0111-KDIB4.4014.287.2017.2.BD - Sprzedaż działki niezwiązanej z działalnością gospodarczą zbywcy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2017 r. (data wpływu 10 sierpnia 2017 r.), uzupełnianym pismem z dnia 13 października 2017 r. (data wpływu 16 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki stanowiącej współwłasność małżeńską, wydzielonej z majątku prywatnego nie związanego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą - jest prawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki stanowiącej współwłasność małżeńską, wydzielonej z majątku prywatnego nie związanego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 października 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z małżonką są właścicielami we wspólności ustawowej nieruchomości objętych księgami wieczystymi Sądu Rejonowego, nabytych:

* na podstawie umowy sprzedaży z dnia (...) 1994 r. i umowy zamiany z dnia (...) 2015 r. - objętej księgą wieczystą, składającej się z dz. 10/15 (dziesięć łamane przez piętnaście) i 10/39 (dziesięć łamane przez trzydzieści dziewięć), o łącznej pow. 1,1002 ha (jeden hektar i jeden tysiąc dwa metry kwadratowe).

* na podstawie umowy sprzedaży warunkowej z dnia (...) 2007 r. oraz umowy przeniesienia własności nieruchomości z dnia (...) 2007 r. - objętej księgą wieczystą, składającej się z dz. 10/13 (dziesięć łamane przez trzynaście) i dz. 10/5 (dziesięć łamane przez pięć), o łącznej pow. 1,8628 ha (jeden hektar i osiem tysięcy sześćset dwadzieścia osiem metrów kwadratowych).

Powyższe nieruchomości położone są (...) oraz, że działka oznaczona jako część B jest niezabudowana, nieogrodzona, nieuzbrojona.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą: Przedsiębiorstwo Budowlane przy i zarejestrowany jest w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz jest podatnikiem podatku VAT czynnym.

Z nieruchomości nabytej w (...) 2007 r. na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości z dnia (...) 2007 r. objętej księgą wieczystą Wnioskodawca wydzielił bez podziału geodezyjnego grunt o powierzchni 8 439 metrów kwadratowych oraz budynek mieszkalny wraz z zabudowaniami i włączył w skład prowadzonego przedsiębiorstwa.

Pozostała część nieruchomości nie weszła w skład prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa i była użytkowana częściowo na cele rolnicze.

Przy nabyciu wskazanych wyżej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT.

Zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy nieruchomość usytuowana w terenie oznaczonym symbolem 7 PU oraz 5 KDL i nie znajduje się na obszarze zdegradowanym i obszarze rewitalizacji, w stosunku do którego miałyby zastosowanie ograniczenia w zbywalności wynikające z art. 11 ustawy o rewitalizacji z dnia 9 października 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 1777).

Wnioskodawca wraz z małżonką planują zawrzeć przedwstępną umowę sprzedaży, na podstawie której pod łącznymi warunkami:

* prawomocnego zatwierdzenia podziału opisanych wyżej nieruchomości,

* wydania przez właściwy organ Ministra Finansów interpretacji podatkowej w sprawie zastosowania prawidłowej stawki podatku od towarów i usług od przedmiotowej umowy sprzedaży, zobowiążą się sprzedać Nabywcy niewydzieloną geodezyjnie działkę gruntu, powstałą z podziału dz. 10/15, 10/13 i 10/5, oznaczoną na mapie stanowiącej załącznik do projektu umowy kolorem fioletowym jako część B o pow. 1,1400 ha.

Działki 10/15, 10/13 i 10/15 zostaną podzielone na część A o pow. 1,8230 ha i część B o pow. 1,1400 ha (jeden hektar i jeden tysiąc czterysta metrów kwadratowych).

Działka oznaczona jako część B ma zapewniony dostęp do drogi publicznej. Część nieruchomości, która w wyniku podziału będzie stanowiła przedmiot sprzedaży nigdy nie była składnikiem prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa. Jest to teren nieogrodzony i nieuzbrojony. Wnioskodawca nie dokonywał na ten teren nakładów.

Wnioskodawca nie podejmował w odniesieniu do przedmiotu sprzedaży działań polegających na poszukiwaniu nabywców, nie zamieszczał ogłoszeń, nie zatrudniał pośredników. Nabywca prowadzi na sąsiadującym terenie przedsiębiorstwo i nabywana działka jest mu niezbędna dla rozwoju prowadzonej firmy.

