0112-KDIL1-1.4012.437.2017.1.MJ - Sprzedaż nieruchomości przez osobę fizyczną - opodatkowanie podatkiem VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2017 r. (data wpływu 22 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 22 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 24 kwietnia 1988 r. Wnioskodawczyni nabyła na prawach współwłasności ustawowej wraz z małżonkiem (...) nieruchomość niezabudowaną - działkę oznaczoną nr 214, o powierzchni 2.0089 ha, położoną w (...), dla której Sąd Rejonowy w (...), Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi KW nr (...). Na podstawie umowy kupna Wnioskodawczyni wraz z mężem są właścicielami 1/3 części tejże nieruchomości. Przy nabyciu tej nieruchomości nie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zakupu dokonała jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, nie będąca podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Sprzedającymi były osoby prywatne (...). Czynność ta nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT. Wnioskodawczyni nabyła Nieruchomość z majątku prywatnego i do dziś stanowi ona jej majątek prywatny. Grunt ten był sklasyfikowany w ewidencji gruntów i budynków jako użytek rolny i z tego tytułu Wnioskodawczyni opłaca podatek rolny od tejże nieruchomości. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego teren ten został przeznaczony na cele budownictwa jednorodzinnego jako osiedle (...). Plan ten został zatwierdzony uchwałą Rady Miejskiej w (...) z dnia 26 czerwca 2001 r. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalono z inicjatywy Prezydenta Miasta (...). Zainteresowana nie wnioskowała o objęcie przedmiotowej nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego. Następnie Prezydent Miasta (...) zlecił dokonanie podziału nieruchomości, celem podziału było wydzielenie działki 214/1 przeznaczonej zgodnie z ww. planem na poszerzenie drogi wewnętrznej, działki nr 213/3 pod budowę drogi publicznej oraz działki 214/5 na poszerzenie istniejącej już ulicy (...). Wnioskodawczyni zaznaczyła, że podział nieruchomości nastąpił na wniosek Prezydenta Miasta (...).

Następnie Wnioskodawczyni wystąpiła o bardziej szczegółowy podział działek, co 23 grudnia 2010 r. Prezydent Miasta (...) zaopiniował pozytywnie. Dla opisanej nieruchomości lub działek powstałych w wyniku jej podziału nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Kolejną czynnością związaną z ww. nieruchomością była decyzja Prezydenta Miasta (...), dotycząca odszkodowania za działki które z mocy prawa stały się własnością Gminy (...) o statusie miejskim na realizację inwestycji drogowej. Zainteresowana otrzymała odszkodowanie.

Z kolei w dniu 4 czerwca 2013 r. Prezydent Miasta (...) ustalił opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek jej podziału. Opłatę adiacencką Wnioskodawczyni uiściła.

Ponadto na wniosek Zainteresowanej w dniu 23 listopada 2015 r. otrzymała ona zgodę na wycinkę zadrzewienia na nieruchomości i tejże wycinki drzew dokonała. Były to tzw. samosiejki. Nieruchomość od chwili zakupu, aż do chwili obecnej nie była przez Wnioskodawczynie w żaden sposób wykorzystywana. Po prostu przez cały ten czas "ziemia leżała odłogiem". Jest to jeden wielki, piaszczysty ugór zarośnięty trawą, wrzosem i samosiejkami. Nieruchomość ta nie była w żaden sposób wykorzystywana ani w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym również w działalności rolniczej. Działki będące przedmiotem zapytania nie były udostępniane innym osobom do wykorzystania na podstawie umowy najmu, dzierżawy bądź użyczenia. Sprzedaż działek Wnioskodawczyni zleciła właścicielowi Biura Nieruchomości (...). Umowa była zawarta na 2 lata i już wygasła.

Na prywatnym spotkaniu znalazł się chętny do zakupu tej nieruchomości w całości. Jednak gdyby ta transakcja nie doszła do skutku to aby sprzedać powyższą nieruchomość gruntową Zainteresowana będzie korzystała z usług biura nieruchomości.

