0112-KDIL1-1.4012.79.2018.1.MW

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2018 r. (data wpływu 6 lutego 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 marca 2018 r. (data wpływu 15 marca 2018 r.) oraz pismem z dnia 19 marca 2018 r. (data wpływu 20 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

W dniu 6 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Wniosek uzupełniono w dniu 15 marca 2018 r. o wskazanie sposobu doręczenia interpretacji indywidualnej oraz w dniu 20 marca 2018 r. o korektę adresu do korespondencji Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od sierpnia 2012 r. Wnioskodawca prowadzi działalność jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. W dniu 15 listopada 2016 r. Wnioskodawca przekroczył limit sprzedaży 150 000 PLN a tym samym utracił zwolnienie o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z przeoczeniem tego faktu złożył w dniu... 2018 r. zgłoszenie rejestracyjne VAT-R z datą wsteczną czyli od dnia... 2016 r. oraz zgłoszenie aktualizacyjne VAT-R z informacją że chce korzystać z dniem 1 stycznia 2017 r. ze zwolnienia o którym mówi art. 113 ust. 1.

W świetle nowelizacji przepisów ustawa z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 2024), zmieniała w 2016 r. limit sprzedaży z 150 000 PLN na 200 000 PLN.

Artykuł 18. 1. Podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży w 2016 r. była wyższa niż 150 000 zł i nie przekroczyła 200 000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Artykuł 18. 2. Podatnicy, którzy rozpoczęli w 2016 r. wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy zmienianej w art. 1, u których łączna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczyła 150 000 zł i nie przekroczyła 200 000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Przepis przejściowy wyłączał zatem stosowanie art. 113 ust. 11 ustawy o VAT. Dlatego ograniczenie, że do zwolnienia podmiotowego podatnik nie może wrócić przez rok, licząc od końca roku, w którym utracił to prawo lub z niego zrezygnował, nie ma w tym przypadku zastosowania.

W całym roku podatkowym 2016 Wnioskodawca nie przekroczył limitu sprzedaży 200 000 PLN w związku z czym chciałby skorzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 113 ust. 1 z datą wsteczną czyli od dnia 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca nie prowadzi działalności, o której mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W całym roku 2017 Wnioskodawca uważając, iż korzysta ze zwolnienia podmiotowego nie wystawiał faktur uwzględniających podatek VAT, nie pobierał i nie rozliczał podatku VAT ani nie składał deklaracji VAT związanych ze swoją działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca chciałby zauważyć, iż zgłoszenie rejestracyjne VAT-R zostało złożone dopiero... 2018 r. z powodu błędnej interpretacji tzw. przepisów przejściowych art. 18. 1. nowelizowanej ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. przekonany był, iż osiągnąwszy limit 150 000 PLN, ale nie przekraczając limitu 200 000 PLN nie traci zwolnienia podmiotowego zgodnie z art. 113 ust. 1.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowym jest w świetle nowelizacji przepisów Ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. art. 18 ust. 1 skorzystanie ze zwolnienia o którym mówi art. 113 ust. 1 z dniem 1 stycznia 2017 r. jeśli sprzedaż w 2016 r. przekroczyła 150 000 PLN jednakże nie przekroczyła 200 000 PLN, gdy utrata prawa do zwolnienia nastąpiła w dniu 15 listopada 2016 r. a wniosek aktualizacyjny VAT-R informujący o chęci korzystania ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ust. 1 został złożony w dniu... 2018 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, domyślnym profilem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest korzystanie ze zwolnienia podmiotowego według art. 113 ust. 1 ustawy o podatku VAT i takie przeświadczenie, że korzysta z tego zwolnienia towarzyszyło mu przez cały 2017 rok.

Wnioskodawca chciałby przytoczyć interpretację indywidualną z dnia 7 grudnia 2017 r. która to podtrzymuje i potwierdza, że przysługuje mu prawo do korzystania ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ust. 1 od dnia 1 stycznia 2017 r. pomimo tego że przekroczył limit sprzedaży 150 000 PLN a tym samym utracił prawo do zwolnienia w dniu... 2016 r. i składając w dniu... 2018 r. wniosek aktualizacyjny VAT-R z informacją o skorzystaniu ze zwolnienia podmiotowego zgodnie z art. 113 ust. 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów, i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie podmiotowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2016 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z przepisem art. 18 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 2024), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2017 r. - podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży w 2016 r. była wyższa niż 150 000 zł i nie przekroczyła 200 000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Podatnicy, którzy rozpoczęli w 2016 r. wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy zmienianej w art. 1, u których łączna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczyła 150 000 zł i nie przekroczyła 200 000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Jak stanowi przepis art. 113 ust. 11a ustawy, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Zaznaczyć należy, że podatnik ma prawo powrócić do zwolnienia z art. 113 ustawy w trakcie roku podatkowego, pod warunkiem, że minął rok od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował oraz w poprzednim i bieżącym roku nie przekroczył kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Powrót do zwolnienia może nastąpić od początku danego miesiąca.

