0111-KDIB3-3.4012.58.2020.2.WR - Ustalenie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podmiot dokonujący dostaw akcesoriów do motocykli.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 lutego 2020 r. (data wpływu 6 luty 2020 r.), uzupełnionego pismem z 17 marca 2020 r. (data wpływu 18 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podmiot dokonujący dostaw akcesoriów do motocykli - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 lutego 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podmiot dokonujący dostaw akcesoriów do motocykli.

Powyższy Wniosek został uzupełniony pismem z 17 marca 2020 r. (data wpływu 18 marca 2020 r.), które stanowiło odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 10 marca 2020 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.58.2020.1.WR

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zajmuje się produkcją i sprzedażą akcesoriów do motocykli. Do akcesoriów, które Wnioskodawca wytwarza i sprzedaje należą np.

* kufry bagażowe,

* bagażniki do montażu kufrów

* osłony silnika

* osłony reflektora

Są to wszystko dodatkowe akcesoria (elementy) bez których motocykl jeździ. Nie są konieczne w normalnym użytkowaniu pojazdu. Są to elementy zamawiane przez klientów indywidualnie zgodnie z ich potrzebami. Wyroby te nie zastępują żadnych fabrycznych części pojazdu.

Sprzedaż tych akcesoriów mieści się w PKWIU 45.40.30.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał następujące okoliczności.

Wnioskodawca zajmuje się produkcją i sprzedażą akcesoriów motocyklowych. Rzeczy, które Wnioskodawca wytwarza i produkuje to:

* kufry bagażowe, wykonywane z aluminium,

* bagażniki do montażu kufrów,

* osłony silnika

* osłony reflektora

Wszystkie rzeczy, które wytwarza Wnioskodawca są jego własnego projektu. Nie są kopiowane z oferty innych producentów akcesoriów motocyklowych.

Produkty, które sprzedaje Wnioskodawca nie są częściami w tym sensie aby były konieczne do użytkowania pojazdu, nie trzeba wymieniać ich w trakcie eksploatacji motocykla. Są elementami dodatkowymi, które klienci zamawiają aby poprawić cechy użytkowe pojazdu, jak np. przewożenia bagażu.

Cała oferta Wnioskodawcy dostępna jest na jego stronie internetowej.

Wnioskodawca w piśmie z 17 marca 2020 r., w rubryce przeznaczonej na pytanie, wskazał również, że sprzedaż akcesoriów motocyklowych mieści się w PKWiU 45.40.30. Natomiast w ustawie jest mowa wyłącznie o częściach do motocykli o kodzie PKWiU 45.40.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sprecyzowane w piśmie z 17 marca 2020 r.):

Czy w związku ze zmianą art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, zgodnie z którą część podatników traci prawo do zwolnienia podmiotowego od 1 września 2019 r., podatnik, który zajmuje się wyłącznie sprzedażą akcesoriów do motocykli traci prawo do zwolnienia podmiotowego VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sprecyzowanym pismem z dnia 17 marca 2020 r.), w związku ze zmianą art. 113 ust. 13 ustawy o VAT Wnioskodawca nie traci prawa do zwolnienia podmiotowego z VAT, ponieważ rodzaj działalności Wnioskodawcy mieści się w kodzie PKWiU 45.40.30.

Powyższe prawo tracą jedynie podatnicy dokonujący dostaw na podstawie PKWiU 45.3 oraz 45.4

