0111-KDIB4.4015.92.2017.1.BD - Zwolnienie z VAT usług świadczonych na rzecz banków.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 25 lipca 2017 r. (data wpływu 26 lipca 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 6 lipca 2017 r. (doręczone w dniu 18 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy usług świadczonych na rzecz Banków - jest prawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy usług świadczonych na rzecz Banków.

Wniosek uzupełniono w dniu 25 lipca 2017 r. (data wpływu 26 lipca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 6 lipca 2017 r. (doręczone w dniu 18 lipca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca) jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: CIT) i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Spółka została zawiązana aktem notarialnym w dniu 10 lutego 2017 r. Przedmiot działalności Spółki zgodnie ze wspomnianym aktem notarialnym obejmuje w szczególności pozostałą działalność wspomagającą usługi finansowe oraz działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych, pozostałą działalność wspomagającą ubezpieczenia i fundusze emerytalne, działalność związaną z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat, działalność związaną z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi, przetwarzanie danych i działalność związaną z doradztwem w zakresie informatyki. Przy czym głównym celem działalności Spółki jest świadczenie usług pośrednictwa finansowego.

Spółka działa aktywnie na rynku finansowym i jednocześnie jej działalność oraz oferowane przez Spółkę usługi pośrednictwa finansowego opierają się na wykorzystaniu nowoczesnych technologii informatycznych. W ramach prowadzonej działalności Spółka planuje zawrzeć umowy o świadczenie usług z kontrahentami - podmiotami niepowiązanymi ze Spółką, prowadzącymi działalność bankową i mającymi siedzibę na terytorium Polski (Banki). Usługi oferowane przez Spółkę na rzecz Banków ukierunkowane będą na pozyskiwanie dla Banków klientów zainteresowanych zawarciem umowy kredytu (bądź pożyczki) w celu sfinansowania przez tych klientów składek ubezpieczeniowych, należnych z tytułu ubezpieczeń majątkowych, w szczególności komunikacyjnych.

Koncepcja współpracy pomiędzy zakładami ubezpieczeń (Ubezpieczycielami) i Bankami, z udziałem Spółki, opiera się na założeniu, że nabywcy usług ubezpieczeniowych mogą być zainteresowani pozyskaniem kredytu (pożyczki) w celu sfinansowania składek ubezpieczeniowych. Kredyt umożliwiłby klientom sfinansowanie składki w ratach dogodnych dla kredytobiorcy.

W związku z powyższym, usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Banków obejmować będą działania zmierzające w szczególności do skojarzenia dwóch stron transakcji, tj. Banku i klienta na rynku finansowym. Spółka będzie działała na rzecz i w imieniu Banków podejmując działania w celu stworzenia możliwości dla potencjalnych klientów Banku do zawarcia umowy kredytu z Bankiem.

Spółka w szczególności umożliwi potencjalnym klientom poznanie oferty kredytowej Banku. Spółka będzie również odpowiedzialna za przekazanie klientom informacji o procesie uzyskiwania kredytu, a także o potencjalnych kosztach i opłatach związanych z zawarciem umowy kredytu. Spółka oświadcza, że czynności w zakresie prezentacji oferty oraz dodatkowych informacji o umowie kredytu będą wykonywane we współpracy z Ubezpieczycielami lub agentami ubezpieczeniowymi. Po wyborze oferty kredytowej przez klienta Spółka przekazywać będzie drogą elektroniczną wniosek klienta do wybranego Banku, a następnie - informacje o pozytywnym lub negatywnym wyniku oceny kredytowej (przeprowadzanej po stronie Banków) do towarzystwa ubezpieczeń. W przypadku pozytywnej oceny kredytowej Spółka przekaże projekt umowy kredytowej agentowi ubezpieczeniowemu. Agent ubezpieczeniowy przedstawiać będzie klientowi projekt umowy kredytowej, która podlegać będzie zatwierdzeniu przez klienta. Następnie, po akceptacji umowy kredytowej przez klienta Spółka przekazywać będzie informacje o akceptacji tej umowy do Banku w celu uruchomienia kredytu i przekazania środków (na wyznaczony przez zakład ubezpieczeń rachunek do obsługi składek ubezpieczeniowych).

Z tytułu powyższych działań Spółce należne będzie od Banków wynagrodzenie w formie prowizji za doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Bankiem a klientem.

W przedstawionym modelu Spółka będzie wykonywać czynności pośrednictwa kredytowego polegające na zaprezentowaniu oferty Banków potencjalnym kredytobiorcom oraz przekazywaniu drogą elektroniczną wniosków kredytowych i przekazywaniu tą samą drogą decyzji Banków dotyczących udzielenia kredytu, jak również przesyłaniu drogą elektroniczną dokumentów wymaganych do zawarcia umowy kredytu. Jednocześnie Spółka będzie weryfikować poprawność danych klienta dla potrzeb zawarcia umowy kredytu.

