0112-KDIL1-1.4012.159.2018.1.AK - Prawo do odliczenia VAT w związku z projektami realizowanymi przez miasto.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2018 r. (data wpływu 16 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu polegającego na:

* budowie i przebudowie nawierzchni ulic, chodników, parkingów, zatok autobusowych, oświetlenia, odwodnienia ulic, sygnalizacji świetlnej, monitoringu miejskiego oraz usunięciu infrastruktury kolidującej;

* przebudowie infrastruktury kolidującej z planowanymi ulicami, tj. sieci gazowej i kablowych linii elektroenergetycznych;

* budowie kanałów teletechnicznych;

* budowie lub przebudowie kanalizacji sanitarnej i sieci wodociągowej

- jest prawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto (dalej: Miasto lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Działalność Miasta zarówno podlegająca opodatkowaniu VAT, zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT), jak również działalność niepodlegająca ustawie VAT, realizowana jest na podstawie ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 446, z późn. zm. - dalej: u.s.g) jako zadania własne, polegająca na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej czyli mieszkańców gminy, prowadzona jest między innymi przez jednostki budżetowe, zakłady budżetowe, spółki. Jedną z jednostek budżetowych Miasta jest urząd miasta, tj. Urząd Miejski (dalej: Urząd).

Zgodnie z art. 33 ust. 1 u.s.g, wójt (prezydent) wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy (miasta). Urząd składa się z komórek organizacyjnych (departamentów, biur, zarządów) wykonujących zadania przypisane im w Regulaminie Organizacyjnym Urzędu, wprowadzonym zarządzeniem Prezydenta Miasta. Regulamin określa organizację i zasady funkcjonowania Urzędu, zgodnie z art. 33 ust. 2 u.s.g.

Miasto realizuje zadania własne, do których należą m.in. sprawy z zakresu gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacja ruchu drogowego. Zadania w zakresie zarządzania drogami oraz obsługi inwestycji drogowych realizuje Zarząd Dróg Miejskich.

W ramach czynności wykonywanych przez Miasto (działające poprzez swój Urząd) można wyróżnić:

Do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT należą w szczególności opłaty administracyjne pobierane za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, opłaty za zajęcie pasa drogowego, opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, zakup usługi roweru miejskiego.

Z kolei do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT należą między innymi czynności wykonywane na podstawie umów cywilno-prawnoprawnych na świadczenie usług.

W ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Osi Priorytetowej I Wzmocnienie potencjału i konkurencyjności Gospodarki Regionu, Działania 1.2 Promocja przedsiębiorczości oraz podniesienie atrakcyjności inwestycyjnej województwa, Poddziałanie 1.4.2 Podniesienie atrakcyjności inwestycyjnej BOF, Miasto realizuje projekt pt. "Uzbrojenie terenów inwestycyjnych w". Wartość szacunkowa projektu - 52.059.536,93 zł, w tym dofinansowanie z UE 35.420.527,86 zł. Celem projektu jest uzbrojenie 44,25 ha terenów inwestycyjnych w pełną infrastrukturę techniczną tj. kanalizację deszczową, sanitarną, teletechniczną, sieci wodociągowe, nawierzchnie ulic, chodniki, drogi rowerowe, parkingi, oświetlenie.

Zakres rzeczowy projektu pn. "Uzbrojenie terenów inwestycyjnych w" obejmuje kompleksowe uzbrojenie terenu inwestycyjnego poprzez budowę dróg dojazdowych wraz z infrastrukturą techniczną tj.:

W ramach robót drogowych przewiduje się budowę i przebudowę:

* nawierzchni ulic, w tym budowę oświetlenia oraz odwodnienia,

* chodników, ścieżek rowerowych, parkingów oraz zatok autobusowych wraz z wiatami,

* monitoringu miejskiego, sygnalizacji świetlnych.

Ponadto zostanie wybudowana lub przebudowana infrastruktura techniczna, tj. kanalizacja sanitarna, sieć wodociągowa, kanalizacja teletechniczna, sieć gazowa i kablowe linie elektroenergetyczne.

Wszystkie faktury dotyczące zrealizowanych projektów wystawione będą na Miasto.

