0112-KDIL1-1.4012.120.2017.2.SJ - Opodatkowanie podatkiem VAT czynności lokowania środków pieniężnych na lokatach bankowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2017 r. (data wpływu 26 maja 2017 r.), uzupełnionym pismami z dnia 26 maja 2017 r. (data wpływu 2 czerwca 2017 r.) oraz z dnia 7 czerwca 2017 r. (data wpływu 7 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie podlegania opodatkowaniu czynności lokowania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych Organizatorów na lokatach bankowych - jest prawidłowe.

W dniu 26 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu czynności lokowania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych Organizatorów na lokatach bankowych. Wniosek uzupełniono w dniu 2 czerwca 2017 r. o papierową wersję wniosku oraz w dniu 7 czerwca 2017 r. o wyjaśnienie dotyczące złożonych wniosków.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również: "Spółka", "Zainteresowany") jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy polega na prowadzeniu serwisu internetowego (dalej: "Serwis"). Działalność serwisu określa regulamin (dalej: "Regulamin").

Serwis umożliwia użytkownikom Serwisu (dalej: "Użytkownicy") organizowanie tzw. "A" (dalej: "A"). A oznacza możliwość pozyskiwania/gromadzenia środków przez danego Użytkownika portalu (dalej: "Organizator") w celu realizacji określonego projektu.

Zgodnie z Regulaminem, projektem jest każdy przejaw działalności biznesowej, kulturalnej, naukowej lub społecznej, a także prywatnej i sprzedażowej, na którego realizację Organizator gromadzi środki finansowe za pomocą Serwisu. Pozostali Użytkownicy mogą dokonywać wpłat na daną A.

Użytkownikiem Serwisu może być osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną. Użytkownik po rejestracji otrzymuje indywidualne konto w Serwisie. Każdy użytkownik może mieć tylko jedno konto.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę za pośrednictwem Serwisu polegają na udostępnieniu Użytkownikom przestrzeni do organizowania A oraz pośredniczeniu w przekazywaniu środków pieniężnych między Użytkownikami.

Użytkownicy pragnący wesprzeć A danego Organizatora określają kwotę środków pieniężnych, którą chcą przekazać Organizatorowi, a następnie wpłacają środki przy użyciu jednego ze sposobów płatności oferowanych w ramach Serwisu przez zewnętrznych dostawców współpracujących z Wnioskodawcą. Środki pieniężne wpłacane przez wszystkich Użytkowników na wszystkie A są gromadzone przez Wnioskodawcę na jednym rachunku bankowym prowadzonym dla Wnioskodawcy. Tym niemniej, Wnioskodawca wykorzystuje tzw. wirtualne subkonta dla każdej A w celu przypisania wpłat otrzymywanych od Użytkowników Serwisu konkretnym Organizatorom.

Gromadzenie środków pieniężnych odbywa się od dnia wystawienia danej A w Serwisie do ostatniego dnia okresu wskazanego przez jej Organizatora, tj. do zakończenia trwania danej A. Organizator może wypłacić zgromadzone na daną A środki pieniężne do wysokości ich wartości nominalnej w każdym czasie (tj. zarówno w trakcie trwania A, jak i po jej zakończeniu) na prowadzony w Polsce rachunek bankowy przypisany do jego konta w Serwisie.

Przekazywane pomiędzy Użytkownikami Serwisu środki pieniężne w żadnym momencie nie stają się własnością Wnioskodawcy - mamy do czynienia jedynie z wierzytelnościami Organizatorów względem Wnioskodawcy, a także Wnioskodawcy względem banku prowadzącego rachunek bankowy, na którym są przechowywane środki.

Stronami umów, w zakresie gromadzenia środków na A, na podstawie których dokonywany jest transfer środków pieniężnych, są wyłącznie Użytkownicy Serwisu oraz Organizator.

W ramach podstawowego wariantu świadczonych usług Wnioskodawca nie pobiera jakichkolwiek opłat z tytułu umożliwienia organizacji A, ani nie pobiera jakichkolwiek prowizji od środków pieniężnych przekazywanych pomiędzy Użytkownikami.

