0111-KDSB1-1.4019.30.2022.3.WK - Przesłanki opłaty od środków spożywczych

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy przepisów ustawy o zdrowiu publicznym, w zakresie opłaty od środków spożywczych. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismami z 16 października 2022 r. (data wpływu 21 października 2022 r.) oraz 4 listopada 2022 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Podatnik jest importerem i wprowadzającym na rynek europejski, w tym także polski napoju - (...) z dodatkiem (...) zawierającym kofeinę w opakowaniach (...). (...) jest produktem zawierającym (...), (...) oraz regulator kwasowości-E 300. Zawartość cukru w napoju wynosi (...) mg/100 ml i kofeiny także (...) mg/100 ml. Powyższy produkt jest klasyfikowany jako CN 2009 89 99 czyli "Sok z dowolnego pojedynczego owocu lub warzywa, niesfermentowany, o liczbie Brixa < 67 w 20°C (z wył. z dodatkiem cukru lub alkoholu, mieszanek, soku z owoców cytrusowych, z owoców guawy, mango, smaczeliny, melonowca (papai), tamaryndy, nerkowca, liczi (śliwki chińskiej), kanawalii, sączyńca, męczennicy, oskomianu (carambola) i pitahaya, soku ananasowego, pomidorowego, z winogron, włączając moszcz gronowy, z jabłek, z gruszek, wiśni lub czereśni, z żurawiny), którego odpowiednikiem w klasyfikacji PKWiU jest 10.32.19.0 tj. Pozostałe soki z owoców i warzyw.

Wniosek uzupełnili Państwo o następujące informacje:

Napój będący przedmiotem wniosku - (...) z dodatkiem (...) nie zawiera w swoim składzie dodatku cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz.Urz.UE.L 354 z 31 grudnia 2008 r. str.16 z późn. zm.).

Zawartość cukrów w napoju, która wynosi (...) g/100 ml wynika wyłącznie z ich zawartości (...) naturalnie.

Napój będący przedmiotem wniosku jest sprzedawany wyłącznie na rzecz:

kontrahentów prowadzących sprzedaż napojów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

- wyłącznie hurtową,

- wyłącznie detaliczną,

- zarówno hurtową jak i detaliczną,

(także inne napoje nie będące przedmiotem wniosku).

Państwa Spółka nie prowadzi sprzedaży bezpośredniej na rzecz Konsumentów i nie ma sklepu firmowego.

(...)

(...) nie jest sokiem owocowym w rozumieniu Dyrektywy Rady 2001/112/WE z dnia 20 grudnia 2001 odnoszącej się do soków owocowych i niektórych podobnych produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. UE i 2002.10.58 z późn. zm.), ponieważ Dyrektywa zgodnie z art. 1 odnosi się wyłącznie do produktów zdefiniowanych w załączniku I. Na marginesie nie zawiera odwołania do soku 100%, ale do nektarów zawierających od 25-50% soku (załącznik nr 3).

Zgodnie z załącznikiem nr I 1. a) Soki owocowe - Produkt zdatny do fermentacji, ale niesfermentowany, otrzymany ze zdrowego i dojrzałego owocu, świeżego lub zabezpieczonego poprzez schłodzenie, z jednego lub większej liczby rodzajów zmieszanych razem, posiadający charakterystyczny kolor, aromat i smak typowy dla soku z danego owocu, z którego produkt pochodzi. Aromat, miąższ i cząstki owocu pochodzące z soku, rozdzielane podczas przetwarzania mogą być ponownie wprowadzone do tego samego soku. W przypadku owoców cytrusowych, sok owocowy musi pochodzić z owocni wewnętrznej. Jednakże, sok limetowy można otrzymać z całego owocu, przez odpowiednie procesy produkcyjne, dzięki którym ilość elementów zewnętrznych części owocu jest zredukowana do minimum.

Zgodnie z załącznikiem nr 2 do ww. Dyrektywy - używane w niniejszej dyrektywie następujące definicje oznaczają:

nr 2 Owoce - Wszystkie owoce. Do celów niniejszej dyrektywy, pomidorów nie traktuje się jako owoce.

Zgodnie z powyższą definicją (...).

Zgodnie z załącznikiem nr 4 do ww. Dyrektywy (...). Należy podkreślić, że Dyrektywa 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych zgodnie z art. 3 Dyrektywy 2001/112/WE nazwy produktów wymienione w załączniku I stosuje się jedynie do produktów tam określonych i używa się je, bez uszczerbku dla przepisów lit. b, w obrocie handlowym do oznaczenia tych produktów.

