0112-KDIL1-2.4012.228.2020.3.PG - VAT w związku ze sprzedażą działki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2020 r. (data wpływu 6 maja 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2020 r. (data wpływu 15 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zapłaty podatku VAT w związku ze sprzedażą działki - jest prawidłowe.

W dniu 6 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zapłaty podatku VAT w związku ze sprzedażą działki. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 lipca 2020 r. (data wpływu 15 lipca 2020 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz sformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego na zasadzie wspólności majątkowej od roku 1995. Gospodarstwo rolne zostało przekazane od rodziców żony Wnioskodawcy na zasadzie umowy o dożywociu w trybie przepisów ustawy o ubezpieczeniu rolników. Wnioskodawca jest osobą fizyczną i nie prowadzi działalności gospodarczej, jest rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawca nigdy nie sprzedawał żadnej działki. W roku 2018 cukrownia wystąpiła do Wnioskodawcy z propozycją odkupienia działki o powierzchni 2,58 ha.

Działka stanowi majątek prywatny, służy do działalności rolnej. Na tej działce są siane wszystkie zboża oraz rzepak ozimy. Produkcja rolna Wnioskodawcy jest oparta na sprzedaży zboża rzepaku i mleka. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań uzbrojenia tej działki, nie angażował żadnych pieniędzy podwyższających wartość tej działki. Działka jest działką niezabudowaną, a w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego widnieje jako grunty orne. Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Gminy o uchwalenie nowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem tej działki na cele rozbudowy części technologicznej i magazynowej dla potrzeb zakładu produkcyjnego cukrowni, jako planowaną inwestycję. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o uzyskanie zgody ministerstwa do spraw rozwoju wsi o wydanie decyzji zmianę przeznaczenia z gruntu rolnego na budowlany. Cukrownia w obowiązującej ustawy ws. obrotu ziemią, która weszła w życie w roku 2019 nie może kupić jako działki rolnej, tylko jako działkę przeznaczoną pod zabudowę.

Z kolei w piśmie z dnia 10 lipca 2020 r. (data wpływu 15 lipca 2020 r.) - będącym uzupełnieniem wniosku - Wnioskodawca poinformował, że:

a. Nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest osobą fizyczną i nie prowadzi działalności gospodarczej, jest rolnikiem ryczałtowym, korzystającym ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1.

b. Działka będąca przedmiotem sprzedaży była i jest wykorzystywana wyłącznie na cele produkcji rolnej zwolnionej od podatku VAT. Jest to działka w całości i wyłącznie wykorzystywana na cele rolnicze.

c. Z tytułu nabycia przedmiotowej działki nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczanego, gdyż Wnioskodawca nie jest podmiotem prowadzącym działalności gospodarczej.

d. Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa dla nabywcy ww. działki, tzn. cukrowni. Zakres udzielonego pełnomocnictwa dotyczy tylko dokonania wszelkich czynności prawnych i faktycznych zmierzających do uchwalenia dla tej działki nowego planu zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem tej działki na potrzeby rozbudowy na niej części technologicznej i magazynowej dla potrzeb zakładu produkcyjnego cukrowni.

e. Strona kupująca, czyli cukrownia na działce nie dokonywała i nie będzie dokonywać inwestycji infrastrukturalnych (budowy magazynów, czy budowy części technologicznej) np. uzbrajania terenu w media (prąd, woda, kanalizacja czy też budowy płotu).

f. Nabywca, czyli cukrownia nie ponosił i nie będzie ponosić żadnych nakładów finansowych związanych z ww. działką. Do chwili podpisania umowy notarialnej, sprzedaży pomiędzy Wnioskodawcą a cukrownią Wnioskodawca nie wyrazi zgody na żadne prace budowlane, czy też nakłady finansowe z ww. działką.

g. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmować żadnych aktywnych działań marketingowych, reklamowych, ogłoszeniowych i tym podobnych w zakresie obrotu sprzedaży tej jednej działki. Wnioskodawca nie dawał żadnych ogłoszeń, gdyż to cukrownia wystąpiła o kupno ww. działki (tej jednej działki). Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmować żadnych prac czy też nakładów finansowych uzbrojenia działki w media (woda, prąd, kanalizacja itp.) podwyższających wartość tej działki. Jest to działka która była, jest i będzie użytkowana tylko na cele rolnicze do momentu podpisania aktu notarialnego sprzedaży.

h. Wnioskodawca nie udzielił kupującemu pełnomocnictwa do uzyskania decyzji i pozwoleń, które umożliwią zrealizowanie planowanej inwestycji.

