0112-KDIL1-2.4012.17.2020.2.AG - Zwolnienie od podatku VAT świadczonych usług osteopatii.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2020 r. (data wpływu 22 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2020 r. (data wpływu 30 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług osteopatii - jest prawidłowe.

W dniu 22 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług osteopatii.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 marca 2020 r. (data wpływu 30 marca 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje rozpocząć prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej. Działalność firmy opierać się będzie na świadczeniu usług w zakresie rozpoznania ryzyka zachorowań, poradnictwa medycznego, opracowywaniu indywidualnego programu działań profilaktycznych lub terapeutycznych, osteopatii (terapii manualnej przeciwdziałającej, np. bólom kręgosłupa oraz przywracającej poprawne funkcjonowanie układu ruchu w stanach pogorszenia zdrowia).

Powyższe usługi świadczone są jako usługi indywidualne dla pacjentów. Wówczas procedura przebiega następująco:

1. Rozpoznawanie dysfunkcji, ustalanie obszarów zakłóconych w układzie kranialnym (przepływ płynu mózgowo-rdzeniowego); określanie zakłóceń rytmu kranialnego w obrębie miednicy przepony otworu piersiowego górnego i kości czaszki;

2. Przeprowadzanie szczegółowego wywiadu dotyczącego stanu zdrowia pacjenta;

3. Dobór metod terapeutycznych uwzględniających warunki współdziałania z terapią medyczną;

4. Stosowanie terapii czaszkowo-krzyżowej (osteopatia kranialna) polegającej na bardzo delikatnej manipulacji i uciskaniu w obrębie czaszki, miednicy, przepony, klatki piersiowej i kości krzyżowej w celu rozluźnienia struktur łączno-tkankowych, których napięcie może przysporzyć wiele kłopotów zdrowotnych.

Dodatkowo w ramach praktyki osteopatii, osteopata:

1. Wykonuje zabiegi profilaktyczne i wspomagające powrót do zdrowia (wspomaganie, kontrola i pobudzanie procesów gojenia i naprawy tkanek);

2. Poprawia mobilność tkanki łącznej w całym organizmie;

3. Wspomaga przywracanie właściwej funkcji wszystkim układom organizmu za pomocą własnych rąk;

4. Wykonuje techniki rozluźniające oraz stymulujące tkanki miękkie, nerwy i stawy, układ oddechowy, krwionośny, limfatyczny, hormonalny, trawienny oraz moczowo-płciowy do właściwego funkcjonowania; informowanie klienta o wskazaniach i przeciwwskazaniach terapii.

Celem świadczonych usług jest więc profilaktyka i poprawa zdrowia w szczególności dotyczące chorób kręgosłupa, chorób układu ruchu, chorób układu oddechowego, krwionośnego, limfatycznego, hormonalnego, trawiennego oraz moczowo-płciowego.

Procedury medyczne jakie są stosowane podczas każdej usługi przez Wnioskodawcę - zgodnie z Międzynarodową Klasyfikacją Procedur Medycznych ICD 9 to 93.6 leczenie osteopatyczne, 93.61 leczenie osteopatyczne - uruchomienie pacjenta, 93.62 leczenie osteopatyczne - duża szybkość/mała amplituda, 93.63 leczenie osteopatyczne - mała szybkość/duża amplituda, 93.64 leczenie osteopatyczne - siła izotoniczna/izometryczna, 93.65 leczenie osteopatyczne - siła pośrednia, 93.66 leczenie osteopatyczne poruszenie płynów - tkankowych, 93.67 leczenie osteopatyczne - inne.

Wnioskodawca z wykształcenia jest fizjoterapeutą, z czego uzyskał tytuł magistra na uczelni wyższej medycznej. Wnioskodawca ukończył także kursy medyczne akredytowane przez MEN. Dodatkowo Wnioskodawca odbył studia osteopatyczne trwające 5 lat, które zakończyły się uzyskaniem tytułu dyplomowanego osteopaty.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie wskazać, iż zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. z 2018 r. poz. 227) w grupie 32-średni personel do spraw zdrowia, pod pozycją 323010 został sklasyfikowany zawód osteopaty.

