0112-KDIL1-1.4012.83.2019.2.RW - VAT w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości w zamian za odszkodowanie.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2019 r. (data wpływu 4 marca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2019 r. (data wpływu 16 kwietnia 2019 r.) oraz pismem z dnia 19 kwietnia 2019 r. (data wpływu 19 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości w zamian za odszkodowanie - jest prawidłowe.

W dniu 4 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości w zamian za odszkodowanie. Pismami z dnia 16 i 19 kwietnia 2019 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca Sp. z o.o. jest podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej Spółka), zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Spółka prowadzi działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm.) od dnia 11 maja 2012 r.

Grunty rolne będące w posiadaniu Spółki wykorzystywane są w całości w celu prowadzenia działalności rolniczej. Spółka oświadcza, że przedstawiony poniżej problem, nie jest objęty postępowaniem podatkowym, kontrolą podatkową ani też celno-skarbową oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego. W dniu 7 września 2017 r. Wójt Gminy wystąpił do Spółki z pismem o wyrażenie zgody na podział geodezyjny gruntów w celu wydzielenia terenu pod budowę planowanej drogi gminnej podając numery działek podlegających podziałowi oraz powierzchnię gruntów do wyłączenia.

W dniu 20 września 2017 r. pismem zwrotnym Spółka wyraziła na powyższy podział zgodę. Według wstępnych ustaleń warunkiem powyższego podziału i wydzielenia terenu była zamiana tychże nieruchomości na inną działkę, będącą własnością Urzędu Gminy i rozliczeniem przez Spółkę różnicy wartości przedmiotowych nieruchomości. Spółka dodaje, że działkę, która miała podlegać zamianie, była w owym czasie przedmiotem dzierżawy zawartej pomiędzy Spółką a Urzędem Gminy, na której to nieruchomości Spółka prowadziła działalność rolniczą.

W dniu 18 maja 2018 r. do Spółki wpłynęło zawiadomienie Starosty znak: (...) zawiadamiające o wydaniu decyzji (...) z dnia 14 maja 2018 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej dla inwestycji pn. "Budowa odcinka drogi gminnej (...)" w miejscowości C na działkach nr: 1/1 o pow. 0,1968 ha, 3/22 o pow. 0,0216 ha, 3/23 o pow. 0,0130 ha, 3/24 o pow. 0,0025 ha, 6/1 o pow. 0,7003 ha w obrębie ewidencyjnym. Łącznie teren wyłączony pod drogę wynosi 0,9342 ha.

Następnie w dniu 21 maja 2018 r. Spółka otrzymała ze Starostwa Powiatowego zawiadomienie o wszczęciu postępowania z urzędu w sprawie ustalenia odszkodowania za przedmiotowe działki, które z mocy prawa stały się własnością Gminy, w związku z realizacją inwestycji drogowej pod nazwą "Budowa odcinak drogi gminnej (...)". W trakcie prac przy ustalaniu odszkodowania okazało się że nie może dojść do zamiany nieruchomości wyłączonych pod budowę drogi na działkę nr 16/4 o pow. 1,57 ha będącej przedmiotem dzierżawy pomiędzy Spółką, Urzędem Gminy, gdyż działka ta miała inne przeznaczenie. Gmina otrzymała działkę nr 16/4 od Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, a warunkiem przeniesienia własności było przeznaczenie tejże działki na potrzeby miejscowej ludności. W związku z powyższym Spółka zaproponowała wysokość odszkodowania za wyłączone grunty o łącznej powierzchni 0,9342 ha w wysokości X zł (po kosztach zakupu), na co gmina wyraziła zgodę. Do podpisania ugody pomiędzy Spółką, a Urzędem Gminy ws. wysokości odszkodowania doszło w dniu 6 lutego 2019 r.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że przedmiotowe nieruchomości położone są na terenie gminy, natomiast inwestycję w zakresie budowy drogi gminnej pod nazwą "Budowa odcinka drogi gminnej (...)" prowadzi Gmina. Na podstawie informacji, jaką otrzymała Spółka, Gmina, na dzień wywłaszczenia, tj. 14 maja 2018 r. - jest to dzień wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. "Budowa odcinka drogi gminnej (...)" nie posiadała planu zagospodarowania przestrzennego, ani też nie istniały decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla przedmiotowych nieruchomości.

