0112-KDIL1-1.4012.5.2017.1.RW - Ustalenie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług serwisowych uwzględnianych w czynszu wynajmowanych samochodów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 27 lutego 2017 r. (data wpływu 2 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług serwisowych uwzględnianych w czynszu wynajmowanych samochodów - jest prawidłowe.

W dniu 2 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług serwisowych uwzględnianych w czynszu wynajmowanych samochodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Wnioskodawca jest właścicielem sieci sklepów, prowadzonych pod markami A i B. Zgodnie z umową Spółki, przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek klasyfikowanych do grupowania 77.11.Z Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2007). W ramach prowadzonej działalności Spółka zawiera umowy leasingu operacyjnego samochodów osobowych. Pojazdy te zgodnie z polityką flotową Spółki mogą być wykorzystywane zarówno przez pracowników Spółki, jak i na podstawie umowy najmu lub dzierżawy przez współpracowników, prowadzących własną działalność gospodarczą (dalej: Współpracownicy, Partnerzy).

Samochody są udostępniane Współpracownikom podejmującym w szczególności działania mające na celu zwiększenie sprzedaży towarów i usług w sklepach prowadzonych przez ajentów, a tym samym zwiększenie przychodów Spółki i jej udziału w rynku FMCG (produktów szybko zbywalnych). Udostępnianie Współpracownikom samochodów wraz z kartami paliwowymi jest nieodłącznym elementem działalności Spółki służącym jej rozwojowi i zwiększaniu jej obrotów.

W związku z użytkowaniem samochodów osobowych na podstawie umów leasingu operacyjnego Spółka ponosi koszty rat leasingowych, a także koszty eksploatacji pojazdów, np. koszty przeglądów technicznych, koszty paliwa, smarów oraz opłaty za autostrady czy usługi myjni. Powyższe wydatki są dokumentowane fakturami VAT wystawianymi na rzecz Spółki.

W celu uproszczenia rozliczeń części kosztów związanych z eksploatacją pojazdów Spółka zawarła z D. Co. KG (dalej: D) porozumienie dotyczące użytkowania kart paliwowych wydawanych przez D (dalej: Porozumienie).

D (zarejestrowany czynny podatnik VAT w Polsce) nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z zawartym Porozumieniem oraz Ogólnymi Warunkami Handlowymi do Porozumienia (dalej: OWH) Strony ustaliły następujące warunki korzystania z kart D:

* Karta D uprawnia Spółkę oraz jej Współpracowników do bezgotówkowego nabywania u wskazanych przez D Partnerów Serwisowych D w kraju i za granicą towarów lub usług;

* Wnioskodawca oraz D ustaliły miesięczny limit obrotów na karcie w wysokości PLN 15.000,00 oraz całkowity kredyt w rachunku bieżącym w wysokości PLN 30.000,00;

* Karta D jest przypisana do pojedynczego, podanego do wiadomości D pojazdu;

* Nie zezwala się na posługiwanie kartami D przez inne osoby niż przez Spółkę i jej Współpracowników;

* D odpowiada jedynie za zawinienia tzn. za działanie umyślne i nieumyślne - wszelkie reklamacje z tytułu dostarczanych towarów lub świadczonych usług są kierowane bezpośrednio do D;

* D nie odpowiada za niezgodne z umową użytkowanie lub nadużycie karty D - tę odpowiedzialność ponosi Spółka;

* Z tytułu dostarczonych towarów lub usług D nalicza co do zasady ceny obowiązujące w danym miejscu lub zgodnie ze stosowanymi taryfami; D nie ma wpływu na kształtowanie cen towarów lub usług;

* Z tytułu korzystania z kart paliwowych D wystawia faktury na Spółkę dwa razy w miesiącu, tj. do 15-go dnia każdego miesiąca i na koniec każdego miesiąca.

Spółka udostępnia Współpracownikom samochody wraz z kartami D.

Zgodnie z obecnym modelem funkcjonującym w Spółce towary i usługi nabywane za pośrednictwem Współpracowników przez Spółkę, przy użyciu kart D, są w pierwszej kolejności fakturowane na Spółkę, a następnie refakturowane przez Spółkę na Współpracowników. Obecnie Spółka nie ustala ze Współpracownikami odrębnych, innych warunków użytkowania kart D niż te ustalone z D na podstawie Porozumienia i OWH.

W celu uproszczenia rozliczeń z Partnerami, Spółka rozważa wprowadzenie modelu, w którym zrezygnuje z refakturowania na rzecz Partnerów nabywanych z wykorzystaniem kart D towarów oraz usług.

W związku z powyższym, Spółka planuje zawarcie aneksów do obecnie obowiązujących umów dzierżawy/najmu samochodów w celu zmiany wysokości wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy. W konsekwencji wartość paliwa i usług serwisowych nabywanych za pomocą kart D będzie zwiększała kwotę należną czynszu wynajmowanych samochodów za dany okres.