W ramach projektu zakłada się również usunięcie infrastruktury technicznej kolidującej z planowaną inwestycją, znajdującej się na działkach, tj.:

* nieczynnej kanalizacji deszczowej, sieci wodociągowej, sieci gazowej i telekomunikacyjnej, linii niskiego napięcia, latarni;

* rozebranie budynku murowanego, który jest w złym stanie technicznym oraz nawierzchni pasa startowego.

Wybudowane w ramach projektu sieci kanalizacji sanitarnej i wodociągowej zostaną przekazane aportem Wodociągom Sp. z o.o. Jest to spółka miejska, w której Gmina posiada kontrolny pakiet udziałów. Wodociągi Sp. z o.o. powołane zostały do świadczenia zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia w wodę i odprowadzanie ścieków.

Koszty budowy sieci wodociągowej oraz kanalizacji sanitarnej są wydzielone z kosztów całej inwestycji, dlatego też znana będzie kwota podatku VAT związanego z ich budową.

Kanalizacja teletechniczna planowana do realizacji w ramach projektu to system rur potrzebnych do instalacji i przeciągania kabli sieci telekomunikacyjnych np. światłowodowych lub koncentrycznych. Sieć ta służy przede wszystkim do umieszczania w niej infrastruktury gminnej, która służy do realizacji zadań własnych gminy. Ponadto, na wniosek zainteresowanych podmiotów zewnętrznych gmina ma obowiązek udostępnić przedmiotowe sieci odpłatnie na podstawie decyzji.

Koszty budowy kanału teletechnicznego są wydzielone z kosztów całej inwestycji, dlatego też znana będzie kwota podatku VAT związanego z ich budową.

Podziemna infrastruktura techniczna kolidująca z planowanymi ulicami, tj. sieć gazowa i kablowe linie elektroenergetyczne, które będą przebudowane przez miasto na podstawie uzgodnień z właścicielami tych sieci pozostanie ich własnością. Wynika to z art. 32 ustawy z dnia 21.03.1985 o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1440), który mówi, że w przypadku, gdy budowa lub przebudowa drogi w miejscu jej przecięcia się z urządzeniem typu liniowego (w szczególności linią energetyczna lub telekomunikacyjną, rurociągiem, taśmociągiem) powoduje naruszenie tych obiektów lub urządzeń albo konieczność zmian dotychczasowego ich stanu, przywrócenie poprzedniego stanu lub dokonanie zmiany należy do zarządcy drogi. Koszty przełożenia urządzeń liniowych w pasie drogowym wynikające z naruszenia lub konieczności zmian stanu dotychczasowego urządzenia liniowego, pokrywa zarządca drogi.

Cała wybudowana infrastruktura drogowa, tj. drogi publiczne wraz z oświetleniem i odwodnieniem, chodniki, ścieżki rowerowe, parkingi, zatoki autobusowe oraz sygnalizacje świetlne i monitoring miejski, itp. będą ogólnodostępne, bezpłatne i będą służyć do użytku publicznego. Majątek wytworzony w wyniku realizacji projektu pozostanie własnością Miasta, za wyjątkiem sieci kanalizacji sanitarnej i wodociągowej, która zostanie przekazana aportem Wodociągom Sp. z o.o.

Miasto zajmuje się sprzedażą biletów komunikacji miejskiej oraz dzierżawą autobusów na rzecz spółek komunikacji miejskiej, w których Miasto jest 100% udziałowcem, zgodnie z zawartymi umowami. Ponadto zgodnie z uchwałą Rady Miasta podjętej na podstawie ustawy o publicznym transporcie zbiorowym Miasto pobiera od przewoźników opłaty za korzystanie z przystanków komunikacji miejskiej. Opłata jest wnoszona przez spółki przewozowe realizujące przewozy w ramach Komunikacji Miejskiej na podstawie umów zawartych z Miastem i dotyczy określonej liczby przystanków, tj. tylko tych, z których jednocześnie korzystają przewoźnicy zewnętrzni i przewoźnicy KM. Za korzystnie z pozostałych przystanków opłaty od spółek świadczących usługi w ramach KM nie są pobierane. Lista przystanków, za które przewoźnicy wnoszą opłaty stanowi załącznik do Uchwały Rady Miasta. Pobierana przez miasto opłata ma charakter daniny publicznej i nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w odniesieniu do zadań polegających na budowie i przebudowie nawierzchni ulic, chodników, parkingów, zatok autobusowych, oświetlenia, odwodnienia ulic, sygnalizacji świetlnej, monitoringu miejskiego oraz usunięciu infrastruktury kolidującej Wnioskodawca będzie miał prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją zadań inwestycyjnych opisanych w przedstawieniu stanu faktycznego, zdarzeń przyszłych wniosku?