Natomiast Gmina potwierdza, że realizacja inwestycji pn. "Budowa odcinka drogi gminnej (...)" prowadzona jest na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. (Dz. U. z 2017.1496 z późn. zm.) o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Nadesłane do Spółki Zawiadomienie Starosty znak: (...) z dnia 14 maja 2018 r. oparte jest o przepisy ww. ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r., czyli specustawy drogowej. Specustawa drogowa określa ułatwienia w realizacji inwestycji drogowych, m.in. postępowanie poprzedzające rozpoczęcie robót budowlanych, nabywanie nieruchomości pod drogi oraz sam proces realizacji inwestycji drogowej. Specustawa drogowa to kompleksowa decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (ZRID). Ustawa weszła w życie 25 maja 2003 r. i obowiązuje do 31 grudnia 2023 r. Biorąc powyższe pod uwagę, w rozumieniu Spółki, specustawa ZRID, na podstawie której wydana została decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, w tym samym momencie zatwierdziła podział i zmieniła przeznaczenie wywłaszczanych nieruchomości, które to z mocy prawa stały się jednocześnie własnością jednostki samorządu terytorialnego - Gminy. Wobec powyższego na dzień wywłaszczenia przedmiotowych nieruchomości nie istniał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ani też decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu - co niniejszym potwierdza Gmina. A zatem, specustawa ZRID umożliwia jedną decyzją skrócić proces przygotowania do realizacji inwestycji bez odrębnych decyzji administracyjnych dotyczących np. lokalizacji inwestycji oraz zatwierdzenia podziału nieruchomości. W rozumieniu Spółki zastosowanie specustawy ZRID do przedmiotowych nieruchomości rolnych skutkujące ich wywłaszczeniem na cele inwestycyjne pod budowę drogi nie powinno mieć wpływu na zastosowanie zwolnienia w zakresie podatku VAT według zasad właściwych dla nieruchomości rolnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odszkodowanie za wywłaszczenie nieruchomości rolnej pod budowę drogi gminnej jest zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota odszkodowania ustalona przez Spółkę nie zawiera kwoty podatku VAT, gdyż zdaniem Spółki wywłaszczenie gruntów rolnych podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów usług.

Zdaniem Spółki, zmiana przeznaczenia wywłaszczanych nieruchomości z rolnych na przeznaczone pod zabudowę odbywa się w tym samym momencie, w którym te nieruchomości stają się z mocy prawa własnością jednostki samorządu terytorialnego - Gminy. Zmiana ta nie wystąpiłaby, gdyby nie doszło do czynności wywłaszczenia. Tym samym nie można uznać, że najpierw dokonano zmiany przeznaczenia nieruchomości, a następnie ich dostawy (wywłaszczenia), już jako terenów budowlanych. W związku z powyższym Spółka uznała, że wywłaszczana nieruchomość rolna powinna zostać opodatkowana na zasadach właściwych dla nieruchomości rolnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność, co wynika wprost z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Wynagrodzenie musi mieć konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że dostawa towarów i świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy czynność dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 2204, z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

W myśl art. 128 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa do nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika, że podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji. Nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (dalej Spółka) jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Spółka prowadzi działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm.) od dnia 11 maja 2012 r.

Grunty rolne będące w posiadaniu Spółki wykorzystywane są w całości w celu prowadzenia działalności rolniczej. W dniu 7 września 2017 r. Wójt Gminy wystąpił do Spółki z pismem o wyrażenie zgody na podział geodezyjny gruntów w celu wydzielenia terenu pod budowę planowanej drogi gminnej podając numery działek podlegających podziałowi oraz powierzchnię gruntów do wyłączenia.

W dniu 20 września 2017 r. pismem zwrotnym Spółka wyraziła na powyższy podział zgodę. Według wstępnych ustaleń warunkiem powyższego podziału i wydzielenia terenu była zamiana tychże nieruchomości na inną działkę, będącą własnością Urzędu Gminy i rozliczeniem przez Spółkę różnicy wartości przedmiotowych nieruchomości. Spółka dodaje, że działka, która miała podlegać zamianie, była w owym czasie przedmiotem dzierżawy zawartej pomiędzy Spółką a Urzędem Gminy, na której to nieruchomości Spółka prowadziła działalność rolniczą.

