0111-KDIB3-3.4013.267.2019.1.MAZ - Zwolnienie z akcyzy paliwa używanego do silników odrzutowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 listopada 2019 r. (data wpływu - 18 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie uznania Spółki za podmiot zużywający wyroby akcyzowe zwolnione od akcyzy ze względu na przeznaczenie, tj. używane w statkach powietrznych paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 listopada 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie uznania Spółki za podmiot zużywający wyroby akcyzowe zwolnione od akcyzy ze względu na przeznaczenie, tj. używane w statkach powietrznych paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka... (dalej jako: "Wnioskodawca" lub "Spółka") planuje wdrożyć w swoim zakładzie nowe technologie, dzięki którym będzie mogła realizować wieloletnie zlecenia na zagraniczne rynki.

Ze względu na specyfikę produkcji oraz wysokie wymogi jakościowe, przez pierwszy rok odbywać się będą ze strony klienta comiesięczne audyty, których koszty ponosić będzie Wnioskodawca. Klient, niemiecka spółka... (dalej jako: "Klient niemiecki"), obciążać będzie Spółkę kosztami doradztwa technicznego, w tym kosztami podróży służbowej, obejmującej przelot samolotem wynajmowanym od spółki... (dalej jako: "Przewoźnik"), będącej właścicielem floty oraz świadczącej usługi transportu lotniczego.

Transport lotniczy jest najkorzystniejszym rozwiązaniem, ze względu na czas i koszty. W... znajduje się lotnisko, a koszty przelotu nie zwiększają się przy kolejnych pasażerach, tak jak ma to miejsce przy każdym kolejnym bilecie dla podróżnego. Z powodu, iż na lotnisku w... nie ma możliwości tankowania statków powietrznych, a paliwo lotnicze tam dostępne może być wykorzystane jedynie dla potrzeb własnych aeroklubu, zgodnie z trójstronnym porozumieniem pomiędzy Wnioskodawcą, Klientem niemieckim oraz Przewoźnikiem, po stronie Spółki będzie zapewnienie paliwa lotniczego o kodzie CN 2710 19 21, do samolotu, którym Przewoźnik będzie świadczył usługi lotnicze dla Klienta niemieckiego, przy czym cena przelotu będzie obejmowała znaczący upust ze względu na poniesione przez Spółkę koszty paliwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, w powyższym stanie przyszłym, będzie podmiotem zużywającym wyroby akcyzowe, zwolnione z akcyzy ze względu na przeznaczenie, używane do statków powietrznych - paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym powyżej stanie przyszłym, będzie podmiotem zużywającym wyroby akcyzowe, zwolnione z akcyzy ze względu na przeznaczenie, m.in. używane do statków powietrznych paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21.

Choć Spółka nie posiada certyfikatu przewoźnika lotniczego ani koncesji na wykonywanie przewozów lotniczych, ani nie świadczy usług w zakresie przewozu usług (powinno być "osób" - przypis Organu) i ładunków, jednak zgodnie z ustawą przeznacza opisany powyżej wyrób akcyzowy - paliwo lotnicze - zgodnie z przeznaczeniem, czyli do bezpośredniego zatankowania samolotu na płycie lotniska, z kontenerowej stacji do tankowania, będącej własnością Wnioskodawcy. Aby spełnić wymagania ustawy, Spółka planuje, przed wykonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, złożyć zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym. Następnie Wnioskodawca planuje przedstawiać podmiotowi wysyłającemu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 31 lit. b ustawy o podatku akcyzowym, pisemnego potwierdzenia przyjęcia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 16 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym. Zwolnienie od akcyzy wyrobów będzie miało miejsce w przypadku dostarczenia wyrobów od podmiotu pośredniczącego do podmiotu zużywającego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 864, z późn. zm.; dalej jako: "ustawa" lub "ustawa o podatku akcyzowym") - ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 27 załącznika nr 1 do ustawy, pod kodem CN 2710 zostały wymienione oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 22 ustawy, podmiot zużywający to podmiot:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy, podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie lub wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Obowiązek, o którym mowa w zdaniu poprzedzającym, ma zastosowanie również do podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, który dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego alkoholu etylowego całkowicie skażonego środkiem skażającym dopuszczonym we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej lub dodatkowymi środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym skażenie następuje, na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego.

