0112-KDIL1-1.4012.485.2017.1.SJ - Wyłączenie z VAT sprzedaży przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 września 2017 r. (data wpływu 6 października 2017 r.) uzupełnionym pismem z 24 października 2017 r. (data wpływu 26 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przedsiębiorstwa. Wniosek uzupełniono 26 października 2017 r. poprzez sprostowanie błędu w opisie sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - spółka Sp. z o.o. w likwidacji (Sp. z o.o. lub Spółka) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiadającym NIP.

Spółka znajduje się w likwidacji od dnia 25 maja 2012 r. Wyrokiem Sądu Okręgowego. Spółkę reprezentuje Likwidator.

Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 10 marca 2016 r. odwołano (...) z funkcji Likwidatora spółki Sp. z o.o. w likwidacji. Na skutek powyższego, postanowieniem Sądu Rejonowego Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 11 maja 2016 r. ustanowiono nowego Likwidatora dla spółki (...), wpisanego postanowieniem z dnia 15 czerwca 2016 r. do Krajowego Rejestru Przedsiębiorców, zgodnie z art. 277 § 3 Kodeksu Spółek Handlowych.

Dowód: Postanowienie Sądu Rejonowego Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 11 maja 2016 r.

Z dokumentów otrzymanych przez obecnego Likwidatora wynika, że jedynym składnikiem majątku spółki jest nieruchomość gruntowa na działce o powierzchni 5.300 m² (działka nr 205/3), zabudowana budynkiem produkcyjnym, budynkiem produkcyjno-magazynowym, budynkiem socjalno-biurowym oraz budynkiem magazynowym, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi KW. Właścicielem przedmiotowego gruntu oraz związanego z nim prawa własności nieruchomości budynkowych jest spółka Sp. z o.o. w likwidacji.

Na przedmiotowej nieruchomości była od roku 1993 do roku 2012 prowadzona działalność gospodarcza w postaci przetwórstwa surowca pierzarskiego, polegająca na przygotowywaniu określonych mieszanek do wypełnień puchowych przeznaczonych do wypełniania kołder i poduszek, ewentualnie kurtek puchowych. We wskazanej cezurze czasowej Sp. z o.o. także eksportowała puch oraz inne mieszanki do Niemiec, a także Japonii, Chin i innych krajów poprzez swojego wspólnika, tj. firmę (...).

Przedmiotem sprzedaży mają być następujące składniki:

a. Nieruchomość gruntowa położona na działce o powierzchni 5.300 m² i związane z nią prawa własności. Nieruchomość w całości ogrodzona, z szeroką bramą wjazdową. Nieruchomość zabudowana jest:

* budynkiem produkcyjnym o pow. 821,30 m²,

* budynkiem produkcyjno-magazynowym o pow. 175,00 m²,

* budynkiem socjalno-biurowym o pow. 568,00 m² z łazienkami, szatniami, kuchnią, stołówką dla pracowników,

* budynkiem magazynowym o pow. 173.00 m².

Teren wokół budynków jest utwardzony. Nieruchomość wyposażona w media: woda, prąd, szambo, własna kotłownia.

b. Wyposażenie, np. meble biurowe, meble produkcyjne, fax, telefony, wyposażenie pomieszczeń socjalnych i magazynowych, narzędzia związane z utrzymaniem porządku i czystości.

W 2013 r. przedmiotowa nieruchomość została wynajęta (...), prowadzącemu działalność gospodarczą ("Najemca"). Przedmiotem najmu jest nieruchomość zabudowana i obejmuje wszystkie ww. obiekty wzniesione na działce, tj. budynek produkcyjny, budynek produkcyjno-magazynowy, budynek socjalno-biurowy, budynek magazynowy oraz znajdujące się w nich wyposażenie, tj.: meble biurowe, meble produkcyjne, fax, telefony, wyposażenie pomieszczeń socjalnych i magazynowych, narzędzia związane z utrzymaniem porządku i czystości. Pan, wykorzystując zasoby lokalowe oraz zasoby ludzkie prowadzi obecnie działalność polegającą na wytwarzaniu wyrobów tapicerskich w różnym asortymencie.