Obecnie Wnioskodawca uzyskuje przychody umożliwiając Użytkownikom korzystanie z dodatkowych odpłatnych funkcji Serwisu, np. pozycjonowania A (pozwalających m.in. na lepsze ich wypromowanie poprzez zwiększenie ich widoczności w Serwisie) czy umożliwienia dokonywania płatności za pośrednictwem narzędzi zapewniających szybszą realizację transakcji, m.in. platformy (...). Wnioskodawca przyjmuje również od Użytkowników dobrowolne wpłaty wspierające działanie Serwisu.

W przyszłości Wnioskodawca rozważa lokowanie środków zgromadzonych na tym rachunku bankowym (w całości lub w części), w okresie trwania A na lokatach bankowych. Odsetki z tytułu takich lokat stanowiłyby przychód Wnioskodawcy (tj. nie byłyby przekazywane Organizatorom). Organizator w dalszym ciągu miałby jednak prawo do wypłaty zgromadzonych w ramach A środków w dowolnym momencie, w okresie trwania A. W takim przypadku, jeśli Wnioskodawca nie dysponowałby wystarczającą kwotą wolnych środków, lokata bankowa byłaby zrywana, a Wnioskodawca traciłby prawo do odsetek (chyba, że warunki lokaty przewidywałyby, że jej zerwanie nie oznacza utraty naliczonych odsetek). Przekazywane pomiędzy Użytkownikami Serwisu środki pieniężne w dalszym ciągu, w żadnym momencie, nie stają się własnością Wnioskodawcy - mamy do czynienia jedynie z wierzytelnościami Organizatorów względem Wnioskodawcy, a także Wnioskodawcy względem banku prowadzącego rachunek bankowy, na którym są przechowywane środki.

Na mocy Regulaminu, Wnioskodawca nie miałby również prawa dysponowania tymi środkami (w szczególności, nie mógłby z nich korzystać w dowolny sposób, np. regulować swoich zobowiązań, inwestować w instrumenty finansowe), z wyjątkiem prawa do ulokowania tych środków na lokacie/lokatach bankowych. Takie uprawnienie przysługiwałoby Wnioskodawcy na podstawie Regulaminu. Z uwagi na prowadzenie jednego zbiorczego rachunku bankowego nie jest i nie będzie możliwe określenie, czyje środki pieniężne zostały wpłacone na lokatę, a tym samym nie będzie możliwe określenie, z jakiej konkretnie A i jaki przychód odsetkowy został uzyskany przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy czynność lokowania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych Organizatorów pochodzących z wpłat Użytkowników na lokacie/lokatach bankowych w okresie trwania A będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

2. W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w odpowiedzi na Pytanie 2 za nieprawidłowe, czy czynność ta będzie zwolniona od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie nr 1

W opinii Wnioskodawcy, czynność lokowania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych Organizatorów pochodzących z wpłat Użytkowników (dokonanych na rachunek bankowy, którego posiadaczem jest Wnioskodawca) na lokacie/lokatach bankowych w okresie trwania A nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT).

Przez świadczenie usług rozumie się natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT).

W tym przypadku nie ulega wątpliwości, że przedmiotem transakcji nie jest dostawa towarów (po pierwsze pieniądz nie jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, a po drugie Wnioskodawca, skoro nie jest dysponentem środków pieniężnych, to tym bardziej nie ma prawa do rozporządzania nimi jak właściciel).

W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotem transakcji nie jest również odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT.

W orzecznictwie, zarówno Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE"), jak i sądów administracyjnych wskazuje się, że pomimo szerokiej definicji usługi na gruncie Dyrektywy VAT (art. 24) i stanowiącego jego implementację art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, nie każda czynność lub zdarzenie, którego efektem jest odpłatne przysporzenie jednej ze stron na skutek działania, bądź zaniechania, jest usługą w rozumieniu ww. przepisu.

Ze świadczeniem usług za wynagrodzeniem, a tym samym czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT mamy do czynienia tylko wówczas, gdy spełnione są następujące warunki:

* istnieje jakiś związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

* wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

* istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

* odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

* istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego

(por. wyrok TSUE z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93, wyrok TSUE z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81, wyrok TSUE z 5 lutego 1980 r. w sprawie C-154/80, wyrok TSUE z 12 września 2000 r. w sprawie C-276/97, C-358/97 i C-408/97, wyrok NSA z 14 kwietnia 2015 r. sygn. akt I FSK 540/14, wyrok NSA z 12 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 1128/12).

