania aktywności obywatelskiej, a także współpracy z organizacjami społecznymi.

Dnia 1 sierpnia 2019 r. Gmina (...) zawarła z Województwem (...) umowę o przyznanie wsparcia finansowego na realizację operacji w ramach poddziałania (...), objętego Programem (...) w zakresie " (...)".

Na podstawie powyższej umowy, Gmina pozyskała środki na sfinansowanie przedsięwzięcia " (...)". Operacja ma zostać zgodnie z umową zrealizowana w terminie 2 lat od jej zawarcia, nie później niż do dnia 31 grudnia 2022 r. W ramach projektu Gmina planuje przebudowę istniejącej świetlicy wiejskiej w miejscowości (...), przez co zwiększona zostanie integracja społeczności lokalnej oraz nastąpi podniesienie standardu organizowanych przedsięwzięć kulturalnych i społecznych z udziałem mieszkańców wsi (...).

Projekt ma zostać zrealizowany jednoetapowo, a wykonanie go przez Gminę obejmuje w szczególności zakres rzeczowy operacji (przebudowa świetlicy wiejskiej), realizację biznesplanu, poniesienie kosztów kwalifikowalnych (w tym dokonanie płatności za dostawy, usługi i roboty budowlane) oraz finalne udokumentowanie wykonania omawianej przebudowy.

Wysokość przyznanej pomocy finansowej określa umowa pomiędzy Gminą a Województwem (...). Środki finansowe przyznano Gminie na poziomie (...) PLN, nie więcej jednak niż (...)% poniesionych kosztów kwalifikowalnych przedsięwzięcia (kosztów związanych z realizacją przebudowy świetlicy wiejskiej, poniesionych przez Gminę). Środki finansowe z tytułu pomocy mają być wypłacone po zrealizowaniu operacji przez Gminę, a także stosownym udokumentowaniu poniesionych kosztów kwalifikowalnych, a następnie złożeniu przez Gminę odpowiedniego wniosku o płatność. Podstawą do wypłaty pomocy są koszty kwalifikowalne faktycznie i prawidłowo poniesione przez Gminę. Wniosek o płatność składany jest przez Gminę po wykonaniu całości operacji, w terminie od dnia 15 do 29 czerwca 2020 r.

W związku z powyższym stanem faktycznym oraz koniecznością złożenia wniosku o wypłatę pomocy po stronie podatnika pojawiła się wątpliwość dotycząca możliwości odzyskania podatku od towarów i usług w toku realizacji operacji przebudowy świetlicy. Interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego stanowić będzie w tym przypadku dokument składany przez Gminę razem z wnioskiem o wypłatę środków pieniężnych.

Zgodnie z artykułem 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań, dla realizacji których zostały powołane z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Realizowane przez Gminę zadanie wskazane w umowie o dofinansowanie jest zadaniem własnym gminy, zgodnie art. 7 ust. 1 pkt 9, 15, 17, 18 i 19 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, gdyż dotyczy obszaru działania gminy z zakresu kultury, utrzymania obiektu gminnego, tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i pobudzania aktywności obywatelskiej, a także współpracy z organizacjami społecznymi.

Przebudowana przez Gminę świetlica wiejska w miejscowości (...) ma na celu zwiększenie społecznej integracji oraz podniesienie rangi organizowanych tam przedsięwzięć kulturalnych i społecznych. Przebudowa świetlicy, podobnie jak jej późniejsze wykorzystanie, nie ma służyć czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług. Gmina nie ma na celu wynajmu świetlicy, a od mieszkańców nie będą pobierane opłaty za korzystanie z przebudowanej infrastruktury. Realizowana przez Gminę operacja ma na celu wspieranie lokalnego rozwoju na obszarach wiejskich. Korzystanie ze świetlicy będzie nieodpłatne dla jej użytkowników. W związku z tym Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego lub uzyskanie zwrotu różnicy podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina realizując operację z powyższego zakresu rzeczowego i programu może odzyskać koszt poniesionego podatku VAT, biorąc pod uwagę argumenty przytoczone w niniejszym wniosku i aktualne uwarunkowania prawne?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie ma możliwości odliczenia podatku VAT w ramach realizacji przedmiotowej inwestycji, gdyż wykonanie jej stanowi zadanie własne gminy, do których dokonywania zobowiązana jest na podstawie odrębnych przepisów. W zakresie wykonywania tych zadań, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, gmina nie jest podatnikiem w rozumieniu podatku od towarów i usług.

Środki uzyskane przez Gminę w ramach dofinansowania przyznanego zgodnie z umową zawartą z Województwem (...) służyć będą zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty, poprzez udostępnienie mieszkańcom odrestaurowanej świetlicy wiejskiej w miejscowości (...). Do wydatkowania przyznanej kwoty na rzeczony cel Gmina zobowiązana jest na podstawie postanowień wyżej wymienionej umowy. Realizując je, konieczne będzie poniesienie przez Gminę wydatków, wykorzystywanych do innych niż działalność gospodarcza celów. Gmina nie ma zamiaru wynajmowania świetlicy, wspomniane wydatki posłużą więc stworzeniu infrastruktury publicznej, ogólnodostępnej nieodpłatnie dla mieszkańców wsi (...).

