0111-KDIB3-3.4013.224.2018.1.MK - Podatek akcyzowy - dokumentowanie wniosku o zwrot podatku akcyzowego zapłaconego na terytorium kraju.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 września 2018 r. (data wpływu 3 października 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie dokumentowania wniosku o zwrot podatku akcyzowego zapłaconego na terytorium kraju - jest prawidłowe.

W dniu 3 października 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie dokumentowania wniosku o zwrot podatku akcyzowego zapłaconego na terytorium kraju.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku akcyzowego, a także podmiotem prowadzącym składy podatkowe na terenie kraju. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż olejów silnikowych oraz płynów eksploatacyjnych (płyny hydrauliczne, oleje turbinowe, oleje sprężarkowe).

W ramach prowadzonej działalności Spółka zajmuje się także produkcją i dystrybucją olejów technologicznych, stosowanych w przemyśle w procesach produkcji niektórych wyrobów. Wśród nich znajdują się oleje klasyfikowane do kodu CN 2710 19 48 (kod CN 2710 19 49 wg załącznika nr 1 do Rozporządzenia wykonawczego Komisji WE Nr 1031/2008 z dnia 19 września 2008 r. zmieniającego załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej, Dz.Urz.UE.L 282 z 31 października 2008 r., dalej: "Nomenklatura Scalona"). Oleje te znajdują szerokie zastosowanie w wielu gałęziach przemysłu, są to przykładowo oleje konserwacyjne stosowane jako środki czasowej ochrony metali przed korozją, lub oleje obróbcze wykorzystywane w procesie obróbki materiałów trudno obrabialnych, w celu obniżenia tarcia pomiędzy narzędziem i obrabianym materiałem.

Przy sprzedaży tych produktów, Spółka umieszcza na fakturach adnotację, że wyroby te są przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych, jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. Spółka przemieszcza te wyroby stosując dokument dostawy, w procedurze o której mowa w art. 89 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym.

W związku z planowanym rozszerzeniem działalności, Spółka planuje dokonywać sprzedaży olejów o kodzie CN 2710 19 49, do kontrahentów z innych państw członkowskich w ramach dostaw wewnątrzwspólnotowych. Dostawa tych wyrobów będzie się odbywała w procedurze o której mowa w art. 77 ustawy, przemieszczenie będzie dokonywane na podstawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego (UDT).

W związku z wyprowadzeniem wyrobów ze składu podatkowego Spółka rozpozna zobowiązanie podatkowe i będzie naliczała akcyzę wg stawki dla pozostałych paliw silnikowych (aktualnie 1.797,00 zł/1000 litrów).

Zastosowanie stawki 1797 zł/1000 litrów, dedykowanej dla opodatkowania paliw silnikowych, nie jest uzasadnione przeznaczeniem ww. grupy wyrobów, ale jest rezultatem działania ostrożnościowego ze strony Spółki, a także brakiem przepisu, który jednoznacznie wskazywałby jaką stawką należy opodatkować wyroby wymienione w załączniku nr do 2 do ustawy nieprzeznaczone na szeroko rozumiane cele napędowe lub opałowe, w sytuacji ich przemieszczania na podstawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego.

Następnie Spółka zamierza wystąpić o zwrot zapłaconej akcyzy, jeżeli otrzyma oświadczenie nabywcy, że w państwie członkowskim, na którego terytorium zostały dostarczone wyroby akcyzowe akcyza nie jest wymagana. Do wniosku o zwrot akcyzy zapłaconej na terytorium RP Spółka dołączy także: dokument towarzyszący przemieszczeniu (tj. uproszczony dokument towarzyszący) z potwierdzeniem odbioru wyrobów przez podmiot odbierający oraz dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium kraju.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy za dokument o którym mowa w art. 82 ust. 3 pkt 3 ustawy, potwierdzający że akcyza nie jest wymagana w państwie do którego Spółka dokonała wewnątrzwspólnotowej dostawy olejów klasyfikowanych do kodu CN 2710 19 49, można uznać oświadczenie odbiorcy ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki za dokument potwierdzający, że akcyza w państwie członkowskim nie jest wymagana można uznać oświadczenie odbiorcy wyrobów, że akcyza w państwie członkowskim odbioru nie jest wymagana.

Wyroby klasyfikowane do kodu CN 2710 19 49, stanowią wyroby wymienione w poz. 20 załącznika nr 2 do ustawy, która zawiera wyroby klasyfikowane do kodu CN od ex 2710 11 do ex 2710 19 69 - oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów.

W przypadku dokonywania dostaw wewnątrzwspólnotowych wyrobów, wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, stosuje się procedurę opisaną w art. 77 ustawy o podatku akcyzowym. Przepis ten stanowi iż: Dostawa wewnątrzwspólnotowa lub nabycie wewnątrzwspólnotowe, na potrzeby działalności gospodarczej wykonywanej na terytorium kraju, wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, są dokonywane na podstawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego.