Wydzieleniu i sprzedaży ulega część, która nie była przez Wnioskodawcę nigdy używana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wydzielenie następuje wyłącznie na potrzeby niniejszej sprzedaży i już po zawarciu umowy przedwstępnej.

Wnioskodawca działając jako przedsiębiorca pod firmą przy i jako podatnik podatku VAT czynny dokonuje zakupu działek dla celów działalności polegającej na budowie i sprzedaży budynków i lokali.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 5 października 2010 r. o uzupełnienie braków formalnych wniosku z dnia 3 sierpnia 2017 r., Wnioskodawca poinformował, że:

1. Działka, oznaczona we wniosku jako część B, ani jej części, będąca przedmiotem zapytania, nie była i nie jest udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej.

2. Wnioskodawca nie poniósł i nie zamierza ponieść nakładów w celu przygotowania działki (lub jej części) będącej przedmiotem zapytania do planowanej sprzedaży, działki oznaczonej we wniosku jako część B. Jedynymi wydatkami poprzedzającymi sprzedaż tej nieruchomości będą wydatki na wydzielenie tej nieruchomości i zatwierdzenie podziału.

3. Wnioskodawca nie ponosił i nie zamierza ponosić wydatków takich jak np. wystąpienie o decyzje, o warunkach zabudowy, wydzielenie dróg wewnętrznych, utwardzenie dróg, uzbrojenie terenu, ogrodzenie, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji lub inne działania marketingowe.

4. Działka oznaczona we wniosku jako część B ani jakakolwiek jej część, będąca przedmiotem planowanej sprzedaży, nie jest zabudowana jakimkolwiek budynkiem lub budowlą ani częścią budynku lub budowli.

5. Działka oznaczona we wniosku jako część B, będąca przedmiotem planowanej sprzedaży nie jest i nie będzie do czasu planowanej sprzedaży wykorzystywana w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.).

6. Działka oznaczona we wniosku jako część B, będąca przedmiotem sprzedaży nie jest zabudowana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki stanowiącej współwłasność małżeńską, wydzielonej z majątku prywatnego nie związanego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działki gruntu stanowiącej współwłasność małżeńską, wydzielonej z majątku prywatnego niezwiązanego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą nie będzie podlegać opodatkowaniu, albowiem z tytułu tej sprzedaży małżonkowie nie mogą być uznani za podatników w oparciu o przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Zagadnienie dotyczące rozróżnienia majątku osób fizycznych, w związku z jej gospodarczą i pozagospodarczą formą aktywności, na gruncie podatku od towarów i usług, sprowadza się do rozstrzygnięcia czy dokonując niniejszej sprzedaży Wnioskodawca podejmuje w odniesieniu do przedmiotu sprzedaży działania profesjonalne dające podstawy do uznania, że wyczerpują one przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Stosownie do treści powołanych wyżej przepisów podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei ust. 2 stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W odniesieniu do podatku od towarów i usług wątpliwości zarysowują się nie tyle w kontekście zaliczenia składników majątkowych będących przedmiotem obrotu (dostawy) do przedsiębiorstwa podatnika w rozumieniu art. 55¹ k.c., ile dokonywania tych czynności przez osobę fizyczną w ramach tzw. zwykłego zarządu swoimi prawami majątkowymi.

W wyroku z dnia 9 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 811/13 NSA wyraził pogląd, wedle którego osoby podejmującej działania, które nie wykraczają poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie można uznać za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy i przyjąć, że sprzedaż nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Zaprezentowany pogląd NSA wpisuje się w stanowisko zawarte w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie.

Z treści powołanego wyroku TSUE wynika, iż:

1. Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

2. Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

3. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. Podkreślić należy, iż Polska jako państwo członkowskie nie skorzystała z możliwości przewidzianej art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r. i nie uznała, że każdy okazjonalny dostawca terenu jest podatnikiem VAT.

W kontekście przytoczonych orzeczeń TSUE zgodzić się można z poglądem prezentowanym w piśmiennictwie, że o występowaniu sprzedającego jako podatnika VAT (przedsiębiorcy w rozumieniu polskiej ustawy o podatku od towarów i usług) można mówić tylko w przypadku zaangażowania przez niego środków właściwych dla obrotu profesjonalnego, tj. wykraczających poza gospodarowanie majątkiem prywatnym.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budownictwa i dokonuje zakupu działek gruntu a następnie sprzedaży zabudowanych nieruchomości. Jest również zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Jednakże działalność gospodarczą prowadzi nabywając w tym celu działki gruntu, wznosząc budynki i sprzedając lokale mieszkalne lub domy.