(...)

Na etykiecie w języku polskim znajdują się następujące informacje:

(...)

Napój (...) na bazie (...) z dodatkiem (...) kofeiny.

(...)

Udział masowy soku (...) w napoju wynosi (...) g/100 g napoju, (...).

W piśmie z 4 listopada 2022 r. wyjaśnili Państwo, że:

We wniosku nastąpiła pomyłka w podanej zawartości cukru i kofeiny (...). Prawidłowe ilości zostały podane w "Odpowiedzi na uzupełnienie wniosku".

Prawidłowa zawartość to:

Cukier (...) g/100 ml,

Kofeina (...)/100 ml czyli (...) g/100 ml.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy napój o nazwie (...) na podstawie art. 12b ust. 2 pkt 5 podlega zwolnieniu od opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 183), przy czym czy zwolnienie dotyczy opłaty w wysokości wskazanej w art. 12f ust. 1 i 2, czy także wskazanej w art. 12f ust. 3 powyższej ustawy?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 183) (dalej "Ustawa"),

"Wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

Zgodnie z art. 12b ust. 1 Ustawy "1. Za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie".

Napój o nazwie (...) klasyfikowany jako PKWiU 10.32.19.0, jako napój bez dodatku cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz.Urz.UE.L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), nie wyczerpuje dyspozycji art. 12a ust. 1 pkt 1 ustawy, natomiast wyczerpuje dyspozycję art. 12a ust. 1 pkt 2, a wobec treści art. 12b ust. 1 ustawy jest napojem, o którym mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy mimo, że cukier zawarty w napoju występuje w nim wyłącznie naturalnie, zaś dodatek (...), a w konsekwencji obecność kofeiny jest wynikiem działania człowieka.

Zgodnie z art. 12b ust. 2 pkt 5 ww. ustawy "Opłacie nie podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów:

5) w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego oraz zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5g w przeliczeniu na 100 ml napoju".

(...) jest sokiem (...), co wynika zarówno z klasyfikacji, jak i charakteru tego napoju, w którym zawartość soku (...) wynosi (...) i zawartość cukrów wynosi (...) g/100 ml napoju, a wiec jest mniejsza niż 5g w przeliczeniu na 100 ml napoju.

Z wykładni systemowej wynika, że zwolnienie o którym mowa w art. 12b ust. 2 pkt 5 ustawy dotyczy całkowitego zwolnienia od opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy bez rozróżnienia czy dotyczy ona substancji, o których mowa w pkt 1 czy w pkt 2 powyższego przepisu, który mówi o jednej "opłacie" bez zróżnicowania przedmiotowego. Podobnie art. 12b ust. 1 odnosi się do chociaż jednej substancji wchodzącej w skład napoju wymienionego w art. 12a ust. 1. W związku z tym, że art. 12b ust. 2 pkt 5 Ustawy dokonuje generalnego zwolnienia od opłaty zdefiniowanej w art. 12a ust. 1 bez względu na substancję, napojów zawierających soki owocowe w określonej ilości i w których zawartość cukru jest mniejsza niż 5g/100ml napoju, nie wskazując, że dotyczy to tylko napojów nie zawierających kofeiny, należy uznać, że (...) z dodatkiem (...) zawierającego kofeinę nie podlega opłacie określonej w art. 12a) - 12 j) ustawy i to zarówno opłaty dotyczącej napojów z dodatkiem cukru jaki i napojów z dodatkiem kofeiny.

Nie ma tu żadnego znaczenia zróżnicowanie opłat zawarte w art. 12f ponieważ art. 12b ust. 2 pkt 5 odwołuje się generalnie do "opłaty" bez względu na jej podstawę (przyczynę pobierania) jak i stawkę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1608), zwanej dalej ustawą,

wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1) cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz.Urz.UE.L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.) zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",

2) kofeiny lub tauryny - podlega opłacie.

Stosownie do art. 12a ust. 2 ustawy:

przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

W myśl art. 12b ust. 1 ustawy,

za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Natomiast zgodnie z art. 12b ust. 2 ustawy,

Opłacie nie podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów:

(...)

5) w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego oraz zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju;

(...)

Stosownie do art. 12d ust. 1 ustawy,

obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy,

obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Dodatkowo, jak wskazuje art. 12e ust. 3 ustawy,

obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

W myśl art. 12f ustawy,

1. Na wysokość opłaty składają się następujące części:

- w przeliczeniu na litr napoju.

3. Napoje zawierające dodatek kofeiny lub tauryny są objęte opłatą w wysokości 0,10 zł w przeliczeniu na litr napoju.

4. Wysokość opłaty dla napojów zawierających substancje, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2, oraz kofeinę lub taurynę stanowi odpowiednio sumę części, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2, oraz opłaty, o której mowa w ust. 3.

5. Do obliczenia opłaty zawartość cukrów w 100 ml napoju jest zaokrąglana w górę do pełnego grama.

(...)

Z opisu stanu faktycznego wynika, że są Państwo importerem oraz wprowadzają Państwo m.in. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej napój - (...) z dodatkiem (...) zawierającego kofeinę. (...) zawiera (...) oraz regulator kwasowości E 300. Zawartość cukru w napoju pochodzącego z (...) wynosi (...) g/100 ml, natomiast zawartość kofeiny pochodzącej z (...) wynosi (...) mg ((...) g)/100 ml. Napój klasyfikowany jest w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług do pozycji 10.32.19.0 tj. Pozostałe soki z owoców i warzyw.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że udział masowy soku (...) w napoju wynosi (...).

Ponadto wskazali Państwo, że (...) stanowi sok (...).

Przedmiotowy napój sprzedają Państwo na rzecz kontrahentów, którzy prowadzą sprzedaż napojów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyłącznie hurtową, wyłącznie detaliczną, a także zarówno hurtową jak i detaliczną. Nie prowadzą Państwo sprzedaży bezpośredniej na rzecz konsumentów oraz nie posiadają Państwo sklepu firmowego.

Państwa wątpliwość budzi, czy ww. napój zgodnie z art. 12b ust. 2 pkt 5 ustawy nie podlega opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, a w związku z tym, czy wyłączenie z opłaty dotyczy opłaty wskazanej w art. 12f ust. 1 i 2 ustawy, czy również opłaty wskazanej w art. 12f ust. 3 ustawy.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym, opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów ujętych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w składzie których znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

W tym miejscu należy wskazać że ustawa o zdrowiu publicznym nie precyzuje sformułowania substancje występujące naturalnie. W uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z promocją prozdrowotnych wyborów konsumentów (druk sejmowy nr 210) wskazano, że przez substancje występujące naturalnie rozumie się substancje, które nie zostały dodane do produktu, natomiast znajdują w składzie zgodnie z jego charakterystyką, np. cukry występujące w owocach (w odniesieniu do soków) lub kofeina zawarta w naparze z kawy. Ustawodawca substancje występujące naturalnie odnosi do napoju podlegającego opłacie, a nie do składników na bazie których napój jest wyprodukowany. Tym samym substancje występujące naturalnie w napoju powinny być zgodne z charakterystyką napoju, a nie jego składników.

W związku z tym środki spożywcze zawierające cukry będące monosacharydami lub disacharydami, nawet występujące naturalnie w tych środkach spożywczych, dodane w trakcie procesu produkcji napoju - nie stanowią substancji występujących w nim (napoju) naturalnie.

Należy zauważyć, że w uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że: "napój będący przedmiotem wniosku - (...) z dodatkiem (...) nie zawiera w swoim składzie dodatku cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 (...)", dodając jednocześnie, że: "Zawartość cukrów w napoju, który wynosi (...) g/100 ml wynika wyłącznie z ich zawartości (...) naturalnie".

Z Państwa twierdzeniem, że napój nie zawiera środków spożywczych zawierających cukry organ się nie zgadza, gdyż w świetle powyższych wyjaśnień sok owocowy (...) stanowi dodatek środka spożywczego zawierającego cukier, tym samym nie stanowi substancji występującej naturalnie w napoju opisanym we wniosku.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że napój będący przedmiotem wniosku, spełnia definicję napoju, o którym mowa w art. 12b ust. 1 ustawy. Napój ten jest ujęty w klasie 10.32 PKWiU oraz zawiera w swoim składzie dodatek substancji wymienionych w art. 12a ust. 1 ustawy, a mianowicie kofeinę zawartą w dodanym do napoju (...) oraz środek spożywczy zawierający cukry - (...) zawierającą występujący w niej naturalnie cukier.

Ustawodawca wymieniając w art. 12a ust. 1 ustawy, substancje, których dodatek powoduje obowiązek zapłaty opłaty, podzielił je na dwie grupy:

Powołany powyżej art. 12b ust. 2 pkt 5 ustawy stanowi, że opłacie nie podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego oraz zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju.

Natomiast jak wskazano powyżej, kofeina jest obok cukrów i substancji słodzących dodatkiem ujętym w odrębnym punkcie art. 12a ust. 1 ustawy, z którego wystąpieniem w napoju ustawa wiąże obowiązek uiszczenia opłaty od środków spożywczych.

W związku z powyższym, nie sposób zgodzić się z Państwem, że z wykładni systemowej wynika, że zwolnienie o którym mowa w art. 12b ust. 2 pkt 5 ustawy dotyczy całkowitego zwolnienia od opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy bez rozróżnienia czy dotyczy ona substancji, o których mowa w pkt 1 czy w pkt 2 powyższego przepisu, który mówi o jednej "opłacie" bez zróżnicowania przedmiotowego. (...) W związku z tym, że art. 12b ust. 2 pkt 5 Ustawy dokonuje generalnego zwolnienia od opłaty zdefiniowanej w art. 12a ust. 1 bez względu na substancję, (...) zarówno opłaty dotyczącej napojów z dodatkiem cukru jaki i napojów z dodatkiem kofeiny. Nie ma tu żadnego znaczenia zróżnicowanie opłat zawarte w art. 12f ponieważ art. 12b ust. 2 pkt 5 odwołuje się generalnie do "opłaty" bez względu na jej podstawę (przyczynę pobierania) jak i stawkę, gdyż ustawa w sposób jednoznaczny definiuje zakres przedmiotowy, z którym wiąże obowiązek zapłaty opłaty od środków spożywczych.

Zacytowany powyżej art. 12b ust. 2 pkt 5 ustawy nie zwalnia bowiem z obowiązku uiszczenia opłaty od napojów zawierających w swoim składzie kofeinę. Dyspozycją powyżej wskazanej normy prawnej objęte są wyłącznie napoje, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego oraz zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju.

W konsekwencji, zgodnie z powyżej zacytowanym art. 12f ust. 3 ustawy, w przypadku analizowanego napoju dodatek kofeiny rodzi obowiązek zapłaty opłaty za jej zawartość.

Mając na uwadze powyższe istotne jest zatem ustalenie, czy napój będący przedmiotem wniosku, jest napojem z udziałem masowym soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynoszącym nie mniej niż 20% składu surowcowego.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego składnikiem napoju jest w (...), która stanowi sok owocowy, (...).

(...)

W Kodeksie Praktyki AIJN (Europejskiego Stowarzyszenia Producentów Soków) w wersji z lutego 2020 r. wyjaśniono, że (...)/sok jest otrzymywana, zgodnie z definicją podaną w Dyrektywie Rady 2001/112/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnoszącej się do soków owocowych i niektórych podobnych produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz. U.UE.L.2002.10.58 z późn. zm.) zwanej dalej dyrektywą sokową, ze zdrowych owoców za pomocą procesów mechanicznych i może być przetwarzana za pomocą procesów fizycznych.

Kodeks AIJN wyjaśnia, (...), co zostało przyjęte jako dopuszczalne przez organy ustawodawcze.

Opracowane przez AIJN Wartości Referencyjne dla soku z (...) włączono do Kodeksu Praktyki AIJN do oceny jakości i autentyczności soków i nektarów.

Biorąc pod uwagę powyższe (...) stanowi sok owocowy, spełniający warunki dyrektywy sokowej.

W świetle przytoczonych przepisów ustawy z tytułu wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o nazwie (...), w którym udział masowy soku owocowego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego, a zawartość cukrów wynosi poniżej 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju, zawierającego dodatek kofeiny (...), będziecie Państwo zobowiązani do uiszczenia opłaty, w wysokości ustalonej zgodnie z art. 12f ust. 3 ustawy.

Wysokość opłaty powinna zostać obliczona jedynie za zawartość kofeiny w napoju, czyli 0,10 zł w przeliczeniu na litr napoju.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie braku obowiązku zapłaty na podstawie art. 12b ust. 2 pkt 5 ustawy opłaty od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, od napoju o nazwie (...), w którym udział masowy soku owocowego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego, a zawartość cukru wynosi poniżej 5g/100 ml napoju, zawierającego dodatek kofeiny (...) - jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...)

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.".

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).