0111-KDIB3-3.4012.96.2017.3.PK - Rozpoznanie i wykazanie transakcji trójstronnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 sierpnia 2017 r. (data wpływu 23 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z 21 września 2017 r. (data wpływu 26 września 2017 r.) oraz pismem z 3 listopada 2017 (data wpływu 14 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania i wykazania transakcji trójstronnej - jest nieprawidłowe

W dniu 23 sierpnia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania i wykazania transakcji trójstronnej. Ww. wniosek został uzupełniony pismami z 21 września 2017 r. i 3 listopada 2017 r. stanowiącymi odpowiedź na wezwania Organu z 6 września 2017 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.96.2017.1.PK oraz z 24 października 2017 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.96.2017.2.PK

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zamawia i sprzedaje towar - mięso i wyroby z mięsa, PKWIU 10.11.12.0. Wnioskodawca oraz jego kontrahenci są podatnikami VAT zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Wnioskodawca dokonuje zamówienia w Polsce u prawnego i oficjalnego przedstawiciela firmy angielskiej, która działa w imieniu podatnika zidentyfikowanego dla potrzeb podatku VAT-GB. Towar jest zamawiany w Polsce przez przedstawiciela firmy GB u podatnika w Hiszpanii, zarejestrowanego dla potrzeby VAT-ES i transportowany z firmy hiszpańskiej będącej producentem ww. towaru bezpośrednio do podatnika VAT w Czechach. Organizatorem transportu jest również firma działająca w imieniu podatnika GB a transakcja jest oparta na zasadzie INCOTERMS- CIP.

Firma GB wystawia wnioskodawcy faktury VAT z podatkiem VAT "0" za towar, który został zamówiony u producenta w Hiszpanii. Wnioskodawca wystawia faktury VAT czeskiej firmie, podatnikowi zidentyfikowanemu jako podatnik VAT CZ ze stawką VAT "0" traktując tą transakcję jako trójstronną. Na fakturze są zawarte informacje:

1. VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE

2. Podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez NIP ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej

3. Numery VAT na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych

Wnioskodawca nie posiada wiedzy, w jaki sposób i z jaką stawką VAT została dokonana transakcja zakupu towaru między podatnikiem GB a podatnikiem ES.

Wnioskodawca jako drugi w kolejności podatnik nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport towaru czyli w Czechach oraz nie jest zarejestrowany dla potrzeb VAT w Czechach.

Dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru u drugiego w kolejności podatnika VAT.

Wnioskodawca jako drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się i kończy transport towarów, czyli numer VAT nadany w Polsce. Ostatni w kolejności podatnik VAT - czyli firma czeska stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport.

Ostatni w kolejności podatnik VAT - podatnik CZ został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT - wnioskodawcę jako obowiązanego do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Wnioskodawca posiada dokumenty, z których jednoznacznie wynika, że towar został dostarczony odbiorcy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

* W opisanych sytuacjach Wnioskodawca był trzecim w kolejności podatnikiem.

* Podmiot brytyjski w opisanej sytuacji działał jako podmiot posługujący się brytyjskim numerem VAT-GB.

* Z posiadanych przez Spółkę informacji, podmiot brytyjski nie jest zidentyfikowany na potrzeby VAT w Hiszpanii.

* Nabycie wymienionych towarów przez Wnioskodawcę nie zostało opodatkowane przez Wnioskodawcę na terytorium Czech, a na terytorium Polski zostało opodatkowane stawką 0%.

* Zdaniem i w opinii Spółki konsumpcja towaru zakupionego przez Wnioskodawcę od podmiotu brytyjskiego została dokonana w Czechach a tym samym tam powinna być opodatkowana przez podmiot czeski. Wnioskodawca posiada potwierdzenia od kontrahenta czeskiego, któremu Wnioskodawca sprzedał nabyty od podmiotu brytyjskiego towar o rozliczeniu podatku VAT w Czechach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca prawidłowo wykazuje transakcje jako wewnątrzwspólnotowe trójstronne?

2. Czy Wnioskodawca prawidłowo wykazuje transakcje sprzedaży towarów nabytych w transakcjach trójstronnych w poz. 11 w deklaracji VAT jako dostawa towarów poza terytorium kraju?

3. Czy Wnioskodawca prawidłowo wykazuje nabycie towarów w transakcjach trójstronnych jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w pozycji 23 w deklaracji VAT bez naliczenia podatku VAT i wykazując w poz. 45 nie odliczając podatku VAT?