W odniesieniu do nieruchomości objętej wnioskiem jego zachowaniu nie sposób przypisać cech określonych w powołanym przepisie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego z nieruchomości nabytej w (...) 2007 r. na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości z dnia (...) 2007 r., objętej księgą wieczystą Wnioskodawca wydzielił bez podziału geodezyjnego grunt o powierzchni 8 439 metrów kwadratowych oraz budynek mieszkalny wraz z zabudowaniami i włączył w skład prowadzonego przedsiębiorstwa i objął ewidencją środków trwałych.

Pozostała część zakupionej nieruchomości nie weszła w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i nie była w jakikolwiek sposób używana w związku z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów usług.

Jak wskazano powyżej w świetle uregulowań ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłączne wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania, w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania tej sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W orzeczeniu wydanym w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, Trybunał orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wskazano w opisie stanu sprawy część nieruchomości, która w wyniku podziału będzie stanowiła przedmiot sprzedaży nigdy nie była składnikiem prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa. Jest to teren nieogrodzony i nieuzbrojony. Wnioskodawca nie dokonywał na ten teren nakładów.

Wnioskodawca nie podejmował w odniesieniu do przedmiotu sprzedaży działań polegających na poszukiwaniu nabywców, nie zamieszczał ogłoszeń, nie zatrudniał pośredników.

Przyszły nabywca prowadzi na sąsiadującym terenie przedsiębiorstwo i nabywana działka jest mu niezbędna dla rozwoju prowadzonej firmy.

Wydzieleniu ulega część, która nie była przez Wnioskodawcę nigdy używana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wydzielenie działki gruntu nastąpi wyłącznie na potrzeby niniejszej sprzedaży i już po zawarciu umowy przedwstępnej.

W świetle powyższego zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż działki gruntu wydzielonej z majątku prywatnego, nie związanego z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą nie będzie podlegać opodatkowaniu, albowiem z tytułu tej sprzedaży małżonkowie nie mogą być uznani za podatników w oparciu o przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Udzielając odpowiedzi na postawione pytanie prejudycjalne, w powołanym wyżej orzeczeniu Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, jak wyjaśnił Trybunał, w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym - podkreślił Trybunał.

Podkreślić również należy, że powołane orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11 i 1658/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika zatem, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wystąpienie do właściwego organu z wnioskiem o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

W tej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), orzekając, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z kolei w wyroku z dnia 27 października 2009 r. (sygn. akt I FSK 1043/08) Naczelny Sąd Administracyjny wyeksponował okoliczność, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. NSA w wyroku z dnia 18 października 2011 r. sygn. akt 1536/10 wymienił również, że na działalność zorganizowaną prowadzoną przez osobę fizyczną, mogą wskazywać takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, czy też wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części, w ramach majątku osobistego.