Stosownie do art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie wyroby akcyzowe używane do statków powietrznych: benzyny lotnicze o kodzie CN 2710 12 31, paliwo typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 12 70 oraz paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 lub oleje smarowe do silników lotniczych - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-6b, 12 i 13.

Zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, nie stosuje się w przypadku prywatnych rejsów i prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, za które uważa się użycie statku lub statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych - art. 32 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje wdrożyć nowe technologie, umożliwiające realizację wieloletnich zagranicznych zleceń. W związku z tym w Spółce, przez pierwszy rok, Klient niemiecki będzie odbywał comiesięczny audyt, którego koszty będzie ponosił Wnioskodawca. Klient niemiecki będzie obciążał Spółkę kosztami doradztwa technicznego, w tym kosztami podróży służbowej, obejmującej przelot samolotem wynajętym od Przewoźnika. W myśl trójstronnego porozumienia między Wnioskodawcą, Klientem niemieckim a Przewoźnikiem, Wnioskodawca będzie zapewniał paliwo lotnicze (ponosił koszty paliwa lotniczego) o kodzie CN 2710 19 21 do samolotu, którym Przewoźnik będzie świadczył usługi lotnicze dla Klienta niemieckiego.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii, czy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie podmiotem zużywającym wyroby akcyzowe zwolnione od akcyzy ze względu na przeznaczenie, tj. używane w statkach powietrznych paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21.

Wyrażona w zadanym pytaniu wątpliwość Wnioskodawcy związana jest w istocie z zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy definicją podmiotu zużywającego, w myśl której jest to podmiot, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia. Powyższe wskazuje, że na gruncie niniejszej sprawy, w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga, czy paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21, którego koszty poniesie Wnioskodawca, będzie objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na przeznaczenie oraz czy będzie ono zużywane na cele uprawniające do zwolnienia. Uznanie danego podmiotu za podmiot zużywający wymaga bowiem łącznego spełnienia obu warunków definicji zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy.

Jak stanowi art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwolnione od akcyzy ze względu na przeznaczenie jest paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21. Możliwość skorzystania z tego zwolnienia wymaga - z jednej strony - spełnienia warunków formalnych co do kwestii samego nabycia i prawidłowego udokumentowania tego faktu, o czym stanowią przepisy art. 32 ust. 3 oraz ust. 5-6b, 12 i 13 ustawy. Z drugiej strony niezbędne jest spełnienie warunku materialnoprawnego, zdefiniowanego w art. 32 ust. 2 ustawy.

Przepis art. 32 ust. 2 ustawy wyklucza bowiem możliwość zwolnienia od akcyzy paliwa lotniczego, wymienionego w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych. Przy czym dotyczy to użycia statku powietrznego zarówno przez jego właściciela, jak i osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze.

Zatem przepis art. 32 ust. 2 ustawy stanowi jednoznacznie, że zwolnienie od akcyzy paliwa lotniczego możliwe jest tylko wówczas, gdy loty są wykonywane wyłącznie w celach gospodarczych, w szczególności do przewozu osób lub towarów, bądź też świadczenia usług za wynagrodzeniem lub na rzecz organów publicznych. Kluczowe dla zastosowania zwolnienia od akcyzy jest więc, aby w sytuacji dokonywania lotów miały one charakter odpłatny, czyli były realizowane za wynagrodzeniem. Natomiast w niniejszej sprawie, w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca wskazał, że będą wykonywane wyłącznie loty służbowe, realizowane dla Klienta niemieckiego przez Przewoźnika. Jak zatem z powyższego wynika, nie będą to loty o charakterze komercyjnym, polegające na przewozie pasażerów lub towarów za wynagrodzeniem, realizowane przez Spółkę. Wnioskodawca nie wskazał, że loty będą miały charakter odpłatny, że z tytułu ich wykonywania będzie otrzymywał wynagrodzenie. Wręcz przeciwnie - koszty wykonywanych lotów będą w ostatecznym rachunku obciążały Wnioskodawcę, ponieważ będą związane z kosztami doradztwa technicznego świadczonego Spółce przez Klienta niemieckiego. Natomiast w wyniku trójstronnego porozumienia (Spółka - Klient niemiecki - Przewoźnik) Wnioskodawca będzie ponosił koszty paliwa, które w istocie stanowi bezpośredni element kosztu świadczenia usługi transportu lotniczego przez Przewoźnika na rzecz Klienta niemieckiego.