Wnioskodawca pragnie również zaznaczyć, iż osteopatia jest gałęzią medycyny, posiadającą własną historię i własną filozofię. Posiada też własną metodę diagnozowania i leczenia manualnego. W sferze diagnostyki skupia się na analizie ruchomości tkanek miękkich i stawów oraz przepływu płynów w organizmie. Wykorzystując techniki manualne wspomaga samoleczenie organizmu. Jest systemem leczenia manualnego, powstałym ponad 100 lat temu w USA. Aby zostać osteopatą najpierw trzeba uzyskać tytuł lekarza medycyny, położnej lub fizjoterapeuty. Następnie należy odbyć studia osteopatyczne, które trwają 4 lub 5 lat (w zależności od szkoły). W sumie około 1500 h. Po ukończeniu nauki, zdaniu egzaminu klinicznego oraz napisaniu i obronie pracy dyplomowej, uzyskuje się tytuł dyplomowanego osteopaty i tym samym prawo do wykonywania zawodu osteopaty. Tak zaawansowana edukacja jest niezbędna, gdyż specjalista tej dziedziny musi posiadać szersze spojrzenie na anomalie układu ruchowego i funkcjonowanie całego organizmu. Podstawą osteopatii jest znajomość anatomii i fizjologii człowieka, a więc budowy i funkcji wszystkich narządów, zasad ich współdziałania i wzajemnych regulacji. Jako specjalista pierwszego kontaktu osteopata nie może oczywiście przeoczyć objawów wymagających szybkiej interwencji. Osteopata jest uzupełnieniem zespołu medycznego, ponieważ poprzez indywidualne podejście do leczenia, może być bardzo pomocny w leczeniu pacjentów np. pediatrycznych, ortopedycznych, z zaburzeniami neurologicznymi. Osteopata zajmuje się leczeniem dysfunkcji i schorzeń narządu ruchu za pomocą własnych rąk wykonując techniki rozluźniające oraz stymulujące tkanki miękkie, nerwy, stawy oraz wszystkie układy; usuwa napięcia w obrębie tkanki łącznej; poprawia krążenie i oddychanie oraz przepływ informacji w układzie nerwowym, wzmacnia siły obronne organizmu i przyspiesza proces regeneracji organizmu. Osteopatia jest również uznawana przez światową organizację zdrowia, która w roku 2010 wydała zalecenia dotyczące kształcenia osteopatów - "benchmarks for training in traditional/complementary and alternative medicine: benchmarks for training in osteopathy" ISBN 9789241599665).

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany jednoznacznie określił, że przedmiotem wniosku jest zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług - na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług - dla świadczonych usług osteopatii wraz ze wskazanymi czynnościami składającymi się na nią.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że świadczone usługi osteopatyczne służą profilaktyce, przywracaniu i poprawie zdrowia. W wyniku zastosowanej terapii czaszkowo-krzyżowej (osteopatia kranialna) polegającej na bardzo delikatnej manipulacji i uciskaniu w obrębie czaszki, miednicy, przepony, klatki piersiowej i kości krzyżowej w celu rozluźnienia struktur łączno-tkankowych, w celu ich rozluźnienia, gdyż nadmierne napięcie tych struktur może przysporzyć wiele kłopotów zdrowotnych (np. bóle kręgosłupa, wadliwe funkcjonowanie narządów ruchu) - jest to zatem profilaktyka zdrowia. Ponadto Osteopata w ramach praktyki osteopatii:

Celem świadczonych usług jest więc profilaktyka i poprawa zdrowia w szczególności dotyczące chorób kręgosłupa, chorób układu ruchu, chorób układu oddechowego, krwionośnego, limfatycznego, hormonalnego, trawiennego oraz moczowo-płciowego.

Wedle załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania w grupie 32-Średni personel do spraw zdrowia, pod pozycją 323010 został sklasyfikowany zawód osteopaty. Wnioskodawca nie będzie świadczył usług osteopatycznych w ramach posiadanych uprawnień fizjoterapeuty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi opisane we wniosku są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.; dalej: "ustawy o VAT"), jako usługi służące głównie profilaktyce i poprawie zdrowia?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą o VAT, zwolnione od podatku VAT są usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.