Odnosząc powyższe warunki do planowanego przez Wnioskodawcę lokowania na lokacie bankowej środków pochodzących z wpłat Użytkowników Serwisu na daną A, nie ulega wątpliwości, że powyższe warunki nie są spełnione.

Po pierwsze, lokowanie środków pieniężnych na lokacie/lokatach bankowych przez Wnioskodawcę nie jest związane z żadnym świadczeniem w relacji Wnioskodawca-Organizator. Organizator, przyznając na mocy Regulaminu prawo Wnioskodawcy do lokowania zebranych środków na danej A na lokacie/lokatach bankowych oraz pobierania z tego tytułu pożytków w postaci odsetek do czasu złożenia dyspozycji wypłaty środków, nie otrzymuje od Wnioskodawcy żadnego świadczenia wzajemnego. Co więcej, lokowanie środków na lokacie bankowej jest czynnością niezależną od usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Organizatora.

Po drugie, nie można uznać, że ewentualna korzyść po stronie Wnioskodawcy w postaci odsetek wypłacanych przez bank z tytułu lokowania środków pieniężnych na lokacie/lokatach bankowych będzie stanowiła wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu świadczenia jakichkolwiek usług na rzecz Organizatorów. Wynagrodzenie Wnioskodawcy jest określone w Regulaminie i przysługuje z tytułu umożliwienia Użytkownikom korzystania z dodatkowych, odpłatnych funkcji Serwisu. Wynagrodzenie to jest wypłacane przez Organizatorów. Odsetki natomiast (które mogą, ale nie muszą wystąpić) wypłacane będą przez bank oferujący lokaty bankowe.

Po trzecie, potencjalny element odpłatności nie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. W praktyce nie będzie bowiem możliwe określenie, czyje środki zostały ulokowane na lokacie, a w konsekwencji, ustalenie, jaką korzyść uzyskał Wnioskodawca z tytułu ulokowania środków pieniężnych wpłaconych na rzecz danego Organizatora.

W świetle powyższego, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie jego stanowiska w sprawie.

Pytanie nr 2

W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w odpowiedzi na Pytanie 2 za nieprawidłowe, w ocenie Wnioskodawcy, czynność ta będzie zwolniona od podatku VAT. Podstawą prawną do zwolnienia będzie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Powyższe zwolnienie ma charakter przedmiotowy. Oznacza to, że uprawnione do korzystania z tego zwolnienia są nie tylko podmioty prowadzące działalność w zakresie usług finansowych (np. banki), ale także pozostali podatnicy. Stanowisko takie jest także prezentowane w orzecznictwie TSUE. W wyroku z dnia 5 czerwca 1997 r. w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) przeciwko Skatteministeriet TSUE wskazał, że "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Aby świadczenie usługi podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, musi mieć miejsce również odpłatność, tj. gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usługi, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym, zaś usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek świadczenia usługi oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności. Bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść na rzecz świadczącego usługę i jeżeli świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Taka definicja świadczenia usług jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wobec powyższych rozważań dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Umowa pożyczki została uregulowana w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), zwanej dalej k.c., zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Na podstawie art. 835 k.c., przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie. Jeżeli wysokość wynagrodzenia za przechowanie nie jest określona w umowie albo w taryfie, przechowawcy należy się wynagrodzenie w danych stosunkach przyjęte, chyba że z umowy lub z okoliczności wynika, iż zobowiązał się przechować rzecz bez wynagrodzenia (art. 836 k.c.).

W umowie przechowania przechowawca (depozytariusz) zobowiązuje się zachować za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu przez składającego (deponenta) na przechowanie. Przykładem tej umowy może być pozostawienie samochodu na parkingu strzeżonym, umieszczenie bagażu w przechowalni dworca, oddanie wierzchniego okrycia w szatni. Do zawarcia umowy konieczne jest wydanie rzeczy. Od tej chwili powstają odpowiednie obowiązki przechowawcy i składającego rzecz.

