0112-KDIL1-2.4012.244.2018.1.NF - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2018 r. (data wpływu 17 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nie prowadzi (nigdy nie prowadził) działalności gospodarczej, nie jest (nigdy nie był) zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy:

* warunkowej umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego oraz

* umowy przeniesienia własności zawartej w formie aktu notarialnego,

nabył od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, własność następujących nieruchomości obejmujących niezabudowane działki gruntu:

* działka o numerze 86/57 o powierzchni 0,0452 ha oraz o numerze 86/58 o powierzchni 0,0881 ha, ujętych w ramach jednej księgi wieczystej;

* działka o numerze 90/9 o powierzchni 0,1044 ha oraz o numerze 90/10 o powierzchni 0,1018 ha, ujętych w ramach jednej księgi wieczystej.

Jak wynika z oświadczeń stron zamieszczonych w ww. umowach, strony ww. transakcji nie były podatnikami podatku VAT z tytułu zbycia własności ww. nieruchomości.

Działki stanowią składniki majątku osobistego Wnioskodawcy. Działki te nigdy nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej i rolniczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm., dalej jako u.p.t.u.). Nie zostały nabyte w celu inwestorskim, czy też handlowym, nie były i nie są udostępniane innym podmiotom na podstawie umowy: najmu/dzierżawy/użyczenia itp. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący nieruchomość, o której mowa we wniosku, został sporządzony i zatwierdzony z inicjatywy gminy - Wnioskodawca nie wnioskował o objęcie przedmiotowych nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego.

W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. nieruchomości. Po sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca uzyskaną kwotę pieniężną planuje darować w częściach równych na rzecz swoich dzieci: córki i syna.

W celu sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży, w szczególności związanych z podziałem/ogrodzeniem/uzbrojeniem działek/wystąpieniem o warunki zabudowy/związanych z ogłoszeniami o sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż ww. nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? Czy w trakcie sprzedaży nieruchomości, Wnioskodawca spełni kryteria uznania go za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.t.u.?

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie opisanych we wniosku nieruchomości nie będzie stanowić działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. podlegającej opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 u.p.t.u., opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, eksport towarów, import towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym przez "towar" należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii (art. 2 pkt 6 u.p.t.u.). Sprzedaż oznacza odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów i wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W związku z powyższym, nieruchomości gruntowe stanowiące własność Wnioskodawcy spełniają definicję "towaru" wynikającą z art. 2 pkt 6 u.p.t.u., a ich sprzedaż, co do zasady, traktowana jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 u.p.t.u. podlega opodatkowaniu VAT. Aby dana czynność była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, musi być wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem, posiadać będzie status podatnika VAT.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 u.p.t.u., podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ustawa o podatku od towarów i usług posiada autonomiczną definicję "działalności gospodarczej".

W świetle przepisów u.p.t.u., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w u.p.t.u. zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegająca opodatkowaniu została wykonana przez podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Powołaną definicję działalności gospodarczej zawartą w u.p.t.u. cechuje uniwersalność. Konstrukcja przepisu pozwala na objęcie nim tych podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wtedy, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a ponadto działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla samej konkretyzacji, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że podmiot prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu u.p.t.u.

Zasadnym będzie wykluczenie z grona podatników osób fizycznych, w przypadku kiedy dokonują one sprzedaży, darowizny, czy też przekazania towarów stanowiących część majątku osobistego, tzn. majątku, który nie został nabyty w celu jego dalszej odsprzedaży, czy też wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Ocena, czy dany podmiot - w konkretnej czynności, działa jako podatnik od towarów i usług, przeprowadzana jest indywidualnie, w odniesieniu do okoliczności faktycznych danej sprawy. Każdorazowo należy zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu zbycia nieruchomości (uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1323/12, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lipca 2015 r., sygn. akt I FSK 729/14).

W orzecznictwie sądów administracyjnych zwrócono także uwagę na to, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości, należy uwzględnić wszystkie etapy jej aktywności (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 lipca 2016 r., sygn. akt I FSK 101/15). Działania podjęte w związku z nabyciem nieruchomości również mogą wskazywać na profesjonalizm wykraczający poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym. Ocena podejmowanych działań powinna wówczas uwzględniać działania podejmowane na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno. W szczególności należy uwzględnić te elementy aktywności, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK 718/14; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2015 r., sygn. akt I FSK 1859/13; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 października 2014 r., sygn. akt I FSK 2145/13).

Jak wskazał Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 15 września 2011 r. (sprawy połączone: Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów C-180/10 oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie C-181/10), czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Liczba, czy też zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania VI Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. W ocenie TSUE, fakt dokonania bezpośrednio przed sprzedażą gruntu np. podziału gruntu na działki, w celu osiągnięcia wyższej ceny z tytułu sprzedaży, jest ekonomiczne uzasadniony oraz odnosi się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanych.