4. Czy biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca jest trzecim podmiotem w danym łańcuchu transakcji powinien opodatkować nabycie towarów podatkiem VAT innym niż stawka 0% a jeśli tak, to w którym państwie Unii Europejskiej?

Stanowisko Wnioskodawcy (przedstawione w uzupełnieniu):

1. Pomimo, że opis transakcji sugeruje transakcje łańcuchowe, Wnioskodawca uznaje i stosuje procedurę uproszczoną czyli traktuje te transakcje jako trójstronne. 

2. Zdaniem wnioskodawcy w przypadku transakcji łańcuchowych oraz transakcji, dla których będzie miała zastosowanie procedura uproszczona czyli transakcje trójstronne, dostawę na rzecz ostatniego w kolejności podatnika wykazuje się w deklaracji VAT-7 wyłącznie w poz. 11 "dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju" zaznaczając dodatkowo kwadrat w poz. 65 w części F.

3. Wnioskodawca wykazuje nabycie towarów w transakcjach trójstronnych jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w pozycji 23 w deklaracji VAT bez naliczenia podatku VAT i wykazując w poz. 45 nie odliczając podatku VAT ponieważ uznaje, że podatek VAT powinien rozliczyć ostateczny odbiorca czyli podatnik czeski.

4. Zdaniem wnioskodawcy powinien użyć stawki 0%, natomiast odpowiednia stawka VAT powinna być użyta w wysokości, jaka obowiązuje w państwie, w którym następuje konsumpcja i ostateczna sprzedaż detaliczna towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Stosownie do art. 2 pkt 1, 3 i 6:

* przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a,

* przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się - co do zasady - terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej,

* towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii,

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Dla zaistnienia dostawy, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy (tzw. dostawy łańcuchowej), konieczne jest łączne wystąpienie następujących okoliczności:

* w transakcji musi uczestniczyć kilka podmiotów,

* transakcja musi dotyczyć tego samego towaru,

* towar musi zostać wydany końcowemu nabywcy bezpośrednio przez pierwszego w kolejności uczestnika transakcji.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio ostatniemu nabywcy. Transakcje łańcuchowe, ze względu na uregulowanie prawne, można podzielić na wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne oraz na transakcje pozostałe.

W przypadku, gdy w transakcji łańcuchowej uczestniczą podatnicy z trzech różnych państw członkowskich UE, mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową transakcją trójstronną.

Stosownie do art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

Wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna może być - po spełnieniu określonych przepisami warunków - opodatkowana przy zastosowaniu procedury uproszczonej. W wyniku zastosowania procedury uproszczonej dochodzi do wyeliminowania rozpoznawania przez podmiot "środkowy" w łańcuchu dostaw wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w kraju ich przeznaczenia.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy przez procedurę uproszczoną rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT, z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

Aby rozpoznać wewnątrzwspólnotową transakcja trójstronna konieczne jest aby uczestniczyło w niej dokładnie trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich. Ww. podatnicy mogą być zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w więcej niż jednym państwie, lecz nie mogą być to w żadnym wypadku te dwa państwa, w których na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych zidentyfikowane są pozostałe dwie strony transakcji.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca dokonuje zamówienia w Polsce u prawnego i oficjalnego przedstawiciela firmy angielskiej, która działa w imieniu podatnika zidentyfikowanego dla potrzeb podatku VAT-GB. Towar jest zamawiany w Polsce przez przedstawiciela firmy GB u podatnika w Hiszpanii, zarejestrowanego dla potrzeby VAT-ES i transportowany z firmy hiszpańskiej będącej producentem ww. towaru bezpośrednio do podatnika VAT w Czechach. Organizatorem transportu jest również firma działająca w imieniu podatnika GB a transakcja jest oparta na zasadzie INCOTERMS- CIP.

Firma GB wystawia wnioskodawcy faktury VAT z podatkiem VAT "0" za towar, który został zamówiony u producenta w Hiszpanii. Wnioskodawca wystawia faktury VAT czeskiej firmie, podatnikowi zidentyfikowanemu jako podatnik VAT CZ ze stawką VAT "0" traktując tą transakcję jako trójstronną.

Wnioskodawca jako drugi (w rzeczywistości trzeci) w kolejności podatnik nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport towaru czyli w Czechach oraz nie jest zarejestrowany dla potrzeb VAT w Czechach.