W tym miejscu, dla rozstrzygnięcia kwestii "gospodarczego wykorzystania" samolotu, uzasadnione będzie odwołanie się do dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U.UE.L 283, s. 51, z późn. zm.; dalej jako: "Dyrektywa").

Jak stanowi art. 14 ust. 1 lit. b Dyrektywy, poza przepisami ogólnymi wymienionymi w dyrektywie 92/12/EWG w sprawie zwolnionych zastosowań produktów podlegających opodatkowaniu, i bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych, Państwa Członkowskie zwalniają następujące produkty od podatku na warunkach, które ustanawiają do celów zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania takich zwolnień oraz zapobieżenia jakimkolwiek oszustwom podatkowym, unikaniu lub nadużyciom - produkty energetyczne dostarczane w celu zastosowania jako paliwo do celów żeglugi powietrznej innej niż prywatne loty niehandlowe.

Dla celów niniejszej dyrektywy "prywatne loty niehandlowe" oznaczają każde użycie samolotu przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną lub prawną, korzystającą z niego na zasadzie najmu lub w jakikolwiek inny sposób, we wszelkich celach innych niż handlowe, w szczególności nie w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz władz publicznych.

Państwa Członkowskie mogą ograniczyć zakres niniejszego zwolnienia do dostaw paliwa do silników odrzutowych (kod CN 2710 19 21).

Wyrazem implementacji art. 14 ust. 1 lit. b Dyrektywy do polskiego porządku prawnego są przepisy art. 32 ust. 1 pkt 1 i art. 32 ust. 2 ustawy. Dla właściwego rozumienia zwrotu "w celach innych niż gospodarcze", użytego w art. 32 ust. 2 ustawy, zasadne jest zestawienie go ze sformułowaniem "we wszelkich celach innych niż handlowe", stanowiącym element definicji pojęcia "prywatne loty niehandlowe", zawartym w akapicie drugim art. 14 ust. 1 lit. b Dyrektywy. Z uwagi na to, że przepisy ustawy stanowią wynik implementacji Dyrektywy, zestawienie cytowanych zwrotów wskazuje jednoznacznie, że w obu przypadkach chodzi o działania niekomercyjne, nieprzynoszące wynagrodzenia, czyli inne niż o charakterze handlowym. Oznacza to z kolei, że pojęcie "cel gospodarczy" należy, przez analogię do treści art. 14 ust. 1 lit. b Dyrektywy, rozumieć jako "cel handlowy". Ten sposób rozumienia potwierdza dalsza część definicji "prywatne loty niehandlowe", zawartej w Dyrektywie, która ma analogiczną treść do art. 32 ust. 2 ustawy.