Oprócz klasycznego depozytu (umowy przechowania) funkcjonuje także depozyt nieprawidłowy (łac. depositum irregulare). W stosunku tym przechowawcy przysługuje prawo rozporządzania oddanymi mu na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Przepis art. 845 k.c. nakazuje odpowiednio stosować przepisy o pożyczce. Depozyt nieprawidłowy może wynikać bądź z przepisów prawa, bądź z okoliczności. Składający do depozytu nieprawidłowego może żądać w każdym czasie zwrotu rzeczy oddanej w przechowanie w miejscu, gdzie rzecz miała być przechowywana. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.

Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.

Z powyższego wynika, że umowa pożyczki i depozytu wykazują pewne podobieństwa ale i różnią się od siebie. Pożyczka dotyczy przeniesienia na własność umówionej wcześniej ilości rzeczy lub pieniędzy a pożyczkobiorca ma obowiązek zwrócić taką samą ilość pieniędzy lub rzeczy tego samego gatunku i ilości. Jeżeli natomiast strony zawierają umowę, na podstawie której składający oddaje przechowawcy na przechowanie pieniądze bądź inne rzeczy oznaczone co do gatunku, ponadto z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać przedmiotem przechowania, jest to depozyt nieprawidłowy. O tym więc, czy zawarta umowa kreuje stosunek prawny depozytu nieprawidłowego czy pożyczki, decydują przepisy szczególne albo umowa stron lub okoliczności.

Zauważyć należy, że stosunek prawny powstały na podstawie umowy depozytu nieprawidłowego łączy w sobie elementy zarówno przechowania, jak i pożyczki. Stosuje się bowiem do niego przepisy o pożyczce, poza przepisami dotyczącymi zwrotu przedmiotu depozytu. Umieszczenie przepisów o depozycie nieprawidłowym w tytule poświęconym umowie przechowania i wskazanie w treści art. 845 k.c. na oddanie na przechowanie oraz określenie strony umowy mianem przechowawcy wskazuje na zamiar ustawodawcy potraktowania depozytu nieprawidłowego jako pewnej szczególnej odmiany umowy przechowania. Jednakże odmienny jest cel gospodarczy tej umowy w porównaniu z klasycznym przechowaniem. Przechowanie bowiem wykonywane jest w interesie składającego, ma na celu zaspokojenie jego interesu. Natomiast w przechowaniu nieprawidłowym równomiernie zostaje zaspokojony interes obu stron. Składający, oddając rzeczy czy pieniądze na przechowanie, nie ponosi ryzyka ich utraty czy uszkodzenia, nawet przypadkowej, natomiast przechowawca uzyskuje prawo rozporządzania tymi rzeczami bądź pieniędzmi według swojego uznania (por. B. Łubkowski (w:) Komentarz, t. II, 1972, s. 1677).

Dokonując oceny skutków podatkowych umowy zawieranej na gruncie prawa cywilnego należy brać pod uwagę przede wszystkim zasadę swobody umów określoną w art. 353¹ k.c. Ponadto wskazać trzeba, że kwalifikacji rodzaju świadczonej usługi z takiej umowy wynikającej dokonuje usługodawca uwzględniając charakter usługi.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Działalność gospodarcza Spółki polega na prowadzeniu serwisu internetowego, umożliwiającego Użytkownikom Serwisu organizowanie tzw. "A". A oznacza możliwość pozyskiwania/gromadzenia środków przez danego Użytkownika portalu (Organizator) w celu realizacji określonego projektu. Pozostali Użytkownicy mogą dokonywać wpłat na daną A. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę za pośrednictwem Serwisu polegają na udostępnieniu Użytkownikom przestrzeni do organizowania A oraz pośredniczeniu w przekazywaniu środków pieniężnych między Użytkownikami.