Spółka wskazuje, że m.in. w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od dostawców w odniesieniu do nabywanych za pomocą kart paliwowych towarów i usług związanych z samochodami osobowymi przeznaczonymi wyłącznie do oddania w odpłatne użytkowanie na podstawie umów dzierżawy zawieranych przez Spółkę z Partnerami, otrzymała interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 stycznia 2015 r.

Spółka składa wniosek o interpretację w związku z planowanymi zmianami w obecnie funkcjonującym modelu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka będzie uprawniona do odliczenia kwoty stanowiącej 100% VAT naliczonego z otrzymywanych faktur dokumentujących nabycie towarów i usług serwisowych przy pomocy kart D, w przypadku gdy wartości te będą uwzględnianie w wartości czynszu wynajmowanych Współpracownikom samochodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku podjęcia decyzji o rezygnacji z refakturowania na rzecz Partnerów nabywanych z wykorzystaniem kart D towarów i usług, będzie uprawniona do odliczenia kwoty stanowiącej 100% VAT naliczonego z otrzymywanych faktur dokumentujących nabycie towarów i usług serwisowych przy pomocy kart D, w przypadku gdy wartości te będą uwzględnianie w wartości czynszu wynajmowanych Współpracownikom samochodów.

(I)

W świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT warunkiem niezbędnym do skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia VAT jest wykorzystywanie przez tego podatnika nabywanych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

O związku nabywanych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), który wskazuje w swoim orzecznictwie, że prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od kwoty podatku należnego przysługuje zarówno gdy związek z czynnościami opodatkowanymi ma charakter bezpośredni, jak i pośredni.

W wyroku z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-404/12 (Finanzamt Kӧ ln-Nord przeciwko Wolframowi Beckerowi) TSUE zwrócił uwagę, że " (...) zgodnie z orzecznictwem Trybunatu bezpośredni związek między konkretną transakcją na wcześniejszym etapie obrotu a transakcją lub transakcjami dającymi prawo do odliczenia dokonanymi na późniejszym etapie obrotu jest co do zasady niezbędny do powstania po stronie podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz do określenia wysokości tego odliczenia".

W dalszej kolejności TSUE wskazał, że "podatnik korzysta jednak z prawa do odliczenia również w sytuacji braku bezpośredniego związku między konkretną transakcją na wcześniejszym etapie obrotu a transakcją lub transakcjami na późniejszym etapie obrotu powodującymi powstanie prawa do odliczenia, jeżeli cena nabycia otrzymanych świadczeń wchodzi w zakres ogólnych kosztów działalności podatnika i stanowi w związku z tym element ceny dostarczanych przez niego towarów lub świadczonych usług. Tego rodzaju koszty mają bowiem bezpośredni związek z całością działalności gospodarczej podatnika".

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że podatnik będzie uprawniony do korzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego od kwoty podatku należnego także w przypadku, gdy związek pomiędzy zakupami towarów i usług a czynnościami opodatkowanymi będzie miał charakter pośredni.

(II)

Jako przykład stosowania powyższego w praktyce można wskazać na sytuację analogiczną do przedmiotowego modelu rozważanego przez Spółkę, tj. sytuację, w której wynajmujący przenoszą na najemców koszty tzw. mediów - czy to bezpośrednio, czy też uwzględniając je w wysokości czynszu.

Zgodnie z przedstawionymi w interpretacjach podatkowych stanami faktycznymi w takich przypadkach podatnikom przyznawane jest prawo do odliczenia VAT w związku z nabyciem tych mediów. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 24 września 2013 r., sygn. ITPP1/443-578/13/IK Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił uwagę, że "Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jedynie w zakresie w jakim wydatki służą czynnościom opodatkowanym, czyli wydatkom związanym z pokryciem kosztów z tytułu dostaw "mediów" dla najmowanych lokali użytkowych".

Wnioski płynące z powyższej praktyki powinny mieć również zastosowanie do modelu rozważanego przez Wnioskodawcę. W ocenie Spółki, w sytuacji gdy w wartości czynszu (przychodu opodatkowanego VAT) będzie uwzględniania wartość nabywanych przy pomocy kart D towarów i usług, należy uznać, że nabycia te będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej VAT. Tym samym Wnioskodawcy od tych nabyć powinno przysługiwać prawo do odliczenia kwoty stanowiącej 100% VAT naliczonego z otrzymanych faktur dokumentujących nabycie przedmiotowych towarów oraz usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Podatnik posiada prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Na mocy art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy - w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Jak stanowi art. 86a ust. 2 ustawy - do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (art. 2 pkt 34 ustawy).

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 128 z późn. zm.) - przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że "samochodem osobowym" jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Należy podkreślić, że konstrukcja pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony sprawia, że są one co do zasady wykorzystywane nie tylko do prowadzenia działalności gospodarczej, ale również na cele prywatne.

Wobec tego ww. pojazdy są wykorzystywane w celach "mieszanych" (tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością), co oznacza, że zgodnie z ww. regulacją, w stosunku do wydatków związanych z tymi pojazdami, zastosowanie ma ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług - przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy - pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu - art. 86a ust. 5 ustawy - nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Na podstawie art. 86a ust. 9 ustawy - do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (np. na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

W analizowanej sprawie wątpliwości Spółki, dotyczą prawa do odliczenia kwoty stanowiącej 100% VAT naliczonego z otrzymywanych faktur dokumentujących nabycie towarów i usług serwisowych przy pomocy kart D, w przypadku gdy wartości te będą uwzględnianie w wartości czynszu wynajmowanych Współpracownikom samochodów.

