0112-KDIL1-1.4012.730.2018.11.MJ - Rozliczanie VAT przez gminę w związku z gospodarką wodno-kanalizacyjną.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 11 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 171/19 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 30 grudnia 2019 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2018 r. (data wpływu 10 października 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 listopada 2018 r. (data wpływu 27 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem sieci kanalizacyjnej według wskazanego przez Wnioskodawcę sposobu określania proporcji - jest prawidłowe.

W dniu 10 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem sieci kanalizacyjnej według wskazanego przez Wnioskodawcę sposobu określania proporcji. Wniosek uzupełniono w dniu 27 listopada 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 6 grudnia 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr 0112-KDIL1-1.4012.730.2018.2.MJ, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem sieci kanalizacyjnej według wskazanego przez Wnioskodawcę sposobu określania proporcji za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 6 grudnia 2018 r. nr 0112-KDIL1-1.4012.730.2018.2.MJ złożył skargę z dnia 3 stycznia 2019 r. (data wpływu 4 stycznia 2019 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 171/19 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 6 grudnia 2018 r. nr 0112-KDIL1-1.4012.730.2018.2.MJ.

Sąd w uzasadnieniu wyroku powołał się na orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, a w szczególności na wyroki: z 26 czerwca 2018 r., sygn. akt: I FSK 219/19; z 19 grudnia 2018 r., sygn. akt: I FSK 1448/18, czy też 19 grudnia 2018 r. sygn. akt: I FSK 715/18, z 10 stycznia 2019 r. sygn. akt: I FSK 1662/18.

WSA w Krakowie wskazał, iż w orzecznictwie tym " (...) przyjęto, że cechy konstrukcyjne systemu VAT uzasadniają wykładnię art. 86 ust. 2a-2b i ust. 2h u.p.t.u. dopuszczającą możliwość określenia proporcji odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do konkretnego rodzaju działalności wykonywanej przez gminę.

W przywołanych orzeczeniach zauważono, że w obowiązujących od 1 stycznia 2016 r. przepisach ustawy o VAT, poświęconych określaniu proporcji odliczenia w przypadku wykonywania działalności o charakterze mieszanym, ustawodawca-mając na względzie różnorodność czynności dokonywanych przez podatnika-nie narzucił w tym względzie jakichkolwiek rozwiązań czy schematów, których stosowanie miałoby być obligatoryjne. Sądy uznały, że nawet tam, gdzie ustawodawca dopuszcza możliwość ustalenia konkretnego wzoru w drodze rozporządzenia, podatnikowi (gminie) pozostawiono swobodę i możliwość rozliczenia podatku według proporcji bardziej reprezentatywnej dla prowadzonej przez nią działalności i dokonywanych nabyć towarów i usług. Takie stanowisko zostało uzasadnione tym, że uwzględnia ono złożoną strukturę działań realizowanych przez jednostkę samorządu terytorialnego i urzeczywistnia jej uprawnienie, jako podatnika podatku VAT, do wyboru metody najbardziej reprezentatywnej, pozwalając na poszukiwanie klucza odpowiadającego specyfice realizowanej działalności i dokonywanych nabyć, a w rezultacie na odliczenie podatku w proporcji możliwie najbardziej odpowiadającej związkowi zakupów z działalnością opodatkowaną".

WSA w Krakowie stwierdził, że " (...) przyjęta w rozporządzeniu, akcie wykonawczym, metoda obliczania proporcji według klucza obrotu oparta jest na określonych założeniach".

Zdaniem Sądu, " (...) rozpatrywanie udziału obrotów w ujęciu globalnym przy uwzględnieniu kategorii dochodu wykonanego (rozporządzenie przyjmuje jedynie zróżnicowanie wzorów w odniesieniu do poszczególnych jednostek organizacyjnych - urzędu, jednostki budżetowej i zakładu budżetowego bez podziału na poszczególne rodzaje działalności) opiera się na założeniu o zasadniczo niegospodarczym" charakterze działalności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego".

