0111-KDIB3-3.4013.15.2020.2.JS - Opodatkowanie podatkiem akcyzowym suszu tytoniowego wykorzystywanego do badań laboratoryjnych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 14 kwietnia 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB3-3.4013.15.2020.2.JS Opodatkowanie podatkiem akcyzowym suszu tytoniowego wykorzystywanego do badań laboratoryjnych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 stycznia 2020 r. (data wpływu 27 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania suszu tytoniowego wykorzystywanego do badań laboratoryjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania suszu tytoniowego wykorzystywanego do badań laboratoryjnych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 17 marca 2020 r. (data wpływu 17 marca 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 9 marca 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4013.15.2020.1.JS.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku):

Spółka z o.o. (dalej: "Spółka") prowadzi działalność w zakresie produkcji wyrobów tytoniowych oraz wyrobów nowatorskich. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego i posiada zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego obejmujące produkcję i magazynowanie wyrobów tytoniowych.

W związku z produkcją wyrobów nowatorskich oraz produkcją wyrobów tytoniowych, Spółka dokonuje badań laboratoryjnych suszu tytoniowego w laboratorium zlokalizowanym na terenie swojego składu podatkowego. Celem badań laboratoryjnych jest uzyskanie informacji czy dana partia suszu tytoniowego jest odpowiedniej jakości i może być wykorzystana do dalszych celów produkcyjnych.

Susz tytoniowy może być przez Spółkę wykorzystywany do następujących badań laboratoryjnych:

* badanie wilgotności - próbka wyrobu jest ważona i badana na wago-suszarce lub w piecu w zdefiniowanej temperaturze i czasie w celu określenia poziomu wilgotności.

* badanie poziomu nikotyny - roztwór próbki mieszany jest z buforem i następnie trafia na dializer. Zdializowana próbka mieszana jest z roztworem choloromaminy i cyjanku potasu, a następnie całość trafia do łaźni. Generowany w ten sposób barwny związek mierzony jest w fotometrze.

* badanie poziomu cukru - próbka jest mieszana z roztworem chlorku sodu i następnie trafia na dializer. W następnym etapie zdializowana próbka mieszana jest z roztworem cyjanozelazianu potasu, a następnie całość trafia do łaźni. Generowany w ten sposób ubytek barwy mierzony jest w fotometrze.

* badanie wielkości frakcji - badanie wykonywane jest na urządzeniu wyposażonym w specjalne sita o różnej wielkości W wyniku wibracji poszczególne frakcje badanego surowca są odseparowane od siebie na poszczególnych sitach.

Na skutek wszystkich powyższych badań powstają pozostałości, które nie nadają się do dalszego wykorzystania i Spółka poddaje je utylizacji zgodnie z przepisami prawa w zakładzie utylizacyjnym. W przypadku:

* badania wilgotności - w wyniku badania próbka ulega wysuszeniu i ze względu na zbyt niską wilgotność nie nadaje się do dalszej produkcji.

* badania poziomu cukru - w wyniku badania powstaje mieszanina w ciekłej formie nienadająca się do dalszego wykorzystania.

* badanie poziomu nikotyny - w wyniku badania powstaje mieszanina w ciekłej formie nienadająca się do dalszego wykorzystania.

* badanie wielkości frakcji - w wyniku badania powstają podzielone frakcje surowca, które w tej formie nie nadają się do dalszego wykorzystania, gdyż ulegają degradacji i są utylizowane.

Badania laboratoryjne są wykonywane na etapie przyjęcia surowca do fabryki oraz na etapie pobierania produktu do produkcji.

Partia surowca to w zależności od gatunku suszu tytoniowego i danego zamówienia od 20 ton (cały kontener) do 200 kg (karton). Natomiast partia wsadu do produkcji to około 300 kilogramów.

Zwykle próbki z jednego kartonu (200 kg) lub wsadu do produkcji (300 kg) są pobierane w następujących ilościach:

* badanie wilgotności - ok. 10 gram

* badanie poziomu nikotyny - 2 gram

* badanie poziomu cukru - 2 gram

* badanie wielkości frakcji - ok. 500 gram

Przy czym w przypadku dostaw surowca kontenerem (20 ton) badane jest co do zasady tylko 10 wybranych kartonów 200 kg.