Podsumowując, czynności wykonywane przez Spółkę będą zmierzały do uczynienia wszystkiego, aby dwie strony transakcji, tj. Bank i klient, zawarły umowę kredytu. Spółka nie będzie mieć własnego interesu w realizacji umowy kredytowej pomiędzy Bankiem i klientem, ani też wpływu na jej treść. Opisane powyżej czynności będą wykonywane z wykorzystaniem zaawansowanego narzędzia informatycznego, przy czym świadczone przez Spółkę usługi obejmować będą aktywne działania umożliwiające klientom zapoznanie się z ofertą Banków i zawarcie umowy kredytowej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 lipca 2017 r. Wnioskodawca wskazał, co następuje:

System stworzony przez Spółkę jest z natury sprofilowany na pozyskiwanie nowych klientów dla Banków. Spółka oferuje Bankom dostęp do narzędzia, które pozwala na poszukiwanie klientów w okolicznościach, w których potencjalni klienci mogą stwierdzić potrzebę pozyskania dodatkowego finansowania. Okolicznością temu sprzyjającą jest proces zawierania umów ubezpieczenia, w szczególności ubezpieczenia OC, które wiążą się częstokroć z koniecznością ponoszenia znacznych kosztów składek ubezpieczeniowych. Spółka oferując Bankom dostęp do systemu podejmuje zatem czynności w zakresie aktywnego poszukiwania klientów w okolicznościach, w których potrzeba finansowania zewnętrznego może zostać stwierdzona, a jednocześnie klient będzie zainteresowany możliwie szybkim pozyskaniem odpowiedniego finansowania.

Spółka jednocześnie planuje prowadzenie wspólnie z Ubezpieczycielami kampanii reklamowych mających na celu popularyzację kredytowania składek ubezpieczeniowych wśród potencjalnych klientów Ubezpieczycieli. Spółka będzie partycypowała finansowo oraz merytorycznie w prowadzonych kampaniach reklamowych.

Spółka pragnie zaznaczyć, że na podstawie umowy z Ubezpieczycielem oraz Bankiem Spółka będzie docelowo dokonywała czynności polegających na oferowaniu produktów Banku na rzecz potencjalnych klientów wspólnie z Ubezpieczycielem. Działania Spółki w zakresie pozyskiwania klientów będą miały zatem umocowanie w treści właściwych umów.

Spółka planuje również docelowo prowadzić infolinię dla potencjalnych klientów Banków, w ramach której będzie udzielać informacji o zasadach pozyskiwania finansowania składek ubezpieczeniowych.

Spółka planuje bieżące analizowanie szans dotarcia do możliwie szerokiej grupy potencjalnych klientów za pośrednictwem Ubezpieczycieli na podstawie pozyskiwanych w toku działalności informacji.

Spółka pozyskuje dane potencjalnych klientów w momencie, w którym decydują się oni na złożenie wniosku kredytowego. Na tym etapie Spółka pozyskuje również dane osobowe oraz podstawowe dane finansowe tych osób. Na podstawie tych danych, dzięki systemowi Spółki, Towarzystwo Ubezpieczeń pobiera dane z Biura Informacji Kredytowej oraz przekazuje Spółce informacje o ocenie punktowej klienta oraz terminowości spłaty zobowiązań (scoring). Pozyskany scoring pozwala na stwierdzenie, czy określona osoba może skorzystać z opcji kredytowania składki ubezpieczeniowej czy też bardziej wskazane jest uzależnienie zawarcia umowy ubezpieczenia od jednorazowej zapłaty składki ze środków własnych. Na podstawie tej

weryfikacji Towarzystwo Ubezpieczeń podejmuje ostateczną decyzję o umożliwieniu Klientowi finansowania składki kredytem za pośrednictwem Spółki.

Spółka będzie przekazywać odpowiednie dokumenty, które pozwolą na zaprezentowanie podczas spotkania z klientami Banków możliwości uzyskania kredytu oraz wszelkich informacji oraz dokumentów związanych z zawarciem umowy kredytu. Spółka dostarczać będzie w szczególności szablony wniosków kredytowych oraz informacje o opcjach kredytowania w poszczególnych Bankach. Spółka zatem poprzez własne zaplecze techniczne będzie aktywnie włączona w przekazywanie treści oraz propozycji, których prezentowanie potencjalnym klientom podczas spotkań będzie przesłanką do zawarcia umów kredytu/pożyczki.

Spotkania z potencjalnymi klientami Banków są prowadzone przez agentów ubezpieczeniowych oraz osoby fizyczne, które współpracują z agentami ubezpieczeniowymi (tzw. OFWCA). Spółka planuje zawieranie umów trójstronnych z Bankami oraz ubezpieczycielami, w ramach których będzie uczestniczyła w negocjowaniu klauzul dotyczących outsourcingu czynności w zakresie prowadzenia rozmów oraz negocjowania warunków umowy kredytu/pożyczki.

Spółka przekazuje drogą elektroniczną wnioski kredytowe, dane osobowe potencjalnych klientów, a także ewentualne oferty umów ze strony Banków. Spółka przekazywać będzie również do klienta komplet informacji o wartości kredytu oraz harmonogramie jego spłaty.