W dniu 18 maja 2018 r. do Spółki wpłynęło zawiadomienie Starosty znak: (...) zawiadamiające o wydaniu decyzji Nr (...) z dnia 14 maja 2018 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej dla inwestycji pn. "Budowa odcinka drogi gminnej (...)" w miejscowości C na działkach nr: 1/1 o pow. 0,1968 ha, 3/22 o pow. 0,0216 ha, 3/23 o pow. 0,0130 ha, 3/24 o pow. 0,0025 ha, 6/1 o pow. 0,7003 ha w obrębie ewidencyjnym. Łącznie teren wyłączony pod drogę wynosi 0,9342 ha.

Następnie w dniu 21 maja 2018 r. Spółka otrzymała ze Starostwa Powiatowego zawiadomienie o wszczęciu postępowania z urzędu w sprawie ustalenia odszkodowania za przedmiotowe działki, które z mocy prawa stały się własnością Gminy, w związku z realizacją inwestycji drogowej pod nazwą "Budowa odcinak drogi gminnej (...)". W trakcie prac przy ustalaniu odszkodowania okazało się że nie może dojść do zamiany nieruchomości wyłączonych pod budowę drogi na działkę nr 16/4 o pow. 1,57 ha będącej przedmiotem dzierżawy pomiędzy Spółką, Urzędem Gminy, gdyż działka ta miała inne przeznaczenie. Gmina otrzymała działkę nr 16/4 od Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, a warunkiem przeniesienia własności było przeznaczenie tejże działki na potrzeby miejscowej ludności. W związku z powyższym Spółka zaproponowała wysokość odszkodowania za wyłączone grunty o łącznej powierzchni 0,9342 ha w wysokości X zł (po kosztach zakupu), na co gmina wyraziła zgodę. Do podpisania ugody pomiędzy Spółką, a Urzędem Gminy w sprawie wysokości odszkodowania doszło w dniu 6 lutego 2019 r.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że przedmiotowe nieruchomości położone są na terenie gminy, natomiast inwestycję w zakresie budowy drogi gminnej pod nazwą "Budowa odcinka drogi gminnej (...)" prowadzi Gmina. Na podstawie informacji, jaką otrzymała Spółka, Gmina, na dzień wywłaszczenia, tj. 14 maja 2018 r. - jest to dzień wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. "Budowa odcinka drogi gminnej (...)" nie posiadała planu zagospodarowania przestrzennego, ani też nie istniały decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla przedmiotowych nieruchomości.

Natomiast Gmina potwierdza, że realizacja inwestycji pn. "Budowa odcinka drogi gminnej (...)" prowadzona jest na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. (Dz. U. z 2017.1496 z późn. zm.) o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy odszkodowanie za wywłaszczenie nieruchomości rolnej pod budowę drogi gminnej jest zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Jak wyjaśniono wyżej, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów - przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Tym samym dokonując odpłatnego zbycia terenów niezabudowanych (rolnych) Wnioskodawca działa jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 w związku z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego należy wskazać, że dostawa nieruchomości przez Zainteresowanego na rzecz Gminy, dokonywana w związku z decyzją wywłaszczeniową stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca dla tej czynności działa w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W tym przypadku, odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną i ze względu na przedmiot, czynność taka objęta jest podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak wynika z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany" oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz - w przypadku braku takiego planu - wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945), w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Z okoliczności sprawy wynika, że na dzień wywłaszczenia, tj. 14 maja 2018 r. - to jest na dzień wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. "Budowa odcinka drogi gminnej (...)" przedmiotowe nieruchomości nie posiadały planu zagospodarowania przestrzennego ani też nie istniały dla nich decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Pomimo, że zmiana przeznaczenia wywłaszczanych nieruchomości z rolnej na przeznaczoną pod zabudowę, tj. drogę, odbywa się w tym samym momencie, w którym te nieruchomości stają się z mocy prawa własnością Gminy, zmiana ta nie wystąpiłaby gdyby nie doszło do czynności wywłaszczenia. Zatem wywłaszczone nieruchomości rolne podlegają opodatkowaniu na zasadach właściwych dla nieruchomości rolnej. Tym samym w momencie dostawy ww. nieruchomości nie stanowiły gruntu budowlanego zdefiniowanego w art. 2 pkt 33 ustawy.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że czynność przeniesienia przez Wnioskodawcę z mocy prawa w zamian za odszkodowanie prawa własności przedmiotowych nieruchomości rolnych, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Dostawa korzysta jednak ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem nieruchomości te nie stanowią terenów budowlanych, o których mowa w art. 2 pkt 33 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.