Przytoczone powyżej przepisy krajowe w zakresie opieki medycznej stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b i c Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.; dalej: "dyrektyw") - zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

* opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze;

* świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

Zatem jednym z warunków, który determinuje zastosowanie zwolnienia od podatku VAT dla usług medycznych jest zakres przedmiotowy tych czynności.

Należy zauważyć, że definicja opieki medycznej nie została zawarta, ani w krajowych, ani wspólnotowych przepisach podatkowych. W tym zakresie należy szukać wyjaśnienia tych pojęć w bogatym dorobku orzecznictwa wspólnotowego.

W odniesieniu do powołanych wyżej przepisów dyrektywy ukształtowała się wspólnotowa linia orzecznicza. I tak, w wyroku w sprawie L.U.P. GMBH (C-106/05, pkt 27) Trybunał stwierdził, że pojęcia "opieki medycznej" oraz "świadczeń opieki medycznej" (...) odnoszą się do usług, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Pojęcie to zdefiniowano również w wyroku w sprawie D'ambrumenil (C-307/01, pkt 57), gdzie podkreślono, że pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.

Analizując przedstawione powyżej regulacje należy zauważyć, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT pojęcie "usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia" odpowiada określeniom używanym przez trybunał "postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych". W pojęciu tym zawierają się również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie Margarete Unterpertinger vs pensionsversicherungsanstalt der Arbiter C-212/01, pkt 40).

Należy podkreślić, że ani przytoczone przepisy dyrektywy ani orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE nie dają podstaw do tego, aby zakresem opieki medycznej podlegającej zwolnieniu objąć wszystkie działania medyczne wynikające z procesu leczenia. Zatem czynności, których celem nie jest ochrona zdrowia nie mogą być uznane za świadczenia opieki medycznej i nie mogą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Stanowisko takie wynika z wyżej powołanego wyroku w sprawie C-212/01.

Ponadto, jak zauważył Rzecznik Generalny w sprawie CopyGene A/S vs Skatteministeriet (C-262/08), "Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania".

Z przytoczonych powyżej argumentów wynika, że zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT, objęte są wyłącznie te usługi w zakresie opieki medycznej, które realizują cel związany z profilaktyką, zachowaniem, ratowaniem, przywracaniem i poprawą zdrowia. Usługi, które tych celów nie realizują, nie mogą korzystać z przedmiotowego zwolnienia. W związku z tym, każdorazowo należy poddawać analizie, jaki cel przyświecał danej usłudze świadczonej na rzecz pacjenta.

Ustawa o VAT zwalnia od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, ale służące wyłącznie profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia - nie zwalnia wszystkich świadczeń, które można wykonać w ramach wykonywania zawodów medycznych, ale tylko służące określonemu celowi. Przy czym termin "profilaktyka" oznacza wszelkie działania i środki stosowane w celu zapobiegania czemuś niepożądanemu, likwidowanie przyczyn niekorzystnych zjawisk; to działania i środki stosowane w celu zapobiegania chorobom. Termin "zachowywanie" rozumiane jest z kolei, jako dochowanie czegoś w stanie niezmienionym, nienaruszonym lub niezniszczonym mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności, utrzymywanie. Interpretując słowo "ratowanie", należy odwołać się do słów "ratować" i "ratownictwo". "Ratować" to starać się ocalić, zachować coś, natomiast "ratownictwo" jest rozumiane jako ogół środków i metod ratowania życia ludzkiego i niesienia pomocy w warunkach zagrożenia. Słowo "przywracać" oznacza doprowadzić coś do poprzedniego stanu, wprowadzić coś na nowo, odtworzyć coś w pierwotnej postaci, wznowić, odnowić, sprawić, że ktoś znajdzie się w takiej sytuacji, w takim stanie, w jakim był poprzednio. "Poprawa" to zmiana stanu czegoś na lepsze, poprawienie czegoś, poprawienie się, polepszenie. Zatem dokonując ustalenia, czy dana usługa medyczna podlega zwolnieniu od VAT, należy ustalić, czy będzie spełniała wyżej określone warunki.

Należy wskazać, że profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, poprzez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby. Z kolei interpretując termin "poprawa zdrowia", którym posługuje się ustawodawca określając zakres zwolnień należy zastosować wykładnię literalną, zgodnie z którą wyrażenie to oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie. Podobnie należy postąpić dokonując wykładni pojęcia "przywracanie zdrowia", które oznacza doprowadzenie zdrowia do poprzedniego stanu, sprawienie, że znajdzie się ono w takim stanie, w jakim był poprzednio.