Kwestia odnosząca się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką są właścicielami we wspólności ustawowej nieruchomości. Powyższe nieruchomości położone są, gmina, powiat oraz, że działka oznaczona jako część B jest niezabudowana, nieogrodzona, nieuzbrojona. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i zarejestrowany jest w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz jest podatnikiem podatku VAT czynnym. Z nieruchomości nabytej w (...) 2007 r. na podstawie umowy przeniesienia własności nieruchomości z dnia (...) 2007 r. objętej księgą wieczystą Wnioskodawca wydzielił bez podziału geodezyjnego grunt o powierzchni 8 439 metrów kwadratowych oraz budynek mieszkalny wraz z zabudowaniami i włączył w skład prowadzonego przedsiębiorstwa. Pozostała część nieruchomości nie weszła w skład prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa i była użytkowana częściowo na cele rolnicze. Przy nabyciu wskazanych wyżej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT. Zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy nieruchomość usytuowana w terenie oznaczonym symbolem 7 PU oraz 5 KDL i nie znajduje się na obszarze zdegradowanym i obszarze rewitalizacji, w stosunku do którego miałyby zastosowanie ograniczenia w zbywalności wynikające z art. 11 ustawy o rewitalizacji z dnia 9 października 2015 r. Wnioskodawca wraz z małżonką planują zawrzeć przedwstępną umowę sprzedaży, na podstawie której pod łącznymi warunkami: prawomocnego zatwierdzenia podziału opisanych wyżej nieruchomości; wydania przez właściwy organ Ministra Finansów interpretacji podatkowej w sprawie zastosowania prawidłowej stawki podatku od towarów i usług od przedmiotowej umowy sprzedaży, zobowiążą się sprzedać Nabywcy niewydzieloną geodezyjnie działkę gruntu, powstałą z podziału dz. 10/15, 10/13 i 10/5, oznaczoną na mapie stanowiącej załącznik do projektu umowy kolorem fioletowym jako część B o pow. 1,1400 ha. Działki 10/15, 10/13 i 10/15 zostaną podzielone na część A o pow. 1,8230 ha i część B o pow. 1,1400 ha (jeden hektar i jeden tysiąc czterysta metrów kwadratowych). Działka oznaczona jako część B ma zapewniony dostęp do drogi publicznej. Część nieruchomości, która w wyniku podziału będzie stanowiła przedmiot sprzedaży nigdy nie była składnikiem prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa. Jest to teren nieogrodzony i nieuzbrojony. Wnioskodawca nie dokonywał na ten teren nakładów. Wnioskodawca nie podejmował w odniesieniu do przedmiotu sprzedaży działań polegających na poszukiwaniu nabywców, nie zamieszczał ogłoszeń, nie zatrudniał pośredników. Nabywca prowadzi na sąsiadującym terenie przedsiębiorstwo i nabywana działka jest mu niezbędna dla rozwoju prowadzonej firmy. Wydzieleniu i sprzedaży ulega część, która nie była przez Wnioskodawcę nigdy używana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wydzielenie następuje wyłącznie na potrzeby niniejszej sprzedaży i już po zawarciu umowy przedwstępnej. Wnioskodawca działając jako przedsiębiorca pod firmą i jako podatnik podatku VAT czynny dokonuje zakupu działek dla celów działalności polegającej na budowie i sprzedaży budynków i lokali. Działka, oznaczona we wniosku jako część B, ani jej części, będąca przedmiotem zapytania, nie była i nie jest udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej. Wnioskodawca nie poniósł i nie zamierza ponieść wymienionych w treści pytania nakładów w celu przygotowania do planowanej sprzedaży działki oznaczonej we wniosku jako część B, będącej przedmiotem zapytania. Jedynymi wydatkami poprzedzającym sprzedaż tej nieruchomości będą wydatki na wydzielenie tej nieruchomości i zatwierdzenie podziału. Wnioskodawca nie ponosił i nie zamierza ponosić wydatków takich jak np. wystąpienie o decyzje, o warunkach zabudowy, wydzielenie dróg wewnętrznych, utwardzenie dróg, uzbrojenie terenu, ogrodzenie, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji lub inne działania marketingowe. Działka oznaczona we wniosku jako część B ani jakakolwiek jej część, będąca przedmiotem planowanej sprzedaży, nie jest zabudowana jakimkolwiek budynkiem lub budowlą ani częścią budynku lub budowli. Działka oznaczona we wniosku jako część 8, będąca przedmiotem planowanej sprzedaży nie jest i nie będzie do czasu planowanej sprzedaży wykorzystywana w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Działka oznaczona we wniosku jako część B, będąca przedmiotem sprzedaży nie jest zabudowana.

Wobec powyższego wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii, czy sprzedaż niezabudowanej działki stanowiącej współwłasność małżeńską, wydzielonej z majątku prywatnego nie związanego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z analizy przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że niezabudowana nieruchomość będąca przedmiotem planowanej sprzedaży pochodzi z majątku prywatnego Wnioskodawcy. Przedmiotowa nieruchomość nie była oraz do czasu planowanej sprzedaży nie będzie wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Ponadto, Wnioskodawca nie ponosił i nie zamierza ponosić wydatków w celu sprzedaży wydzielonej niezabudowanej działki (z wyjątkiem nakładów na jej wydzielenie i zatwierdzenie podziału). Tym samym brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy, która to byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności) w stosunku do sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem sprawy. W konsekwencji, sprzedaż niezabudowanej nieruchomości z majątku osobistego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż niezabudowanej działki stanowiącej współwłasność małżeńską, wydzielonej z majątku prywatnego, nie związaną z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą - nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zaznacza się także, że - zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej - składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Wnioskodawcę, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonki Zainteresowanego. Małżonka Wnioskodawcy, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.