0112-KDIL1-2.4012.170.2019.3.DC

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2019 r. (data wpływu 4 kwietnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 czerwca 2019 r. (data wpływu 10 czerwca 2019 r.) oraz pismem z dnia 24 czerwca 2019 r. (data wpływu 28 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* podlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości;

* zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości;

* rezygnacji ze zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości

- jest prawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Wniosek uzupełniono pismem w dniu 10 czerwca 2019 r. oraz w dniu 28 czerwca 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o dopłatę do wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorstwo "A" Sp. z o.o. prowadzi działalność od dnia 16 czerwca 19xx r. w zakresie produkcji maszyn dla przemysłu włókienniczego, odzieżowego i skórzanego (PKD 2894Z). Jest podatnikiem VAT czynnym.

Dnia 5 września 2001 r. Spółka kupiła na podstawie notarialnej umowy sprzedaży lokal użytkowy na drugiej kondygnacji budynku przy ul. B w C wraz z udziałem 166,88/806,30 części w wieczystym użytkowaniu działki gruntu nr 3/3.

Dnia 1 sierpnia 2002 r. Spółka kupiła w ramach prywatyzacji bezpośredniej, na podstawie notarialnej umowy sprzedaży przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 Kodeksu Cywilnego pod nazwą D, w skład którego wchodziła pozostała część terenów przy ul. B w C:

1. Prawo użytkowania wieczystego gruntu o powierzchni 22a 60 m² jako działka oznaczona nr 3/5 i prawo własności budynków i budowli posadowionych w tym gruncie.

2. Prawo wieczystego użytkowania gruntu o powierzchni 29a 58 m² jako działka oznaczona nr 3/6 prawo własności budynków i budowli posadowionych w tym gruncie.

3. Prawo użytkowania wieczystego współwłasność 639,42/806,30 części prawa użytkowania wieczystego gruntu o powierzchni 6a 5 m² jako działka oznaczona nr 3/3 prawo własności budynków budowli posadowionych w tym gruncie.

Ww. czynności nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sp. z o.o. w zakupionych obiektach nie prowadziła podstawowej działalności gospodarczej, jedynie wynajmowała znajdujące się tam pomieszczenia.

Od czasu zakupu Spółka nie dokonała również żadnych ulepszeń.

Zakupione nieruchomości zostały wpisane do ewidencji środków trwałych Sp. z o.o. Sp. z o.o. zamierza sprzedać zakupione nieruchomości podatnikowi VAT czynnemu.

W uzupełnieniu z dnia 6 czerwca 2019 r. (data wpływu 10 czerwca 2019 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Nieruchomości, które Spółka zamierza sprzedać nie stanowią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.).

3. Nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.).

4. Po zbyciu przedmiotowej nieruchomości położonej w C przy ul. B Wnioskodawca zamierza dalej prowadzić działalność w formie spółki pod nazwą Przedsiębiorstwo "A" Sp. z o.o. w C przy ul. E, jak do tej pory i w takim zakresie jak była prowadzona. Spółka zajmuje się produkcją i sprzedażą profesjonalnego sprzętu pralniczego. Wnioskodawca nigdy nie prowadził podstawowej działalności gospodarczej przy ul. C, jedynie wynajmował znajdujące się tam pomieszczenia, Sprzedaż ma dotyczyć wyłącznie zbędnego majątku, którego Spółka nie może wykorzystać w inny sposób, ponieważ nie ma możliwości rozwoju.

5. Nabywca ma zamiar kontynuować swoją działalność gospodarczą, inną niż działalność Wnioskodawcy.

6. Nabywca będzie mógł wynajmować zakupione pomieszczenia lub prowadzić w nich własną działalność gospodarczą.

7. Zabudowania na działkach do sprzedaży w świetle przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202, z późn. zm.) stanowią budynki, budowle oraz ich części i są to:

o budynek socjalno-administracyjny - działka 3/3,

o hala produkcyjna - działka 3/6,

o stacja transformatorowa - działka 3/5,

o magazyn materiałów pędnych - działka 3/5,

o ogrodzenie terenu - działka 3/3, 3/5, 3/6,

o droga wewnętrzna zakładowa - działka 3/5, 3/6,

o drogi i chodniki wewnętrzne - działka 3/3, 3/5, 3/6,

o linia kablowa - działka 3/5, 3/6,

o kanalizacja sanitarna - działka 3/3, 3/5,

o oświetlenie terenu - działka 3/5, 3/6,

o plac magazynowy - działka 3/5,

o rurociąg, kanalizacja wodociągowa - działka 3/6,

o studnia głębinowa - działka 3/6,

o utwardzenie placów - działka 3/6

dalej zwane jako Zabudowania.

