0112-KDIL1-1.4012.247.2017.4.SJ - VAT od usług zarządzania oraz usług w postaci powstrzymania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 czerwca 2017 r. (data wpływu 3 lipca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia - brak daty sporządzenia pisma (data wpływu 17 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług zarządzania (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) oraz opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług w postaci powstrzymania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec Spółki (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług zarządzania (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1) oraz opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług w postaci powstrzymania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec Spółki (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2). Wniosek uzupełniono 17 października 2017 r. o dokument, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy, doprecyzowanie opisu sprawy oraz uiszczenie wymaganej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie umowy zawartej w dniu 19 czerwca 2017 r. (dalej: Kontrakt menedżerski, umowa, umowa o zarządzanie), osoba fizyczna (dalej: Wnioskodawca, Zarządzający) zobowiązała się do świadczenia na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) usług zarządzania związanych z pełnieniem funkcji Prezesa Zarządu, polegających na prowadzeniu spraw Spółki, jak również reprezentowanie Spółki na zewnątrz.

Zakres obowiązków i uprawnień Wnioskodawcy określały postanowienia umowy, powszechnie obowiązujące przepisy prawa. Zgodnie z umową do obowiązków Wnioskodawcy należy: świadczenie usług z najwyższą starannością, sumiennością i profesjonalizmem wymaganym w powszechnie przyjętych standardach zarządzania, z zachowaniem lojalności wobec Spółki i dbałości o materialne i niematerialne interesy Spółki, przy przyjęciu zasady podejmowania ryzyka uzasadnionego gospodarczo i z uwzględnieniem ryzyka uzasadnionego z punktu widzenia realizowanych przez Spółkę zadań. W sposób zgodny z interesem Spółki i prowadzący do jej rozwoju, w szczególności poprzez osiągnięcie celów postawionych Spółce, w tym planowanych wyników gospodarczych i zamierzonej pozycji na rynku, wzrostu wartości jej aktywów, a także kreowanie pozytywnego wewnętrznego i zewnętrznego wizerunku Spółki.

Wykonując Umowę Zarządzający zobowiązany jest współdziałać z pozostałym członkami Zarządu i organami Spółki na zasadach określonych w powszechnie obowiązujących przepisach prawa, w tym w szczególności przepisach Kodeksu spółek handlowych, postanowieniach Aktu założycielskiego Spółki, uchwałach organów Spółki, a także innych aktach prawa i dokumentach wewnętrznych Spółki, w szczególności regulaminu Zarządu Spółki.

Świadczenie Usług będzie polegało w szczególności na:

W przypadku Zarządu Usługi dotyczyć będą w szczególności prowadzenia spraw Spółki i reprezentowania Spółki w zakresie wszystkich czynności sądowych i pozasądowych Spółki. Ponadto, w przypadku pełnienia przez Zarządzającego funkcji Prezesa Zarządu, obowiązki Zarządzającego obejmują również kierowanie pracami Zarządu.

Zarządzający zobowiązany jest wykonywać Usługi w czasie oraz w sposób zapewniający należytą realizację Umowy oraz prawidłowe i nieprzerwane funkcjonowanie Spółki. Zarządzający zobowiązany jest wykonywać swoje obowiązki w siedzibie Spółki oraz w zależności od potrzeb Spółki, w innych miejscach na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i poza jej granicami, przy czym świadczenie Usług poza siedzibą Spółki nie może zakłócać jej płynnego funkcjonowania.

Świadczenie Usług poza siedzibą Spółki trwające nieprzerwanie powyżej 3 (trzech) dni kalendarzowych wymaga uprzedniego uzgodnienia z Przewodniczącym Rady Nadzorczej Spółki z co najmniej 3 (trzy) - dniowym wyprzedzeniem, a w przypadku niemożności dokonania tego z przyczyn obiektywnych, uprzedniego uzgodnienia z zachowaniem powołanego terminu z Wiceprzewodniczącym lub innym upoważnionym członkiem Rady Nadzorczej Spółki. W przypadku wykonywania przedmiotu Umowy w miejscu innym niż siedziba Spółki, celem zachowania wymogów bezpieczeństwa, Zarządzający zobowiązuje się do używania i korzystania z przedmiotów i urządzeń udostępnionych Zarządzającemu w celu wykonywania Usług, w szczególności przenośnego komputera osobistego z bezprzewodowym dostępem do sieci Internet, środków łączności, w tym telefonu komórkowego, spełniających wymagane przez Spółkę wymogi bezpieczeństwa, w szczególności co do gromadzenia i przesyłania danych. Wykonywanie Usług poza siedzibą Spółki z wykorzystaniem urządzeń technicznych i zasobów innych niż wyżej wymienione jest dopuszczalne, o ile zostaną one uprzednio sprawdzone przez Spółkę pod względem spełniania wymogów bezpieczeństwa, w szczególności co do gromadzenia i przesyłania danych. Do każdego rachunku za dany miesiąc kalendarzowy Zarządzający załączać będzie raport z Usług jakie wykonywał poza siedzibą, podejmowanych w miesiącu kalendarzowym za który wystawiany jest rachunek.