Zauważyć zatem należy, że wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem - nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od podatku. Świadczenie usług, dokonywane w ramach wykonywania zawodu medycznego, jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług, jeśli nie odpowiada ono koncepcji opieki medycznej. Jeśli głównym celem usług medycznych nie jest ochrona, w tym zachowanie lub odtworzenie zdrowia, ale raczej udzielanie pewnych porad, nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku.

Usługi medyczne świadczone przez Wnioskodawcę spełniają przesłanki uprawniające do zwolnienia od podatku od towarów i usług, ponieważ rozpoznawanie ryzyka zachorowań i poradnictwo medyczne, a także usługi osteopatyczne (terapia manualna) są bez wątpienia usługami w zakresie opieki medycznej, służącymi profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu oraz poprawie zdrowia. Działalność pro-zdrowotną ostepatii potwierdza również międzynarodowa klasyfikacja procedur medycznych, która dla procedur medycznych przewiduje odpowiednie pozycje, jak również światowa organizacja zdrowia, która opracowuje wytyczne dotyczące kształcenia osteopatów.

Drugą przesłanką, która musi być spełniona aby można było zastosować zwolnienie od podatku VAT dla świadczonych usług medycznych jest świadczenie ich przez określony krąg podmiotów. I tak, zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT odpowiada zakresowi zwolnienia wynikającego z powołanego przepisu art. 132 ust. 1 lit. c Dyrektywy, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają od podatku świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

W kwestii ww. zwolnienia wypowiedział się również TSUE, który w wyroku w sprawie C-141/00 Ambulanter Pflegedienst Kügler GMBH wskazał, że zwolnienie przyznane w art. 13 (A) (J) (C) szóstej Dyrektywy (aktualnie art. 132 ust. 1 lit. c Dyrektywy 2006/112/WE Rady) nie zależy od formy prawnej podatnika świadczącego usługi medyczne lub paramedyczne, o których mowa w tym przepisie.

Wyjaśnił również: "W dosłownej interpretacji, przepis ten (art. 132 ust. 1 lit. c Dyrektywy) nie wymaga, by usługi medyczne były świadczone przez podatnika o konkretnej formie prawnej, aby objąć je zwolnieniem. Spełnione muszą być tylko dwa warunki: musi to obejmować usługi medyczne i muszą one być świadczone przez osoby posiadające konieczne kwalifikacje zawodowe" (pkt 27).

Określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o VAT, ustawodawca odwołał się do art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 295, z późn. zm.). W myśl tego przepisu, osoba wykonująca zawód medyczny to osoba uprawniona na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Z kolei przez świadczenie zdrowotne, w myśl art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o działalności leczniczej, należy rozumieć działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Przewidziany w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT warunek, zgodnie z którym zwolnione od podatku są usługi w zakresie opieki medycznej wykonywane w ramach zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących.

Zawód osteopaty nie został dotychczas objęty unormowaniami odrębnych aktów prawnych. Został on jednak wymieniony na równi z innymi zawodami medycznymi w innych przepisach związanych z ochroną zdrowia, a ponadto kształceniu tego rodzaju specjalistów podjęły się uczelnie wyższe.

Wskazać należy, iż wedle załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. z 2018 r. poz. 227) w grupie 32-średni personel do spraw zdrowia, pod pozycją 323010 został sklasyfikowany zawód osteopaty.

Dodatkowo wskazać należy, iż usługi w zakresie osteopatii mogą wykonywać wyłącznie dyplomowani osteopaci, a z kolei żeby zostać dyplomowanym osteopatą konieczne jest posiadanie tytułu lekarza medycyny, położnej (podmiotów wprost wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. a i b ustawy o VAT) lub fizjoterapeuty (podmiot wprost wymieniony w art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o działalności lecznicze, jako podmiot wykonujący działalność leczniczą).

Podsumowując, świadczone usługi ostepatii (terapii manualnej), z uwagi na spełnienie warunków wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o VAT, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, z późn. zm.) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.