Spółka odpowiada, ogólnie rzecz biorąc, za przekazywanie dokumentów niezbędnych do zawarcia umowy kredytu i pożyczki. Spółka dąży do pozyskania pełnego zestawu danych osobowych i finansowych, które pozwolą na wygenerowanie propozycji kredytowania przez Banki.

Spółka uczestniczy również w procesie weryfikacji, czy potencjalny klient wyraził zgodę na zawarcie umowy kredytu o treści zaproponowanej przez Bank. W szczególności Spółka uczestniczy w przekazywaniu kodów autoryzacyjnych do Banków, które stanowią potwierdzenie woli zawarcia umowy przez klienta. Kody te są przekazywane na pierwszym etapie do klienta w formie SMS.

Spółka podejmuje wszelkie czynności, które mają doprowadzić do zawarcia umowy z potencjalnym klientem Banku. Spółka przekazuje wszelkie informacje oraz dokumenty, które są konieczne do zawarcia umowy kredytu. W szczególności Spółka zapewnia pobranie oraz przekazanie danych osobowych oraz danych finansowych niezbędnych do weryfikacji zdolności kredytowej potencjalnego klienta.

Spółka planuje również w przyszłości prowadzenie kampanii mających na celu promocję finansowania składek ubezpieczeniowych. W szczególności Spółka będzie dążyła do przekonania szerokiej publiki - potencjalnych klientów Banku, że kredytowanie składek ubezpieczeniowych pozwoli na ułatwienie i rozpowszechnienie dostępu do ubezpieczeń na bardziej przystępnych zasadach.

Współpraca Spółki z Ubezpieczycielami odbywa się na wielu płaszczyznach i nie ogranicza się tylko do przekazywania projektu umowy kredytowej przygotowanego przez Bank:

* docelowo Spółka będzie wspólnie z Ubezpieczycielami odpowiedzialna za oferowanie produktów finansowych Banków; wspólna odpowiedzialność za wykonywanie tych czynności ma bezpośrednio wynikać z klauzul umownych w umowach trójstronnych, jakie będą zawierane z Bankami i Ubezpieczycielami;

* Spółka przekazuje do Ubezpieczycieli lub agentów ubezpieczeniowych współpracujących z Ubezpieczycielami wszelkie informacje o kredycie, jakie powinny zostać zaprezentowane potencjalnemu klientowi Banku;

* Spółka wspólnie z Ubezpieczycielem weryfikuje, czy potencjalny klient rzeczywiście godzi się na zawarcie umowy kredytu o określonej treści, weryfikacja odbywa się poprzez przekazywanie do Banku informacji o numerach token udostępnianych przez Bank potencjalnym klientom;

* Spółka zamierza również, po zapewnieniu odpowiedniego przepływu informacji z Biurem Informacji Kredytowej, tj. zapewniać Ubezpieczycielom dostęp do informacji o ocenie punktowej klienta oraz terminowości spłaty zobowiązań, na etapie pośredniczenia w zawarciu umowy kredytu, informacji o scoringu potencjalnego klienta celem podjęcia decyzji, czy określona osoba może skorzystać z opcji kredytowania składki ubezpieczeniowej czy też bardziej wskazane jest uzależnienie zawarcia umowy ubezpieczenia od jednorazowej zapłaty składki ze środków własnych.

Dodatkowo Spółka pragnie wskazać, iż Spółka prowadzi działalność w oparciu o zaawansowane i wytworzone przez siebie technologie informatyczne, które pozwalają na dokonywanie usług pośrednictwa efektywnie oraz w krótkim czasie. Rozwiązania podobne do wdrażanych przez Spółkę funkcjonowały i funkcjonują na największych rynkach finansowych, tj. w Wielkiej Brytanii oraz Niemczech.

Ze względu na opisaną powyżej specyfikę działalności, Spółka nie ma bezpośredniego kontaktu z klientem (kredytobiorcą) i nie jest zaangażowana w proces negocjowania umowy. Niemniej, w opinii Spółki czynności wykonywane przez nią spełniają sformułowane w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE oraz sądów polskich wymogi dla uznania ich za czynności pośrednictwa finansowego. Spółka podejmuje w szczególności wszelkie czynności niezbędne dla zawarcia umowy pomiędzy bankiem (kredytodawcą) oraz potencjalnym klientem banku. Spółka nie ma jednocześnie bezpośredniego interesu w treści umowy między bankiem a klientem. Ostatecznie Spółka zaznacza, że zgodnie ze stanowiskiem NSA wyrażonym w wyroku z dnia 26 czerwca 2013 r. (sygn. I FSK 922/12) brak jest konieczności pozostawania w bezpośrednich relacjach z obiema stronami, które zmierzają do zawarcia umowy kredytu lub innej formy finansowania. Warto odwołać się w tym miejscu in extenso do wyroku (powołanego również we wniosku Spółki z dnia 12 czerwca 2017 r.):

"W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie ma też racji organ podatkowy twierdząc w skardze kasacyjnej, że mamy do czynienia z hostingiem internetowym. Wbrew stanowisku organu, podejmowane przez skarżącą działania to nie tylko czynność udostępniania (oddania do dyspozycji) przestrzeni na stronie internetowej, ale również stworzenie instytucjom finansowym możliwości przedstawienia ich oferty, możliwość jej przeglądania i zapoznania się przez osoby zainteresowane, a także możliwość uzyskania kontaktu z doradcą instytucji finansowej czy otrzymania wniosku i zawarcia umowy na zakup danego produktu.