Zarządzającemu udostępniono do korzystania w zakresie niezbędnym do wykonywania Usług urządzenia techniczne oraz inne zasoby stanowiące mienie Spółki, w szczególności:

W przypadku posiadania przez Spółkę samochodu służbowego, Spółka będzie mogła udostępnić Zarządzającemu taki samochód do użytku służbowego.

W zakresie odpowiedzialności Wnioskodawcy, umowa przewiduje, że Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania Umowy na zasadach ogólnych Kodeksu cywilnego.

Odpowiedzialność, o której mowa, jest niezależna od odpowiedzialności Zarządzającego, którą ponosi on z tytułu pełnienia Funkcji, określonej przepisami prawa, w szczególności Kodeksu spółek handlowych. Tak więc, odpowiedzialność Wnioskodawcy jako Prezesa Zarządu - na mocy art. 293 ustawy - Kodeks Spółek Handlowych - jest ograniczona tylko i wyłącznie wobec Spółki, a wobec osób trzecich odpowiada Spółka.

Przedmiotowa Umowa jest umową cywilnoprawną i oczywistym jest, że strony mogą w pewnym zakresie uregulować obowiązki stron inaczej, aniżeli wynika to z przepisów prawa. Jednakże, pomimo określenia pewnych obowiązków szerzej, w odniesieniu do odpowiedzialności menedżerów pełniących funkcję członka zarządu, nadal aktualne pozostają regulacje wynikające z przepisów Kodeksu spółek handlowych (w skrócie k.s.h.). Zgodnie z art. 293 ust. 1 k.s.h., Prezes Zarządu/Wnioskodawca odpowiada wobec spółki za szkodę wyrządzoną działaniem lub zaniechaniem sprzecznym z prawem lub postanowieniami umowy spółki, chyba że nie ponosi winy.

Powyższe oznacza, że rezultat wszelkich decyzji podejmowanych przez prezesa zarządu działającego jako organ spółki - w relacji z osobami trzecimi - obciąża wyłącznie spółkę i w tym zakresie za szkody wyrządzone przez Wnioskodawcę w czasie wykonywania umowy odpowiada Spółka, a Wnioskodawca wobec Spółki. W związku z tym, charakter więzów prawnych łączących Wnioskodawcę i Spółkę - rozpatrywanych jako ogół norm i przepisów regulujących ich wzajemne stosunki - pozwalał na twierdzenie, że to Spółka będzie ponosiła odpowiedzialność wobec osób trzecich za jego działania. Zasady odpowiedzialności członków zarządu za szkody wyrządzone Spółce reguluje szczegółowo Kodeks Spółek Handlowych w rozdziale 7. Zwrócić należy uwagę, że działanie Prezesa zarządu w ramach umowy sprowadza się do działania w imieniu i na rzecz podmiotu, który reprezentuje i w zarządzaniu, którym bierze udział. W konsekwencji co do zasady w przypadku realizacji umowy wyrządzającym szkodę będzie Spółka, a Prezes zarządu będzie ponosił odpowiedzialność za działania sprzeczne z prawem lub umową bezpośrednio wobec Spółki, a nie wobec osoby trzeciej.

Z tytułu wykonywania wszelkich zobowiązań wynikających z Kontraktu menedżerskiego Wnioskodawcy przysługiwało wynagrodzenie składające się z części stałej i części zamiennej. Część zmienna (Wynagrodzenie uzupełniające) jest uzależniona od wykonania przez Zarządzającego nałożonych - na okres roku obrotowego - celów zbiorowych oraz celów indywidualnych, zgodnie z Kartą Celów, której wzór stanowi Załącznik Nr 1 do uchwały nr 3 Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki z dnia 24 maja 2017 r. w sprawie ustalenia zasad kształtowania wynagrodzeń członków Zarządu Spółki.

Karta Celów jest opracowywana i przyjmowana corocznie przez Radę Nadzorczą Spółki indywidualnie dla każdego Zarządzającego niezwłocznie po zatwierdzeniu planu rzeczowo-finansowego na dany rok.

Karta Celów w pierwszym roku kalendarzowym obowiązywania Umowy nakłada cele zarządcze na okres krótszy niż rok obrotowy i zostanie przekazana Zarządzającemu w dniu zawarcia niniejszej Umowy.

Jeżeli chodzi o sposób realizacji obowiązków przez Wnioskodawcę, to zgodnie z umową, Wnioskodawca nie dysponuje pełną niezależnością i samodzielnością w wykonywaniu powierzonych zadań, pozwalającą na uznanie, że działa jako profesjonalny podmiot gospodarczy, ponieważ to Walne Zgromadzenie Wspólników określa w danym roku obrotowym cele zbiorowe i indywidualne, które Wnioskodawca winien osiągnąć w danym roku. Zaś, Rada Nadzorcza Spółki opracowuje i przyjmuje Kartę Celów indywidualnie dla Zarządzającego/Wnioskodawcy. Tak więc, Wnioskodawca nie dysponuje pełną swobodą w określaniu celów zarządczych. Zgodnie z umową, Wnioskodawcy z tytułu wykonywania wszelkich zobowiązań wynikających z umowy przysługiwało wynagrodzenie składające się ze stałej miesięcznej części oraz części zmiennej (Wynagrodzenia Uzupełniającego). W zakresie wynagrodzenia stałego, Wnioskodawca nie miał wpływu na jego wysokość.