Prawidłowość przyjętej przez Organ wykładni art. 32 ust. 2 ustawy potwierdza orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego. Jak stwierdził NSA w wyroku z 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I GSK 798/14: "Podkreślić w tym miejscu należy, że obowiązkiem Państwa Członkowskiego jest dokonywanie prowspólnotowej wykładni prawa krajowego. Zasada prowspólnotowej wykładni przepisów prawa ma służyć zarówno ujednoliceniu całego prawodawstwa w danym kraju, jak i zapewnić prawu wspólnotowemu należytą efektywność. Jest ona ściśle związana z bezpośrednim stosowaniem i obowiązywaniem prawa wspólnotowego, a w praktyce potwierdza obowiązek organów stosujących prawo do interpretacji przepisów prawa krajowego zgodnie z dyrektywami oraz całym systemem prawa wspólnotowego. Należy zaznaczyć, że w przypadku rozbieżności lub niejasności, organy krajowe stosujące przepisy polskiej ustawy są obowiązane w pierwszej kolejności interpretować je zgodnie z celem i brzmieniem odpowiednich regulacji unijnych (M. Kałka, U. Ksieniewicz, Podatek akcyzowy. Leksykon, Unimex 2013, s. 30). Zasada prowspólnotowej wykładni norm krajowych ma swoje oparcie w orzecznictwie ETS (sprawy: Impresa Construzioni C-111/75, von Colson C-14/83, Harz C-79/83, Kolpinghuis C-80/86, Murphy C-157/86, Marleasing C-106/89) i art. 10 TWE. Chodzi tu o nadanie przepisom prawa krajowego przez organy danego państwa stosujące prawo - organy administracji w tym organy podatkowe i sądy - takiego sensu, przy którym wystąpi zgodność z normami prawa wspólnotowego (zob. S. Biernat, Wykładnia prawa krajowego zgodnie z prawem Wspólnot Europejskich, Toruń 1998, s.131). Obowiązek wykładni zgodnej może mieć także znaczenie dla legislatora krajowego, przede wszystkim prawodawcy wykonawczego, w szczególności, gdy wykonuje akty unijne (C. Mik, Wykładnia zgodna prawa krajowego z prawem Unii Europejskiej (w:) S. Wronkowska, Polska kultura prawna a proces integracji europejskiej, Kraków - Zakamycze 2005, s. 130)".

Na potwierdzenie prawidłowości stanowiska Organu uzasadnione jest odwołanie się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: "Trybunał" lub "TSUE") z dnia 1 grudnia 2011 r., w sprawie C-79/10, System Helmholz GmbH przeciwko Hauptzollamt Nürnberg. W przedmiocie pierwszego pytania prejudycjalnego Trybunał stwierdził, że artykuł 14 ust. 1 lit. b dyrektywy Rady 2003/96/WE "... powinien być interpretowany w ten sposób, że ze zwolnienia z podatku od paliw wykorzystywanych do żeglugi powietrznej przewidzianego przez ten przepis nie może korzystać przedsiębiorstwo takie jak strona w postępowaniu przed sądem krajowym, które w celu rozwoju stosunków handlowych używa należącego do niego samolotu w celu zapewnienia transportu pracowników do klientów lub na targi handlowe, gdy ów transport nie służy bezpośrednio świadczeniu przez to przedsiębiorstwo odpłatnych usług lotniczych".

Podobne stanowisko zajął TSUE w wyroku z 21 grudnia 2011 r., w sprawie C-250/10.

Również orzecznictwo sądów administracyjnych w zakresie objętym wnioskiem nie budzi wątpliwości i potwierdza stanowisko zajęte przez Organ. Jak stwierdził NSA w powołanym wcześniej wyroku z 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I GSK 798/14, "... ustawodawca krajowy nieprzypadkowo określił w przepisie art. 32 ust. 2 u.p.a., iż przewóz dotyczy "pasażerów", a nie szerszego pojęcia "osób". Słowo "pasażer" wg "Małego słownika języka polskiego" (red. S. Skorupka, H. Auderskiej, Z. Łempickiej, PWN 1969) oznacza osobę korzystającą z publicznych środków lokomocji. W związku z tym, wywieść należy, że już samo pojęcie "pasażera" definiuje, że zwolnienie dotyczy działalności gospodarczej polegającej na odpłatnym przewozie. Tym samym sporne zwolnienie nie dotyczy podmiotów, które w ramach działalności gospodarczej, innej niż odpłatny przewóz, dokonują darmowego przewozu własnym samolotem pracowników, czy członków zarządów. W związku z tym użycie spójnika "albo" w przepisie art. 32 ust. 2 u.p.a. pozostaje bez wpływu na prawidłowość rozumienia tego przepisu zaprezentowaną w zaskarżonym wyroku. (...)