Spółka rozważa czy wykorzystanie suszu tytoniowego do badań laboratoryjnych przeprowadzanych w związku z produkcją wyrobów tytoniowych powinno podlegać opodatkowaniu akcyzą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym opisie stanu faktycznego, susz tytoniowy wykorzystany przez podmiot prowadzący skład podatkowy, który produkuje wyroby nowatorskie oraz wyroby tytoniowe do przeprowadzenia badań laboratoryjnych mających na celu weryfikację jakości suszu tytoniowego podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, susz tytoniowy wykorzystany przez podmiot prowadzący skład podatkowy, który produkuje wyroby nowatorskie oraz wyroby tytoniowe do przeprowadzenia badań laboratoryjnych mających na celu weryfikację jakości suszu tytoniowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

(i)

Czynności opodatkowane akcyzą w przypadku suszu tytoniowego określa art. 9b ust. 1 ustawy akcyzowej. Zgodnie z tym przepisem:

1. "W przypadku suszu tytoniowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1.

nabycie wewnątrzwspólnotowe suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, lub pośredniczący podmiot tytoniowy;

2.

sprzedaż suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, lub pośredniczący podmiot tytoniowy, z wyłączeniem sprzedaży przez podmiot prowadzący skład podatkowy, grupę producentów suszu tytoniowego utworzoną na podstawie ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 1026). zwaną dalej "grupą producentów", oraz pośredniczący podmiot tytoniowy, którzy jednocześnie z tą sprzedażą dokonują dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu suszu tytoniowego;

3.

import suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, lub pośredniczący podmiot tytoniowy;

4.

zużycie suszu tytoniowego przez pośredniczący podmiot tytoniowy

5.

zużycie suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy do innych celów niż produkcja wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich;

6.

nabycie lub posiadanie suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, pośredniczący podmiot tytoniowy lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał jego sprzedaży.

W świetle powyższego Spółka pragnie wskazać, że wykorzystanie suszu tytoniowego na terenie laboratorium nie może stanowić czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 1, 2, 3, 6, gdyż Spółka posiada status podmiotu prowadzącego skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych i nowatorskich. Tego rodzaju wykorzystanie nie stanowi również czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 4 ustawy akcyzowej.

Jeżeli chodzi o czynność opodatkowaną wskazaną w art. 9b ust. 1 pkt 5 ustawy akcyzowej, tj. zużycie suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy do innych celów niż produkcja wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, to zdaniem Spółki również ta czynność opodatkowana nie wystąpi w przypadku wykorzystania suszu tytoniowego do badań laboratoryjnych.

(ii)

Przede wszystkim zdaniem Spółki, wykorzystanie suszu do badań laboratoryjnych nie stanowi jego "zużycia" o którym mowa w art. 9b ust. 1 pkt 5 ustawy akcyzowej, gdyż z suszu zużytego do badań me powstaje bezpośrednio inny wyrób dla którego wytworzenia susz tytoniowy byłby "zużywany".

(iii)

Natomiast nawet w przypadku uznania, że wykorzystanie suszu do badań stanowi jego zużycie, to zdaniem Spółki czynność opodatkowana o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 5 ustawy akcyzowej nie wystąpi, gdyż wykorzystanie suszu tytoniowego na terenie laboratorium nie stanowi jego zużycia do innych celów niż produkcja wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich w rozumieniu tego przepisu. Wykorzystanie tego suszu tytoniowego do badań laboratoryjnych jest dokonywane na cele produkcji wyrobów nowatorskich oraz wyrobów tytoniowych.

Badania laboratoryjne suszu mają dostarczyć Spółce informacji czy susz tytoniowy z danej partii suszu może być wykorzystany do dalszych etapów produkcyjnych czy też ze względu na złe parametry jakościowe, które niekiedy mogą powodować zagrożenie dla bezpieczeństwa konsumentów (np. pleśń) powinien zostać zniszczony. Cel badań laboratoryjnych jest więc jasno określony - są one wykonywane na cele produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich.