Równocześnie, Wnioskodawca, zgodnie z postanowieniami umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania, został objęty przedłużonym zakazem konkurencji, z tytułu którego otrzyma comiesięczne wynagrodzenie (odszkodowanie). Wnioskodawca zobowiązał się, że przez okres 6 miesięcy od dnia zaprzestania pełnienia funkcji Prezesa nie będzie prowadzić działalności konkurencyjnej wobec Spółki lub podmiotów należących do Grupy Kapitałowej Spółki (Zakaz Konkurencji).

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie jest także zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i nie posiada udziałów w Spółce którą będzie zarządzał.

Ponadto, w piśmie z dnia - brak daty sporządzenia pisma Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu z 21 września 2017 r.:

1. Czy wynagrodzenie uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia usług zarządzania, na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania na czas pełnienia funkcji z obowiązkiem świadczenia osobistego, stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście, zgodnie z art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.)?

Tak, są to przychody określone w art. 13 pkt 7 ustawy o PIT.

2. Czy inne organy Spółki mogą wydawać Wnioskodawcy wiążące polecenia dotyczące realizacji przedmiotu umowy?

Wnioskodawca nie dysponuje pełną niezależnością i samodzielnością w wykonywaniu powierzonych zadań, pozwalającą na uznanie, że działa jako profesjonalny podmiot gospodarczy, ponieważ to Walne Zgromadzenie Wspólników określa w danym roku obrotowym cele zbiorowe i indywidualne, które Wnioskodawca winien osiągnąć w danym roku. Zaś, Rada Nadzorcza Spółki opracowuje i przyjmuje Kartę Celów indywidualnie dla Zarządzającego/Wnioskodawcy. Wobec tego, Wnioskodawca jest zobowiązany do stosowania się do wytycznych ww. podmiotów. Ponadto, jest zobowiązany do informowania Rady Nadzorczej o planowanych przerwach w świadczeniu usług na pięć dni przed planowaną przerwą a skorzystanie z tego uprawnienia jest uzależnione od zgody przewodniczącego Rady Nadzorczej.

3. Czy świadcząc usługi w ramach umowy Wnioskodawca wyraża oświadczenie woli w imieniu i na rzecz Spółki?

Tak, wynika to bezpośrednio z regulacji ustawy - Kodeks spółek handlowych.

4. Czy umowa zobowiązuje Wnioskodawcę do zawarcia umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności wobec osób trzecich? Jeżeli tak, to jakie są postanowienia i warunki umowy ubezpieczenia w związku z odpowiedzialnością wobec osób trzecich?

Umowa nie przewiduje obowiązku ubezpieczenia się przez Wnioskodawcę od odpowiedzialności cywilnej.

5. Kto ponosi ryzyko gospodarcze/ekonomiczne za czynności wykonywane przez Wnioskodawcę z tytułu zawartej umowy?

Odpowiedzialność wobec podmiotów/osób trzecich ponosi Spółka.

6. W jakim stosunku pozostaje wynagrodzenie uzupełniające do pozostałej (stałej) części wynagrodzenia i czy wynagrodzenie uzupełniające jest uzależnione od efektów działalności Wnioskodawcy?

Wynagrodzenie uzupełniające nie może przekroczyć 50% wynagrodzenia rocznego za poprzedni rok obrotowy i jest uzależnione od stopnia realizacji celów zarządczych określonych np. przez Radę Nadzorczą. Wynagrodzenie to przysługuje tylko i wyłącznie w przypadku zrealizowania co najmniej 80% celów i udzieleniu absolutorium.

7. Czy Wnioskodawca samodzielnie ustała harmonogram i czas realizacji przedmiotu umowy o świadczenie usług zarządzania, jeżeli nie, to w jaki sposób umowa to określa? Czy, a jeśli tak, to z jakich przyczyn Zainteresowany może w danym okresie nie wykonywać usług zarządzania? Czy taka decyzja może być podjęta dowolnie w każdym czasie?

Wnioskodawca jest zobowiązany do wykonywania czynności zarządczych w siedzibie Spółki, a poza siedzibą tylko wówczas gdy jest to konieczne. świadczenie usług zarządczych poza siedzibą Spółki, nieprzerwanie powyżej 3 dni wymaga zgody przewodniczącego Rady Nadzorczej. Zatem, Wnioskodawca faktycznie świadczy usługi w siedzibie firmy i godzinach pracy biura. Sporadycznie zaś poza siedzibą w przypadku, gdy czynności wymagają jego osobistego udziału lub stawiennictwa np. w sądzie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy usługi zarządzania Spółką świadczone przez Wnioskodawcę będącego stroną postępowania na podstawie Umowy o zarządzanie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT?

2. Czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę w postaci nie prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec Spółki na podstawie Kontraktu menedżerskiego będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Usługi zarządzania Spółką świadczone w oparciu o wyżej opisaną umowę stanowią działalność samodzielnie wykonywaną w rozumieniu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, a tym samym Wnioskodawca nie będzie z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT).

Ad. 2

Wynagrodzenie z tytułu zakazu prowadzenia działalności konkurencyjnej świadczone w oparciu o umowę nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym Wnioskodawca nie jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług. Jednocześnie, wynagrodzenie (odszkodowanie) z tytułu przestrzegania zakazu konkurencji nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), opodatkowaniu podlega w szczególności odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski, przez które rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Opodatkowaniu VAT podlegają przy tym jedynie takie usługi, które wykonywane są przez podatnika VAT.

Na mocy art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, a także osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy wyłączenia zawartego w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361; dalej: ustawa o p.d.o.f.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do:

Należy zatem uznać, że kwalifikacji konkretnego świadczenia Wnioskodawcy jako niespełniającego definicji działalności gospodarczej na gruncie ustawy o VAT dokonać można jedynie w przypadku, gdy łącznie spełnione są wskazane powyżej przesłanki.

Kwalifikacja przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę na gruncie ustawy o p.d.o.f.

Wśród źródeł przychodów zawartych w art. 13 pkt 2-9 ustawy o p.d.o.f. (w pkt 9) przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

W opinii pełnomocnika Wnioskodawcy, przychody uzyskane przez niego w oparciu o umowę o zarządzanie spełniają przesłanki warunkujące uznanie ich za przychody wymienione w przytoczonym powyżej przepisie. Za taką kwalifikacją przychodów z kontraktu menedżerskiego/umowy o zarządzanie opowiedział się Dyrektor IS w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 20 stycznia 2011 r. (sygn. IPPB1/415-970/10-2/EC), w której podzielił stanowisko wnioskodawcy, zdaniem którego: "Przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli tego rodzaju umowy zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Bez znaczenia pozostaje forma prawna w jakiej podatnik prowadzi działalność gospodarczą".

Podobne stanowisko zostało zawarte w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z 26 kwietnia 2010 r. (sygn. II FPS 10/09) oraz interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 31 maja 2010 r. (sygn. DD2/033/95/KBF/10/403).

Charakterystyka stosunku prawnego wiążącego Wnioskodawcę ze Spółką w zakresie warunków wykonywania czynności oraz wynagrodzenia.

Wnioskodawca podkreśla, że jest związany ze Spółką prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny między nim i Spółką co do warunków wykonywania czynności w ramach Umowy i należnego mu wynagrodzenia. Musi stosować się do wytycznych Rady Nadzorczej w zakresie realizacji celów, jak i poniesionych wydatków.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, Umowa w sposób szczegółowy określa sposób i formę wykonywania przez Wnioskodawcę jego obowiązków wynikających z ww. Umowy. Z zapisów Umowy można w sposób jednoznaczny określić warunki wykonywania czynności przez Wnioskodawcę. Ponadto, w sposób bezpośredni określa wysokość oraz warunki płatności wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy, a także zasady jego ustalania.

Należy zaznaczyć, że ustawa o VAT nie przewiduje w art. 15 ust. 3 pkt 3 szczególnych wymogów odnośnie do określenia warunków wykonywania czynności oraz wynagrodzenia. Powyższe oznacza, że jakikolwiek stosunek prawny, który zawiera zapisy odnoszące się do tych kwestii spełnia wymogi przewidziane ustawą w zakresie tych właśnie warunków. Nieistotny jest przy tym z perspektywy art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT sposób oraz szczegółowość określenia warunków wykonywania czynności oraz wynagrodzenia. Powyższe potwierdza również stanowisko wyrażone w interpretacji indywidualnej z 14 lutego 2011 r. (sygn. IPPP2-443-856/10-5/AK), w której działając w imieniu Ministra Finansów, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że: "Odnośnie dwóch pierwszych warunków wymienionych w art. 15 ust. 3 pkt 3 cyt. Ustawy - każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy usługobiorcą, a usługodawcą jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Z uwagi na powyższe spełnione zostają dwie ustawowe przesłanki przemawiając za nieuznaniem takich czynności za odpłatne świadczenie usług, tj. przychody są wymienione w art. 13 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz za wykonane czynności jest wynagrodzenie. Istotny z punktu widzenia uznania realizowanych czynności za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą, jest sposób określenia w umowie odpowiedzialności zleceniodawcy wobec osób trzecich".

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zawartego przez niego Kontraktu menedżerskiego spełniona jest wynikająca z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT przesłanka związania strony umowy prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny co do warunków wykonywania czynności oraz wynagrodzenia.

Odpowiedzialność wobec osób trzecich.

