0112-KDIL1-2.4012.242.2020.2.AG - Prawidłowość wykazania w poz. 11 deklaracji VAT-7 świadczonych usług, na rzecz podmiotu krajowego, w przypadku gdy nieruchomość znajduje się poza terytorium kraju.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2020 r. (data wpływu 23 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2020 r. (data wpływu 15 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wykazania w poz. 11 deklaracji VAT-7 świadczonych usług, na rzecz podmiotu krajowego, w przypadku gdy nieruchomość znajduje się poza terytorium kraju - jest prawidłowe.

W dniu 23 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wykazania w poz. 11 deklaracji VAT-7 świadczonych usług, na rzecz podmiotu krajowego, w przypadku gdy nieruchomość znajduje się poza terytorium kraju.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 lipca 2020 r. (data wpływu 15 lipca 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczy usługi projektowania konstrukcji budowlanych, budynków i budowli, oraz doradztwa technicznego w tym zakresie. Sporządzane w ramach wykonywanych usług projekty konstrukcji dotyczą jednostkowych budynków lub budowli, mających powstać w określonej lokalizacji. W ramach działalności, Wnioskodawca świadczy ww. usługi na rzecz podmiotu krajowego. Projektowane w ramach tych usług budynki znajdują się poza terenem kraju (najczęściej w Niemczech lub innych krajach Unii). Zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, usługi te nie podlegają VAT, ponieważ miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia danej nieruchomości. W deklaracji VAT-7 Wnioskodawca wykazuje sprzedaż opisanych usług, które nie podlegają VAT, w pozycji 11 (dostawa towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju).

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że w stosunku do usługi projektowania konstrukcji budowlanych, budynków i budowli oraz doradztwa technicznego w tym zakresie przysługuje Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy oraz prawo zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy.

Usługi projektowe, które dotyczą nieruchomości położonych poza granicami Polski stanowią obecnie zasadniczą część przychodu firmy. Jedynie w sporadycznych przypadkach Wnioskodawca wykonuje usługi dotyczące nieruchomości krajowych. Dlatego w poszczególnych miesiącach mogą zachodzić oba z opisanych przypadków.

Wnioskodawca wskazał, że usługi projektowania konstrukcji budowlanych, budynków i budowli oraz doradztwa technicznego w tym zakresie nie są i nie były przez Wnioskodawcę dokonywane w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium Polski (zarejestrowanej w kraju wykonywania usługi projektowania konstrukcji budowlanych, budynków i budowli oraz doradztwa technicznego w tym zakresie).

Świadczone usługi projektowe, które dotyczą nieruchomości zlokalizowanych poza terytorium kraju, są świadczone na rzecz podmiotu krajowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest wykazanie sprzedaży na rzecz podmiotu krajowego w pozycji 11 deklaracji VAT, zgodnie z miejscem świadczenia usługi na podstawie położenia projektowanej nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykazanie usługi na rzecz podmiotu krajowego, której miejsce świadczenia znajduje się zagranicą, w pozycji 11 deklaracji VAT-7 jest prawidłowe. Decydujące w tym wypadku jest miejsce świadczenia usług zdefiniowane w art. 28e ustawy o VAT, a nie krajowy adres usługobiorcy. W wypadku, gdyby opisane we wniosku usługi, miałby być traktowane jako usługi krajowe (ze względu na adres usługobiorcy), to jako niepodlegające VAT, nie byłyby w ogóle wykazywane w deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy).

Jak stanowi art. 2 pkt 2 ustawy - przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy - na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym - miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Od powyższej zasady ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami.

I tak - w myśl art. 28e ustawy - miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z cyt. przepisu art. 28e ustawy wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten - jak wynika z jego brzmienia - stanowi wyjątek od zasady ogólnej, przyjmując jako kryterium odniesienie się nie do podmiotu lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Przepisowi art. 28e ustawy odpowiada zapis art. 47 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) - zwanej dalej dyrektywą 2006/112/WE - zgodnie z którym, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia "nieruchomość" oraz pojęcia "usługi związanej z nieruchomościami". Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. (Dz.Urz.UE.L Nr 284 z 26 października 2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 - pojęcie "nieruchomość", jak również wyjaśnił, na czym polegają "usługi związane z nieruchomościami". Art. 13b, 31a rozporządzenia 282/2011 stosuje się od dnia 1 stycznia 2017 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Jak stanowi art. 13b rozporządzenia 282/2011 - do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za "nieruchomość" uznaje się:

W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011 - usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

