0112-KDIL1-1.4012.251.2020.2.WK - VAT w zakresie podlegania opodatkowaniu dostawy udziałów we współwłasności dwóch działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2020 r. (data wpływu 23 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia

20 sierpnia 2020 r. (data wpływu 25 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu dostawy udziałów we współwłasności dwóch działek - jest prawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu dostawy udziałów we współwłasności dwóch działek. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 sierpnia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że żona Wnioskodawcy złożyła analogiczny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

W roku 2003 Wnioskodawca (wraz z żoną) nabył do majątku wspólnego nieruchomość: niezabudowaną działkę gruntu nr (...), stanowiącą grunty orne (oznaczenie RIVa i RV) o powierzchni 0,1510 ha, położoną w (...).

Następnie w roku 2005 Wnioskodawca (wraz z żoną) nabył do majątku wspólnego kolejną nieruchomość, niezabudowaną działkę gruntu nr (...) (oznaczenie RIVa), stanowiącą grunty orne o powierzchni 0,1180 ha, położoną w (...). Wspomniane działki gruntu nabyte zostały wspólnie z małżonką do majątku wspólnego (ustawowa wspólność majątkowa małżeńska) i stanowią majątek prywatny (dalej działki łącznie zwane będą "Nieruchomościami").

Nieruchomości zostały nabyte w celu realizacji w przyszłości potrzeb własnych oraz rodziny. Z uwagi jednak na brak podjęcia przedsięwzięć w tym zakresie przedmiotowe działki Wnioskodawca (wraz z żoną) planuje sprzedać w tym roku. Z uwagi na fakt, iż nabycie Nieruchomości nie było związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, nie skorzystał On z odliczenia podatku od towarów i usług od nabycia Nieruchomości.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, jednakże nie w zakresie związanym, nawet pośrednio z obrotem nieruchomościami. Zarówno w momencie nabycia Nieruchomości, jak i teraz był czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie specjalistycznego projektowania (PKD 74.10.Z), jednakże nabyte Nieruchomości nie były wykorzystywane na cele prowadzenia tejże działalności ani w żaden sposób nie były związane z prowadzoną działalnością.

Aktualnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w tym samym zakresie (tj. PKD 74.10.Z). Żona Wnioskodawcy nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej w żadnym ujęciu.

Z ostrożności należy wskazać, iż Wnioskodawca w międzyczasie w roku 2013 dokonał sprzedaży innej nieruchomości, która została opodatkowana podatkiem VAT a to z uwagi, na fakt, że dostawa miała charakter odsprzedaży.

Z uwagi na okoliczność, iż nabycie powyżej opisanej Nieruchomości nie było w żaden sposób związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, lecz stanowiło nabycie do majątku prywatnego, nabycie to nie nastąpiło w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Nigdy też Wnioskodawca nie wykorzystywał tej Nieruchomości w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Nieruchomość przez cały okres jej posiadania nie była w żaden sposób wykorzystywana.

Działki wchodzące w skład Nieruchomości są niezabudowane i posiadają dostęp do drogi publicznej. W stosunku do Nieruchomości nie służy prawo pierwokupu, odkupu ani pierwszeństwo nabycia z żadnych tytułów prawnych. Nieruchomości pozostają bez związku z prowadzoną działalnością gospodarczą przez Wnioskodawcę, nie stanowią składnika przedsiębiorstwa, a prowadzona działalność nie obejmuje czynności związanych z nieruchomościami. Nieruchomości nie są objęte uproszczonym planem urządzania lasu. Nieruchomości zgodnie z ustaleniami częściowej zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu działalności w (...), przeznaczone są pod tereny zabudowy usługowej oraz zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (2U/MN).

Na terenie, na którym położone są Nieruchomości Gmina nie wyznaczyła obszaru rewitalizacji, ani obszaru Specjalnej Strefy Rewitalizacji oraz nie uchwaliła i nie podjęła uchwały o przystąpieniu do miejscowego planu rewitalizacji.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 sierpnia 2020 r. o poniższe informacje:

I. Dla działki (...):

1. Jak wskazywano we wniosku, działka przez cały okres jej posiadania przez Wnioskodawcę nie była w żaden sposób wykorzystywana. Wnioskodawca od momentu nabycia działki do momentu jej przyszłej sprzedaży nie wykorzystywał i nie będzie wykorzystywał działki w żaden sposób, ani na własne potrzeby, ani w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Na działce nic się nie znajduje i nie były na działce prowadzone przez Wnioskodawcę żadne działania faktyczne.