2. Czy w odniesieniu do zadań związanych z przebudową infrastruktury kolidującej z planowanymi ulicami, tj. sieci gazowej i kablowych linii elektroenergetycznych, Wnioskodawca będzie miał prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją zadań inwestycyjnych opisanych w przedstawieniu stanu faktycznego, zdarzeń przyszłych?

3. Czy w odniesieniu do zadań polegających na budowie kanałów teletechnicznych, Wnioskodawca będzie miał prawo do częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur za nabycie usług i towarów według prewspółczynnika obliczonego dla jednostki budżetowej Urząd Miejski?

4. Czy w odniesieniu do zadań polegających na budowie lub przebudowie kanalizacji sanitarnej i sieci wodociągowej, Wnioskodawca będzie miał prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego na fakturach?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż brak jest podstaw do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją inwestycji wskazanych w pytaniu nr 1.

Wydatki związane z budową i przebudową nawierzchni ulic, chodników, parkingów, zatok autobusowych, oświetlenia, odwodnienia ulicy, sygnalizacji świetlnej, monitoringu miejskiego oraz usunięciem infrastruktury kolidującej nie będą przynosiły dochodów, które są opodatkowane podatkiem VAT - nie będą służyły sprzedaży opodatkowanej.

Ponadto będą to wydatki dokonywane w ramach realizacji celu publicznego, który nie będzie związany z osiąganiem jakichkolwiek dochodów. Wybudowane drogi będą ogólnodostępne i bezpłatne. Gmina realizując te inwestycje wykonuje zadania własne, które nie będą generowały żadnych przychodów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowisko potwierdza wydana interpretacja indywidualna nr 0461-ITPP3.4512.718.2016.2.AB z dnia 24 stycznia 2017 r.

Ad. 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż brak jest podstaw do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją inwestycji wskazanych w pytaniu nr 2.

Wydatki związane z przebudową sieci gazowej oraz kablowej sieci elektroenergetycznej nie będą przynosiły dochodów, które są opodatkowane podatkiem VAT - nie będą służyły sprzedaży opodatkowanej. Ponadto będą to wydatki dokonywane w ramach realizacji celu publicznego, który nie będzie związany z osiąganiem jakichkolwiek dochodów. Gmina realizując ten element projektu wykonuje zadania własne, które nie będą generowały żadnych przychodów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Ad. 3

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż ma prawo do częściowego odliczenia VAT naliczonego związanego z budową kanałów teletechnicznych.

Kanały teletechniczne będą służyły zarówno do realizacji zadań własnych gminy - do umieszczania w niej infrastruktury gminnej jak i czynnościom wykonywanym w ramach działalności gospodarczej - tj. polegającym na ich odpłatnym udostępnianiu na podstawie decyzji podmiotom zainteresowanym, a więc czynnościom opodatkowanym.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, czynny podatnik ma prawo do odliczenia VAT naliczonego w sytuacji kiedy zachodzi powiązanie pomiędzy zakupami towarów i usług a sprzedażą opodatkowaną VAT. W przypadku zakupu towarów i usług, które służą zarówno działalności gospodarczej jak i niepodlegającej opodatkowaniu, podatnik dokonując odliczenia podatku naliczonego powinien stosować tzw. "prewspółczynnik", o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT oraz rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 czerwca 2015 r.

W związku z powyższym, w przypadku nabycia towarów i usług, w wyniku realizacji zadania polegającego na budowie kanału technologicznego, który będzie wykorzystywany zarówno do działalności gospodarczej (opodatkowanej) oraz niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, Miastu będzie przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur za nabycie usług i towarów związanych z realizacją przedmiotowego zadania, przy zastosowaniu prewspółczynnika obliczonego dla jednostki budżetowej Urząd Miejski.