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że od sierpnia 2012 r. Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą. W dniu 15 listopada 2016 r. Wnioskodawca przekroczył limit sprzedaży 150 000 PLN a tym samym utracił zwolnienie o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z przeoczeniem tego faktu złożył w dniu... 2018 r. zgłoszenie rejestracyjne VAT-R z datą wsteczną czyli od dnia... 2016 r. oraz zgłoszenie aktualizacyjne VAT-R z informacją że chce korzystać z dniem 1 stycznia 2017 r. ze zwolnienia o którym mówi art. 113 ust. 1. W całym roku podatkowym 2016 Wnioskodawca nie przekroczył limitu sprzedaży 200 000 PLN w związku z czym chciałby skorzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 113 ust. 1 z datą wsteczną czyli od dnia 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca nie prowadzi działalności, o której mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W całym roku 2017 Wnioskodawca uważając, iż korzysta ze zwolnienia podmiotowego nie wystawiał faktur uwzględniających podatek VAT, nie pobierał i nie rozliczał podatku VAT ani nie składał deklaracji VAT związanych ze swoją działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca chciałby zauważyć, iż zgłoszenie rejestracyjne VAT-R zostało złożone dopiero... 2018 r. z powodu błędnej interpretacji tzw. przepisów przejściowych art. 18. 1. nowelizowanej ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. tj. przekonany był, iż osiągnąwszy limit 150 000 PLN, ale nie przekraczając limitu 200 000 PLN nie traci zwolnienia podmiotowego zgodnie z art. 113 ust. 1.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ma wątpliwości, czy prawidłowym jest w świetle nowelizacji przepisów Ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. - art. 18 ust. 1, skorzystanie ze zwolnienia o którym mówi art. 113 ust. 1 z dniem 1 stycznia 2017 r. jeśli sprzedaż w 2016 r. przekroczyła 150 000 PLN jednakże nie przekroczyła 200 000 PLN, gdy utrata prawa do zwolnienia nastąpiła w dniu 15 listopada 2016 r. a wniosek aktualizacyjny VAT-R informujący o chęci korzystania ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ust. 1 został złożony w dniu... 2018 r.

Odnośnie obowiązku zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R należy wskazać, że w myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na podstawie art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Przepis art. 96 ust. 4 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r.) stanowi, że naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego" i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Natomiast od dnia 1 stycznia 2017 r., ww. art. 96 ust. 4 ustawy obowiązuje w następującym brzmieniu: "Naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie".

Z kolei, w myśl art. 96 ust. 5 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia w terminach:

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do treści art. 96 ust. 10 ustawy, podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, u których następnie sprzedaż została zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub którzy następnie zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni.

Natomiast jak stanowi art. 96 ust. 12 ustawy, jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r. poz. 869). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy oraz faktyczna łączna wartość sprzedaży (bez kwoty podatku), w prowadzonej działalności gospodarczej u Zainteresowanego w roku 2016 była wyższa niż 150 000 zł, ale nie przekroczyła 200 000 zł - wówczas Wnioskodawcy na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy w związku z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, przysługuje od dnia 1 stycznia 2017 r. prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Odnośnie momentu złożenia deklaracji VAT-R należy wskazać, że w związku ze zmianą danych zawartych w zgłoszeniu rejestracyjnym Wnioskodawca powinien w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana, zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego poprzez złożenie aktualizującego zgłoszenia VAT-R, zaznaczając, że będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy oraz podając datę, od której będzie korzystał lub już korzysta ze zwolnienia.

Należy nadmienić, że wymieniony art. 113 ust. 11 ustawy nie uzależnia prawa do wyboru zwolnienia od terminu złożonego zawiadomienia w urzędzie. Zatem fakt złożenia przez podatnika zawiadomienia po upływie 7 dni, nie pozbawia go prawa do wyboru przysługującego mu zwolnienia.

Zatem w analizowanej sprawie, skoro Wnioskodawca chce korzystać ze zwolnienia od podatku od dnia 1 stycznia 2017 r., powinien złożyć w urzędzie skarbowym zgłoszenie aktualizacyjne VAT-R w terminie do 7 dni licząc od dnia, w którym wybrano to zwolnienie. Jednakże fakt złożenia zawiadomienia po upływie 7 dni, nie pozbawia Wnioskodawcy prawa do wyboru przysługującego mu zwolnienia, pomimo niedopełnienia obowiązku rejestracyjnego w wymaganym przepisami terminie.

Wnioskodawca może więc korzystać ze zwolnienia sprzedaży od podatku od towarów i usług począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r., w sytuacji złożenia zawiadomienia aktualizacyjnego VAT-R o zmianie po dniu 7 stycznia 2017 r.

Zatem w przypadku, gdy faktyczna łączna wartość sprzedaży (bez kwoty podatku), w prowadzonej działalności gospodarczej u Zainteresowanego w roku 2016 była wyższa niż 150 000 zł, ale nie była wyższa niż 200 000 zł, wówczas na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy w związku z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, Wnioskodawcy przysługuje od dnia 1 stycznia 2017 r. prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy, pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo korzystać ze zwolnienia podmiotowego na mocy art. 113 ust. 1 ustawy w przypadku, gdy utrata prawa do zwolnienia nastąpiła w dniu 15 listopada 2016 r. a wniosek aktualizacyjny VAT-R informujący o chęci korzystania ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ust. 1 został złożony po obowiązującym terminie.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Zauważa się również, iż organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.