W odniesieniu do powyższego odwołać należy się do regulacji art. 86 ust. 1 ustawy, z którego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Wskazać należy, że podatnik podatku VAT w zakresie realizowanych przez siebie działań gospodarczych działa głównie w ramach systemu wytyczonego przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do ustawy. Planując działania w obszarze swojej działalności gospodarczej, podatnik VAT musi zatem uwzględnić przepisy, które będą odnosić się do wykonywanych czynności i przewidzieć skutki swoich decyzji na gruncie przepisów o VAT, ponieważ o zakresie stosowania prawa podatkowego w odniesieniu do danych czynności przesądza rzeczywisty charakter tych czynności.

W podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki prawnopodatkowe, jest wykonywanie czynności opodatkowanych.

Zatem już w momencie nabycia towarów lub usług obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju czynności, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma więc obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Bowiem tylko związek z czynnościami opodatkowanymi uprawnia do odliczenia podatku naliczonego. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w zw. z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących m.in. wydatków związanych z eksploatacją pojazdów samochodowych w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Z przedstawionego opisu wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem sieci sklepów. Zgodnie z umową Spółki, przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek klasyfikowanych do grupowania 77.11.Z Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2007). W ramach prowadzonej działalności Spółka zawiera umowy leasingu operacyjnego samochodów osobowych. Pojazdy te zgodnie z polityką flotową Spółki mogą być wykorzystywane zarówno przez pracowników Spółki, jak i na podstawie umowy najmu lub dzierżawy przez współpracowników, prowadzących własną działalność gospodarczą (dalej: Współpracownicy, Partnerzy).

Samochody są udostępniane Współpracownikom podejmującym w szczególności działania mające na celu zwiększenie sprzedaży towarów i usług w sklepach prowadzonych przez ajentów, a tym samym zwiększenie przychodów Spółki i jej udziału w rynku FMCG (produktów szybko zbywalnych). Udostępnianie Współpracownikom samochodów wraz z kartami paliwowymi jest nieodłącznym elementem działalności Spółki służącym jej rozwojowi i zwiększaniu jej obrotów.

W związku z użytkowaniem samochodów osobowych na podstawie umów leasingu operacyjnego Spółka ponosi koszty rat leasingowych, a także koszty eksploatacji pojazdów, np. koszty przeglądów technicznych, koszty paliwa, smarów oraz opłaty za autostrady czy usługi myjni. Powyższe wydatki są dokumentowane fakturami VAT wystawianymi na rzecz Spółki. Spółka planuje zawarcie aneksów do obecnie obowiązujących umów dzierżawy/najmu samochodów w celu zmiany wysokości wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy. W konsekwencji wartość paliwa i usług serwisowych nabywanych za pomocą kart D będzie zwiększała kwotę należną czynszu wynajmowanych samochodów za dany okres.

Z powyższego opisu wynika, że wydatki związane z zakupem towarów i usług serwisowych będą stanowiły element wynagrodzenia za usługę najmu/dzierżawy samochodu przez Współpracowników. Zatem już w momencie nabycia towarów i usług związanych z użytkowaniem samochodów Spółka decyduje, że będzie obciążać kosztami tych zakupów Współpracowników. Wartość paliwa i usług serwisowych nabywanych za pomocą kart D będzie zwiększała kwotę należną czynszu wynajmowanych samochodów za dany okres. W rezultacie zakupy te będą miały wpływ na cenę (będą ją kształtowały) świadczonej przez Spółkę usługi dzierżawy/najmu samochodu. Tym samym istnieć będzie bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi przez Spółkę zakupami towarów i usług a sprzedażą opodatkowaną VAT Spółki (dzierżawą/najmem samochodów).

W tym miejscu należy zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, by działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym. W prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. Należy jednak zwrócić uwagę, że realizowane przez podatnika działania nie mogą stanowić nadużycia prawa, tzn. ich zasadniczym celem nie może być osiągnięcie korzyści podatkowych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w sytuacji gdy, jak wskazano we wniosku, samochody będą oddane do odpłatnego korzystania Współpracownikom, w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej i na potrzeby tej działalności, a nabywane towary i usługi związane z eksploatacją samochodów stanowić będą element wkalkulowany w wynagrodzenie z tego tytułu, wówczas Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług wykorzystywanych do samochodów oddanych do odpłatnego używania Współpracownikom.

Reasumując, w przedstawionej sytuacji, Spółka będzie uprawniona do odliczenia kwoty stanowiącej 100% VAT naliczonego z otrzymywanych faktur dokumentujących nabycie towarów i usług serwisowych przy pomocy kart D, w przypadku gdy wartości te będą uwzględnianie w wartości czynszu wynajmowanych Współpracownikom samochodów.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Zaznacza się również, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.