Nowość 0111-KDSB1-1.440.389.2023.6.WF - WIS usługa (świadczenie kompleksowe) – zaprojektowanie, przygotowanie niezbędnych materiałów i elementów, transport oraz montaż zabudowy meblowej – wyspy kuchennej w lokalu - PKWiU 2015 - 43 - stawka 23% VAT

WIĄŻĄCA INFORMACJA STAWKOWA (WIS)

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową i art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą, po rozpatrzeniu wniosku (...) z dnia 6 października 2023 r. (data wpływu 13 października 2023 r.) uzupełnionego pismami z dnia 19 grudnia 2023 r. (data wpływu 22 grudnia 2023 r.), 5 lutego 2024 r. (data wpływu 5 lutego 2024 r.) oraz 13 lutego 2024 r. (data wpływu 16 lutego 2024 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje niniejszą wiążącą informację stawkową.

Przedmiot wniosku: usługa (świadczenie kompleksowe) - zaprojektowanie, przygotowanie niezbędnych materiałów i elementów, transport oraz montaż zabudowy meblowej - wyspy kuchennej w lokalu.

Opis usługi: Wnioskodawca realizuje świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, przygotowaniu niezbędnych materiałów i elementów, transporcie oraz montażu zabudowy meblowej - wyspy kuchennej. Przedmiotowe świadczenie wykonywane jest w lokalu. Każde zamówienie jest indywidualne, niepowtarzalne i komponenty nie mogą być wykorzystane w innym projekcie. Zabudowa meblowa w istotny sposób wykorzystuje elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego, co uniemożliwia zmianę ich położenia bez utraty funkcjonalności. Demontaż zabudowy meblowej spowoduje naruszenie struktury elementów konstrukcyjnych lokalu. Elementy zabudowy meblowej po demontażu ulegną zniszczeniu i nie będą nadawały się do powtórnego montażu.

Rozstrzygnięcie: PKWiU 2015 - 43

Stawka podatku od towarów i usług: 23%

Podstawa prawna: art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy

Cel wydania WIS: określenie stawki podatku od towarów i usług

13 października 2023 r. Wnioskodawca złożył wniosek uzupełniony w dniu 22 grudnia 2023 r., 5 lutego 2024 r. oraz 16 lutego 2024 r., w zakresie sklasyfikowania ww. usługi (świadczenia kompleksowego).

W treści wniosku przedstawiono następujący szczegółowy opis usługi (świadczenia kompleksowego).

Montaż wysp i elementy nieprzylegające do ściany do 150 m².

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Podstawową działalnością Spółki jest projektowanie i wykończenie mieszkań pod klucz według indywidualnych potrzeb klienta. Spółka chce rozszerzyć swoją działalność o produkcję zabudowy meblowej oraz jej montaż. Planowane usługi w zakresie zabudów meblowych, będą polegały na projektowaniu, wyprodukowaniu, trwałym montażu i transporcie mebli pod zabudowę według indywidualnych potrzeb danego klienta dla konkretnego lokalu. Każda sprzedaż jest realizowana na indywidualne zamówienie. Spółka nie oferuje gotowych produktów, czy gotowych mebli wolnostojących. Ponadto Spółka nie oferuje mebli bez montażu. Usługi świadczone są w lokalach mieszkalnych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem budownictwa mieszkaniowego do 150 m². Usługa będzie świadczona w budynkach o trzech i więcej mieszkaniach PKOB 1122. Wniosek dotyczy lokalu mieszkalnego stałego zamieszkania.

Świadczenie kompleksowe jest wykonywane w lokalu mieszkalnym i spełnia definicję samodzielnego lokalu mieszkalnego o którym mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokalu (Dz. U. z 2021. poz. 1048) Wnioskodawca świadczy wyłącznie usługi kompleksowe i nie ma możliwości zakupu przez Klienta poszczególnych komponentów mebli bez ich zaprojektowania, indywidualnego wyprodukowania każdej zabudowy, montażu i transportu mebli w miejscu docelowym. Przedmiotem umowy jest zawsze kompleksowe świadczenie usługi obejmującej indywidualne doradztwo w zakresie realizowanej zabudowy.

Cena tej usługi jest określona, jako pełna wartość należnego świadczenia pieniężnego Wnioskodawcy. Na określoną cenę składają się zarówno koszty zużytych materiałów, jak i koszty wszystkich usług, bez wyszczególnienia ich indywidualnej wysokości. Cena obejmuje całość świadczenia. Surowiec to ok. 30-50%, robocizna 35-50%, projektowanie 20-30%, transport 1-10%.

Nie można tu przyjąć jednoznacznej zasady. Materiał i robocizna to największy koszt. Usługa i składające się świadczenia kompleksowe, nie mają charakteru pomocniczego.

Wszystkie czynności, które wykonuje wnioskodawca są równie istotne do osiągnięcia efektu jaki chce kupić klient. Oznacza to, że wszystkie czynności prowadzą do określonego celu. Celem wnioskodawcy jest nadać funkcję mieszkalną obiektowi klasyfikowanemu jako mieszkanie. Niezbędne jest wykonanie inwentaryzacji stanu faktycznego lokalu podlegającego modernizacji, wykonanie projektu odpowiadającego danej przestrzeni, potrzebom użytkownika i nadającego funkcję mieszkalną modernizowanemu lokalowi.

Usługa uwzględnia produkcję i trwały montaż mebli w docelowym miejscu użytkowania. W ramach przedmiotowego świadczenia kompleksowego czynności będą polegały na: wyborze rodzaju materiału i dekoru, zaprojektowaniu gabarytów i funkcji, inwentaryzacji architektury w celu dopasowania pod dany wymiar, naniesieniu tych wymiarów na projekt, zamówieniu i obróbce materiału, przygotowaniu materiału do transportu oraz montażu w wybranym lokalu.

Montaż za pomocą kotw chemicznych, wkrętów mocujących, kleju montażowego przeznaczonego do tego rodzaju materiału i pianki montażowej, w celu spasowania materiału i związania z daną architekturą.