Sąd wskazał, że propozycja przyjęcia "urzędowego" sposobu rozliczenia dla jednostek samorządu terytorialnego była usprawiedliwiana ich cechami relewantnymi, które z natury rzeczy wykonują działania pozostające poza systemem VAT i w pewnym minimalnym tylko zakresie podejmują działania opodatkowane.

W opinii Sądu specyfika działalności kanalizacyjnej " (...) przejawia się w odwrotnej proporcji czynności opodatkowanych w stosunku do niepodlegających VAT. Odprowadzanie ścieków jest bowiem w głównej mierze działalnością gospodarczą, zaś działania podejmowane w innych niż gospodarczy celach mają tu znaczenie marginalne.

(...)

W rezultacie, o ile prewspółczynnik proponowany w rozporządzeniu odpowiada charakterowi określonych obszarów działalności gminy, to nie uwzględnia specyfiki polegającej na odprowadzaniu ścieków".

WSA w Krakowie wskazał, że " (...) zakres prawa do odliczenia zgodnie z rozporządzeniem jest uzależniony od formy organizacyjno-prawnej jednostki organizacyjnej wykorzystującej Infrastrukturę, a nie od obiektywnych kryteriów. W przypadku proporcji metrażowej, niezależnie od tego jaka jednostka będzie wykorzystywała infrastrukturę zakres prawa do odliczenia będzie identyczny. Proporcja dochodowa/przychodowa zatem nie tylko nie odpowiada specyfice wykonywanej przez gminę działalności w sferze kanalizacyjnej i specyfice związanych z nią wydatków, ale zupełnie tej specyfiki nie bierze pod uwagę. Nie tylko nie uwzględnia sposobu wykorzystania rzeczonej infrastruktury, ale także nie pokazuje stopnia jej wykorzystania do czynności opodatkowanych. Uwzględnia ona dane, które nie mają żadnego związku z wykorzystaniem Infrastruktury, czego dowodzi fakt innych wartości tego prewspółczynnika w zależności od rodzaju jednostki, która wykorzystuje infrastrukturę".

Zdaniem Sądu, "W sytuacji, gdy gmina jest w stanie określić udział odprowadzonych od podmiotów zewnętrznych ścieków w całkowitej ilości odprowadzonych ścieków (zarówno przez podmioty zewnętrzne jak i na własne potrzeby, tj. na potrzeby funkcjonowania jednostek budżetowych gminy i urzędu gminy), to wybrana przez gminę daje możliwość obiektywnego i najbardziej rzetelnego wyodrębnienia części wydatków faktycznie przypadających wyłącznie na działalność gospodarczą opodatkowaną (sprzedaż usług odbioru ścieków na rzecz podmiotów zewnętrznych). Innymi słowy, za pomocą tej metody możliwe jest dokładne wyliczenie zakresu wyłącznego wykorzystania infrastruktury kanalizacyjnej do czynności opodatkowanych. W przypadku wydatków będących przedmiotem wniosku, zastosowanie klucza odliczenia, jakim jest pomiar metrów sześciennych odebranych ścieków, będzie najbardziej odpowiednie, gdyż sposób ten odzwierciedla rzeczywiste wykorzystywanie sieci kanalizacyjnej w odniesieniu do wydatków, których gmina nie jest w stanie jednoznacznie przyporządkować do działalności podlegającej VAT oraz działalności niepodlegającej VAT.

(...)

Zaproponowana przez gminę metoda najpełniej realizuje wymogi przewidziane w art. 86 ust. 2a-2 h u.p.t.u. bo najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, a jednocześnie zapewnia dokonanie odliczenia podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą".

WSA wskazał, że "przepisy krajowe należy interpretować przy uwzględnieniu dyrektywy jak najdokładniejszego odzwierciedlenia wykorzystania danych nabyć do czynności opodatkowanych w zakresie VAT, a zatem w sposób dopuszczający zastosowanie przez gminę prowadzącą wiele rodzajów działalności wielu prewspółczynników w zależności od specyfiki danego sektora jego działalności oraz konkretnego nabycia. Tylko w ten sposób możliwe jest bowiem dokładne określenie zakresu prawa do odliczenia.

Należy również zauważyć, że możliwość stosowania różnych prewspółczynników dla każdego sektora działalności przewiduje art. 173 ust. 2 Dyrektywy 112. Mając na względzie to uregulowanie unijne w krajowych przepisach wprowadzono art. 86 ust. 2a, który nakazuje uwzględniać przy wyliczaniu prewspółczynnika specyfikę danego rodzaju działalności (sektor działalności podatnika), jak i specyfikę danego nabycia. Również rozporządzenie nakazując w § 3 ust. 1 stosowanie wielu prewspółczynników w ramach jednej gminy realizuje tę normę.

Z treści art. 86 ust. 2a u.p.t.u. nie wynika obowiązek stosowania wyłącznie jednej proporcji. Przeciwnie, przepis ten zobowiązuje podatnika, aby każdy zakup weryfikował pod kątem jego wykorzystania i jeśli w danym przypadku stwierdzi związek z działalnością gospodarczą i inną działalnością, to ma obowiązek zastosować proporcję uwzględniającą zarówno działalność, do której wykorzystuje ten zakup (specyfika działalności), jak i rodzaj tego zakupu (specyfika nabycia). A zatem respektując nałożony przez ten przepis obowiązek uwzględniania specyfiki działalności i nabyć, każde nabycie towarów i usług podatnik powinien rozpatrywać oddzielnie, co ewidentnie wymaga stosowania odrębnych prewspółczynników dla różnych rodzajów prowadzonej działalności i różnych nabyć".

Dodatkowo Sąd wskazał, że: "to czy współczynnik proporcji jest bardziej reprezentatywny stanowi okoliczność faktyczną i jej ustalenie może być uwarunkowane przeprowadzeniem kompleksowego postępowania dowodowego. Tymczasem w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny jest związany stanem faktycznym lub zdarzeniem przyszłym przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej".

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 171/19, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej złożył skargę kasacyjną z dnia 24 maja 2019 r. nr 0110-KWR2.4022.128.2019.2.AB do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Pismem z dnia 30 sierpnia 2019 r. nr 0110-KWR2.4022.128.2019.3.AB wycofano skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 171/19 uchylającego interpretację organu z dnia 6 grudnia 2018 r., nr 0112-KDIL1-1.4012.730.2018.2.MJ, wydaną dla Gminy (...).

Postanowieniem z dnia 6 września 2019 r. sygn. akt I FSK 1557/19 Naczelny Sąd Administracyjny umorzył postępowanie kasacyjne. Tym samym orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 171/19 - stało się prawomocne.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem sieci kanalizacyjnej według wskazanego przez Wnioskodawcę sposobu określania proporcji wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina (...) jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Działa na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn.zm) oraz na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1870, z późn. zm).

Gmina (...) z dniem 1 stycznia 2017 r. dokonała centralizacji rozliczeń podatku od towarów i usług, zwanego dalej podatkiem VAT, z podległymi jednostkami budżetowymi. Urząd Gminy (...) jako jednostka budżetowa prowadzi sprzedaż opodatkowaną, zwolnioną i niepodlegająca opodatkowaniu VAT. Sprzedaż prowadzona przez Gminę (...) to m.in. odprowadzanie ścieków komunalnych od mieszkańców, osób prowadzących działalność gospodarczą oraz jednostek budżetowych, czynsze mieszkalne jak i użytkowe dla mieszkańców oraz osób prowadzących działalność gospodarczą. Odbiór ścieków komunalnych dotyczy także jednostek budżetowych Gminy (...) co dokumentowane jest notami księgowymi. Gmina ponosi szereg wydatków w zakresie bieżącego utrzymania sieci kanalizacyjnej. Typowe rodzaje wydatków związanych z bieżącą obsługą sieci kanalizacyjnej to: odbiór i zrzut ścieków na oczyszczalni, energia elektryczna, urządzenia do pomiarów, usługi konserwacyjne i remontowe, usługi związane z obsługą sieci. Głównym dochodem Gminy (...) są opłaty za odprowadzanie ścieków, z czym związane jest inwestowanie przez Gminę w rozbudowę sieci kanalizacyjnej. Działalność Gminy związana z odprowadzeniem ścieków prowadzona jest przez Urząd Gminy (...). Zdaniem Gminy w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowym rozwiązaniem zgodnie z przepisami ustawy o VAT jest odliczanie podatku VAT proporcją odpowiadającą specyfice wykonywanej działalności zgodnie z art. 86 ust. 2h. Infrastruktura kanalizacyjna jest wyodrębnionym, niezależnym zespołem urządzeń, środków trwałych, przy pomocy której możliwe jest świadczenie wyłącznie usług odprowadzenia ścieków i nie można świadczyć żadnych innych usług. Wydatki można bezpośrednio przyporządkować do świadczenia tych usług (np. odbiór i zrzut ścieków, energii elektrycznej, remonty sieci kanalizacyjnej itp.). Klucz podziału - udział ilość odprowadzonych ścieków na rzecz odbiorców zewnętrznych x 100/ilość odprowadzonych ścieków do wszystkich odbiorców (łącznie z jednostkami budżetowymi). Za każdy rok można ustalić konkretny wskaźnik na podstawie ilości odprowadzonych ścieków. Tak obliczony prewspółczynnik byłby korygowany w styczniu roku następnego do faktycznej wielkości za dany rok.