(iv)

Spółka pragnie podkreślić, że wprowadzając opodatkowanie akcyzą suszu tytoniowego, celem ustawodawcy było wprowadzenie mechanizmu w którym podmioty prowadzące działalność w zakresie produkcji wyrobów tytoniowych nie będą uiszczały podatku akcyzowego od suszu tytoniowego w związku z obrotem suszem oraz jego zużyciem do celów produkcji wyrobów tytoniowych (obecnie również wyrobów nowatorskich).

Z tego względu konstrukcja opodatkowania suszu tytoniowego akcyzą przewiduje, że nabywanie suszu tytoniowego, w tym również w ramach importu i wewnątrzwspólnotowego nabycia, jak również posiadanie suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych nie stanowią w ogóle czynności opodatkowanych akcyzą.

Z powyższych względów nie jest zasadne pobieranie podatku akcyzowego od wykorzystania suszu tytoniowego w laboratorium, jeżeli to wykorzystanie w laboratorium jest wykonywane na cele produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Jak stanowi art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 864 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", "ustawą o podatku akcyzowym", ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy, do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN:

1.

papierosy;

2.

tytoń do palenia;

3.

cygara i cygaretki.

Za wyroby tytoniowe uznaje się także inne wyroby wymienione w art. 98 ustawy, w tym m.in. odpady tytoniowe będące pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych, oddane do sprzedaży detalicznej, niebędące papierosami, cygarami lub cygaretkami, a nadające się do palenia (art. 98 ust. 5 pkt 2 ustawy).

Stosownie do art. 99a ust. 1 ustawy za susz tytoniowy uznaje się, bez względu na wilgotność, tytoń, który nie jest połączony z żywą rośliną i nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym. Susz tytoniowy, bez względu na kod CN, wskazany został w poz. 45 załącznika nr 1 do ustawy.

Zgodnie natomiast z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 36 ustawy, wyroby nowatorskie to wyroby będące:

a. mieszaniną, w której składzie znajduje się tytoń lub susz tytoniowy,

b. mieszaniną, o której mowa w lit. a, oraz zawierające odrębnie płyn do papierosów elektronicznych - inne niż wyroby, o których mowa w art. 98 ust. 1 i art. 99a ust. 1, które dostarczają aerozol bez spalania mieszaniny.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy, skład podatkowy to miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Na podstawie art. 9b ust. 1 ustawy, w przypadku suszu tytoniowego, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1.

nabycie wewnątrzwspólnotowe suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, lub pośredniczący podmiot tytoniowy;

2.

sprzedaż suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, lub pośredniczący podmiot tytoniowy, z wyłączeniem sprzedaży przez podmiot prowadzący skład podatkowy, grupę producentów suszu tytoniowego utworzoną na podstawie ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 1026), zwaną dalej "grupą producentów", oraz pośredniczący podmiot tytoniowy, którzy jednocześnie z tą sprzedażą dokonują dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu suszu tytoniowego;

3.

import suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, lub pośredniczący podmiot tytoniowy;

4.

zużycie suszu tytoniowego przez pośredniczący podmiot tytoniowy;

5.

zużycie suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy do innych celów niż produkcja wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich;

6.

nabycie lub posiadanie suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, który zużywa susz tytoniowy do produkcji wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, pośredniczący podmiot tytoniowy lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał jego sprzedaży.

Za sprzedaż uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1-8 (art. 9b ust. 2 ustawy).

Zatem, w myśl art. 9a ust. 2 pkt 1-8 w zw. z art. 9b ust. 2 ustawy, za sprzedaż suszu tytoniowego uznaje się:

1.

sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, 1104, 1629, 2073 i 2244 oraz z 2019 r. poz. 80);

2.

zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;

3.

wydanie w zamian za wierzytelności;

4.

wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;

5.

darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;

6.

wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;

7.

przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;

8.

przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników.

Ponadto, na podstawie art. 9b ust. 3 ustawy, jeżeli w stosunku do suszu tytoniowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w art. 9b ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

Stosownie do art. 11a ustawy, w przypadku suszu tytoniowego obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

1.

nabycia wewnątrzwspólnotowego suszu tytoniowego;

2.

wydania suszu tytoniowego w przypadku dokonania jego sprzedaży;

3.

zużycia suszu tytoniowego;

4.

nabycia lub wejścia w posiadanie suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, pośredniczący podmiot tytoniowy, grupę producentów lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży suszu tytoniowego;

5.

powstania długu celnego, w przypadku importu suszu tytoniowego.