Nieruchomość, którą odwiedza wnioskodawca jest na etapie oddania do użytkowania. Podczas prac budowlano-wykończeniowych wnioskodawca odwiedza budowę kilkukrotnie, ustala wytyczne związane z modernizacją budowlano-wykończeniową (instalacje, ściany) w celu uzyskana efektu modernizacji pożądanego przez użytkownika. W momencie kiedy prace wykończeniowo-budowlane w miejscach gdzie ma znaleźć się zabudowa zostaną zakończone, dochodzi do ostatecznej weryfikacji i przekazania wytycznych na produkcję. Na podstawie zaktualizowanego, niepowtarzalnego, zatwierdzonego przez Klienta projektu, produkcja zamawia wszystkie komponenty m.in.: płyty meblowe, blaty, zawiasy, lustra, szyby, elementy metalowe (tzw. okucia, prowadnice), elementy elektryczne (tzw. elementy oświetlenia) niezbędne do zrealizowania konkretnego zamówienia zgodnie z treścią umowy w konkretnym mieszkaniu.

Każde zamówienie jest indywidualne, niepowtarzalne i komponenty nie mogą być wykorzystane w innym projekcie. Płyty meblarskie (płyta wiórowo-laminowana, MDF, OSB, itp.) w indywidualnie dobranym kolorze i wykończeniu są docinane i na stałe wiązane ze sobą, w celu stworzenia poszczególnych składowych całej zabudowy meblowej.

Materiały pochodzenia kamiennego, jak granity, konglomeraty kwarcowe, płyty mineralno-akrylowe, spieki kwarcowe, pyty meblowe MDF lakierowane oraz fornirowane, płyty laminowane, płyty laminowane kompaktowe drewno; zgodnie z indywidualną potrzebą klienta ustalaną podczas projektowania. Przygotowane komponenty zabudowy są transportowane do konkretnego lokalu w momencie, kiedy podstawowe prace w lokalu zostały zakończone. Rozpoczęcie montażu jest możliwe tylko i wyłączne po odpowiednim przystosowywaniu docelowych miejsc montażu. Montaż odbywać się będzie przez wnioskodawcę.

Na montaż składa się wniesienie komponentów, przygotowanie ścian do montażu w lokalu klienta.

Komponenty są rozstawiane w docelowe pozycje i trwale łączone ze ścianami. Połączenie następuję za pomocą haków, kotw, wkrętów, kołków rozporowych, listew montażowych czy pianek montażowych. Do wykonania usług używane są wszelkiego rodzaju płyty meblowe (wiórowe, MDF, pilśniowe) i drewno.

Wszelkie czynności związane z montażem takie, jak: docinanie, skracanie wcześniej przygotowanych komponentów mają miejsce w lokalu klienta. Zabudowa meblowa w istotny sposób wykorzystuje elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (ściany, sufity, podłogi) co uniemożliwia zmianę ich położenia bez utraty funkcjonalności. Demontaż zabudowy meblowej spowoduje naruszenia struktury tych elementów konstrukcyjnych. Nie jest również możliwe ponowne wykorzystanie zdemontowanych części zabudowy meblowej, ponieważ została ona wykonana pod konkretne wymiary i ukształtowanie (skosy, słupy, wnęki, itp.) zabudowywanego pomieszczenia. Demontaż trwale zamocowanych mebli uszkodziłby elementy konstrukcyjne obiektu, które zostały wykorzystane w zabudowie. Taki demontaż wymaga odpowiednich umiejętności oraz dodatkowych materiałów niezbędnych do naprawy architektury po usunięciu zabudowy mebli. Dotyczy to w szczególności uszkodzenia ścian, sufitów i podłóg w lokalu.

Przy demontażu zawsze dochodzi do uszkodzenia sklejonych elementów (komponentów mebla), obić, odprysków lakieru, pozostają dziury po śrubach, czy otarcia na ścianach. Podczas demontażu elementy zabudowy meblowej ulegną zniszczeniu, gdyż materiał taki, jak płyty laminowane i elementy drewniane wykonane w określonym rozmiarze, grubości kolorystyce i lakierze, nie nadają się do powtórnego montażu. Działanie takie osłabia ich strukturę, materiały te pękają, powierzchnia zostaje porysowana, są odpryski, wyrwy po złączach. Dlatego nie można ich przenosić w inne miejsca.

Demontaż powoduje trwałe uszkodzenia i nie nadaje się ponownie do użytku jako zabudowa meblowa. Zakończeniem całej usługi nie jest wydanie towaru jak w przypadku mebla wolnostojącego, ale odbiór usługi kompleksowo uwzględniającej projekt i montaż, potwierdzony protokołem odbioru między Wnioskodawcą a Klientem. Wnioskodawca oczekuje klasyfikacji na potrzeby stosowania art. 41 ust. 12 ustawy.

Montaż sprzętu AGD nie jest elementem wniosku. Wszystkie wykonywane czynności przez wnioskodawcę są ze sobą ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną całość realizowaną nierozłącznie tj. kompleksowo.

Przedmiotem niniejszego wniosku jest Wyspa, czyli zabudowa meblowa nieprzylegająca do żadnej ściany i niebędąca z nią związana żadnym elementem, jednakże przy każdym montażu wyspy występuje łączenie przynajmniej ze stropem lub stropem i posadzką za pomocą trwałych systemów montażowych, (kotw, haków itp.). Ponadto na wyspach często umieszczane są zlewozmywaki, płyty grzewcze i wyciągi, które są połączone z instalacją znajdującą się pod meblem i dostosowaną do ściśle określonego układu na wyspie kuchennej. W przypadku zabudów nieprzylegających do żadnej ściany, wnioskodawca, adekwatnie jak w przypadku zabudowy kuchennej przygotowuje indywidualne komponenty zabudowy zgodnie z projektem i możliwościami modernizowanego lokalu. Zabudowa w takiej formie jest trwale łączona z instalacjami (np. zlewozmywak, zmywarka, instalacje elektryczne, gazowe) oraz poprzez trwałe związanie z podłogą i wylewką za pomocą kotw montażowych jak również z sufitem (system wyciągów).

Opis sytuacji: Jaką stawkę VAT należy zastosować do montażu wysp w kuchni jako stałej zabudowy, przygotowywanej i montowanej w wyżej opisany sposób w lokalach objętych społecznym programem budownictwa mieszkaniowego.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył:

- przykładową umowę na zabudowę meblową,

- przykładowe zdjęcia wyspy.

Pismem z dnia 19 grudnia 2023 r. (data wpływu 22 grudnia 2023 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie do uzupełnienia wniosku o wydanie WIS z dnia 7 grudnia 2023 r. znak: 0111- KDSB1-1.440.389.2023.1.WF Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku oraz wskazał:

Na pytanie Organu: Określenie jednego konkretnego rodzaju zabudowy meblowej (wykonywanej w ramach jednej konkretnej umowy) będącej przedmiotem wniosku wraz ze wskazaniem miejsca montażu (konkretnego pomieszczenia).