W związku z wyprowadzeniem przedmiotowych wyrobów ze składu podatkowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, z dniem wyprowadzenia tych wyrobów ze składu podatkowego obowiązek podatkowy przekształca się w zobowiązanie podatkowe. Ponieważ art. 89 ust. 1 ustawy określający stawki akcyzy dla wyrobów energetycznych, nie wskazuje jaką stawkę akcyzy należy stosować w odniesieniu do wyrobów klasyfikowanych do kodu CN 2710 19 49 i jednocześnie brak jest przepisu, który pozwalałby zastosować zerową stawkę akcyzy w takiej sytuacji, Spółka zamierza opodatkować te wyroby stosując stawkę akcyzy dla pozostałych paliw silnikowych (aktualnie 1.797 zł/ 1000 litrów). Jednocześnie Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż stan prawny w tym zakresie ulegnie zmianie z dniem 1 stycznia 2019 r., jak wynika bowiem z art. 1 pkt 28 lit. f ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz ustawy - Prawo celne (Dz. U. z 2018 r. poz. 1697): Jeżeli do wyrobów energetycznych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, innych niż określone w ust. 7 pkt 1-13, nie ma zastosowania zerowa stawka akcyzy, stosuje się stawkę akcyzy w wysokości 1822,00 zł/1000 litrów, a w przypadku gazów 14,72 zł/GJ. Przepis ten wypełni obowiązującą aktualnie lukę prawną i w sposób jednoznaczny będzie wskazywał, jaka stawka akcyzy powinna znaleźć zastosowanie w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku.

Następnie Spółka zamierza wystąpić o zwrot zapłaconej akcyzy działając na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy, przepis ten stanowi iż: W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, przysługuje zwrot akcyzy:

1. podatnikowi, który dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej tych wyrobów akcyzowych, albo

2. podmiotowi, który nabył te wyroby akcyzowe od podatnika i dokonał ich dostawy wewnątrzwspólnotowej - na pisemny wniosek złożony do właściwego naczelnika urzędu skarbowego wraz z dokumentami potwierdzającymi zapłatę akcyzy na terytorium kraju.

Z treści art. 82 ust. 3 ustawy wynika, iż: Podatnik lub podmiot, o których mowa w ust. 1, występujący z wnioskiem o zwrot akcyzy są obowiązani po dokonaniu dostawy wewnątrzwspólnotowej przedłożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego:

2a. potwierdzenie otrzymania wyrobów akcyzowych przez odbiorcę z państwa członkowskiego Unii Europejskiej na dokumencie handlowym, w przypadku wyrobów akcyzowych niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, które są objęte na terytorium kraju stawką akcyzy inną niż stawka zerowa; 3. dokument potwierdzający zapłatę akcyzy lub złożenie deklaracji w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub złożenie zabezpieczenia albo dokument potwierdzający, że akcyza w tum państwie nie jest wymagana.

Spółka powzięła wątpliwość co należy rozumieć pod pojęciem dokumentu potwierdzającego, że akcyza nie jest w danym państwie wymagana. Przepisy ustawy nie precyzują, kto powinien taki dokument wystawić, czy może to być organ funkcjonujący w ramach administracji danego państwa, czy też podmiot gospodarczy uczestniczący w danej transakcji, nie określają też treści jaką taki dokument powinien zawierać. Aby ustalić znaczenie powyższego przepisu należy posłużyć się wykładnią językową i wynikającymi z niej z dyrektywami interpretacyjnymi.

Zgodnie z utrwaloną zasadą prawa, Lege non distinguente nec nostrum est distinguere, oznaczającą, że jeżeli ustawa nie zawiera rozróżnienia nie jest zasadne czynienie tego, należy uznać, że jeśli przepisy prawa nie przewidują wymogów formalnych dla dokumentu potwierdzającego, że akcyza nie jest w danym państwie wymagana, nie jest zasadne późniejsze doprecyzowywanie tego w drodze wykładni przepisu, zwłaszcza jeżeli prowadziłoby to do nałożenia na podatnika obowiązku uzyskania dokumentu, do którego wydania organy administracyjne danego państwa nie są uprawnione. Wobec tego zarówno oświadczenie wystawione przez podmiot odbierający wyroby akcyzowe, który prowadzi działalność gospodarczą w państwie członkowskim odbioru jak i zaświadczenie wydane przez organy administracji danego państwa należy uznać za dokument potwierdzający, że akcyza nie jest w tym państwie wymagana.