8. Zabudowania w C przy ul. B powstały w 1975 r., gdzie działalność gospodarczą prowadziła Dx. D sprzedała część budynku socjalno-administracyjnego (działka 3/3): drugą kondygnację Dy Sp. z o.o., którą w dniu 5 września 2001 r. Wnioskodawca odkupił. Pozostałą część zabudowań w C przy ul. B (działki 3/5, 3/6 oraz pozostała część 3/3) "A" Sp. z o.o. nabyła w dniu 1 sierpnia 2002 r. od Dx. Wnioskodawca nigdy nie prowadził przy ul. B swojej podstawowej działalności gospodarczej, czyli produkcji urządzeń pralniczych, jedynie od dnia 1 sierpnia 2002 r. wynajmował wszystkie znajdujące się tam budynki i budowle firmom prowadzącym tam swoją działalność gospodarczą.

Wnioskodawca ma problem z ustaleniem terminu pierwszego zasiedlenia. Jest zdania, że do pierwszego zasiedlenia doszło w dniu 1 sierpnia 2002 r.

9. Od dnia 1 sierpnia 2002 r. ani Wnioskodawca, ani najemcy nie ponosili żadnych wydatków na ulepszenie budynków i budowli przy ul. B, Dy Sp. z o.o. również. Trudno określić Przedsiębiorstwo Państwowe. Są jednak świadkowie, którzy twierdzą, że zabudowania wyglądają niezmiennie przynajmniej od 1993 r., o czym świadczy również ich obecny wygląd.

10. Wszystkie budynki i budowle wykorzystywane wyłącznie w celu działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (najem).

W uzupełnieniu z dnia 24 czerwca 2019 r. (data wpływu 28 czerwca 2019 r.) Wnioskodawca wskazał, że wszystkie budynki i budowle posadowione na działkach 3/3, 3/5, 3/6 są własnością Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy do sprzedaży nieruchomości w C, ul. B stosuje się przepisy Ustawy o VAT?

2. Czy do sprzedaży nieruchomości w C, ul. B ma zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10?

3. Czy Spółka może zrezygnować ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 na podstawie art. 43 ust. 10?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Spółka do sprzedaży nieruchomości w C, ul. B stosuje przepisy Ustawy o VAT. Ww. sprzedaż nie ma znamion dostawy przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 Kodeksu Cywilnego - dotyczy jedynie nieruchomości.

2. Spółka może zastosować zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10. Spółka nie dokona dostawy w ramach pierwszego zasiedlenia.

3. Spółka może zrezygnować ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 na podstawie art. 43 ust. 10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Należy zauważyć, że użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Jak wynika z powyższego, zarówno sprzedaż prawa użytkowania wieczystego, jak również oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa". Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest "zespołem składników". Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące "część przedsiębiorstwa" powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w "istniejącym przedsiębiorstwie", a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Jak wynika z treści wniosku przedmiotem transakcji będzie:

Przedmiotowa nieruchomość zabudowana jest budynkami, budowlami i ich częściami. Nieruchomość, którą Spółka zamierza sprzedać nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu Cywilnego oraz nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy. Po zbyciu przedmiotowej nieruchomości położonej w C przy ul. B Wnioskodawca zamierza dalej prowadzić działalność w formie spółki pod nazwą Przedsiębiorstwo "A" Sp. z o.o. w C przy ul. E, jak do tej pory i w takim zakresie jak była prowadzona. Spółka zajmuje się produkcją i sprzedażą profesjonalnego sprzętu pralniczego. Wnioskodawca nigdy nie prowadził podstawowej działalności gospodarczej przy ul. B, jedynie wynajmował znajdujące się tam pomieszczenia. Sprzedaż ma dotyczyć wyłącznie zbędnego majątku, którego Spółka nie może wykorzystać w inny sposób, ponieważ nie ma możliwości rozwoju. Nabywca ma zamiar kontynuować swoją działalność gospodarczą, inną niż działalność Wnioskodawcy. Nabywca będzie mógł wynajmować zakupione pomieszczenia lub prowadzić w nich własną działalność gospodarczą.

Wątpliwości sformułowane w pytaniu 1 dotyczą kwestii czy do sprzedaży nieruchomości położonej w C przy ul. B zastosowanie znajdą przepisy ustawy.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że w świetle przywołanych przepisów prawa i przedstawionych okoliczności sprawy planowana transakcja sprzedaży nieruchomości nie będzie sprzedażą przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w związku z czym w przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z treści wniosku planowana transakcja nie obejmie istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Przedmiot planowanej transakcji nie będzie również stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie można uznać, że w tym konkretnym przypadku przenoszony przez Wnioskodawcę zespół składników na rzecz nabywcy stanowi przedsiębiorstwo bądź też zorganizowaną część przedsiębiorstwa na gruncie ustawy.

Skoro więc przedmiot planowanej transakcji nie będzie stanowił ani przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jego zbycie nie będzie podlegało wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Tym samym, transakcja ta będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu.