Użytkownicy pragnący wesprzeć A danego Organizatora określają kwotę środków pieniężnych, którą chcą przekazać Organizatorowi, a następnie wpłacają środki przy użyciu jednego ze sposobów płatności oferowanych w ramach Serwisu przez zewnętrznych dostawców współpracujących z Wnioskodawcą. Środki pieniężne wpłacane przez wszystkich Użytkowników na wszystkie A są gromadzone przez Wnioskodawcę na jednym rachunku bankowym prowadzonym dla Wnioskodawcy. Spółka wykorzystuje tzw. wirtualne subkonta dla każdej A w celu przypisania wpłat otrzymywanych od Użytkowników Serwisu konkretnym Organizatorom. Przekazywane pomiędzy Użytkownikami Serwisu środki pieniężne w żadnym momencie nie stają się własnością Wnioskodawcy - mamy do czynienia jedynie z wierzytelnościami Organizatorów względem Wnioskodawcy, a także Wnioskodawcy względem banku prowadzącego rachunek bankowy, na którym są przechowywane środki. Stronami umów, w zakresie gromadzenia środków na A, na podstawie których dokonywany jest transfer środków pieniężnych, są wyłącznie Użytkownicy Serwisu oraz Organizator. W ramach podstawowego wariantu świadczonych usług Wnioskodawca nie pobiera jakichkolwiek opłat z tytułu umożliwienia organizacji A, ani nie pobiera jakichkolwiek prowizji od środków pieniężnych przekazywanych pomiędzy Użytkownikami. Obecnie Wnioskodawca uzyskuje przychody umożliwiając Użytkownikom korzystanie z dodatkowych odpłatnych funkcji Serwisu, np. pozycjonowania A czy umożliwienia dokonywania płatności za pośrednictwem narzędzi zapewniających szybszą realizację transakcji, m.in. platformy (...). Wnioskodawca przyjmuje również od Użytkowników dobrowolne wpłaty wspierające działanie Serwisu. W przyszłości Wnioskodawca rozważa lokowanie środków zgromadzonych na tym rachunku bankowym (w całości lub w części), w okresie trwania A na lokatach bankowych. Odsetki z tytułu takich lokat stanowiłyby przychód Wnioskodawcy (tj. nie byłyby przekazywane Organizatorom). Organizator w dalszym ciągu miałby jednak prawo do wypłaty zgromadzonych w ramach A środków w dowolnym momencie, w okresie trwania A. W takim przypadku, jeśli Wnioskodawca nie dysponowałby wystarczającą kwotą wolnych środków, lokata bankowa byłaby zrywana, a Wnioskodawca traciłby prawo do odsetek (chyba, że warunki lokaty przewidywałyby, że jej zerwanie nie oznacza utraty naliczonych odsetek). Przekazywane pomiędzy Użytkownikami Serwisu środki pieniężne w dalszym ciągu, w żadnym momencie, nie stają się własnością Wnioskodawcy - mamy do czynienia jedynie z wierzytelnościami Organizatorów względem Wnioskodawcy, a także Wnioskodawcy względem banku prowadzącego rachunek bankowy, na którym są przechowywane środki. Na mocy Regulaminu, Wnioskodawca nie miałby również prawa dysponowania tymi środkami (w szczególności, nie mógłby z nich korzystać w dowolny sposób, np. regulować swoich zobowiązań, inwestować w instrumenty finansowe), z wyjątkiem prawa do ulokowania tych środków na lokacie/lokatach bankowych. Takie uprawnienie przysługiwałoby Wnioskodawcy na podstawie Regulaminu. Z uwagi na prowadzenie jednego zbiorczego rachunku bankowego nie jest i nie będzie możliwe określenie, czyje środki pieniężne zostały wpłacone na lokatę, a tym samym nie będzie możliwe określenie, z jakiej konkretnie A i jaki przychód odsetkowy został uzyskany przez Wnioskodawcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy czynność lokowania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych Organizatorów pochodzących z wpłat Użytkowników na lokacie/lokatach bankowych w okresie trwania A będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wskazano wyżej przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest dostawa towarów i świadczenie usług. Czynności te zostały zdefiniowane w art. 7 i art. 8 ustawy. Będąca przedmiotem pytania czynność lokowania środków pieniężnych na lokacie/lokatach bankowych nie jest żadną z ww. czynności.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że czynność lokowania środków pieniężnych Organizatorów pochodzących z wpłat Użytkowników na lokacie/lokatach bankowych w okresie trwania A nie będzie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe rozstrzygnięcie oraz sposób zredagowania pytania oznaczonego we wniosku nr 2, odpowiedź na to pytanie stała się bezprzedmiotowa.

Należy zwrócić uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z przedstawionego opisu stanu sprawy oraz własnego stanowiska w sprawie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w wydanej interpretacji rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii opodatkowania ewentualnego depozytu, i kto z tego tytułu będzie podatnikiem, gdyż nie było to przedmiotem pytania.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.