Powyższe potwierdza wydana interpretacja indywidualna nr 0115-KDIT1-1.4012.303.2017.1.MN z 14 lipca 2017 r.

Ad. 4

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż ma prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego związanego z wydatkami na budowę kanalizacji sanitarnej i wodociągowej.

Zdaniem Miasta planowany aport kanalizacji sanitarnej i wodociągowej będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce 23%.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 tej ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jako właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z uwagi na fakt, że Miasto zamierza dokonać aportu przedmiotowej infrastruktury do spółki miejskiej Wodociągi Sp. z o.o., w zamian za udziały, dostawa ta nie będzie mogła, skorzystać ze zwolnienia o, którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o VAT i będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce 23%.

Powyższe potwierdza wydana interpretacja indywidualna nr 0461-ITPP3.4512.718.2016.2.AB z dnia 24 stycznia 2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione czy też niepodlegające opodatkowaniu są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru i usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być zatem bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą, np. dalszej odprzedaży, bowiem bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług przyczynia się pośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również status danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ww. ustawy.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast z art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie z grona podatników organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług.

Reasumując, z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zatem Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności stanowiące działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Natomiast na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

(...)

(...).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. (art. 9 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

Z kolei jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Zgodnie ust. 2c analizowanego artykułu, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Stosownie do art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Powołany art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zatem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W tym przypadku, kwotę podatku naliczonego, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. "Towarzyszą" one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w sytuacjach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z art. 86 ust. 22 ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193). Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W świetle zapisów § 2 pkt 8 rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego - rozumie się przez to:

W myśl § 2 pkt 5 ww. rozporządzenia - ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o urzędzie obsługującym jednostkę samorządu terytorialnego - rozumie się przez to urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, działający w formie samorządowej jednostki budżetowej.

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie może być ustalany jeden "całościowy" sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko powinny być ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla jej poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Ww. rozporządzenie wprowadza wzory, według których wyznaczane są sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć. Metody te mają charakter "obrotowy", polegający na ustaleniu "udziałów" z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym "obrocie" z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą podatku od towarów i usług.

W myśl z § 3 ust. 2 rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego sposób ustalony według wzoru:

Ax100

X=-------

D_UJST

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

* X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

* A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

* D_UJST - dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

W myśl § 2 pkt 4 ww. rozporządzenia ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o obrocie - rozumie się przez to podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

Zgodnie z § 2 pkt 9 ww. rozporządzenia, przez dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego - rozumie się przez to dochody obejmujące dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych - wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o:

Zgodnie z § 3 ust. 5 ww. rozporządzenia dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, dochody wykonane jednostki budżetowej oraz przychody wykonane zakładu budżetowego nie obejmują odpowiednio dochodów lub przychodów uzyskanych z tytułu:

Zgodnie z § 8 ww. rozporządzenia w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w § 3-7, mogą być przyjęte dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy.

Jak wyżej wskazano, ustawodawca przewidział w rozporządzeniu dla jednostek samorządu terytorialnego sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Podkreślić raz jeszcze należy, że zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia - w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Z kolei jednostkami organizacyjnymi samorządu terytorialnego są: urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, jednostki budżetowe oraz zakłady budżetowe (§ 2 pkt 8 rozporządzenia).

Analiza przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do następujących wniosków.