Za taką wykładnią przemawia także zawarta w art. 2 Konstytucji RP zasada demokratycznego państwa prawnego stanowiąca "ważną dyrektywę w zakresie stanowienia i stosowania prawa" (postanowienie TK z dn. 9 maja 2005 r., sygn. TS 216/04). Trybunał Konstytucyjny w wyroku o sygn. SK 18/09 stwierdził, iż w obszarze prawa podatkowego obowiązuje podwyższony standard poprawności legislacyjnej i "zgodnie z wymogami konstytucyjnymi niejasnych regulacji podatkowych nie wolno interpretować na niekorzyść podatników, a w konsekwencji jeśli takie regulacje okazują się ostatecznie wieloznaczne, to zgodnie z zasadą in dubio pro tributario należy opowiedzieć się za rozwiązaniem uwzględniającym interes podmiotu obowiązanego do świadczeń podatkowych. Tym bardziej za niedopuszczalne uznać trzeba analogiczne stosowanie nieprecyzyjnych przepisów podatkowych czy też rozszerzające stosowanie jednoznacznych przepisów podatkowych, gdyby miało to na celu zwiększenie obowiązków podatkowych". Podobnie zasada określoności prawa, stanowiąca pochodną zasady demokratycznego państwa prawnego, z której wynika iż każdy przepis prawny powinien być sformułowany w sposób poprawny, jasny i precyzyjny, tym samym zapewniający przewidywalność skutków jego zastosowania. Zasada określoności prawa nakazuje unikać stanowienia przepisów nieprecyzyjnych, niejednoznacznych oraz powodujących istotne wątpliwości prawne, a także posługujących się niezdefiniowanymi pojęciami albo mających niezrozumiałą treść (wyrok TK z 28 października 2009 r., sygn.k.p. 3/09).

Zatem wykładnia językowa art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy, daje jednoznaczne rezultaty i pozwala sformułować tezę, iż: dokument potwierdzający, że akcyza nie jest wymagana nie musi mieć przymiotu dokumentu urzędowego. Odmienne rozumienie powyższego przepisu, w tym także zawężanie lub rozszerzanie znaczenia użytych w nim słów, jest niezgodne z obowiązującą w prawie podatkowym zasadą prymatu wykładni językowej, zasadą określoności i pewności prawa oraz zasadą zaufania obywateli do państwa i stanowionego przez nie prawa.

Dodatkowo Spółka pragnie nadmienić, iż podobnej wykładni analizowanego przepisu dokonał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach. W wydanej 18 października 2012 r. interpretacji indywidualnej o sygn. IBPP4/443-320/12/PH, stwierdził on: "iż w przepisach regulujących zwrot podatku akcyzowego podmiot, który jest właściwy do wystawienia dokumentu potwierdzającego, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana, nie został określony. Zatem dokument ten może wystawić każdy podmiot, który funkcjonuje w państwie członkowskim, na rzecz którego dokonano dostawy i ma do czynienia z obrotem wyrobami akcyzowymi na terytorium tego państwa, w formie oświadczenia."

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji IBPP4/4513-114/16/LG z dnia 17 czerwca 2016 r.: "Odnosząc się do opisanego zagadnienia, tutejszy organ stwierdza, że w przepisach regulujących zwrot podatku akcyzowego podmiot, który jest właściwy do wystawienia dokumentu potwierdzającego, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana, nie został określony. Zatem dokument ten może wystawić każdy podmiot, który funkcjonuje w państwie członkowskim, na rzecz którego dokonano dostawy i ma do czynienia z obrotem wyrobami akcyzowymi na terytorium tego państwa, w formie oświadczenia."

Ponadto, Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż przepis art. 7 ustawy o podatku akcyzowym normuje instytucję tzw. centralnego biura łącznikowego (ELO), jednostka ta została powołana w celu prowadzenia współpracy w dziedzinie podatku akcyzowego pomiędzy organami administracyjnymi państw członkowskich. Jest ona zobowiązana m.in. do przekazywania na żądanie innego państwa członkowskiego informacji, które mogą pomóc w prawidłowym określeniu podatku akcyzowego. Zatem jeśli organ podatkowy właściwy do rozpatrywania wniosku o zwrot akcyzy, będzie miał jakiekolwiek wątpliwości, dotyczące przedłożonych dokumentów lub będzie potrzebował uzyskać dodatkowe potwierdzenie w zakresie zasadności zwrotu, ma prawną możliwość wystąpienia z wnioskiem o ustalenie czy podatek w danym państwie był należny do organów administracji danego państwa za pośrednictwem Centralnego Biura Łącznikowego (ELO).

Podsumowując powyższe, w świetle art. 82 ust. 3 pkt 3 ustawy, należy uznać, że dokumentem potwierdzającym, iż akcyza w danym państwie członkowskim nie jest wymagana może być oświadczenie odbiorcy wyrobów potwierdzające ten fakt. Za takim rozumieniem powyższego przepisu przemawia zarówno jego wykładnia językowa jak i praktyka interpretacyjna stosowana przez organy podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1114 z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą" - ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W ww. załączniku nr 1 do ustawy w poz. 27, pod kodem CN 2710, wymieniono oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe.