Za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki, właściwe dla używanych w obrocie nieruchomościami (tj. podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r.), także wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalne tego rodzaju obrotem. Jako przykładowe działania tego rodzaju można wskazać nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy też wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich itp. Istotne jest, aby na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywał ciąg ww. okoliczności, nie zaś ograniczenie się do stwierdzenia wystąpienia pojedynczych z nich (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 listopada 2015 r., znak ILPP3/4512-I-112/15-6/DC).

Dokonując subsumpcji zaprezentowanego zdarzenia przyszłego na przedstawione rozważania prawne, Wnioskodawca wskazuje, że mimo, że w ramach planowanej transakcji sprzedaży dojdzie do zbycia dwóch nieruchomości, na które to nieruchomości składają sie cztery działki, tj. po dwie na każdą nieruchomość, działania Wnioskodawcy nie wykazują cech pozwalających na uznanie go za podatnika VAT. Nieruchomości nigdy nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów związanych z ich przygotowaniem do sprzedaży, tzn. nie występował o ich podział, nie uzbrajał gruntu, nie występował o warunki zabudowy, a także nie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży. Także same okoliczności nabycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę nie wskazują na profesjonalizm wykraczający poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym.

W konsekwencji zbycie ww. nieruchomości nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się w sposób profesjonalny obrotem tego rodzaju. W szczególności nie można mówić, że działania Wnioskodawcy wykazują cechy działań zawodowych, stałych i organizowanych. Zbycie nieruchomości stanowić będzie następstwo korzystania przez Wnioskodawcę z przysługującego jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której to sfery nie znajdują zastosowania przepisy u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów - w rozumieniu art. 7 ustawy - podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie zawsze sprzedaż nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Sprzedaż nieruchomości nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy nieruchomość sprzedawana jest przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W podobny sposób kwestie tę rozstrzygnął NSA w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, w odniesieniu do konkretnej czynności, że podmiot ten występował w charakterze podatnika VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawcy w celu sprzedaży towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywania przez producentów, handlowców i usługodawców. Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 wskazał m.in., że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. O tym, że dokonujący sprzedaży nieruchomości działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługobiorców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wynika, że rozstrzygnięcie, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

W świetle powołanych powyżej przepisów, dostawa gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nie prowadzi (nigdy nie prowadził) działalności gospodarczej, nie jest (nigdy nie był) zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nabył od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, własność następujących nieruchomości obejmujących niezabudowane działki gruntu: działka o numerze 86/57 oraz o numerze 86/58 o powierzchni 0,0881 ha, ujętych w ramach jednej księgi wieczystej, a także działka o numerze 90/9 oraz o numerze 90/10, ujętych w ramach jednej księgi wieczystej.

Działki te nigdy nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej i rolniczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie zostały nabyte w celu inwestorskim, czy też handlowym, nie były i nie są udostępniane innym podmiotom na podstawie umowy: najmu/dzierżawy/użyczenia itp. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący nieruchomość, o której mowa we wniosku, został sporządzony i zatwierdzony z inicjatywy gminy - Wnioskodawca nie wnioskował o objęcie przedmiotowych nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego.

Kwotę pieniężną uzyskaną ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca planuje darować w częściach równych na rzecz swoich dzieci: córki i syna.

W celu sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży, w szczególności związanych z podziałem/ogrodzeniem/uzbrojeniem działek/wystąpieniem o warunki zabudowy/związanych z ogłoszeniami o sprzedaży.

Mając na uwadze przytoczone powyżej regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca w zakresie sprzedaży opisanych nieruchomości nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Wskazuje na to okoliczność, że Wnioskodawca nie nabył działek w celu inwestorskim, czy też handlowym. Przedmiotowe nieruchomości nie były i nie są udostępniane innym podmiotom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia, itp., nie były także wykorzystywane w działalności gospodarczej i rolniczej w rozumieniu ustawy. Wnioskodawca nie wnioskował o objęcie przedmiotowych nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego. Kwotę pieniężną uzyskaną ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca planuje darować w częściach równych na rzecz swoich dzieci: córki i syna. Co więcej - jak wskazał Wnioskodawca - w celu sprzedaży nieruchomości nie zamierza on ponieść jakichkolwiek nakładów, w szczególności związanych z podziałem, ogrodzeniem, uzbrojeniem działek, wystąpieniem o warunki zabudowy oraz związanych z ogłoszeniami o sprzedaży.

Przedstawiony opis sprawy nie wskazuje, aby Wnioskodawca angażował środki podobne dla handlowca, tzn. że Wnioskodawca nie podejmował działań charakterystycznych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

W tym miejscu zasadne jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" - zdaniem TSUE - to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie miało miejsce.

W związku z powyższym należy uznać, że sprzedaż ww. nieruchomości przez Wnioskodawcę, należy uznać za czynność wykonywaną w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie nosi ona znamion działalności gospodarczej o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowych nieruchomości będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności, a Zainteresowany zbywając przedmiotowe nieruchomości, stanowiące majątek prywatny będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.