Należy tutaj zauważyć, że opisanym schemacie dostawy towarów - gdzie towar jest transportowany bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy-uczestniczą cztery podmioty - z Hiszpanii (pierwszy dostawca), Wielkiej Brytanii (pierwszy nabywca i drugi dostawca), Polski (drugi nabywca i trzeci dostawca) i Czech (nabywca ostateczny). Zatem w przedmiotowej sprawie niewątpliwe mammy do czynienia z transakcją łańcuchową. Lecz ze względu na liczbę podatników uczestniczących w tej transakcji, nie sposób uznać opisaną transakcję za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

Podatek od towarów i usług jest daniną o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu nim w danym państwie (na terytorium) podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane - na tle przepisów o miejscu świadczenia - za wykonane w tym państwie (na terytorium). Zatem określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Miejsce świadczenia to nic innego jak miejsce opodatkowania danej czynności. Jego określenie ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia państwa, w którym powstaje obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio ostatniemu nabywcy. Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z postanowień zawartych w ust. 2 powołanego artykułu, wynika, że w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie ust. 3 art. 22 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów która:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę "ruchomą" towarów, pozostałe zaś są dostawami "nieruchomymi".

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy art. 22 ustawy dotyczące ustalenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów odnośnie transakcji łańcuchowych.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w świetle całokształtu warunków dostawy wynikających z opisu sprawy, dostawa towarów na rzecz kontrahenta z Czech, która następuje po transporcie towarów uznaje się na podstawie art. 22 ust. 3 pkt 2 ustawy za dokonaną w miejscu zakończenia transportu towarów tj. w Czechach. Powyższe warunkuje sposób wykazania opisanej transakcji w deklaracji VAT.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133 (art. 99 ust. 1 ustawy o VAT).

Minister Finansów, rozporządzeniem z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 2273), określił m.in. wzór deklaracji podatkowej VAT-7, o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy, stanowiący załącznik nr 1 do tego rozporządzenia.

Zgodnie z objaśnieniami do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K, VAT-7D) stanowiącymi załącznik nr 3 do ww. rozporządzenia w części C. Rozliczenie podatku należnego, w pozycji 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.

Powyższa regulacja wskazuje na obowiązek wykazania w deklaracji podatkowej sprzedaży poza granicami kraju, w stosunku do których, gdyby zostały dokonane na terytorium kraju, przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W celu określenia prawa do odliczenia podatku w związku z wykonywaniem czynności poza krajem, należy stworzyć pewien hipotetyczny model. W ramach tego modelu czynność wykonaną za granicą należy "umieścić w kraju", następnie ocenić, czy w tym przypadku podatnikowi przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku. Zatem jeżeli przedmiotowa sprzedaż na terytorium kraju podlegałaby opodatkowaniu, to tym samym byłaby to czynność w stosunku do której przysługiwałoby podatnikowi prawo do odliczenia podatku od nabyć związanych z tą czynnością. Przy czym aby skorzystać z ww. prawa konieczne jest aby podatnik posiadał dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami (art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy).

W świetle powołanych przepisów oraz jak wskazano wyżej, skoro transakcja dostawy towaru przez Wnioskodawcę nie będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium Polski, stwierdzić należy, że Wnioskodawca obowiązany będzie do wykazania przedmiotowej dostawy w poz. 11 deklaracji VAT-7 jako dostawa towarów poza terytorium kraju w przypadku gdy będzie przysługiwało Spółce prawo, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, do obniżenia kwoty podatku należnego, lub prawo, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy, do zwrotu podatku naliczonego.

Natomiast nie należy zaznaczać w deklaracji VAT-7 (w związku z opisaną transakcją) poz. 65 w części F. Jak wynika z objaśnień do deklaracji VAT-7 pozycję tą zaznacza się w sytuacji gdy podatnik, jako drugi w kolejności, uczestniczy w transakcji trójstronnej przy zastosowaniu procedury uproszczonej.

Mając na uwadze, jak wskazano powyżej, że opisana transakcja nie będzie transakcją trójstronną z zastosowaniem procedury uproszczonej, to brak jest podstaw do zaznaczenia poz. 65 w części F deklaracji VAT-7.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, oceniane całościowo, jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 i ust. 2 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej WNT), o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Ww. przepis stosuje się pod warunkiem, że:

* dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit.a.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

- po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;

- po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z przepisu art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, regulującego zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynika, że dla opodatkowania danej transakcji WNT rozstrzygające znaczenia ma ustalenie miejsca dostawy (świadczenia), albowiem opodatkowaniu, a w konsekwencji również wykazania w deklaracji podatkowej, podlega wyłącznie WNT które me miejsce na terytorium kraju.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosownie do art. 25 ust. 1 i 2 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Nie wyłączając zastosowania ust. 1 w przypadku gdy nabywca, o którym mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów:

Ww. przepis przewiduje, że WNT uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym transport definitywnie się zakończył. Jeśli jednak podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów poda numer identyfikacyjny inny niż ten, który przyznało mu państwo, na terenie którego kończy się transport towarów, to WNT uznaje się za dokonane również na terytorium państwa członkowskiego, które nadało podatnikowi numer identyfikacyjny (w tym przypadku Polski). Jeśli jednak podatnik udowodni, że nabycie zostało opodatkowane na terytorium innego państwa członkowskiego, to miejscem nabycia będzie tylko państwo w którym zakończył się transport towarów.