Podstawą opodatkowania suszu tytoniowego jest ilość tego suszu wyrażona w kilogramach (art. 99a ust. 2 ustawy).

Stawka akcyzy na susz tytoniowy wynosi 252,25 zł za każdy kilogram (art. 99a ust. 3 ustawy).

Na podstawie art. 99a ust. 4 ustawy, w przypadku:

1. nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy, lub

2. sprzedaży suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy - bez jego oznaczenia znakami akcyzy, stawka akcyzy wynosi 504,50 zł za każdy kilogram.

W przypadku nabycia lub posiadania suszu tytoniowego nieoznaczonego znakami akcyzy przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy, pośredniczący podmiot tytoniowy, grupę producentów lub rolnika, który wyprodukował susz tytoniowy, jeżeli nie została od niego zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tego suszu, stosuje się stawkę akcyzy, o której mowa w ust. 4 (art. 99a ust. 5 ustawy).

Zgodnie z art. 99a ust. 6 ustawy, nie dokonuje się:

1. nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu suszu tytoniowego przez inny podmiot niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy, lub

2. sprzedaży suszu tytoniowego innemu podmiotowi niż podmiot prowadzący skład podatkowy lub pośredniczący podmiot tytoniowy - luzem bez opakowania.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z powołaną wyżej definicją zawartą w art. 99a ust. 1 ustawy, za susz tytoniowy uznaje się - bez względu na wilgotność - tytoń, który nie jest połączony z żywą rośliną i nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie ustawy o podatku akcyzowym określenie "susz tytoniowy" przyjęto na potrzeby opodatkowania akcyzą tytoniu w celu wyraźnego rozróżnienia etapu uprawy tytoniu i etapu rozpoczęcia jego przerobu. Z suszem tytoniowym mamy w związku z tym do czynienia od momentu zakończenia uprawy tytoniu. Oznacza to, że za susz tytoniowy należy uznać każdą część tytoniu, która nie jest połączona z żywą rośliną, niezależnie od stopnia jej przetworzenia i wilgotności.

Potwierdza to także orzecznictwo sądów administracyjnych, m.in. wyroku WSA w Lublinie z dnia 8 października 2014 r., sygn. akt I SA/Lu 328/14, w którym Sąd uznał, że podziela stanowisko organu: "określenia susz tytoniowy i suchy tytoń przyjęto na potrzeby ustawy dla potrzeb wyraźnego rozróżnienia pewnego etapu przerobu tytoniu. Nie jest to już tytoń na etapie uprawy, lecz suchy tytoń, który nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym. Słowo jeszcze nie oznacza, że ten suchy tytoń musi w przyszłości stać się wyrobem tytoniowym, podlegającym akcyzie. Może zostać sprzedany na wcześniejszym etapie przerobu, co rodzi powstanie obowiązku podatkowego w akcyzie". Z kolei w wyroku NSA z dnia 18 sierpnia 2015 r., sygn. akt I GSK 2040/13, wskazano, że zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego "przeznaczenie suchego tytoniu na wyrób tytoniowy, możliwość, by stał się on wyrobem tytoniowym musi mieć charakter obiektywny. Dla celów uznania suchego tytoniu za susz tytoniowy nie jest zatem przesądzająca ani istotna świadomość, wola czy też deklaracja sprzedawcy suchych liści tytoniu lecz ich obiektywne cechy i obiektywna możliwość stania się wyrobem tytoniowym".