W tak opisanym stanie prawnym nieruchomość pozostaje do dnia dzisiejszego.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Wykonywana działalność to: wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi kod PKD 68.20.Z

Jest to działalność główna Wnioskodawczyni i jednocześnie jedyna. Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż opisanej w punkcie G niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej - nieruchomości gruntowej, jednemu lub wielu nabywcom, której Wnioskodawczyni dokona jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą (opisaną w pkt G) i będąca podatnikiem podatku od towarów i usług - będzie podlegała podatkowi od towarów i usług (VAT)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż nieruchomości gruntowej opisanej w punkcie G niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług.

Przy nabyciu nieruchomości Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zakupu dokonała jako osoba prywatna od osób prywatnych i czynność ta nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Dopiero 3 lata po zakupie teren ten został ujęty w planie zagospodarowania przestrzennego, uchwałą Rady Miejskiej z dnia 26 czerwca 2001 r. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalono z inicjatywy Prezydenta Miasta (...). Zainteresowana nie wnioskowała o objęcie przedmiotowej nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego. To Prezydent Miasta (...) zlecił dokonanie podziału nieruchomości, w celu wyodrębnienia dróg publicznych.

Złożony przez Wnioskodawczynię później wniosek o podział działek jedynie był bardziej szczegółowy niż wcześniej dokonany na wniosek Prezydenta Miasta (...) podział nieruchomości.

Dla opisanej nieruchomości lub działek powstałych w wyniku jej podziału nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Nieruchomość od chwili zakupu, aż do chwili obecnej nie była w żaden sposób przez Wnioskodawczynię użytkowana, nie była tam prowadzona działalność rolnicza ani gospodarcza.

Działki będące przedmiotem zapytania nie były udostępniane innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub użyczenia.

W celu sprzedaży działek Zainteresowana nie dokonała ani nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności ani też nie poniosła żadnych nakładów w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży poza opisanym wcześniej wycięciem samosiejek.

Wnioskodawczyni nie wykonywała żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykle formy ogłoszenia.

Wnioskodawczyni uważa, ze jej aktywność w przedmiocie zbycia opisywanego gruntu nie jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnym obrotem ziemią. Grunt ten nabyła prywatnie i uważa, że jego sprzedaż ma cechy czynności mieszczących się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Wprawdzie Zainteresowana prowadzi działalność gospodarczą jednakże zakres działalności nie obejmuje handlu nieruchomościami tylko wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów - w rozumieniu art. 7 ustawy - podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z dnia 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 24 kwietnia 1988 r. Wnioskodawczyni nabyła na prawach współwłasności ustawowej wraz z małżonkiem (...) nieruchomość niezabudowaną - działkę oznaczoną nr 214, o powierzchni 2.0089 ha, położoną w (...), dla której Sąd Rejonowy w (...), Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi KW nr (...). Na podstawie umowy kupna Wnioskodawczyni wraz z mężem są właścicielami 1/3 części tejże nieruchomości. Przy nabyciu tej nieruchomości nie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zakupu dokonała jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, nie będąca podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Sprzedającymi były osoby prywatne (...). Czynność ta nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT. Wnioskodawczyni nabyła Nieruchomość z majątku prywatnego i do dziś stanowi ona jej majątek prywatny. Grunt ten był sklasyfikowany w ewidencji gruntów i budynków jako użytek rolny i z tego tytułu Wnioskodawczyni opłaca podatek rolny od tejże nieruchomości. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego teren ten został przeznaczony na cele budownictwa jednorodzinnego jako osiedle (...). Plan ten został zatwierdzony uchwałą Rady Miejskiej w (...) z dnia 26 czerwca 2001 r. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalono z inicjatywy Prezydenta Miasta (...). Zainteresowana nie wnioskowała o objęcie przedmiotowej nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego. Następnie Prezydent Miasta (...) zlecił dokonanie podziału nieruchomości, celem podziału było wydzielenie działki 214/1 przeznaczonej zgodnie z ww. planem na poszerzenie drogi wewnętrznej, działki nr 213/3 pod budowę drogi publicznej oraz działki 214/5 na poszerzenie istniejącej już ulicy (...). Wnioskodawczyni zaznaczyła, że podział nieruchomości nastąpił na wniosek Prezydenta Miasta (...).

Następnie Wnioskodawczyni wystąpiła o bardziej szczegółowy podział działek, co 23 grudnia 2010 r. Prezydent Miasta (...) zaopiniował pozytywnie. Dla opisanej nieruchomości lub działek powstałych w wyniku jej podziału nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Kolejną czynnością związaną z ww. nieruchomością była decyzja Prezydenta Miasta (...), dotycząca odszkodowania za działki które z mocy prawa stały się własnością Gminy (...) o statusie miejskim na realizację inwestycji drogowej. Zainteresowana otrzymała odszkodowanie.

Z kolei w dniu 4 czerwca 2013 r. Prezydent Miasta (...) ustalił opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek jej podziału. Opłatę adiacencką Wnioskodawczyni uiściła.

Ponadto na wniosek Zainteresowanej w dniu 23 listopada 2015 r. otrzymała ona zgodę na wycinkę zadrzewienia, na nieruchomości i tejże wycinki drzew dokonała. Były to tzw. samosiejki. Nieruchomość od chwili zakupu, aż do chwili obecnej nie była przez Wnioskodawczynie w żaden sposób wykorzystywana. Po prostu przez cały ten czas "ziemia leżała odłogiem". Jest to jeden wielki, piaszczysty ugór zarośnięty trawą, wrzosem i samosiejkami. Nieruchomość ta nie była w żaden sposób wykorzystywana ani w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym również w działalności rolniczej. Działki będące przedmiotem zapytania nie były udostępniane innym osobom do wykorzystania na podstawie umowy najmu, dzierżawy bądź użyczenia. Sprzedaż działek Wnioskodawczyni zleciła właścicielowi Biura Nieruchomości (...). Umowa była zawarta na 2 lata i już wygasła.

Na prywatnym spotkaniu znalazł się chętny do zakupu tej nieruchomości w całości. Jednak gdyby ta transakcja nie doszła do skutku to aby sprzedać powyższą nieruchomość gruntową Zainteresowana będzie korzystała z usług biura nieruchomości.

W tak opisanym stanie prawnym nieruchomość pozostaje do dnia dzisiejszego.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Wykonywana działalność to: wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi kod PKD 68.20.Z

Jest to działalność główna Wnioskodawczyni i jednocześnie jedyna. Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowana będzie działała w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni - w związku z planowaną czynnością, tj. sprzedażą nieruchomości - za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Jak wynika bowiem z opisu sprawy, nabyta 1988 r. nieruchomość nie była przez Wnioskodawczynię wykorzystywana w działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej. Wprawdzie Zainteresowana prowadzi działalność gospodarczą jednakże zakres działalności nie obejmuje handlu nieruchomościami tylko wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawczyni nigdy nie udostępniała przedmiotowych działek osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Co istotne, w analizowanym przypadku Wnioskodawczyni nie poczyniła również żadnych działań celem sprzedaży nieruchomości (np. uzbrojenie terenu, wykonanie ogrodzenia, działania marketingowe w celu sprzedaży wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, wystąpienie o warunki zabudowy czy o zmianę przeznaczenia gruntu na cele budownictwa mieszkaniowego).

W okolicznościach omawianej sprawy brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w związku ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wyżej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie będzie wystarczające stwierdzenie jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że planowana sprzedaż nieruchomości gruntowej jednemu lub wielu nabywcom, której Wnioskodawczyni dokona jako osoba fizyczna, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.