i. Do momentu sprzedaży działki nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy. Do momentu sprzedaży działki zostanie dla niej uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy, zgodnie z wolą wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy w związku z planowaną w przyszłości sprzedażą działki rolnej (gruntu rolnego) Wnioskodawca musi zapłacić podatek VAT, i w jakiej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy, jednorazowa sprzedaż działki nie podlega zapłaceniu podatku VAT, tak wskazał Trybunał Sprawiedliwości UE i Naczelny Sąd Administracyjny. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał że polskie przepisy nic nie mówią o jednorazowej sprzedaży działki, a zatem jednorazowa sprzedaż nie podlega VAT, sygn. akt I SK 1289/10. Trybunał Sprawiedliwości UE uznał, że sprzedaż działki przekształconej z rolnej na budowlaną nie podlega VAT, jeśli następuje w ramach zarządzania majątkiem wyrok sprawy z dnia 15 września 2011 r. (sprawy C-180/10, C-181/10). Główną tezą wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE jest twierdzenie o braku statusu podatnika osoby, która sprzedaje składnik majątku w ramach wykonywania prawa własności. Inaczej jest przy działalności gospodarczej, która wiąże się z angażowaniem zasobów do działalności oraz aktywnym działaniem marketingowym czy uzbrajaniem terenu.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 10 lipca 2020 r. Wnioskodawca poinformował, że w jego opinii nie powinien on zapłacić podatku VAT od sprzedaży tej działki. Wnioskodawca jest osobą fizyczną i rolnikiem ryczałtowym zwolnionym od podatku VAT i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i handlowej. Jest to jednorazowa sprzedaż tej jednej działki. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmować żadnych prac czy też nakładów finansowych podwyższających wartość tej działki. Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności reklamowych, ogłoszeniowych czy marketingowych itp. związanych ze sprzedażą tej działki. Praca zarobkowa Wnioskodawcy polega na produkcji i sprzedaży płodów rolnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 2 pkt 15 ustawy, przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą (...), a także świadczenie usług rolniczych.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dostawa towaru, w tym przypadku gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegająca opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie czynność ta powinna zostać dokonana przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Należy wskazać, że definicję działalności gospodarczej wypełnia również rolnik ryczałtowy dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 19 ustawy, przez rolnika ryczałtowego należy rozumieć rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, ze prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe okoliczności na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia miedzy czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne - jak wskazał TSUE - dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym". Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że: "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby".

Inaczej jest natomiast - jak wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego na zasadzie wspólności majątkowej od roku 1995. Gospodarstwo rolne zostało przekazane od rodziców żony Wnioskodawcy na zasadzie umowy o dożywociu w trybie przepisów ustawy o ubezpieczeniu rolników. Wnioskodawca jest osobą fizyczną i nie prowadzi działalności gospodarczej, jest rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawca nigdy nie sprzedawał żadnej działki. W roku 2018 cukrownia wystąpiła do Wnioskodawcy z propozycją odkupienia działki o powierzchni 2,58 ha. Działka stanowi majątek prywatny, służy do działalności rolnej. Na tej działce są siane wszystkie zboża oraz rzepak ozimy. Produkcja rolna Wnioskodawcy jest oparta na sprzedaży zboża rzepaku i mleka. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań uzbrojenia tej działki, nie angażował żadnych pieniędzy podwyższających wartość tej działki. Działka jest działką niezabudowaną, a w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego widnieje jako grunty orne. Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Gminy o uchwalenie nowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem tej działki na cele rozbudowy części technologicznej i magazynowej dla potrzeb zakładu produkcyjnego cukrowni, jako planowaną inwestycję. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o uzyskanie zgody ministerstwa do spraw rozwoju wsi o wydanie decyzji zmianę przeznaczenia z gruntu rolnego na budowlany. Cukrownia w obowiązującej ustawy ws. obrotu ziemią, która weszła w życie w roku 2019 nie może kupić jako działki rolnej, tylko jako działkę przeznaczoną pod zabudowę.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zapłaty podatku VAT (w jakiej wysokości) w związku z planowaną w przyszłości sprzedażą działki rolnej (gruntu rolnego).

Jak wynika z dokonanej analizy przepisów, aby dana czynności została opodatkowana podatkiem od towarów i usług musi być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu oraz zostać wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku niezabudowana działka rolna spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.

W świetle powyższego, należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Bowiem, co do zasady, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, nie są podatnikami podatku VAT.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Co prawda Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa dla nabywcy ww. działki, tzn. cukrowni, lecz zakres udzielonego pełnomocnictwa dotyczy tylko dokonania wszelkich czynności prawnych i faktycznych zmierzających do uchwalenia dla tej działki nowego planu zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem tej działki na potrzeby rozbudowy na niej części technologicznej i magazynowej dla potrzeb zakładu produkcyjnego cukrowni. Zatem działania tego nie można uznać za działanie w sposób charakterystyczny dla działalności podmiotów zajmujących się w sposób profesjonalny handlem nieruchomościami.

W świetle zaprezentowanych przepisów prawa podatkowego, sprzedaż działki należy zakwalifikować jako dostawę towaru. Jednakże, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Sprzedaż niezabudowanej działki rolnej, w analizowanej sprawie, można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wobec powyższego, sprzedaż działki opisanej we wniosku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, w związku z planowaną w przyszłości sprzedażą działki rolnej (gruntu rolnego) Wnioskodawca nie musi zapłacić podatku VAT, bowiem odnośnie tej transakcji nie będzie on występował jako podatnik podatku VAT, a sama transakcja będzie wyłączona spod działania przepisów ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.