Spółka nie tylko oddaje przestrzeń na stronie internetowej, ale również zapewnia narzędzia stwarzające możliwość przeglądania oferty, nawiązania kontaktu, pobrania wniosku, a w rezultacie tego zawarcie umowy i nabycie produktu. Poza samym przekazywaniem informacji skarżąca twory bądź nabywa narzędzia, a następnie udostępnia je w celu nawiązania kontaktu i zawarcia umowy".

W ocenie Spółki z treści wniosku Spółki oraz przedstawionych powyżej odpowiedzi na pytania Organu podatkowego wynika wprost, że zakres czynności podejmowanych przez Spółkę jest ewidentnie szerszy niż czynności, które stanowiły kanwę dla wydania wyżej powołanego wyroku NSA. Dla uznania określonych świadczeń za usługi pośrednictwa konieczne jest przede wszystkim stwierdzenie, że usługodawca podejmuje wszelkie czynności niezbędne do zawarcia umowy i że nie jest on bezpośrednio zainteresowany w treści docelowej umowy. Dla uznania określonych świadczeń za usługi pośrednictwa bez znaczenia pozostaje fakt pozostawania w bezpośrednim kontakcie z obiema stronami potencjalnej umowy, bez znaczenia jest również forma, w jakiej usługi pośrednictwa są wykonywane - może to być forma tradycyjnych spotkań, jednakże brak jest przesłanek wynikających z ustabilizowanej linii orzeczniczej dla uznania, że czynności wykonywane z wykorzystaniem nowoczesnych technologii informatycznych nie mogą stanowić usług pośrednictwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, czynności polegające na doprowadzaniu przez Spółkę do zawarcia umowy kredytowej podlegać będą zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym czynności polegające na doprowadzaniu przez Spółkę do zawarcia umowy kredytowej podlegać będą zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwolnieniem od podatku objęte są "usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę". Przepis ten stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. (Dz.Urz.UE.L z 2006 r., nr 347/1 z późn. zm., dalej: Dyrektywa), który stanowi, że "państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: udzielania kredytów i pośrednictwa kredytowego oraz zarządzania kredytami przez kredytodawcę".

Pojęcie "pośrednictwa" w rozumieniu powyższych przepisów nie zostało zdefiniowane ani w ustawie o VAT, ani w Dyrektywie. Definicji w tym zakresie dostarcza jednak bogate orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE lub Trybunał). W wyroku Trybunału z 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 (CSC Financial Services) Trybunał uznał, że czynności pośrednictwa mają za cel uczynienie wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę (w stanie faktycznym orzeczenia chodziło o umowę dotyczącą zbycia instrumentów finansowych), przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu - czynności pośrednictwa mogą obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy. Z kolei w wyroku z 3 kwietnia 2008 r. w sprawie C-124/07 (J.C.M. Beheer BV) oraz wyroku z 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 (Zolker Ludwig) Trybunał wskazał, że fakt, iż pośrednik nie pozostaje w bezpośrednim stosunku z jedną ze stron umowy ubezpieczenia nie wyklucza możliwości stosowania zwolnienia od VAT dla czynności takiego pośrednika. W szczególności okoliczność, iż podatnik nie jest związany umownie z żadną ze stron umowy, do której zawarcia się przyczynił, oraz że nie kontaktuje się bezpośrednio z jedną z tych stron, nie stanowi przeszkody, aby jego czynności podlegały zwolnieniu od podatku VAT jako czynności pośrednictwa.

Tym samym, szeroko pojęte usługi pośrednictwa polegają na uczynieniu wszystkiego, co możliwe, aby doprowadzić do tego, by dwie strony zawarły umowę dotyczącą określonego produktu finansowego - w tym wypadku, kredytu służącego sfinansowaniu składki ubezpieczeniowej. Takie rozumienie zakresu usług pośrednictwa wspiera również definicja słownikowa - zgodnie bowiem ze słownikową definicją tego pojęcia, pośrednictwo należy rozumieć jako:

W kontekście powyższej definicji, pośrednictwo w świadczeniu usług finansowych obejmowałoby działalność pośrednika mającą na celu porozumienie się pomiędzy klientami zainteresowanymi pozyskaniem finansowania a Bankami, skojarzenie tych kontrahentów w celu zawarcia przez nich umowy dotyczącej kredytu. Tak też wynika z wyroku Trybunału w sprawie C-453/05, zgodnie z którym "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

W tym kontekście z pośrednictwem nie będziemy mieć do czynienia w sytuacji, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie czy przetwarzanie wniosków. W takim przypadku, podwykonawca nie działa bowiem jako pośrednik.