Rozwiązania wprowadzone powyższym rozporządzeniem mają na celu doprowadzić w całej Unii Europejskiej do wspólnej wykładni i spójnego stosowania przepisu szczególnego, jakim jest art. 47 dyrektywy 2006/112/WE.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami jedynie świadczenie usług, które pozostaje w wystarczająco bezpośrednim związku z nieruchomością, mieści się w zakresie jego stosowania. Konieczne jest, aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia. Norma art. 28e ustawy ma zastosowanie, gdy nieruchomość sama stanowi przedmiot świadczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczy usługi projektowania konstrukcji budowlanych, budynków i budowli, oraz doradztwa technicznego w tym zakresie. Sporządzane w ramach wykonywanych usług projekty konstrukcji dotyczą jednostkowych budynków lub budowli, mających powstać w określonej lokalizacji. W ramach działalności, Wnioskodawca świadczy ww. usługi na rzecz podmiotu krajowego. Projektowane w ramach tych usług budynki znajdują się poza terenem kraju (najczęściej w Niemczech lub innych krajach Unii). W stosunku do usługi projektowania konstrukcji budowlanych, budynków i budowli oraz doradztwa technicznego w tym zakresie przysługuje Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy oraz prawo zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. Usługi projektowania konstrukcji budowlanych, budynków i budowli oraz doradztwa technicznego w tym zakresie nie są i nie były przez Wnioskodawcę dokonywane w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium Polski (zarejestrowanej w kraju wykonywania usługi projektowania konstrukcji budowlanych, budynków i budowli oraz doradztwa technicznego w tym zakresie).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawidłowości wykazania w poz. 11 deklaracji VAT-7 świadczonych usług, o których mowa we wniosku, na rzecz podmiotu krajowego, w przypadku gdy nieruchomość znajduje się poza terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że wykonana przez Wnioskodawcę usługa projektowania konstrukcji budowlanych, budynków i budowli oraz doradztwa technicznego w zakresie dotyczącym budynków i budowli znajdujących się poza terytorium kraju (w Niemczech lub innych krajach Unii) ma charakter usługi związanej z nieruchomością. Tym samym miejsce jej świadczenia ustalane jest na podstawie art. 28e ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usługi związanej z nieruchomością jest miejsce położenia tej nieruchomości, czyli Niemcy lub inne kraje Unii.

W związku z powyższym, ww. usługa świadczona na nieruchomości położonej na terytorium Niemiec lub innych krajach Unii nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

W przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami w rozumieniu art. 28e ustawy, bez znaczenia jest status ich nabywcy oraz okoliczność, czy jest on podatnikiem mającym siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, czy też jest podatnikiem zagranicznym. Decydujące znaczenie dla ustalenia miejsca świadczenia takiej usługi ma miejsce położenia nieruchomości. Jeżeli zatem nabywcą usługi świadczonej przez Wnioskodawcę, związanej z konkretną nieruchomością położoną na terytorium Niemiec jest podatnik polski (podatnik z siedzibą działalności gospodarczej na terytorium Polski), to nie wpływa to na zmianę miejsca świadczenia takiej usługi dla potrzeb podatku VAT.

O sposobie rozliczania podatku od wartości dodanej i jego wysokości, oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia przesądzają w takim przypadku przepisy kraju, w którym znajduje się miejsce świadczenia usługi.

Odnośnie natomiast wykazywania świadczonych usług w deklaracji VAT-7 należy wskazać, że na mocy art. 99 ust. 1 ustawy - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określił, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku (art. 99 ust. 14 ustawy).

W załączniku nr 1 do mającego zastosowanie w sprawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 października 2019 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 2104) został zawarty wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7.

W załączniku nr 3 do rozporządzenia zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K), z których wynika, że w poz. 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.

Jak wskazano powyżej - świadczone przez Wnioskodawcę usługi związane z nieruchomościami na rzecz polskiego zleceniobiorcy są opodatkowane w kraju położenia nieruchomości, zgodnie z art. 28e ustawy, czyli na terytorium Niemiec lub innych krajów Unii. A zatem Wnioskodawca nie może wykazywać przedmiotowych usług w poz. 31 deklaracji VAT-7, ponieważ w pozycji tej wykazuje się wyłącznie usługi, których miejsce świadczenia jest na terytorium kraju, czyli Polski.

W poz. 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.

W związku z powyższym, jeżeli z tytułu świadczonych usług podatnik jest zobowiązany do zarejestrowania działalności gospodarczej poza terytorium kraju, np. Niemiec, nie powinien wykazywać w poz. 11 wartości wykonanych usług.

Skoro Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że w stosunku do usługi projektowania konstrukcji budowlanych, budynków i budowli oraz doradztwa technicznego przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy oraz prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy, to powinien wykazywać w poz. 11 deklaracji VAT-7 wartość wykonywanych usług (podstawę opodatkowania w zł) na rzecz podmiotu krajowego poza terytorium kraju.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że organ podatkowy w ramach postępowania interpretacyjnego uregulowanego w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej związany jest zasadą terytorialności podatku od towarów i usług, tzn. jest zobowiązany do interpretowania tych przepisów prawa, z których wynika obowiązek zapłaty podatku na terytorium kraju. W związku z tym niniejsza interpretacja nie rozstrzyga, na jakich zasadach powinny być opodatkowane transakcje, które - ze względu na miejsce świadczenia - podlegają regulacjom innego państwa.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Biorąc pod uwagę powyższe, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zatem niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.