W odniesieniu do wydatków dotyczących budowy i przebudowy nawierzchni ulic, chodników, parkingów, zatok autobusowych, oświetlenia, odwodnienia ulic, sygnalizacji świetlnej, monitoringu miejskiego oraz usunięcia infrastruktury kolidującej, stwierdzić należy, że nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż - jak wskazano we wniosku - wydatki te "nie będą przynosiły dochodów, które są opodatkowane podatkiem VAT - nie będą służyły sprzedaży opodatkowanej". Gmina realizując te inwestycje wykonuje zadania własne, które nie będą generowały żadnych przychodów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zbudowane zatoki będą stanowiły część nawierzchni ulic. Pomimo, że zatoki autobusowe będą służyły komunikacji zbiorowej, to ich obecność służy poprawie bezpieczeństwa na drogach publicznych, a zatem realizacji zadań własnych, określonych ustawą ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1440 z późn. zm.). To Miasto decyduje o przebiegu poszczególnych dróg publicznych, a korzystanie przez użytkowników tych dróg jest, co do zasady, bezpłatne. Brak jest zatem jakichkolwiek podstaw prawnych, aby uznać, że wydatki na budowę dróg publicznych, w tym inne urządzenia obsługi uczestników ruchu (np. zatoki autobusowe) są związane z opodatkowaną działalnością gospodarczą. Drogi są budowane na potrzeby nieodpłatnego przemieszczania się społeczności, natomiast fakt przemieszczania się po nich, jako jednego z użytkowników tych dróg, również autobusów miejskich, w których przewożone są odpłatnie osoby, jest nieistotny, tj. nie może wpłynąć na wystąpienie prawa do odliczenia.

Zatem, Miasto nie będzie miało prawa do odliczenia podatku związanego z wydatkami dotyczącymi budowy i przebudowy nawierzchni ulic, chodników, parkingów, zatok autobusowych, oświetlenia, odwodnienia ulic, sygnalizacji świetlnej, monitoringu miejskiego oraz usunięcia infrastruktury kolidującej.

W odniesieniu do zakupów związanych przebudową infrastruktury kolidującej z planowanymi ulicami, tj. sieci gazowej i kablowych linii elektroenergetycznych stwierdzić należy, że również nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż - jak wskazano we wniosku - wydatki te "nie będą przynosiły dochodów, które są opodatkowane podatkiem VAT - nie będą służyły sprzedaży opodatkowanej". Zatem wydatki te nie będą związane z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stwierdzić należy, że Miasto nie będzie miało prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami dotyczącymi przebudowy infrastruktury kolidującej z planowanymi ulicami, tj. sieci gazowej i kablowych linii elektroenergetycznych.

Odnosząc się z kolei do zakupów związanych z budową kanałów teletechnicznych, wskazać należy, że aby rozstrzygnąć kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego należy w pierwszej kolejności przeanalizować, do jakich czynności Miasta będą one służyły. Jak wskazano w opisie sprawy, kanały teletechniczne będą służyły zarówno do realizacji zadań własnych Gminy - do umieszczania w niej infrastruktury gminnej, jak i czynnościom wykonywanym w ramach działalności gospodarczej - tj. polegającym na ich odpłatnym udostępnianiu na podstawie decyzji podmiotom zainteresowanym, a więc czynnościom opodatkowanym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 2a ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1440 z późn. zm.)., drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

W myśl art. 19 ust. 2 tej ustawy, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8, są dla dróg:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 cyt. ustawy, zarządca drogi, o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 2 - 4 i ust. 5, może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy. Jeżeli jednostka taka nie została utworzona, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca.

Ponadto zgodnie z art. 39 ust. 7 ww. ustawy, zarządca drogi udostępnia kanał technologiczny na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji, w której określa warunki udostępnienia tego kanału.

Na podstawie art. 39 ust. 7a ww. ustawy, w przypadku gdy funkcję zarządcy autostrady płatnej pełni spółka, o której mowa w art. 19 ust. 3, albo funkcję zarządcy drogi pełni drogowa spółka specjalnego przeznaczenia, o której mowa w ustawie z dnia 12 stycznia 2007 r. o drogowych spółkach specjalnego przeznaczenia, kanały technologiczne udostępnia się za opłatą, w drodze umowy dzierżawy lub najmu. Przepisy ust. 7h i 7i stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 39 ust. 7aa ustawy w przypadku niezawarcia umowy, o której mowa w ust. 7a, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o udostępnienie kanału technologicznego każda ze stron może zwrócić się do Prezesa UKE z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie udostępnienia tego kanału. Przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 880, 1045, 1777 i 2281 oraz z 2016 r. poz. 903) stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 39 ust. 7g ww. ustawy, za udostępnienie kanału technologicznego lub jego części pobiera się opłatę.