Należy zatem zauważyć, że za susz tytoniowy uznaje się każdą część tytoniu, która nie jest połączona z żywą rośliną - bez względu na stopień jej przetworzenia i wilgotności. O kwalifikacji jako susz tytoniowy nie przesądza wola, czy też deklaracja Wnioskodawcy o nieprzeznaczaniu suszu tytoniowego do dalszego przetworzenia bądź sprzedaży (np. zadeklarowanie go jako odpad, pozostałości), lecz obiektywne cechy i obiektywna możliwość stania się wyrobem tytoniowym.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego, Spółka w prowadzonym przez siebie składzie podatkowym dokonuje produkcji wyrobów tytoniowych i wyrobów nowatorskich. W związku z tą produkcją, Spółka dokonuje badań laboratoryjnych suszu tytoniowego w laboratorium zlokalizowanym na terenie tego składu podatkowego. Celem badań laboratoryjnych jest uzyskanie informacji, czy dana partia suszu tytoniowego jest odpowiedniej jakości i może być wykorzystana do dalszych celów produkcyjnych. Badania laboratoryjne są wykonywane na etapie przyjęcia surowca do fabryki oraz na etapie pobierania produktu do produkcji. Susz tytoniowy może być przez Spółkę wykorzystywany do badań wilgotności - gdzie próbka wyrobu jest ważona i badana na wago-suszarce lub w piecu w zdefiniowanej temperaturze i czasie w celu określenia poziomu wilgotności, do badania poziomu nikotyny bądź badania poziomu cukru - w którym roztwór próbki mieszany jest z buforem i następnie trafia na dializer; zdializowana próbka mieszana jest z roztworem choloromaminy i cyjanku potasu bądź chlorku sodu, a następnie całość trafia do łaźni i generowane związki mierzone są w fotometrze; a także do badania wielkości frakcji - które wykonywane jest na urządzeniu wyposażonym w specjalne sita o różnej wielkości, a w wyniku wibracji poszczególne frakcje badanego surowca są odseparowane od siebie na poszczególnych sitach. Na skutek wszystkich wskazanych wyżej badań powstają pozostałości, które nie nadają się do dalszego wykorzystania i Spółka poddaje je utylizacji. Zwykle próbki są pobierane z jednego kartonu (200 kg) lub wsadu do produkcji (300 kg) w ilościach ok. 10 gramów do badania wilgotności, 2 gramy do badania poziomu nikotyny i cukru oraz 500 gramów do badania wielkości frakcji. W przypadku badania wilgotności, próbka ulega wysuszeniu i ze względu na zbyt niską wilgotność nie nadaje się do dalszej produkcji. Natomiast w wyniku badania poziomu cukru i poziomu nikotyny, powstaje mieszanina w ciekłej formie nie nadająca się do dalszego wykorzystania. Z kolei w wyniku badania wielkości frakcji powstają podzielone frakcje surowca, które w tej formie nie nadają się do dalszego wykorzystania, gdyż ulegają degradacji i są utylizowane.

Wnioskodawca rozważa, czy w przedmiotowej sprawie wykorzystanie suszu tytoniowego do badań laboratoryjnych przeprowadzanych w związku z produkcją wyrobów tytoniowych będzie podlegać opodatkowaniu akcyzą.

Należy w tym miejscu zauważyć, że katalog czynności opodatkowanych akcyzą związanych z suszem tytoniowym ma charakter zamknięty - i jest to wyliczenie enumeratywne. Zatem czynności, które nie zostały wskazane w art. 9b ust. 1 oraz art. 9b ust. 2 ustawy, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Mając na uwadze powyższe przepisy, a także przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że sposób postępowania przez Spółkę z suszem tytoniowym - wykorzystanie do badań laboratoryjnych mających na celu weryfikację jakości tego suszu w składzie podatkowym - nie stanowi żadnej z czynności wymienionych w art. 9b ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. W szczególności, nie stanowi to zużycia suszu tytoniowego przez podmiot prowadzący skład podatkowy do innych celów niż produkcja wyrobów tytoniowych lub wyrobów nowatorskich, o którym mowa w art. 9b ust. 1 pkt 5 ustawy - z uwagi na fakt, że Spółka dokonuje ww. badań suszu w składzie podatkowym w związku z produkcją wyrobów tytoniowych i wyrobów nowatorskich, a wszystkie pozostałości, które powstają wskutek tych badań nie nadają się do dalszego wykorzystania i są poddawane utylizacji. W tak przedstawionym stanie faktycznym, wykorzystanie suszu tytoniowego do badań laboratoryjnych nie będzie zatem podlegać opodatkowaniu akcyzą.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy.

Końcowo, Organ pragnie nadmienić, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi ściśle w zakresie zadanego przez Wnioskodawcę pytania i przedstawionego stanowiska w odniesieniu do tego pytania. Inne kwestie, nieobjęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl