0112-KDIL1-1.4012.581.2017.2.SJ - Opodatkowanie podatkiem VAT użyczenia samochodu ciężarowego pracownikowi do celów prywatnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 listopada 2017 r. (data wpływu 8 listopada 2017 r.) uzupełnionym pismem z 29 grudnia 2017 r. (data wpływu 4 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności użyczenia samochodu ciężarowego pracownikowi także do celów prywatnych - jest prawidłowe.

W dniu 8 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności użyczenia samochodu ciężarowego pracownikowi także do celów prywatnych. Wniosek uzupełniono 4 stycznia 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jawna prowadząca działalność pod firmą: Spółka Jawna (zwana dalej stroną, Spółką, podatnikiem lub Wnioskodawcą), prowadzi działalność gospodarczą w zakresie regeneracji części zamiennych do pojazdów samochodowych. Strona jest podatnikiem VAT czynnym zobowiązanym do składania deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług, miesięcznie. Spółka przy prowadzeniu działalności wykorzystuje pojazdy samochodowe i w tym też celu w październiku 2015 r. nabyła od podatnika VAT czynnego między innymi poniżej opisany samochód ciężarowy, przyjęła ww. pojazd do użytkowania oraz zaewidencjonowała ww. samochód ciężarowy w prowadzonej ewidencji środków trwałych (zwany dalej pojazdem samochodowym lub samochodem ciężarowym), a mianowicie: samochód ciężarowy marki A nabyty w dniu 18 października 2015 r. Przedmiotowy pojazd samochodowy jest wykorzystywany od dnia rejestracji w dniu 19 października 2015 r. przez Spółkę przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

Spółka na okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., użyczyła ww. samochód ciężarowy pracownikowi strony zatrudnionemu na umowę o pracę, który to pojazd samochodowy jest wykorzystywany przez ww. pracownika także do celów prywatnych. Dodatkowe dane związane z ww. pojazdem samochodowym: rok produkcji 2011, dopuszczalna ładowność 573 kg, ilość miejsc siedzących 2 (dwa). Do dnia złożenia wniosku jakakolwiek okręgowa stacja kontroli na terenie kraju nie wydała na wniosek Spółki zaświadczenia, że ww. pojazd samochodowy odpowiada dodatkowym warunkom technicznym określonym w art. 86 ust. 9 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), które to zaświadczenie zostałoby wpisane do dowodu rejestracyjnego. W dowodzie rejestracyjnym ww. samochodu ciężarowego w pozycji J jest informacja, że ww. pojazd samochodowy jest oznaczony symbolem Ni. Wnioskodawca odlicza od podatku należnego za dany miesiąc rozliczeniowy podatek naliczony w wysokości 50% z faktur dokumentujących nabycie paliwa do przedmiotowego pojazdu samochodowego oraz z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z jego eksploatacją. Strona po dniu 19 października 2015 r., do chwili obecnej nie złożyła w Urzędzie Skarbowym informacji (na druku VAT-26), o której to informacji mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. z 2012 r. poz. 371; dalej w skrócie rozporządzenie) oraz nie założyła dla niniejszego pojazdu oraz nie prowadzi do chwili obecnej oraz nie ma zamiaru prowadzić w przyszłości, ewidencji przebiegu pojazdu, o której to ewidencji mowa w art. 86a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r. Spółka mając za podstawę: art. 12 ust. 2a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2062; w skrócie u.p.d.o.f. lub ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych) nalicza co miesiąc od dnia 1 stycznia 2017 r. do chwili obecnej pracownikowi z tytułu użyczenia ww. samochodu ciężarowego od podstawy w kwocie 250 zł składki na ubezpieczenia społeczne, składki na ubezpieczenie zdrowotne, składki na Fundusz Pracy i FGSP oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Jednocześnie Spółka mając za podstawę interpretację indywidualną Ministra Finansów znak ITPP2/4512-182/15/AP z dnia 18 maja 2015 r. nalicza oraz deklaruje od miesiąca stycznia 2017 r. podatek należny z tytułu użytkowania ww. samochodu ciężarowego przez pracownika do celów prywatnych w kwocie 58,00 zł miesięcznie, od podstawy jego naliczania w wysokości 250,00 zł.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że z tytułu nabycia w dniu 18 października 2015 r. samochodu ciężarowego marki A przysługiwało Spółce prawo do odliczenia od podatku należnego za dany miesiąc rozliczeniowy 50% podatku naliczonego wyszczególnionego w fakturze dokumentującej nabycie ww. pojazdu samochodowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na Spółce z uwagi na fakt użyczenia od dnia I stycznia 2017 r. do użytkowania samochodu ciężarowego pracownikowi zatrudnionemu na umowę o pracę, który to pojazd samochodowy może być wykorzystywany przez pracownika także do celów prywatnych, spoczywa obowiązek naliczenia w danym miesiącu rozliczeniowym podatku należnego od podstawy jego naliczania nie wyższej niż wartość uzyskiwanego ww. pracownika w danym miesiącu nieodpłatnego świadczenia pracowniczego, o którym to świadczeniu mowa w art. 12 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. od podstawy w wysokości 250,00 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych)?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług realizacja celu osobistego polega na zaspokojeniu własnej (prywatnej) potrzeby osoby, która ten cel realizuje, a potrzeby osobiste pracownika, do których zaspokojenia pracodawca nie jest zobowiązany przepisami prawa, więc przekraczające zakres obowiązków pracodawcy. Wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie Spółka nie realizuje celu osobistego pracownika, gdyż nie jest zrywany związek z prowadzeniem przez stronę przedsiębiorstwa, zdaniem strony, nawet w przypadku gdy ww. samochód ciężarowy jest wykorzystywany przez pracownika na cele prywatne.

Reasumując powyższe wskazać należy, że zdaniem strony, na Spółce z uwagi na fakt użyczenia od dnia 1 stycznia 2017 r. do użytkowania samochodu ciężarowego pracownikowi zatrudnionemu na umowę o pracę, który to pojazd samochodowy może być wykorzystywany przez pracownika także do celów prywatnych, nie spoczywa obowiązek naliczenia w danym miesiącu rozliczeniowym podatku należnego od podstawy jego naliczania nie wyższej niż wartość uzyskiwanego ww. pracownika w danym miesiącu nieodpłatnego świadczenia pracowniczego, o którym to świadczeniu mowa w art. 12 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. od podstawy w wysokości 250,00 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych), skutkuje, że podatek należy w kwocie 58,00 zł miesięcznie, Spółka deklaruje i opłaca nienależnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Ustawodawca przewidział jednak od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy - za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników - do ich celów bezpośrednio konsumpcyjnych, które nie mają żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, wytworzeniu lub imporcie tych towarów lub ich części składowych.

Stosownie do treści art. 8 ust. 5 ustawy - przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

Na podstawie art. 8 ust. 6 ustawy - w przypadku o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zatem powyższe przepisy, tj. art. 8 ust. 5 i ust. 6 wyłączają konieczność opodatkowania podatkiem VAT wykorzystania przez podatnika pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza objętych 50% ograniczeniem w odliczeniu podatku naliczonego.

Zgodnie z przepisem art. 86a ust. 1 ustawy - w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Według art. 2 pkt 34 ustawy - przez pojazdy samochodowe - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 128) - przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ustawy - Prawo o ruchu drogowym wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Na podstawie art. 86a ust. 2 ustawy - do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy - przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Jak stanowi art. 86a ust. 4 ustawy - pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W świetle art. 86a ust. 9 ustawy - do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Z powołanych przepisów wynika, że użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów osobistych podatnika co do zasady, stanowi usługę uznaną za odpłatną w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, która podlega opodatkowaniu.

Powyższą regułę wyłącza jednak spełnienie warunków wskazanych w art. 8 ust. 5 ustawy. Na mocy ww. przepisu, użycie pojazdu samochodowego do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu w sytuacji, gdy podatnikowi przysługiwało ograniczone prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nabyciem tego pojazdu lub jego części składowych.

Jak wskazano w art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1 tego artykułu, zalicza się m.in. wydatki dotyczące nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych oraz nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem skoro Spółka nie dokonała pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem samochodu, a jedynie odliczyła kwotę podatku zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, to prywatne wykorzystanie ww. samochodu, podlega jako całość wyłączeniu z opodatkowania VAT.

Tym samym w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 8 ust. 5 ustawy, bowiem zgodnie z ww. przepisem, w przypadku użycia przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdu samochodowego, od którego przy nabyciu przysługiwało ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego (zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy) nie stosuje się przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 pod warunkiem, że użycie tego samochodu przyjmie formę nieodpłatnego użycia towaru.

W konsekwencji, nieodpłatne wykorzystanie przez pracownika przedmiotowego samochodu (również do celów prywatnych), w sytuacji gdy Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z tym samochodem (obliczonego zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy) - nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ze względu na treść art. 8 ust. 2 pkt 1 oraz art. 8 ust. 5 ustawy. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do opodatkowania ww. świadczenia i nie spoczywa na nim obowiązek naliczenia i deklarowania podatku należnego od wartości nieodpłatnego świadczenia.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej - przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.