Z kolei w załączniku nr 2 do ustawy stanowiącym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o którym mowa w dyrektywie Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz.UE.L 1992 Nr 76, str. 1), w poz. 20 ujęto wyroby z kodu CN od ex 2710 11 do ex 2710 19 69 - oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 2 ustawy do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, a także do wiążących informacji akcyzowych, zwanych dalej "WIA", stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.). Zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian w opodatkowaniu akcyzą wyrobów akcyzowych i samochodów osobowych, jeżeli nie zostały określone w niniejszej ustawie.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2, 3, 4 i 8 ustawy, użyte w ustawie określenia oznaczają:

* terytorium kraju - terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

* terytorium państwa członkowskiego - terytorium państwa, do którego zgodnie z art. 52 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 349 i 355 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej mają zastosowanie te Traktaty, z wyłączeniem terytorium kraju z zastrzeżeniem lit. a i b art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy;

* terytorium Unii Europejskiej - terytorium kraju oraz terytoria państw członkowskich;

* dostawa wewnątrzwspólnotowa - przemieszczanie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego;

Zgodnie z art. 82 ust. 1 ustawy w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, przysługuje zwrot akcyzy:

1. podatnikowi, który dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej tych wyrobów akcyzowych, albo

2. podmiotowi, który nabył te wyroby akcyzowe od podatnika i dokonał ich dostawy wewnątrzwspólnotowej - na pisemny wniosek złożony do właściwego naczelnika urzędu skarbowego wraz z dokumentami potwierdzającymi zapłatę akcyzy na terytorium kraju.

W myśl art. 82 ust. 3 ustawy podatnik lub podmiot, o których mowa w ust. 1, występujący z wnioskiem o zwrot akcyzy są obowiązani po dokonaniu dostawy wewnątrzwspólnotowej przedłożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego:

2a. potwierdzenie otrzymania wyrobów akcyzowych przez odbiorcę z państwa członkowskiego Unii Europejskiej na dokumencie handlowym, w przypadku wyrobów akcyzowych niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, które są objęte na terytorium kraju stawką akcyzy inną niż stawka zerowa; 3. dokument potwierdzający zapłatę akcyzy lub złożenie deklaracji w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub złożenie zabezpieczenia albo dokument potwierdzający, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana.

Zwrotowi nie podlega akcyza w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej i eksportu wyrobów akcyzowych oznaczonych znakami akcyzy, a także kwota akcyzy niższa od minimalnej kwoty zwrotu - art. 82 ust. 5 ustawy.

Właściwy naczelnik urzędu skarbowego dokonuje weryfikacji wniosku o zwrot akcyzy w oparciu o dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 3-4a - art. 82 ust. 6 ustawy.

W przypadku niedokonania przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego zwrotu akcyzy, o którym mowa w ust. 1, 2 i 2e, w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7, zwrot ten traktuje się jako nadpłatę podatku podlegającą oprocentowaniu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - art. 82 ust. 6a ustawy.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 82 ust. 7 ustawy 20 sierpnia 2010 r. wydano rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 125), które określa tryb zwrotu akcyzy, terminy zwrotu akcyzy, minimalną kwotę zwrotu akcyzy oraz wzór wniosku o zwrot akcyzy.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opis sprawy przedstawiony przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, że w przepisach regulujących zwrot podatku akcyzowego podmiot, który jest właściwy do wystawienia dokumentu potwierdzającego, że akcyza w tym państwie nie jest wymagana, nie został określony. Zatem dokument ten może wystawić każdy podmiot, który funkcjonuje w państwie członkowskim, na rzecz którego dokonano dostawy i ma do czynienia z obrotem wyrobami akcyzowymi na terytorium tego państwa, w formie oświadczenia.

Zatem dokumentem dołączonym do wniosku o zwrot akcyzy stwierdzającym, że akcyza w danym państwie członkowskim nie jest wymagana może być w tym zakresie oświadczenie odbiorcy wyrobów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W tym miejscu należy wskazać na art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Niemniej zastrzec jednocześnie należy, że zasadność zwrotu oraz wysokość kwoty zwrotu akcyzy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy zostaje określona decyzją właściwego naczelnika urzędu skarbowego w autonomicznym postępowaniu wszczętym wniesionym wnioskiem, w trakcie którego organ ten weryfikuje m.in. dokumenty dołączone do wniosku o zwrot akcyzy.

Odpowiadając zatem wprost na zadane przez Wnioskodawcę pytanie, stanowisko Spółki uznać należy za prawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Zainteresowanego. Inne kwestie nieobjęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.