Przepis art. 39 ust. 7 i zawiera stawki opłat za udostepnienie 1mb kanału technologicznego. Przy czym podkreślenia wymaga, że przepis ten znajduje zastosowanie zarówno w przypadku udostępniania kanałów technologicznych na podstawie umów dzierżawy, jak i na podstawie decyzji.

W przedmiotowej sprawie w odniesieniu do opłaty za udostępnienie kanału technologicznego mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie (np. udostępnienie wolnych zasobów w kanale technologicznym), które jest wykonywane z nakazu organu władzy (decyzja administracyjna) pomiędzy dwoma określonymi stronami transakcji, dla którego istnieje bezpośredni beneficjent czynności.

Zarządca drogi zobowiązuje się wykonać określone decyzją administracyjną czynności na rzecz konkretnego podmiotu (który zgłosił zainteresowanie udostępnieniem kanału technologicznego), a podmiot ten za te czynności dokonuje opłaty w określonej wysokości. Skoro jest możliwe zidentyfikowanie konkretnego świadczenia wykonywanego przez zarządcę drogi na rzecz określonego podmiotu (nabywcy świadczenia), należy uznać je za świadczenie usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Zatem działanie zarządcy drogi obejmujące wydanie decyzji administracyjnej rozstrzygającej w zakresie określonym w art. 39 ust. 7ab ustawy o drogach publicznych, jest czym innym niż sama realizacja tego świadczenia, która stanowi niewątpliwie czynność cywilnoprawną, bowiem czynności wykonywane w oparciu o tę decyzję są usługami wykonywanymi na podstawie czynności cywilnoprawnych.

Fakt, że Miasto udostępnia kanały technologiczne na podstawie decyzji administracyjnych nie jest jednoznaczny z tym, że automatycznie zostaje wyłączony z zakresu podatku VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, bowiem w przedmiotowej sprawie zachodzi związek pomiędzy otrzymywanymi opłatami a zobowiązaniem się zarządcy drogi do wykonania określonych czynności. Tym samym uiszczane opłaty są niczym innym jak wynagrodzeniem wnoszonym na poczet świadczenia usług dokonywanych przez Miasto. Tak więc świadczenie przez Wnioskodawcę usług za odpłatnością stanowi, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu, wykonywaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, w przypadku nabycia towarów i usług, w wyniku realizacji zadania polegającego na budowie kanału technologicznego, który będzie wykorzystywany zarówno do działalności gospodarczej (opodatkowanej) oraz niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, Miastu będzie przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie usług i towarów związanych z realizacją przedmiotowego zadania, przy zastosowaniu prewspółczynnika obliczonego dla urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

Jak już wskazano powyżej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może zatem spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów w myśl art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Należy wskazać, że z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, kiedy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy - nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu.

Należy wskazać, że aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe. Odpłatnością jest więc także np. otrzymanie udziałów spółki, w związku z którymi wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść. Z tego względu, wniesienie aportu w zamian za udziały należy uznać za odpłatną dostawę towarów lub za odpłatne świadczenie usług, w zależności od przedmiotu aportu.

W konsekwencji, wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci sieci kanalizacji sanitarnej i wodociągowej do spółki miejskiej w zamian za udziały należy uznać za odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy powtórzyć, że wyłączeniem z opodatkowania, nie są objęte czynności realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Wobec powyższego należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że wniesienie aportem sieci kanalizacji sanitarnej i wodociągowej do spółki miejskiej, będzie niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Miasto będzie występowało w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jak wskazał Wnioskodawca zamierza on po wybudowaniu dokonać aportu przedmiotowej infrastruktury do spółki miejskiej. Dostawa ta nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ dokonywana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia, a także nie zostaną spełnione warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy. Tym samym, aport będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej w wysokości 23%.

Zatem, z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że infrastruktura będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy, bowiem po zrealizowaniu inwestycji, powstała infrastruktura wodno-kanalizacyjna zostanie wniesiona aportem do spółki miejskiej.

W konsekwencji stwierdzić należy, że Miasto będzie miało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami dotyczącymi budowy sieci kanalizacji sanitarnej i wodociągowej.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Zauważa się również, iż organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym oraz zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie tut. organ informuje, że w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu realizacji zadań polegających na zakupie i ustawieniu wiat przystankowych przy zatokach autobusowych (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl