0112-KDIL1-1.4012.137.2017.1.MW - Prewspółczynnik VAT w związku z działalnością zakładu gospodarki komunalnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2017 r. (data wpływu 15 maja 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2017 r. (data wpływu 14 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku obowiązku ustalenia proporcji na podstawie art. 86 ust. 2a-2 h dla przychodów związanych z działalnością gospodarczą, będących poza opodatkowaniem podatkiem VAT;

* braku obowiązku ustalenia proporcji na podstawie art. 86 ust. 2a-2 h dla dotacji związanych z działalnością gospodarczą, będących poza opodatkowaniem podatkiem VAT;

* braku obowiązku ustalenia proporcji na podstawie art. 86 ust. 2a-2 h dla rozliczeń wewnętrznych pomiędzy poszczególnymi wydziałami Zakładu

- jest prawidłowe.

W dniu 15 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Wniosek uzupełniono w dniu 14 czerwca 2017 r. o wskazanie adresu elektronicznego do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Miasto i Gmina zwana dalej Wnioskodawcą jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Jednostki organizacyjne Wnioskodawcy do 31 grudnia 2016 r. rozliczały VAT jako odrębni podatnicy podatku VAT. Od 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca dokonał centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT, w związku z czym wstąpił we wszelkie prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych w zakresie VAT i obecnie dokonuje wspólnego rozliczenia tego podatku. W strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy znajduje się Zakład Gospodarki Komunalnej zwany dalej Zakładem, będący do 31 grudnia 2016 r. odrębnym od Wnioskodawcy czynnym podatnikiem podatku VAT. Zakład Gospodarki Komunalnej jest jednostką organizacyjną Gminy, działającym w formie zakładu budżetowego, nieposiadającym osobowości prawnej.

Do podstawowych zadań Zakładu, zgodnie za statutem należy:

* gospodarowanie i zarządzanie mieszkaniowym zasobem komunalnym oraz lokalami użytkowymi,

* wykonywanie obowiązków i uprawnień gminy wynikających z przepisów o utrzymaniu porządku i czystości na terenie gminy, zaopatrzeniu w wodę i odprowadzanie ścieków, ochronie zwierząt, odpadach i wykonywania czynności kontrolnych w ww. zakresie na podstawie upoważnienia Burmistrza.

Do 31 grudnia 2016 r. Zakład wykonywał tylko czynności opodatkowane VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i to zarówno w stosunku do Wnioskodawcy jak i innych podmiotów. Wszystkie czynności były dokumentowane wystawianymi fakturami VAT.

1. Czynności podlegające opodatkowaniu VAT, według stawki podstawowej oraz stawek obniżonych:

2. Czynności podlegające opodatkowaniu VAT, ale zwolnione - w zakresie tym mieszczą się takie czynności jak:

3. Przychody związane z działalnością gospodarczą, ale będące poza opodatkowaniem podatkiem VAT:

Zakład nie prowadził działalności statutowej, która skutkowałaby powstaniem czynności wykonywanych poza zakresem podatku VAT. Wyliczając proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy VAT za 2016 r. Zakład uwzględnił jednak w mianowniku wskaźnika rozliczenia wewnętrzne pomiędzy wydziałami Zakładu (służące tylko do przeksięgowania kosztów pomiędzy wydziałami) czyli w ramach działalności gospodarczej i rozliczeń jednego podatnika VAT. W związku z tym Zakład uznał, że wskaźnik proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy VAT wynosi 99%. Za pomocą tego wskaźnika rozlicza wstępnie podatek naliczony w 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychody uzyskane z tytułów wykazanych w pkt 3 przedstawionego stanu faktycznego Zakład powinien ująć w wyliczeniu proporcji za 2016 r., o której mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy VAT?

2. Czy otrzymana dotacja opisana w pkt 4 powinna zostać uwzględniona w obliczeniu proporcji za 2016 r., o której mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy VAT?

3. Czy Zakład postąpił słusznie uwzględniając w wyliczeniu wskaźnika za 2016 r., o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy, rozliczeń dotyczących wewnętrznych rozliczeń pomiędzy poszczególnymi wydziałami Zakładu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko dotyczące pytania nr 1

Z treści art. 86 ust. 2a wynika, że w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej, "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże nie generujące opodatkowana podatkiem VAT.

Zakład dokonywał nabycia towarów i usług, tylko wyłącznie w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą. Także czynności, które znajdują się poza VAT tj. uzyskane odsetki naliczone kontrahentom czy prowizje z tytułu rozliczeń PIT posiadają bezwzględnie związek z działalnością gospodarczą i nie powinny, zdaniem Wnioskodawcy, zostać uwzględnione w obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a.

Wnioskodawca dodatkowo wskazuje, że odliczenie podatku naliczonego gwarantuje zachowanie zasady neutralności VAT jako podstawowej cechy krajowego i wspólnotowego systemu VAT. Zasada ta stanowi, że podatek VAT powinien być dla podatników neutralny na każdym etapie wykonywania działalności gospodarczej. Realizacji tego celu służy wprowadzenie podstawowego mechanizmu jakim jest prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zasada ta wielokrotnie była przywoływana w orzeczeniach krajowych sadów administracyjnych oraz w orzeczeniach TSUE. Przykładowo, w orzeczeniu w sprawie 268/83 D.A. Rompelman i E.A. Rompelman-Van Deelen TSUE stwierdził, że: "Na podstawie powyższych przepisów można uznać, że system odliczeń ma na celu zwolnienie podanka w całości od obciążeń podatkiem VAT należnym do zapłaty lub zapłaconym w toku całości jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia zatem to, by całość działalności gospodarczej, niezależnie od jej celu lub rezultatów, pod warunkiem, iż działalność taka sama w sobie podlega VAT była opodatkowana w całkowicie neutralny sposób".

Zdaniem Wnioskodawcy zdarzenia znajdujące się poza zakresem VAT, ale dotyczące działalności gospodarczej nie powinny wpływać na wysokość proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 86 ust. 2a. Przykładowo w orzeczeniach C-333/91 Sofitam SA v. Ministre charge du Budget, C-306/94 Regie duaphinoise - Cabinet A. Forest 5ARL v. Minister du Budget, C-16/00 Cibo Participations SA Directeur Regional des impot du Nord-Pas-de-Calais, TSUE potwierdził, że otrzymane odsetki od pożyczek, oraz dywidendy pozostające całkowicie poza strefą opodatkowania VAT nie mogą być uwzględniane w obliczaniu proporcji sprzedaży, która ma na celu ustalenie części podatku naliczonego podlegającej odliczeniu.

Z orzecznictwa ETS wynika również, że rozliczenie strukturą poniesionych kosztów może mieć zastosowanie wyłącznie w przypadku występowania działalności statutowej, która nie generuje sprzedaży opodatkowanej dla celów podatku VAT.

Zakład dokonywał w 2016 r. odliczenia podatku naliczonego w związku ze sprzedażą opodatkowaną, nie dokonywał odliczenia podatku w związku ze sprzedażą zwolnioną, natomiast dokonywał częściowego odliczenia podatku naliczonego związanego z działalnością mieszaną w oparciu o art. 90 ust. 1 i 2.

Powyższe oznacza, że przepisy ustawy VAT w zakresie art. 86 ust. 2a-2 h nie obejmują swoim zakresem Zakładu, biorąc rozliczenia podatku VAT za 2016 r. W Broszurze informacyjnej z dnia 17 lutego 2016 r. opublikowanej na stronie Ministerstwa Finansów przedstawiono stanowisko, że tylko jeśli nie jest możliwe przypisanie dokonanych zakupów towarów i usług w całości do czynności dających prawo do odliczenia podatku VAT tj. w przypadku Zakładu wyłącznie czynności opodatkowanych, powinno się stosować zasady proporcjonalnego rozliczenia VAT zgodne z art. 86 ust. 2a i 7b ustawy o VAT.

Stanowisko dotyczące pytania nr 2

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, samorządowy zakład budżetowy odpłatnie wykonuje zadania, pokrywając koszty swojej działalności z przychodów własnych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

Zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy o finansach publicznych, samorządowy zakład budżetowy może otrzymywać z budżetu jednostki samorządu terytorialnego:

Zakład otrzymywał dotacje celowe na inwestycje, które wykazywały bezpośredni związek z prowadzoną przez Zakład działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i nie wykonywał czynności "innych niż działalność gospodarcza", zatem nie powinien być on zobowiązany do stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT. Należy także wskazać, że otrzymanie dotacji celowej na finansowanie realizacji inwestycji nie miało wpływu na obliczenie "sposobu określenia proporcji". Należy podkreślić, że dotacje celowe na finansowanie inwestycji nie są wykazywane w sprawozdaniu RB 30 jako przychody wykonane zakładu budżetowego, a jedynie w informacji dodatkowej do tego sprawozdania.

Stanowisko dotyczące pytania nr 3

W związku z prowadzeniem przez Zakład w 2016 r. tylko i wyłącznie czynności w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy VAT, nie powinien być zobowiązany do wyliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a. Zakład postąpił błędnie wyliczając ten wskaźnik, tym bardziej biorąc pod uwagę wewnętrzne rozliczenia w obrębie księgowań wewnętrznych rozliczeń poszczególnych działów Zakładu, które miało tylko charakter informacyjny i nie powinno mieć wpływu na rozliczenia Zakładu w zakresie podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Rozpatrując kwestie poruszone we wniosku w pierwszej kolejności należy wskazać, że jak wynika z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454, z późn. zm.), jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Według art. 4 ww. ustawy z dnia 5 września 2016 r. jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

W myśl art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

Według art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu (art. 86 ust. 2e ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji (art. 2h ustawy).

Powołany art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy, czy nieodpłatną działalność statutową), a także cele prywatne, które z założenia nie mają nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika.

W celach działalności gospodarczej mieścić się będą również działania, czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej ("towarzyszące" tej działalności), niezależnie od tego czy ostatecznie bezpośrednio generują opodatkowanie podatkiem od towarów i usług, np.:

* otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów,

* sprzedaż wierzytelności "trudnych",

* otrzymanie dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze niemających bezpośredniego wpływu na cenę dostarczanych przez podatnika towarów lub usług przez niego świadczonych lecz wykorzystywanych w całości do wykonywania działalności gospodarczej objętej podatkiem VAT,

* działania pracodawcy polegające na dokonaniu zakupów od osób trzecich, których nabycie w całości następuje ze środków funduszu tworzonego na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych w celu udostępnienia ich nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie osobom uprawnionym na zasadach wymienionych w tej ustawie,

* obowiązki pracodawcy wynikające z ustawy o związkach zawodowych, np. udostępnienie pomieszczeń i urządzeń technicznych niezbędnych do wykonywania działalności związkowej w zakładzie pracy, itp.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy przychody uzyskane z tytułów wykazanych w pkt 3 przedstawionego stanu faktycznego, tj. przychody związane z działalnością gospodarczą, ale będące poza opodatkowaniem podatkiem VAT - odszkodowania, prowizja bankowa, odsetki za opóźnienia naliczane kontrahentom, rozwiązanie odpisów aktualizujących należności, równowartość odpisów amortyzacyjnych, zwrot kosztów sądowych i komorniczych, prowizja od Urzędu Skarbowego z tytułu terminowych przelewów p.d.o.o.f., zwrot nadpłaty składek ZUS, przyjęcie złomu na magazyn, przychody z tytułu odwrotnego obciążenia, Zakład powinien ująć w wyliczeniu proporcji za 2016 r., o której mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy.

Jak już wyżej wskazano, powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zastosowanie jedynie do sytuacji, w której nabywane towary i usługi wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej. Zatem podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest wykonywanie przez podatnika czynności "innych niż działalność gospodarcza" (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy).