Realizując przedmiotową inwestycję Gmina nie będzie dokonywać zakupów związanych z czynnościami opodatkowanymi, a związek taki jest elementem koniecznych dla uznania prawa do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek naliczony na gruncie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT. Świetlica wiejska nie będzie w przyszłości wykorzystywana przez gminę do czynności opodatkowanych, gdyż posłuży ona do nieodpłatnego korzystania przez mieszkańców lokalnej społeczności.

Jak wskazuje orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, aby mówić o odliczeniu podatku VAT, transakcje powodujące jego naliczenie muszą pozostawać w bezpośrednim i ścisłym związku z czynnościami objętymi podatkiem należnym, rodzącymi prawo do odliczenia (wyrok TSUE z dnia 18 lipca 2013 r., sygn. akt C-26/12). Jak wskazuje TSUE, prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów lub usług zakłada, że wydatki czynione celem ich uzyskania stanowiły element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzących prawo do jego odliczenia.

Związek dokonywanych wydatków z czynnościami opodatkowanymi należy więc na tym gruncie oceniać na moment ich poniesienia przez podatnika. Nabyte towary i usługi muszą pozostawać w ścisłym i bezpośrednim związku z transakcjami powodującymi naliczenie podatku, które dają prawo do odliczenia.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem TSUE, jedynie posiadająca status podatnika osoba, która działa w takim charakterze w chwili nabycia dobra, ma prawo do odliczenia w związku z tym dobrem i może odliczyć VAT należy lub zapłacony od tego dobra, jeśli wykorzystuje je na potrzeby opodatkowanych transakcji (wyrok TSUE z dnia 25 lipca 2018 r., sygn. akt C-140/17).

Realizacja inwestycji w postaci świetlicy wiejskiej nie ma na celu dokonywania czynności opodatkowanych. Świetlica ta zostanie przez Gminę udostępniona do nieodpłatnego korzystania przez mieszkańców, co stanowi cel dofinansowanej inwestycji założony przez Gminę w toku wydatkowania środków na towary i usługi niezbędne do jej zrealizowania. W momencie poniesienia wydatków nie można więc mówić o ich bezpośrednim i ścisłym związku z czynnościami opodatkowanymi, a tym samym o prawie do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym należy uznać, iż Gmina nabywając towary i usługi w celu realizacji inwestycji objętej dofinansowaniem, nie będzie mogła zostać uznana za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z czym czynności dokonywane w ramach przedsięwzięcia wyłączone zostaną spod reżimu prawnego Ustawy o VAT. Konsekwentnie więc czynności te nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o VAT naliczony, jak również prawo do uzyskania zwrotu różnicy.

W świetle powyższych argumentów Podatnik wnosi o uznanie jego stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określonego czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

* podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

* podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem jak już wcześniej zostało wskazane, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy dotyczące kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Gmina) jest czynnym podatnikiem VAT. W dniu 1 sierpnia 2019 r. Gmina (...) zawarła z Województwem (...) umowę o przyznanie wsparcia finansowego na realizację operacji pn. " (...)", objętej Programem (...) na lata 2014-2020.

Realizacja przedmiotowej operacji należy do zadań własnych Gminy wynikających z przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym, do zadań własnych Gminy należą w szczególności sprawy dotyczące kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. Projekt ma zostać zrealizowany jednoetapowo, a wykonanie go przez Gminę obejmuje w szczególności zakres rzeczowy operacji (przebudowa świetlicy wiejskiej), realizację biznesplanu, poniesienie kosztów kwalifikowalnych (w tym dokonanie płatności za dostawy, usługi i roboty budowlane) oraz finalne udokumentowanie wykonania omawianej przebudowy. Przebudowa świetlicy, podobnie jak jej późniejsze wykorzystanie, nie ma służyć czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług. Gmina nie ma na celu wynajmu świetlicy, a od mieszkańców nie będą pobierane opłaty za korzystanie z przebudowanej infrastruktury. Realizowana przez Gminę operacja ma na celu wspieranie lokalnego rozwoju na obszarach wiejskich. Korzystanie ze świetlicy będzie nieodpłatne dla jej użytkowników.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją operacji.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Gmina realizując projekt nie będzie działała w charakterze podatnika VAT, lecz będzie działała w zakresie realizacji działań własnych Gminy, polegających na zaspokojeniu potrzeb mieszkańców, a efekty realizacji zadania - jak wynika z wniosku - nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym w analizowanej sprawie związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do odliczenia, czyli sprzedażą opodatkowaną, nie występuje. Z informacji zawartych w opisie sprawy wynika bowiem, że efekty zrealizowanego zadania zostaną nieodpłatnie przekazane dla jej użytkowników. Zatem skoro efekty realizacji operacji nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu, ani prawo do jego zwrotu - zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy.

W związku z poniesionymi wydatkami, Gmina nie będzie miała również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 714, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Gmina w stosunku do przedmiotowego przedsięwzięcia nie będzie działała jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, nie znajdzie zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

Podsumowując, Wnioskodawca nie będzie mógł odzyskać podatku naliczonego w związku z realizacją operacji, ponieważ efekty realizacji zadania nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.