Naczelny Sąd Administracyjny podkreśla, że przedmiot sporu nie jest zagadnieniem nowym. Wielokrotnie już w omawianej kwestii, w sposób jednolity wypowiadały się sądy administracyjne, przyjmując, że przedmiotowe zwolnienie nie obejmuje sytuacji, gdy paliwo lotnicze jest wykorzystywane do celów służbowych, chyba że służy to wykonywaniu przez przedsiębiorstwo odpłatnych usług lotniczych (por. wyroki: NSA z 17 marca 2015 r. sygn. akt I GSK 612/13, I GSK 459/13 i I GSK 253/14; WSA w Lublinie z 4 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Lu 815/14; WSA w Krakowie z 18 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 1577/15; WSA w Gliwicach z 27 stycznia 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 986/14; WSA w Poznaniu z 25 lutego 2015 r. sygn. akt III SA/Po 884/14; dostępne na: www.orzeczenia.nsa.gov.pl)".

Podsumowując powyższe rozważania należy zauważyć, że takie świadczenie usług transportowych, jak to przedstawił Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, nie jest dokonywane przez Spółkę a przez Przewoźnika, na rzecz Klienta niemieckiego. Wnioskodawca nie świadczy odpłatnych (komercyjnych) przewozów pasażerów, towarów czy usług lotniczych na rzecz innych podmiotów przy wykorzystaniu samolotu. Spółka zamierza w wyniku trójstronnego porozumienia ponosić koszty paliwa przy usłudze transportu lotniczego, której nie wykonuje i nie jest stroną. W tych okolicznościach Spółka nie będzie mogła korzystać ze wskazanego zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla nabywanego paliwa lotniczego. Tym samym pierwszy z elementów składowych definicji podmiotu zużywającego, zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, nie będzie spełniony - paliwo lotnicze o kodzie CN 2710 19 21 nie będzie wyrobem akcyzowym objętym zwolnieniem od akcyzy ze względu na przeznaczenie. W konsekwencji nie zostanie spełniony drugi element definicji podmiotu zużywającego, ponieważ Wnioskodawca nie będzie zużywał paliwa lotniczego na cele uprawniające do zwolnienia.

W analizowanych przepisach art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy jest mowa o zużywaniu wyrobów akcyzowych. Zauważyć należy, że ustawodawca nie zawarł w zapisach ustawy definicji legalnej słowa "zużycie". Konieczne jest zatem w tym względzie odwołanie do znaczenia słownikowego tego wyrazu.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego pod red. M. Szymczaka, PWN Warszawa 1989 - "zużyć" oznacza: "zniszczyć coś lub wyczerpać zapas czegoś przez dłuższe używanie".

Natomiast zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego Wydawnictwa PWN (htpp://sjp.pwn.pl) "zużyć" to:

Natomiast według Wielkiego Słownika Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl), "zużyć" oznacza:

* wyczerpać coś (robiąc coś i używając czegoś, doprowadzić do wyczerpania tego),

* spożytkować (przeznaczyć coś na zrobienie czegoś).

Zatem "zużycie" rozumiane winno być jako czynność dokonana, w rozumieniu ustawy oznaczająca definitywne wykorzystanie wyrobu akcyzowego.

Na tle powyższego nie sposób uznać, że zatankowanie samolotu Przewoźnika paliwem lotniczym o kodzie CN 2710 19 21, którego koszt poniesie Wnioskodawca, stanowi zużycie tego wyrobu akcyzowego przez Spółkę. W tym wypadku można mówić wyłącznie o użyciu, a nie zużyciu paliwa lotniczego, ponieważ to Przewoźnik będzie paliwo zużywał, świadcząc usługę transportu lotniczego Klientowi niemieckiemu. Jak bowiem wynika z internetowego słownika języka polskiego Wydawnictwa PWN (htpp://sjp.pwn.pl), "użyć" to m.in. zrobić z czegoś użytek.

W konsekwencji należy wskazać, że w pełnym znaczeniu nie zostanie spełniony drugi element definicji podmiotu zużywającego, zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, ponieważ Wnioskodawca nie będzie zużywał paliwa lotniczego o kodzie CN 2710 19 21. Zatem ocena, czy Wnioskodawca będzie spełniał pozostałe warunki, uprawniające do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy i odnoszenie się w tym zakresie do zawartego we wniosku stanowiska własnego Spółki, nie znajduje uzasadnienia.

Mając powyższe na uwadze Organ pragnie stwierdzić, że w przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie będzie podmiotem zużywającym wyroby akcyzowe zwolnione od akcyzy ze względu na przeznaczenie, używane do statków powietrznych paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.