Ostatnia z przesłanek warunkujących możliwość uznania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę za niespełniające definicji działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, jest określenie w stosunku prawnym łączącym go ze Spółką warunków odpowiedzialności wobec osób trzecich. Ustawa nie precyzuje przy tym, w jaki sposób odpowiedzialność ta ma zostać ukształtowana. Literalne brzmienie ustawy wskazuje jedynie, że istnieje obowiązek jakiegokolwiek jej określenia. Zgodnie jednak z doktryną oraz stanowiskiem organów podatkowych odpowiedzialność ta powinna zostać ukształtowana w taki sposób, aby ewentualne negatywne konsekwencje czynności realizowanych w ramach wykonywania umowy o zarządzanie ponosi Spółka. Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej z 14 lutego 2011 r. (IPPP2-443-856/10-5/AK), w której Dyrektor IS uznał, że: "Sformułowanie (...) odnoszące się do odpowiedzialności należy rozumieć, jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia.

Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy".

Ustawa o VAT przewiduje, że odpowiedzialność Spółki wobec osób trzecich powinna wynikać nie tylko z samej umowy, lecz z więzów tworzących stosunek prawny pomiędzy Spółką a Wnioskodawcą. Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe oznacza, że oceniając zakres jego odpowiedzialności wobec osób trzecich należy mieć na uwadze ogół przepisów, które znajdują zastosowanie w tym zakresie.

Charakter odpowiedzialności menedżera pełniącego funkcję członka zarządu regulują przez wszystkim przepisy k.s.h. Z unormowań zawartych w art. 201 § 1 k.s.h. wynika, że zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Z kolei art. 204 k.s.h. stanowi natomiast, że prawo członka zarządu do prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania dotyczy wszystkich czynności sądowych i pozasądowych spółki, przy czym prawa tego nie można ograniczać w stosunku do osób trzecich. Powyższe oznacza, że rezultat wszelkich decyzji podejmowanych przez członka zarządu działającego jako organ spółki z ograniczoną odpowiedzialnością - w relacji z osobami trzecimi - obciąża spółkę.

Zestawienie treści wskazanych przepisów z zapisami Umowy w zakresie odpowiedzialności Wnioskodawcy wobec osób trzecich prowadzi do wniosku, że co do zasady, za działania członków zarządu wobec osób trzecich odpowiedzialność ponosi Spółka. Tym samym, w przypadku, gdy osoba trzecia poniesie szkodę zobowiązanym do jej naprawienia będzie Spółka.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 9 maja 2012 r. (sygn. IPTPP1/443-162/12-2/AK), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał, że: "(...) zakres odpowiedzialności wynikający z wyżej powołanych przepisów Kodeksu spółek handlowych (w szczególności art. 483 paragraf 1), dotyczy odpowiedzialności wobec spółki za szkodę wyrządzoną z winy członka. Jest to odpowiedzialność na zasadzie winy ponoszona wyłącznie wobec spółki. Natomiast za działalnie członka zarządu mające skutki wobec osób trzecich odpowiedzialność ponosi spółka. (...) w stosunkach zewnętrznych spółka jest samodzielnym podmiotem stosunków cywilnoprawnych z osobami trzecimi (wierzycielem lub dłużnikiem). Odpowiedzialność wobec osób trzecich za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania obciąża dłużnika, którym jest w tym przypadku spółka. Zatem również na podstawie przepisów prawa cywilnego regulujących kwestie odpowiedzialności zleceniobiorcy oraz zleceniodawcy, zarządzający odpowiada wyłącznie wobec spółki za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o zarządzanie. Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że wykonywane przez menedżera na rzecz Wnioskodawcy czynności zarządzania spółką nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (...). Z tych też względów czynności te nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem".