W uzupełnieniu wniosku doprecyzowano opis sprawy w następujący sposób:

Przyłączone do kanalizacji są następujące jednostki organizacyjne Gminy:

* Szkoła Podstawowa (...),

* Szkoła Podstawowa (...),

* Szkoła Podstawowa (...),

* Szkoła Podstawowa (...),

* Gminny Zespół (...)"

* Urząd Gminy (...),

* Ośrodek Pomocy Społecznej (...).

W budynkach jednostek organizacyjnych, od których Gmina odprowadza ścieki wykonywane są następujące kategorie czynności:

a. Szkoła Podstawowa (...),

* czynności opodatkowane podatkiem VAT: brak,

* czynności zwolnione od podatku: brak,

* czynności niepodlegające opodatkowaniu: prowadzenie statutowej działalności.

b. Szkoła Podstawowa (...),

* czynności opodatkowane podatkiem VAT: brak,

* czynności zwolnione od podatku: brak,

* czynności niepodlegające opodatkowaniu: prowadzenie statutowej działalności.

c. Szkoła Podstawowa (...),

* czynności opodatkowane podatkiem VAT: brak.

* czynności zwolnione od podatku: brak,

* czynności niepodlegające opodatkowaniu: prowadzenie statutowej działalności.

d. Szkoła Podstawowa (...),

* czynności opodatkowane podatkiem VAT: brak,

* czynności zwolnione od podatku: brak,

* czynności niepodlegające opodatkowaniu: prowadzenie statutowej działalności.

e. Gminny Zespól (...),

* czynności opodatkowane podatkiem VAT: brak,

* czynności zwolnione od podatku: brak,

* czynności niepodlegającej opodatkowaniu: prowadzenie statutowej działalności.

f. Urząd Gminy (...),

* czynności opodatkowane podatkiem VAT: sprzedaż nieruchomości, dzierżawa i wynajem mienia komunalnego, odbiór ścieków refakturowanie mediów,

* czynności zwolnione od podatku: wynajem nieruchomości na cele mieszkalne,

* czynności niepodlegające opodatkowaniu: prowadzenie statutowej działalności w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa.

g. Ośrodek Pomocy (...),

* czynności opodatkowane podatkiem VAT: brak,

* czynności zwolnione od podatku: brak,

* czynności niepodlegające opodatkowaniu: prowadzenie statutowej działalności.

Wydatki bieżące związane z kanalizacją są wyodrębnione poprzez specjalny dział, rozdział, paragraf gdzie można zidentyfikować wydatki bieżące tylko i wyłącznie związane z odprowadzaniem ścieków. Natomiast wydatków bieżących związanych z utrzymaniem kanalizacji nie jest się w stanie podzielić, przypisać bezpośrednio do związku z konkretną sprzedażą tj. opodatkowaną, zwolnioną, czy niepodlegającą pod podatek VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w odniesieniu do zakupów bieżących bezpośrednio związanych z bieżącym utrzymaniem sieci kanalizacyjnej Gmina może stosować inny niż wymieniony w art. 86 ust. 2c indywidualny prewspółczynnik najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć od 1 stycznia 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowym rozwiązaniem zgodnie z przepisami ustawy o VAT jest odliczanie podatku VAT proporcją najbardziej odpowiadającą specyfice wykonywanej działalności zgodnie z art. 86 ust. 2h.