2. Działka nie była i nie jest udostępniania przez Wnioskodawcę osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, w tym na podstawie umowy najmu lub umowy dzierżawy.

3. Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje działek do żadnych czynności i do żadnej działalności, ani do zwolnionej z opodatkowania, ani do opodatkowanej.

4. Wnioskodawca nie podpisał i nie zamierza podpisać z przyszłym kupującym umowy przedwstępnej sprzedaży w związku z planowaną sprzedażą działki.

5. Wnioskodawca nie ma wiedzy, na czyj wniosek uchwalono/dokonano zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym działki przeznaczone są pod tereny zabudowy usługowej oraz zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (2U/MN). Wnioskodawca nie wnioskował o taką zmianę planu miejscowego.

6. Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy osoba trzecia wnioskowała o decyzję o warunkach zabudowy dla działki lub uzyskała taką decyzję na moment jej planowanej sprzedaży. Wnioskodawca natomiast nie występował i nie zamierza wystąpić o wydanie dla działki decyzji o warunkach zabudowy. Działka jest objęta MPZP.

7. Wnioskodawca wystąpił jedynie do (...) o wyrażenie zgody na wykreślenie z księgi wieczystej prowadzonej dla działki ograniczonego prawa rzeczowego w postaci prawa bezpłatnego użytkowania budynku trafostacji, z uwagi na okoliczność, że takiego budynku na działce nigdy nie było i złożył stosowny wniosek o wykreślenie do KW. Wnioskodawca nie dokonał i nie zamierza dokonać jakichkolwiek dalszych czynności w związku ze sprzedażą działki. Ponadto, Wnioskodawca nie poniósł, ani nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania przedmiotowej działki do sprzedaży.

8. W związku ze sprzedażą działki Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa radcy prawnemu (...), który na podstawie pełnomocnictwa wystąpił o wypis i wyrys z rejestru gruntów oraz o zaświadczenie informujące, czy działka jest objęta uproszczonym planem urządzenia lasów, ponieważ są to dokumenty wymagane przez notariusza do zawarcia przyszłej umowy sprzedaży. Radca prawny (...) reprezentował również Wnioskodawcę w związku ze sprawą wykreślenia z księgi wieczystej prawa użytkowania nieistniejącej trafostacji, o czym mowa w punkcie 9, oraz kontaktował się z kupującym i notariuszem w celu uzgodnienia treści przyszłej umowy sprzedaży. Radca prawny (...) nie występował za Wnioskodawcę w innym zakresie.

II. Dla działki (...):

1. Jak wskazywano we wniosku, działka przez cały okres jej posiadania przez Wnioskodawcę nie była w żaden sposób wykorzystywana. Wnioskodawca od momentu nabycia działki do momentu jej przyszłej sprzedaży nie wykorzystywał i nie będzie wykorzystywał w żaden sposób, ani na własne potrzeby, ani w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Na działce nic się nie znajduje i nie były na działce prowadzone przez Wnioskodawcę żadne działania faktyczne.

2. Działka nie była i nie jest udostępniania przez Wnioskodawcę osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, w tym na podstawie umowy najmu lub umowy dzierżawy.

3. Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje działek do żadnych czynności i do żadnej działalności, ani do zwolnionej z opodatkowania, ani do opodatkowanej.

4. Wnioskodawca nie podpisał i nie zamierza podpisać z przyszłym kupującym umowy przedwstępnej sprzedaży w związku z planowaną sprzedażą działki.

5. Wnioskodawca nie ma wiedzy, na czyj wniosek uchwalono/dokonano zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym działki przeznaczone są pod tereny zabudowy usługowej oraz zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (2U/MN). Wnioskodawca nie wnioskował o taką zmianę planu miejscowego.

6. Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy osoba trzecia wnioskowała o decyzję o warunkach zabudowy dla działki lub uzyskała taką decyzję na moment jej planowanej sprzedaży. Wnioskodawca natomiast nie występował i nie zamierza wystąpić o wydanie dla działki decyzji o warunkach zabudowy. Działka jest objęta MPZP.

7. Wnioskodawca nie dokonał i nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności w związku ze sprzedażą działki oraz nie poniósł, ani nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania przedmiotowej działki do sprzedaży.

8. W związku ze sprzedażą działki Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa radcy prawnemu (...), który na podstawie pełnomocnictwa wystąpił o wypis i wyrys z rejestru gruntów oraz o zaświadczenie informujące, czy działka jest objęta uproszczonym planem urządzenia lasów, ponieważ są to dokumenty wymagane przez notariusza do zawarcia przyszłej umowy sprzedaży. Radca prawny (...) kontaktował się z kupującym i notariuszem w celu uzgodnienia treści przyszłej umowy sprzedaży. Radca prawny (...) nie występował za Wnioskodawcę w innym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zdarzeniu przyszłym przedstawionym powyżej, sprzedaż przez Wnioskodawcę dwóch nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ww. Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawcy nie można w omawianym zdarzeniu przyszłym uznać za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Jakkolwiek bowiem na gruncie przepisów ustawy o VAT nie ulega wątpliwości, iż sprzedaż gruntu jest dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to - jak powszechnie przyjmuje się w doktrynie i orzecznictwie - samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest bowiem, aby podmiot ten działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika. Podatnikiem dany podmiot będzie tylko w odniesieniu do czynności opodatkowanych, które wykonał w ramach działalności gospodarczej. Należy zaś stwierdzić, że - zwłaszcza w odniesieniu do osób fizycznych - podatnikiem VAT się bywa. Status ten nie jest zaś stałą cechą danego podmiotu (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lutego 2007 r., sygn. akt: III SA/Wa 2869/06).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży np. gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można przyjąć, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na uwadze, nie może być wątpliwości, iż przy sprzedaży nieruchomości opisanych powyżej, Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem nabywając przedmiotowe Nieruchomości z zamiarem ich wykorzystania na cele własne oraz rodziny, tj. nie nabywał tych Nieruchomości w celu ich dalszej odsprzedaży. Ponadto, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca zamierza zbyć Nieruchomości stanowiące jego majątek prywatny, zbycie to należy potraktować jako czynność okazjonalną, tym bardziej, że żadna z okoliczności opisanych w przedstawionym powyżej zdarzeniu przyszłym nie pozwala uznać, iż działanie Wnioskodawcy polegające na zbyciu Nieruchomości jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i zmierza do nadania mu stałego charakteru.

Tym samym, należy uznać, iż sprzedaż Nieruchomości przez Wnioskodawcę nie jest czynnością wykonywaną w sposób częstotliwy i nie może być uznana za istotę prowadzenia działalności gospodarczej.

Reasumując, Wnioskodawca dokonując sprzedaży Nieruchomości, która nie została zakupiona w celach gospodarczych, nie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a czynność ta nie nosi znamion działalność gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Tym samym, czynność zbycia Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest to, czy zbywca w celu dokonania ich sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Podkreślić należy, że wskazane orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Niemniej jednak o tym, że działania prowadzone przez sprzedawcę gruntu przybierają profesjonalną formę decydować może również sposób wykorzystywania gruntu, stąd - jak zaznaczono powyżej - niezbędna jest każdorazowa ocena okoliczności faktycznych danej sprawy.

Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące kwestii podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziałów we współwłasności nieruchomości (dwóch działek).

Zatem w celu rozwiania powyższych wątpliwości w pierwszej kolejności należy ustalić czy Wnioskodawca z tytułu sprzedaży udziałów we współwłasności opisanych we wniosku nieruchomości (dwóch działek) będzie działał jako podatnik podatku VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków, zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że w Wnioskodawca (wraz z żoną) nabył do majątku wspólnego nieruchomości, niezabudowane z dostępem do drogi - działki gruntu nr (...) i (...), stanowiące grunty orne. Zarówno w momencie nabycia Nieruchomości jak i teraz Wnioskodawca był czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie specjalistycznego projektowania (PKD 74.10.Z), jednakże nabyte Nieruchomości nie były wykorzystywane na cele prowadzenia tejże działalności ani w żaden sposób nie były związane z prowadzoną działalnością. Natomiast, Żona Wnioskodawcy nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej w żadnym ujęciu. Nieruchomość przez cały okres jej posiadania nie była w żaden sposób wykorzystywana. Nieruchomości zgodnie z ustaleniami częściowej zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu, przeznaczone są pod tereny zabudowy usługowej oraz zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (2U/MN). Na terenie, na którym położone są Nieruchomości Gmina nie wyznaczyła obszaru rewitalizacji, ani obszaru Specjalnej Strefy Rewitalizacji oraz nie uchwaliła i nie podjęła uchwały o przystąpieniu do miejscowego planu rewitalizacji. Wnioskodawca od momentu nabycia działek do momentu ich przyszłej sprzedaży nie wykorzystywał i nie będzie wykorzystywał w żaden sposób, ani na własne potrzeby, ani w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Na działkach nic się nie znajduje i nie były prowadzone przez Wnioskodawcę żadne działania faktyczne. Działki nie były i nie są udostępniane przez Wnioskodawcę osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, w tym na podstawie umowy najmu lub umowy dzierżawy. Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje działek do żadnych czynności i do żadnej działalności, ani do zwolnionej z opodatkowania, ani do opodatkowanej. Wnioskodawca nie podpisał i nie zamierza podpisać z przyszłym kupującym umowy przedwstępnej sprzedaży w związku z planowaną sprzedażą działek. Wnioskodawca nie ma wiedzy, na czyj wniosek uchwalono/dokonano zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym działki przeznaczone są pod tereny zabudowy usługowej oraz zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (2U/MN). Wnioskodawca nie wnioskował o taką zmianę planu miejscowego. Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy osoba trzecia wnioskowała o decyzję o warunkach zabudowy dla działek lub uzyskała taką decyzję na moment jej planowanej sprzedaży. Wnioskodawca natomiast nie występował i nie zamierza wystąpić o wydanie dla działek decyzji o warunkach zabudowy. Działki są objęta MPZP. Wnioskodawca wystąpił jedynie do (...). o wyrażenie zgody na wykreślenie z księgi wieczystej prowadzonej dla działki nr (...) ograniczonego prawa rzeczowego w postaci prawa bezpłatnego użytkowania budynku trafostacji, z uwagi na okoliczność, że takiego budynku na działce nigdy nie było i złożył stosowny wniosek o wykreślenie do KW. Wnioskodawca nie dokonał i nie zamierza dokonać jakichkolwiek dalszych czynności w związku ze sprzedażą działek. Ponadto, Wnioskodawca nie poniósł, ani nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży. W związku ze sprzedażą działek Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa radcy prawnemu, który na podstawie pełnomocnictwa wystąpił o wypis i wyrys z rejestru gruntów oraz o zaświadczenie informujące, czy działki są objęte uproszczonym planem urządzenia lasów, ponieważ są to dokumenty wymagane przez notariusza do zawarcia przyszłej umowy sprzedaży. Radca prawny reprezentował również Wnioskodawcę w związku ze sprawą wykreślenia z księgi wieczystej prawa użytkowania nieistniejącej trafostacji oraz kontaktował się z kupującym i notariuszem w celu uzgodnienia treści przyszłej umowy sprzedaży. Radca prawny nie występował za Wnioskodawcę w innym zakresie.

Biorąc powyższe informacje pod uwagę, w przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie należy uznać, że Wnioskodawca, dokonując planowanej sprzedaży udziałów we współwłasności działek, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę udziałów we współwłasności działek nr (...) i (...), stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, zbywając ww. udziały we współwłasności działek stanowiących majątek prywatny, Wnioskodawca korzystać będzie z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego - stosownie do zapisów orzecznictwa - transakcja zbycia ww. udziałów nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, przy tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym sprzedaż przez Wnioskodawcę udziałów we współwłasności dwóch nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca w ramach tej czynności nie będzie działał jako podatnik podatku VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie zostało uznane za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Pana P.O. (męża), zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla żony (współwłaścicielki działek).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.