Na potwierdzenie powyższego należy w szczególności przytoczyć wyrok z 23 sierpnia 2012 r. (I FSK 1645/11), w którym NSA w zbliżonym do zaprezentowanego przez Wnioskodawcę stanie faktycznym dotyczącym członka zarządu spółki kapitałowej, który na mocy zawartej umowy odpowiadał wobec spółki za naruszenie postanowień umownych, interesów spółki, powszechnie obowiązujących przepisów, oraz ponosił odpowiedzialność wobec osób trzecich za szkody powstałe w wyniku realizacji umowy na zasadach określonych w powszechnie obowiązujących przepisach prawa, stwierdził, że kluczową kwestią jest pokreślenie, czy członek zarządu - menedżer jest odpowiedzialny wobec osób trzecich za czynności i działania, które można mu przypisać w ramach wykonywanych usług zarządczych. Udzielając wyjaśnień w powyższym zakresie NSA uznał, że: "(...) w zakresie obowiązków zarządcy jest reprezentowanie Spółki na zewnątrz. Niewątpliwie członek zarządu na mocy art. 293 § 1 k.s.h. ponosi odpowiedzialność cywilnoprawną za szkodę wyrządzoną działaniem lub zaniechaniem sprzecznym z prawem lub postanowieniami umowy (statutu) spółki. Odpowiedzialność ta ma charakter odszkodowawczej odpowiedzialności ex contractu, tj. oparta jest na istniejącej między spółką, a członkiem jej organu więzi zobowiązaniowej, której naruszenie skutkuje odpowiedzialnością odszkodowawczą (tak SN w wyroku z dnia 24 września 2008 r., sygn. akt II CSK 118/08, z glosą K. Bilewskiej, Mon. Praw. 2009, nr 19, s. 107). Członek zarządu ponosi ją wyłącznie wobec spółki. Zatem nawet jeśli następstwem wadliwego działania lub zaniechania członka zarządu będzie szkoda wyrządzona przez spółkę osobie trzeciej, roszczenia te osoba trzecia skieruje wobec spółki a nie wobec członka jej organu". NSA uznał również, że powyższa zasada nie ulega modyfikacji nawet w przypadku, gdy z przepisów k.s.h. wynika możliwość dochodzenia roszczeń bezpośrednio od członków zarządu spółki kapitałowej, gdyż w takim przypadku odpowiedzialność nie wynika z kontraktu między spółką a członkiem zarządu, a jej podstawą są naganne działania członka zarządu tworzące niezależne źródło zobowiązania: "Powyższe wnioski są trafne na gruncie art. 300 k.s.h., z których wynika możliwość dochodzenia roszczeń odszkodowawczych przez osoby trzecie bezpośrednio od osób, które im szkodę wyrządziły, w tym także od członków zarządu. Postawę takiej odpowiedzialności stanowią art. 415 k.c. (jeśli podmiotem, wobec którego roszczenie kierowano jest członek zarządu czy art. 416 k.c. (jeżeli podmiotem takim jest spółka). Oznacza to, że podstawą tej odpowiedzialności nie jest stosunek organizacyjny istniejący pomiędzy spółką a członkiem zarządu - za działania (zaniechania) w tym zakresie spółka ponosi odpowiedzialność. Podstawą są naganne zachowania członka zarządu, których skutkiem jest powstanie niezależnego źródła zobowiązania (niejako poza istniejącym stosunkiem prawnym ze spółką) w postaci czynu zabronionego (por. B. Krzyżagórska-Zurek, Wynagrodzenie członków rad nadzorczych w spółkach kapitałowych a podatek VAT, PP nr 10, 2005 s. 5 i nast.). W rozważaniach na gruncie VAT nie mają znaczenia przepisy o odpowiedzialności majątkowej członków zarządu w razie niewypłacalności spółki (art. 299 k.s.h.). Niezasadnym jest powoływanie się wobec członka zarządu) na treść art. 429 k.c. albowiem przepisy Kodeksu spółek handlowych mają charakter przepisów szczególnych wobec przepisów ogólnych kodeksu cywilnego".

W opinii Wnioskodawcy, NSA w sposób jednoznaczny określił, w świetle jakich przepisów (w odniesieniu do członków zarządu) należy dokonywać interpretacji pojęcia "odpowiedzialność wobec osób trzecich" zawartego w art. 15 ust. 3 ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie wniosków wynikających z tego wyroku prowadzi do konkluzji, że czynności wykonywane przez niego na podstawie umowy nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT.

Przytoczony powyżej wyrok NSA znajduje akceptację zarówno w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, jak i w najnowszym orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, Wnioskodawca wskazuje na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 21 czerwca 2013 r. (sygn. I SA/Łd 375/13), w którym orzekając o tożsamym niemal stanie faktycznym (w zakresie odpowiedzialności, kontrakt menedżerski przewidywał, że skarżący odpowiada wobec spółki lub osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania kontraktu menedżerskiego, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków z niego wynikających), skład orzekający wskazał, że: "Spółka odpowiada za działania i zaniechania swoich ustawowych organów - zarządu jak za swoje własne, zaś odpowiedzialność ta nie obciąża członków organów spółki, w tym także członków zarządu w ich relacji do osób trzecich. Powyższe wnioski są trafne na gruncie art. 300 k.s.h., z których wynika możliwość dochodzenia roszczeń odszkodowawczych przez osoby trzecie bezpośrednio od osób, które im szkodę wyrządziły, w tym także od członków zarządu. Podstawę takiej odpowiedzialności stanowią art. 415 k.c. (jeżeli podmiotem, wobec którego roszczenie kierowano, jest członek zarządu) czy art. 416 k.c. (jeżeli podmiotem takim jest spółka). Oznacza to, że podstawą tej odpowiedzialności nie jest stosunek organizacyjny istniejący pomiędzy spółką a członkiem zarządu - za działania (zaniechania) w tym zakresie spółka ponosi odpowiedzialność. Podstawą są naganne zachowania członka zarządu, których skutkiem jest powstanie niezależnego źródła zobowiązania (niejako poza istniejącym stosunkiem prawnym ze spółką w postaci czynu zabronionego. (...) należy uznać, że skarżący w okolicznościach przedmiotowej sprawy, będąc członkiem zarządu - menadżerem w Spółce nie jest podatnikiem VAT. Jego działalności nie można przypisać spełnienia warunków samodzielności, który stanowi immanentną cechę działalności gospodarczej w rozumieniu VAT-R. Jako członek zarządu - menadżer działa w ramach struktury organizacyjnej zarządzanej Spółki, nie ponosi kosztów swej działalności, wynagrodzenie nie jest uzależnione od ekonomicznego ryzyka i działa jedynie w imieniu i na rzecz zarządzanej Spółki, która za jego działania ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę osobom trzecim. Nie działa on w warunkach ryzyka, niepewności, np. co do popytu, konkurencji, czy ostatecznego rezultatu własnego przedsiębiorstwa. Nie wykonuje swojej działalności w swoim imieniu i na własny rachunek lecz w imieniu zarządzanej Spółki".

