0112-KDIL1-1.4012.158.2019.2.OA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2019 r. (data wpływu 18 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 maja 2019 r. (data wpływu 5 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczenia i odprowadzenia podatku VAT od wykonanej sprzedaży licytacyjnej nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczenia i odprowadzenia podatku VAT od wykonanej sprzedaży licytacyjnej nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 5 czerwca 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi postępowanie egzekucyjne w sprawie z wniosku Spółka z o.o. sp.k. przeciwko dłużnikowi. Wnioskodawca zajął i sprzedał w trybie licytacji publicznej nieruchomość zapisaną w księdze wieczystej oznaczonej numerem (...). Nieruchomość ta w dziale I księgi wieczystej oznaczona jest jako grunty orne (w wyniku opisu i oszacowania ustalono, że o dobrych klasach bonitacyjnych - głównie klasa V). Z uwagi na zapis w księdze wieczystej, oraz ograniczenia w obrocie ziemią rolną do licytacji przeprowadzonej pod nadzorem Sądu dopuszczono tytko osoby uprawnione do nabycia gruntów rolnych tj. rolników z tej samej gminy.

Przed opisem i oszacowaniem ustalono, że pomimo przeznaczenia nieruchomości wynikającego z księgi wieczystej - dłużnik użytkuje ją jako żwirownię (wydobywając i sprzedając żwir). Na dzień licytacji na działce znajduje się olbrzymie wyrobisko po wydobytym surowcu.

Mimo wielu prób, dłużnik nie współpracuje z komornikiem w zakresie ustalenia czy sprzedaż nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca zweryfikował natomiast na podstawie ogólnodostępnych rejestrów, że na dzień licytacji dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Poza tym dłużnik ma zarejestrowaną działalność gospodarczą, a w zakresie wykonywanej działalności zgłosił między innymi działalność wg klasyfikacji PKD 08.11Z - wydobywanie kamieni, 08.12Z - wydobywanie żwiru, 08.92Z - wydobywanie torfu, 08.99Z - pozostałe górnictwo.

Wnioskodawca nie mam dostępu do żadnych innych dokumentów dłużnika, a on sam mimo wezwań nie udzielił informacji w zakresie tego czy od sprzedaży licytacyjnej zajętej nieruchomości powinien zostać naliczony i odprowadzony podatek od towarów i usług VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca doprecyzował, że:

1. Z działu 11 księgi wieczystej wynika, że dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość w dniu 30 sierpnia 2016 r. Z uwagi na to, że dłużnik zupełnie nie współpracuje w prowadzonej egzekucji i nie udziela żadnych informacji, ani nie okazał żadnej dokumentacji Wnioskodawca nie posiada wiadomości czy dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

2. Ponownie z uwagi na to, że dłużnik zupełnie nie współpracuje w prowadzonej egzekucji i nie udziela żadnych informacji, ani nie okazał żadnej dokumentacji Wnioskodawca nie może jednoznacznie określić czy dłużnik wykorzystywał nieruchomość wyłącznie na cele działalności zwolnionej z VAT. Faktycznie w dniu oszacowania nieruchomości to jest 20 listopada 2018 r. na terenie nieruchomości dłużnik wydobywał i sprzedawał żwir, teren w większości zalany wodą (w wyrobisku po wydobyciu żwiru).

3. Gmina nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu, na którym znajduje się przedmiotowa nieruchomość. Natomiast zgodnie ze studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy nr XI przedmiotowa działka gruntu znajduje się na terenie oznaczonym PG i przeznaczona jest pod tereny górnicze - teren powierzchniowej eksploatacji kruszywa.

4. Ani z informacji zebranych w sprawie, bądź przez biegłego sądowego, który sporządził operat szacunkowy wyceny nieruchomości nie wynika aby dla nieruchomości została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca powinien jako płatnik, naliczyć i odprowadzić podatek od wykonanej sprzedaży licytacyjnej tej nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, z zebranych informacji i wizji lokalnej wynika, że na zajętej nieruchomości faktycznie prowadzono wydobycie i sprzedaż żwiru - zatem, niezależnie od klasyfikacji działki w księdze wieczystej jako grunty orne - podatek powinien zostać naliczony i odprowadzony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1314, 1356, 1499 i 1629) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy).

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe uregulowanie oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi - są zwolnione od podatku VAT.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy - przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany" oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Dla sprzedaży działek, która nie spełnia przesłanek do objęcia jej zwolnieniem od VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, można zbadać warunki do zwolnienia transakcji od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi. Wnioskodawca zajął i sprzedał w trybie licytacji publicznej nieruchomość oznaczoną jako grunty orne. Z uwagi na zapis w księdze wieczystej, oraz ograniczenia w obrocie ziemią rolną do licytacji przeprowadzonej pod nadzorem Sądu dopuszczono tytko osoby uprawnione do nabycia gruntów rolnych tj. rolników z tej samej gminy.

Przed opisem i oszacowaniem ustalono, że pomimo przeznaczenia nieruchomości wynikającego z księgi wieczystej - dłużnik użytkuje ją jako żwirownię (wydobywając i sprzedając żwir). Na dzień licytacji na działce znajduje się olbrzymie wyrobisko po wydobytym surowcu.

Wnioskodawca zweryfikował, że na dzień licytacji dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Poza tym dłużnik ma zarejestrowaną działalność gospodarczą, a w zakresie wykonywanej działalności zgłosił między innymi działalność wg klasyfikacji PKD 08.11Z - wydobywanie kamieni, 08.12Z - wydobywanie żwiru, 08.92Z - wydobywanie torfu, 08.99Z - pozostałe górnictwo.

W dniu oszacowania nieruchomości to jest 20 listopada 2018 r. na terenie nieruchomości dłużnik wydobywał i sprzedawał żwir, teren w większości zalany wodą (w wyrobisku po wydobyciu żwiru).

Gmina nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu, na którym znajduje się przedmiotowa nieruchomość. Natomiast zgodnie ze studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy przedmiotowa działka gruntu znajduje się na terenie oznaczonym PG i przeznaczona jest pod tereny górnicze - teren powierzchniowej eksploatacji kruszywa.

Z informacji zebranych w sprawie, bądź przez biegłego sądowego, który sporządził operat szacunkowy wyceny nieruchomości nie wynika aby dla nieruchomości została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy z tytułu sprzedaży licytacyjnej, będzie miał obowiązek naliczyć i odprowadzić podatek VAT.

Jak już wcześniej wspomniano, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia "działalność gospodarcza", w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Wskazać należy że, wydobycie żwiru z wyrobiska znajdującego się na przedmiotowej nieruchomości, a następnie jego sprzedaż stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, działalność ta wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, tym bardziej, że prowadzona jest w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej przez czynnego podatnika VAT.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowa nieruchomość wykorzystywana jest przez dłużnika w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem dokonując dostawy tej nieruchomości, dłużnik występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a sprzedaż tej nieruchomości w ramach licytacji komorniczej stanowiła odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Zatem czynność ta podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji należy przeanalizować czy ww. dostawa nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa na tle przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że w odniesieniu do czynności sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, na podstawie którego zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowa nieruchomość jest niezabudowana oraz nie została dla niej wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Ponadto z treści wniosku wynika, że dla ww. nieruchomości brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zatem dla sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tym samym badanie przesłanek wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 2 staje się bezzasadne.

W konsekwencji powyższych rozważań należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości w drodze licytacji komorniczej korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Tym samym Komornik sądowy nie ma obowiązku naliczenia i odprowadzenia podatku VAT z tytułu przedmiotowej dostawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.