Z uwagi na specyfikę sprzedaży - sprzedaż w trybie postępowania likwidacyjnego - ze sprzedaży wyłączone zostaną dokumenty dotyczące ewidencji księgowej, dokumenty handlowe, wszystkie należności oraz ewentualne roszczenia odszkodowawcze wobec dzierżawców.

Nieruchomość, o której mowa powyżej jest wydzielona faktycznie i prawnie. Stanowi ona całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Kupujący po zawarciu umowy sprzedaży przejmie umowy zawarte z dostawcami mediów, a także inne zobowiązania związane z zabezpieczeniem i ubezpieczeniem oraz porządkowaniem terenu i inne obowiązki. Przejmie również obowiązek regulowania podatku od nieruchomości. Według Likwidatora, majątek mający być przedmiotem sprzedaży stanowi wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, tym samym mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania. Przedmiotem sprzedaży będą w praktyce tylko aktywa oraz zobowiązania tzw. bieżące np. (podatek od nieruchomości, opłaty za media), natomiast zobowiązania zaległe zostanę spłacone w całości z wpływów z umowy najmu lub sprzedaży zespołu składników materialnych i niematerialnych. Na dzień dzisiejszy zostało zobowiązanie wobec wspólnika, tj. spółki... z tytułu udzielonej pożyczki.

Majątek mający być przedmiotem sprzedaży stanowi w praktyce całe przedsiębiorstwo w rozumieniu produkcyjno-ekonomicznym. Według Likwidatora, przekazana masa będzie mogła stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, o czym świadczy fakt prowadzenia w chwili obecnej działalności gospodarczej przez Najemcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowana przez Likwidatora sprzedaż w toku postępowania likwidacyjnego, której przedmiotem jest opisany w pkt 74 powyżej majątek, stanowić będzie sprzedaż przedsiębiorstwa, a czynność ta będzie wyłączona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a wiec będzie to transakcja, do której przepisy tej Ustawy nie będą miały zastosowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, zbywany majątek, który ma być przedmiotem sprzedaży stanowi całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży byłaby w stanie bez dokonywania istotnych zmian i uzupełnień samodzielnie funkcjonować na rynku. Zbywane składniki majątkowe umożliwiają nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa, gdyż przedmiotem transakcji jest zespół składników materialnych i niematerialnych, pozwalający na realizację samodzielnych zadań gospodarczych przez dotychczasowego Najemcę.

Mając na uwadze zaprezentowany opis sprawy należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji zostaną spełnione przesłanki do uznania sprzedaży przedmiotowego zespołu składników majątkowych za sprzedaż przedsiębiorstwa, która to czynność nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług.

Jako uzupełnienie swego stanowiska, Likwidator przedłożył w załączeniu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 7 grudnia 2016 r. wraz z uzupełnieniem z dnia 24 lutego 2017 r. oraz interpretację indywidualną z dnia 16 marca 2017 r., a także pismo Likwidatora do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 2 sierpnia 2017 r.

W przywołanej powyżej interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: "W przedmiotowej sprawie zbywany majątek będzie stanowił przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Z opisu sprawy wynika bowiem, że przedmiotem sprzedaży będzie cały zespół majątkowy (obecnie stanowiący przedmiot najmu) z wyłączeniem dokumentów dotyczących ewidencji księgowej, dokumentów handlowych, wszystkich należności oraz ewentualne roszczenia odszkodowawcze wobec dzierżawców. Ww. wyłączenia - jak wskazano wyżej - wynikają jednak ze specyfiki w jakiej znajduje się przedsiębiorstwo Wnioskodawcy po ogłoszeniu upadłości i nie mają wpływu na zdolność funkcjonowania majątku jako przedsiębiorstwa u nabywcy.

W analizowanym przypadku bez znaczenia dla uznania zbywanej masy za przedsiębiorstwo jest także fakt, że nabywca nie będzie kontynuował profilu działalności Wnioskodawcy. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi bowiem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwom. Z żadnego przepisu nie wynika, że działalność nabywcy ma być rodzajowo tożsama z działalnością zbywcy przedsiębiorstwa. Zatem w oparciu o otrzymany zespół składników stanowiących przedsiębiorstwo nabywca ma mieć potencjalną możliwość prowadzenia działalności gospodarczej takiej samej lub innej oraz zamiar jej prowadzenia.

W świetle przywołanych wyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę transakcja sprzedaży będzie stanowić w istocie zbycie przedsiębiorstwa. Konsekwentnie na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, będzie to czynność wyłączona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - co wynika z art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów, czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

Jak stanowi art. 6 pkt 1 ustawy - przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje więc te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem "transakcji zbycia". Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Wobec tego w niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia "przedsiębiorstwo", należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego - czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy pokreślić, że o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Aby zatem, w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników mógł zostać zakwalifikowany jako przedsiębiorstwo, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej - musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Transakcja mająca za przedmiot zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce jedynie wówczas, gdy wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym), zostaną przekazane nabywcy. Należy podkreślić, że na gruncie przytaczanego przepisu, istnieje możliwość umownego wyłączenia pewnych elementów z transakcji zbycia przedsiębiorstwa, ale tylko wówczas, gdy elementy te nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa. W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie można uznać za zbycie przedsiębiorstwa.

Jak już wskazano powyżej, art. 6 pkt 1 ustawy ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy, który stanowi, że zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

W świetle art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady - w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka "S" znajduje się w likwidacji od dnia 25 maja 2012 r. Wyrokiem Sądu Okręgowego. Spółkę reprezentuje Likwidator. Z dokumentów otrzymanych przez obecnego Likwidatora wynika, że jedynym składnikiem majątku spółki Sp. z o.o. jest nieruchomość gruntowa o powierzchni 5.300 m² (działka nr 205/3), zabudowana budynkiem produkcyjnym, budynkiem produkcyjno-magazynowym, budynkiem socjalno-biurowym oraz budynkiem magazynowym, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi KW. Właścicielem przedmiotowego gruntu oraz związanego z nim prawa własności nieruchomości budynkowych jest Wnioskodawca. Na przedmiotowej nieruchomości była od roku 1993 do roku 2012 prowadzona działalność gospodarcza w postaci przetwórstwa surowca pierzarskiego, polegająca na przygotowywaniu określonych mieszanek do wypełnień puchowych przeznaczonych do wypełniania kołder i poduszek, ewentualnie kurtek puchowych. We wskazanej cezurze czasowej Spółka także eksportowała puch oraz inne mieszanki do Niemiec, a także Japonii, Chin i innych krajów poprzez swojego wspólnika, tj. firmę (...). W 2013 r. przedmiotowa nieruchomość została wynajęta (...), prowadzącemu działalność gospodarczą (...). Przedmiotem najmu jest nieruchomość zabudowana i obejmuje wszystkie ww. obiekty wzniesione na działce, tj. budynek produkcyjny, budynek produkcyjno-magazynowy, budynek socjalno-biurowy, budynek magazynowy oraz znajdujące się w nich wyposażenie, tj.: meble biurowe, meble produkcyjne, fax, telefony, wyposażenie pomieszczeń socjalnych i magazynowych, narzędzia związane z utrzymaniem porządku i czystości. Najemca, wykorzystując zasoby lokalowe oraz zasoby ludzkie prowadzi obecnie działalność polegającą na wytwarzaniu wyrobów tapicerskich w różnym asortymencie. Jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotem sprzedaży mają być następujące składniki:

a. Nieruchomość gruntowa położona na działce o powierzchni 5.300 m² i związane z nią prawa własności. Nieruchomość w całości ogrodzona, z szeroką bramą wjazdową. Nieruchomość zabudowana jest:

* budynkiem produkcyjnym o pow. 821,30 m²,

* budynkiem produkcyjno-magazynowym o pow. 175,00 m²,

* budynkiem socjalno-biurowym o pow. 568,00 m² z łazienkami, szatniami, kuchnią, stołówką dla pracowników,

* budynkiem magazynowym o pow. 173.00 m².

Teren wokół budynków jest utwardzony. Nieruchomość wyposażona w media: woda, prąd, szambo, własna kotłownia.

b. Wyposażenie, np. meble biurowe, meble produkcyjne, fax, telefony, wyposażenie pomieszczeń socjalnych i magazynowych, narzędzia związane z utrzymaniem porządku i czystości.

Z uwagi na specyfikę sprzedaży - sprzedaż w trybie postępowania likwidacyjnego - ze sprzedaży wyłączone zostaną dokumenty dotyczące ewidencji księgowej, dokumenty handlowe, wszystkie należności oraz ewentualne roszczenia odszkodowawcze wobec dzierżawców. Nieruchomość, o której mowa powyżej jest wydzielona faktycznie i prawnie. Stanowi ona całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Kupujący po zawarciu umowy sprzedaży przejmie umowy zawarte z dostawcami mediów, a także inne zobowiązania związane z zabezpieczeniem i ubezpieczeniem oraz porządkowaniem terenu i inne obowiązki. Przejmie również obowiązek regulowania podatku od nieruchomości. Według Likwidatora majątek mający być przedmiotem sprzedaży stanowi wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, tym samym mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania. Przedmiotem sprzedaży będą w praktyce tylko aktywa oraz zobowiązania tzw. bieżące np. (podatek od nieruchomości, opłaty za media), natomiast zobowiązania zaległe zostanę spłacone w całości z wpływów z umowy najmu lub sprzedaży zespołu składników materialnych i niematerialnych. Na dzień dzisiejszy zostało zobowiązanie wobec wspólnika, z tytułu udzielonej pożyczki. Majątek mający być przedmiotem sprzedaży stanowi w praktyce całe przedsiębiorstwo w rozumieniu produkcyjno-ekonomicznym. Według Likwidatora, przekazana masa będzie mogła stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, o czym świadczy fakt prowadzenia w chwili obecnej działalności gospodarczej przez Najemcę.

Na tle powyższego, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy planowana sprzedaż w toku postępowania likwidacyjnego, której przedmiotem jest opisany powyżej majątek, stanowić będzie sprzedaż przedsiębiorstwa, a sprzedaż ta będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że w praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym majątku zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności.

Zaznaczyć jednak należy, że jak wynika z powołanego wyżej art. 55² Kodeksu cywilnego, strony (poza wyłączeniami wynikającymi z przepisów szczególnych) mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa (art. 55¹ Kodeksu cywilnego). Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwa.

Ponieważ w przedstawionych okolicznościach sprawy mamy do czynienia z przedsiębiorstwem będącym w upadłości, zasadnym jest odwołanie się również do przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2016 r. poz. 2171, z późn. zm.).

Z treści art. 306 ww. ustawy wynika, że po ogłoszeniu upadłości syndyk niezwłocznie przystępuje do spisu inwentarza i oszacowania masy upadłości oraz sporządzenia planu likwidacyjnego. Syndyk składa sędziemu-komisarzowi spis inwentarza wraz z planem likwidacyjnym w terminie trzydziestu dni od dnia ogłoszenia upadłości. Plan likwidacyjny określa proponowane sposoby sprzedaży składników majątku upadłego, w szczególności sprzedaży przedsiębiorstwa, termin sprzedaży, preliminarz wydatków oraz ekonomiczne uzasadnienie dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 308 ust. 1 i art. 311 ust. 1 cyt. ustawy - po sporządzeniu spisu inwentarza i sprawozdania finansowego albo po złożeniu pisemnego sprawozdania ogólnego syndyk przeprowadza likwidację masy upadłości. Likwidacji masy upadłości dokonuje się przez sprzedaż z wolnej ręki lub w drodze przetargu lub aukcji przedsiębiorstwa upadłego w całości lub jego zorganizowanych części, nieruchomości i ruchomości, wierzytelności oraz innych praw majątkowych wchodzących w skład masy upadłości albo przez ściągnięcie wierzytelności od dłużników upadłego i wykonanie innych jego praw majątkowych.

Z kolei stosownie do art. 313 ust. 1 powołanej ustawy - sprzedaż dokonana w postępowaniu upadłościowym ma skutki sprzedaży egzekucyjnej. Nabywca składników masy upadłości nie odpowiada za zobowiązania podatkowe upadłego, także powstałe po ogłoszeniu upadłości.

Należy również wskazać, że w myśl art. 317 ust. 2 niniejszej ustawy - nabywca może używać oznaczenia przedsiębiorstwa upadłego, w którym mieści się jego nazwisko, tylko za zgodą upadłego. Nabywca przedsiębiorstwa upadłego nabywa je w stanie wolnym od obciążeń i nie odpowiada za zobowiązania upadłego. Wszelkie obciążenia na składnikach przedsiębiorstwa wygasają, z wyjątkiem obciążeń wymienionych w art. 313 ust. 3 i 4.