Reasumując, Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży nie będzie stanowiła na gruncie ustawy o VAT przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa i w związku z tym transakcja sprzedaży Nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT (tj. będzie objęta uregulowaniami ustawy o podatku od towarów i usług).

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy wyrażone w pytaniu nr 2 i nr 3 dotyczą zwolnienia od podatku VAT transakcji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy oraz rezygnacji z tego zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 10 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem".

Tym samym, państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 382/14. Z uzasadnienia przedstawionego przez Sąd w ww. wyroku wynika, że "pierwsze zasiedlenie" budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Takie rozumienie pojęcia "pierwszego zasiedlenia" odnosi się do art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT, tj. do użytkowania przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu.

Jak wynika z powyższego "pierwsze zasiedlenie" budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W świetle powyższego należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do zbycia tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto w dniu 16 listopada 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości odpowiedział na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia. TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r., C-308/16 przyznał rację spółce uznając, że pierwsze zasiedlenie w sprawie będącej przedmiotem postępowania głównego, nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE.

Trybunał potwierdził, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. "Pierwsze zasiedlenie" budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika - bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku. Przy czym, TSUE jednakowo traktuje pierwsze zasiedlenie po wybudowaniu obiektu, jak i po jego ulepszeniu. W obu przypadkach Trybunał twierdzi, że do pierwszego zasiedlenia wystarczy rozpoczęcie jego użytkowania.

Zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Jak wynika z art. 43 ust. 11 ustawy, ww. oświadczenie musi również zawierać:

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, objętych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zauważyć należy, że w myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane, pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Jak wskazał Wnioskodawca przedmiotem dostawy będzie:

Wnioskodawca wskazał również, że nieruchomość jest zabudowana - Zabudowaniami (budynkami, budowlami oraz ich częściami), tj.:

* budynek socjalno-administracyjny - działka 3/3,

* hala produkcyjna - działka 3/6,

* stacja transformatorowa - działka 3/5,

* magazyn materiałów pędnych - działka 3/5,

* ogrodzenie terenu - działka 3/3, 3/5, 3/6,

* droga wewnętrzna zakładowa - działka 3/5, 3/6,

* drogi i chodniki wewnętrzne - działka 3/3, 3/5, 3/6,

* linia kablowa - działka 3/5, 3/6,

* kanalizacja sanitarna - działka 3/3, 3/5,

* oświetlenie terenu - działka 3/5, 3/6,

* plac magazynowy - działka 3/5,

* rurociąg, kanalizacja wodociągowa - działka 3/6,

* studnia głębinowa - działka 3/6,

* utwardzenie placów - działka 3/6.

Po przeprowadzeniu analizy przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego na tle przywołanych regulacji prawnych należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości położonej w C przy ul. B, na którą składa się prawo użytkowania wieczystego gruntu nr 3/3, 3/5 i 3/6 wraz z posadowionymi na niej Zabudowaniami w postaci budynków, budowli oraz ich częściami, a także lokalem użytkowy na drugiej kondygnacji, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż spełnione zostaną warunki wymienione w tym przepisie. Przedstawione okoliczności wskazują, że dostawa ww. prawa użytkowania wieczystego gruntów oraz posadowionych na nich Zabudowań (budynków, budowli oraz ich części a także lokalu użytkowego) nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą przedmiotowych Zabudowań oraz lokalu użytkowego upłyną co najmniej 2 lata.

Jak wynika bowiem z opisu sprawy w przypadku wszystkich Zabudowań oraz lokalu użytkowego wskazanych we wniosku, do pierwszego zasiedlenia doszło najpóźniej w dniu 1 sierpnia 2002 r., tj. w momencie oddania w najem wszystkich znajdujących się na nieruchomości Zabudowań oraz lokalu użytkowego. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że nie dokonywał ulepszeń w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej Zabudowań oraz lokalu użytkowego. Tym samym, na dzień dokonania transakcji sprzedaży ww. Zabudowań i przedmiotowego lokalu upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Tym samym - zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy - również w przypadku dostawy prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym posadowione są ww. Zabudowania oraz lokal użytkowy, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 2 pkt 14 ustawy.

W niniejszej sprawie należy podkreślić, że ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy m.in. budynków, budowli i ich części oraz lokalu użytkowego spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych warunków, możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Wobec powyższego, Wnioskodawca dokonując sprzedaży Nieruchomości - w ramach której nastąpi sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu nr 3/3, 3/5, 3/6 wraz z posadowionymi na nim Zabudowań (tj. budynki, budowle i ich części) oraz lokalu użytkowego znajdującego się na drugiej kondygnacji - będzie mógł zrezygnować ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i wybrać opodatkowanie planowanej dostawy, jednakże pod warunkiem spełnienia przesłanek wskazanych w art. 43 ust. 10 oraz art. 43 ust. 11 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 i nr 3 także należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.