0112-KDIL1-1.4012.284.2017.1.SJ - Prawo do odliczania VAT w związku z nabywanymi usługami lokalnego transportu zbiorowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 lipca 2017 r. (data wpływu 20 lipca 2017 r.) uzupełnionym pismem z 31 sierpnia 2017 r. (data wpływu 31 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z nabywanymi przez Miasto od Spółki usługami w ramach lokalnego transportu zbiorowego - jest prawidłowe.

W dniu 20 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z nabywanymi przez Miasto od Spółki usługami w ramach lokalnego transportu zbiorowego. Wniosek uzupełniono 31 sierpnia 2017 r. o wskazanie adresu elektronicznego do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Wnioskodawca jest gminą, która ze względu na swój status wykonuje zadania gminy określone w ustawie o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 446, z późn. zm.).

W związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14, Miasto dokonało scentralizowania swoich rozliczeń z tytułu VAT, w rezultacie czego składa jedną wspólną deklarację, wykazując czynności opodatkowane wykonywane przez Miasto z uwzględnieniem czynności wykonywanych przez jego jednostki i zakłady budżetowe.

W ramach swojej działalności Miasto wykonuje zadania własne gminy polegające na zaspokojeniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy w zakresie lokalnego transportu zbiorowego.

W celu należytego świadczenia usług w zakresie lokalnego transportu zbiorowego Miasto zawarło umowę ze spółką Miejski Zakład Komunikacyjny Sp. z o.o. (dalej: Spółka), której Miasto jest jedynym udziałowcem. Na podstawie zawartej umowy Spółka jest operatorem publicznego transportu zbiorowego w rozumieniu ustawy z dnia 10 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1867, z późn. zm.). Zgodnie z zawartą umową Spółka jest zobowiązana do:

* wykonywania przewozów pasażerskich według rozkładów jazdy,

* sprzedaży biletów w imieniu i na rzecz Miasta, w tym sprzedaży biletów w pojazdach,

* stosowania cen biletów ustalonych przez Miasto,

* wykonywania innych czynności, które są niezbędne do należytego świadczenia usług.

Opłaty uiszczane przez pasażerów z tytułu korzystania z usług transportu zbiorowego (w szczególności jako zapłata za bilet) stanowią przychód Miasta. Miasto traktuje sprzedaż biletów jako własną sprzedaż dla celów VAT i wykazuje z tego tytułu VAT należny.

Z tytułu świadczonych przez Spółkę na rzecz Miasta usług transportu zbiorowego na podstawie umowy Spółka otrzymuje od Miasta świadczenie pieniężne nazywane "rekompensatą", która stanowi rekompensatę w rozumieniu Rozporządzenia (WE) 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. (Dz.Urz.UE.L 315 z 03.12.2007, str. 1).

Zarówno Miasto, jak i Spółka są podatnikami VAT czynnymi. Przedmiotem działalności Spółki jest realizowanie zadań użyteczności publicznej na warunkach określonych przepisami ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 827), w tym w szczególności zadań własnych Miasta w rozumieniu ww. ustawy o samorządzie gminnym dotyczących lokalnej komunikacji zbiorowej w zakresie przewozu osób i bagażu środkami komunikacji miejskiej.

Miasto wskazuje, że Spółka otrzymała interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaną 28 lutego 2017 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której organ stwierdził, że świadczenie wypłacane przez Miasto na rzecz Spółki w postaci rekompensaty w zamian za świadczenie przez Spółkę na rzecz Miasta usług przewozowych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego stanowi podstawę opodatkowania VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Interpretacja ta jest obecnie przedmiotem zaskarżenia, jednak do czasu jej ewentualnego uchylenia Spółka - stosując się do powyższej interpretacji indywidualnej - wystawia i będzie wystawiała na rzecz Miasta fakturę VAT, w której do wyżej opisanej rekompensaty dolicza kwotę VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Miastu przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z nabywanymi od Spółki przedstawionymi w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego usługami w ramach lokalnego transportu zbiorowego, w związku z którymi Miasto płaci Spółce rekompensatę, do której Spółka dolicza kwotę VAT - w zakresie w jakim usługi te wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych?

Zdaniem Wnioskodawcy, miasto stoi na stanowisku, że w zakresie w jakim wykorzystuje usługi do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z nabywanymi od Spółki przedstawionymi w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego usługami w ramach lokalnego transportu zbiorowego, w związku z którymi Miasto płaci Spółce rekompensatę, do której Spółka dolicza kwotę VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Miasta

1. Charakter usług nabywanych przez Miasto

Warunkiem opodatkowania VAT danego zdarzenia gospodarczego jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek: dana czynność zawarta jest w katalogu czynności opodatkowanych VAT zawartym w ustawie o VAT oraz jest ona dokonywana przez podmiot działający przy jej wykonywaniu jako podatnik VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Pod pojęciem usługi należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie, jak i zaniechanie, w przypadku którego istnieje bezpośredni odbiorca tego świadczenia, odnoszący z tego tytułu korzyść o charakterze majątkowym. Ponadto to świadczenie usług musi być wykonywane odpłatnie, tj. świadczący usługę musi otrzymać od beneficjenta usług wynagrodzenie stanowiące zapłatę za świadczoną usługę. Jednocześnie związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Ustęp 2 z kolei wskazuje, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Jednocześnie na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT z katalogu podatników VAT wyłączone są organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Bezpośrednim beneficjentem czynności wykonywanych przez Spółkę w zakresie lokalnego transportu zbiorowego jest Miasto. W zamian za wykonywanie tych czynności przez Spółkę Miasto płaci na jej rzecz rekompensatę będącą świadczeniem pieniężnym. Należy uznać, że to świadczenie pieniężne jest ściśle związane z czynnościami wykonywanymi przez Spółkę. W świetle powyższego czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz Miasta na podstawie zawartej z nim umowy stanowią odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Ponadto Spółka jest osobą prawną, a przedmiotem jej działalności jest realizacja zadań użyteczności publicznej, w tym w szczególności realizowanie przewozów osób i bagażu w ramach lokalnego transportu zbiorowego. Należy zauważyć, że realizowanie tych przewozów, w związku z zawartą umową z Miastem, charakteryzuje się niezbędnym poziomem zorganizowania, jak również trwałości. Z tytułu realizacji tych czynności Spółka otrzymuje przychody. Należy zatem uznać, że Spółka wykonując te czynności, działa w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

W świetle powyższego, Miasto stoi na stanowisku, że czynności realizowane przez Spółkę na rzecz Miasta spełniają wymogi do uznania ich za czynności opodatkowane VAT. Tym samym zdaniem Miasta Spółka słusznie wystawia z tytułu ich realizacji fakturę VAT, doliczając do przysługującej jej rekompensaty kwotę VAT.

Powyższe podejście jako prawidłowe wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wydanej 28 lutego 2017 r. na rzecz Spółki interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

2. Istnienie prawa do odliczenia VAT naliczonego

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Tym samym aby podatnik był uprawniony do odliczenia VAT naliczonego od nabytych towarów lub usług, między nabyciem tych towarów lub usług a wykonywaniem przez podatnika czynności opodatkowanych VAT musi istnieć związek. Ustawodawca nie precyzuje jednak, jaki to musi być związek. Z tego też względu zarówno w orzecznictwie, jak i w literaturze przedmiotu wskazuje się, że nie jest wymagane, by związek ten musiał mieć charakter bezpośredniego, lecz wystarczające jest, by związek ten był pośredni.

Jak Miasto wskazało w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w celu należytego wykonywania usług na rzecz pasażerów Miasto nabywa od Spółki usługi. Na usługi te składają się czynności wykonywane przez Spółkę, które polegają m.in. na wykonywaniu przewozów pasażerskich według rozkładów jazdy, czy sprzedaży biletów w imieniu i na rzecz Miasta.

Należy zauważyć, że czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz Miasta na podstawie zawartej umowy musiałyby być wykonywane bezpośrednio przez Miasto, gdyby nie nabywało ono tych usług od innego podmiotu. Czynności te bowiem składają się na wykonywanie zadania własnego Miasta w zakresie lokalnego transportu zbiorowego. Z tytułu realizacji tych zadań (tj. w zakresie zapewnienia transportu zbiorowego) Miasto działa jako podatnik VAT opodatkowując VAT usługi transportu pasażerskiego na zasadach wynikających z ustawy o VAT. Zdaniem Miasta należy uznać, że nabywane usługi umożliwiają Miastu świadczenie opodatkowanej podatkiem VAT usługi na rzecz pasażerów.

W konsekwencji powyższego, w ocenie Miasta, istnieje bezpośredni związek pomiędzy nabywanymi usługami przez Miasto a świadczonymi przez nie usługami na rzecz pasażerów w zakresie lokalnego transportu zbiorowego w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym mając na uwadze, że Miasto świadczy na rzecz pasażerów usługi opodatkowane VAT, Miastu będzie przysługiwało prawo do odliczenie VAT od tych usług.

3. Podsumowanie

Jak Miasto przedstawiło powyżej, usługi nabywane od Spółki stanowią czynności opodatkowane VAT. Z kolei usługi te są wykorzystywane przez Miasto do świadczenia przez nie usług na rzecz pasażerów, które to usługi również są opodatkowane VAT. Tym samym, zdaniem Miasta, spełnione są przesłanki warunkujące powstanie prawa do odliczenia VAT naliczonego od usług nabywanych od Spółki.

Mając na względzie powyższe, Miasto stoi na stanowisku, że przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z nabywanymi od Spółki przedstawionymi w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego usługami w ramach lokalnego transportu zbiorowego, w związku z którymi Miasto płaci Spółce rekompensatę, do której Spółka dolicza kwotę VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

I tak, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast z art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej oraz organów obsługujących te organy jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zatem, gmina/powiat, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Należy wskazać, że w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446, z późn. zm.) - gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym - do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Według art. 7 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy - zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy lokalnego transportu drogowego.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ww. ustawy). Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W ramach swojej działalności Miasto wykonuje zadania własne gminy polegające na zaspokojeniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy w zakresie lokalnego transportu zbiorowego. W celu należytego świadczenia usług w zakresie lokalnego transportu zbiorowego Miasto zawarło umowę ze spółką Miejski Zakład Komunikacyjny Sp. z o.o. (Spółka), której Miasto jest jedynym udziałowcem. Na podstawie zawartej umowy Spółka jest operatorem publicznego transportu zbiorowego w rozumieniu ustawy o publicznym transporcie zbiorowym. Zgodnie z zawartą umową Spółka jest zobowiązana do:

* wykonywania przewozów pasażerskich według rozkładów jazdy,

* sprzedaży biletów w imieniu i na rzecz Miasta, w tym sprzedaży biletów w pojazdach,

* stosowania cen biletów ustalonych przez Miasto,

* wykonywania innych czynności, które są niezbędne do należytego świadczenia usług.

Opłaty uiszczane przez pasażerów z tytułu korzystania z usług transportu zbiorowego (w szczególności jako zapłata za bilet) stanowią przychód Miasta. Miasto traktuje sprzedaż biletów jako własną sprzedaż dla celów VAT i wykazuje z tego tytułu VAT należny. Z tytułu świadczonych przez Spółkę na rzecz Miasta usług transportu zbiorowego na podstawie umowy Spółka otrzymuje od Miasta świadczenie pieniężne nazywane "rekompensatą", która stanowi rekompensatę w rozumieniu Rozporządzenia (WE) 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. Zarówno Miasto, jak i Spółka są podatnikami VAT czynnymi. Przedmiotem działalności Spółki jest realizowanie zadań użyteczności publicznej na warunkach określonych przepisami ustawy o gospodarce komunalnej, w tym w szczególności zadań własnych Miasta w rozumieniu ww. ustawy o samorządzie gminnym dotyczących lokalnej komunikacji zbiorowej w zakresie przewozu osób i bagażu środkami komunikacji miejskiej. Spółka wystawia i będzie wystawiała na rzecz Miasta fakturę VAT, w której do wyżej opisanej rekompensaty dolicza kwotę VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z nabywanymi od Spółki usługami w ramach lokalnego transportu zbiorowego, w związku z którymi Miasto płaci Spółce rekompensatę, do której Spółka dolicza kwotę VAT - w zakresie w jakim usługi te wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Powyższy przepis ustawy jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

W myśl art. 29a ust. 2 ustawy - w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

W przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika (art. 29a ust. 5 ustawy).

Według art. 29a ust. 1 ust. 6 ustawy - podstawa opodatkowania obejmuje:

Z treści art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Wnioskodawca wskazał, że świadczenie wypłacane przez Miasto na rzecz Spółki w postaci rekompensaty w zamian za świadczenie przez Spółkę na rzecz Miasta usług przewozowych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego stanowi podstawę opodatkowania VAT w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy. W konsekwencji, Spółka wystawia i będzie wystawiała na rzecz Miasta fakturę VAT, w której do wyżej opisanej rekompensaty dolicza kwotę podatku VAT.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z nabywanymi od Spółki usługami w ramach lokalnego transportu zbiorowego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Powyższe wynika z faktu, że Miasto jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabywane przez Miasto usługi będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Reasumując, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy Miastu przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z nabywanymi od Spółki przedstawionymi w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego usługami w ramach lokalnego transportu zbiorowego, w związku z którymi Miasto płaci Spółce rekompensatę, do której Spółka dolicza kwotę VAT - w zakresie w jakim usługi te wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Dotyczy to w szczególności rozstrzygnięcia, czy świadczenie wypłacane przez Miasto na rzecz Spółki w postaci rekompensaty w zamian za świadczenie przez Spółkę na rzecz Miasta usług przewozowych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, tut. organ wskazuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.