Jednocześnie, na podstawie art. 335 ww. ustawy - fundusze masy upadłości obejmują sumy uzyskane z likwidacji masy upadłości oraz dochód uzyskany z prowadzenia lub wydzierżawienia przedsiębiorstwa upadłego, a także odsetki od tych sum zdeponowanych w banku, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. Z kolei na mocy art. 337 ust. 1 i 2 cyt. ustawy - podziału funduszów dokonuje się jednorazowo albo kilkakrotnie w miarę likwidacji masy upadłości po zatwierdzeniu przez sędziego-komisarza listy wierzytelności w całości lub części. W razie kilkakrotnego podziału funduszów masy upadłości, dokonuje się podziału ostatecznego po całkowitym zlikwidowaniu masy upadłości.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której z czynności zbycia majątku przedsiębiorstwa wyłączone zostaną dokumenty dotyczące ewidencji księgowej, dokumenty handlowe, wszystkie należności oraz ewentualne roszczenia odszkodowawcze wobec dzierżawców. Wyłączenie tych elementów spośród zespołu składników przedsiębiorstwa mających być przedmiotem zbycia spowodowane jest specyfiką sytuacji, w jakiej znajduje się przedsiębiorstwo Wnioskodawcy po ogłoszeniu upadłości.

Wyłączenie ze sprzedaży ww. składników majątku nie ma jednak żadnego negatywnego wpływu na potencjalną zdolność do prowadzenia działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Jak wynika z opisu sprawy w analizowanym przypadku jedynym składnikiem majątku Spółki jest nieruchomość (działka nr 205/3) zabudowana budynkiem produkcyjnym, budynkiem produkcyjno-magazynowym, budynkiem socjalno-biurowym oraz budynkiem magazynowym. Obecnie cały zespół majątkowy, w tym również ruchomości - wyposażenie, został wynajęty na potrzeby produkcyjne innego podmiotu i w tym znaczeniu sprzedany ma być cały zespół składników materialnych i niematerialnych, tj. nieruchomości oraz wyposażenie, umowy zawarte z dostawcami mediów a także inne zobowiązania związane z zabezpieczeniem i ubezpieczeniem oraz podatek od nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku mający być przedmiotem sprzedaży majątek Wnioskodawcy będzie stanowił przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Z opisu sprawy wynika bowiem, że przedmiotem sprzedaży będzie cały zespół majątkowy (obecnie stanowiący przedmiot najmu) z wyłączeniem dokumentów dotyczących ewidencji księgowej, dokumentów handlowych, wszystkich należności oraz ewentualne roszczenia odszkodowawcze wobec dzierżawców. Ww. wyłączenia - jak wskazano wyżej - wynikają jednak ze specyfiki sytuacji w jakiej znajduje się przedsiębiorstwo Wnioskodawcy po ogłoszeniu upadłości i nie mają wpływu na zdolność funkcjonowania majątku jako przedsiębiorstwa u nabywcy.

W analizowanym przypadku bez znaczenia dla uznania zbywanej masy za przedsiębiorstwo jest także fakt, że nabywca nie będzie kontynuował profilu działalności Wnioskodawcy.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi bowiem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Z żadnego przepisu nie wynika, że działalność nabywcy ma być rodzajowo tożsama z działalnością zbywcy przedsiębiorstwa. Zatem w oparciu o otrzymany zespół składników stanowiących przedsiębiorstwo nabywca ma mieć potencjalną możliwość prowadzenia działalności gospodarczej takiej samej lub innej oraz zamiar jej prowadzenia.

W świetle przywołanych wyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że planowana przez Likwidatora sprzedaż w toku postępowania likwidacyjnego przedmiotowego majątku, stanowić będzie sprzedaż przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, a w konsekwencji na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, będzie to czynność wyłączona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W tym zakresie uznano stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Tut. organ wskazuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie nadmienia się, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z dołączonych do niego dokumentów. W związku z tym załączone przez Wnioskodawcę do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.