W odniesieniu do zakupów dotyczących wydatków bieżących bezpośrednio związanych z bieżącym utrzymaniem sieci kanalizacyjnej jest zobowiązana do stosowania przepisów o sposobie określania proporcji zgodnie z art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o VAT - Gmina może stosować inny niż wymieniony w art. 86 ust. 2c indywidualny prewspółczynnik najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć tj. ilość odprowadzonych ścieków na rzecz odbiorców zewnętrznych x 100/ilość odprowadzonych ścieków do wszystkich odbiorców (łącznie z jednostkami budżetowymi).

Zgodnie z art. 86 ust. 2b ustawy o VAT sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Na podstawia delegacji zawartej w art. 86 ust. 22 ustawy o VAT wydane zostało Rozporządzenie. Określa ono dla niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej "sposobem określenia proporcji" oraz wykazuje dane, na podstawie, których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji. Rozporządzenie to dotyczy niektórych podatników - m.in. jednostki samorządu terytorialnego. Zastosowanie tego rozporządzenia do wydatków związanych z odprowadzeniem ścieków nie byłoby reprezentatywne do prawidłowego odliczenia podatku VAT, gdyż ujmuje wszelką działalność jaką prowadzi Gmina.

Działalność Gminy związana z oprowadzaniem ścieków jest wyodrębniona w jednostce Urzędu Gminy (...). Wydatki są przypisane konkretnie do tej działalności. Działalności związanej ze ściekami nie łączy się z inną działalnością jednostki. Proporcja z rozporządzenia ma jak najbardziej zastosowanie do innych wydatków Gminy związanych z bieżącym utrzymaniem budynku Urzędu Gminy, z nabywanymi mediami, materiałami biurowymi, usługami telekomunikacyjnymi, remontowymi - czyli zakupami które służą różnym rodzajom działalności Gminy i trudno przyporządkować je konkretnemu rodzajowi działalności. Wydatki bieżące związane z odbiorem ścieków można z łatwością przyporządkować. Nie ma tutaj trudności przypisania z jaką działalnością mają wydatki związek.

Równocześnie art. 86 ust. 2h ustawy o VAT mówi, że "w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji."

Infrastruktura kanalizacyjna jest wyodrębnionym niezależnym zespołem urządzeń, środków trwałych, przy pomocy której możliwe jest świadczenie wyłącznie usług odprowadzenia ścieków i nie można świadczyć żadnych innych usług. Wydatki można bezpośrednio przyporządkować do świadczenia tych usług (np. odbiór i zrzut ścieków, energii elektrycznej, remonty sieci kanalizacyjnej itp.).

Odbiór ścieków od odbiorców zewnętrznych na podstawie danych za rok 2017 r. stanowił 98,93%, a na rzecz jednostek budżetowych (w tym również do oczyszczalni ścieków) wynosił 1,07%. Za każdy rok można ustalić konkretny wskaźnik na podstawie ilości odprowadzonych ścieków. Tak obliczony prewspółczynnik byłby korygowany w styczniu roku następnego do faktycznej wielkości za dany rok. A skoro świadczenie usług odbioru ścieków nie wiążą się z innymi usługami świadczonymi przez Gminę, można w sposób precyzyjny określić bardziej odpowiadający specyfice wykonywanej działalności sposób określenia proporcji - klucz podziału. Proporcja ww. została wyliczona jako udział ilość odprowadzonych ścieków na rzecz odbiorców zewnętrznych x 100/ilość odprowadzonych ścieków do wszystkich odbiorców (łącznie z jednostkami budżetowymi).

W wyniku ponownej analizy przedstawionego we wniosku opisu sprawy, w związku z art. 153 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 171/19 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem sieci kanalizacyjnej według wskazanego przez Wnioskodawcę sposobu określania proporcji - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.