Wnioskodawca wskazał, że jego interpretacja została potwierdzona przez Krajową Informację Skarbową (Identyfikator zapytania 19719866 z dnia 6 września 2019 r.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Około 70% ceny jego wyrobów stanowi wartość "robocizny" Wnioskodawcy. Możliwość korzystania ze zwolnienia jest dla Wnioskodawcy bardzo ważna gdyż konieczność odprowadzania VAT spowodowałaby utratę konkurencyjności jego produktów w odniesieniu do dużych producentów masowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Dla udzielenia odpowiedzi w zakresie będącym przedmiotem wniosku istotne jest prawidłowe zakwalifikowanie towarów i usług będących przedmiotem wniosku według symbolu PKWiU z 2008 r. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, zgodnie, z którym Wnioskodawca, wskazał, że dostawa towarów opisanych we wniosku mieści się w PKWiU 45.40.30.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676 z późn. zm.), do dnia 30 czerwca 2020 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje klasyfikacja wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Wskazać należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Tut. Organ w postępowaniu z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest uprawniony do przyporządkowania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU z 2008 r. wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU z 2008 r. przedstawionej przez Wnioskodawcę), udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...). - art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności (art. 113 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług).

Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług).

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług).

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy o podatku od towarów i usług).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu od 1 września 2019 r., zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy, pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się produkcją i sprzedażą akcesoriów do motocykli takich jak:

* kury bagażowe,

* bagażniki do montażu kufrów,

* osłony silnika,

* osłony reflektora.

Wnioskodawca podaje, że produkty, które sprzedaje nie są częściami tzn. nie są konieczne do użytkowania pojazdu i nie trzeba ich wymieniać w trakcie eksploatacji motocykla. Sprzedaż powyższych akcesoriów, zgodnie ze wskazaniami Wnioskodawcy, mieści się w PKWiU 45.40.30.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości korzystania przez Wnioskodawcę po nowelizacji art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, które weszła w życie z dniem 1 września 2019 r., ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. g tiret drugi ze zwolnienia nie mogą korzystać podatnicy dokonujący dostaw hurtowych i detalicznych części do motocykli (PKWiU 45.4). Wskazany w tym przepisie kod PKWiU, tj. 45.4, stanowi oznaczenie grupy o nazwie "Sprzedaż hurtowa i detaliczna motocykli, ich naprawa i konserwacja oraz sprzedaż hurtowa i detaliczna części i akcesoriów do nich". Jest to ogólna grupa, w której składzie mieści się zarówno działalność polegająca na dostarczaniu części do motocykli, jak i działalność polegająca na dostarczaniu akcesoriów do motocykli. W tej grupie mieści się również "Pozostała sprzedaż detaliczna motocykli oraz części i akcesoriów do nich" oznaczona kodem PKWiU 45.40.30. Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy do tego kodu PKWiU zaklasyfikowana jest dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż akcesoriów do motocykli.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że ustawodawca decydując się na posłużenie kodem PKWiU właściwym dla ogólniejszej grupy wyłączył z zakresu zwolnienia nie tylko sprzedaż części do motocykli, ale też sprzedaż akcesoriów do nich.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że realizowana przez Wnioskodawcę sprzedaż opisanych we wniosku akcesoriów do motocykli sklasyfikowanych przez Wnioskodawcę w PKWiU 45.40.30, objęta jest wyłączeniem, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. g tiret drugi ustawy, w którym ustawodawca wskazuje grupowanie PKWiU 45.4. W związku z tym Wnioskodawca dostarczający akcesoria do motocykli opisane we wniosku jest wyłączony z zakresu zastosowania zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stosownie do brzmienia art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. g tiret drugi ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca dokonujący po dniu 1 września 2019 r. sprzedaży opisanych we wniosku akcesoriów do motocykli nie jest uprawniony do stosowania zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

* stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego dniu zaistnienia zdarzenia oraz

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązujące w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja Podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z czym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Organ wskazuje również, że fakt otrzymania przez podatnika informacji o określonej we wniosku treści nie zwalnia Organu od dogłębnego rozpatrzenia sprawy i dokonania analizy stanu prawnego na tle przedstawionego opisu sprawy. Okoliczność, że podatnik otrzymał ww. informację nie zwalnia również Organu od wydania rozstrzygnięcia zgodnego z przepisami prawa, a tym samym nie obliguje do powielenia tej informacji w treści interpretacji indywidualnej prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.