Wnioskodawca wskazał:

Pytanie dotyczy wyspy, czyli zabudowy meblowej nieprzylegającej do żadnej ściany i niebędącej z nią związaną żadnym elementem. Wyspa jednak jest związana przynajmniej ze stropem lub stropem i posadzką za pomocą trwałych systemów montażowych. Wyspa będzie instalowana w lokalu mieszkalnym o powierzchni użytkowej do 150 m.kw w budynku mieszkalnym.

Na pytanie o treści:

Wyjaśnienie jakie konkretnie czynności będą wykonywane w ramach przedmiotu wniosku (zgodnie z odpowiedzią na pkt 1 niniejszego wezwania). Należy wskazać zamknięty katalog wszystkich wykonywanych czynności oraz dokładnie je opisać.

Wnioskodawca wskazał:

W ramach przedmiotowego świadczenia kompleksowego czynności będą polegały na: wyborze rodzaju materiału i dekoru, zaprojektowaniu gabarytów i funkcji, inwentaryzacji architektury w celu dopasowania pod dany wymiar, naniesieniu tych wymiarów na projekt, zamówieniu i obróbce materiału, przygotowaniu materiału do transportu oraz montażu w wybranym lokalu. Montaż za pomocą kotw chemicznych, wkrętów mocujących, kleju montażowego przeznaczonego do tego rodzaju materiału i pianki montażowej w celu spasowania materiału i związania z daną architekturą. Płyty meblarskie (płyta wiórowo-laminowana, MDF, OSB, itp.) w indywidualnie dobranym kolorze i wykończeniu są docinane i na stałe związane ze sobą w celu stworzenia poszczególnych składowych całej zabudowy meblowej. Przygotowane komponenty zabudowy są transportowane do konkretnego lokalu w momencie, kiedy podstawowe prace architektoniczne w lokalu zostały zakończone. Na montaż składa się wniesienie komponentów, przygotowanie ścian do montażu. Komponenty są rozstawiane w docelowe pozycje i trwale łączone ze ścianami. Połączenie następuje przy pomocy haków, kotw, wkrętów, kołków rozporowych, listew montażowych, czy pianek montażowych. Wszelkie czynności związane z montażem takie jak: docinanie, skracanie wcześniej przygotowanych komponentów, mają miejsce w lokalu klienta.

Na pytanie o treści:

Wskazanie z jakich konkretnie materiałów wykonywana jest wskazana zabudowa meblowa, będąca przedmiotem wniosku.

Wnioskodawca wskazał:

Zabudowa wykonywana jest z różnych materiałów. Są to płyty wiórowo-laminowane, płyty MDF, płyty OSB, lustra oraz inne, które w czasie montażu mogą okazać się niezbędne dla poprawnego wykonania usługi.

Lustra oraz elementy elektryczne (tzw. oświetlenia) składają się na przedmiotową zabudowę meblową i są konstrukcyjnie związane z wyspą w sposób trwały. Lustra stanowią element składowy wyspy i pełnią w niej rolę elementów zarówno ozdobnych jak i użytkowych. Również oświetlenie jest wmontowane w elementy składowe wyspy i w przypadku demontażu ulega zniszczeniu.

Na pytanie o treści:

Wyjaśnienie rozbieżności między treścią wniosku, a zapisami umowy oraz wskazanie, czy dostawa oraz montaż sprzętu AGD również jest elementem wniosku.

Wnioskodawca wskazał:

Dostawa i montaż sprzętu AGD jest odrębną usługą w stosunku do montażu wyspy i nie jest elementem wniosku, co wyraźnie zostało we wniosku zaznaczone.

Na pytanie o treści:

Wskazanie, czy wszystkie wykonywane przez Wnioskodawcę czynności są niezbędne do zrealizowania celu zawartego w umowie? Jeśli tak, to należy wskazać ten cel oraz opisać na czym ta niezbędność polega dla każdej z wykonywanych czynności.

Wnioskodawca wskazał:

Celem jest realizacja usługi polegającej na montażu wyspy w lokalu mieszkalnym o powierzchni do 150 m. kw. Aby osiągnąć cel, Wnioskodawca zobowiązuje się do wykonania ciągu czynności niezbędnych dla procesu realizacji usługi kompleksowej, w skład których wchodzą: wykonanie prac projektowych przedmiotowej zabudowy, przygotowanie niezbędnych materiałów i elementów stanowiących część składową wyspy, transport przygotowanych elementów wyspy do lokalu, w którym ma być instalowana wyspa, montaż elementów wyspy w lokalu mieszkalnym. Wszystkie te etapy są ze sobą ściśle powiązane. Ponieważ wyspa jest robiona pod konkretny lokal oraz warunki architektoniczne w nim panujące, niezbędną czynnością w pierwszej kolejności jest wykonanie prac projektowych, które wiążą się z wykonaniem obmiarów, inwentaryzacją stanu lokalu. Dopiero wszystkie te czynności pozwalają na określenie potrzeb materiałowych, składowych elementów zabudowy, materiałów z jakich zostanie wyspa przygotowana oraz ustalenie jej precyzyjnych wymiarów. Następnie zgodnie z przygotowanym projektem gromadzone są niezbędne materiały i wykonywane elementy składowe wyspy. Po ich przygotowaniu wszystkie one muszą zostać dostarczone na miejsce montażu. Po ich dostarczeniu następuje montaż elementów wyspy, który stanowi końcowy etap przedmiotowej usługi.

Trudno sobie wyobrazić, aby można było wykonać usługę z pominięciem, któregokolwiek z etapów wyżej opisanych. Bez projektu, nie będzie wiadomo jak ma wyglądać wyspa, z jakich materiałów ma być wykonywana, jakie wymiary i kształt powinny mieć elementy składowe wyspy, jak powinny być mocowane ze sobą i elementami konstrukcyjnymi lokalu mieszkalnego. Jeżeli już taką wiedzę mamy, to niezbędnym jest zakupienie materiałów i wykonanie tych elementów składowych. Jest rzeczą oczywistą, że bez dostarczenia elementów składowych do miejsca montażu czyli transportu, nie będzie możliwości wykonania montażu. Sam montaż, to zwieńczenie wszystkich wcześniejszych czynności i bez niego usługa jako całość nie może zostać uznana za wykonaną.