Wskazane okoliczności sprawy prowadzą do jednoznacznego przyjęcia, że w opisanej sytuacji - w odniesieniu do przychodów wskazanych w pkt 3 - mamy do czynienia z czynnościami, które mieszczą się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Wnioskodawca w zakresie wykonywania czynności prowadzi działalność gospodarczą, a tym samym działa w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Wszystkie czynności wykonywane przez Zakład to czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (opodatkowane podstawową stawką podatku VAT, obniżoną stawką podatku VAT lub zwolnione od podatku VAT).

W konsekwencji opisane w pkt 3 przychody związane są z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wobec tego, uzyskanie określonego rodzaju przychodów (wskazanych w pkt 3) związane jest z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, tym samym konieczne jest przyjęcie, że mieszczą się one w pojęciu "celów związanych z działalnością gospodarczą", w rozumieniu art. 86 ust. 2a ustawy. Zatem przychodów uzyskanych z tytułów wykazanych w pkt 3 przedstawionego stanu faktycznego Zakład nie powinien ujmować w wyliczeniu proporcji za 2016 r., o której mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy VAT.

Wnioskodawcy ma również wątpliwości, czy otrzymana dotacja opisana w pkt 4 stanu faktycznego (dotacja celowa na realizację inwestycji i zakupy inwestycyjne) powinna zostać uwzględniona w obliczeniu proporcji za 2016 r., o której mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy.

Jak wyjaśniono wyżej art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zaś cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, w której mieszczą się również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT.

W związku z tym, że Zakład otrzymywał dotacje celowe na inwestycje, które wykazywały bezpośredni związek z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i nie wykonywał czynności innych niż działalność gospodarcza, należy uznać, że otrzymane dotacje wymienione w pkt 4 mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i tym samym nie powinny być uwzględniane przy ustalaniu proporcji według zasad wskazanych w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy.

Wnioskodawcy ma także wątpliwości, czy postąpił słusznie uwzględniając w wyliczeniu wskaźnika za 2016 r., o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy, wewnętrzne rozliczenia pomiędzy poszczególnymi wydziałami Zakładu.

Jak wynika z powołanych na wstępie art. 3 i 4 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego, jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, a więc wszelkie czynności przez nie dokonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach jednostki samorządu terytorialnego (pomiędzy jej jednostkami budżetowymi lub między jej wydziałami) mają charakter wewnętrzny.

Z opisu sprawy wynika, że Zakład nie prowadził działalności statutowej, która skutkowałaby powstaniem czynności wykonywanych poza zakresem podatku VAT. Wyliczając proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy za 2016 r. Zakład uwzględnił jednak w mianowniku wskaźnika rozliczenia wewnętrzne pomiędzy wydziałami Zakładu (służące tylko do przeksięgowania kosztów pomiędzy wydziałami) czyli w ramach działalności gospodarczej i rozliczeń jednego podatnika VAT. W związku z tym Zakład uznał, że wskaźnik proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy VAT wynosi 99%. Za pomocą tego wskaźnika rozlicza wstępnie podatek naliczony w 2017 r.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że Wnioskodawca nie powinien uwzględniać w wyliczaniu wskaźnika za 2016 r., o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy rozliczeń wewnętrznych pomiędzy poszczególnymi wydziałami Zakładu.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych wyżej przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro Zakład w 2016 r. prowadził tylko i wyłącznie czynności w ramach działalności gospodarczej i nie prowadził działalności, która skutkowałaby powstaniem czynności wykonywanych poza zakresem podatku VAT, to mamy do czynienia z czynnościami, które mieszczą się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji opisane przez Wnioskodawcę przychody związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wobec tego, skoro czynności te skutkujące otrzymaniem określonego rodzaju świadczeń związane są z prowadzoną działalności gospodarczą, to mieszczą się one w pojęciu "celów związanych z działalnością gospodarczą", w rozumieniu art. 86 ust. 2a ustawy. Zatem należy uznać, że przepis art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług nie ma wpływu na sposób rozliczania podatku naliczonego przez Zakład. Podmiot niewykonujący czynności innych niż działalność gospodarcza, nie jest zobowiązany do obliczania kwoty podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Zauważa się również, iż organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.