Analogiczne stanowisko do zawartego w przytoczonym wyżej wyroku zaprezentował WSA w Warszawie w wyroku z 17 października 2014 r. (sygn. akt III SA/Wa 280/14), w którym wskazano m.in., że: "Zdaniem Sądu, orzekającego w niniejszej sprawie, powyższe stanowisko NSA ma wprost zastosowanie do sytuacji Skarżącego w sprawie niniejszej. Skarżący również jest członkiem zarządu, związanym ze Spółką kontraktem menedżerskim, działa w ramach struktury organizacyjnej zarządzanej Spółki, nie ponosi kosztów swej działalności, wynagrodzenie nie jest uzależnione od ekonomicznego ryzyka; działa jedynie w imieniu i na rzecz zarządzanej Spółki. W sprawie zaistniały zatem przesłanki wyłączenia czynności Skarżącego, wynikających z kontraktu menadżerskiego, z podatku VAT, wymienione w art. 15 ust. 1 pkt 3 Ustawy o VAT. W kontrakcie menadżerskim zawarto bowiem klauzule, że Skarżący z tytułu wykonania tych czynności jest związany ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami, tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. Odpowiedzialność skarżącego wobec osób trzecich ma charakter ograniczony i posiłkowy, różni się od regulacji kodeksu pracy (co do odpowiedzialności pracownika za szkody, wyrządzone z winy umyślnej i nieumyślnej - art. 114-122 k.p.). Zgodnie z kontraktem menedżerskim, skarżący odpowiada za szkody będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków; natomiast za szkody wyrządzone z winy umyślnej odpowiada do kwoty dwunastokrotności stałego miesięcznego wynagrodzenia podstawowego (notabene art. 122 k.p. stanowi, że jeżeli pracownik umyślnie wyrządził szkodę, jest obowiązany do jej naprawienia w pełnej wysokości). Również zatem w zakresie odpowiedzialności za wykonanie czynności wobec osób trzecich Skarżący traktowany jest odmiennie, niż pracownik, którego czynności wykonywane są pod kierownictwem, bez obciążania ryzykiem (za wyjątkami, cytowanymi wyżej), na rzecz i w imieniu zakładu pracy.

Czynności, przedstawione w stanie faktycznym sprawy, nie mogą zostać zaliczone do wykonywanej samodzielnie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1, ze względu na treść art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, w konsekwencji Skarżący nie jest podatnikiem podatku VAT".

Wnioskodawca wskazuje, że tożsame stanowisko prezentowane było m.in. w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 stycznia 2013 r. (sygn. IPPP2/443-1024/12-4/AO), z 15 listopada 2012 r. (sygn. IPPP1/443-753/12-4/AW), z 14 listopada 2012 r. (sygn. IPPP1/443-734/12-4/EK), z 14 listopada 2012 r. (sygn. IPPP1/443-741/12-4/EK) oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 20 grudnia 2012 r. (sygn. ITPP1/443-1222/12/DM), które w podobnych stanach faktycznych (kontrakty menedżerskie określały odpowiedzialność członka zarządu spółki kapitałowej wobec osób trzecich), potwierdzały prawidłowość twierdzeń zawartych w niniejszym wniosku oraz przedstawionym powyżej orzeczeniu NSA z 23 sierpnia 2012 r. (sygn. I FSK 1645/11).

Należy zatem uznać, że charakter więzów prawnych łączących Wnioskodawcę i Spółkę - rozpatrywanych jako ogół norm i przepisów regulujących ich wzajemne stosunki - pozwala na twierdzenie, że to Spółka ponosiła odpowiedzialność wobec osób trzecich za działania Wnioskodawcy. W rezultacie, za spełnioną należy uznać ostatnią przesłankę wynikającą z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT w postaci właściwego sposobu określenia odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Ad. 2

Kwalifikacja przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę na gruncie ustawy o u.o.p.d.f.

Wśród źródeł przychodów zawartych w art. 13 pkt 2-9 ustawy o p.d.o.f. (w pkt 9) przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

W opinii Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane przez niego w oparciu o kontrakt menedżerski spełniają przesłanki warunkujące uznanie ich za przychody wymienione w przytoczonym powyżej przepisie. Za taką kwalifikację przychodów z kontraktu menedżerskiego opowiedział się także (działający w imieniu Minister Finansów) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 20 stycznia 2011 r. (IPPB1/415-970/10-2/EC), w której podzielił stanowisko Wnioskodawcy, zdaniem którego: "Przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli tego rodzaju umowy zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Bez znaczenia pozostaje forma prawna w jakiej podatnik prowadzi działalność gospodarczą". Podobne stanowisko zostało zawarte w uchwale NSA z 26 kwietnia 2010 r. (sygn. II FPS 10/09) oraz interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 31 maja 2010 r. (sygn. DD2/033/95/KBF/10/403).

Charakterystyka stosunku prawnego wiążącego Wnioskodawcę ze Spółką w zakresie warunków wykonywania czynności oraz wynagrodzenia.

Wnioskodawca podkreśla, że jest związany ze Spółką prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny między nim i Spółką co do warunków wykonywania czynności (nie prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec Spółki lub podmiotów należących do Grupy Kapitałowej Spółki) w ramach umowy o zarządzanie i należnego mu wynagrodzenia.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, umowa w sposób szczegółowy określa sposób i formę wykonywania przez Wnioskodawcę jego obowiązków wynikających z ww. umowy, tj. w zakresie powstrzymywania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec Spółki. Z zapisów umowy można w sposób jednoznaczny określić warunki zobowiązujące Wnioskodawcę do powstrzymywania się od dokonywania czynności mogących stanowić działania konkurencyjne. Ponadto, umowa w sposób bezpośredni określa wysokość oraz warunki płatności wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy za powstrzymywanie się od działalności konkurencyjnej wobec Spółki.

Należy zaznaczyć, że ustawa o VAT nie przewiduje w art. 15 ust. 3 pkt 3 szczególnych wymogów odnośnie określenia warunków wykonywania czynności oraz wynagrodzenia. Powyższe oznacza, że jakikolwiek stosunek prawny, który zawiera zapisy odnoszące się do tych kwestii spełnia wymogi przewidziane ustawą w zakresie tych właśnie warunków. Nieistotny jest przy tym z perspektywy art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT sposób oraz szczegółowość określenia warunków wykonywania czynności oraz wynagrodzenia. Powyższe potwierdza również stanowisko wyrażone w interpretacji indywidualnej z 14 lutego 2011 r. (sygn. IPPP2-443-856/10-5/AK), w której działając w imieniu Ministra Finansów, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że: "Odnośnie dwóch pierwszych warunków wymienionych w art. 15 ust. 3 pkt 3 cyt. Ustawy - każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy usługobiorcą, a usługodawcą jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Z uwagi na powyższe spełnione zostają dwie ustawowe przesłanki przemawiając za nieuznaniem takich czynności za odpłatne świadczenie usług, tj. przychody są wymienione w art. 13 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz za wykonane czynności jest wynagrodzenie. Istotny z punktu widzenia uznania realizowanych czynności za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą, jest sposób określenia w umowie odpowiedzialności zleceniodawcy wobec osób trzecich".

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zawartego przez niego Kontraktu menedżerskiego spełniona jest wynikająca z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT przesłanka związania strony umowy prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny co do warunków przestrzegania zakazu konkurencji oraz wynagrodzenia.

Odpowiedzialność wobec osób trzecich.

Ostatnia z przesłanek warunkujących możliwość uznania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę za niespełniające definicji działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, jest określenie w stosunku prawnym łączącym go ze Spółką warunków odpowiedzialności wobec osób trzecich. Ustawa nie precyzuje przy tym, w jaki sposób odpowiedzialność ta ma zostać ukształtowana. Literalne brzmienie ustawy wskazuje jedynie, że istnieje obowiązek jakiegokolwiek jej określenia. Zgodnie jednak z doktryną odpowiedzialność ta powinna zostać ukształtowana w taki sposób, aby ewentualne negatywne konsekwencje czynności realizowanych w ramach wykonywania umowy w zakresie zakazu konkurencji ponosiła Spółka.

Ustawa o VAT przewiduje, że odpowiedzialność Spółki wobec osób trzecich powinna wynikać nie tylko z samej umowy, lecz z więzów tworzących stosunek prawny pomiędzy Spółką a Wnioskodawcą. Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe oznacza, że oceniając zakres jego odpowiedzialności wobec osób trzecich należy mieć na uwadze ogół przepisów, które znajdują zastosowanie w tym zakresie.

Oceniając powyższe w zakresie odpowiedzialności Wnioskodawcy wobec osób trzecich uznać należy, że co do zasady, za działania Wnioskodawcy wobec osób trzecich odpowiedzialność ponosi Spółka. Należy bowiem zauważyć, że w przypadku naruszenia zakazu konkurencji przez Wnioskodawcę i poniesienia w związku z tym zdarzeniem przez osobę trzecią szkody, zobowiązana do jej naprawienia będzie w istocie Spółka. Powyższe nie wyklucza oczywiście możliwości późniejszego dochodzenia przez Spółkę ewentualnych roszczeń regresywnych od Wnioskodawcy. Tym niemniej, w pierwszej kolejności, w takiej sytuacji, to Spółka będzie ponosić ujemne skutki dokonanego naruszenia zakazu konkurencji, a nie Wnioskodawca.

Należy zatem uznać, że charakter więzów prawnych łączących Wnioskodawcę i Spółkę - rozpatrywanych jako ogół norm i przepisów regulujących ich wzajemne stosunki - pozwala na twierdzenie, że to Spółka ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za działania Wnioskodawcy. W rezultacie, za spełnioną należy uznać ostatnią przesłankę wynikającą z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT w postaci właściwego sposobu określenia odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zaznacza się również, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.