0111-KDIB3-3.4013.242.2018.2.MPU - Zwolnienie z akcyzy energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 października 2018 r. (data wpływu - 8 października 2018 r.), uzupełnionego pismem z 20 listopada 2018 r. (data wpływu - 27 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie możliwości zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii i zużytej na potrzeby własne przez Wnioskodawcę-jest prawidłowe.

W dniu 8 października 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie możliwości zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii i zużytej na potrzeby własne przez Wnioskodawcę.

Ww. wniosek uzupełnionego pismem z 20 listopada 2018 r. (data wpływu - 27 listopada 2018 r.)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wykona na własnym obiekcie magazynowym instalacje słoneczne ogniw fotowoltaicznych celem zasilania w energię elektryczną wyłącznie wewnętrznego systemu oświetlenia na potrzeby wewnętrzne. Produkowana moc nie przekroczy 10 kW. Wnioskodawca nie będzie sprzedawać wytworzonej energii elektrycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle § 5 rozporządzenia ministra rozwoju i finansów z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego ilość wytworzonej energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne jest zwolniona od akcyzy.?

Zdaniem Wnioskodawcy, energia elektryczna, jako wyrób akcyzowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1114), jest przedmiotem opodatkowania akcyzą (art. 9 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie z § 5 rozporządzenia ministra rozwoju i finansów z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego "1. zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1MW przez podmiot, który zużywa te energię. 2. w przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478 i 2365 oraz z 2016 r. poz. 925, 1579 i 2260) zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości."

Wnioskodawca zatem uważa, że na mocy ww. przepisu, uprawniony jest do korzystania ze zwolnienia od akcyzy oraz obowiązku składania deklaracji podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1114, z późn. zm.; dalej jako: "ustawa" lub "ustawa o podatku akcyzowym") - ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod poz. 33 ww. załącznika została wymieniona energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie - art. 9 ust. 2 ustawy.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

Co do zasady, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą - art. 13 ust. 1 ustawy.

Stosownie do § 5 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1748; dalej jako: "rozporządzenie"), zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478 i 2365 oraz z 2016 r., poz. 925, 1579 i 2260) zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości - § 5 ust. 2 rozporządzenia.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1269; dalej jako: "ustawa o OZE"), odnawialne źródło energii to odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

Tym samym energia promieniowania słonecznego została na podstawie powyższego przepisu zaliczona do odnawialnych źródeł energii.

Zgodnie z art. 88 ust. 2 ustawy, podstawą opodatkowania energii elektrycznej jest jej ilość, wyrażona w megawatogodzinach (MWh).

W myśl § 5 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2017 r. poz. 430 z późn. zm.) zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

W przypadku wykorzystywania do produkcji energii elektrycznej wyrobów energetycznych innych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478 i 2365 oraz z 2016 r., poz. 925, 1579 i 2260) zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w ust. 1, może być stosowane pod warunkiem, że od tych wyrobów energetycznych została zapłacona akcyza w należnej wysokości - § 5 ust. 2 rozporządzenia.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opis sprawy przedstawiony przez Wnioskodawcę wskazać należy, że na podstawie art. 9 ust. 1 i 2 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą są m.in. różne formy zużycia energii elektrycznej, które to czynności z zasady podlegają opodatkowaniu akcyzą.

Od powyższych zasad ustawodawca przewidział wyjątki wprowadzając zwolnienia z akcyzy. Jednym z takich wyjątków jest zwolnienie określone w § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, zgodnie z którym zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

Aby dany podmiot mógł z ww. zwolnienia skorzystać należy wypełnić kilka warunków, tj. energia musi być wyprodukowana w generatorze nieprzekraczającym 1 MW, wyprodukowana energia musi zostać zużyta na własne potrzeby oraz do jej wytworzenia muszą zostać wykorzystane odnawialne źródła energii w rozumieniu ustawy o OZE bądź wyroby energetyczne od których została zapłacona należna akcyza.

Ustawa wskazuje jako przedmiot opodatkowania podatkiem akcyzowym zarówno zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2, jak i zużycie energii elektryczne przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię (art. 9 ust. 1 pkt 3 i pkt 4). Przepisy te zatem w sposób oczywisty obejmują zużycie energii elektrycznej na własne potrzeby przez ww. podmioty.

W związku z powyższą zasadą ogólną, zużycie przez Wnioskodawcę energii elektrycznej wyprodukowanej przez własne panele fotowoltaiczne podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 4 wyżej cytowanej ustawy i od tego zużycia, w myśl art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy, powstaje obowiązek podatkowy.

Jednocześnie, z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy wynika, że spełnia on ww. warunki konieczne do zwolnienia, tj.:

* generator w którym zostanie wytworzona energia elektryczna nie przekracza 1 MW;

* wyprodukowana energia zostanie wykorzystana na własne potrzeby Wnioskodawcy;

* do wytworzenia tej energii jest wykorzystane odnawialne źródło energii - instalacje słoneczne ogniw fotowoltaicznych.

Zatem wytworzona energia elektryczna z odnawialnego źródła energii, którą Wnioskodawca zużyje na własne potrzeby wyprodukowana w generatorze o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW stanowić będzie przedmiot opodatkowania akcyzą, przy czym zużycie tej energii elektrycznej będzie objęte zwolnieniem z akcyzy na podstawie § 5 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii i zużytej na potrzeby własne przez Wnioskodawcę należało uznać za prawidłowe.

Przedstawiona interpretacja odnosi się wyłącznie do zapytania Wnioskodawcy tj. zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wykorzystywanej na potrzeby własne. Inne kwestie nie objęte pytaniem nie były elementem interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we (...) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.