Na pytanie o treści:

Wskazanie, czy poszczególne czynności wchodzące w zakres opisanego świadczenia są ze sobą tak ściśle powiązane, że w aspekcie gospodarczym tworzą obiektywnie jedną całość nabywaną nierozłącznie?

Wnioskodawca wskazał:

Jak opisano w pkt 5. wszystkie czynności takie jak wykonanie prac projektowych przedmiotowej wyspy, przygotowanie niezbędnych materiałów i elementów stanowiących część składową wyspy, transport przygotowanych elementów wyspy do lokalu, w którym ma być instalowana wyspa, montaż elementów wyspy w lokalu mieszkalnym, są ze sobą tak ściśle powiązane, że tylko w całości mogą doprowadzić do celu jakim jest usługa wykonania wyspy. Można wykonać same prace projektowe, ale to będą tylko prace projektowe, a nie usługa wykonania wyspy. Jednak bez prac projektowych żadna z kolejnych czynności już wykonana być nie może. Podobnie jest z każdą kolejną czynnością. Każda z nich nie może istnieć bez poprzednich i jest warunkiem niezbędnym dla realizacji kolejnych czynności, które w efekcie składają się na usługę złożoną, jaką jest wykonanie wyspy.

Na pytanie o treści:

Wskazanie, w ramach jakiej jednej czynności z wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, tj. dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych? Należy wskazać jedną kategorię prac, której dotyczy wniosek.

Wnioskodawca wskazał:

Usługa, której dotyczy wniosek dotyczy czynności modernizacji.

Na pytanie o treści:

Wskazanie dokładnego adresu lokalu, w którym wykonywane będą czynności będące przedmiotem wniosku oraz jego numeru księgi wieczystej.

Wnioskodawca wskazał:

Poprosimy o podanie podstawy prawnej do żądania ww. informacji.

Ponadto, Organ prosił o dostarczenie kopii następujących dokumentów:

- umowy zawartej z klientem,

- zaświadczenia wydanego przez Starostę potwierdzającego, że lokal stanowi lokal mieszkalny,

- wypisu z kartoteki lokali.

Wnioskodawca wskazał:

Poprosimy o podanie podstawy prawnej do żądania ww. informacji.

Pismem z dnia 5 lutego 2024 r. (data wpływu 5 lutego 2024 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie do uzupełnienia wniosku o wydanie WIS z dnia 22 stycznia 2024 r. znak: 0111-KDSB1-1.440.389.2023.2.WF Wnioskodawca wskazał:

W odpowiedzi na pismo z dnia 22 stycznia 2024 r. o sygn. 0111-KDSB1- 1.440.389.2023.2.WF informujemy, że nie widzimy podstaw prawnych do tak szczegółowego przedstawiania informacji i dokumentów dla określenia przedmiotu wniosku oraz stawki podatku od towarów i usług.

Uzupełniając wniosek o kwestie zasadnicze informujemy, że:

(...)

Całkowita powierzchnia użytkowa lokalu nie przekracza 150 m². Cała powierzchnia lokalu przeznaczona jest na cele mieszkaniowe.

(...)

Potwierdzamy, że lokal, w którym wykonywane będzie świadczenie spełnia definicję samodzielnego lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r. poz. 1048). Jednocześnie nie potwierdzamy, że przedmiotowy lokal spełnia warunki art. 2 pkt 2 ww. ustawy, ponieważ taki przepis nie istnieje.

(...)

Wniosek dotyczy montażu wyspy kuchennej nieprzylegającej do ścian, montowanej w lokalu mieszkalnym o powierzchni do 150 m². (...)

(...) (Wnioskodawca) złożyła w dniu 6 października 2023 r. wniosek o wydanie wiążącej informacji stawkowej, uzupełniony pismem z dnia 19 grudnia 2023 r., dotyczący klasyfikacji usługi realizacji zabudowy trwałej w postaci wyspy kuchennej na wymiar w lokalach mieszkalnych o powierzchni do 150 m².

W dniu 22 stycznia 2024 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (Organ) skierował do Wnioskodawcy kolejne wezwanie o uzupełnienie wniosku żądając:

1. Wskazania jednego, konkretnego lokalu, w którym realizowany jest przedmiot wniosku poprzez:

Informacja, że lokal w którym wykonywane jest świadczenie objęte przedmiotem wniosku spełnia definicję samodzielnego lokalu mieszkalnego, jest niezbędna do określenia prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla świadczenia objętego wnioskiem (zgodnie z ww art. 42a ustawy).

2. Wskazanie jednej konkretnej zabudowy, zlokalizowanej w określonym miejscu (konkretnego pomieszczenia, w którym będzie wykonywany montaż szafy wnękowej, wykonywanej w ramach jednej konkretnej umowy), wykonanej ze ściśle określonych materiałów (należy wskazać zamknięty katalog bez stosowania alternatyw)

Zaprezentowane powyżej podejście przez Organ wydaje się być nadinterpretacją i nieuprawnionym rozszerzeniem przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 42b ust. 5,6, 7 i 7a ustawy vat czytamy:

5. "Przedmiotem wniosku o wydanie WIS mogą być:

7. Do wniosku o wydanie WIS można dołączyć dokumenty odnoszące się do towaru albo usługi, w szczególności fotografie, plany, schematy, katalogi, atesty, instrukcje, informacje od producenta lub inne dostępne dokumenty umożliwiające organowi wydającemu WIS dokonanie właściwej klasyfikacji towaru albo usługi.

7a. Na wezwanie organu wydającego HIS wnioskodawca jest obowiązany do dostarczenia, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, dokumentów odnoszących się do towaru albo usługi, w przypadku gdy jest to niezbędne do dokonania właściwej klasyfikacji towaru albo usługi albo towarów lub usług, które razem składają się na jedną czynność podlegającą opodatkowaniu. W przypadku niedostarczenia dokumentów w tym terminie organ wydający WIS wydaje postanowienie o pozostawieniu wniosku o wydanie WIS bez rozpatrzenia, na które służy-zażalenie."