Jak wynika z wniosku towary nabywane przez Wnioskodawcę są przemieszczane bezpośrednio z Hiszpanii do Czech. Wnioskodawca posiada potwierdzenia od kontrahenta czeskiego, któremu Wnioskodawca sprzedał, nabyty od podmiotu brytyjskiego towar, o rozliczeniu podatku VAT w Czechach.

Skoro zatem zakończenie transportu towarów nie następuje w kraju to również WNT, a tym samym opodatkowanie tego nabycia, będzie poza krajem. W konsekwencji Wnioskodawca nie rozpoznaje WNT w Polsce pod warunkiem, że będzie w stanie udowodnić, że nabycie zostało opodatkowane na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w ww. załączniku do przywołanego powyżej rozporządzenia, w poz. 23 wykazuje się wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obliczoną zgodnie z art. 29a ustawy. Kwota będzie porównywana z wartością wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów wykazaną w informacji podsumowującej. W pozycji tej należy również wykazać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 138 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy (dane te wykazuje ostatni w kolejności podatnik rozliczający się w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej wg procedury uproszczonej). Również w tej pozycji uwzględnia się wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 136 ustawy (dane dotyczące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, które zostało uznane za opodatkowane na terytorium kraju na podstawie zastosowania w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej procedury uproszczonej, podaje drugi w kolejności podatnik rozliczający się w tej transakcji wg procedury uproszczonej).

W świetle powołanych przepisów oraz jak wskazano wyżej, skoro transakcja nabycia przez Wnioskodawcę towaru od brytyjskiego kontrahenta nie będzie podlegała opodatkowaniu na terytorium Polski i nie będzie stanowiła wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy, to uznać należy, że Spółka nie ma obowiązku wykazania przedmiotowej transakcji jako WNT w deklaracji VAT-7 pod warunkiem, że będzie w stanie udowodnić, że nabycie zostało opodatkowane na terytorium Czech.

Natomiast w poz. 45 deklaracji VAT-7 wykazuje się "Nabycie towarów i usług pozostałych". Przy czym chodzi tu wyłącznie o nabicie towarów na terytorium kraju. Natomiast nabycie towarów, które ma miejsce poza granicami kraju i które nie są sprowadzane do Polski, a zatem takie które są neutralne z punktu widzenia prawa do odliczenia nie ma konieczności wykazania ich w części D.2 deklaracji VAT-7, która służy właśnie do wykazania podatku naliczonego.

Tym samym oceniają całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należy stwierdzić, że jest ono nieprawidłowe.

Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca o ile jest w stanie udowodnić, że opisane przez niego nabycie zostało opodatkowane na terytorium Czech, to nie będzie zobowiązany do wykazania i opodatkowania tego nabycia na terytorium kraju (w konsekwencji żadna stawka podatkowanie nie znajdzie zastosowania). Natomiast kwestia opodatkowania tego nabycia poza krajem (w tym wysokość stawki) zależy o regulacji kraju w którym należy rozpoznać WNT.

Tym samym oceniają całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 należy stwierdzić, że jest ono nieprawidłowe.

Podsumowując:

3. Spółka nie będzie ma obowiązku wykazania przedmiotowej transakcji jako WNT w deklaracji VAT-7 pod warunkiem, że będzie w stanie udowodnić, że nabycie zostało opodatkowane na terytorium Czech. Nabycia towarów od brytyjskiego dostawy nie należy wykazywać w deklaracji VAT-7,

4. Wnioskodawca o ile jest w stanie udowodnić, że opisane przez niego nabycie zostało opodatkowane na terytorium Czech, to nie będzie zobowiązany do wykazania i opodatkowania tego nabycia na terytorium kraju (w konsekwencji żadna stawka podatkowanie nie znajdzie zastosowania). Natomiast kwestia opodatkowania tego nabycia poza krajem (w tym wysokość stawki) zależy o regulacji kraju w którym należy rozpoznać WNT.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało je uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.