W konsekwencji, w świetle orzecznictwa Trybunału "usługi pośrednictwa" powinny odznaczać się następującymi cechami:

* pośrednik nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i jego działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów, przy czym jednocześnie strona transakcji finansowej wypłaca pośrednikowi wynagrodzenie za świadczoną przez niego usługę pośrednictwa,

* celem działań pośrednika jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę (a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy),

* czynności pośrednika nie ograniczają się do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową.

W świetle powyższego, nie budzi wątpliwości fakt, że czynności wykonywane przez Spółkę mieszczą się w pojęciu usług pośrednictwa finansowego. W szczególności, Spółka będzie działała na rzecz i w imieniu Banków jako jego łącznik z klientami zainteresowanymi pozyskaniem finansowania w formie kredytu, w tym poprzez przedstawienie klientom oferty Banków, prezentację dodatkowych istotnych informacji o procesie i warunkach uzyskania finansowania, a także poprzez czynności w zakresie wymiany dokumentów oraz informacji zmierzających do podpisania umowy kredytu. Spółka nie będzie mieć własnego interesu w realizacji umowy kredytowej pomiędzy Bankiem a klientem, ani też wpływu na jej treść. Czynności wykonywane przez Spółkę w ramach świadczonych usług zmierzać będą do uczynienia wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony - tj. Bank i klient - zawarły umowę kredytu. Jednocześnie, rola Spółki jako pośrednika kończyć się będzie w momencie zawarcia umowy kredytu pomiędzy Bankiem a klientem i przyznania mu przez Bank środków pieniężnych.

Czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz Banków w ramach usług zmierzających do zawarcia umów kredytu pomiędzy Bankami a klientami mieszczą się zatem w zakresie pojęcia usług pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT i jako takie powinny podlegać zwolnieniu od VAT.

Za zwolnieniem od VAT dla usług, jakie będą świadczone przez Spółkę na rzecz Banków, przemawia w szczególności ich ekonomiczna treść, którą należy uznać za kluczową z punktu widzenia systemu VAT. Co do zasady bowiem, dla potrzeb określenia konsekwencji podatkowych na gruncie podatku VAT konkretnej transakcji, najważniejsze jest ustalenie jej rzeczywistego ekonomicznego charakteru. Z tej perspektywy należy wskazać, że zasadniczym celem świadczonych przez Spółkę usług pośrednictwa finansowego będzie doprowadzenie do zawarcia umów kredytu, oferowanych przez Banki, przy czym proces ofertowania i obsługi procesu zawierania umowy wykonywany będzie z wykorzystaniem rozwiniętego przez Spółkę narzędzia informatycznego. Cel w postaci doprowadzenia do zawarcia umowy kredytu realizowany będzie poprzez wykonanie przez Spółkę szeregu czynności, w tym prezentacji oferty kredytu klientom, generowanie wniosków kredytowych, pozyskiwanie danych niezbędnych do przeprowadzenia przez Banki oceny zdolności kredytowej klienta, a także skompletowanie i dostarczenie dokumentacji kredytowej. Fakt, iż czynności te będą wykonywane z wykorzystaniem systemu informatycznego nie przesądza o braku cechy pośrednictwa, bowiem jak wskazał Trybunał w wyroku z dnia 5 czerwca 1997 r. w sprawie nr C-2/95 (Sparekasseners Datacenter SDC), dla oceny zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT nie ma znaczenia czy usługa jest świadczona elektronicznie, automatycznie czy też ręcznie; istotna jest natura danej usługi a nie sposób w jaki jest ona wykonywana.

Okoliczności te jednoznacznie wskazują, że zobowiązanie przyjęte przez Spółkę w ramach współpracy z Bankami, polega na uczynieniu wszystkiego co możliwe w celu zawarcia umowy produktów finansowych - kredytów służących sfinansowaniu składek ubezpieczeniowych. Innymi słowy bez czynności dokonywanych przez Spółkę nie doszłoby do zawarcia umowy kredytu (pożyczki). Opisane czynności wykonywane przez Spółkę będą podporządkowane temu celowi.

Szerokie rozumienie pojęcia pośrednictwa w sprzedaży usług finansowych prezentuje również orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z 26 czerwca 2013 r. (sygn. akt I FSK 922/12), opierając się na dorobku orzeczniczym Trybunału, uznał, że zwolnieniu od VAT może podlegać usługa pośrednictwa finansowego polegająca na kojarzeniu podmiotów zainteresowanych zawarciem umowy produktu finansowego przy pomocy strony internetowej. W wyroku tym NSA wskazał między innymi, że celem świadczonych przez podatnika usług było skojarzenie dwóch stron i doprowadzenie do zawarcia umowy między użytkownikiem a instytucją finansową. Jak wskazał NSA, skoro użytkownik po zapoznaniu się z przedstawioną przez skarżącą ofertą instytucji finansowych może wybrać odpowiedni dla niego produkt i go zakupić lub zgłosić zainteresowanie nim, to stworzona zostaje możliwość nawiązania kontaktu z instytucją finansową i nabycia jej produktu. Zdaniem NSA takim działaniem podatnik spełniał wynikający z powołanych wyżej orzeczeń Trybunału warunek uczynienia wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sama spółka jako pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

W powołanym wyroku NSA potwierdził również, że usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

* usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

* z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

* celem tychże usług jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),

* usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

W tym zakresie usługi pośrednictwa finansowego, jakie będą świadczone przez Spółkę spełniają wszystkie powyższe kryteria, pozwalające na uznanie ich za usługi pośrednictwa finansowego, zwolnione od podatku VAT. Usługi te będą bowiem świadczone na rzecz Banków, a więc stron transakcji finansowej. Ponadto, wynagrodzenie Spółki, które co do zasady będzie miało charakter prowizyjny, tj. uzależnione będzie od wartości sprzedanych kredytów, będzie wypłacane na rzecz Spółki właśnie przez Banki. Z punktu widzenia klientów, usługi świadczone przez Spółkę będą stanowić element sprzedawanej usługi finansowej (usług udzielania kredytów), zaś celem samych usług pośrednictwa finansowego będzie dążenie do zawarcia umowy kredytowej pomiędzy Bankiem a klientem. W tym zakresie Spółka nie będzie mieć żadnego interesu co do treści umowy kredytowej, zaś jej działania nie będą ograniczać się wyłącznie do czynności faktycznych związanych z umową.

W ocenie Spółki bez znaczenia dla zwolnienia usług pośrednictwa wykonywanych przez Spółkę na rzecz Banków jest również fakt współdziałania w zakresie ich wykonania z Ubezpieczycielami. Z orzecznictwa TSUE wynika, że wybór modelu świadczenia usług pośrednictwa oraz ich ewentualne wykonywanie wspólnie z innym podmiotem należą do uprawnień podatnika. Świadczenie usług pośrednictwa wspólnie z innym podmiotem zostało w szczególności uznane za czynność zwolnioną w wyroku TSUE ws. C-435/05 Volker Ludwig. W wyroku tym Trybunał wskazał wprost, że: "(...) Z fasady neutralności podatkowej wynika, że podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który z czysto gospodarczego punktu widzenia byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na to, że dokonane przez nie czynności nie będą objęte zwolnieniem".

Zatem uznać należy, że w przedstawionym stanie faktycznym Spółka świadczy usługi pośrednictwa finansowego korzystające ze zwolnienia z opodatkowania VAT, przy czym bez znaczenia jest, że usługi te świadczone będą z wykorzystaniem zaawansowanego narzędzia informatycznego. W dobie nowoczesnych technik komunikacji możliwe jest świadczenie usług pośrednictwa w nabywaniu szeroko rozumianych usług finansowych (ubezpieczeniowych i bankowych) przy wykorzystaniu sieci Internet i nowoczesnych narzędzi elektronicznych. Świadczone przez Spółkę usługi nie będą bowiem ograniczone do technicznego przekazywania danych, ale obejmować będą aktywne działania umożliwiające klientom (potencjalnym kredytobiorcom) zapoznanie się z ofertą Banków i zawarcie umowy o nabycie ich produktów.

W świetle powyższego Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn, zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 i w art. 8 ww. ustawy.

I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...) - art. 8 ust. 1 ww. ustawy.

Podstawowa stawka podatku - stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (art. 146a pkt 1 ww. ustawy).

Jednocześnie zauważyć należy, że dla niektórych czynności przewidziana została możliwość zastosowania obniżonych stawek bądź zwolnienia od podatku.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Powołany wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT jest efektem implementacji do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L z 2006 r. Nr 347, str. 1, z późn. zm.), w myśl którego państwa członkowskie zwalniają udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności Spółka planuje zawrzeć umowy o świadczenie usług z kontrahentami - podmiotami niepowiązanymi ze Spółką-prowadzącymi działalność bankową i mającymi siedzibę na terytorium Polski (Banki). Usługi oferowane przez Spółkę na rzecz Banków ukierunkowane będą na pozyskiwanie dla Banków klientów zainteresowanych zawarciem umowy kredytu (bądź pożyczki) w celu sfinansowania przez tych klientów składek ubezpieczeniowych, należnych z tytułu ubezpieczeń majątkowych, w szczególności komunikacyjnych.

Usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Banków obejmować będą działania zmierzające w szczególności do skojarzenia dwóch stron transakcji, tj. Banku i klienta na rynku finansowym. Spółka będzie działała na rzecz i w imieniu Banków podejmując działania w celu stworzenia możliwości dla potencjalnych klientów Banku do zawarcia umowy kredytu z Bankiem. Spółka w szczególności umożliwi potencjalnym klientom poznanie oferty kredytowej Banku. Spółka będzie również odpowiedzialna za przekazanie klientom informacji o procesie uzyskiwania kredytu, a także o potencjalnych kosztach i opłatach związanych z zawarciem umowy kredytu. Spółka oświadcza, że czynności w zakresie prezentacji oferty oraz dodatkowych informacji o umowie kredytu będą wykonywane we współpracy z Ubezpieczycielami lub agentami ubezpieczeniowymi. Po wyborze oferty kredytowej przez klienta Spółka przekazywać będzie drogą elektroniczną wniosek klienta do wybranego Banku, a następnie - informacje o pozytywnym lub negatywnym wyniku oceny kredytowej (przeprowadzanej po stronie Banków) do towarzystwa ubezpieczeń. W przypadku pozytywnej oceny kredytowej Spółka przekaże projekt umowy kredytowej agentowi ubezpieczeniowemu. Agent ubezpieczeniowy przedstawiać będzie klientowi projekt umowy kredytowej, która podlegać będzie zatwierdzeniu przez klienta. Następnie, po akceptacji umowy kredytowej przez klienta Spółka przekazywać będzie informacje o akceptacji tej umowy do Banku w celu uruchomienia kredytu i przekazania środków (na wyznaczony przez zakład ubezpieczeń rachunek do obsługi składek ubezpieczeniowych). Spółka pragnie zaznaczyć, że na podstawie umowy z Ubezpieczycielem oraz Bankiem Spółka będzie docelowo dokonywała czynności polegających na oferowaniu produktów Banku na rzecz potencjalnych klientów wspólnie z Ubezpieczycielem. Działania Spółki w zakresie pozyskiwania klientów będą miały zatem umocowanie w treści właściwych umów.

Z tytułu powyższych działań Spółce należne będzie od Banków wynagrodzenie w formie prowizji za doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Bankiem a klientem.

Spółka będzie przekazywać odpowiednie dokumenty, które pozwolą na zaprezentowanie podczas spotkania z klientami Banków możliwości uzyskania kredytu oraz wszelkich informacji oraz dokumentów związanych z zawarciem umowy kredytu. Spółka dostarczać będzie w szczególności szablony wniosków kredytowych oraz informacje o opcjach kredytowania w poszczególnych Bankach. Spółka zatem poprzez własne zaplecze techniczne będzie aktywnie włączona w przekazywanie treści oraz propozycji, których prezentowanie potencjalnym klientom podczas spotkań będzie przesłanką do zawarcia umów kredytu/pożyczki.

Spotkania z potencjalnymi klientami Banków są prowadzone przez agentów ubezpieczeniowych oraz osoby fizyczne, które współpracują z agentami ubezpieczeniowymi (tzw. OFWCA). Spółka planuje zawieranie umów trójstronnych z Bankami oraz ubezpieczycielami, w ramach których będzie uczestniczyła w negocjowaniu klauzul dotyczących outsourcingu czynności w zakresie prowadzenia rozmów oraz negocjowania warunków umowy kredytu/pożyczki.

Współpraca Spółki z Ubezpieczycielami odbywa się na wielu płaszczyznach i nie ogranicza się tylko do przekazywania projektu umowy kredytowej przygotowanego przez Bank:

* docelowo Spółka będzie wspólnie z Ubezpieczycielami odpowiedzialna za oferowanie produktów finansowych Banków; wspólna odpowiedzialność za wykonywanie tych czynności ma bezpośrednio wynikać z klauzul umownych w umowach trójstronnych, jakie będą zawierane z Bankami i Ubezpieczycielami;

* Spółka przekazuje do Ubezpieczycieli lub agentów ubezpieczeniowych współpracujących z Ubezpieczycielami wszelkie informacje o kredycie, jakie powinny zostać zaprezentowane potencjalnemu klientowi Banku;

* Spółka wspólnie z Ubezpieczycielem weryfikuje, czy potencjalny klient rzeczywiście godzi się na zawarcie umowy kredytu o określonej treści, weryfikacja odbywa się poprzez przekazywanie do Banku informacji o numerach token udostępnianych przez Bank potencjalnym klientom;

* Spółka zamierza również, po zapewnieniu odpowiedniego przepływu informacji z Biurem Informacji Kredytowej, tj. zapewniać Ubezpieczycielom dostęp do informacji o ocenie punktowej klienta oraz terminowości spłaty zobowiązań, na etapie pośredniczenia w zawarciu umowy kredytu, informacji o scoringu potencjalnego klienta celem podjęcia decyzji, czy określona osoba może skorzystać z opcji kredytowania składki ubezpieczeniowej czy też bardziej wskazane jest uzależnienie zawarcia umowy ubezpieczenia od jednorazowej zapłaty składki ze środków własnych.

Spółka planuje bieżące analizowanie szans dotarcia do możliwie szerokiej grupy potencjalnych klientów za pośrednictwem Ubezpieczycieli na podstawie pozyskiwanych w toku działalności informacji. Spółka pozyskuje dane potencjalnych klientów w momencie, w którym decydują się oni na złożenie wniosku kredytowego. Na tym etapie Spółka pozyskuje również dane osobowe oraz podstawowe dane finansowe tych osób. Na podstawie tych danych, dzięki systemowi Spółki, Towarzystwo Ubezpieczeń pobiera dane z Biura Informacji Kredytowej oraz przekazuje Spółce informacje o ocenie punktowej klienta oraz terminowości spłaty zobowiązań (scoring). Pozyskany scoring pozwala na stwierdzenie, czy określona osoba może skorzystać z opcji kredytowania składki ubezpieczeniowej czy też bardziej wskazane jest uzależnienie zawarcia umowy ubezpieczenia od jednorazowej zapłaty składki ze środków własnych. Na podstawie tej

weryfikacji Towarzystwo Ubezpieczeń podejmuje ostateczną decyzję o umożliwieniu Klientowi finansowania składki kredytem za pośrednictwem Spółki.

Spółka uczestniczy również w procesie weryfikacji, czy potencjalny klient wyraził zgodę na zawarcie umowy kredytu o treści zaproponowanej przez Bank. W szczególności Spółka uczestniczy w przekazywaniu kodów autoryzacyjnych do Banków, które stanowią potwierdzenie woli zawarcia umowy przez klienta. Kody te są przekazywane na pierwszym etapie do klienta w formie SMS.

Spółka jednocześnie planuje prowadzenie wspólnie z Ubezpieczycielami kampanii reklamowych mających na celu popularyzację kredytowania składek ubezpieczeniowych wśród potencjalnych klientów Ubezpieczycieli. Spółka będzie partycypowała finansowo oraz merytorycznie w prowadzonych kampaniach reklamowych.

Spółka planuje również docelowo prowadzić infolinię dla potencjalnych klientów Banków, w ramach której będzie udzielać informacji o zasadach pozyskiwania finansowania składek ubezpieczeniowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, świadczonych na rzecz Banku usług.

Powołany art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT odnosi się do zwolnienia od podatku VAT usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, oraz zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Z okoliczności sprawy nie wynika, że Spółka jest podmiotem udzielającym kredyty czy pożyczki pieniężne, gdyż usługi takie świadczy Bank. W związku z tym należy rozstrzygnąć, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych.

Mając na uwadze wykładnię zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT oraz w art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy, konieczne jest zdefiniowanie pojęcia "usług pośrednictwa". W związku z tym, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani Dyrektywa 112 nie definiują tego pojęcia, w celu określenia, jakie czynności należy rozumieć pod pojęciem usług pośrednictwa, należy oprzeć się na wykładni językowej, wspieranej przy tym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa: http://sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych, a więc załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, uczestniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie stwierdzić należy, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo. Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, że bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema stronami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa" warto odnieść się do cytowanego również przez Wnioskodawcę wyroku z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w którym TSUE stwierdził, że pojęcie pośrednictwa " (...) obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. W tym kontekście celem takiej działalności jest uczynić wszystko co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Natomiast nie ma miejsca działalność polegająca na pośrednictwie, jeśli jedna ze stron umowy zleca podwykonawcy część czynności faktycznych związanych z umową (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie CSC Financial Services, pkt 40)" - pkt 23.

Z kolei w uzasadnieniu wyroku w sprawie CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych, Trybunał podjął się próby konstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest natomiast uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

W kwestii znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 cześć B lit. d pkt 5 Dyrektywy TSUE w ww. wyroku wskazał, że "odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

W konsekwencji, w świetle orzecznictwa TSUE "usługa pośrednictwa" powinna mieć następujące cechy:

* pośrednik nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i jego działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów,

* strona transakcji finansowej wypłaca pośrednikowi wynagrodzenie za świadczoną przez niego usługę pośrednictwa,

* celem działań pośrednika jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę (a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy),

* czynności pośrednika nie ograniczają się do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Tym samym działalność pośrednika nie może sprowadzać się jedynie do kojarzenia podmiotów zainteresowanych zawarciem umowy pożyczki, kredytu, czy innego produktu finansowego.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że Wnioskodawca wykonując czynności docierania do klientów zainteresowanych produktem finansowym, informowania potencjalnych klientów o produktach instytucji finansowych, prezentację dodatkowych istotnych informacji o procesie i warunkach uzyskania finansowania, generowania wniosków kredytowych, pozyskiwania danych niezbędnych do przeprowadzenia przez Banki oceny zdolności kredytowej klienta, kompletowania i dostarczenia dokumentacji kredytowej - będzie wykonywał usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, których celem będzie pozyskanie jak największej ilości klientów na rzecz instytucji finansowej.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych usług zmierzać będą do uczynienia wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony - tj. Bank i klient - zawarły umowę kredytu. Jednocześnie, rola Spółki jako pośrednika kończyć się będzie w momencie zawarcia umowy kredytu pomiędzy Bankiem a klientem i przyznania mu przez Bank wynagrodzenia w formie prowizji za doprowadzenie do zawarcia umowy.

W konsekwencji, świadczone przez Wnioskodawcę usługi korzystać będą ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach - (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.