Jak widać z powyższych przepisów, Wnioskodawca może dołączyć dodatkowe dokumenty, a Organ ma prawo wezwać Wnioskodawcę do dostarczenia dokumentów, ale tylko niezbędnych do dokonania właściwej klasyfikacji usług składających się na czynność podlegającą opodatkowaniu. Wezwanie Organu o dostarczenie dokumentacji zgodnie z ww. listą wykracza poza zakres określony w tym przepisie. Jaki np. związek ze stawką ma wypis z kartoteki lokali? Zawiera on informację dotyczącą położenia nieruchomości, nazwę województwa, powiatu, jednostki ewidencyjnej oraz nazwę i numer obrębu ewidencyjnego, numer jednostki rejestrowej, odpowiednio: gruntów, budynków albo lokali. Jaka z tych informacji jest istotna dla określenia stawki podatkowej wykonywanej usługi?

Kolejne niezrozumiałe żądanie Organu, to wskazanie konkretnego pomieszczenia, w którym wykonywany będzie montaż. Jakie znaczenie ma fakt czy montaż w lokalu mieszkalnym będzie miał miejsce w kuchni czy w salonie, a może na połączeniu tych dwóch pomieszczeń, skoro cały czas będzie to ten sam lokal mieszkalny?

Z powyższych względów nie widzimy podstawy prawnej uzasadniającej wezwanie Wnioskodawcy do przesłania ww. dokumentacji i wnosimy o wydanie Wiążącej Informacji Stawkowej bez powyższej.

Pismem z dnia 13 lutego 2024 r. (data wpływu 16 lutego 2024 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie do uzupełnienia wniosku o wydanie WIS z dnia 6 lutego 2024 r. znak: 0111-KDSB1-1.440.389.2023.3.WF Wnioskodawca przesłał pismo będące odzwierciedleniem uzupełnienia z dnia 5 lutego 2024 r. uzupełnione o podpis osoby upoważnionej do reprezentacji.

W trybie przewidzianym w art. 200 § 1 Ordynacji podatkowej, postanowieniem z dnia 19 marca 2024 r. tut. Organ wyznaczył Stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Postanowienie zostało skutecznie doręczone w dniu 25 marca 2024 r. Do dnia wydania niniejszej decyzji z prawa tego Strona nie skorzystała.

UZASADNIENIE występowania świadczenia kompleksowego (usługi)

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za czynność zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako czynności pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do czynności zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), powinno składać się ono z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia świadczenia nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną czynność kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczenia wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu świadczenia kompleksowego.

W przypadkach, w których występuje kilka czynności, które składają się w rezultacie na jedno zasadnicze świadczenie, możemy mówić o pewnym kompleksie świadczeń. Zagadnienie to było przedmiotem wielu orzeczeń wydawanych zarówno przez TSUE, jak i sądy administracyjne. Można tu przywołać, np. wyroki TSUE, które zapadły w sprawach C-111/05 Aktiebolaget NN v. Skatteverket i C-41/04 Levob Verzekeringen BV v. OV Bank NV, z których jednoznacznie wynika, że w sytuacji gdy dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, że: Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem wniosku wskazać również należy, że:

- w wyroku TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, Trybunał wskazał, że po pierwsze, z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, że każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną, a po drugie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania podatku VAT. W ocenie Trybunału, aby określić, czy mamy do czynienia z jednym świadczeniem, należy przede wszystkim poszukać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem ustalenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (pkt 20 wyroku). Podobnie jest w przypadku, jeśli dwa (lub więcej) świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (punkt 22 wyroku);

- w wyroku z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP Trybunał wskazał, że aby móc uznać, że ogół świadczeń zapewnianych przez wynajmującego najemcy stanowi jedno świadczenie, należy zbadać, czy wykonywane świadczenia stanowią jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, czy też obejmują one świadczenie główne, względem którego pozostałe świadczenia mają charakter dodatkowy (pkt 22 wyroku).

Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia (vide: wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service srl, ECLI:EU:C:2008:108, pkt 51-53, z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C–572/07 RLRE Tellmer Property sro, ECLI:EU:C:2009:365, pkt 17-19 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV, ECLI:EU:C:2009:722, pkt 36-38).

Stanowisko takie przedstawiła również Rzecznik Generalna Juliane Kokott w opinii z dnia 22 października 2020 r. do sprawy C-581/19 Frenetikexito - Unipessoal Lda przeciwko Autoridade Tributária e Aduaneira wskazując, że Wskazówką świadczącą o istnieniu jednego świadczenia złożonego jest też jednolity cel gospodarczy transakcji (26). Jeżeli przeciętnemu świadczeniobiorcy zależy właśnie na połączeniu kilku świadczeń, przemawia to za istnieniem jednego świadczenia złożonego. W świetle orzecznictwa Trybunału jedno świadczenie złożone występuje wtedy, kiedy wszystkie elementy świadczenia są niezbędne dla osiągnięcia jego celu (27). Rzecznik Generalna zauważyła także, że Jeżeli zespół świadczeń i czynności ustala cenę łączną, w świetle orzecznictwa Trybunału jest to również wskazówka świadcząca o istnieniu jednego świadczenia złożonego (30). Odwrotnie natomiast: uzgodnienie odrębnych cen za poszczególne elementy świadczenia również jest jedynie wskazówką przemawiającą za istnieniem kilku niezależnych świadczeń (31). Należy zauważyć, że powołaną wyżej opinię podzielił TSUE w wydanym w dniu 4 marca 2021 r. wyroku C-581/19.

Świadczenie kompleksowe ma zatem miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy, dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze - tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy - wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W przypadku świadczeń kompleksowych o tym, czy świadczenie jest dostawą towarów, czy usługą powinien przesądzić element, który w ramach całego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg - Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będzie usługa, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Podsumowując, w przypadku gdy transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu określenia po pierwsze, czy chodzi o dwa lub więcej świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie złożone z kilku czynności, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług. Charakter danego świadczenia należy oceniać biorąc pod uwagę punkt widzenia nabywcy oraz cechy charakterystyczne tego świadczenia.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia oraz uwzględniając opis zawarty we wniosku oraz uzupełnieniu należy wskazać, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności polegające na zaprojektowaniu, przygotowaniu niezbędnych materiałów i elementów, transport oraz montaż zabudowy meblowej - wyspy kuchennej, są ze sobą tak ściśle powiązane, że obiektywnie stanowią jedno świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Wynagrodzenie obejmuje całość świadczenia. Z punktu widzenia nabywcy świadczenie stanowi jedną, nierozerwalną całość. Nabywcy usługi zależy na nabyciu jednego świadczenia, a nie poszczególnych jego składowych.

Realizacja przedmiotowego świadczenia wymaga podjęcia wielu czynności, które nie stanowią celu samego w sobie i nie stanowią odrębnych świadczeń podlegających odrębnym stawkom podatkowym, lecz są środkami służącymi każdorazowo do wykonania ww. kompleksowego świadczenia. Bez zaprojektowania, przygotowania materiałów i elementów, transportu nie byłby możliwe wykonanie usługi montażu zabudowy meblowej - wyspy kuchennej.

W związku z powyższym czynności polegające na zaprojektowaniu, przygotowaniu niezbędnych materiałów i elementów, transporcie oraz montażu zabudowy meblowej - wyspy kuchennej, będą stanowiły jedno świadczenie kompleksowe. Przy czym dominującym elementem jest usługa montażu, która "oczami klienta" ma największe znaczenie, gdyż bez niego usługa jako całość nie może zostać uznana za wykonaną. Pozostałe elementy mają charakter pomocniczy. W związku z powyższym w dalszej części decyzji tutejszy Organ określi stawkę podatku klasyfikację dla usługi montażu (elementu dominującego).

UZASADNIENIE klasyfikacji usługi

Stosownie do brzmienia art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. - Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 42a ustawy, wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej "WIS", jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

Podstawowe cele, konstrukcję i sposób posługiwania się Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług oraz jej interpretację wskazują zasady metodyczne Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) zawarte w ww. rozporządzeniu.

Zasady metodyczne stanowią integralną część klasyfikacji. Zawarte w nich postanowienia obowiązują przy jej interpretacji i stosowaniu (pkt 1.3).

Zgodnie z pkt 1.2 zasad metodycznych, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) składa się z:

- niniejszych zasad metodycznych,

- uwag do poszczególnych sekcji,

- schematu klasyfikacji.

Natomiast schemat klasyfikacji - jak wskazano w pkt 1.4 zasad metodycznych - stanowi wykaz grupowań i obejmuje:

- symbole grupowań,

- nazwy grupowań.

Stosownie do pkt 5.3.2 zasad metodycznych, każdą usługę należy zaliczać do odpowiedniego grupowania zgodnie z jej charakterem, niezależnie od symbolu PKD, pod którym został zaklasyfikowany w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON podmiot gospodarczy wykonujący usługę.

W pkt 7.6 zasad metodycznych zawarto ogólne reguły klasyfikowania usług. I tak, na podstawie pkt 7.6.2, gdy przeprowadzona analiza opisu wykonywanych czynności wskazuje na możliwość zaliczenia usługi do dwóch lub kilku grupowań, należy przyjąć następujące reguły klasyfikowania, z tym jednak, że porównywać można jedynie grupowania tego samego poziomu hierarchicznego:

- grupowanie, które zawiera bardziej dokładny opis czynności, powinno być uprzywilejowane (wybrane) w stosunku do grupowania zawierającego opis ogólny,

- usługa złożona, składająca się z kombinacji różnych czynności, której nie można zaklasyfikować zgodnie ze wskazanym sposobem, powinna być zaklasyfikowana jak usługa, która nadaje całości zasadniczy charakter,

- usługę, której nie można zaklasyfikować zgodnie z (tiret 1, 2) należy zaklasyfikować w grupowaniu odpowiednim dla usługi o najbardziej zbliżonym charakterze.

Zgodnie z tytułem, Sekcja F Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmuje OBIEKTY BUDOWLANE I ROBOTY BUDOWLANE.

Zgodnie z wyjaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) sekcja F obejmuje:

- budynki i pozostałe obiekty inżynierii lądowej oraz wodnej,

- roboty ogólnobudowlane i specjalistyczne w zakresie budownictwa i prac inżynierii lądowej i wodnej, takie jak: prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków, włączając montaż budowli z elementów prefabrykowanych oraz konstrukcji o charakterze stałym lub tymczasowym,

- opracowywanie kosztorysów stanowiących integralną część robót budowlanych,

- realizację projektów budowlanych do sprzedaży.

Sekcja ta nie obejmuje:

- zarządzania projektami budowlanymi w zakresie obiektów inżynierii lądowej i wodnej, sklasyfikowanego w 71.1,

- wynajmu maszyn i urządzeń budowlanych bez operatora, sklasyfikowanego w 77.32,

- usług instalowania mechanicznych lub elektrycznych urządzeń do zamykania sejfów i skarbców, powiązane z późniejszym ich monitorowaniem, sklasyfikowanych w 80.20.10.0.

W sekcji F zawarty jest m.in. dział 43 ROBOTY BUDOWLANE SPECJALISTYCZNE, który obejmuje:

- specjalistyczne roboty budowlane związane z budową budynków oraz obiektów inżynierii lądowej i wodnej, prowadzone przez wykonawców posiadających specjalistyczne umiejętności i specjalny sprzęt, tj.: wbijanie pali, budowanie fundamentów, roboty betoniarskie, murarskie, kamieniarskie, montowanie i demontowanie rusztowań, wykonywanie pokryć dachowych itp.,

- montaż konstrukcji stalowych, o ile pojedyncze elementy konstrukcji nie zostały wykonane przez tę samą jednostkę, która zajmuje się ich montażem,

- wynajem sprzętu z operatorem sklasyfikowany w odpowiednich grupowaniach obejmujących roboty budowlane wykonywane przy jego użyciu,

- roboty wykończeniowe i wykonywanie instalacji budowlanych.

Roboty montażowe/instalacyjne mogą być przeprowadzone na terenie budowy lub w warsztatach. Zalicza się tu wykonywanie:

- instalacji gazowych, wodnych, kanalizacyjnych, centralnego ogrzewania i wentylacyjnych, instalowanie anten, wykonywanie instalacji alarmowych i pozostałych instalacji elektrycznych, instalowanie przeciwpożarowego systemu zraszającego, instalowanie dźwigów osobowych i towarowych oraz schodów ruchomych itp.,

- zakładanie izolacji cieplnych, wodnych, dźwiękochłonnych, roboty blacharskie, zakładanie przemysłowych instalacji chłodniczych, systemów oświetleniowych i systemów sygnalizacyjnych dróg, szlaków kolejowych, portów lotniczych i wodnych itp.

Instalacje te obejmują także związane z nimi prace remontowe.

Do pozostałych usług związanych z wykańczaniem obiektów budowlanych zalicza się m.in.: - szklenie, tynkowanie, malowanie, układanie ceramicznych, betonowych lub kamiennych płytek podłogowych i ściennych, układanie pokryć dywanowych i parkietów, tapetowanie ścian itp., cyklinowanie podłóg, zakładanie stolarki budowlanej, zewnętrzne mycie budynków itp. Zalicza się tu również związane z tymi robotami prace remontowe.

W dziale PKWiU 43 mieści się klasa 43.32 ROBOTY INSTALACYJNE STOLARKI BUDOWLANEJ.

Grupowanie to obejmuje także:

- roboty związane z instalowaniem futryn drzwiowych i okiennych oraz drzwi (z wyłączeniem drzwi automatycznych i obrotowych) i okien, okiennic, żaluzji drzwiowych i okiennych żaluzji listwowych, drzwi garażowych itp. wykonanych z dowolnego materiału,

- roboty związane ze wzmacnianiem drzwi zewnętrznych i roboty związane

z instalowaniem wzmocnionych drzwi,

- roboty związane z instalowaniem drzwi przeciwpożarowych,

- roboty związane z instalowaniem wewnętrznych schodów, szaf ściennych, wbudowanych mebli kuchennych na wymiar,

- roboty związane z instalowaniem desek poszycia ścian, zakładaniem boazerii itp.,

- roboty związane z instalowaniem ruchomych przegród oraz podsufitki na konstrukcji metalowej,

- roboty związane z instalowaniem werand i oranżerii w prywatnych domach.

Grupowanie to nie obejmuje:

- robót związanych z instalowaniem ogrodzeń i balustrad, sklasyfikowanych w 43.29.12.0,

- robót związanych z instalowaniem drzwi automatycznych i obrotowych, sklasyfikowanych w 43.29.19.0,

- robót związanych z instalowaniem wyrobów kowalstwa artystycznego, sklasyfikowanych w 43.39.11.0,

- robót związanych z montażem mebli wolno stojących, sklasyfikowanych w 95.24.10.0.

Uwzględniając powyższe, usługa (świadczenie kompleksowe) będące przedmiotem analizy spełnia kryteria i posiada właściwości dla usług objętych działem PKWiU 43 ROBOTY BUDOWLANE SPECJALISTYCZNE.

Klasyfikacja została dokonana zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015), zwłaszcza z uwzględnieniem pkt 5.3.2 tych zasad.

UZASADNIENIE zastosowania stawki podatku od towarów i usług

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1 i art. 138i ust. 4.

Natomiast zgodnie z art. 146ef ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347, 641, 1615, 1834 i 1872)określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny albo projekcie tego planu przedstawionym do zatwierdzenia Ministrowi Obrony Narodowej zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 tej ustawy, jeżeli plan ten nie został przedłożony zgodnie z art. 42 ust. 4 tej ustawy, po wyłączeniu planowanych przepływów finansowych w ramach tej sumy wydatków, jest wyższa niż 3% wartości produktu krajowego brutto określonego zgodnie z art. 40 ust. 2 tej ustawy:

W myśl art. 41 ust. 12 pkt 1 ustawy, stawkę podatku o której mowa w ust. 2 stosuje się do: dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;

Zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2023 r. poz. 1436, 1597, 1681 i 1762), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Dokonana analiza powołanego przepisu wskazała, że warunkiem zastosowania 8% stawki podatku, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek.

Po pierwsze - zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części. Po drugie - obiekty budowlane lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędne jest określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym polegającym na zaprojektowaniu, przygotowaniu niezbędnych materiałów i elementów, transporcie i montażu zabudowy meblowej - wyspy kuchennej w - jak wskazuje Wnioskodawca - lokalu mieszkalnym o powierzchni użytkowej do 150 m² w budynku klasyfikowanym w PKOB 1122.

Wnioskodawca wskazał więc jedynie ogólne dane dotyczące lokalu i nie przedłożył dokumentów umożliwiających weryfikację, że lokal spełnia definicję obiektu budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy, tj. czy stanowi lokal mieszkalny.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r. poz. 1048).

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 i 1a ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, mogą stanowić odrębne nieruchomości. Ustanowienie odrębnej własności samodzielnego lokalu następuje zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo treścią decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz zgodnie z pozwoleniem na budowę albo skutecznie dokonanym zgłoszeniem, i zgodnie z pozwoleniem na użytkowanie albo skutecznie dokonanym zawiadomieniem o zakończeniu budowy.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 powołanej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia

(art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 42a ustawy wiążąca informacja stawkowa jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:

WIS zatem jest decyzją wydawaną w wyniku przeprowadzenia stosownego postępowania dowodowego. Jak sama nazwa wskazuje - wiążąca informacja stawkowa - ma charakter wiążący, co oznacza, że zawarte w niej rozstrzygnięcie wiąże zarówno organy podatkowe, jak i jej adresata. Wiążąca informacja stawkowa stanowi instytucję, która ma wskazywać wnioskodawcy, w szczególności właściwą klasyfikację towaru, usługi bądź świadczenia kompleksowego oraz stawkę podatku. Głównym zatem zadaniem Organu - w ramach ww. instytucji - jest w pierwszej kolejności przeprowadzenie wyczerpującego postępowania dowodowego, a następnie podjęcie rozstrzygnięcia.

W niniejszej sprawie, kluczowe są kryteria jakie ustawodawca wskazał do spełnienia, w celu zastosowania konkretnej stawki podatku od towarów i usług. Stąd też - zgodnie z art. 42b ust. 2 pkt 3 ustawy - obowiązkiem podmiotu wnioskującego o wydanie wiążącej informacji stawkowej jest przedstawienie tak szczegółowego opisu towaru, usługi bądź świadczenia kompleksowego aby możliwe stało się dokonanie klasyfikacji oraz określenie stawki podatku. Kluczowe są zatem warunki, które Wnioskodawca musi spełnić aby umożliwić Organowi podjęcie rozstrzygnięcia.

Nie jest więc możliwe podejmowanie rozstrzygnięcia na podstawie oświadczenia Wnioskującego, - że w Jego ocenie - lokal, w którym wykonywane będzie świadczenie spełnia definicję obiektu objętego społecznym programem mieszkaniowym. Oświadczenie takie, jest niewystarczające dla weryfikacji spełnienia kryteriów stawianych w art. 41 ust. 12 pkt 1 ustawy oraz w art. 41 ust. 12a ustawy.

Konieczne jest podkreślenie, że sama klasyfikacja budynku do działu 11 PKOB nie przesądza o tym, że lokal znajdujący się w tym budynku jest obiektem (lub jego częścią) budownictwa mieszkaniowego zdefiniowanym w art. 2 pkt 12 ustawy.

Organ podatkowy wydając WIS jest obowiązany wykazać istnienie poszczególnych faktów, dokonując ich oceny w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy.

Warto w tym miejscu przywołać wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 27 października 2021 r. sygn. akt I SA/Sz 675/21, w którym wyrażono opinię, że (...) ciężar dowodzenia spoczywa na organie podatkowym prowadzącym postępowanie w sprawie WIS. Nie oznacza to jednak nieograniczonego niczym obowiązku poszukiwania i przedstawiania dowodów odnośnie istotnych okoliczności w sprawie. W art. 42b ust. 7 ustawy o VAT przyjęto wręcz jako niezbędne rozłożenie ciężaru dowodzenia, a nawet przerzucono ciężar dowodzenia faktów częściowo na wnioskodawcę, stwarzając po jego stronie możliwość szeroko rozumianej inicjatywy dowodowej. Nadanie WIS formy decyzji administracyjnej oznacza, że jej wydanie powinno być poprzedzone przeprowadzeniem postępowania podatkowego, zgodnie z zasadami określonymi ww. przepisach Ordynacji podatkowej, a w jego ramach określonych przepisami prawa materialnego, również przeprowadzeniem postępowania wyjaśniającego w zakresie niezbędnym do wyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych i prawnych sprawy, stosownie do nakazu płynącego z zasady prawdy obiektywnej.

W tym miejscu warto również przytoczyć wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lutego 2019 r. sygn. akt I FSK 1352/16, wskazano: (...) dla oceny czy dany lokal jest lokalem mieszkalnym nie wystarczy, jeśli jako lokal rekreacyjny lub wypoczynkowy, a co za tym idzie użytkowy (co jest stwierdzone dokumentem urzędowym wydanym przez właściwy organ), spełnia on warunki techniczne lokalu mieszkalnego. Z preferencji bowiem może jedynie korzystać lokal spełniający definicję samodzielnego lokalu mieszkalnego. O tym zaś przesądza, zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), treść zaświadczenia wydanego przez starostę, gdzie określa się przedmiot sprzedaży (lokal użytkowy lub lokal mieszkalny).

Zdaniem Sądu przedstawionym również w tym wyroku: Zaświadczenie wydane przez starostę stanowi podstawę do ustanowienia odrębnej własności lokali i nie jest dokumentem abstrakcyjnym, gdyż ma rangę potwierdzającą przeznaczenie lokalu określoną w przepisach, a to nie budynki podlegające klasyfikacji będą przedmiotem dokonywanej przez stronę skarżącą dostawy, lecz apartamenty, które nie spełniają warunków, aby uznać je za lokale mieszalne.

Zauważyć należy, że stosowanie obniżonych stawek podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, a wychodzenie poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie uprawnienie do ww. preferencji możliwe będzie jedynie, w sytuacji jednoznacznego i niebudzącego wątpliwości zastosowania przepisu dotyczącego stawki obniżonej.

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa, a także wyjaśnienia Organu, wskazać należy, że w niniejszej sprawie, nie ma możliwości weryfikacji czy opisane świadczenie kompleksowe jest wykonywane w obiekcie budowlanym lub jego części zaliczanym do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (ze względu na brak dokumentów oraz informacji dotyczących przedmiotowego lokalu, tj. zaświadczenia wydanego przez Starostę potwierdzającego, że lokal, stanowi lokal mieszkalny i/lub wypisu z kartoteki lokali, bądź wskazania numeru księgi wieczystej, z której będzie wynikała samodzielność lokalu).

Uwzględniając powyższe, ponieważ opisana we wniosku usługa (świadczenie kompleksowe) klasyfikowana jest do działu 43 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) ROBOTY BUDOWLANE SPECJALISTYCZNE, właściwą stawką dla jej opodatkowania jest stawka podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146ef ust. 1 pkt 1 ustawy.

Informacje dodatkowe

Niniejsza WIS jest ważna, jeśli w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie podmiotowe lub przedmiotowe od podatku od towarów i usług (art. 42a ustawy). W zakresie wyeliminowania lub zastosowania zwolnienia Wnioskodawca może zwrócić się o interpretację indywidualną do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała.

Podmiot, na rzecz którego wydano WIS, może ją stosować wyłącznie do świadczeń kompleksowych tożsamych pod każdym względem ze świadczeniem będącym przedmiotem niniejszej decyzji.

Niniejsza WIS wiąże, z zastrzeżeniem art. 42c ust. 2-2d ustawy, organy podatkowe wobec podmiotu, dla którego została wydana, oraz ten podmiot, w odniesieniu do świadczenia kompleksowego będącego jej przedmiotem, które zostanie wykonane w okresie ważności WIS (art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy), z wyjątkiem następujących przypadków:

- podmiot ten złożył fałszywe oświadczenie, że w dniu złożenia wniosku o WIS, w zakresie przedmiotowym tego wniosku, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani kontrola celno-skarbowa oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (art. 42b ust. 3 ustawy),

- świadczenie kompleksowe będące przedmiotem niniejszej WIS, stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy (art. 42ca ustawy).

Niniejsza WIS jest ważna przez okres 5 lat licząc od dnia następującego po dniu jej doręczenia (art. 42 ha ust. 1 ustawy).

WIS traci ważność przed upływem 5 lat, z dniem:

- w zależności od tego, które ze zdarzeń nastąpiło wcześniej (art. 42 ha ust. 2 ustawy).

WIS wygasa z mocy prawa przed upływem powyższego terminu w przypadku zmiany przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku odnoszących się do świadczenia kompleksowego będącego przedmiotem tej WIS, gdy zmiana tych przepisów spowodowała, że:

- klasyfikacja świadczenia kompleksowego, lub

- stawka świadczenia kompleksowego, lub

- podstawa prawna stawki podatku

staje się niezgodna z tymi przepisami.

Wygaśnięcie WIS następuje z dniem wejścia w życie przepisów, z którymi WIS stała się niezgodna (art. 42h ust. 1 ustawy).

Do liczenia terminów okresu ważności WIS stosuje się odpowiednio art. 12 Ordynacji podatkowej.

Od niniejszej decyzji - stosownie do art. 220 § 1 w związku z art. 221 oraz art. 223 § 2 Ordynacji podatkowej - służy Stronie odwołanie do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43- 300 Bielsko-Biała albo drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub za pośrednictwerm systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urząd-skarbowy/będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).